မျိုးမြင့်ချို: ဇူလိုင္ (၇) ရက္ ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပုံႀကီး (ေဒါင္းလူငယ္)(ကိုဖိုးေဇဘေလာ့မွ)

ဇူလိုင္ (၇) ရက္ ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပုံႀကီး ေဒါင္းလူငယ္ 

 ၁၉၆၂ ခု၊ မတ္လ (၂)ရက္ေန႔သည္ ျမန္မာ့သမိုင္းစာမ်က္ႏွာ၌ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ေသာေန႔တေန႔ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကိုနိဂံုးခ်ဳပ္၍ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရစတင္ေပၚထြန္းခဲ့ေပၚထြန္းသည့္ ေန႔တေန႔လည္းျဖစ္ေလသည္။ မွန္ေပသည္။ ထိုေန႔နံနက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးေန၀င္းဦးေဆာင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ (၀ါ) စစ္အာဏာရွင္တို႔သည္ သမၼတဦး၀င္းေမာင္၊ ၀န္ ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၊ ၀န္ႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ သခင္တင္၊ ေဒါက္တာဦးဧေမာင္၊ ဦးရာရွစ္၊ ဦးဘေစာ၊ သခင္ တင္ေမာင္၊ ဦးသြင္၊ စ၀္ခြန္ခ်ိဳ၊ စ၀္၀ဏၰ၊ေဒါက္တာ ေစာလွထြန္း၊ ဦးဇာရဲလ်န္၊ ဦးဘၿမိဳင္၊ ႏိုင္ေအာင္ထြန္း၊ တရား၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးျမင့္သိန္း၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ မန္းဘဆိုင္၊ လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ စ၀္ခြန္ ၾကည္၊ ေညာင္ေ႐ႊေစာ္ဘြားစ၀္ေ႐ႊသိုက္၊ မိုးနဲေစာ္ဘြားစ၀္ျပည့္၊ လဲခ်င္းေစာ္ဘြားစ၀္ႏြံ၊သာမိုင္းခမ္းေစာ္ ဘြားစ၀္ထြန္းေအး၊ က်ိဳင္းတံုေစာ္ဘြား စ၀္ဆိုင္းလံု၊ မြန္းလြန္းေစာ္ဘြား စ၀္ခြန္ကိုး၊ မိုင္းခြန္ေစာ္ဘြား စ၀္ ၾကည္၊ ေက်းသီးမန္းစံေစာ္ဘြားစ၀္ေ႐ႊမံႈ၊ ေဘာ္ေစာ္ဘြား စ၀္ခြန္ေအာင္၊လြိဳင္လင္ေစာ္ဘြားစ၀္မိုးေက်ာ္၊ ပင္းတယေစာ္ဘြားစ၀္၀င္းၾကည္၊ ႐ြာငံေစာ္ဘြားစ၀္ခြန္ရီ၊ မိုင္းပန္ေစာ္ဘြားစ၀္ေ႐ႊၾကည္၊ စကားေစာ္ဘြား စ၀္ခြန္ၫြန္႔၊ မိုင္းလံုေစာ္ဘြားစ၀္မန္လစ္၊ စ၀္ခြန္ထီး၊ စ၀္မန္ဖ (သိႏၵီေျမာက္ပိုင္းအမတ္)၊ စ၀္ေအာင္ပူး (လြိဳင္လင္အေရွ႕ပုိင္းအမတ္)၊ ဦးစံျမတ္ (လိြဳင္လင္အေနာက္ပိုင္းအမတ္)၊ စ၀္ေက်ာ္ေခါင္ (လြိဳင္လင္ အလယ္ပိုင္းအမတ္)၊ ဦးခ်စ္ (လြိဳင္လင္ေတာင္ပိုင္းအမတ္)၊ ဦးရီေရာင္း (က်ိဳင္းတံုေျမာက္ပိုင္း အမတ္)၊ဦးခြန္ ေနာ္ (က်ိဳင္းတံုအေနာက္ပိုင္းအမတ္)၊ ဦးျဖဴ (မိုင္းပြန္အမတ္)၊ ဦးေက်ာ္စိန္ (သာမိုင္းစမ္းအမတ္)၊ ဦးလြန္း (စကားအမတ္)၊ဦးအမ္ေဇာ္လ(ကြတ္ခိုင္အမတ္)၊ ဦးစိန္(ကယား)၊ ဦးထြန္းျမင့္(ေတာင္ႀကီး)၊ ဦးၾကာပု၊ ဦးျမတ္ဖူး၊ ဦးစိုးေမာင္၊ ဦးခ်စ္ဦး၊ဦးသန္းတင္၊ဦးတင္ေအာင္တို႔ကို ဖမ္းဆီး၍ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာ ကို သိမ္းယူလိုက္ေလသည္။  သို႔ကလို စစ္တပ္မွအာဏာသိမ္းယူလိုက္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္မ်ားႏွင့္ အတူ ျပည္သူတို႔အား စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္၍ဆႏၵျပပြဲ မ်ားမျပဳလုပ္ၾကရန္ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္မ်ားကို သတင္းစာမ်ားတြင္ ထည့္သြင္းေဖၚျပခဲ့သည္။ ဆႏၵျပလွ်င္ အေရးယူမည္ဟုလည္း ေနာက္ဆက္တြဲ သတိေပးထား၏။ ေၾကညာခ်က္မ်ားကိုဖတ္႐ႈ႐ံုျဖင့္ စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ကို ဆန္႔ က်င္မႈမ်ား ေပၚထြက္လာမည္ကို ဗိုလ္ေန၀င္းႏွင့္ စစ္အာဏာပိုင္တို႔သည္ ေၾကာက္႐ြံ႕ေနသည္မွာ သိ သာထင္ရွားလွေပသည္။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရေခတ္ (၁၉၅၈-၆၀) တြင္ ကိုကိုးကြၽန္း အက်ဥ္းေထာင္ႀကီးကို ေဆာက္လုပ္ကာ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူမ်ားႏွင့္  ကြန္ျမဴနစ္အေရာင္အေသြးရွိသူမ်ားဟု ယူဆသူမ်ားကို ဒလၾကမ္းဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ခဲ့သည့္ သင္ခန္းစာရွိသျဖင့္ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပပြဲမ်ား ျဖစ္ေပၚျခင္းမရွိေစကာမူ စစ္ အစိုးရအလိုမရွိေၾကာင္း ကန္႔ကြက္ေသာစာမ်ား မတ္လ (၂) ရက္ေန႔မွ စတင္ကာ ပလူပ်ံေပၚထြက္ လာခဲ့သည္။  လူငယ္တပ္ဦးႏွင့္ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ (၁၀) ဖြဲ႔၊ ရခိုင္သံဃာတပ္ဦး၊ ရခိုင္ေသာတုဇနအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ စေသာအဖြဲ႔မ်ား ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ခ်က္မ်ား ထုတ္ျပန္ၾကသည္။  ရဲ၀ံ့ျပတ္သားစြာေၾကညာေသာ အဖြဲ႔ အစည္းမ်ားမွာ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ တကၠသပ္ဦးသစ္၊ ရန္ကုန္ခ႐ိုင္ေက်ာင္းသား မ်ားသမဂၢ၊ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢတို႔က စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းျခင္ကို မည္သည့္ နည္းႏွင့္မွ်လက္မခံႏိုင္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ၾကသည္။ ေၾကညာခ်က္ႏွင့္အညီ စစ္အစိုးရအား ျပင္းထန္စြာ ဆန္႔က်င္ၾကသျဖင့္ စစ္အာဏာပိုင္တို႔ႏွင့္ထိပ္တိုက္ေတြ႕ၾကရေလသည္။  ထို႔ေနာက္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္ စီသည္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၄) ရက္ေန႔တြင္ ေက်ာင္းစည္းကမ္းသစ္မ်ားကိုထုတ္ျပန္ ေၾကညာ ခဲ့သည္။ အဆိုပါစည္းကမ္းသစ္မ်ားကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပလႈပ္ရွားမႈမ်ား ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔ လာခဲ့သည္။ ဇူလိုင္လ (၅)ရက္ေန႔တြင္ ကမာ႐ြတ္ရဲစခန္းေရွ႕တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာစီတန္းဆႏၵျပၾကသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ရဲတို႔က ေသနတ္ႏွင့္ပစ္ခတ္ လူစုခြဲၾကသည္။ ေက်ာင္းသားတဦး ဒဏ္ရာရရွိသျဖင့္ ေဆး႐ံုသို႔ပို႔ရေသာအခါတြင္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားပိုမိုျပင္းထန္လာသျဖင့္ ရန္ကုန္ခ႐ိုင္ရာဇ၀တ္တရားသူႀကီးက ကမာ႐ြတ္အ၀ိုင္းႀကီးနယ္ေျမအား ပုဒ္မ ၁၄၄ ထုတ္ျပန္ၿပိး၊ တကၠသိုလ္နယ္ေျမအတြင္း ေန၀င္မီးၿငိမ္း အမိန္႔ထုတ္ျပန္ေလသည္။ ထိုေန႔၌ပင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ တကၠသိုလ္ပရိ၀ုဏ္ တခုလံုး တံခါးမ်ားကိုေသာ့ခတ္ပိတ္ဆို႔ၿပီး ဒီမိုကေရစီခံတပ္ႀကီးဟု ဆိုင္းဘုတ္မ်ားတင္ကာ ဒီမိုကေရစီ တရားပြဲမ်ားကို အသံခ်ဲ႕စက္ျဖင့္ေဟာေျပာၾကသည္။ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ စစ္တပ္ဆန္႔က်င္ေရးကို အမ်ဳိးမ်ဳိးေဟာေျပာေနၾကရာ “ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၀င္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးမ်ားသည္ သံုးေယာက္ေပါင္းမွ (၇) တန္းသာေအာင္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္” စသည္ျဖင့္ စိတ္တြင္းရွိသမွ် ေဟာေျပာ ၾကသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားသည္ အနာေပၚတုတ္က်သည့္အလား နားမခံႏိုင္ သျဖင့္ ေဒါသအမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ကာ စစ္တပ္မွပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ရန္ ဗိုလ္ေန၀င္းက ႀကိဳးမဲ့အသံ လႊင့္စကားေျပာခြက္ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္အမိန္႔ေပးခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က တကၠသိုလ္တ၀ိုက္တြင္ တပ္စြဲထားေသာ စစ္တပ္မ်ားကို ကြပ္ကဲေနသူဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးစိန္လြင္က တပ္သားမ်ားအား  အဆင့္ဆင့္ အမိန္႔ေပး သျဖင့္ လက္နက္မပါဘဲ မိမိတို႔အေဆာင္တြင္း၌စု႐ံုးဆႏၵျပေနသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို အစုလိုက္ ရက္ စက္စြာ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။ ဆႏၵျပရာတြင္ပါ၀င္ျခင္းမရွိသည့္ အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသားမ်ားကိုပါ ေတြ႔ရာသခ်ႋဳင္းဓားမဆိုင္းဘဲ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ၾကသည္။  စစ္တပ္သည္ ဂ်ီသရီးေမာင္းျပန္ေသနတ္သစ္ မ်ားကို ပထမဆံုးစတင္အသံုးျပဳကာ လက္တည့္စမ္းပစ္ခတ္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုေသနတ္သစ္မ်ားမွာ အေနာက္ဂ်ာမဏီမွ ပစၥည္းကိရိယာမ်ားကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ စစ္လက္နက္ပစၥည္းထုတ္လုပ္ေရးစက္႐ံုတြင္ တပ္ဆင္ခဲ့သည္။  ဂ်ီသရီးေသနတ္သစ္မ်ားကို အာဏာသိမ္းစဥ္က တပ္အခ်ိဳ႕သို႔ထုတ္ေပးခဲ့ရာ၌ ခုခံမႈ မရွိသျဖင့္အသံုးမျပဳခဲ့ရေပ။ ထိုလက္နက္သစ္မ်ားကို စမ္းသပ္ရန္လက္ယားေနသူ ဗိုလ္ေန၀င္းအဖို႔ အခြင့္ အေရးရရွိသြားေတာ့သည္။ ဇူလိုင္ (၇) ရက္ေန႔ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္း၌ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရက ေက်ာင္းသား (၁၅) ဦး ေသဆံုးၿပီး၊ (၂၇) ဦး ဒဏ္ရာရရွိသည္ဟု ေၾကညာခဲ့ေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ ေသဆံုးခဲ့ရသူေပါင္းမွာ (၂၀၀) နီးပါးခန္႔ရွိ၍ (၄၀၀) ခန္႔ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ေလသည္။ သို႔ကလို ေက်ာင္း၀င္း အတြင္းသို႔ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္ၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (တကသ)၏ အေဆာက္အဦကို စစ္တပ္က၀ိုင္းထားျပန္၏။  တကၠသိုလ္သမဂၢ အေဆာက္အဦႀကီးသည္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္၏ ဂုဏ္ထူးေဆာင္အေဆာက္အဦျဖစ္သည္သာမက ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔ က်င္ေရးခံတပ္ႀကီးအျဖစ္လူထုက အမြန္အျမတ္အသိအမွတ္ျပဳထားသည့္ ဗိမာန္ျဖစ္သည္။ ၁၉၂၀ ခု၊ ဒီဇင္ ဘာ (၅) ရက္ေန႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား၏သပိတ္မွ စတင္ကာႏိုးၾကားလာသည့္ ျမန္မာလူထုကို ေက်ာင္း သားေခါင္းေဆာင္မ်ားက နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ပြဲမ်ားဆီသို႔ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သည္။ တကၠ သိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ  (တကသ) ကို ၁၉၂၇ ခုႏွစ္က စတင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ သမဂၢ၏႐ံုး အေဆာက္အဦကို ၀ံသာႏုျမန္မာသူေဌးႀကီးဦးညိဳက တည္ ေဆာက္လွဴဒါန္းခဲ့သည္။  အေဆာက္အဦကို ေက်ာင္းသားမ်ား၏ပညာေရး၊ လူမႈေရးႏွင့္ က်န္းမာေရးကိစၥမ်ားကို အသံုးျပဳရန္ရည္႐ြယ္ခဲ့သျဖင့္ အဂၤ လိပ္  တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္မ်ားကပင္ အားေပးခဲ့ၾကသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားက စကားရည္လုပြဲမ်ား က်င္းပေလ့ရွိရာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအဖို႔ အိႏိၵယျပည္ႏွင့္ခြဲေရး၊ တြဲေရးျပႆနာ ေပၚလာေသာအခါ သမဂၢ ခန္းမေဆာင္မွာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ စကားစစ္ထိုးရာဗိမာန္ျဖစ္လာခဲ့ေပသည္။ ဦးဘေစာ၊ ေဒါက္ တာဘေမာ္ … စေသာေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ တကသခန္းမမွာ ေဟာေျပာၾကရင္းစည္း႐ံုးေရးလုပ္ငန္း မ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္း တကသအသင္းကို ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ကိုႏု၊ကိုေအာင္ဆန္း၊ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း၊ကိုသိန္းေဖႏွင့္ ကိုရာရွစ္တို႔ တက္လာခ်ိန္မွစတင္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕တိုက္ပြဲ၊ နယ္ခ်ဲ႕ခံ တပ္အေဆာက္အဦႀကီး ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ၁၃၀၀ ျပည့္ႏွစ္အေရးေတာ္ပံုမွ  အဂၤလိပ္တို႔အား လက္နက္ႏွင့္ တိုက္ခိုက္ႏွင္ထုတ္မႈအထိ အရွိန္အဟုန္ျပင္းထန္ခဲ့သျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲမ်ား၏ ေအာင္ ဗိမာန္ႀကီး အျဖစ္ ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုးက ဂုဏ္ယူခဲ့ၾကသည္။ ဗိုလ္ေန၀င္းေခါင္းေဆာင္ေသာ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရ အမ်ားစုသည္  တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀က တကသလႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ ပါ၀င္ျခင္းမရွိခဲ့သလို၊ ျပည္သူ လူထုက ကိုးစားေသာ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို အျမဲမနာလိုျဖစ္ေနခဲ့သည္။  ထို႔ေၾကာင့္ တကသေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားရာ ဘူမိနက္သန္ တကသ အေဆာက္အဦႀကီးကို ၿဖိဳဖ်က္ရန္ အျမဲဆင္ ၾကံၾကံ႐ြယ္လ်က္ရွိသည္။ ထို႔ေနာက္ ဇူလိုင္လ(၇)ရက္ေန႔က ေက်ာင္းသားမ်ားကို ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္စဥ္ က ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားေသဆံုးျခင္းမရွိ၊  အခ်ဳိ႕မွာ ဖမ္းဆီး၍ပင္မမိေသးဘဲ တကသ အေဆာက္ အဦမ်က္ႏွာၾကက္တြင္ ပုန္းေအာင္းေနသည္ဟုသတင္းကို ဗိုလ္ေန၀င္း သိရွိေသာအခါ တကသေခါင္း ေဆာင္မွန္သမွ်ကိုသတ္ျဖတ္ရန္ႏွင့္ တကသ အေဆာက္အဦႀကီးကိုပါ ဇူလိုင္လ(၈)ရက္ေန႔တြင္  အၿပီး အျပတ္ဖ်က္ဆီးရန္ အမိန္႔ေပးခဲ့ေလသည္။ သမဂၢ႐ံုးကိုၿဖိဳဖ်က္ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ေန၀င္းဥကၠ႒အျဖစ္ ေဆာင္ ႐ြက္ေနေသာ  ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက “စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ဘ၀ကို ျပင္ရမည့္တာ၀န္သည္ မိမိတို႔အေပၚ က်ေရာက္ေနသျဖင့္ တပ္မေတာ္၏အား  တစိတ္တေဒသကိုသံုး၍ ေျဖရွင္းလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္”ဟု ေၾက ညာခဲ့၏။ထိုေၾကညာခ်က္မွာ စစ္တပ္ကိုအံတုလွ်င္ ယခုထက္ ႀကီးမားေသာ လက္နက္အင္အားႏွင့္ ေျဖ ရွင္းမည္ဟု ရာဇသံေပးသည့္သေဘာ သက္၀င္၏။  ထို႔ျပင္ တကသအေဆာက္အဦကို ဖ်က္ဆီးၿပီးေနာက္ ျပည္သူတို႔အား အသံလႊင့္မိန္႔ခြန္းေျပာရာတြင္ သူကသတ္ျဖတ္လိုက္ေသာ  ေက်ာင္းသားငယ္ကေလးမ်ား သည္ လက္နက္ဟူ၍ အပ္တိုတေခ်ာင္းမွမရွိၾကသည္ကိုသိပါလ်က္ႏွင့္ လက္နက္ကိုင္သူပုန္ အဖြဲ႔ႀကီးကို ရင္ဆိုင္ေနသည့္သဖြယ္ပံုႀကီးခ်ဲ႕၍ ‘ဓားကိုဓားခ်င္း၊ လွံကိုလံွခ်င္း ရင္ဆိုင္ဖို႔အသင့္ရွိပါတယ္’ ဟု ေဒါသပုန္ သံႏွင့္  အသံလႊင့္ေျပာၾကားခဲ့ျပန္သည္။ ဗိုလ္ေန၀င္းႏွင့္ စစ္ဗိုလ္တစုသည္ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔က ေက်ာင္းသားမ်ားကို သတ္ျဖတ္ မႈႀကီးႏွင့္ႏိုင္ငံက အမြန္အျမတ္ထားသည့္ တကသအေဆာက္အဦႀကီးကို ဗံုးခြဲဖ်က္ဆီးမႈႀကီးတို႔ကို ေဒါသမႊန္ကာစိတ္လိုက္ မာန္္ပါ က်ဴးလြန္ခဲ့ျခင္းသည္ သူ႔အဖို႔ႀကီးေလးေသာ ရာဇ ၀တ္မႈႀကီးျဖစ္သလို၊ စစ္တပ္အဖို႔လည္း အမည္းစက္ႀကီးျဖစ္ေနသည္ ္ကို စဥ္းစားမိေလသည္။  ‘ႏွံျပည္စုတ္ကို အေျမာက္ႏွင့္ပစ္’သလို ရာဇ၀င္႐ိုင္းလုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို တေန႔ေန႔တြင္ လူထု၏ ဒဏ္ခတ္ မည္ကို ေၾကာက္ေသြး ျဖာလာၾကသည္။  မတရားက်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ရာဇ၀တ္မႈႀကီးအတြက္ တစိမ့္စိမ့္ ေၾကာက္ဒူးတုန္လာၾကေသာအခါ တရားခံသည္ မိမိမဟုတ္ပါ။  တဦးကိုတဦးက လက္ညႇိဳးထိုး၍ အျပစ္ ဖို႔ရင္း မိမိ၌အျပစ္မရွိေၾကာင္း ထုေခ်မႈမ်ားကို အႀကိမ္ႀကိမ္ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ေတာ္ လွန္ေရးေကာင္စီ ဥကၠ႒ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းႏွင့္ ဒုတိယဥကၠ႒ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးတို႔သည္ တဦးကိုတဦး တရား ခံျဖစ္ ေလဟန္ ေဖာ္ေကာင္လုပ္ၾကသည္မွာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ႀကီး၏ ထိပ္သီး စစ္သားရင့္မာႀကီးမ်ားျဖစ္ ၾကေသာ္လည္း သာမန္ဓားျပ လူဆိုးဂိုဏ္း တခုမွ်ေလာက္ပင္ ညီၫြတ္မႈမရွိ။ အမွားကို ၀န္ခံရဲသည့္ သတိၱမရွိ၊ သူရဲေဘာေၾကာင္သူမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္းေပၚလြင ္ေနေပသည္။  ထိုစဥ္က ဒုတိယကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ျဖစ္သူ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးက “တကယ္အမိန္႔ေပးတဲ့စာ ယူလာၿပီး၊ မရမ္းကုန္းကို ေပးလာ သူက ဗိုလ္သန္းစိန္ျဖစ္ပါတယ္။ သမဂၢၿဖိဳဖို႔ ဒိုင္းနမိုက္ေတြကို အင္ဂ်င္နီယာတပ္ခြဲကို မွာယူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာမ လံုေလာက္လို႔  ပင္မစစ္ပစၥည္းသိုေလွာင္ေရးမွာသြားယူခိုင္းသူဟာ ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးပါ။ စီအုိဒီတပ္မွဴး ဗိုလ္၀င္းကိုလိုက္ရွာၿပီး၊ အင္းတိုင္ကိုသြား ေရာက္ယူရတာပါ။ ခြဲဖို႔အမိန္႔ေပးသူေတြကေတာ့ ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးနဲ႔ လံုျခံဳေရးေကာင္စီဥကၠ႒ ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးျဖစ္ပါတယ္။  တကယ္ဒိုင္းနမိုက္ေတြ ဆင္ရတဲ့သူက အင္ ဂ်င္နီယာတပ္ကဗိုလ္မွဴးထြန္းရီ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးဒိုင္းနမိုက္ေတြ ဆင္ရတာဟာ ဇူလိုင္လ (၈) ရက္ေန႔ နံနက္လင္းအားႀကီးမွျဖစ္ပါတယ္။ လက္မွတ္ထိုးမည့္သူ အရာရွိႀကီးႀကီးမားမားမရွိလို႔ ျပႆနာတက္ ေန တုန္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေရာက္လာတာက ဗိုလ္မွဴးႀကီးသူရမင္းသိန္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူက၀င္ၿပီး ခြဲဖို႔အမိန္႔ လက္မွတ္ေရး ထိုးေပးဖို႔ ဗိုလ္ထြန္းရီကေျပာလို႔ သူက လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး ဒိုင္းနမိုက္ခြဲတာျဖစ္ပါတယ္။” “ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးလွဟန္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ (ေန၀င္း) အိမ္လိုက္အသြား ပါေမာကၡဆရာႀကီး ဦးကာကို ဗိုလ္လွဟန္က  သမဂၢၿဖိဳဖို႔အမိန္႔ရတယ္လို႔ေျပာတာထပ္ၾကားရေတာ့ အရဲစြန္႔ၿပီး ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးရွိရာ အသံ လႊင့္႐ံုကို တယ္လီဖုန္းဆက္ၿပီး၊  အဲဒီကိစၥကို ရပ္ထားေပးပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ေျပာပါ့မယ္ဆိုၿပီး၊ ဟိုေရာက္ေတာ့လည္း ဘာမွမေျပာဘဲ မလိမ့္တပတ္နည္း နဲ႔ထားခဲ့ပါတယ္” လို႔ ဗိုလ္မွဴးေအာင္ႀကီးသည္ သူ၏စာတမ္းတြင္ ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္ ေရးသားေျဖရွင္းထားေလသည္။   ဗိုလ္ေန၀င္းကလည္း တဖန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထိုကိစၥကိုေျဖရွင္းျပသည္။ သူ၏ ေနာက္ဆံုးေန႔ လူထုကလက္မခံေတာ့သျဖင့္  မဆလ ဥကၠ႒ႀကီးရာထူးမွ ထြက္ေပးရေသာ ၁၉၈၈ ခု၊ ဇူလိုင္လ (၂၃) ရက္ အေရးေပၚပါတီညီလာခံတြင္ “အခု ျပည္မွာျဖစ္ ပ်က္ခဲ့တဲ့ အေရးအခင္းဟာ (၁၆) ရက္ေန႔ကစၿပီး (၁၇) ရက္ေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔သိရ ပါတယ္။ (၁၇) ရက္ေန႔သိၿပီးတဲ့ေနာက္ မွာ ရဲတို႔၊ ေကာင္စီတို႔နဲ႔ပဲ ထိန္းလို႔ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ထင္တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။ ေစာေစာက ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့တဲ့ ေသြးထြက္ သံယိုေတြ မျဖစ္ေအာင္ဆိုတဲ့အထဲမွာ တပ္ မေတာ္ကို ဟို အေသးအဖြဲကေလးလည္းသံုး၊ ဒီအေသးအဖြဲကေလးလည္းသံုး  ဆိုတာမ်ဳိးမျဖစ္ရေအာင္ တကယ္လိုတဲ့အခါမွာသံုးဆိုၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မသိဘဲနဲ႔ တပ္မေတာ္ကိုမသံုးပါနဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ္ေျပာ ထား တယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ျပည္ၿမိဳ႕ကိစၥဟာ ေအးမသြားဘဲနဲ႔ ေရာင့္တက္လာၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ မေန႔ ကေတာ့  ကို္င္း ... စစ္တပ္၀င္ေပေတာ့ဆိုၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ေစာေစာက ကြၽန္ေတာ္ ေျပာထားတာရွိ တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးက အနားယူေတာ့မယ္။ အနားယူေတာ့မယ္ ဆိုေပ မယ့္လို႔ ေနာင္အဖြဲ႔အစည္းေတြ တာ၀န္အျပည့္  ကြပ္ကဲႏိုင္တဲ့အထိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံကို မပ်က္စီး ရေအာင္၊ ကေသာင္းကနင္းမျဖစ္ရေအာင္ ဆက္ထိန္းရပါလိမ့္မယ္။  အဲဒီထိန္းတဲ့အထဲမွာ တိုင္းျပည္ တျပည္လံုး လူထုကိုကြၽန္ေတာ္သိေစခ်င္တယ္။ ေနာင္ကို လူစုလူေ၀းနဲ႔ဆူဆူပူပူလုပ္လို႔ရွိရင္ ေတာ့ စစ္ တပ္ဆိုတာ ပစ္ရင္မွန္ေအာင္ပစ္တယ္၊ မိုးေပၚေထာင္ၿပီး ေျခာက္တာမပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေနာင္ကို ဆူဆူ ပူပူလုပ္ မယ္ဆိုရင္ေတာ့ စစ္တပ္ကိုသံုးလို႔ရွိရင္ေတာ့ အဲဒါဆူတဲ့လူေတြ မသက္သာဘူးသာ မွတ္ေပေတာ့ လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဒီကေနေျပာ ပါတယ္”လူစုလူေ၀းေရွ႕မွာ ကြၽန္ေတာ္စကားေျပာတာ ယခုအႀကိမ္ဟာ ေနာက္ ဆံုးအႀကိမ္ျဖစ္ႏိုင္တာမို႔ ညီလာခံႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အခ်က္လက္ေတြတင္ျပၿပီးတဲ့ေနာက္ ေက်ာင္းသား မ်ား ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတဖြဲ႔လံုးအေပၚ  အထင္လြဲေနသည့္အျဖစ္အပ်က္တခုကို တင္ျပ ပါရေစ။   တကၠသိုလ္သမဂၢအေဆာက္အဦကို ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၈) ရက္ေန႔ နံနက္တြင္ ေဖာက္ခြဲ ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္ကို အမ်ားသိၿပီးျဖစ္ ပါတယ္။ပထမ ဇူလိုင္လ(၇)ရက္ေန႔ညေန ကြၽန္ေတာ္ေဆာင္ရြက္ သည့္အပိုင္းကိုေဖၚျပမွ ထိုေန႔က အျဖစ္အပ်က္မ်ားအေၾကာင္း  ျပည့္စံုမည္ျဖစ္၍ေဖာ္ျပပါမည္။ ထိုေန႔ညေန (၅) နာရီခန္႔တြင္ ေသနတ္ပစ္သံၾကား၍ ကြၽန္ေတာ္ကတယ္လီဖုန္းျဖင့္ ဗိုလ္ေက်ာ္စိုး ကို အေျခအေနေမး ရာ ဆရာႀကီးဦးကာတို႔ မိသားစုအား ေဘးကင္းသည့္ေနရာသို႔ ပို႔ထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသားအခ်ဳိ႕ နဲ႔  ရဲ (၈) ဦး၊ (၉) ဦးခန္႔ ဒဏ္ရာရေၾကာင္း ျပန္ေျပာပါတယ္။  ဆူပူသူေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကို မမိေသးေၾကာင္း၊ သမဂၢအေဆာက္အဦအတြင္းတြင္အခ်ဳိ႕ရွိေၾကာင္းေျပာသျဖင့္ ကြၽန္ ေတာ္က ရဲမ်ား၊ တပ္ မေတာ္သားမ်ား ေနာက္ထပ္ အနာတရမရွိရေအာင္ ေအာက္ပါအတိုင္းေဆာင္႐ြက္ရန္ အၾကံေပးညႊန္ ၾကား ပါသည္။ (က) သမဂၢအေဆာက္အဦအတြင္းရွိသူမ်ားကို အေဆာက္အဦမွထြက္ကာ အဖမ္းခံရန္ အသံခ်ဲ႕စက္ျဖင့္ ေျပာရန္၊ ထြက္မလာပါကလက္နက္ႀကီးမ်ားသံုးမည္ဆိုသည့္အခ်က္ ထည့္ေျပာရန္။  (ခ) အသာတၾကည္ထြက္၍အဖမ္းမခံပါက (ရီကြိဳင္းလက္ဂန္း) ျဖင့္ ပစ္ဖမ္းရန္၊ လိုအပ္ပါ(ရီကိြဳင္းလက္ဂန္း)သံုးရန္။ အထက္ပါ အခ်က္တို႔ကို မေမွာင္ခင္ၿပီးေအာင္ေဆာင္႐ြက္ရန္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။  ဒီေနရာမွာ အေရး ႀကီးတာကို ကြၽန္ေတာ္ေျပာပါ့မယ္။ ထိုေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးရန္အတြက္ ေဆြးေႏြးျခင္း၊ ဆံုးျဖတ္ျခင္းတို႔တြင္ ကြၽန္ေတာ္ နဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၀င္အခ်ဳိ႕တို႔ မပါခဲ့ပါ။ ဇူလိုင္လ (၈) ရက္ေန႔ နံနက္တြင္ ဗံုးႀကီး ႀကီး တလံုးေပါက္ကြဲသကဲ့သို႔ အလြန္ျပင္း ထန္ေသာ ျမည္ဟည္းသံႀကီးၾကားသျဖင့္စံုစမ္းေတာ့မွ သမဂၢအ ေဆာက္အဦကို ဒိုင္းနမိုက္တို႔နဲ႔ဖ်က္ဆီးလိုက္ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္သိရပါတယ္။ အျခားေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ၀င္ အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ထိုေပါက္ကြဲသံၾကားၿပီးမွ သိၾကရပါတယ္။ သို႔ေသာ္အသံလႊင့္႐ံုတြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၀င္အခ်ိဳ႕တို႔ျဖင့္ဖြဲ႔စည္းထားေသာ လံုျခံဳေရးေကာင္စီ၀င္အားလံုးႏွင့္ လံုျခံဳေရးတာ ၀န္ယူရေသာ လံုျခံဳေရးေကာင္စီဥကၠ႒ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေက်ာ္စိုး ေကာင္စီ၀င္အားလံုးႏွင့္ လံုျခံဳေရးတာ၀န္ယူ ရေသာအရာထမ္းမ်ား ေရာက္ေနၾကပါတယ္။

