စိတ္၏ ေလခ်ဥ္တက္သံမ်ား(ေမာင္နန္းေဝ (ဗန္းေမာ္))

သရုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီ ေခ်ာအိသိမ္း

စိတ္၏ ေလခ်ဥ္တက္သံမ်ား ေမာင္နန္းေဝ (ဗန္းေမာ္)

(၁)

စကားထဲမွာက် ေတာင္ေတြ တစ္ေတာင္ၿပီး တစ္ေတာင္ ခ်ီမေနသည္။ လက္ကေတာ့ ေျမတဆုပ္ေတာင္ သယ္ခဲ့ ဖူးသလား မေသခ်ာ။ သစ္ေစ့ကေလးတစ္ေစ့ ႀကဲဖူးရံုသာရွိ၏။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ႏွာေပး  ႏွင့္ အိုက္တင္ကေတာ့ ေတာႀကီးတေတာလံုး ကိုယ္ပဲစိုက္ထားခဲ့ သေယာင္ေယာင္။

တစ္လွိမ့္ႏွစ္လိမ့္ ေလာက္သာသြားခဲ့ဘူးေသာ ဘီးက မိုင္ေထာင္ခ်ီ ခရီးအေၾကာင္း  ေျပာလ်က္။ ထိုဘီး၏ ပန္းမ်ားက ပြန္းပင္ မပြန္းေသး။

စစ္ျပန္ ဓါးေျမွာင္က မိုးဖိုေခ်ာင္သံုးဓါးမ်ားၾကား၌ လူတြင္က်ယ္လုပ္လြန္း၏။ တကယ့္ တကယ္က် တိုက္ပြဲမွာ အမွန္တကယ္ပါခဲ့သလားဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိ။

အမွန္ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ဘာပန္းမွမပြင့္သည့္ ဥယ်ာဥ္ထဲတြင္ အရြက္လွေနရံုျဖင့္ လူရာ ဝင္ေနျခင္းျဖစ္၏။ နည္းနည္းပါးပါး စာတတ္လွ်င္ေတာ့ အရြက္အလွမ်ားကို အဆုပ္အခဲ  ျပဳလ်က္ အပြင့္ပံုဖမ္းကာ စြာက်ယ္စြာက်ယ္ လုပ္ႏိုင္ၾကေသးသည္ မဟုတ္ေလာ။

(၂)

အညံ့ေတြခ်ည္း လာစုေနသည့္ ေနရာတြင္ အညံ့ၿပိဳင္ပြဲသာရွိလိမ့္မေပါ့။ အခြံအေခါင္း သက္သက္ အႏွစ္အသားမဲ့ အုန္းေမာင္းအခ်င္းခ်င္း အသံအက်ယ္ၿပိဳင္မည္။ ဖြတ္ဖြတ္ခ်င္း သူ႔အၿမီးရွည္သည္ ငါ့အၿမီးရွည္သည္ ျငင္းခုံမည္။ ကုန္မပါေသာေလွမ်ား တစ္စီးႏွင့္တစ္စီး အလူးၿပိဳင္မည္။ ေရကို ေရသန္႔ဗူးထဲ ထည့္လိုက္ရံုမွ်ျဖင့္ ေရသန္႔ျဖစ္ သြားပါမည္တဲ့လား။ ဒါေပမယ္ PH7 အဆင့္မရွိပါပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေရသန္႔အျဖစ္ ခံယူေနသူမ်ားလည္း အေရာင္းအဝယ္ေတာ့သြက္ေနပါၿပီ။

ျခေသၤ့ထားေသာေလွာင္အိမ္ထဲ ထည့္ေမြးခံရေသာ ဝံပုေလြသည္ ျခေသၤ့စိတ္ကေလး ဝင္ေကာင္းဝင္လာႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျခေသၤ့လိုဟိန္း၍ ရမည္ေတာ့မဟုတ္ေပ။ အခ်ိန္ရင္တန္ေတာ့ သူ႔သဘာဝအတိုင္း မအူဘဲ ဘယ္ေနႏိုင္ပါမည္နည္း။ တစ္ခုရွိတာ က အႏွီဝံပုေလြသည္ ဒီျပင္ေခြးအုပ္ထဲမွာက် ဗိုလ္လုပ္ခ်င္လည္း လုပ္ေပမေပါ့။

 (၃)

