ဗမာျပည္ကို သိမ္းပိုက္ၾက Occupy Burma! အပိုင္း ၂

ဗမာျပည္ကို သိမ္းပိုက္ၾက Occupy Burma! အပိုင္း ၂

(ေရးတာက ေဇာ္ဝင္း)

(ယူတာက http://www.facebook.com/notes/zaw-win/ဗမာျပည္ကို-သိမ္းပိုက္ၾက-occupy-burma-အပိုင္း-၂/209868622454930?__adt=3&__att=iframe

(မွတ္ခ်က္။ ေဇာ္ဝင္းရဲ႔ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္စာမ်က္ႏွာကေတြ႔တယ္။ စိတ္ဝင္စားစရာမို႔ဖတ္တယ္။ အေကာက္အယူနဲ႔ ေထာက္ျပခ်က္ေတြမွာ တခ်ိဳ႔တူၿပီး တခ်ိဳ႔မွာ က်ေနာ္နဲ႔ကြဲတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေတြးဆႏိႈင္းခ်င့္စရာေတြမ်ားတာမို႔ သေဘာက်တယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔ဆီ ခြင့္ေတာင္ ေတာင္းမေနအားပဲ ယူတင္ျဖစ္တယ္။ တျခားသူေတြနဲ႔မ်ွေဝၾကတာျဖစ္လို႔ သူ သေဘာမတူႏိုင္စရာရွိဘူးလို႔လည္း ျမင္တယ္။ ဖတ္ၿပီး ေတြးဆစရာေတြရမယ္လည္းထင္ပါတယ္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ကြဲလြဲၾကရတာ ကိစၥေကာင္းလို႔ျမင္ပါတယ္။ မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

ဒီမိုကေရစီဆိုတာ အရင္းရွင္စနစ္ကိုေျပာတာမဟုတ္

ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြ ဒီမိုကေရစီအစစ္အမွန္ကိုလိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ဖာသာလုပ္ယူရမွာပဲ။ ျပည္ပကိုအားကိုးလို႔မရသလို NLD တခုတည္းကို ပုံအပ္ထားလို႔လည္းမျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဗမာျပည္သူေတြအတြက္ စစ္မွန္တဲ့ဒီမိုကေရစီကိုလိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ အလုပ္သမားလယ္သမားအေရးကို အကာအကြယ္ေပးဖို႔သိပ္အေရးႀကီးတယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားကိုအကာအကြယ္မေပးဘဲနဲ႔ ဒီမုိကေရစီမျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ အပစ္အခတ္မရပ္ဘဲ ဒီမိုကေရစီမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါဟာ ဗမာျပည္ရဲ့ဘဝေပးအေျခအေနပဲ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔လိုခ်င္တဲ့ဒီမိုကေရစီဆိုတာဟာ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြ အားလုံးခံစားခြင့္ရွိမယ့္ ဒီမိုကေရစီျဖစ္ရမယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြအားလုံးခံစားခြင့္ရွိမယ့္ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ရမယ္။ အလုပ္သမားေတြ၊ လယ္သမားေတြမပါတဲ့ ခရိုနီဒီိမိုကေရစီဆိုတာဟာ ဒီမိုကေရစီမမည္ဘူး။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာဟာ အမ်ားျပည္သူရဲ့အက်ိဳးစီးပြားကို ကိုယ္စားျပဳရလိမ့္မယ္။ အရင္းရွင္စနစ္ဟာ ဒီမိုကေရစီမဟုတ္ဘူး။ အရင္းရွင္ဒီမိုကေရစီဆိုတာဟာ ဒီမိုကေရစီမဟုတ္ဘူး။

ဒါေပမယ့္ စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ NLD တို႔လက္တြဲပူးေပါင္းၿပီး စစ္တပ္စိုးမိုးတဲ့အရင္းရွင္အာဏာရွင္စနစ္သစ္ဆီ ဦးတည္သြားဖို႔လိုလားေနသူ ေမွ်ာ္မွန္းေနသူေတြလည္း အမ်ားအျပားရွိၾကတယ္။ အခုဆိုရင္ပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အာဏာရလာမယ္ထင္ၿပီး ခရိုနီေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ကပ္လာတာေတြ႔ရတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း အကပ္ခံတာကို ျမင္ေနရတယ္။ အဂၤလိပ္ေခတ္မွာ အဂၤလိပ္အလိုေတာ္ရိလုပ္သူေတြဟာ ဂ်ပန္ေခတ္ေရာက္ေတာ့ ဂ်ပန္ကိုေျပးကပ္ၿပီး ဂ်ပန္စကားျပန္လုပ္တဲ့အလုပ္မ်ဳိးကို အခုလည္း ငို႔ဘသမားေတြ လုပ္လာၾကတာျမင္လာရတယ္။ အရင္က အဘ၊ အဘနဲ႔ မရွက္မေၾကာက္ဖားခဲ့သူေတြဟာ အခုလည္း အမ၊ အမနဲ႔ မရွက္မေၾကာက္ထဘီနားဆြဲရမွာကို ဝန္မေလးၾကဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ အိမ္ၿခံစည္းရိုးကို ဘယ္ ခရိုနီက ကာေပးလိုက္တယ္ဆိုတာမ်ဳိး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္စည္းရုံးေရးဆင္းဖို႔ ေလယာဥ္စင္းလုံးငွားေပးတယ္ဆိုတာမ်ဳိး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သိန္းဘယ္ႏွဆယ္တန္ ထဘီလက္ေဆာင္ေပးတယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြကို ၾကားလာရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္သူေဌး ေမာင္ဘယ္သူဟာ အခုမွ မဟုတ္၊ ဘယ္တုန္းကတည္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာက္ပံ့ခဲ့ဖူးပါတယ္ဆိုတဲ့အေျပာမ်ိဳးေတြ ေျပာလာၾကသူေတြကုိလည္းၾကားရရဲ့။ ဒါမ်ဳိးေတြဟာ ေဒၚစုေနာက္အစိုးရျဖစ္လာရင္ ခရိုနီလုပ္ခ်င္သူေတြရဲ့ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈဆိုတာ စီးပြားေရးပညာတတ္ဖို႔ေတာင္မလုိပါဘူး၊ ရန္ကုန္မွာ အိမ္ပြဲစား၊ ကားပြဲစားေလာက္လုပ္ဖူးသူေတြေတာင္ ေနာေၾကေနေအာင္နားလည္ပါတယ္။

