၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအတြင္းက ဥပေဒအခ်င္းခ်င္းပဋိပကၡျဖစ္ေနမႈမ်ား (အပိုင္း ၂)(ဦးမ်ိဳး-ဥပေဒ)

၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအတြင္းက ဥပေဒအခ်င္းခ်င္းပဋိပကၡျဖစ္ေနမႈမ်ား (အပိုင္း ၂)(ဦးမ်ိဳး-ဥပေဒ)

ေရးတာက (ဦးမ်ိး) ဥပေဒ

(ယူတာကဒီေနရာ) http://www.dpnsburmese.org/?p=3091

အခန္း(၂) 
ႏုိင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပုံ

ဤအခန္း(၂) ပုဒ္မ -၅၃(က) တြင္ ”တုိင္းေဒသႀကီး သုိ႔မဟုတ္ ျပည္နယ္တနယ္၏နယ္နိမိတ္ကို ျပင္ဆင္သတ္မွတ္ရန္ အေၾကာင္းေပၚေပါက္လာပါက ယင္းနယ္နိမိတ္ႏွင့္အက်ံဳး၀င္သည့္ၿမိဳ့နယ္အတြင္းေနထိုင္ၾကေသာ ဆႏၵမဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိသူမ်ား၏ဆႏၵသေဘာထားကို ဦးစြာပထမရယူရမည္”ဟုေဖာ္ျပထားၿပီး၊ 

ပုဒ္မ- ၅၂(ခ) (၃) တြင္ ”ႏိုင္ငံေတာ္နယ္နိမိတ္ ျပင္ဆင္သတ္မွတ္ေရးအတြက္ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ၏ အေၾကာင္းၾကားစာရရွိသည့္အခါ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္အႀကီးအမႈးသည္ ေအာက္ပါအတိုင္း လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ား၏ဆႏၵကုိရယူရမည္ – (၃) ထိုလႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ရွိ သက္ဆုိင္ရာနယ္နိမိတ္ႏွင့္အက်ဳံး၀င္ေသာတုိင္းေဒသႀကီး သုိ႔မဟုတ္ ျပည္နယ္မွ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ ထက္၀က္ေက်ာ္ေထာက္ခံဆႏၵမဲ”ဟုလည္းေဖာ္ျပထားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ လြတ္လပ္ေရးရစဥ္ကပင္တည္ရွိခဲ့သည့္ ေျမပုံအညြန္းမ်ားအတုိင္း ျပန္လည္စိစစ္သင့္ပါသည္။ မဆလ တပါတီအာဏာရွင္စနစ္လက္ထက္က ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ခဲ့သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဆုံးရႈံးနစ္နာခဲ့ရသည့္သက္ဆုိင္ရာနယ္ေျမနယ္နိမိတ္မ်ားကုိ ျပန္လည္သတ္မွတ္သင့္ေၾကာင္းေတြ႔ရွိရပါသည္။


ႏုိင္ငံေတာ္ကို ေအာက္ပါ တိုင္းေဒသႀကီး (၇)ခု၊ ျပည္နယ္(၇) ျပည္နယ္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုနယ္ေျမမ်ားျဖင့္ ပုိင္းျခားသတ္မွတ္သည္- (က) မွ (ဏ)ထိ ေဖာ္ျပသည့္ ဤဥပေဒပုဒ္မ -၄၉ တြင္ေဖာ္ျပခ်က္ကုိ ၂၁-ရာစု ပင္လုံညီလာခံအသစ္တရပ္ေခၚယူက်င္းပၿပီး အေက်အလည္ညွိႏိႈင္းကာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ရယူႏုိင္မွသာလွ်င္ ထာ၀စဥ္တည္တံ့ခုိင္မာသည့္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ပါမည္။