ထိုသူမ်ားမွာ လံုျခံဳေရးေကာင္စီဥကၠ႒ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေက်ာ္စိုး၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီးလွဟန္၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေစာျမင့္ (မွဴး သမိန္)၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီးဘနီ၊  အရာရွိမ်ားထဲမွ ေထာက္လွမ္းေရးဗိုလ္မွဴးႀကီး ေမာင္လြင္၊ ရဲမင္းႀကီးဦးဘေအး တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုသူတို႔အျပင္ အျခားလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ရွိၾကပါတယ္။ ထို ဇူလိုင္လ (၈) ရက္ေန႔ သမဂၢအေဆာက္အဦကို ၿဖိဳလုိက္ေၾကာင္းသိၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးကို ေခၚ၍ေမးရာ (၇) ရက္ေန႔ညေနက ကြၽန္ေတာ္က သမဂၢအတြင္း၀င္ေရာက္ေနသည့္ ဆူပူသူေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ဖမ္းဆီးရာ တြင္  လိုအပ္လွ်င္ (ရီကြိဳင္းလက္ဂန္း)ကို သံုးႏိုင္သည္ဆိုသည့္အခ်က္ကို သမဂၢအေဆာက္အဦ အဖ်က္ ခိုင္းသည္ဟုယူဆသျဖင့္ ဖ်က္ လိုက္သည္ဟုေျဖပါတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္လည္း စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္မႈ က်င့္သံုးတယ္လို႔ လက္ခံထားျခင္းေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္အေနျဖင့္ဟု ဓားဓားခ်င္း လံွလံွ ခ်င္းဆိုတဲ့ စကားလံုးမ်ားပါတဲ့ ေၾကညာခ်က္ကိုအသံလႊင့္လိုက္ပါတယ္။  ေနာက္သံုးေလးလၾကာၿပီးေသာ္ ကြၽန္ေတာ္က အရက္မူးမူးနဲ႔သမဂၢအေဆာက္အဦကိုဖ်က္ဖို႔အမိန္႔ေပးတယ္ဟု ႏိုင္ငံျခားသတင္း စာ ဆရာတို႔ အသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ ေျပာဆိုေနတာၾကားရလို႔ ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးကို ကြၽန္ေတာ္အရက္မူးၿပီး ဖ်က္ဖို႔ အမိန္႔ေပးတယ္လို႔ ကြၽန္ ေတာ္တေယာက္တည္းကို တရားခံလုပ္ထားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဇူ လိုင္လ (၇) ရက္က အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာျပခိုင္းပါတယ္။  အဲဒီေတာ့မွ ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးက အျဖစ္အပ်က္အမွန္ကို ေျပာျပ ပါေတာ့မယ္။အရင္ကေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္ခါစတြင္ စိတ္၀မ္းကြဲေနၾကတာမေပၚေအာင္လို႔ ဖံုးဖံုးဖိဖိ ေျဖခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္အမွန္မွာ ထို (၇) ရက္ေန႔က အသံလႊင့္႐ံုရွိလူစုထဲမွ တဦးတေယာက္ က ဒီသမဂၢအေဆာက္အဦႀကီးဟာ သူပုန္ဌာနခ်ဳပ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဖ်က္ပစ္လွ်င္ေကာင္းမယ္လို႔ စေျပာရာမွ ဖ်က္သင့္၊ မဖ်က္သင့္ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ (ေန၀င္း)ကို အသိေပးၿပီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သေဘာတူလွ်င္ ဖ်က္မယ္လို႔ဆံုးျဖတ္္ၾကပါတယ္။

ထိုစဥ္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထံ သူသြားၿပီးတင္ျပမယ္။ သေဘာတူမတူ အေျဖယူခဲ့မယ္ေျပာၿပီး၊ ကိုလွဟန္ကိုေခၚ၍ ကားျဖင့္ထြက္သြားပါတယ္။ ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး အသံလႊင့္႐ံုသို႔ျပန္လာၿပီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သေဘာတူလိုက္ၿပီဟုေျပာသျဖင့္ အသံလႊင့္႐ံုရွိလူသိုက္တို႔ သမဂၢအေဆာက္အဦကို ဖ်က္ဖို႔ ပစၥည္းမ်ားစုၿပီး ဖ်က္လိုက္ပါတယ္။ ထိုအေျဖကိုရၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ ေအာင္ႀကီးမပါဘဲ က်န္ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ၀င္မ်ားကိုေခၚ၍ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုမတင္ျပဘဲ အသံလႊင္႐ံုရွိလူသိုက္ ကို ကြၽန္ေတာ္ သေဘာတူလိုက္ၿပီလုိ႔ ေျပာတဲ့အေၾကာင္းကို တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ထိုအေၾကာင္းမွန္ကို သိၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ ေအာင္ႀကီးကို ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕႐ံုးခန္းသို႔ေခၚ၍ သမဂၢအေဆာက္အဦဖ်က္ရန္ ကြၽန္ေတာ္သ ေဘာတူတယ္လို႔ ေျပာတာကို ကုိယ္သိၿပီးၿပီ၊ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္လူ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ခ်င္ရင္၊ ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္မယ္ထင္ရင္ ကုိယ္ ထြက္ေပးမယ္။ ကိုယ္ထြက္ရမလား၊ ကိုယ္လူထြက္ရမလား၊ ဆံုးျဖတ္ေပေတာ့ဟု ကြၽန္ေတာ္ကေျ ပာရာ သူထြက္ပါမယ္ဆိုၿပီး သူ႔ အခန္းျပန္သြားကာ ထြက္စာတင္ခဲ့ပါတယ္။  ကြၽန္ေတာ္တင္ျပတာကို မွန္ေၾကာင္း သက္ေသအေထာက္အထားမ်ား တင္ျပပါမယ္။ ပထမအေထာက္အထား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ႀကီး  ၁၉၈၈ ခု၊ ေမလ (၉) ရက္ ေန႔စြဲျဖင့္ေရးသည့္ စာတမ္းစာမ်က္ႏွာ (၂၄) ဒုတိယစာေၾကာင္း မွစ၍ ပါေသာ တရားခံျဖစ္ရတဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးဆိုသူဟာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးလွဟန္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္လိုက္အသြား ပါ ေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာႀကီးဦးကာ ေခတၱေ႐ႊ႕ေနတဲ့အင္းလ်ားကန္ဟုိတယ္နားက တထပ္တိုက္ကေလးမွာ ဆရာ ႀကီးဦးကာကို