စစ္အစိုးရဘက္ကေတာ့ သူတို႔ခ်ည္းစားေသာက္ေနရာက၊ NLD ထိပ္သီးပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ NLD ခရိုနီသစ္ေတြကိုပါ နည္းနည္းပါးပါးခြဲေဝမွ်ၿပီးေကြ်းလိုက္ရင္ သူတို႔ရဲ့အာဏာသစ္ဟာ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္တရာ ဆက္လက္တည္ၿမဲႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကပုံရပါတယ္။ NLD ဟာ စစ္အစိုးရဘက္ကလုပ္လာမယ့္ အဲဒီအေပးအယူမ်ိဳးကို သေဘာတူ/မတူ၊ လက္ခံ/မခံဆိုတာကိုေတာ့ အခ်ိန္နည္းနည္းယူၿပီး ဆက္ၿပီးေစာင့္ၾကည့္ရဖို႔ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲသလို အလားအလာမ်ဳိးဆီ ဦးတည္ေနတဲ့ ေရွ႔ေျပးအရိပ္လကၡဏာတခ်ဳိ႔ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတြ႔ျမင္ေနရပါၿပီ။ NLD ဟာ ဒီမိုကေရစီပါတီအျဖစ္ကေန အခြင့္ထူးခံပါတီတခုျဖစ္သြားမသြားဆိုတာ ျပည္သူေတြရဲ့ဖိအား၊ ျပည္သူေတြရဲ့ ထိန္းေက်ာင္းမႈအေပၚမွာလည္း အမ်ားႀကီးမူတည္သလို၊ NLD မွာ ေနာက္မ်ဳိးဆက္ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ထြက္လာ/မလာဆိုတဲ့အခ်က္ေပၚလည္း မူတည္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔လိုခ်င္တဲ့ဒီမုိကေရစီဆိုတာ ျပည္သူ႔လက္ထဲမွာအာဏာရလာဖို႔၊ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြရလာဖို႔၊ ျပည္သူေတြ စားဝတ္ေနေရးေခ်ာင္လည္ဖို႔ ျဖစ္တယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔လိုခ်င္တဲ့ဒီမိုကေရစီဟာ ေႏွာင္ႀကိဳးမဲ့အရင္းရွင္စနစ္ unfettered capitalism မဟုတ္ဘူး။ အမ်ားျပည္သူကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ႀကီး မတရားေသြးစုပ္ခိုင္းေစႏိုင္တဲ့စနစ္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ လိုလားတာမဟုတ္ဘူး။ အဲသလို ဒီမိုကေရစီမ်ိဳးထြန္းကားလာရင္ စစ္အစိုးရနဲ႔ေပါင္းတဲ့ခရိုနီႀကီးေတြ၊ အတိုက္အခံNLD ကို ကပ္ဖားရပ္ဖားလုပ္ေနတဲ့  ခရိုနီေဟာင္း၊ ခရိုနီသစ္ေတြေလာက္ပဲအက်ိဳးရွိၿပီး အမ်ားစုျပည္သူႀကီးက လည္စင္းေပးရလိမ့္မယ္။

စစ္ကြ်န္ဘဝမွ နင္းျပားဘဝသို႔ သြားမည္ေလာ

ကမၻာမွာ ႏိုင္ငံတကာေငြေၾကးရန္ပုံေငြအဖြဲ႔ IMF ၊ ကမၻာ့ဘဏ္  World Bank တို႔ရဲ့ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကို လူထုကိုယ္စားျပဳတဲ့သူေတြက ဆန္႔က်င္ေဝဖန္ေနၾကတယ္။ ဆီယယ္တဲလ္လႈပ္ရွားမႈအပါအဝင္ Wold Bank, IMF, WTO တို႔ကို ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္တဲ့ဆႏၵျပပြဲေတြ၊ G8၊ G20 ကို ဆန္႔က်င္တဲ့ဆႏၵျပပြဲေတြ၊ သိမ္းပိုက္ေရး (occupy) လႈပ္ရွားမႈေတြကိုၾကည့္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာေတာ့ အစိုးရကေရာ၊ အတိုက္အခံကပါ IMF နဲ႔ World Bank တို႔ဆီက အကူအညီရေရးကို အရူးအမူးေတာင္းဆိုေနၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ အက်ဳိးဆက္က ဘာေတြျဖစ္လာႏိုင္ပါသလဲ။

