မျိုးမြင့်ချို: ၾကက္တူေရြးရဲ႔ႏႈတ္သီးျဖတ္ၿပီးရင္ လက္ဇပ္ကားစီးၾကတာေပါ့(ေမာင္သာခ်ိဳ)

ၾကက္တူေရြးေတြရဲ႔ႏႈတ္သီးျဖတ္ၿပီးရင္ လပ္ဇက္ကား စီးၾကတာေပါ့.

ေရးသားသူ-ေမာင္သာခ်ဳိ

(တစ္)

ကြၽန္ေတာ္စိတ္၀င္စားသည့္ လူပုဂိၢဳလ္နာမည္မ်ားထဲ၌ ''၀င္းေဖမ်ား''လည္း ပါ၀င္ပါသည္။ မွန္ပါသည္။ ပရိသတ္စိတ္၀င္စားေစရန္ ''၀င္းေဖမ်ား''ဟု လုပ္လုိက္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ တကယ့္ကို ''၀င္းေဖ'' ေတြက ''မ်ား''ေနေသာေၾကာင့္ ''၀င္းေဖမ်ား'' လုပ္လုိက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ပထမ၀င္းေဖက ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္အရင္းႏွီးဆံုး၀င္းေဖဟု ဆိုရပါမည္။ ထုိ၀င္းေဖ၏ အႏုပညာအမည္က ဆရာေမာင္စြမ္းရည္။ ''အေမ့ေခၚသံ''လုိကဗ်ာမ်ိဳး ''ဗမာစာေပဘာလဲဘယ္လဲ''လုိ ေ၀ဖန္ေရးမ်ိဳးႏွင့္ကဗ်ာေလာကစာေလာကထဲမွာ ထင္ရွားလွေသာဦး၀င္းေဖပဲျဖစ္ပါေလသည္။

ဒုတိယ၀င္းေဖကမူ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္မရင္းႏွီးပါ။ သို႔ေသာ္ စာေပႏွင့္ပတ္သက္ဆက္ႏႊယ္ရာပြဲလမ္းသဘင္ကေလးမ်ား၌ ဆရာ့ကုိျမင္ခြင့္ေတြ႕ခြင့္ရပါသည္။ ဆရာ့အႏုပညာအမည္က ျမဇင္။ ဆရာ့''ကဗ်ာ့နရီႏွင့္နိမိတ္ပံု''စာအုပ္ကေလးက ကြၽန္္ေတာ္တို႔လက္စြဲ။ ဆရာ့ ''ျမကန္'' ကဗ်ာဘာသာျပန္ဆိုခ်က္မ်ားက ကြၽန္ေတာ္တို႔အတုယူမွီျငမ္းစရာ။ ထုိ႔ေနာက္ ပညာရပ္ဆုိင္ရာ ဆရာ့စာတမ္းမ်ား။

တတိယ၀င္းေဖကမူ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ လံုး၀မသိေသာ ၀င္းေဖ ပဲျဖစ္ပါေလသည္။ လူအမည္ေရာအႏုပညာအမည္ေရာ တစ္ထပ္တည္းျဖစ္ေနသည့္ ဆရာဦး၀င္းေဖ။ ႐ုပ္ရွင္ဒါ႐ိုက္တာ ဆရာ၀င္းေဖ၊ ပန္းခ်ီအႏုပညာရွင္ဆရာ၀င္းေဖ၊ စာေရးဆရာ ဆရာ၀င္းေဖ၊ မႏၲေလးပန္းခ်ီေက်ာင္းအုပ္ဆရာ၀င္းေဖစသည္စသည္ စသည္ျဖင့္ သူ႔နယ္ပယ္ေတြကက်ယ္၀န္းလွပါဘိ။

ယခု ကြၽန္ေတာ္ေျပာလိုသည္က ထိုတတိယ ဦး၀င္းေဖအေၾကာင္းပဲျဖစ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ သူ၏၀တၳဳတိုကေလးတစ္ပုဒ္အေၾကာင္း။

(ႏွစ္)

ဆရာ၀င္းေဖ၏၀တၳဳတိုေပါင္းမ်ားစြာအနက္ ''ပလတ္စတစ္အနီ''ဆိုေသာ ၀တၳဳကေလးကိုကြၽန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္စြဲပါသည္။