ပုဒ္မ -၅၆ တြင္”ကုိယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတုိင္းႏွင့္ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသမ်ားကိုေအာက္ပါအတိုင္းသတ္မွတ္သည္- (က)မွ (စ)အထိ ေဒသ ၅ ခုႏွင့္ တုိင္း ၁ တိုင္းကို ေဖာ္ျပထားသကဲ့သုိ႔သတ္မွတ္ထားမည္ဆိုလွ်င္ ရွမ္းျပည္နယ္အျပင္ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ဧရာ၀တီတုိင္း၊ တနသၤာရီတိုင္း၊ ပဲခူးတုိင္း စသည့္တုိင္းႏွင့္ျပည္နယ္မ်ားတြင္လည္း ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသမ်ားႏွင့္တုိင္းမ်ား ေပၚေပါက္လာစရာေတြ႔ျမင္ေနရပါသည္။ ျပည္တြင္းျပႆနာစစ္စစ္ျဖစ္၍ မိသားတစုစီမံမႈအျဖစ္  ကုိယ့္တုိင္းရင္းသားအေရးကို ကုိယ္ပုိင္ဖန္တီးသင့္ပါသည္။ နယ္ေျမဆုိင္ရာအျငင္းပြားမႈ မလိုအပ္သည့္ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ိဳးကုိလည္း ေက်ာ္လႊားေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါသည္။

အခန္း(၃) 
ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႏွင့္ ဒုတိယသမၼတမ်ား

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္တြင္ သမၼတအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကုိ က်င့္သုံးထားသည္။ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကိုပင္ ေဖာ္ျပသည့္ျပ႒ာန္းခ်က္တစုံတရာ ပါမလာပါ။ ပုဒ္မ -၁၆ တြင္“ႏုိင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲႏွင့္ ႏုိင္ငံေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအႀကီးအကဲသည္ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ ျဖစ္သည္” ဟု ေဖာ္ျပသည္။ တိုင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားကုိ ပုဒ္မ ၂၆၁ (ခ)အရ သမၼတ က ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးရန္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ျပည္နယ္ႏွင့္တုိင္းတြင္ အႀကီးအကဲမထားပဲ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္စနစ္ကိုက်င့္သုံးျခင္းမွာ အာဏာခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို တႀကိဳးတည္းကုိင္ထားေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ဖြဲ႔စည္းျခင္းဆုိင္ရာသေဘာထားႏွင့္ကြာဟေနေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။ နိဒါန္းတြင္ေဖာ္ျပထားသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္းလူမ်ိဳးေရးတန္းတူမႈကို မေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ေၾကာင္း ေပၚလြင္ေနပါသည္။

ပုဒ္မ ၅၇  မွ ပုဒ္မ ၇၃ အထိ ပုဒ္မေပါင္း ၁၇ ခုပါရွိသည္။ ၁၉၄၇ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ၌ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတကို အခန္း ၅ ပုဒ္မ ၄၅ မွ ပုဒ္မ ၆၄ အထိ ေဖာ္ျပပါရွိသည္။ ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒကိုမူ ပါတီစုံေခတ္မဟုတ္၍ မေဖာ္ျပေတာ့ပါ။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္ သမၼတစနစ္ျဖင့္အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းျဖစ္၍ 

၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ကြာျခားသည္မွာ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကုိလုံး၀ ရွာမေတြ႔ရပါ။ သို႔ရာတြင္ တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားက တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္အေရအတြက္အတုိင္းပင္ ျဖစ္သည္။ တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္တြင္ အႀကီးအကဲဟူ၍ ေယာင္လို႔မွမဟ။ ဗမာလည္း လူမ်ိဳးစု တစုဟုသာ လက္ရွိသမၼတဦးသိန္းစိန္ကေျပာရုံသာ ေျပာဖူးသည္။ နိဒါန္းတြင္ပါရွိသည့္ လူမ်ိဳးေရးတန္းတူမႈကိုေဖာ္ထုတ္ႏုိင္သည့္ ပုဒ္ထီး ပုဒ္မ တခုတေလမွ် ဤဖြဲ႔စည္းပုံ ၂၀၀၈ ထဲတြင္ ပါမလာသည္က လက္ေတြ႔ျပႆနာျဖစ္ေနပါသည္။