တကယ္ေတာ့ IMF ၊ World Bank ရဲ့ အကူအညီကို မယူရမဟုတ္။ ယူႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မူရွိဖို႔လိုတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ထားႏိုင္ဖို႔လိုတယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကအလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြကို အကာအကြယ္ေပးဖို႔လိုတယ္။ အကာအကြယ္ေပးတဲ့ဥပေဒေတြ ျပဌာန္းထားဖို႔လိုပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ IMF ၊ World Bank ေရာက္လာရင္၊ ျပည္ပရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြေရာက္လာရင္ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားကို အကာအကြယ္ေပးဖို႔ လိုသလဲဆိုေတာ့  IMF ၊ World Bank  ဟာ လယ္သမားနဲ႔ အလုပ္သမားေတြ ဒုကၡေရာက္သြားေစႏိုင္တဲ့ စီးပြားေရးမူဝါဒအေျပာင္းအလဲေတြလုပ္ဖို႔ရာ အစိုးရကိုအၾကပ္ကိုင္တတ္လို႔ပါ။ အဲသလို အၾကပ္ကိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့အစဥ္အလာေတြ ရွိခဲ့လို႔ပါ။

IMF ၊ World Bank  ဟာ သူတို႔ေငြကို ထုတ္ေခ်းေတာ့မယ္ဆိုရင္ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံရဲ့စီးပြားေရးကို သူတို႔လိုသလို ေျပာင္းခိုင္းတယ္။ သူတို႔ေကာ္ပိုေရးရွင္းႀကီးေတြရဲ့ပစၥည္းေတြကို အဟန္႔အတားမရွိ

ေရာင္းခ်ႏိုင္ေအာင္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္တယ္။ သူတို႔ဝယ္ခ်င္တဲ့ပစၥည္းကို အကန္႔အသတ္မရွိဝယ္လို႔ရေအာင္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္တယ္။ အဲဒီတိုင္းျပည္မွာ လုပ္ခေစ်းခ်ဳိေအာင္ဖန္တီးတယ္။ အလုပ္သမားအင္အား တိုးပြားလာေအာင္လုပ္တယ္။ လယ္သမားေတြ အလုပ္သမားျဖစ္ကုန္ေအာင္လုပ္တယ္။ လယ္ေျမေတြ ကုမၸဏီေတြလက္ထဲေရာက္သြားေအာင္လုပ္တယ္။ IMF ၊ World Bank ေရာက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြမွာ လယ္သမားေတြ၊ အလုပ္သမားေတြအတိဒုကၡေရာက္သြားၾကတဲ့နမူနာေတြ ေရွ႔မွာအမ်ားႀကီး။ ဘရာဇီး၊ အာဂ်င္တီးနား၊ အီရတ္၊ ရဝမ္ဒါ၊ အင္ဒိုနီးရွားတို႔မွာ Unholy Trinity လို႔ ေခၚတဲ့ IMF ၊ World Bank၊ WTO (World Trade Organization ) တို႔ တက္ညီလက္ညီပူးေပါင္းၿပီး 

ဘယ္လို ဒုကၡေပးခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာကို ေလ့လာၾကဖို႔သင့္ပါတယ္။

IMF ၊ World Bank ဆိုတာဟာ ဒီမိုကေရစီမက်တဲ့အဖြဲ႔အစည္းပါ။ ဥေရာပနဲ႔အေမရိကန္က ဗိုလ္က်စိုးမိုးထားတဲ့အဖြဲ႔အစည္း၊ ဒီမိုကေရစီနည္းနဲ႔ တႏိုင္ငံတမဲ မဲခြဲခြင့္မရွိတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း၊ လက္တဆုပ္စာႏိုင္ငံတကာေကာ္ပိုေရးရွင္းႀကီးေတြရဲ့အက်ိဳးစီးပြားကိုပဲၾကည့္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားဟာ အလုပ္သမားအေရး၊ လယ္သမားအေရးကို ဘယ္ေလာက္မ်ား အကာအကြယ္ေပးၾကပါသလဲ။

အခု ႏိုင္ငံတကာရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြဝင္လာဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း NLD လို ဒီမုိကေရစီ ရည္မွန္းခ်က္ထားရွိတဲ့ပါတီမ်ိဳးကေတာင္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမယ့္သူေတြကိုအကာအကြယ္ေပးမယ့္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈဥပေဒထားရွိေပးဖို႔ကိုသာေတာင္းဆိုၿပီး၊ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးကာကြယ္ေပးတဲ့ဥပေဒမ်ိဳး ထားရွိဖုိ႔ေတာင္းဆိုတာမ်ိဳးမေတြ႔ရဘူး။ တိုင္ယီ အလုပ္သမားအေရးလိုဟာမ်ဳိးမွာလည္း ဘာတခုမွ ဝင္မေျပာ၊ ဝင္မပါဘဲ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလို ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနတာမ်ိဳးကိုပဲ ေတြ႔ရတယ္။ တိုင္ယီအေရးဟာ အလုပ္သမားအေရးပါ။ ဗမာႏိုင္ငံလိုႏိုင္ငံမ်ဳိးမွာ အလုပ္သမားျပႆနာ၊ လယ္သမားျပႆနာဆိုတာဟာ တႏိုင္ငံလုံးျပည္သူေတြရဲ့အနာဂတ္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ ေရွ႔ေျပးျပႆနာျဖစ္တယ္။ ႀကိဳတင္ျပသတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအတိတ္နိမိတ္ျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ အေသးအဖြဲျပႆနာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ ေျခေျမွာက္လက္ေျမွာက္ေလာက္ ပါဖူးသူေတာင္သိၾကပါတယ္။

