(ေငြေလ်ွာ္ဖို႔ သက္သက္ေလာက္ပဲလား)ဘာ့စ္ကား(ခရီးသည္
သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး) လုပ္ငန္းဟာ ေငြေတြေသာက္ေသာက္လဲသဲ့ယူသလို
ျမက္ျမက္ႀကီးျမတ္တဲ့ စီးပြားေရးအႀကီးစားမဟုတ္ပါ။ ေငြရင္းေငြနွီးလည္း
သိတ္ဒီေလာက္ႀကီး ႀကီးလွတယ္လို႔မဆိုသာပါ။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းသေဘာအရ
အာဏာပိုင္ေတြ(အစိုးရ)နဲ႔ ေဝစားမ်ွစားလည္း လုပ္စရာမရွိလွလိုသလို
နိုင္ငံတကာေတြဘာေတြနဲ႔ဆို စပ္ယွက္စရာေတာင္မလိုပါ။
ဘဏ္ေတြ (ျပည္တြင္းျပည္ပ)နဲ႔ေတာ့ ေငြကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အကန္႔အသတ္နဲ႔
ပတ္သက္ရတာေတာ့ရွိပါတယ္။ ကားသစ္ေတြသြင္းတာ၊ ကား/ယဥ္အပိုပစၥည္းေတြ
မွာတာမ်ိဳးေတြမွာပါ။
ဒီလုပ္ငန္းက ဗမာျပည္လိုႏိုင္ငံမ်ိဳးေတြမွာ အထိုက္အေလ်ာက္ အျမတ္အစြန္းရေနနိုင္တာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ေသာင္ေသာင္သာသာရွိတဲ့ျပည္ေတြမွာဆို ဘာ့စ္ကားလိုင္းေတြက အရံႉးခံၿပီး ဆြဲေပးရတာပါ။
က်ေနာ္ေနတဲ့ဖို႔တ္ဝိန္းက Citilink လို႔ဆိုတဲ့ ဘာ့စ္ကားႀကီးေတြဟာ ရံုးဆင္းရံုးတက္ခ်ိန္ေတြမွာေတာင္ ထိုင္ခံုျပည့္ဖို႔မေျပာနဲ႔ ၃ ပံုတပံုျပည့္တာေတာင္ ေတြ႔ရခဲ့ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ခရီးသည္ေလး ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္နဲ႔ၿမိ့ဳပတ္ၿပီး သတ္မွတ္လမ္းေၾကာင္းေတြအတိုင္း ဆီအကုန္ခံ ဒရိုက္ဗာခေပးၿပီး ေမာင္းေနဆြဲေနၾကတာပါ။ (ဒီအေၾကာင္းက သတ္သတ္ေရးမွရမွာပါ)။ ဒါေပမယ့္ ဒီဘာ့စ္ကားႀကီးေတြ သူ႔အခ်ိန္နဲ႔သူ သူ႔လမ္းေၾကာင္းနဲ႔သူ မပ်က္မကြက္ ေနာက္မက် ထြက္ေနပါတယ္။
ဗမာျပည္ဘာ့စ္ကားလုပ္ငန္းမွာ အခုလုပ္ေနၾကသူေတြအေနနဲ႔ ရင္းရမယ့္ေငြေလးကို (ဒီေနရာမွာ ေငြေလးလို႔ေျပာရတာက ေနဝင္းေျမးေတြ တရားဝင္/တရားမဝင္ ပိုင္ဆိုင္မႈနဲ႔ယွဥ္ေျပာတာပါ။ အမွန္က အကုန္ တရားမဝင္ေတြပါ) တျခားေနရာမွာရင္းၿပီးလုပ္မယ္ဆို ခုထက္ပိုျမတ္မယ္ မျမတ္ဘူးကေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ အခု ဘာ့စ္ကားလုပ္ငန္းမ်ာ ရင္းထားပါတယ္။ ေနဝင္းေျမးေတြအပါအဝင္ စစ္ခရိုနီေတြရဲ႔ အျခားေနရာေတြက ရင္းနွီးျမွဳတ္ႏွံမႈေတြနဲ႔ ခ်ိန္ၾကည့္ရင္ ဒီကေငြဟာ ကေလးမုန္႔ဖိုးသာသာေလာက္ေနမွာပါ။