ပုဒ္မ ၅၉ (စ) တြင္ “မိမိကိုယ္တုိင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏မိဘ တစ္ပါးပါးေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ဇနီး သို႔မဟုတ္ ခင္ပြန္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏တရား၀င္သားသမီး တစ္ဦးဦးေသာ္လည္းေကာင္း၊ ထိုတရား၀င္ သားသမီးတစ္ဦးဦး၏ဇနီး သုိ႔မဟုတ္ ခင္ပြန္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံျခားအစိုးရ၏ေက်းဇူူးသစၥာေတာ္ကို ခံယူေစာင့္ေရွာက္ရိုေသသူ သို႔မဟုတ္ ႏိုင္ငံျခားအစိုးရ၏လက္ေအာက္ခံျဖစ္သူ သို႔မဟုတ္ တုိင္းတစ္ပါး၏ႏုိင္ငံသားျဖစ္သူမ်ား မျဖစ္ေစရ၊ ထိုသူမ်ားသည္ ႏုိင္ငံျခားအစုိးရ၏လက္ေအာက္ခံျဖစ္သူေသာ္လည္းေကာင္း၊ တုိင္းတစ္ပါး၏ႏိုင္ငံသားေသာ္လည္းေကာင္း ခံစားရေသာအခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ေက်းဇူးခံစားခြင့္မ်ားကို ခံစားႏုိင္ခြင့္ရွိသူမ်ား မျဖစ္ေစရ”ဟု လြန္လြန္ကဲကဲ ကန္႔သတ္ထားသည္ကိုေတြ႔ရပါသည္။ သားသမီးႏွင့္ သားသမီး၏ဇနီး သို႔မဟုတ္ ခင္ပြန္းအထိတိုင္ေအာင္ ႏုိင္ငံျခားအစိုးရႏွင့္ကင္းရွင္းေအာင္ျပ႒ာန္းထားခ်က္မွာ ႏိုင္ငံတကာအလယ္တြင္ ရွက္ဖြယ္လိလိျဖစ္ေနပါသည္။ လူ႔အခြင့္အေရးကိုတားျမစ္ပိတ္ပင္သည္အထိျပ႒ာန္းထားခ်က္မ်ိဳး တျခားႏုိ္င္ငံမ်ား၏ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမ်ားတြင္လည္း ရွာေတြ႔ႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ။ 

သမၼတႏွင့္ပတ္သက္၍ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၉ တြင္”(က) မိမိကုိယ္တုိင္ေသာ္၎၊ မိမိ၏မိဘႏွစ္ပါးေသာ္၎၊ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္၏အာဏာပိုင္နက္အတြင္း၌ေမြးဖြားခဲ့၍ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံသားလည္းျဖစ္ေသာ၊ ထို႔ျပင္ (ခ) ပါလီမန္အမတ္အျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ခံႏုိင္သည့္အရည္အခ်င္းႏွင့္ျပည့္စုံသည္လည္းျဖစ္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးမဟုတ္လွ်င္၊ မည္သူမွ် ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတရာထူးအတြက္ေရြးေကာက္ျခင္းခံႏုိင္ခြင့္ မရွိေစရ”ဟူ၍သာ ျပ႒ာန္းထားသည္ကို ေတြ႔ရွိရပါသည္။ ဤမွ်ဆိုလွ်င္ ျပည့္စုံလုံေလာက္ၿပီျဖစ္ပါသည္။ သားသမီးသမက္ေခၽြးမမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ကား ပတ္သက္စရာအေၾကာင္းအခ်က္မရွိပါ။ က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းသည့္ပိတ္ပင္တားျမစ္မႈမ်ိဳးျဖစ္ေနပါသျဖင့္  လုံး၀ေရွာင္ရွားသင့္ပါသည္။ ပယ္ဖ်က္သင့္ပါသည္။

