စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္ရင္ မသာအေလာင္းေတာင္ ေခါင္းသြင္းမရ)
ၿငိမ္းပြင့္အစုနဲ႔က်န္တဲ့အဖြဲ႔ေတြ က်န္တဲ့လူေတြေပါင္းၿပီး နိုင္ငံေရးပါတီေထာင္ဖို႔ အားထုတ္ၾကတာမွာ အဓိကျပႆနာက ေခါင္းေဆာင္မႈအပိုင္းဘယ္လိုရွိမလဲဆိုတာထက္ ဘယ္သူေခါင္းေဆာင္မလဲ၊ ေခါင္းေဆာင္ ဘယ္သူလုပ္မလဲဆိုတာ ျဖစ္ေနပံုပါဘဲ။
နိုင္ငံေရးပါတီတခုကို အဆင့္ဆင့္ဖြဲ႔စည္းတယ္၊ ဒီမိုကေရစီနည္းက်ဆံုးျဖတ္မယ္၊ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္ၾကမယ္၊ အဆင့္ဆင့္နာခံမႈ၊ တာဝန္ယူမႈ၊ တာဝန္ခံမႈေတြ ဘယ္လိုဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ေျပာေျပာ အဓိကေခါင္းေဆာင္သူတဦးကေတာ့ ရွိပါတယ္။
ရွိရပါတယ္။ ရွိမွ ရပါတယ္။
အဲ့ဒီေခါင္းေဆာင္ ထင္ရာမစိုင္းသာေအာင္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြနဲ႔ ထိမ္းကြပ္ၾကပ္ညပ္ေပမယ့္ အဲ့ဒီေခါင္းေဆာင္ရဲ႔ အေတြးအေခၚအယူအဆေနာက္ကို ပါတီကထပ္ၾကပ္မကြာ လိုက္ရပါတယ္။ သူဟာ အျခားသူေတြထက္ ပိုထက္ျမက္သလို ယံုၾကည္တာကိုလည္း တိတိလင္းလင္းေျပာရဲ လုပ္ရဲတဲ့သူပါ။ သူ႔ပါတီရဲ့လမ္းစဥ္ေတြ ေပၚလစီေတြဆိုတာ အေျခခံအားျဖင့္ သူ႔ေခါင္းထဲ သူ႔အေတြးထဲမွာ အရင္စဖြဲ႔တည္တာပါ။ ဒါကိုမွ က်န္သူေတြက ဆက္ဆင့္ပြားၿပီး ခ်ဲ႔ယူခ်ံဳ႔ယူလုပ္ၿပီး ပါတီ့ေပၚလစီ ပါတီ့လမ္းစဥ္ရယ္လို႔ ျဖစ္လာတာမ်ိဳးပါ။
သူ႔ေပၚလစီေတြ လမ္းစဥ္ေတြမွန္ေနသေရြ႔ သူေခါင္းေဆာင္ပါဘဲ။ သူ႔ပါတီလည္း နိုင္ငံေရးစည္းရံုးေရးတက္ေနမွာပါပဲ။ သူ႔လမ္းစဥ္မွားရင္ ပါတီစည္းရံုးေရး နိုင္ငံေရးေတြ ဒလိမ့္ေခါက္ေကြးက်ကုန္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခါမယ္ အဲ့ဒီေခါင္းေဆာင္ဟာ သူ႔အမွားကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ဝန္ခံၿပီး ျပင္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္ႀကိဳးစား၊ မႀကိဳးစားပဲ မထူးဇာတ္ဆက္ခင္းရင္ နိုင္ငံေရးတင္မက လူပါ ေသျခင္းဆိုးနဲ႔ေသတတ္ပါတယ္။ အဲ့သလို ေသမွာေတြးေၾကာက္သူလည္း ပါတီတခုမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေခါင္းေဆာင္မျဖစ္ပါ။ ကိုေပၚဦးထြန္း(မင္းကိုနိုင္) ဒီဘက္အထိ ဆက္မပါေတာ့တာ တျခားအေၾကာင္းေတြထက္ သူ႔အေၾကာင္းသူသိလို႔ပါ။
