Thursday, January 26, 2017

ေတာင္းလို႔မရတဲ့ကိစၥ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိ၊ဳ၊)

0 comments
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အာဏာမရတာက စစ္တပ္မေပးလို႔ မရတာမဟုတ္။ ျပည္သူက မေပးေတာ့လို႔ မရေတာ့တာ။

၈၈ မွာ အသက္ေတြဘဝေတြနဲ႔ရင္းၿပီး တႀကိမ္။
၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈေတြနဲ႔ တႀကိမ္၊
၂ဝ၁၅ မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မီးေတာက္ေလးမၿငိမ္းခင္ တႀကိမ္။

၃ ႀကိမ္ ၃ ခါ ေပးခဲ့ၿပီးၿပီ။ အာဏာအပ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။

လူထုေပးတဲ့အာဏာကိုမယူဝံ့ဘဲ၊ မယူရဲဘဲ ဒီမိုကေရစီကို စစ္တပ္ဆီသြားလက္ဝါးျဖန္႔ခဲ့တယ္။ စစ္တပ္ကေပးသေလာက္ပဲယူမယ္ဆိုတဲ့ မိမိရဲ့နိုင္ငံေရးသိမ္ငယ္စိတ္ကိုဖံုးကြယ္လိုေဇာႀကီးၿပီး စစ္တပ္ကေပးသေလာက္ပဲရမယ္ဆိုတဲ့မမွန္ဝါဒျဖန္႔မႈနဲ႔အတူ လူထုကိုစစ္မိႈင္းတိုက္ခဲ့တဲ့ဒဏ္ သူ အခု ျပန္ခံေနရတာပဲ။ သူအခု စစ္တပ္ကေပးသေလာက္ပဲ ရေနတာပဲ။ လူထုေပးသမွ် မရခဲ့တာပဲ။

လူထုဟာ သူ အာဏာရေစခ်င္သူ သူ အာဏာအပ္နွင္းခ်င္သူအတြက္ဆို လမ္းေပၚထြက္အေသခံဖို႔ ေတာထဲသြားလက္နက္ကိုင္ပုန္ကန္ဖို႔ အသင့္ရွိတယ္။

သူ အာဏာအပ္နွင္းရက္နဲ႔ မယူဝံ့သူအတြက္ေတာ့ ဖုတ္ေလတဲ့ငါးပိ ရွိတယ္လို႔မထင္ရံုမက ေခြးေသဝက္ေသ ေသရစ္ေပေတာ့ဆိုၿပီး ဥေပကၡာစိတ္လည္း ထားနိုင္ၾကတယ္။

ခု အစိုးရဆိုၿပီး ဘာအစိုးမွမရတာ။ နိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံၿပီး စစ္တပ္ရဲ့ ေသာက္ဖက္အလုပ္မခံရတာေတြဟာ အဲ့ဒါေတြရဲ့အက်ိဳးဆက္ဘဲ။
ဇန္နဝါရီ ၂၄၊ ၂ဝ၁၇

0 comments:

Post a Comment