အဓိကတင္ျပလုိသည္မွာ သမၼတေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္သည့္စနစ္ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သမၼတသည္ ပုဒ္မ ၅၈ အရ ”ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တစ္၀န္းလုံးတြင္ ႏုိင္ငံသားအားလုံး၏အထြဋ္အထိပ္ေနရာ ရရွိသည္” ျဖစ္၍ ႏုိင္ငံသားအားလုံး၏ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္မႈကို ခံယူရရွိသူသာျဖစ္ရပါမည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္စစ္စစ္လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား၏ ႏိုင္ငံသားအားလုံးကုိယ္စားေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္မႈကိုရရွိသူသာ ျဖစ္ရပါမည္။ တျခားနည္း မရွိပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္း၌လည္း ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၆ တြင္”ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတကို လွ်ိဳ႕၀ွက္ေသာမဲဆႏၵေပးစံနစ္ျဖင့္၊ ပါလီမန္ဆုိင္ရာလႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္၏တြဲဖက္ညီလာခံတြင္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ရမည္။ ဤအခန္းရွိ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားႏွင့္မဆန္႔က်င္ေစဘဲ၊ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတရာထူးအတြက္ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ျခင္းကို၊ ပါလီမန္အက္ဥပေဒျဖင့္ သတ္မွတ္ရမည္”ဟု အတိအလင္းျပ႒ာန္းထားခဲ့ဖူးသည္။ ႏိုင္ငံသားအားလုံး၏အထြဋ္အထိပ္ေနရာကုိ 

ပုဒ္မ ၅၈ ႏွင့္ဆန္႔က်င္စြာ ဤဥပေဒပုဒ္မ ၆၀ (က)တြင္ ”ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတကို သမၼတေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ေရးအဖြဲ႔ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ရမည္” ဟုေဖာ္ျပလာပါသည္။

ပုဒ္မ ၆၀ (ခ) တြင္လည္း”သမၼတ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ေရးအဖြဲ႔ကို ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ အစုအဖြဲ႔သုံးဖြဲ႔ျဖင့္ ေအာက္ပါအတုိင္းဖြဲ႔စည္းရမည္-

(၁) တုိင္းေဒသႀကီးမ်ားႏွင့္ျပည္နယ္မ်ားမွ ကုိယ္စားလွယ္ဦးေရတူညီစြာေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္သည့္လႊတ္ေတာ္ရွိ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ျခင္းခံရေသာလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအစုအဖြဲ႔၊

(၂) ၿမိဳ့နယ္ကိုအေျခခံ၍လည္းေကာင္း၊ လူဦးေရကိုအေျခခံ၍လည္းေကာင္း၊ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္သည့္လႊတ္ေတာ္ရွိ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ျခင္းခံရသည့္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအစုအဖြဲ႔၊

(၃) ေဖာ္ျပပါ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္အတြက္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကအမည္စာရင္းတင္သြင္းသည့္ တပ္မေတာ္သားကုိယ္စားလွယ္မ်ားအစုအဖြဲ႔၊ -ဟူ၍လည္းေကာင္း။


ထုိ႔ျပင္ ပုဒ္မ ၆၀ (ဂ) တြင္

”ယင္းအစုအဖြဲ႔တဖြဲ႔စီက ဒုတိယသမၼတတစ္ဦးစီကို လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားထဲမွျဖစ္ေစ၊

လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မဟုတ္သူမ်ားထဲမွျဖစ္ေစ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ရမည္”ဟု လည္းေဖာ္ျပထားေသးသည္။
 ပုဒ္မ ၆၀ (င) တြင္”ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အားလုံးပါ၀င္ေသာ သမၼတေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ေရးအဖြဲ႔က ႏုုိင္ငံေတာ္သမၼတေလာင္းမ်ားျဖစ္သည့္ ဒုတိယသမၼတသုံးဦးအနက္ မိမိတို႔ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္ ဒုတိယသမၼတတစ္ဦးကို ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတအျဖစ္ ဆႏၵမဲေပး ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ရမည္။” ဟုပါရွိပါသည္။
 ဤသည္ကုိဆန္းစစ္လွ်င္ သုံးဦးအနက္တဦးမွာ တပ္မေတာ္ကေရြးခ်ယ္သူသာ မုခ်ျဖစ္ေနပါသည္။ က်န္ႏွစ္ဦးမွာလည္း စစ္တစ္ပိုင္း ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ၀င္မ်ား ျဖစ္ၿမဲျဖစ္ေနသည္ကုိ ေလာေလာလတ္လတ္ ေတြ႔ႀကံဳေနရၿပီးျဖစ္ပါသည္။