ဒါဆို ဘာလို႔ ေနဝင္းေျမးေတြအပါအဝင္ ခရိုနီေတြ ဒီလုပ္ငန္းထဲလာ ေငြျမွဳတ္ၾကသလဲ။ အရင္းရွင္စနစ္ေအာက္မွာဆိုေတာ့ ဓနရွိတဲ့ေကာင္(ခရိုနီ)နဲ႔ အာဏာရွိတဲ့ေကာင္(အစိုးရ) ပင္းရေပါင္းရပါတယ္။ ေနဝင္းေျမးေတြနဲ႔ ၿဖိဳးမင္းသိမ္း ဖက္လွဲတကင္း မျဖစ္လို႔မရပါ။ ေဒၚစု ေဇာ္ေဇာ္နဲ႔ ေဘာလိုက္ၾကည့္ရပါတယ္။ ခရိုနီေကာင္းႀကီးေတြလို ဂုဏ္ျပဳေပးရပါတယ္။ (ခုဆို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥအထိေတာင္ ေငြေၾကးရင္းနွီးျမ်ဳတ္နွံမႈလုပ္လာပါၿပီ။ ဒါကမွ ဧရာမ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးျဖစ္လာနိုင္စရာ ပိုရွိပါေသးတယ္။) ဘာ့စ္ကားက ၿဖိဳးမင္းသိမ္းေလာက္ ေကာက္ထည့္နိုင္တာပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ဗဟိုအစိုးရကိုပါ ခါးပိုက္ေဆာင္ထဲလို႔ရပါတယ္။
ေကာင္းၿပီ ဒါဆိုရင္ ဒီေလာက္ အျမတ္အစြန္းမရွိနိုင္တဲ့ အာဏာပိုင္ထိပ္သီးႀကီးေတြကို ခါးပိုက္မေဆာင္နိုင္တဲ့လုပ္ငန္းထဲကို ယူအက္စ္ေဒၚလာ ဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာ လက္ဝယ္ကိုင္ထားတဲ့ ေနဝင္းေျမးအုပ္စုအပါအဝင္ ခရိုနီတခ်ိဳ႔ ဝင္လာၾကတာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္လဲ။ ဘာအက်ိဳးအျမတ္ေတြေၾကာင့္လဲ။ ဘာေတြေမ်ွာ္ကိုးထားတာရွိေနလို႔လဲ စတာေတြက တပိုင္းေတြးရ တပိုင္းေမးရမ်ာပါ။
အဲ့ဒါေတြက နိုင္ငံေရးသေဘာ တစိတ္တပိုင္းပါပါတယ္။ နိုင္ငံအက်ိဳးစီးပြားတခုလံုးနဲ႔ ဆိုင္ပါတယ္။ ေငြျဖဴ ေငြမည္း၊ တရားဝင္ေငြ တရားမဝင္ေငြကိစၥေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ ပါခ်ီပါခ်က္အမတ္ကေလးေတြက သက္ဆိုင္ရာအစိုးရေတြ ဝန္ႀကီးဝန္ကေလးေတြကို လူထုသိေအာင္ ၾကားေအာင္ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ေမးရမွာပါ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း တိတိက်က်အေျဖထုတ္ခိုင္း လူထုကိုခ်ျပခိုင္းရမွာပါ။ လုပ္နိုင္တာ မလုပ္နိုင္တာက တပိုင္းပါ။ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ပါ။
လႊတ္ေတာ္မွာ အခြန္ေဆာင္ဖါေဂါင္းနဲ႔ တရားဝင္ျပည့္တန္ဆာကိစၥတင္ေနတာကို စစ္အုပ္စုကႀကိဳက္ေပမယ့္ ဒါမ်ိဳးေတြေမးလာရင္ေတာ့ စစ္အုပ္စုတင္မက ေမေမရဲ့သမၼတေလးထင္ေက်ာ္စစ္တပိုင္းအစိုးရေရာ၊ ဦးဝင္းျမင့္ကေရာ၊ ေမေမကေရာ မႀကိဳက္ပါ။ မႀကိဳက္ေပမယ့္ ေမးရမွာပါ။ ေမေမ့အမတ္ေတြမွ မေမးရင္ ဘယ္အမတ္မွမေမးပါဘူး။
