 |
| သရုပ္ေဖာ္ ဗဂ်ီေအာင္စိုး |
အေရြ႔ (လူေသြး) ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံျပဳမဂၢဇင္းမွ
အေရြ႔ (လူေသြး)
ငါ့လူကေလးေရ
ဒိုု႔ အႏွစ္၂၀ေက်ာ္ေဝးကြာခဲ့ၿပီးေနာက္မွာ
မင့္ ငါ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းလြမ္းလာမိ
ေတြ႔လိုေတြ႔ျငား ရန္ကုုန္ကိုုလာရွာၾကည့္တတ္တယ္၊
အခုုဆိုငါေလ
ဟိုတုန္းက မင္းရြံရွာခဲ့ဘူးသူတေယာက္ျဖစ္လို႔ေနေပါ့။
ငါ့လူကေလးက ပိန္ေခ်ာင္ေခ်ာင္
ေနေလာင္ညိဳေမွာင္မ်က္ႏွာမံႈကုုပ္ကုုပ္
လၻက္ရည္တစ္ခြက္စာႏွစ္က်ပ္ခဲြနဲ႔ ေဆးေပါ့လိပ္၃လိပ္ဖိုုးတစ္က်ပ္ရယ္
သြားခ်င္ရာသြားဖိုု႔ဘတ္စကားခနဲ႔ ၿမိဳ႔ပတ္ရထားခသံုးေလးက်ပ္ရယ္
ေန႔လယ္စာထမင္းေၾကာ္ေလး အသုုတ္ေလးစားဖိုု႔ သံုုးက်ပ္ေလာက္ရယ္
ေပါင္း ေငြတဆယ္ေလာက္သာလက္ထဲရွိယင္
လြတ္လပ္တက္ၾကြ၊အိပ္မက္ေတြနဲ႔ဗိုုက္ဝ
ေန႔စဥ္ဘဝက ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအျပည့္လွပခဲ့။
ငါက အခုုခပ္ဖိုုင့္ဖိုုင့္ျဖဴေရာ္ေရာ္
ေနာက္ဆံုုးေပၚပစၥည္းေတြၾကားမွာ အိုုေဟာင္း
အေကာင္းစားေရာဂါေတြနဲ႔ ေညာင္းခ်ိ
ဇေဝဇဝါမခ်ိၿပံဳးေတြနဲ႔ပဲေပါ့ကြာ။
ငါ့လူကေလးမင္းက
နႏၵဝန္ေစ်းအေဟာင္းတန္းကဂ်င္းေဘာင္းဘီေလးရယ္
စံျပေစ်းကအပံုုႀကီးထည္ရွပ္အကၤ် ီေလးရယ္ဝတ္လိုု႔
ေမာ္တင္ကႏၷားေစ်းက
ဘြတ္ဖိနပ္ေဟာင္းေလးနဲ႔လဲ ၾကည့္ေကာင္းတာပဲ၊
ငါေတာ့အခု ဘရန္းဒ္ေတြအစံုလိုက္ဝတ္ထားလဲ
ပါးႏွစ္ဖက္က ငါးဗဟက္(ပါးဟက္)လို ကားထြက္
မွဲ႔ေျခာက္တင္းတိတ္ မုတ္ဆိတ္ကတစ္မွ်င္ႏွစ္မွ်င္ျဖဴ။
ေၾသာ္ လူကေလးက
စာအုုပ္ေတြကတဆင့္ ကမၻာႀကီးကိုုလွမ္းၾကည့္ၿပီး
သူ ဘာတခုုခုုလုုပ္ေပးနိုုင္မလဲပဲ
အၿမဲေတြးတတ္ စဥ္းစားတတ္ခဲ့
ဘာအေရးေပၚေပၚ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရဲရဲထလိုုက္။
အခုုငါက ကမၻာကိုု ဘေရာက္ဇာတခုုခုုကေန ေခ်ာင္းေခ်ာင္းၾကည့္
ကိုုယ့္အတြက္ဘာေတြ ေဒါင္းလုုဒ္လုပ္ယူလိုု႔ရမလဲ
တစ္ေန႔လာလဲ ဒီျပတင္းေပါက္ေတြပါပဲကြာ။
လူကေလး မင္းကတခါတေလ
ဘီအီးေလးတစ္ပိုုင္း၊ ထန္းေရကေလးတစ္ျမဴ
အာမီရမ္ေလးတစိတ္နဲ႔ ေမွာက္အိပ္သြားတတ္တာမ်ိဳး။
အခုု ငါ့မေတာ့ေလ
ဘီယာ ဝီစကီ ဝိုင္ ရႈိခ်ဴး ဆာေကး
ဘာေရြးေသာက္ေသာက္
မမူးမေမွာက္ ထံုုထိုင္းခဲ့ၿပီ။
ငါ့လူကေလးက ခ်စ္သူကိုုသစၥာရွိရွိခ်စ္
ဘယ္မိ္န္းကေလးမွ ရိုုင္းရိုုင္းစိုုင္းစိုုင္းမၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္
၄၀ေက်ာ္ငါကေတာ့ အင္တာနက္ေပၚ
အရွက္မဲ့မေတြကိုု စိတ္နဲ႔ေပ်ာ္လားေပ်ာ္ပါးရဲ့။
