ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုနဲ႔ပတ္သက္လို႔
(ရဲေဘာ္ ဖိုးသံေခ်ာင္း)
ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဟာ
ပါတီတည္ေထာင္တာ အႏွစ္(၄ဝ)ေျမာက္တဲ့ ၁၉၇၉ခုႏွစ္ကစၿပီး ဗမာျပည္မွာ ပါတီစံုစနစ္ေပၚေပါက္ေရးဆိုတဲ့ အယူအဆကို
ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းထဲမွာေဆြးေႏြးခဲ့ၾကၿပီး ၁၉၈ဝခုႏွစ္မွာ ဒီလမ္းစဥ္ကို အတည္ျပဳလိုက္ၾကပါတယ္။
အဲဒီေနာက္မွာ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြက (၁၃ဝဝ)
ျပည့္အေရးေတာ္ပံုတပ္သားမ်ားဆီကို လံႈ႔ေဆာ္စည္း႐ံုးတဲ့စာေတြ ေပးပို႔ပါတယ္။
ကိုယ္နဲ႔ရင္းႏွီးသူေတြဆီကို ပုဂၢိဳလ္ေရးသေဘာညွိႏိႈင္းတဲ့စာေတြျဖစ္ပါတယ္။
စာပါအေၾကာင္းအရာကေတာ့ ”ဒီေန႔တိုင္းျပည္ရဲ႕အေျခအေနကို
မိမိတို႔လြတ္လပ္ေရးအတြက္တိုက္ပြဲဝင္ လံုးပမ္းခဲ့ၾကစဥ္ကနဲ႔ႏိႈင္းယွဥ္ျပၿပီး စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္ကို
မတိုက္ဖ်က္ႏိုင္လွ်င္ မိမိတို႔တာဝန္မေက်ေသး၊ မိမိတို႔မေသခင္မွာ စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္ကို
တိုက္ဖ်က္ပစ္ၾကပါစို႔” လို႔ ေဆာ္ၾသထားတာျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္အားျဖင့္ (၁၃ဝဝ) ျပည့္ႏွစ္အေရးေတာ္ပံုႀကီး
အႏွစ္(၅ဝ)ျပည့္ေျမာက္ခ်ိန္မွာ အေရးေတာ္ပံု တစ္ခု ေပၚေပါက္လာေအာင္ လံုးပမ္းၾကဖို႔လို႔ေရးခဲ့ၾကပါတယ္။
စာေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းနဲ႔ဦးႏုအပါ ႏိုင္ငံေရးသမားေဟာင္းႀကီးေတြ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆီကို ပို႔ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေပးစာေတြပါသေဘာထားကို
လက္ခံရ႐ွိသူအားလံုးနီးပါးက သေဘာတူၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ ကတက္တက္ႂကြႂကြ တံု႔ျပန္ၾကပါတယ္။
ဦးႏုက “အေရးႀကံဳလာလွ်င္ ေမာင္ႏုကိုေ႐ွ႔ဆံုးက ေတြ႔ေစရမည္”လို႔ ပါးစပ္က ထုတ္ေျပာပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကေတာ့ “ဒီတစ္ခါေတာ့ သခင္ဗသိန္းတင္တို႔နဲ႔ သေဘာထားခ်င္းကိုက္ညီတယ္”လို႔
သူ႔အတြင္းပိုင္းမွာျပန္ေျပာပါတယ္။ ပမညတေလာကကေတာ့ ဘာမွေျပာသံျပန္မၾကားရပါ။ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးကေတာ့
သူရတဲ့စာကို ဗိုလ္ေနဝင္းဆီသြားျပပါတယ္။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပါတီက
အရင္က ေက်ာင္းသားသမဂၢေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြ၊ အလုပ္သမားသမဂၢေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြ၊
စာေပအႏုပညာသည္ေတြဆီကို စာတိုက္ကေန ပို႔စကဒ္ေတြပို႔ၿပီး လံႈ႔ေဆာ္ျပန္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးလုပ္မရလို႔
ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ကင္းကြာေနရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ သမဂၢေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြ စာေပအႏုပညာ႐ွင္ေတြကို
ႏိုင္ငံေရးျပန္လုပ္ၾကဖို႔ ႏိႈးေဆာ္တဲ့သေဘာပါ။