အခု ပါတီေထာင္မယ္ဆိုၿပီး အားထုတ္ေနၾကတာ ထင္သေလာက္ မျမန္ဆန္မသြက္လက္ ခရီးမေပါက္ေသးတာ အဲ့ဒီ ေခါင္းေဆာင္က႑ လူက႑မွာ ခုေနတာလို႔ထင္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္မႈက႑နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္သူ(လူက႑)ေထြးေနဆဲပါ။
ေခတ္ၿပိဳင္ေတြမို႔ ဘိုမရွိ ဘိတ္မရွိျဖစ္ေနတာေတြလည္း ပါမွာေသခ်ာပါတယ္။ တေယာက္ေရွ႔တေယာက္ မာန္ခ်မရတာေတြလည္း ရွိမွာပါ။ ခြာတိုင္းတာ ပခံုးခ်င္းယွဥ္တာ၊ အရပ္တိုင္းတာေတြလည္းရွိမွာပါ။ ဒါသဘာဝပါ။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္မယ့္သူဟာ အဲ့ဒါေတြကို စုစည္းတန္တာစုစည္း ရွင္းထုတ္တန္တာ ရွင္းထုတ္မွရမွာပါ။ မေၾကာက္ပါနဲ႔ ခ်စရာရွိခ်ပါ။ ရွင္းစရာရွိ ရွင္းထုတ္ျပစ္ပါ။ စုရမယ့္လူ စုပါ။ စင္ထြက္သြားသူေတြ သူတို႔ဘာသာျပန္ၿပီး အျခားတသင္းအျဖစ္ စုရင္လည္းစု၊ သင္းကြဲေတြျဖစ္ရင္လည္းျဖစ္၊ တခ်ိန္ခ်ိန္ၾက ကိုယ္ေတြဆီျပန္လာခ်င္လည္း လာမွာေပါ့။ ဒါ သူတို႔ကိစၥပါ။ စိတ္သိတ္နုေန သိတ္အားနာေနရင္ ေျမြပါလည္းဆံုး သားလည္းဆံုး ဆံုးတတ္ပါတယ္။ ဒါနိုင္ငံေရးပါ။ နိုင္ငံေရးလုပ္ေနတာပါ။ ေနရာတကာ မယင္ငယ္(မယားငယ္)ေခ်ာ့ ေခ်ာ့ေနလို႔မရပါ။ အေပ်ာ့ဆြဲ ဆြဲေနလို႔မျဖစ္ပါ။
နိုင္ငံေရးပါတီတခုကို ”စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔သြားမယ္”ဆိုၿပီး မျဖစ္နိုင္တဲ့ကိစၥမွန္းသိသိနဲ႔ ကိုယ္တိုင္လည္းမယံုၾကည္ပါဘဲ လူၾကားေကာင္းမလားေတြးၿပီး ကေလးကလားစကားေတြ မေျပာၾကပါနဲ႔ေတာ့။ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ။ စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္မႈဆိုတာ နိုင္ငံေရးအာဏာကိစၥအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ နိုင္ငံေရးပါတီမေျပာနဲ႔ အသုဘအေခါင္းသြင္းတာမွာေတာင္ လုပ္မရပါ။ ေခါင္းေဆာင္သူရွိရပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ထြက္လုပ္ပါ။ “ငါ ေခါင္းေဆာင္မယ္“လို႔ရဲရဲေျပာၾကပါ။ အားမနာၾကပါနဲ႔။ မဝံ့မရဲမျဖစ္ၾကပါနဲ႔။ မရွက္ၾကပါနဲ႔။ ယွဥ္ၿပိဳင္ေရြးခံဖို႔ တေယာက္ကိုတေယာက္ စိန္ေခၚၾကစမ္းပါ။
ရန္ျဖစ္ၾကစမ္းပါ။ ရန္သူမျဖစ္ၾက ၿပီးတာပါပဲ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ ဇန္နဝါရီ၊ ၁၈၊ ၂ဝ၁၇