လူကေလးမင္းက
အိမ္နဲ႔အဆင္မေျပ ဖေအႏွင္ခ်လည္း
သူငယ္ခ်င္းအေဆာင္မွာစတည္းခ်
အေမငိုငိုေနတယ္ၾကားမွ အိမ္အသာျပန္၊ ဟန္မပ်က္။
အခုငါ့မွာက
ဒီဘဝနဲ႔အဆင္မေျပ၊ ဘယ္သြားေနမလဲ
အေဖ့ေဆးဖိုးလဲငါ
အေမေသြးတိုးလဲငါ
ႏွမခေလးေမြးဖိုးလဲငါ
ေယာကၡမအေၾကြးအတိုးလဲငါ။
ငါ့လူေလးကဘယ္သန္
သန္တဲ့လက္နဲ႔ပဲ အရာရာကိုကိုင္တြယ္ခဲ့
ပထမပင္လယ္ေကြ႔စစ္ပြဲကို ျမန္ျမန္အဆံုးသတ္ေစခ်င္ခဲ့၊
မီလိုဆီဗစ္မေကာင္းမွန္းသိေပမယ့္
ေနတိုး(NATO)အနိုင္က်င့္တာကိုလဲရြံရွာမုန္းတီးတတ္ခဲ့တယ္။
ငါကေတာ့ ဘယ္သန္တာကိုႀကိတ္ရွက္
ညာဖက္သံုးမွယဥ္ေက်းတဲ့ေလာကထင္ၿပီး
အဆင္ေျပေအာင္ညာက်င့္
ညာနဲ႔စားေသာက္ ၊ ညာနဲ႔ေရးခၽြတ္
ညာနဲ႔တီးခတ္တတ္လာတဲ့အခါ
ဂေရာင္းဇီးရိုးကို ေၾကကြဲခံစားလို႔
အီရတ္ျပည္သူေတြေသြးသံရဲရဲကိုေတာ့
မၾကည့္ရဲသလိုလို မ်က္ႏွာလႊဲေနမိခဲ့တယ္။
ငါ့လူကေလးက
တေယာက္အံဖတ္ တေယာက္က်ံဳးေပးဖို႔ဝန္မေလးတဲ့
ေက်ာင္းကိုခ်စ္၊ ေစာင္းကိုခ်စ္၊ ေဒါင္းကိုခ်စ္တဲ့
သူငယ္ခ်င္းအစစ္ေတြကိုမွ ရင္ခ်င္းအပ္ေပါင္းေဖၚခဲ့
ငါကအခုေတာ့
မင္းနဲ႔သူတို႕ကို ျပန္လာရွာေဖြတတ္ေသးေပမယ့္
ဘဝကိုေအာင္ျမင္ေနပံုဖမ္းၿပီး
ကိုယ္ရည္ေသြးေလသရမ္းတတ္တဲ့
ဒုတိယတန္းစားေသာက္ေဖၚေတြနဲ႔ခ်ည္းေက်နပ္ခဲ့ရတယ္။
လူကေလးေရ မင္းက
ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚကိုခ်စ္
တိုးျမစ္ထဲက ဓနိသမၻာန္ေတြေပၚမွာလည္းေပ်ာ္
ဒီေရေရာက္ေတာစာသင္ေက်ာင္းေလးေပၚမွာ ခေလးေတြနဲ႔တရံုးရံုး
ရိုးျပတ္ေတြၾကားမွာ ကင္မရာအစုတ္ကေလးတလံုးနဲ႔လည္း
လယ္ေတာသူလံုမငယ္ေလးေတြကို လွပေစခဲ့ဘူးတယ္။
မင္းရဲ့ငါကေတာ့
နာဂစ္ေခ်မြသြားတဲ့ ငါ့ထမင္းရွင္ေတြရဲ့ ႏုံးတင္မ်က္ႏွာေတြကို
မသိမသာခပ္ေစာင္းေစာင္းေလးလႊဲ
ခြင့္နည္းနည္းပဲရလို႔ ျပန္ပါရေစအုံး
ေဟာဒီမွာအလွဴေငြေလး က်ပ္သိန္းအနည္းငယ္
တကယ္စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာဆိုၿပီး
လယ္ေတာထဲကအပ်က္စီးပံုေတြေပၚ
ကင္မရာအေကာင္းစားနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဓာတ္ပံုရိုက္ခံ
ဟိုျပန္ေရာက္ယင္ ဝဘ္ဆိုဒ္ေပၚတင္ဖို႔ေလ။
လူကေလးေရ
မင္းနဲ႔ငါ့ၾကားက တစ္လမ္းသြားအကြာအေဝးရဲ့
ပမာဏနဲ႔လားရာကို
အခ်ိန္ကာလနဲ႔စား အေျဖရွာခရီးဆက္ယင္း
စားၾကြင္းကမျပတ္ႏိုင္တဲ့ဘဝမေတာ့
ဒီေရေျမနဲ႔ဒီလူေတြကိုအေဝးကခ်စ္
ဘာေၾကာင့္မွေယာင္ယမ္းမပစ္ခြာဘူးဆိုတဲ့
ငါ့ ဒီအဆံုးျဖတ္ေလးတစ္ခုကိုပဲ
နဲလဲ အသိမွတ္ျပဳပါေလ။
လူေသြး
၂၀၁၀၊ေအာက္တိုဘာ
0 comments:
Post a Comment