ပုဒ္မ ၆၀ (ဂ) တြင္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မဟုတ္သူမ်ားထဲမွျဖစ္ေစ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ရမည္-ဟု စာသားပါရွိျခင္းမွာ အဆိုးရြားဆုံးျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မဟုတ္္သူလည္း ဒုသမၼတမ်ားျဖစ္ႏုိင္သည္ဟုျပ႒ာန္းထားခ်က္ကို၌က မူႏွင့္ဆန္႔က်င္ကြဲလြဲေနပါသျဖင့္ လုံး၀ပယ္ဖ်က္ပစ္သင့္ပါသည္။

ဒုသမၼတသုံးဦးေရြးခ်ယ္သည့္အစုအဖြဲ႔ စုဖြဲ႔ပုံကအစ ပုဒ္မ ၅၈ ႏွင့္ လုံး၀ဆန္႔က်င္ေနပါသျဖင့္ သမၼတေရြးခ်ယ္ေရးအဖြဲ႔ကုိ ဖ်က္သိမ္းသင့္ပါသည္။

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒပါ ပုဒ္မ ၄၆ အတုိင္းသာ ျဖစ္သင့္ပါသည္။ သုိ႔မွသာ ႏုိင္ငံသားအားလုံး၏ အထဋ္္အထိပ္ေနရာကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ရရွိႏိုင္ပါမည္။ စစ္အာဏာရွင္လက္စြဲ ၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒအတုိင္း ဒုတိယသမၼတသုံးဦးတြင္ ႏွစ္ဦးက စစ္တပ္ကခ်ည္းျဖစ္ရမည္ဟု တရားေသသတ္မွတ္လုိက္ျခင္းမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္သက္ဆိုးရွည္ၿပီး တုိင္းျပည္စီးပြားေရးခၽြတ္ၿခံဳက်ေစရန္ ဦးတည္ေနပါသည္။

စစ္ဗိုလ္မွ သမၼတျဖစ္ရမည္ ဟု ျပ႒ာန္းထားသကဲ့သို႔ သတ္မွတ္ခ်က္သာျဖစ္ပါသည္။

ဥပေဒအတုိင္း လုိက္နာ၏ မလုိက္နာ၏ကုိ သမၼတမ်ားကိုယ္၌က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဆန္းစစ္သုံးသပ္ရန္ ေဖာ္ျပလုိပါသည္။

ပုဒ္မ ၆၈ တြင္ ”ႏို္င္ငံေတာ္ သမၼတႏွင့္ဒုတိယသမၼတမ်ားသည္ မိမိတို႔ဦးစီးသည့္ တစ္စီးပြားတည္းျဖစ္ေသာ မိသားစုပုိင္ေျမ၊ အိမ္၊ အေဆာက္အအုံ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း၊ စုေငြႏွင့္ အျခား အဖိုးတန္ပစၥည္းမ်ားကို တန္ဖိုးႏွင့္တကြစာရင္းျပဳစုၿပီး ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္အႀကီးအမွဴးထံေပးပို႔ရမည္”ဟု ေဖာ္ျပထားခ်က္ကို ယေန႔ထက္ထိ စာရင္းျပဳစုေပးပို႔ၿပီးျဖစ္သည္ဟု လူသိရွင္ၾကားထုတ္ျပန္ထားခ်က္ မရွိေသးပါ။

ပြင့္လင္းျမင္သာသည့္အစိုးရတရပ္၏ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ လက္ေတြ႔ညီညြတ္ရန္လုိအပ္ပါသည္။