မၾကာခင္က လယ္ယာေျမဥပေဒျပဌာန္းသြားခဲ့တယ္။ ေတာင္သူလယ္သမားေတြက မေကြးစစၥရံညီလာခံ၊ ဟသၤာတသျပဳအိုင္ညီလာခံေတြလုပ္ၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ကန္႔ကြက္ခဲ့တဲ့ၾကားက ျပဌာန္းသြားခဲ့တဲ့ဥပေဒပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ျပည္သူကေရြးေကာက္ထားတာပါလို႔ မရွက္မေၾကာက္အႀကိမ္ႀကိမ္ေျဗာင္ညာရဲၾကတဲ့ ၂၀၁၀ မဲခိုး ႀကံ့ဖြတ္အမတ္ေတြဟာ အဲဒီ လယ္သမားေတြရဲ့အသံကို တခ်က္မွအေရးမလုပ္ခဲ့ၾကဘူး။ တတိယအႀကိမ္ျပဳလုပ္မယ့္ ႀကိ့ဳပင္ေကာက္ညီလာခံကိုေတာင္ အာဏာသုံးၿပီးတားခဲ့တယ္။ ဒီကိစၥကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ ႏွာေစးခဲ့ျပန္တယ္။ သမၼတႀကီးစိတ္ဆိုးမွာ 

ေၾကာက္ၾကျပန္သလားမေျပာတတ္၊ လယ္သမားအေရးကို လ်စ္လ်ဴရွဳခဲ့တယ္။

ဒီလိုနည္းနဲ႔ ကိုယ့္လယ္ေျမကိုယ္ပိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ လယ္ယာေျမဥပေဒ၊ ႀကိဳက္တဲ့သီးႏွံ စိုက္ပ်ဳိးခြင့္မရွိတဲ့ လယ္ယာေျမဥပေဒ၊ စီမံကိန္းသီးႏွံစိုက္ရဦးမယ့္လယ္ယာေျမဥပေဒ၊ စစ္တပ္နဲ႔အစိုးရက လယ္သိမ္းပိုင္ခြင့္ရွိတဲ့လယ္ယာေျမဥပေဒဟာ လယ္သမားေတြကန္႔ကြက္တဲ့ၾကားထဲက အတည္ျဖစ္သြားခဲ့ျပန္တယ္။ လယ္သမားေတြကန္႔ကြက္တဲ့ၾကားက ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳသတဲ့။ ဒါလား.. ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္။  ဒီလိုနာမည္မ်ိဳးကို မရွက္မေၾကာက္ မွည့္မွ မွည့္ရဲၾကပေလ။

စစ္အစိုးရကေတာ့ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြထိခိုက္မယ့္ကိစၥမ်ဳိးကို  IMF ၊ World Bank က ျပင္ခိုင္း လုပ္ခိုင္းရင္လုပ္မွာပဲ။ တသက္လုံး အလုပ္သမားအက်ိဳး၊ လယ္သမားအက်ိဳးမၾကည့္ခဲ့တဲ့စစ္အစိုးရဟာ အခုအခ်ိန္က်မွ ဘာမွ အကာအကြယ္ေပးေနမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိပ္ေသခ်ာတယ္။ သူတို႔က IMF ၊ World Bank ကိုသိပ္လိုလားတာကိုး။  ဘာ့ေၾကာင့္သိပ္လိုလားသလဲဆိုေတာ့ အစိုးရနဲ႔သူတို႔ရဲ့ ပုလင္းတူဗူးဆို႔ခရိုနီေတြအတြက္ သိပ္အက်ိဳးရွိမယ့္အခ်က္ျဖစ္လို႔။ ႏုိင္ငံတကာေကာ္ပိုေရးရွင္းႀကီးေတြရဲ့ အက်ိဳးကိုၾကည့္တဲ့ IMF ၊ World Bank ရဲ့မူဟာ ဗမာခရိုနီေတြရဲ့အႀကိဳက္နဲ႔ ကြက္တိျဖစ္ေနလို႔ပဲ။ IMF ၊ World Bank ေရာက္လာၿပီးေနာက္မွာ ေဒသခံခရိုနီေတြ ကမၻာေက်ာ္ဘီလ်ံနာ၊ မီလ်ံနာႀကီးေတြျဖစ္သြား ၾကတဲ့ အစဥ္အလာေဟာင္းေတြကိုလည္း သူတို႔သိၾကၿပီးသား။ IMF ၊ World Bank တို႔ေရာက္လာၿပီး ေနာက္မွာ ျပည္တြင္းကခရိုနီေတြနဲ႔ ျပည္ပကႏုိင္ငံေပါင္းစုံေကာ္ပိုေရးရွင္းႀကီးေတြ အတူတကြ ခ်မ္းသာသထက္ခ်မ္းသာသြားၾကတာကလည္း ထုံးစံပဲ။ ဒါေတြကို သူတို႔သိၿပီးသား။ တကယ္တန္း ဒုကၡေရာက္ၾကမယ့္သူေတြကေတာ့ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားအပါအဝင္ျဖစ္တဲ့ လူမ်ားစုျပည္သူႀကီးပါ။ ၉၉% ပါ။ လယ္သမားေတြလယ္ေျမေတြဆုံးရွဳံးၿပီး လက္ခစားအလုပ္သမားေတြျဖစ္ကုန္ၾကတာကိုပဲ အလုပ္အကိုင္ရွာေဖြေပးႏိုင္တယ္လို႔ သူတို႔ အၿမဲ ၾကြားဝါၾကပါတယ္။ လုပ္ခေစ်းခ်ဳိလို႔ အလုပ္သမားေတြေပါေပါရွိတဲ့ေနရာကိုစက္ရုံေတြေရာက္လာၿပီး ၫွဥ္းပမ္းခိုင္းေစၾကတာကိုပဲ၊ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြ တိုးတက္ေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ အၿမဲေၾကြးေၾကာ္ပါတယ္။ တကယ္တန္းမွာ အလုပ္သမားေတြဟာ အလုပ္ပိုလုပ္လာရတာပဲရွိတယ္။ ဘဝက ဘာမွ တိုးတက္ မလာၾကဘူး။ အလုပ္ပဲ ပိုရလာတယ္၊ ဝင္ေငြ ပိုရမလာဘူး။ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံေတြမွာ အလုပ္သမားေတြကို ခုခံကာကြယ္ေပးထားတဲ့ဥပေဒေတြ အလုံအေလာက္မရွိရင္ အလုပ္သမားေတြဟာ စက္ရုံအလုပ္ရုံေတြထဲမွာ ကြ်န္စုပ္တဲ့သရက္ေစ့ဘဝ ေရာက္သြားၾကတာခ်ည့္ပဲ။ နီးနီးနားနား အင္ဒိုနီးရွားကိုပဲ ၾကည့္ပါ။