ၿငိမ္းပြင့္အစုနဲ႔က်န္တဲ့အဖြဲ႔ေတြ က်န္တဲ့လူေတြေပါင္းၿပီး နိုင္ငံေရးပါတီေထာင္ဖို႔ အားထုတ္ၾကတာမွာ အဓိကျပႆနာက ေခါင္းေဆာင္မႈအပိုင္းဘယ္လိုရွိမလဲဆိုတာထက္ ဘယ္သူေခါင္းေဆာင္မလဲ၊ ေခါင္းေဆာင္ ဘယ္သူလုပ္မလဲဆိုတာ ျဖစ္ေနပံုပါဘဲ။
နိုင္ငံေရးပါတီတခုကို အဆင့္ဆင့္ဖြဲ႔စည္းတယ္၊ ဒီမိုကေရစီနည္းက်ဆံုးျဖတ္မယ္၊ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္ၾကမယ္၊ အဆင့္ဆင့္နာခံမႈ၊ တာဝန္ယူမႈ၊ တာဝန္ခံမႈေတြ ဘယ္လိုဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ေျပာေျပာ အဓိကေခါင္းေဆာင္သူတဦးကေတာ့ ရွိပါတယ္။
ရွိရပါတယ္။ ရွိမွ ရပါတယ္။
အဲ့ဒီေခါင္းေဆာင္ ထင္ရာမစိုင္းသာေအာင္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြနဲ႔ ထိမ္းကြပ္ၾကပ္ညပ္ေပမယ့္ အဲ့ဒီေခါင္းေဆာင္ရဲ႔ အေတြးအေခၚအယူအဆေနာက္ကို ပါတီကထပ္ၾကပ္မကြာ လိုက္ရပါတယ္။ သူဟာ အျခားသူေတြထက္ ပိုထက္ျမက္သလို ယံုၾကည္တာကိုလည္း တိတိလင္းလင္းေျပာရဲ လုပ္ရဲတဲ့သူပါ။ သူ႔ပါတီရဲ့လမ္းစဥ္ေတြ ေပၚလစီေတြဆိုတာ အေျခခံအားျဖင့္ သူ႔ေခါင္းထဲ သူ႔အေတြးထဲမွာ အရင္စဖြဲ႔တည္တာပါ။ ဒါကိုမွ က်န္သူေတြက ဆက္ဆင့္ပြားၿပီး ခ်ဲ႔ယူခ်ံဳ႔ယူလုပ္ၿပီး ပါတီ့ေပၚလစီ ပါတီ့လမ္းစဥ္ရယ္လို႔ ျဖစ္လာတာမ်ိဳးပါ။
သူ႔ေပၚလစီေတြ လမ္းစဥ္ေတြမွန္ေနသေရြ႔ သူေခါင္းေဆာင္ပါဘဲ။ သူ႔ပါတီလည္း နိုင္ငံေရးစည္းရံုးေရးတက္ေနမွာပါပဲ။ သူ႔လမ္းစဥ္မွားရင္ ပါတီစည္းရံုးေရး နိုင္ငံေရးေတြ ဒလိမ့္ေခါက္ေကြးက်ကုန္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခါမယ္ အဲ့ဒီေခါင္းေဆာင္ဟာ သူ႔အမွားကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ဝန္ခံၿပီး ျပင္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္ႀကိဳးစား၊ မႀကိဳးစားပဲ မထူးဇာတ္ဆက္ခင္းရင္ နိုင္ငံေရးတင္မက လူပါ ေသျခင္းဆိုးနဲ႔ေသတတ္ပါတယ္။ အဲ့သလို ေသမွာေတြးေၾကာက္သူလည္း ပါတီတခုမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေခါင္းေဆာင္မျဖစ္ပါ။ ကိုေပၚဦးထြန္း(မင္းကိုနိုင္) ဒီဘက္အထိ ဆက္မပါေတာ့တာ တျခားအေၾကာင္းေတြထက္ သူ႔အေၾကာင္းသူသိလို႔ပါ။