တုိင္းျပည္စီးပြားေရးကုိ အေျခခံမူပုဒ္မ ၃၆ (ခ) ပါ “စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ တရားသျဖင့္ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းကို ပ်က္ျပားေစရန္ တဦးတေယာက္ကျဖစ္ေစ၊ အစုအဖြဲ႔ကျဖစ္ေစ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ေဆာင္ရြက္မႈ  သုိ႔မဟုတ္ ေစ်းကစားမႈျပဳျခင္းျဖင့္ အမ်ားျပည္သူတုိ႔၏အက်ိဳးစီးပြားကိုထိခိုက္နစ္နာေစျခင္းမွ တားဆီးကာကြယ္မည္”

ဆုိသည့္မူႏွင့္ဆန္႔က်င္ေနလွ်င္ အေရးယူျခင္းခံရမည္။ သမၼတမ်ား ႏႈတ္ထြက္ေပးရပါမည္။ တုိင္းျပည္က အယုံအၾကည္မရွိအဆို တင္သြင္းခြင့္ရွိပါသည္။

ဥပမာ လက္ေတြ႔တခုတည္းကိုသာ ေထာက္ျပလုိပါသည္။ Crony ေခၚ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေကာင္းစားေရးသမား ဗ်ဴရိုကရက္အရင္းရွင္ႀကီးမ်ားပါ၀င္သည့္သတင္းတပုဒ္ကုုိ ၾကည့္ျမင္လွ်င္ရွင္းသြားပါလိမ့္မည္။ ေအာက္တြင္ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၏ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံခရီးစဥ္သုိ႔နာမည္ေက်ာ္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ား လုိက္ပါခဲ့ၾက

(Weekly Eleven News; No 30,Vo 17,May 2, 2012; page-3)

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသုိ႔ဧၿပီလ ၂၀ ရက္ေန႔မွ ၂၄ ရက္ေန႔အထိ ငါးရက္ၾကာသြားေရာက္ခဲ့သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတဦးသိန္းစိန္၏ခရီးစဥ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ စီးပြားလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ားျဖစ္ေသာ ထူးကုမၸဏီအုပ္စု ဥကၠ႒ ဦးေတဇ၊ ကေမၻာဇဘဏ္ လီမိတက္ ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ကုိ၀င္း၊ UMFCCI ဥကၠ႒ ဦး၀င္းေအာင္၊ IGE ကုမၸဏီမွ ဦးေနေအာင္၊ ေရႊသံလြင္ကုမၸဏီဥကၠ႒ ဦးေက်ာ္၀င္းႏွင့္ ဒုိင္းမြန္းစတားကုမၸဏီမွ ေဒါက္တာကိုကုိႀကီးတို႔ လုိက္ပါခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
အထက္ေဖာ္ျပပါ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ားႏွင့္သမၼတမ်ား မည္သို႔ဆက္စပ္ေနၾကသည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ေနရၿပီးျဖစ္သည္။ အေျခခံဥပေဒပါျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို သမၼတမ်ားကုိယ္၌ကမလုိက္နာပါမူ အဘယ္သူလုိက္နာပါအံ့နည္း။


အေျခခံမူမ်ားပါပုဒ္မ- ၂၁(က)အရ ” ႏိုင္ငံသားတုိင္းသည္ဤဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒတြင္သတ္မွတ္ထားသည့္ တန္းတူညီမွ်မႈအခြင့္အေရး၊ လြတ္လပ္မႈအခြင့္အေရး၊ တရားမွ်တမႈအခြင့္အေရးတို႔ ခံစားခြင့္ရွိသည္္”ဟု ျပ႒ာန္းခ်က္ႏွင့္ တိုင္းတာရန္လုိအပ္ပါသည္။ ပုဒ္မ ၆၅ တြင္ေဖာ္ျပထားေသာ ကတိသစၥာျပဳထားသည့္အတိုင္း ဥပေဒမ်ားကို လိုက္နာက်င့္သုံး ေဆာင္ရြက္ရန္လုိပါသည္။

ဦးမ်ိဳး(ဥပေဒ)
၈ – ၅ – ၂၀၁၂