၀တၳဳထဲ၌ ကိုဘခ်ယ္ဆိုသူ မီးရထားျဖင့္ခရီးသြားစဥ္ မထင္မွတ္ဘဲ ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ ျပန္ဆံုပါသည္။ ထုိသူငယ္ခ်င္းမွာ လမ္းဘူတာတစ္ခု၌ဆင္းသြားသူျဖစ္ရာ ကိုဘခ်ယ္ကမီးရထားရပ္ထားစဥ္ ဘူတာ႐ံုထဲသို႔ လွမ္း၍ေငးေနသည့္အခုိက္ ထိုသူငယ္ခ်င္းကုိျပန္ေတြ႔လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အိပ္စင္တြဲကေနဆင္းခ်လာေသာ သူငယ္ခ်င္းၾကည္၀င္း၊ ေနာက္ပါတပည့္ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ ဆင္းခ်လာေသာ သူငယ္ခ်င္းၾကည္၀င္း၊ ဘူတာ႐ံုထဲတြင္လာေရာက္ႀကိဳဆိုသူမ်ားက အ႐ိုအေသေပးၾက ဆူညံစြာ၀ိုင္း၀န္းႏႈတ္ဆက္ၾကႏွင့္ အေရးပါအရာေရာက္ေနသူ သူငယ္ခ်င္းၾကည္၀င္း၊ အႀကီးအက်ယ္ ခ်မ္းသာႀကီးပြားေနသူ သူငယ္ခ်င္းၾကည္၀င္း၊ ထုိကိုၾကည္၀င္းက ကိုဘခ်ယ္အားေတြ႔သြားၿပီး လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ကာ ေနာင္လာေတြ႔ဖို႔ လုိအပ္တာအကူအညီေတာင္းဖုိ႔မွာၾကားေနသူ သူငယ္ခ်င္းၾကည္၀င္းပဲျဖစ္ပါသည္။

ကိုဘခ်ယ္က သူငယ္ခ်င္းၾကည္၀င္း ခုလိုႀကီးပြားတုိးတက္အရာေရာက္ အရာ၀င္လာျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ငယ္ငယ္ကပင္

ထိုသုိ႔ျဖစ္တာမည့္အရိပ္နိမိတ္တို႔ကို သူသတိထားမိခဲ့ေၾကာင္း ျပန္ေတြးမိပါသည္။ ေက်ာင္းသားဘ၀ ေက်ာင္းေျပးၿပီး မႏၲေလးမွ ျမစ္ငယ္ဘက္သို႔ စက္ဘီးမ်ားျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္လာၾကစဥ္ ကားလမ္းေဘး လက္ပံပင္ႀကီးေအာက္၌ ခဏနားၾကရင္း စကားေျပာၾကရာၾကည္၀င္းက သန္းၾကြယ္သူေ႒းျဖစ္ဖုိ႔ သူ႔အႀကံကို တင္ျပလာပါသည္။ ႀကီးလွ်င္ ေျမဧက ၂၀၀ေလာက္၀ယ္မတဲ့။ လက္ပံပင္ႀကီးေတြကိုလည္း စိုက္ထားရမတဲ့။ လက္ပံပြင့္ခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ ၾကက္တူေရြးငွက္ေတြအုပ္လိုက္ လာၾကေလမတဲ့။ ၾကက္တူေရြးငွက္ေတြကိုဖမ္းကာ ႏႈတ္သီးနီနီမ်ားကိုျဖတ္ၿပီး ပလတ္စတစ္အနီအျဖစ္ အရည္က်ဳိေရာင္းရေသာ္ မီလ်ံနာ ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း တင္ျပလာခဲ့ရာ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးၾကည္၀င္း၏ စိတ္ကူးညာဏ္ေကာင္းမြန္ပံုကိုၾကည့္ၿပီး တစ္ေန႔ႀကီးပြားမည့္သူဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့ၾကရပါသည္။ ေဟာ...အခု သူတကယ္ ႀကီးပြားခဲ့တာကို ကိုဘခ်ယ္ မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႕ျဖစ္ေၾကာင္း ဆရာ၀င္းေဖက သူ႔၀တၳဳကို အဆံုးသတ္ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

(သံုး)