အခုကြ်န္ေတာ္တို႔ကို စစ္အစိုးရကတြန္းပို႔ေနတဲ့လမ္းေၾကာင္းက စစ္ကြ်န္ဘဝကေန နင္းျပားဘဝကိုတြန္းပို႔ေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္တစုတည္းက ဗိုလ္က်ကြ်န္ျပဳေနရာက စစ္အာဏာရွင္အပါအဝင္၊ ျပည္တြင္းျပည္ပ ဧရာမအရင္းရွင္ႀကီးေတြက ဝိုင္းဝန္းကြ်န္ျပဳႏိုင္မယ့္စနစ္ဆီ ဦးတည္ေနတာပါ။ အဲဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚကို သူတို႔ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာေရာက္ဖို႔အတြက္ အေမရိကန္ရဲ့ အကူအညီနဲ႔ NLD ရဲ့ အကူအညီကိုရယူဖို႔ သူတို႔ႀကိဳးစားေနၾကတာပါ။ အေမရိကန္နဲ႔ NLD ပါမွသာ ျပည္သူကိုလွည့္စားလို႔ရႏိုင္မွာမို႔ သူတို႔အကူအညီကို လိုလားေနတာျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဖာသာသူတို႔ ေျပာင္းေနပါတယ္ေျပာတာကို ျပည္သူကဘယ္ေတာ့မွ မယုံ၊ ဘယ္ေတာ့မွ လက္မခံဘူး။ အခု NLD က အစိုးရေျပာင္းပါၿပီေျပာေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလက္ခံလာတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဇေဝဇဝါျဖစ္လာ တယ္။ အခ်င္းခ်င္း အျငင္းအခုန္ေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အစိုးရဟာ NLD ရဲ့ အကူအညီ လိုအပ္တာျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ရဲ့အကူအညီကိုလည္း သူတို႔လိုအပ္တယ္။ အေမရိကန္ရဲ့အကူအညီ မပါဘဲ သူတို႔ ဒီ့ထက္ခ်မ္းသာဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အေမရိကန္ရဲ့အကူအညီမပါဘဲ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြ မလာႏိုင္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ အေမရိကန္ရဲ့အကူအညီကို သူတို႔လိုအပ္တာျဖစ္ပါတယ္။

အခု အေမရိကန္က စိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ကူညီေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ သူပါ။ NLD ကေတာ့ စိတ္မပါ့တပါနဲ႔ကူညီေနတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ႔ေနရပါတယ္။ သူ႔အခက္အခဲနဲ႔ သူပါ။ စိတ္ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ စိတ္မပါသည္ျဖစ္ေစ အေမရိကန္နဲ႔ NLD ဟာ စစ္အစိုးရရဲ့ ပါရမီျဖည့္ဖက္ေတြျဖစ္လာပါတယ္။

အခုခ်ိန္မွာ အေမရိကန္ဟာ NLD နဲ႔ ဗမာျပည္သူေတြရဲ့ ဒီမိုကေရစီေရးထက္ သူတို႔ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံဖို႔ 