ရန္ကုန္ေနလုူထု သြားေရးလာေရးအဆင္ေျပရံုတင္မက အကုန္အက်ပ္သက္သာေအာင္လုပ္ေပးဖို႔က လူထုအတြက္ အစိုးရက လုပ္ကိုလုပ္ေပးရမယ့္တာဝန္ပါ။ အဆင္ေျပသက္သာေအာင္လုပ္ေပးရင္ လူထုဝမ္းေျမာက္သလို နတ္လူသာဓုေခၚမွာပါ။ လုပ္ေပးလို႔ အစိုးရကို ေက်းဇူးတင္စရာအေၾကာင္းေတာ့ မရွိပါ။ လုပ္မေပးမွ ထိုင္ဆဲဖို႔တာဝန္နဲ႔ ျဖဳတ္ခ်ဖို႔တာဝန္ပဲလူထုမွာရွိပါတယ္။ လူထုဟာ ဒါေတြလုပ္ေပးဖို႔ အခြန္ေတြေဆာင္ထားရသလို လုပ္ေပးမယ္ေျပာလို႔ ေရြးခ်ယ္မဲေပးတင္ေျမွာက္ထားတာပါ။
ေနာက္တခုက လက္ဝါးႀကီးအုပ္အရင္းရွင္စနစ္မွာ ဦးနာေအာက္ကေလးေတြေပၚလာတာ အဆန္းတက်ယ္မဟုတ္ပါ။ သူတို႔လည္း ဦးနာေအာက္ႀကီးျဖစ္ဖို႔လုပ္ရင္း ဧရာဝတီဖလုပ္တီလာနဲ႔တိုးၿပီး သေဘၤာျပဳတ္ၾကတာပါ။ ဦးနာေအာက္ႀကီး/ေသး/လတ္ေတြဟာ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ အမ်ိဳးသားဓနရွင္ေတြဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳးစဥ္းစားေပးရမွာျဖစ္သလို စာလည္းစာနာရမွာပါ။ ဘာ့စ္ကားေလးတစင္း ေထာင္စားတဲ့ေကာင္ကို အစင္းေရရာခ်ီပိုင္တဲ့ေကာင္က စားဝါးသြားသြားမွာပါ။ ကုလားဖဲျခင္းတူေတာင္ ဓါးပါတဲ့ကုလားက စားပါတယ္။
ဘာ့စ္ကားကိစၥ လူထုအဆင္ေျပေျပ သက္သက္သာသာနဲ႔ ျဖစ္သြားေစခ်င္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္သြားေစခ်င္ပါတယ္။
ဇန္နဝါရီ ၁၈၊ ၂ဝ၁၇
ဒီလုပ္ငန္းက ဗမာျပည္လိုႏိုင္ငံမ်ိဳးေတြမွာ အထိုက္အေလ်ာက္ အျမတ္အစြန္းရေနနိုင္တာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ေသာင္ေသာင္သာသာရွိတဲ့ျပည္ေတြမွာဆို ဘာ့စ္ကားလိုင္းေတြက အရံႉးခံၿပီး ဆြဲေပးရတာပါ။
က်ေနာ္ေနတဲ့ဖို႔တ္ဝိန္းက Citilink လို႔ဆိုတဲ့ ဘာ့စ္ကားႀကီးေတြဟာ ရံုးဆင္းရံုးတက္ခ်ိန္ေတြမွာေတာင္ ထိုင္ခံုျပည့္ဖို႔မေျပာနဲ႔ ၃ ပံုတပံုျပည့္တာေတာင္ ေတြ႔ရခဲ့ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ခရီးသည္ေလး ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္နဲ႔ၿမိ့ဳပတ္ၿပီး သတ္မွတ္လမ္းေၾကာင္းေတြအတိုင္း ဆီအကုန္ခံ ဒရိုက္ဗာခေပးၿပီး ေမာင္းေနဆြဲေနၾကတာပါ။ (ဒီအေၾကာင္းက သတ္သတ္ေရးမွရမွာပါ)။ ဒါေပမယ့္ ဒီဘာ့စ္ကားႀကီးေတြ သူ႔အခ်ိန္နဲ႔သူ သူ႔လမ္းေၾကာင္းနဲ႔သူ မပ်က္မကြက္ ေနာက္မက် ထြက္ေနပါတယ္။