ဟိုးအရင္က Ethic ေခၚ ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ ေလာကီသေဘာထက္ေလာကုတၱရာသေဘာသို႔ ပို၍တိမ္းသည္ ယိမ္းသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ နားလည္သေဘာေပါက္မိ ပါသည္။ မခိုးဘူး၊ မသတ္ဘူး၊ မညာဘူး၊ မေသာက္ဘူး၊ ကာမ မက်ဴးလြန္ဘူး စသည္ စသည္။ သည္လို အေျခခံငါးပါးသီလကို ေစာင့္ထိန္းျခင္းကပင္လွ်င္ ကိုယ္က်င့္တရားကိုတည္ေဆာက္ျခင္းမည္ပါေလသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးလုပ္ငန္းမ်ား တြင္က်ယ္လာခဲ့ၿပီး ကမၻာေျမကိုေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ဖို႔ ကမၻာ့လူသားမ်ား ႏုိးၾကားလာၾကေသာအခါ စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္ရွာေဖြၾကရာမွာလည္း ကိုယ္က်င့္တရားလိုသည္ဟု ခံယူသေဘာေပါက္ လာခဲ့ၾကပါသည္။ Business Ethic ဟုဆိုလာၾကပါသည္။ စီးပြားေရးဆုိင္ရာကိုယ္က်င့္တရားဟု နားလည္ရပါ၏။

ပိုက္ဆံကို ဘယ္နည္းနဲ႔ရရ ကိုယ္ခ်မ္းသာရင္ၿပီးေရာဆိုကာ မရွာေဖြရဘူးတဲ့။ တခ်ိဳ႕က P သံုးလံုးဟုဆုိပါ၏။ People, Profit, Planet ဟုဆိုရာ လူကိုလည္း ၾကည့္ရမတဲ့။ အျမတ္ကိုလည္းၾကည့္ရမတဲ့။ ကမၻာေျမကိုလည္းၾကည့္ရမတဲ့။ တခ်ိဳ႔ကမူ P တစ္လံုးထပ္တိုးကာ Probity ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈဟုဆိုၿပီး P ေလးလံုးဟု ေျပာသူတို႔ကလည္း ေျပာၾကပါ၏။ သံုးလံုးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေလးလံုးပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုေသခ်ာသည္က Planet ကုိ ထည့္စဥ္းစားလာၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ကမၻာေျမလွပတည္တံ့ ခုိနားဖြယ္ရာျဖစ္ေရးကို ထည့္သြင္းမစဥ္းစားဘဲ ျမတ္ရင္ခ်သာခ်ဆိုသည့္ စိတ္ထားမ်ိဳးရွိသူကုိ Business Ethic မရွိသူ ကုိယ္က်င့္တရားမေကာင္းသူအျဖစ္ ကမၻာကျမင္လာေနၾကပါၿပီ။ ပိုက္ဆံရရင္ ေတာင္လည္းၿဖိဳမယ္၊ ေတာလည္း ရွင္းမယ္၊ ျမစ္လည္း ဆို႔မယ္၊ ကမၻာ့ ေျမသားထုကိုပါခေလာက္ဆန္ေအာင္ ေမွာက္လွန္ပစ္မယ္၊ ငွက္ကေလးေတြေတးဆိုခ်င္ဆို မဆိုခ်င္ေန၊ စမ္းေခ်ာင္းကေလးေတြ တသြင္သြင္စီးခ်င္စီး မစီးခ်င္ေန၊ ေတာပန္းေတာင္ပန္းတို႔ပြင့္ခ်င္ပြင့္ မပြင့္ခ်င္ေန၊ မိုးေကာင္းကင္ႀကီးျပာခ်င္ျပာ မျပာခ်င္ေန၊ ပိုက္ ဆံ...ပိုက္ဆံ...ပိုက္ဆံ ဆိုလွ်င္ျဖင့္။

(ေလး)

ဆရာ၀င္းေဖ၏၀တၳဳထဲကဇာတ္ေဆာင္က ၾကက္တူေရြးငွက္တုိ႔၏ ႏႈတ္သီးကိုျဖတ္၊ ပလတ္စတစ္အနီအျဖစ္အရည္က်ိဳကာ ကမၻာကိုျဖန္႔ၿပီး မီလ်ံနာျဖစ္ဖို႔ ႀကံေလသတဲ့။ ေအာ္...ၾကက္တူေရြးေတြရဲ႕ႏႈတ္သီးကိုျဖတ္ၿပီးရင္ လပ္ဇက္(Lexus)ဆုိတဲ့ ဇိမ္ခံကာႀကီးကို စီးၾကေသးတာေပါ့။

(ယူတာကဒီေနရာကပါ) http://www.facebook.com/notes/7day-news-journal/ၾကက္တူေရြးေတြရဲ႕ႏႈတ္သီးကုိျဖတ္ၿပီးရင္-လပ္ဇက္ကားစီးၾကတာေပါ့/465505790145904