 ယုန္သူငယ္ပံု ဖမ္းထားေပမယ့္လည္း က်ားငစဥ္းလဲ စိတ္ကိုကား မေဖ်ာက္ဖ်က္ႏိုင္  ေသး။ ေဘာလံုးစကားႏွင့္ ေျပာရလွ်င္ေတာ့ လူလူခ်င္း ဆက္ဆံေရးတြင္ အလိမ္ အေခါက္ေတြမ်ားသေလာက္ ေျခေယာင္ျပလြန္း၏။ ၿပီးေတာ့ ေနရာတကာမွာ ဘာေၾကာင့္မ်ား ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ဂိုးတက္သြင္းခ်င္ေနရပါသနည္း။ ႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္၌သာမက အျခားဘယ္က႑တြင္မဆို ဇြတ္ေရာ၊ အတင္းေရာ အိမ္ဦးခန္းမွာ ဝင္ထိုင္မည္။ အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနေသာ ပန္းကန္ေဆး၊ ခြက္ေဆးသည့္ေနရာမ်ား သို႔ တြန္းထိုးပို႔၍ပင္မရ။

လုပ္သမႇ်ဘယ္အလုပ္မွာမဆို ဗီြဒီယိုကင္မရာႏွင့္တည့္တည့္မွာသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေန ရာခ်ထားေလ့ရွိၿမဲ။ ကင္မရာကိုေက်ာေပးၿပီးေတာင္မွ ဘယ္အခါမွ်မထိုင္တတ္။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္လိုဖြယ္အၿပံဳးေတြေအာက္မွာ ဓါးသြားမ်ားကို ျမွဳပ္ထားလိုက္ေသး၏။

ေဖၚျမဴလာကေတာ့ ေလာကတၳစရိယတံဆိပ္ကပ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေစ်းကြက္ဝင္ ေအာင္လုပ္မည္။ သူတပါးအား အကူအညီေပးေရးနည္းနာျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေရာင္းျမွင့္တင္မည္။ ဘယ္အေျခအေနမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိမိ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအား ပါကင္လွလွထုတ္ပိုးဖို႔ကိုေတာ့ ေမ့ေလ်ာ့သည္မရွိေပ။

တခါတရံ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္မုန္႔ထုတ္မ်ားလို အထဲမွာ မျဖစ္စေလာက္မုန္႔ကေလး ထည့္ သြင္းလ်က္ ေလအျပည့္ျဖည့္ကာ အရြယ္အစားႀကီးေအာင္ တမင္လုပ္ထားတတ္၏။ တခါတရံမွာ နာမည္ရအလွကုန္လိုပစၥည္းအား အေပၚယံပါသည္မွ်ထည့္၍ ေအာက္ခံ ဗူးကို ဗလာအေခါင္းအတိုင္း အျပင္ပန္းၾကည့္လွ်င္ အျပည့္ရွိေလဟန္ အသြင္ယူထား တတ္၏။ တခါတရံ ငပိႏွင့္လဘက္လို အႏၱရာယ္ရွိေသာ ေဆးဆိုးထားမွန္းမသိေစရဘဲ ေဖာက္သည္ကိုဆြဲေဆာင္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အေရာင္အဆင္းေကာင္းရံု ႀကိဳးစား ထားတတ္။ တခါတရံ တရုတ္ ႏို႔မႈန္႔ထုတ္လို အစစ္အမွန္ ႏို႔မႈန္႔ နည္းနည္း၌ ဥပါဒ္ ျဖစ္ေစမည့္ ေစ်းေပါေပါ မယ္လမင္းမ်ားမ်ားေရာေႏွာလ်က္ ေလ်ာ့ေစ်းျဖင့္ အစြံထုတ္ သည္မ်ားလည္းရွိ၏။

မရိုးသားမႈဆိုသည္မွာ ေသြးေဖာက္စစ္ရံုမွ်ျဖင့္ သိႏိုင္ေသာ A (H1 N1)လူတုတ္ေကြး  ေရာဂါပိုးမဟုတ္။ မုန္တိုင္းသတင္းလို ႀကိဳတင္သတိေပးခ်က္လည္း မထုတ္ျပန္ႏိုင္။

မေသေဆးကေတာ့ တေန႔ေန႔တခ်ိန္ခ်ိန္ ေပၚေကာင္း ေပၚလာမည္။ မရိုးသားမႈ အတြက္ မွာမူ ဘယ္ေတာ့မွေဆးမရွိ။

(၄)