ဗမာျပည္ဘာ့စ္ကားလုပ္ငန္းမွာ အခုလုပ္ေနၾကသူေတြအေနနဲ႔ ရင္းရမယ့္ေငြေလးကို (ဒီေနရာမွာ ေငြေလးလို႔ေျပာရတာက ေနဝင္းေျမးေတြ တရားဝင္/တရားမဝင္ ပိုင္ဆိုင္မႈနဲ႔ယွဥ္ေျပာတာပါ။ အမွန္က အကုန္ တရားမဝင္ေတြပါ) တျခားေနရာမွာရင္းၿပီးလုပ္မယ္ဆို ခုထက္ပိုျမတ္မယ္ မျမတ္ဘူးကေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ အခု ဘာ့စ္ကားလုပ္ငန္းမ်ာ ရင္းထားပါတယ္။ ေနဝင္းေျမးေတြအပါအဝင္ စစ္ခရိုနီေတြရဲ႔ အျခားေနရာေတြက ရင္းနွီးျမွဳတ္ႏွံမႈေတြနဲ႔ ခ်ိန္ၾကည့္ရင္ ဒီကေငြဟာ ကေလးမုန္႔ဖိုးသာသာေလာက္ေနမွာပါ။
ဒါဆို ဘာလို႔ ေနဝင္းေျမးေတြအပါအဝင္ ခရိုနီေတြ ဒီလုပ္ငန္းထဲလာ ေငြျမွဳတ္ၾကသလဲ။ အရင္းရွင္စနစ္ေအာက္မွာဆိုေတာ့ ဓနရွိတဲ့ေကာင္(ခရိုနီ)နဲ႔ အာဏာရွိတဲ့ေကာင္(အစိုးရ) ပင္းရေပါင္းရပါတယ္။ ေနဝင္းေျမးေတြနဲ႔ ၿဖိဳးမင္းသိမ္း ဖက္လွဲတကင္း မျဖစ္လို႔မရပါ။ ေဒၚစု ေဇာ္ေဇာ္နဲ႔ ေဘာလိုက္ၾကည့္ရပါတယ္။ ခရိုနီေကာင္းႀကီးေတြလို ဂုဏ္ျပဳေပးရပါတယ္။ (ခုဆို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥအထိေတာင္ ေငြေၾကးရင္းနွီးျမ်ဳတ္နွံမႈလုပ္လာပါၿပီ။ ဒါကမွ ဧရာမ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးျဖစ္လာနိုင္စရာ ပိုရွိပါေသးတယ္။) ဘာ့စ္ကားက ၿဖိဳးမင္းသိမ္းေလာက္ ေကာက္ထည့္နိုင္တာပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ဗဟိုအစိုးရကိုပါ ခါးပိုက္ေဆာင္ထဲလို႔ရပါတယ္။
ေကာင္းၿပီ ဒါဆိုရင္ ဒီေလာက္ အျမတ္အစြန္းမရွိနိုင္တဲ့ အာဏာပိုင္ထိပ္သီးႀကီးေတြကို ခါးပိုက္မေဆာင္နိုင္တဲ့လုပ္ငန္းထဲကို ယူအက္စ္ေဒၚလာ ဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာ လက္ဝယ္ကိုင္ထားတဲ့ ေနဝင္းေျမးအုပ္စုအပါအဝင္ ခရိုနီတခ်ိဳ႔ ဝင္လာၾကတာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္လဲ။ ဘာအက်ိဳးအျမတ္ေတြေၾကာင့္လဲ။ ဘာေတြေမ်ွာ္ကိုးထားတာရွိေနလို႔လဲ စတာေတြက တပိုင္းေတြးရ တပိုင္းေမးရမ်ာပါ။
