ကမာပုလဲ
မနက္လင္းတာနဲ႔
အိပ္ရာကထတယ္
႐ံုးက ရွားရွားပါးပါး ကြန္ပ်ဴတာကေလး အားေနတုန္း
You Tube ကို ဖြင့္တယ္
မိုက္ကယ္လ္ဂ်က္ဆင္ရဲ႕
Heal the World (ကမၻာေျမကို ကုစားပါ) ကို ခံစားတယ္။
စစျခင္းမွာကိုပဲ
ဗံုးဆံ၊ က်ည္ဆံေတြ ထိမွန္ထားတဲ့
အျပစ္မဲ့ ကေလးငယ္ေတြကို
ဒဏ္ရာေတြ၊ ပတ္တီးေတြနဲ႔ ႐ိုက္ျပတယ္၊
ေနာက္ၿပီး
ဟိုဘက္နဲ႔ ဒီဘက္
ေမာင္းျပန္ေသနတ္ေတြ၊ အေျမာက္တင့္ကားေတြ
ရန္ေစာင္ေနတဲ့ စစ္သားေတြကို ျပတယ္၊
႐ိုက္ကြင္းေနရာက
မၿငိမ္းႏိုင္ေသးတဲ့
ဘုမသိ ဘမသိ ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္ပြားေနဆဲ
အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ေဒသလို႔ ထင္တာပဲ။
ႏွစ္ဘက္စစ္သားေတြၾကားမွာ
ႏွစ္ဘက္ကေလးငယ္ေတြက
အမုန္းမရွိ၊ ရန္ၿငိဳးမရွိ
တားျမစ္ထားတဲ့ နယ္နိမိတ္စည္းေတြကို မသိ
စုဖြဲ႔ ေျပးလႊား ေဆာ့ကစားၾကတဲ့အခါ
တဘက္က ကေလးငယ္မေလးက
တျခားတဘက္က လက္နက္ကိုင္ စစ္သားတေယာက္ကို
ေၾကာက္ရလန္႔ရမွန္းမသိ
ပန္းေလးတပြင့္ ေပးလိုက္တဲ့အခါ ...
ႏွစ္ဘက္စစ္သားေတြ စြန္႔ပစ္လိုက္တဲ့
ေမာင္းျပန္ေသနတ္ေတြဟာ ေလထဲမွာ ၀ဲကာပ်ံလို႔ေပါ့ …။
သႏၱရသဆိုတာ
ဒါပဲျဖစ္မယ္ထင္တယ္။
အဲဒီလို ၾကည္ႏူးမႈဟာ
တဒဂၤပဲ ၾကာလိုက္တယ္ …
ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္စပ္ အေတြးေတြက
လက္ေတြ႔က်က် ေပၚလာတယ္၊
ကမၻာေပၚမွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္း
စစ္ဆန္႔က်င္ေရးေတြအေၾကာင္း
အာေပါင္အာရင္းနဲ႔
က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေျပာေနၾကသံကို
ေန႔တဓူ၀ ၾကားၾကားေနရတယ္ …။
ခက္ေနတာက
နားမလည္ခ်င္လို႔မရေအာင္ သိသာထင္ရွားေနတာက
ကမၻာေပၚမွာ
စစ္ပြဲေတြနဲ႔ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀ေနသူေတြက
စစ္ပြဲေတြကို ပို႔ကုန္အျဖစ္ ထုတ္လုပ္ေနၿပီး
လက္နက္ကိုင္ အၾကမ္းမဖက္ေရးကို
ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္
လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေျပာဆို၀ါဒျဖန္႔ေနတာကိုပဲ …။
ေၾသာ္ ...
မိုက္ကယ္လ္ဂ်က္ဆင္ကိုလည္း သနားတယ္၊
ကမၻာ့ကေလးငယ္ေတြကိုလည္း သနားတယ္၊
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း
ဘာမွမတတ္ႏိုင္တဲ့အေကာင္ ျဖစ္ေနတာကို
သနားတယ္ … ။ ။
ကမာပုလဲ
မတ္လ၊ ၂၀၀၉
0 comments:
Post a Comment