တပါတည္းမွာပဲ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းကလည္း
ဒီစိတ္ဓာတ္၊ ဒီဦးတည္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ငန္းေတြလုပ္ၾကပါတယ္။
အေရးေတာ္ပံုႀကီးကို
သယ္ေဆာင္သြားတာကေတာ့ ျပည္သူလူထုႀကီးပါပဲ၊ အဓိကဇာတ္ေကာင္ဟာ ျပည္သူလူထုႀကီးျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာ ျပည္သူလူထုႀကီး တခဲနက္ပါဝင္လို႔လည္း ဒီအဆင့္ထိႀကီးက်ယ္ခဲ့၊
သမိုင္းဝင္ခဲ့၊ ဂုဏ္ေျပာင္ႀကီးျမတ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကေတာ့
ကိုယ္သန္တဲ့၊ ကိုယ္ႏိုင္တဲ့အခန္းက တတ္စြမ္းသမွ်ပါဝင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
အေရးေတာ္ပံုႀကီးေပၚေပါက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့
ၿမိဳ့ေတြမွာျပည္သူလူထုအေပၚစစ္ဆင္ေနတဲ့တပ္အင္အား ေလ်ာ့ပါးသြားေစဖို႔ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္က စစ္ေရးလႈပ္႐ွားမႈေတြလုပ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ
တစ္ခုျဖတ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႔က အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဗကပတပ္ေတြ ဘာလို႔ၿမိဳ့ေတြထဲကို ဝင္မလာတာလဲ။
လာရင္ လူထုကႀကိဳဆိုၾကမွာလို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ အျပစ္တင္တဲ့သေဘာလည္းေဆာင္ပါတယ္။ ေျပာတဲ့လူေတြက
စစ္ေရးသေဘာကို သိပ္နားမလည္လို႔ေျပာတာပါ။ အဲဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ အစိုးရဟာ ၿမိဳ့ကာကြယ္ေရးေတြကို
ပိုၿပီးတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္လုပ္ေလ့ ႐ွိပါတယ္။ ၿမိဳ့သိမ္းဖို႔ မလြယ္လွပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အေသေနရာယူထားတဲ့ရန္သူထက္ လႈပ္႐ွားေနတဲ့ရန္သူကိုေခ်မႈန္းေရးလုပ္တဲ့နည္းကို
ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္။
အထင္႐ွားဆံုးတိုက္ပြဲႀကီးႏွစ္ခုက
႐ွမ္းျပည္နယ္အေ႐ွ႔ပိုင္း မိုင္းယန္းကိုဝိုင္းထားၿပီး စစ္ကူလာတဲ့အစိုးရတပ္ေတြကိုေခ်မႈန္းတာနဲ႔
႐ွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း တာမိုးညဲ ကုန္းဆာအနီးမွာ တပ္မ(၉၉)ကစစ္ေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းကို
ေခ်မႈန္းတာေတြလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ မိုင္းယန္းတိုက္ပြဲမွာ အစိုးရက တပ္မ(၈၈)၊ (၅၅)နဲ႔
ရပခတို႔က တပ္ကူေတြလႊတ္ခဲ့ၿပီး အဲဒီတပ္ကူေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔တပ္ေတြကေခ်မႈန္းတာ အဓိကလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ေအာင္ျမင့္ဦးပါ ဒဏ္ရာရ သြားတဲ့ဒီတိုက္ပြဲစဥ္ေတြထဲမွာ အစိုးရတပ္က
အရာ႐ွိေတြ အမ်ားဆံုး က်ဆံုးဒဏ္ရာရတယ္လို႔ေျပာရင္ ရမယ္ထင္ပါတယ္။ ေျမာက္ပိုင္းကတာမိုးညဲ၊
ကုန္းဆာ တိုက္ပြဲမွာေတာ့ စစ္ေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းလံုး တစ္ေယာက္မွမလြတ္ပဲ
စစ္ေၾကာင္းမွဴး- ဒုရင္းမွဴးဗိုလ္မွဴးလွျမင့္အပါ လူ(၂ဝ)ေက်ာ္ကို
သံု႔ပမ္းဖမ္းမိပါတယ္။
ဆိုလိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း
