နာဂစ္ … လျပည့္ည ကမာပုလဲ
လေရာင္ရဲ႕ အထိအေပြ႕မွာ
ဘ၀ဟာ လမင္းနဲ႔ ေ၀းေနခဲ့ …။
ဘယ္လိုၾကမၼာမ်ဳိးလဲ
ျမစ္ေတြေတာင္ ငိုခ်င္းရွည္ဖြဲ႔လို႔
ေဟာဒီ …
ေရျပင္ကႏၱာရႀကီးမွာ …။
ဒို႔တေတြအတြက္
ကမၻာႀကီးဟာ
ကိုယ္ခ်င္းစာ ငိုေႂကြးခဲ့ေလသတဲ့
အဲဒီေန႔ေတြတုန္းကတဲ့ …
ခုေတာ့လည္း …။
တမိုးတြင္းလံုး
မိုးစက္ျမားတံေတြက
အကာအကြယ္မဲ့ခဲ့ရတဲ့
ဒို႔ရဲ႕ အသားအေရေတြကို ေဖာက္ထြင္း
ဒို႔ရဲ႕ အညတရဘ၀ေတြကို ပစ္ခြင္း
ေအာင္ေသေအာင္သား စားေနၾကသလို
လေရာင္ရဲ႕ ပြတ္သပ္ယစ္မူးေနမႈေအာက္မွာ …။
ခုေတာ့
ေႂကြစရာ ေတာလည္းမရွိ
ေ၀စရာ မ်က္ရည္ေတြလည္း ခမ္းေျခာက္ခဲ့ …
သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ညတဲ့
သိခဲ့သားပဲ …
ဒီည …
လမင္း ဘယ္လိုသာမယ္ဆိုတာ ။ ။
ကမာပုလဲ
0 comments:
Post a Comment