(ျပည္သူျပည္သူခ်င္းဆက္ဆံေရးတဲ့လား) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(ျပည္သူျပည္သူခ်င္းဆက္ဆံေရးတဲ့လား)

(ျပည္သူျပည္သူခ်င္းဆက္ဆံေရးတဲ့လား)

ၿဗိတိန္က တရုတ္ရဲ႔ ဟြာေဝး 5G ကို အိုေကျပလိုက္ေတာ့ ၾသစေတးလ် အခက္ေပြၿပီး ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္သြားပါတယ္၊ နိုင္ငံေရးအေပၚ နည္းပညာရဲ႔သက္ေရာက္မႈလို႔ အမ်ားေျပာနည္းကားပဲေျပာရမယ္ထင္တယ္။ တကယ္က နည္းပညာဆိုတာလည္း ပိုက္ဆံပါဘဲ။ ပိုက္ဆံမရွိရင္ နည္းပညာလည္းမရွိပါ။ ပိုက္ဆံဟာ သူ႔အတိုင္းထားရင္ ပိုက္ဆံပဲျဖစ္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံကို အရင္းျဖစ္ေအာင္လုပ္တာဟာ စီးပြားေရးပါ။ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီ တနည္းေျပာရရင္ အရင္းရွင္နိုင္ငံေရးမွာ ပိုက္ဆံကို အရင္းျဖစ္ေအာင္လုပ္နိုင္ေလေလ စီးပြားျဖစ္ေလေလပါ။ စီးပြားျဖစ္ေလေလ ပါဝါႀကီးေလေလပါ။ အခု တရုတ္က သူ႔လက္ထဲက ပိုက္ဆံေတြကို အရင္းျဖစ္သထက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတာပါ။