ကၽြန္ေတာ္တို႔တတ္ႏိုင္သမွ် လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာပါ။
႐ွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးကို ပံုဖ်က္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္ဆိုတာေတြကို
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း သတိျပဳမိပါတယ္။ အဲဒီလိုလုပ္ၾကသူေတြထဲမွာ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ အရင္ကတည္းက
ဆန္႔က်င္ဘက္ကရပ္ၿပီး လူထုကိုတိုက္ခိုက္ခဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ အခုက်မွ ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားအတြက္
ပံုဖ်က္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အနည္းစုကေတာ့ ဘာမွတကယ္ မသိ၊ မမီလိုက္ပဲ ရမ္းေရး၊
ရမ္းေျပာေနၾကသူေတြျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အျမင္မွာေတာ့ ႐ွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ့သမိုင္းဝင္အခန္းနဲ႔
ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္မႈကို အသိအမွတ္ျပဳႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္-
၁။ ဒီအေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ့ေနာက္ခံအေနအထားကို
သေဘာေပါက္နားလည္ရပါမယ္။ အဲဒီတုန္းကတိုင္းျပည္အေျခအေနနဲ႔ အဲဒီအရင္က
တိုက္ပြဲအဆက္ဆက္ရဲ့ျဖစ္စဥ္ေတြကို သေဘာေပါက္အသိအမွတ္ျပဳရပါမယ္။ လူထုႀကီးပါဝင္မႈကို
အသိအမွတ္ျပဳရပါမယ္။
၂။ ဒီကေန႔အထိ ဗမာျပည္မွာျဖစ္ေပၚေနတာေတြဟာ
အေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ့အဆက္ေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အသိအမွတ္ျပဳရပါမယ္။
၃။ ဒီအေရးေတာ္ပံုႀကီးအတြင္းမွာ
က်ဆံုးသြားသူအားလံုး- တစ္ေယာက္မက်န္- ဘယ္သူမွ မေတာ္တဆ က်ည္မွန္လို႔က်ဆံုးခဲ့ၾကတာမဟုတ္ဘူး၊
စစ္အစိုးရက တမင္သတ္ျဖတ္လို႔ ေသခဲ့တယ္ဆိုတာကို မေမ့ဖို႔လိုပါတယ္။
၄။ ဒီကေန႔ အစိုးရလုပ္ေနတာေတြဟာ
ဒီအေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ့ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္၊ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို ေ႐ွာင္လႊဲဖို႔ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို
သေဘာေပါက္ဖို႔လိုပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ျပည္သူလူထုကို
အေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ့အခန္းကို မျပတ္႐ွင္းျပေန၊ အေရးေတာ္ပံုႀကီး မၿပီးဆံုးေသးေၾကာင္း
မျပတ္သတိေပးေနဖို႔ လိုပါတယ္။
႐ွစ္ေလးလံုးသမိုင္းကိုျပည့္ျပည့္စံုစံု၊
မွန္မွန္ကန္ကန္ မွတ္တမ္းတင္ဖို႔ဆိုတာ အမွန္ပဲလိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအေရးေတာ္ပံုႀကီးကို
နည္းမ်ိဳးေပါင္းစံုၿဖိဳခြဲခဲ့ စစ္အုပ္စုရဲ့အေမြကိုဆက္ခံထားသူေတြ အာဏာရေနသေ႐ြ႔
႐ွစ္ေလးလံုးမွာ တက္တက္ႂကြႂကြပါဝင္ခဲ့တဲ့အင္အားစုအားလံုးမပါဝင္ႏိုင္ေသးသေ႐ြ႔
ျပည့္စံုဖို႔မလြယ္ဘူး ထင္ပါတယ္။
ေလးစားလ်က္
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
0 comments:
Post a Comment