အဲ့ဒါေတြက နိုင္ငံေရးသေဘာ တစိတ္တပိုင္းပါပါတယ္။ နိုင္ငံအက်ိဳးစီးပြားတခုလံုးနဲ႔ ဆိုင္ပါတယ္။ ေငြျဖဴ ေငြမည္း၊ တရားဝင္ေငြ တရားမဝင္ေငြကိစၥေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ ပါခ်ီပါခ်က္အမတ္ကေလးေတြက သက္ဆိုင္ရာအစိုးရေတြ ဝန္ႀကီးဝန္ကေလးေတြကို လူထုသိေအာင္ ၾကားေအာင္ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ေမးရမွာပါ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း တိတိက်က်အေျဖထုတ္ခိုင္း လူထုကိုခ်ျပခိုင္းရမွာပါ။ လုပ္နိုင္တာ မလုပ္နိုင္တာက တပိုင္းပါ။ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ပါ။
လႊတ္ေတာ္မွာ အခြန္ေဆာင္ဖါေဂါင္းနဲ႔ တရားဝင္ျပည့္တန္ဆာကိစၥတင္ေနတာကို စစ္အုပ္စုကႀကိဳက္ေပမယ့္ ဒါမ်ိဳးေတြေမးလာရင္ေတာ့ စစ္အုပ္စုတင္မက ေမေမရဲ့သမၼတေလးထင္ေက်ာ္စစ္တပိုင္းအစိုးရေရာ၊ ဦးဝင္းျမင့္ကေရာ၊ ေမေမကေရာ မႀကိဳက္ပါ။ မႀကိဳက္ေပမယ့္ ေမးရမွာပါ။ ေမေမ့အမတ္ေတြမွ မေမးရင္ ဘယ္အမတ္မွမေမးပါဘူး။
ရန္ကုန္ေနလုူထု သြားေရးလာေရးအဆင္ေျပရံုတင္မက အကုန္အက်ပ္သက္သာေအာင္လုပ္ေပးဖို႔က လူထုအတြက္ အစိုးရက လုပ္ကိုလုပ္ေပးရမယ့္တာဝန္ပါ။ အဆင္ေျပသက္သာေအာင္လုပ္ေပးရင္ လူထုဝမ္းေျမာက္သလို နတ္လူသာဓုေခၚမွာပါ။ လုပ္ေပးလို႔ အစိုးရကို ေက်းဇူးတင္စရာအေၾကာင္းေတာ့ မရွိပါ။ လုပ္မေပးမွ ထိုင္ဆဲဖို႔တာဝန္နဲ႔ ျဖဳတ္ခ်ဖို႔တာဝန္ပဲလူထုမွာရွိပါတယ္။ လူထုဟာ ဒါေတြလုပ္ေပးဖို႔ အခြန္ေတြေဆာင္ထားရသလို လုပ္ေပးမယ္ေျပာလို႔ ေရြးခ်ယ္မဲေပးတင္ေျမွာက္ထားတာပါ။
ေနာက္တခုက လက္ဝါးႀကီးအုပ္အရင္းရွင္စနစ္မွာ ဦးနာေအာက္ကေလးေတြေပၚလာတာ အဆန္းတက်ယ္မဟုတ္ပါ။ သူတို႔လည္း ဦးနာေအာက္ႀကီးျဖစ္ဖို႔လုပ္ရင္း ဧရာဝတီဖလုပ္တီလာနဲ႔တိုးၿပီး သေဘၤာျပဳတ္ၾကတာပါ။ ဦးနာေအာက္ႀကီး/ေသး/လတ္ေတြဟာ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ အမ်ိဳးသားဓနရွင္ေတြဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳးစဥ္းစားေပးရမွာျဖစ္သလို စာလည္းစာနာရမွာပါ။ ဘာ့စ္ကားေလးတစင္း ေထာင္စားတဲ့ေကာင္ကို အစင္းေရရာခ်ီပိုင္တဲ့ေကာင္က စားဝါးသြားသြားမွာပါ။ ကုလားဖဲျခင္းတူေတာင္ ဓါးပါတဲ့ကုလားက စားပါတယ္။
ဘာ့စ္ကားကိစၥ လူထုအဆင္ေျပေျပ သက္သက္သာသာနဲ႔ ျဖစ္သြားေစခ်င္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္သြားေစခ်င္ပါတယ္။
ဇန္နဝါရီ ၁၈၊ ၂ဝ၁၇
0 comments:
Post a Comment