သူတို႔ ေနာက္က် မက်န္ဖို႔ကိုသာ စိတ္ေစာေနပုံရပါတယ္။ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲအႀကိဳကာလမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္ႀကိဳလုပ္ခဲ့ တယ္ဆိုတာ သတိခ်ပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ အဲဒီ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲဟာမတရားဘူး လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြအေနနဲ႔ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔တာေတြကို မေလ်ာ့ပါနဲ႔ဦးလို႔ သတင္းစကားေပးပို႔တာပါ။ ဒါ့အျပင္ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔တဲ့သူေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ပိတ္ဆို႔တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုရၿပီလားဆိုတာစဥ္းစားၿပီးမွ ပိတ္ဆို႔တာကိုဖြင့္ပါ လို႔လည္း ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိပုဂၢိဳလ္ ဦးဥာဏ္ဝင္းက အတန္တန္သတိေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမရိကန္ 
ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ။ စစ္အစိုးရအငမ္းမရလုိခ်င္ေနတဲ့ ဘ႑ာေရးဆိုင္ရာကန္႔သတ္ခ်က္ေတြကိုဖြင့္ေပးၿပီး ျပည္ပရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြဝင္လို႔ရေအာင္ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္တာပဲမဟုတ္လား။ စစ္အစိုးရဘက္က သိပ္အူျမဴးသြားသေလာက္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဘက္ကေတာ့ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ အခံရခက္မယ့္ပုံပါပဲ။

စစ္အစိုးရအတြက္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနရာေလးဆယ္ေက်ာ္ေပးရက်ိဳးနပ္လွပါေပရဲ့။ ေပးရတာ သိပ္ကိုတန္လွပါေပရဲ့။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုထုတ္ၿပီးအသုံးခ်ရတာဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အိမ္ထဲမွာခ်ဳပ္ထားရတာထက္ အမ်ားႀကီးပိုအက်ိဳးရွိတယ္ဆိုတာကို အသိေနာက္က်ေလျခင္းလို႔ စစ္အစိုးရမွာတက္တေခါက္ေခါက္ျဖစ္ ေကာင္းျဖစ္ေနမွာပါ။ ကုန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြကို ႏွေမ်ာေကာင္းႏွေမ်ာေနမွာပါ။

NLD ကို ဘယ္လို သေဘာထားရမလဲ

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြဟာ NLD ကို ေထာက္ခံၾကတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာက္ခံၾကတယ္။ မႀကဳံစဖူးႀကီးမားတဲ့အင္အားနဲ႔ ေထာက္ခံၾကပါတယ္။ အဲသလိုေထာက္ခံၾကတာဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို စက္ဆုပ္ရြံရွာလို႔သာျဖစ္တယ္။ NLD ဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကိုၿဖိဳခ်ေပးႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကေသး လို႔သာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ NLD ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို စစ္အစိုးရကအသုံးခ်ၿပီး သူ႔လိုဘျပည့္ေအာင္ျဖည့္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ NLD ကိုေထာက္ခံရင္းနဲ႔ စစ္အစုိးရလိုဘျဖည့္ေပးတဲ့ အျဖည့္ခံဘဝေရာက္သြားႏိုင္တာကိုေတာ့ သတိထားၾကရလိမ့္မယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စစ္အစိုးရရဲ့ပါရမီျဖည့္ဖက္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ဘုမသိ ဘမသိ ကူညီပါရမီျဖည့္ရာေရာက္ေတာ့မယ္။ ကြ်န္ဝယ္ရာမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဆစ္ပါၾကလိမ့္မယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ေရြးစရာလမ္းႏွစ္လမ္းရွိတယ္။ NLD ကို ဒီမိုကေရစီအသြင္သ႑န္ စစ္စစ္မွန္မွန္ျပန္ျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးစားၾကမလား။ ဒါမွမဟုတ္ NLD ကို စြန္႔ခြာၾကမလားဆိုတဲ့ လမ္းႏွစ္လမ္းျဖစ္ပါတယ္။ NLD အေနနဲ႔ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကိုျပင္ဆင္မယ္ဆုိတဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို မျပင္ေသးသမွ်၊ NLD ကို လူထုက ေထာက္ခံေနေသးသမွ်မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ သည္းခံၿပီးလက္တြဲရဦးမယ္ ထင္ပါတယ္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကိုမျပင္ေတာ့ဘူးလို႔ NLD က ေျပာလာတဲ့အခါ၊ ဒါမွမဟုတ္ မျပင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ လူထုကယူဆလာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ NLD ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ စြန္႔ခြာေကာင္း စြန္႔ခြာရပါလိမ့္မယ္။

ဒီေနရာမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာတဲ့စကားႏွစ္ခြန္းကို သတိထားသင့္ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ မဲဆြယ္မိန္႔ခြန္းမွာေျပာတဲ့ စစ္သားတမတ္သားလႊတ္ေတာ္ထဲမွာရွိေနတာဟာ ဒီမုိကေရစီမက်ဘူးဆိုတာနဲ႔၊ စစ္တပ္ကို ႏိုင္ငံေရးကဖယ္ထုတ္ဖို႔ သူ မေျပာဘူးဆိုတဲ့စကားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစကားႏွစ္ခြန္းဟာ ေရွ႔ေနာက္မညီပါဘူး။ မရွင္းလင္းပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔မကိုက္ညီတဲ့ တပ္မေတာ္သား ၂၅ % ကို  လႊတ္ေတာ္ထဲကထြက္ခြာေပးဖို႔ရာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ ရဲရဲရင့္ရင့္ျပတ္ျပတ္သားသား မေျပာရဲတာထင္ရွားပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စကားဝဲလာတယ္။ မပီကလာပီကလာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ရပ္တည္ခ်က္မျပတ္သားလို႔ အေျပာအဆိုမျပတ္သားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ နဲ႔မကိုက္ညီေသာ္ျငားလည္း စစ္တပ္ကိုမဖယ္ရွားပါဘူးလို႔ သူ႔အေနနဲ႔ဆိုလိုသလားဆိုတာလည္း စဥ္းစားစရာျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တပ္ ၂၅ % ကို ဖယ္ရွားဖို႔ေတာင္မေျပာရဲတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သူ႔ရဲ့လက္ညွိဳးေထာင္ေခါင္းၿငိမ့္ NLD ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္ဆက္အားကိုးလို႔ရမလဲဆိုတာလဲ စဥ္းစားစရာ….။