 
အေမရိကန္ရဲ့ ဆိုဗီယက္ဆန္႔က်င္ေရးအတြက္ ေပးခဲ့ရတဲ့အခြင့္အလမ္းေတြကို တရုတ္က ထိထိမိမိအသံုးခ်ရံုမက အၾကမ္းဖက္မႈအေပၚႏႊဲတဲ့စစ္ဆိုၿပီး အေမရိကန္ကမၻာပတ္ စစ္တိုက္ေနခ်ိန္မွာ တရုတ္က ကမၻာလွည့္ၿပီး စီးပြားရွာေနတာပါ။ ခု အေမရိကန္ တရုတ္ေၾကြးႏြံနစ္ၿပီး မရႉႏိုင္မကယ္နိုင္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ တရုတ္က ထိပ္ဆံုးကေစာင့္ေနမယ္လို႔ မေျပာရံုတမယ္နဲ႔ OBI လမ္းဖြင့္ေနတာပါ။ တေကာင္တည္းေျပးမရမွန္းသိလို႔ ရုရွနဲ႔ေရႊလမ္းေငြလမ္းေဖါက္ေနတာပါ။
နည္းပညာ၊ စစ္ေရးအင္အား စတဲ့နယ္ပယ္ေတြမွာ ပခံုးခ်င္းမယွဥ္နိုင္ေသးေပလို႔ ခုလို ခတ္လ်ွိဳလ်ွိဳလုပ္ေနပံုပါ။ အားခ်င္းတူလာရင္ မင္းဘာေကာင္လဲ ငါဘာေကာင္လဲလုပ္မွာပါ။ အေမရိကန္ အလုပ္မခံခ်င္ဆံုး အလုပ္မခံနိုင္ဆံုုးကလည္း အဲ့ဒါပါဘဲ။ ခက္ေနတာက အေမရိကန္ဟာ အရင္လို ေရာ့ဟဲ့ေရာ့ဟဲ့ မလုပ္နိုင္ေတာ့လို႔ “စားၿပီး နားမလည္လုပ္ေနတဲ့လူေတြ“ဆိုၿပီး သူ႔ငယ္ေမြးၿခံေပါက္နိုင္ငံေတြကို ေမာင္းမဲေနတာပါ။ မ်က္ေစာင္းတခဲခဲ အံတႀကိတ္ႀကိတ္ျဖစ္ေနတာပါ။
အေမရိကန္ဟာ စူပါ ပါဝါပါ။ စူပါ ပါဝါဆိုတာ အလကားေတာ့ရခဲ့တာမဟုတ္ပါ။ ေငြကို ေရလို ေသာက္ေသာက္လဲသံုးရပါတယ္။ တရုတ္အေျခအေန (ခုခ်ိန္ထိ)ၾကည့္ရတာ စီးပြားေရးစူပါ ပါဝါ ျဖစ္ဖို႔ သည္းသည္းမည္းမည္းလုပ္ေနေပမယ့္ စစ္ေရးစူပါ ပါဝါလုပ္ဖို႔အထိေတာ့ ေျခလွမ္းက်ဲတာမေတြ႔ရေသးပါ။ ပိုက္ဆံလိုေနေသးလို႔လည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
နိုင္ငံေရး နိုင္ငံေရး ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ ပိုက္ဆံမရွိရင္ လုပ္မရပါ။ ရတယ္ဆိုရင္လည္း မျဖစ္စေလာက္ပါ။ ဓနရွင္နိုင္ငံေရးမွာ ပိုက္ဆံရွိတဲ့လူ ၾသဇာရွိပါတယ္။ ၾသဇာထူေထာင္ရ လြယ္ပါတယ္။ အေပးအကမ္းရက္ေရာတယ္ လက္ဖြာတယ္ဆိုတာေတြဟာ အက်ိဳးစီးပြားေနာက္ခံအရ လူေမြး၊ အစိုးရေမြး၊ နိုင္ငံေမြး ေမြးယူရတဲ့ ရင္းနွီးျမ်ပ္နွံဳမႈပါ။ လက္ထဲပိုက္ဆံမရွိပဲ နိုင္ငံေတြကို အစိုးရေတြကို ေမြးမရပါ။
အခု တရုတ္ႀကီး “ပိုက္ဆံ“ ေတြကို “အရင္း“ လုပ္ေနတာပါ။ လူေမြး၊ အစိုးရေမြး၊ နိုင္ငံေမြးေတြ လုပ္ေနတာပါ။ သူက အေမရိကန္ထက္ တခုပိုတာက People to People(P to P) လို႔ဆိုတဲ့ ျပည္သူျပည္သူေတြခ်င္းဆက္ဆံေရးကိုပါ ဒစ္ပလိုေမစီထဲ နိုုင္ငံျခားေရးေပၚလစီထဲ ဆြဲသြင္းထားတာပါ။
တရုတ္နဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္တဲ့နိုင္ငံေတြကိုၾကည့္လိုက္ရင္ တရုတ္စီမံကိန္းႀကီးေတြကို အစိုးရေတြကႀကိဳက္ၿပီး လူထုကမနွစ္ၿမိ့ဳတာပါ။ ခု လက္ပန္းေတာင္းေတာင္တို႔ ျမစ္ဆံုတို႔ ၿမိ့ဳသစ္တို႔စတဲ့ စီမံကိန္းေတြကို နမူနာျပရမွာပါ။ ေနာက္လည္း လာစရာေတြ တပံုတေခါင္းႀကီးရွိပါေသးတယ္။
အရင္ နိုင္ငံေရးအစိုးရလက္ထက္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးနုက တရုတ္အစိုးရကို ဗကပ ကို အကူအညီအေထာက္အခံ မေပးဖို႔ေတာင္းဆိုေတာ့ တရုတ္ကေျပာပါတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တို႔ကို ဆက္ဆံတာက Government to Government (G to G)ျဖစ္ပါတယ္။ ဗကပနဲ႔က Party to Party (P to P)ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ျပန္တုံ႔ျပန္ေတာ့ ဦးနု ဆြံ႔သြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း (တိန္႔ေရွာင္ဖိန္လက္ထက္ကစလို႔) ႏိုင္ငံႏိုင္ငံျခင္းဆက္ဆံေရး Country to Country (C to C)ဆိုတဲ့သေဘာေဆာင္တာေတြလည္း သတိထားမိၾကမွာပါ။
ဒီဘက္ေခတ္ ေနာက္ပိုင္းကာလေတြက်ေတာ့ ဘယ္နိုင္ငံက ဘာအစိုးရအမ်ိဳးအစားျဖစ္ျဖစ္ “စီးပြားေရးလုပ္လို႔ျဖစ္ရင္ ဆက္ဆံတယ္“ဆိုတဲ့ပံုစံေတြအထိျဖစ္လာပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ လူထုဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ေနတဲ့အစိုးရျဖစ္ျဖစ္ စီးပြားဘက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပါတယ္။ က်င့္ဝတ္ေတြ စည္းမ်ဥ္းေတြ နိုင္ငံတကာနႈန္းစံေတြ ေဘးခ်ိတ္တာေတြ႔ရပါတယ္။
ဒီေတာ့ အဲ့ဒီနိုင္ငံေတြက ျပည္သူေတြက တရုတ္အစိုးရအေပၚတင္မက တရုတ္ျပည္သူေတြအေပၚပါ အျမင္မၾကည္တာေတြ၊ တရုတ္ (လူမ်ိဳး)ဆန္႔က်င္ေရးေတြအထိ တက္လာတာကို တရုတ္အစိုးရသိလာပါတယ္။ ဒီတင္ People to People ဆက္ဆံေရးကို ေဖာ္ေဆာင္လာတာပါ။ လူအမ်ားသည္းေျခႀကိဳက္မယ္လို႔လည္း တြက္ထားပံုေပၚပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာ ဗမာျပည္သူအမ်ား သည္းေျခႀကိဳက္မႀကိဳက္ မေျပာနိုင္ေသးေပမယ့္ BRI Second အစည္းအေဝးႀကီးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေတာ့ သည္းေျခခိုက္သြားပံုေပၚပါတယ္။ သူ႔ မိန္႔ခြန္း နားေထာင္ၾကည့္ပါ။
က်ေနာ္တို႔ဟာ ျပည္သူေတြပါ။ အဖိနွိပ္ခံေတြပါ။ တရုတ္အုပ္ခ်ဳပ္ခံလူတန္းစားဟာလည္း ျပည္သူေတြပါ။ ဒီမိုကေရစီ၊ လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးကို က်ေနာ္တို႔နည္းတူ လိုလားေနၾကတာပါ။ “တိုင္းျပည္တျပည္မွာ လူအတူတူျဖစ္ေနၾကရင္ျပည္သူဘဲ“ဆိုတဲ့ ျပည္သူအကဲျဖတ္ခ်က္နဲ႔ေတာ့ ျပည္သူျပည္သူခ်င္းဆက္ဆံေရးကို မေစာေၾကာမိၾကေစလိုပါ။ ျပည္သူျပည္သူခ်င္းဆက္ဆံေရးဟာေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္ “ျပည္သူ“နဲ႔ ဘယ္လိုဆက္ဆံၾကမလဲကေတာ့ ဆံုးျဖတ္ၾကရမွာပါ။ မဆက္ဆံလိုေတာ့ မရပါဘူး။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
ဧၿပီ ၂၆၊ ၂ဝ၁၉