ယာညက္ေစဖို႔ အႀကံျဖင့္ အစာယက္ခြင္ ့ေပးျခင္းအေပၚ ၾကက္က ေက်းဇူးတင္သင့္ပါရဲ႕လား။

အခင္း၌ အရြက္ခူးခြင့္ ျပဳလိုက္ျခင္း၏ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းသည္ အပင္အညြန္႔ တက္ေစခ်င္သည့္ အဓိကအေၾကာင္းအရင္း မဟုတ္ပါေလာ။

တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ ဖိနပ္အသစ္က်ပ္ခၽြတ္ဆိုလွ်င္ သဲႀကိဳးေပါက္မွာစိုးသျဖင့္ သူတပါး အားေပးစီးၿပီး အသားက်သြားမွ ျပန္ယူတတ္သည့္ သေဘာေတြရွိ၏။

တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက် အဆိပ္ပါမပါ သိခ်င္ေသာေၾကာင့္ သူတပါးအား ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ေကၽြးေမြးေလဟန္ အရင္စားခိုင္းပံုမ်ိဳးေတြလည္းမ်ားလွၿပီ။ အေပၚသို႔ ဆြဲတက္မည့္ ငုတ္မ်ားအား ၿမဲၿမံေအာင္ရိုက္သြင္းေနသလိုမ်ိဳး မိတ္ေဆြမ်ားကို အေရးတယူျပဳမည္။ ေျခနင္းတတ္ရမည့္ေလွခါးထစ္မ်ားကို ခိုင္ခံေအာင္ ႏွီးတုတ္သလိုမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားျပဳစုမည္။ တခါတရံ ထို အေပါင္းအသင္းတို႔၏ ဒုကၡကို ကူညီေျဖရွင္းသည္မွာလည္း စီးရမည့္ေလွ ဝမ္းထဲဝင္လာသည့္ေရမ်ားအား ခပ္ထုတ္လိုရင္းသာျဖစ္၍ အျခားဘာ အေၾကာင္းမွ မဟုတ္ေခ်။

အရင္ဆံုး အစာေကၽြးသည္။ ေရတိုက္သည္။ စကားအခ်ိဳကေလးေတြသံုး၍ ေခ်ာ့သည္။ ေခါင္းပြတ္၊ ပခံုးပုတ္လုပ္လာလွ်င္ သတိထား။ ေနာက္တဆင့္ ေက်ာေပၚမွာ ကုန္းႏွီး အတင္ခံလိုက္ရသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္သြားၿပီ။ ျမင္းတေကာင္အျဖစ္ အသံုးခ်လိုျခင္းျဖစ္ မွန္း တတကခြ အစီးခံလိုက္ရမွ သိလိုက္ၾကတာမ်ိဳး မဟုတ္လား။

(၅)

 “လွ်ာ” က “ လက္” မ်ားထက္ အလုပ္ခ်ိန္ မပိုသင့္ပါ။ မိမိ၏ ပါးစပ္ကို အသားမေပး သမွ် ကာလပတ္လံုး မိမိ၏ နားမ်ားအား မိမိဘာသာ အဆံုးစီရင္မိၿပီးသား ျဖစ္သြားႏိုင္ ပါသည္။

ဘယ္ငွက္မဆို အျခားတပါးေသာငွက္မ်ား၏ ေတာင္ပံရိုက္သံကို မၾကားခ်င္၍မရပါ။ ဘယ္ငါးမဆို အျခားတပါးေသာငါး၏ အၿမီးအလွကို မျမင္ခ်င္၍မရပါ။ ဘယ္ ဓါးမဆို အျခား တပါးေသာ ဓါးမ်ား၏ အသြားထက္ျမတ္မႈကိုလည္း အသိအမွတ္ျပဳရပါလိမ့္ မည္။

အကယ္၍ ငွက္ေတာင္ပြတစံုက မုန္တိုင္းအေပၚ ထိန္းကြပ္ထားသည္ဟု လည္းေကာင္း၊ ငါးအၿမီး တစ္ေခ်ာင္းက လိႈင္းလံုးမ်ားအား ဖန္တီးခဲ့သည္ဟု လည္းေကာင္း၊ ဓါးသြား တစ္ခုက စစ္ပြဲအႏိုင္အရႈံးကို အဆံုးအျဖတ္ေပးမည္ဟုလည္းေကာင္း ေသြးနားထင္ ေရာက္ ဘဝင္ကိုင္ေနၾကသည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ရယ္သြမ္းေသြးေနမိရံုမွတပါး အျခားမရွိ။

ေမာင္နန္းေဝ (ဗန္းေမာ္)

၂၃ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