တကယ္လို႔ တပ္မေတာ္သား ၂၅ % ကို ဖယ္ထုတ္ဖို႔မႀကိဳးစားဘူးဆိုရင္ အေျခခံဥပေဒျပင္မယ္ဆိုတာ ဘာျပင္မွာပါလဲ။ ဒါ့အျပင္ တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႔ႀကံ့ဖြတ္ေတြကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကစည္းရုံးၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲမွာအင္အားတိုးခ်ဲ့သြားဦးမယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ တပ္မေတာ္ႀကီးစိုးတဲ့ စစ္အာဏာရွင္အေျခခံဥပေဒကိုျပင္ဖို႔အတြက္ တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႔ႀကံ့ဖြတ္ေတြကို ဘယ္လိုစည္းရုံးမွာပါလဲ။ ဘယ္ႏွေယာက္စည္းရုံးလို႔ရမွာပါလဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ႀကီးလြန္ေနပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္ ျပည္သူေတြကိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွားေတြ ေပးေနပါသလား။ ဒါမွ မဟုတ္တျခားလည္း ဘာမွ မလုပ္တတ္ေတာ့လို႔ အလုပ္မျဖစ္မွန္းသိေပမယ့္ သိသိနဲ႔ေရွ႔ဆက္တိုးေနတာ လား။ ဒီအေျဖကိုသိဖို႔ရာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မ်က္ေျခမျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ရပါလိမ့္မယ္။

ဗမာျပည္ကို သိမ္းပိုက္ၾက

ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ အစြန္းေရာက္အရင္းရွင္စနစ္ဆီဦးတည္မယ့္အရိပ္အေယာင္ေတြျမင္ေနရခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံတကာမွာေတာ့ အရင္းရွင္ဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ က်ယ္ျပန္႔လာတယ္။

IMF ၊ World Bank၊ WTO ( World Trade Organization ) တို႔နဲ႔ ကမၻာမွာ ၁ ရာႏႈန္းေတာင္မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေပါင္းစုံ ေကာ္ပိုေရးရွင္းႀကီးတို႔ပူးေပါင္းၿပီး လူမ်ားစုကမၻာ့လူထုႀကီးကို အျမတ္ထုတ္ေသြးစုပ္တာကိုမခံႏိုင္ၾကေတာ့လို႔ ကမၻာေပၚမွာ ၉၉ ရာႏႈန္း သို႔မဟုတ္ Occupy ဆိုတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ အႏွံ႔အျပားေပၚလာတယ္။

ဒီေန႔ Occupy လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တုန္းက ဆီယယ္တဲလ္မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း ဆန္႔က်င္လႈပ္ရွားမႈ (antiglobalization ) ၊ ကမၻာလုံးဆိုင္ရာတရားမွ်တေရးလႈပ္ရွားမႈ ( global justice movement) ရဲ့ အဆက္လို႔ဆိုရင္ ဆိုႏိုင္တဲ့လႈပ္ရွားမႈျဖစ္ပါတယ္။ ဆီယယ္တဲလ္လႈပ္ရွားမႈဟာ IMF ၊ World Bank၊ WTO ( World Trade Organization ) တို႔ရဲ့ တကမၻာလုံးမွာမတရားလုပ္ေနတာေတြကို ကန္႔ကြက္တဲ့လႈပ္ရွားမႈႀကီးပါ။

အခု Occupy လႈပ္ရွားမႈေတြကေတာ့ ဒီ့ထက္ပိုႀကီး ဒီ့ထက္ပိုေလးနက္ပါတယ္။ အေနာက္ကမၻာမွာ စီးပြားပ်က္ကပ္ဆိုက္ေတာ့ ေကာ္ပိုေရးရွင္းႀကီးေတြ၊ ကမၻာ့ထိပ္သီးလက္တဆုပ္စာေတြကို အစိုးရေတြက အကာအကြယ္ေပးၾကတယ္။ သူတို႔အတြက္ ေငြေၾကးအေျမာက္အမ်ားစိုက္ထုတ္ ပံ့ပိုးေပးၾကတယ္။ အဲဒီလို ပံ့ပိုးေပးႏိုင္ဖို႔အတြက္ အမ်ားျပည္သူေတြအတြက္သုံးတဲ့ အသုံးစရိတ္ေတြကိုျဖတ္ေတာက္ၾကတယ္။ အမ်ားျပည္သူအတြက္အသုံးစရိတ္ဆိုတာဟာ ႏို႔စို႔ကေလးေတြအတြက္ ေထာက္ပံ့ေၾကး၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြအတြက္ ေထာက္ပံ့ေၾကး၊ ပင္စင္ေငြေတြက အစ၊ အမ်ားျပည္သူအတြက္ က်န္းမာေရးေထာက္ပံ့စရိတ္၊ လူမႈဖူလုံေရးအတြက္ေပးတဲ့ေငြ ဆိုတာမ်ိဳးေတြ အားလုံးျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ ၁ ရာႏႈန္းအက်ဳိးအတြက္ မတရားလုပ္ေနတဲ့လုပ္ရပ္ေတြကုိတားျမစ္ဟန္႔တားဖို႔ သိမ္းပိုက္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြဟာ တကမၻာလုံးျပန္႔ႏွ႔ံလာတာျဖစ္ပါတယ္။ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔လႈပ္ရွားတဲ့ ပထမဆုံးသိမ္းပိုက္ေရးလႈပ္ရွားမႈက Occupy Wallstreet ေဝါလမ္းမကိုသိမ္းပိုက္ၾကဆိုတဲ့ လႈပ္ရွားမႈျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၁ ခု စက္တင္ဘာလ ၁၇ ရက္ ေန႔မွာ စျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုအထိ ႏိုင္ငံေပါင္း ၈၂ ႏိုင္ငံက ၿမိဳႀကီးေပါင္းမွာ ၉၅ ၿမိဳ့မွာ သိမ္းပိုက္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြျဖစ္ခဲ့၊ တခ်ိဳ႔ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ငါတို႔ဟာ ၉၉ ရာႏႈန္း  We are 99 % ဆိုတာဟာ သူတို႔ရဲ့ေၾကြးေၾကာ္သံျဖစ္ပါတယ္။