ဦးလွဟန္က သမဂၢကိုလည္းၿဖိဳဖို႔အမိန္႔ရတယ္လို႔  ေျပာတာထပ္ၾကားရေတာ့ အရဲစြန္႔ၿပီး ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးရွိရာ အသံလြင့္႐ံုကိုတယ္လီဖုန္းဆက္ၿပီး အဲဒီကိစၥကို ရပ္ထားေပးပါ။  ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ေျပာပါ့မယ္ဆိုၿပီး၊ ဟိုေရာက္ေတာ့လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုဘာမွမေျပာဘဲ မလိမ့္တပတ္နည္းနဲ႔ ထား ခဲ့သူျဖစ္ ပါတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္၊ ဒါ သူေရးထားတဲ့အထဲက ဒါပထမအခ်က္။ သက္ေသခံ ဒုတိယ သက္ေသ အေထာက္အထားက ဒီကိစၥနဲ႔  ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ သက္ဆိုင္ရာပုဂိၢဳလ္ေတြကိုေခၚၿပီ၊ သူတို႔သိတာေတြကို အမွန္အတိုင္းေရးၾကပါလို႔ ေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့  ဗိုလ္မွဴးႀကီးလွဟန္တင္ျပတဲ့ စာတမ္းထဲမွာ အဲဒီ သူ႔စာေလး ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာရွိပါတယ္။ အဲ သူတင္တဲ့စာတမ္း၊ စာမ်က္ႏွာ (၅)  စာေၾကာင္းေရ (၄) မွာ ထိုအခ်ိန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးလည္း ေရာက္လာပါတယ္။ သမဂၢကိစၥေျပာတဲ့အခါ ေနၾကဦး၊ ကြၽန္ေတာ္  ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဆီသြားၿပီး တင္ျပအမိန္႔ေတာင္းမယ္လို႔ေျပာၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ့္အားေခၚၿပီး ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ လမ္းတြင္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး တင္စိုးအိမ္တြင္ရွိေသာ ဆရာႀကီးဦးကာထံ၀င္၍ သတင္းေမးပါတယ္။ ေသဆံုးသူ၊ ဒဏ္ရာရသူ ေက်ာင္းသားမ်ားအေရအတြက္ လည္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။

 အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္က ဆရာႀကီးကို သမဂၢအေဆာက္အဦကို ဖ်က္မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာခဲ့ ပါေသးတယ္။ ထို႔ေနာက္  ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ဦး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးထံ ဆက္လက္သြားပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ေတြ႔တဲ့ အခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီး က အေျခအေနမ်ားတင္ျပပါတယ္။ တင္ျပရာတြင္ သမဂၢအေဆာက္အဦကိစၥ မပါပါ။ ျပန္ရန္ကားေပၚတက္ပါတယ္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟိုကိစၥမေျပာရေသး ဘူးလို႔ သတိေပးပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးက ေနပါေစလို႔ေျပာသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း  ဘာမွမေျပာ ဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနလိုက္ပါတယ္။ အသံလႊင့္႐ံုသို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးက ဗိုလ္မွဴးႀ ႀကီးေက်ာ္စိုး အား (အိုေက)ဟု ေျပာလိုက္သည္ကို ၾကားရပါတယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီအခ်က္အလက္ေတြဟာ ကြၽန္ ေတာ္ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္မသိဘဲနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္သိေလဟန္၊ ကြၽန္ေတာ္ခိုင္းေလဟန္၊ တျခားလူေတြကိုေျပာလို႔  ကြၽန္ေတာ္သေဘာတူၿပီဆိုၿပီး၊ တျခားလူေတြက ဖ်က္ လိုက္တာ အဲဒီေတာ့အထက္က အခ်က္ေတြကိုေလ့လာၿပီးေတာ့ သမဂၢ အေဆာက္အဦကို ဖ်က္တဲ့ကိစၥ မွာ မည္သူတရာခံအစစ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို လူထုတရပ္လံုးက မိမိတို႔ဘာသာဆံုးျဖတ္ၾကပါေတာ့ လို႔ တင္ျပရင္း စကားေျပာျခင္းကို ဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္ဟု ဗိုလ္ေန၀င္းက တိုင္းျပည္သို႔ရွင္းျပခဲ့ေလသည္။ ဗိုလ္ေန၀င္း၏ေနာက္ဆံုးေန႔ မ်က္ေျဖလကၤာစာတမ္းႀကီးမွာ ကာရန္မညီ၊ စာသားမေခ်ာ မုသာ၀ါဒ လိမ္လံုးမ်ားသာျဖစ္ေလသည္။  ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔ ေသြးေခ်ာင္းစီးလူသတ္ပြဲႀကီးႏွင့္ပတ္သက္၍ ...  (က) ဗိုလ္ေန၀င္းက ေစာေစာကမသိ ေသနတ္သံၾကားမွသိရသည္ဟု ေျဖရွင္းျခင္းသည္လိမ္ညာေသာ မု သားသာျဖစ္သည္။  ေက်ာင္းသားတို႔ ေဟာေျပာခ်က္ကိုသူ႔ထံသို႔ ႀကိဳးမဲ့အသံဖမ္းစက္ျဖင့္ လႊင့္ေပးေနေ ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏အသံကို  စိတ္ဆိုးကာသတ္ျဖတ္ခြင့္အမိန္႔ထုတ္ခဲ့သည္မွာ ဗိုလ္ေန၀င္း ကိုယ္တိုင္ပင္ျဖစ္ သည္။ (ခ) ထိုစဥ္က တပ္ဦးမွပစ္မိန္႔ေပးရသူ ဗိုလ္စိန္လြင္(ေနာင္သမၼတျပဳတ္) က မိမိသည္ ဗိုလ္ေန၀င္း၏အမိန္႔အရ ပစ္မိန္႔ေပးခဲ့ပါ သည္ဟု မဆလပါတီပ်က္ေသာအခါတြင္ ေျဖရွင္း ထုတ္ေဖၚခဲ့သည္။  (ဂ) ေက်ာင္းသားမ်ားလက္ခ်က္ႏွင့္ ရဲ (၇) ဦး၊ (၈) ဦးဒဏ္ရာရရွိသည္ဟု ဗိုလ္ေန ၀င္းက ေျပာသည္မွာလည္း လိမ္ညာေသာမုသားသာျဖစ္သည္။ အေဆာင္၀င္းတံခါးမွန္သမွ်ကို ေက်ာင္း သားမ်ားကပိတ္ထားခိုက္ ျပင္ပရွိစစ္တပ္ကပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ ခ်ိန္တြင္ တကၠသိုလ္ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ရဲ တေယာက္မွမရွိ။ ေက်ာင္းသားတို႔က ရဲတို႔အားရန္ျပဳရန္မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။  (ဃ) တကသေဆာက္အဦ မ်က္ႏွာ ၾကက္တြင္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကို သတ္ျဖတ္ရန္ဦးတည္ခ်က္ျဖင့္ အေဆာက္အဦး ႀကီးကို ဖ်က္ေစအမိန္႔ေပးသူမွာ ဗိုလ္ေန၀င္းျဖစ္သည္။ မဖ်က္ရန္ ဟန္႔တားေလဟန္ေျပာေသာ ဒုတိယကာ ကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္  ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးလည္း တာ၀န္ရွိေပသည္။  (င) တသကကို ဖ်က္ဆီးၿပီး ေနာက္ တေန႔နံနက္တြင္ ဘာေၾကာင့္ဖ်က္ရသည္ဟု ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၏ေၾကညာခ်က္တြင္  ေတာ္ လွန္ေရးေကာင္စီသည္ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ဘ၀ကိုျပင္ရမည့္တာ၀န္သည္ မိမိတို႔အေပၚတြင္ က်ေရာက္ေန သျဖင့္ တပ္မေတာ္၏ အား တစ္စိတ္တေဒသကိုသံုး၍ ေျဖရွင္းလိုက္ရျခင္းသည္ဟု သတင္းစာတို႔မွ ေရး သားထုတ္ျပန္ခ်က္တို႔ကို ေလ့လာၾကည့္ပါက  ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဥကၠ႒ဗိုလ္ေန၀င္းက မိမိမသိပါ။ မိမိပါ၀င္ျခင္းမရွိပါဟုေျပာသည္မွာ လယ္ျပင္တြင္ဆင္သြားသကဲ့သို႔  ထင္ရွားေနေသာ မုသားသာျဖစ္ပါ သည္။  (စ) ယခုျဖစ္ပ်က္သည့္ကိစၥသည္ ေက်ာင္းသားကိစၥတခုတည္းမဟုတ္ဘဲ၊ ႏိုင္ငံေရးအေမွာင့္ ပေယာဂမ်ား ဖမ္းစားတယ္ဆိုတာ  ကြၽန္ေတာ္တို႔ရိပ္စားမိပါတယ္ဟု ဗိုလ္ေန၀င္း၏ သမဂၢဖ်က္ရေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္အသံလႊင့္ခ်က္၌ ေက်ာင္းသားမ်ားေနာက္ ကြယ္မွ ဗကပတို႔ပါေလဟန္ေျပာသည္မွာလည္း လိမ္ ညာလီဆယ္ခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ဗိုလ္ေန၀င္းက ၿမိဳ႕ေပၚရွိလက္နက္ခ် ဗကပမ်ားကို သိမ္း သြင္းကာ ေတာတြင္းရွိဗကပမ်ားအလင္း၀င္ရန္ စကားကမ္းလွမ္းေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္း သားတို႔ လႈပ္ရွားမႈသည္ ျပင္ပ ပေယာဂမပါသည္ကိုသိပါလ်က္ သတ္ျဖတ္မႈႀကီးႏွင့္ ဖ်က္ဆီးမႈႀကီးကို လူထုက လက္ခံေအာင္  လီဆယ္ေျပာဆိုခ်က္သာျဖစ္သည္။  (ဆ) ေက်ာင္းသားမ်ားအား သတ္ျဖတ္ၿပီးေနာက္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို အေျပာဘ၀မွာနစ္မြန္းေစျခင္းအားျဖင့္ အလုပ္ပ်က္ကြက္ ေအာင္ရည္စူးၿပီး တမင္လုပ္ ေနၾကတယ္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ဘာမွ မေျပာလိုေတာ့ပါဘူး။ အနည္းဆံုး ဓားကို ဓားခ်င္း၊ လံွကိုလွံခ်င္း ရင္ဆိုင္ဖို႔သာ ရွိပါေတာ့တယ္ဟု ေျပာသည္မွာ ေဒါသသံႏွင့္ တုန္ရီေနသည္ကို ၾကားရ သူလူထုက သိရွိ နားလည္ၾကသည္။ ဗိုလ္ေန၀င္းရာထူးမွဆင္းေပးရေသာ ၈၈ ခုနစ္က “စစ္တပ္ ဆိုတာ ပစ္ရင္မွန္ေအာင္ပစ္တယ္၊ မိုးေပၚေထာင္ၿပီး ေျခာက္တာမပါဘူး၊ ေနာင္ကို ဆူဆူပူပူလုပ္တဲ့ သူေတြေတာ့ မသက္သာဘူးလို႔သာ မွတ္ေပေတာ့” ဟု ေျပာေသာမိန္႔ခြန္းႏွင့္  တသံတည္းျဖစ္သည္ကို လူထုက ေနာေၾကေနၿပီျဖစ္သည္။  (ည) ထိုစဥ္က လက္ေတြ႔သတ္ျဖတ္႐ံုမွ်သာမက ႏႈတ္မွလည္း စစ္ေၾကညာခဲ့ပါလ်က္ ေနာက္ပိုင္းမွ သူသတ္သည္ ငါသတ္သည္၊  သူဖ်က္သည္ ငါဖ်က္သည္ဟု တဦးအေပၚတဦး လက္ညိႇဳးထိုး၍ ေဖၚေကာင္လုပ္ၾကေစကာမူ၊ ေခါင္းေရွာင္ေစကာမူ၊ ဗိုလ္ေန၀င္း သည္ အဓိကတရားခံသာျဖစ္သည္ကို လူထုကေမ့မရႏိုင္ေပ။  မည္သို႔ဆိုေစ ယခုအခါ ‘ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္’ ေခၚ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ ေန႔ ေသြးေျမက်ခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပံုႀကီးသည္  ယခုအခါ ၄၇ႏွစ္သို႔တိုင္ခဲ့ၿ ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း လူထုတရပ္လံုးသည္ ထိုေသြးစြန္းခဲ့ရေသာ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔ကို ဦးေႏွာက္က ေမ့ေပ်ာက္သြားသည့္တိုင္ ႏွလံုးသားက ဥဒါန္းမေက်အစဥ္သတိရလ်က္ ရွိေနမည္မွာ မလြဲဧကန္ပင္ တည္း။ ယခုအခါ၌လည္း  ဗိုလ္ေန၀င္း၏မ်ဳိးဆက္သစ္လက္ပါးေစ စစ္အာဏာရွင္တို႔သည္ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီးေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္ တိုက္ပြဲေနေသာ ရဟန္းရွင္လူ၊ ေက်ာင္း သားမ်ားပါ၀င္သည့္ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးအား နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ၿဖိဳခြင္းရန္ ဆင္ၾကံၾကံ လ်က္ရွိရာ ေတာ္လွန္ေရးသတိ အစဥ္ရွိေစရန္ တပ္လွန္႔ႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါသည္။  ဒီမုိကေရစီီအေရးေတာ္ပံုးႀကီး လံံုး၀ (လံံုး၀) ေအာင္ရမည္။  (ကိုဖိုးေဇဘေလာ့မွ …)