အခု ပါတီေထာင္မယ္ဆိုၿပီး အားထုတ္ေနၾကတာ ထင္သေလာက္ မျမန္ဆန္မသြက္လက္ ခရီးမေပါက္ေသးတာ အဲ့ဒီ ေခါင္းေဆာင္က႑ လူက႑မွာ ခုေနတာလို႔ထင္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္မႈက႑နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္သူ(လူက႑)ေထြးေနဆဲပါ။
ေခတ္ၿပိဳင္ေတြမို႔ ဘိုမရွိ ဘိတ္မရွိျဖစ္ေနတာေတြလည္း ပါမွာေသခ်ာပါတယ္။ တေယာက္ေရွ႔တေယာက္ မာန္ခ်မရတာေတြလည္း ရွိမွာပါ။ ခြာတိုင္းတာ ပခံုးခ်င္းယွဥ္တာ၊ အရပ္တိုင္းတာေတြလည္းရွိမွာပါ။ ဒါသဘာဝပါ။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္မယ့္သူဟာ အဲ့ဒါေတြကို စုစည္းတန္တာစုစည္း ရွင္းထုတ္တန္တာ ရွင္းထုတ္မွရမွာပါ။ မေၾကာက္ပါနဲ႔ ခ်စရာရွိခ်ပါ။ ရွင္းစရာရွိ ရွင္းထုတ္ျပစ္ပါ။ စုရမယ့္လူ စုပါ။ စင္ထြက္သြားသူေတြ သူတို႔ဘာသာျပန္ၿပီး အျခားတသင္းအျဖစ္ စုရင္လည္းစု၊ သင္းကြဲေတြျဖစ္ရင္လည္းျဖစ္၊ တခ်ိန္ခ်ိန္ၾက ကိုယ္ေတြဆီျပန္လာခ်င္လည္း လာမွာေပါ့။ ဒါ သူတို႔ကိစၥပါ။ စိတ္သိတ္နုေန သိတ္အားနာေနရင္ ေျမြပါလည္းဆံုး သားလည္းဆံုး ဆံုးတတ္ပါတယ္။ ဒါနိုင္ငံေရးပါ။ နိုင္ငံေရးလုပ္ေနတာပါ။ ေနရာတကာ မယင္ငယ္(မယားငယ္)ေခ်ာ့ ေခ်ာ့ေနလို႔မရပါ။ အေပ်ာ့ဆြဲ ဆြဲေနလို႔မျဖစ္ပါ။
နိုင္ငံေရးပါတီတခုကို ”စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔သြားမယ္”ဆိုၿပီး မျဖစ္နိုင္တဲ့ကိစၥမွန္းသိသိနဲ႔ ကိုယ္တိုင္လည္းမယံုၾကည္ပါဘဲ လူၾကားေကာင္းမလားေတြးၿပီး ကေလးကလားစကားေတြ မေျပာၾကပါနဲ႔ေတာ့။ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ။ စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္မႈဆိုတာ နိုင္ငံေရးအာဏာကိစၥအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ နိုင္ငံေရးပါတီမေျပာနဲ႔ အသုဘအေခါင္းသြင္းတာမွာေတာင္ လုပ္မရပါ။ ေခါင္းေဆာင္သူရွိရပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ထြက္လုပ္ပါ။ “ငါ ေခါင္းေဆာင္မယ္“လို႔ရဲရဲေျပာၾကပါ။ အားမနာၾကပါနဲ႔။ မဝံ့မရဲမျဖစ္ၾကပါနဲ႔။ မရွက္ၾကပါနဲ႔။ ယွဥ္ၿပိဳင္ေရြးခံဖို႔ တေယာက္ကိုတေယာက္ စိန္ေခၚၾကစမ္းပါ။
ရန္ျဖစ္ၾကစမ္းပါ။ ရန္သူမျဖစ္ၾက ၿပီးတာပါပဲ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ ဇန္နဝါရီ၊ ၁၈၊ ၂ဝ၁၇
0 comments:
Post a Comment