အာရပ္ေႏြဦးလႈပ္ရွားမႈေတြဟာလည္း သိမ္းပိုက္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကို ပိုမိုတက္ၾကြအားေကာင္းလာေစခဲ့တယ္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ထဲမွာေတာ့ IOPS International Organization for a Participatory Society ကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။ အခုခ်ိန္အထိ ျမင္ေတြ႔ေနရတာက သူတို႔လႈပ္ရွားမႈေတြ ကို ႏိုင္ငံနယ္နမိတ္စည္းကန္႔သတ္ခ်က္ကိုေက်ာ္လြန္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ လာတဲ့အခ်က္နဲ႔ သူတို႔လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ပါတီတခု အဖြဲ႔အစည္းတခု တည္းကဦးေဆာင္ေနတာမဟုတ္ဘဲ၊ လူမ်ားစု ဆင္းရဲသားလူထုႀကီးရဲ့ လႈပ္ရွားမႈျဖစ္ေနတာကိုေတြ႔ရတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။

သူတို႔ရဲ့လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ေခါင္းေဆာင္တဦးတေယာက္ကို ဒါမွမဟုတ္ တခ်ဳိ႔ကို ဗဟိုျပဳလႈပ္ရွားတာမ်ဳိး မဟုတ္တာကိုလည္း အတိတ္ကလႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ မတူတဲ့ထူးျခားခ်က္တရပ္အျဖစ္ေတြ႔ရပါတယ္။ သူတို႔လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔တြဲၿပီး နာမည္ေက်ာ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုၿပီး ထြက္ေပၚလာတာမ်ဳိး အခုထိ မေတြ႔ရေသးဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ရဲ့ေနာက္မွာ အားလုံးစုေဝးလိုက္ပါတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ၊ ေခါင္းေဆာင္ ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္မႈနဲ႔လႈပ္ရွားၾကတာမဟုတ္ဘဲ၊ ကိုယ့္အစုနဲ႔ကိုယ္၊ ကိုယ့္အသိနဲ႔ကိုယ္ လႈပ္ရွားၾကတာမ်ိဳးကို ေတြ႔ရတယ္။ ဒီလႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေလ့လာသင့္တဲ့လႈပ္ရွားမႈေတြျဖစ္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြ၊ အလုပ္သမားေတြ၊ လယ္သမားေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ သံဃာေတြ၊ ဝန္ထမ္းေတြကေရာ ဗမာျပည္ကိုသိမ္းပိုက္ၾကဖို႔ မသင့္ေပဘူးလား။ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၾကဖို႔ မသင့္ေပဘူးလား။ ဗမာျပည္ဟာ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ပဲ မဟုတ္လား။ ဗမာျပည္ကိုသိမ္းပိုက္ေရးအေတြးအေခၚကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ သိပ္မစိမ္းလွပါဘူး။ ဒို႔ဗမာသီခ်င္းမွာကတည္းက ဒါဒို႔ေျပ၊ ဒါဒို႔ေျမ၊ ဒါငါတို႔ေျပ လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကတယ္မဟုတ္လား။

ဒါ့ေၾကာင့္ အလုပ္သမားေတြ၊ လယ္သမားေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ ၊ သံဃာေတြ ေခတ္နဲ႔အမီလိုက္ၾကရေအာင္ပါ။ ဆီပူဒယ္အိုးထဲကေန မီးပုံထဲကိုခုန္မခ်ၾကပါနဲ႔။ ၁% အတြက္ ဒီမိုကေရစီကို ကြ်န္ေတာ္တို႔မလို၊ ၉၉% အတြက္ ဒီမိုကေရစီကို ကြ်န္ေတာ္တို႔လိုပါတယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဝန္ထမ္း၊ ေက်ာင္းသားနဲ႔သံဃာေတြဟာ ၉၉% ပါ။ ဘယ္ႏိုင္ငံျခားကိုမွ မမွီခိုဘဲ၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွအားမကိုးဘဲ ကိုယ့္အားကိုကိုးၿပီး ဗမာျပည္ကိုသိမ္းပိုက္ၾကပါစို႔။

ေဇာ္ဝင္း

၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း

ဧၿပီ ၁၀ ရက္။ ၂၀၁၂ခု။