ပေဟဠိပန္း (ခင္ေအာင္ေအး)

သရုပ္ေဖာ္ဒီဂ်စ္တယ္အႏုပညာ Winthan

ပေဟဠိပန္း (ခင္ေအာင္ေအး)


ၾကာဆိုလို႔

ၾကာလိုက္တယ္

အႏွစ္၂၀ အႏွစ္၄၀ စသျဖင့္

ၾကာသြားတယ္

ဒါေပ့ါ

ၾကာနီေတြေရာ ၾကာျဖဴေတြေရာ

ဆိုရွယ္လစ္ပန္းတိုင္ ဆိုတာေတြေရာေပ့ါ

ခုေတာ့ ဒီမိုကေရစီဆိုပဲ

တစ္ျပားမွ မေလွ်ာ့ႏိုင္ဘူးတဲ့..

စပါယ္ေတြ

စပါယ္ေတြ

မေသေသးခ်င္ေအာင္ တဖ်င္းဖ်င္း အဆိပ္တက္

မၾကား၀ံ့ ငါမေခၚ

ေအာ္ သူရဲေကာင္းႀကီး ဘုန္းဘုန္းလဲက်ခဲ့ၿပီ*

ဆိုတဲ့ တေပါင္နဲ႔အတူ

သူရဲေကာင္းေတြ

တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္

ဘုန္းဘုန္းလဲက်ခဲ့ၾက

တခ်ဳိဳ႔ မနည္းကို ႀကံ့ႀကံ့ခံခဲ့ၾက

တခ်ိဳ႕ ယဲ့ယဲ့ပဲ က်န္ၾက

ပိေတာက္လို

တစ္ေယာက္ပ်ိဳလဲ

အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေတာ္လွန္ေရးခရီးမွာ

အသက္အရြယ္ အိုမင္းခဲ့

အၾကမ္းမဖက္နည္းကို ဖက္တြယ္ရင္း

စခန္းတစ္ဖက္ကို နီးသထက္နီးေအာင္ႀကံေဆာင္ရင္း

ေအာ္ အသက္ ၆၇ ႏွစ္ထဲ ခ်ဥ္းခဲ့ၿပီ

ေတာပန္းကေလးေတြ

ေဖြးေဖြးလႈပ္လႈပ္

ဘယ္လို ေစ်းကြက္တန္ဖိုးအရနဲ႔မွျဖစ္ေစ

ခ်ိန္စက္ သတ္မွတ္ျခင္းငွာ မစြမ္းသာခဲ့ဘူး

သန္းေျခာက္ဆယ္ လူထုမွာ ဘာအေဆာင္အေယာင္မွ

မွန္းစရာ..လြမ္းစရာ..ရယ္လို႔ မရွိခဲ့စဖူးဘူး

(တစ္ခုပဲ..

 လူလိုေနၿပီး

 လူလို ေသခ်င္ၾကတယ္)

ဒါဟာ

အေျခခံ လူ႔အခြင့္ေရးပဲေပ့ါ

ဒါမွမဟုတ္ ဒီမိုကေရစီ လူ႔ေဘာင္ေပ့ါ လို႔

ပါးစပ္ႀကီးတစ္လံုးနဲ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က

ဒါမွမဟုတ္

အဖြဲအစည္း တခုခုက

ေျပာခ်င္ေျပာပေလ့ေစ

ေျပာခြင့္ေပးလိုက္ပါ။

အေလ့က်

ေတာပန္းကေလးေတြကေတာ့

ေရငံုႏႈတ္ပိတ္

အဆိပ္မရွိ

အတိတ္မသိ၊ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂါတ္ဆိုတာလဲ

ဂ ဃ န ဏ မသိပဲ

ဒီလုိပဲ လိုလို နဲ႔သာ

စခန္းသြားေနရအုန္းမွာပါပဲ

အဲ့ဒါ

ဘယ္ေလာက္အထိ ၾကာအုန္းမလဲ

ဟုတ္စ..။      ။

ခင္ေအာင္ေအး

၁၇၊ ဇြန္၊ ၂၀၁၂ ဖရာ့ပရာဒင္၊ ဘန္ေကာက္ ၁၂း၃၂ နာရီ

* (၃၅ ႀကိမ္ေျမာက္ေမွာ္ဆရာ - ေအာင္ခ်ိမ့္) မွ စာသား
(ယူတာကဒီေနရာကပါ)http://www.kaungkin.com/index.php?option=com_content&view=article&id=790:2012-06-19-02-10-18&catid=34:2009-04-17-00-31-18&Itemid=77