ေရႊျပည္စိုး၊ ဘိုင္အိုမင္းသစ္ႏွင့္ ၆၆ ႏွစ္စာ ေသာက (အျပင္လူရဲ့ဘားမားရုဒ္ အမွတ္ ၆)

ေရႊျပည္စိုး၊ ဘိုင္အိုမင္းသစ္ႏွင့္ ၆၆ ႏွစ္စာ ေသာက

ျပည္သူ႔အျမင္စာေစာင္၏တာဝန္ခံ ဆရာေရႊျပည္စိုးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၆၆ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔အတြက္ အမွတ္တရ တခုခုေရးပါလားဟု တိုက္တြန္းေတာ့ က်ေနာ့္စိတ္က စာေရးဆရာ၊ က်ဴရွင္ဆရာ ဘိုင္အိုမင္းသစ္ဆီေရာက္သြား၏။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္လူထုအံုႂကြမႈေႏွာင္းပိုင္းကာလတြင္ စင္ေပၚသို႔ လူအေတာ္မ်ားမ်ား တက္လာၾက၏။ ကိုယ္သန္ရာသန္ရာေထာင့္မ်ားမွေန၍ လူထုအား စည္းရံုးသိမ္းသြင္းလံႈံေဆာ္ခဲ့ၾက၏။ သို႔ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔လည္း ထိုသူမ်ားအနက္ သင့္ရာေတာ္ရာသူမ်ားအားဖိတ္ၾကားကာ တရားပြဲမ်ားလုပ္ျဖစ္၏။

တႀကိမ္တြင္ အျခားသူမ်ားႏွင့္အတူ ဆရာဘိုင္အိုမင္းသစ္လည္းပါ၏။ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ေဟာၾကေျပာၾကရင္း သူ႔အလွည့္ေရာက္ေတာ့ သူက သူပရိသတ္သည္ လူႀကီးမ်ားမဟုတ္သျဖင့္ မူလတန္းအလယ္တန္း ကေလးမ်ားအား ေရွ့ဆံုးတြင္ေနရာယူခိုင္း၏။ ထို ့ေနာက္ တရားေဟာမည္ မဟုတ္ပဲ သူႏွင့္ကေလးမ်ား အေမးအေျဖသာလုပ္မည္ျဖစ္ၿပီး လူႀကီးမ်ား ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ေနကာ သူတို႔ကိစၥတြင္ ဝင္မပါပါႏွင့္ဟုဆို၏။

စစျခင္း သူက သားတို႔သမီးတို႔ေရ ဗိုလ္မင္းေရာင္ ေခၚ ဗိုလ္လေရာင္ကို သိၾကသလား”ဟု ေမး၏။ ကေလးမ်ားက “သိပါတယ္ သိပါတယ္”ဟု ဆိုေတာ့ “သိရင္ ဘယ္သူလဲ”ဟု ထပ္ေမး၏။ ကေလးတို႔က “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္းဆန္းရဲ့အဖိုးပါ”ဟု အံုးအံုးႂကြက္ႂကြက္ ျပန္ေျဖ၏။ “ဒါဆိုရင္ “ဦးဖာနဲ႔ေဒၚစုကိုေရာ”ဟုဆိုေတာ့ ကေလးတို႔က “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့ အေဖနဲ႔အေမပါ”ဟု သံၿပိဳင္ေျဖျပန္၏။ “ဒါျဖင့္ ေနာက္ဆံုးတခု ေမးမယ္”ဟုဆိုၿပီး“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုေရာ”ဟု ထပ္ေမးျပန္၏။ ကေလးတို႔ကလည္း သိေၾကာင္းေျပာျပန္၏။ “သိရင္ေျပာ ဘယ္သူလဲ” ဟု ဆိုေတာ့ ကေလးတို႔က “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသမီးပါ”ဟု သံၿပိဳင္ျပန္ေျဖ၏။ “မင္းတို႔ကလည္း အကုန္သိေနေတာ့တာပါပဲလား”ဟုဆိုကာ နဖူးကို လက္ျဖင့္ရိုက္ဟန္ျပကာ“ကဲ ဒီေလာက္ေတာင္ သိတဲ့ေကာင္ေတြ” ဆိုၿပီး“ဦးေနဝင္းကိုေရာသိၾကလား”ဟု အသံႁမွွင့္ၿပီးေမး၏။
ကေလးတို႔ကလည္း အားက်မခံအသံကုန္ေအာ္ၿပီး “သိပါတယ္ သိပါတယ္” “ပါတီဥကၠ႒ႀကီးပါ၊ ပါတီဥကၠ႒ႀကီးပါ”ဟု ေျဖျပန္၏။ “ဟာ သိျပန္ၿပီ။ ကဲ ဒါဆိုေျပာၾကစမ္း အဲဒီ ဥကၠ႒ႀကီးရဲ့အေဖနဲ႔အေမ နံမည္ေတြ”ဟုလည္း ဆိုလိုက္ေရာ ကေလးတို႔ဆီက ဘာသံမွထြက္မလာေတာ့။ အားလံုး တိတ္ၿပီးၿငိမ္က်သြား၏။ သည္ေတာ့မွ သူက “အဲဒါပဲ လူႀကီးေတြေျပာတဲ့ လူမွာအမ်ိဳးၾကက္မွာအရိုးဆိုတာ”ဟုဆိုကာ ပိတ္ခ်လိုက္ေတာ့၏။ ကေလးပရိသတ္က ေၾကာင္ေနဆဲ၊ လူႀကီးပရိသတ္ထံမွ လက္ခုတ္သံေတြတေျဖာင္းေျဖာင္း၊ လက္ေခါက္မႈတ္သံေတြတရီႊရြႊီ၊ ပရိသတ္ကား ပတ္တုတ္လို႔မရေတာ့။

ေလာကတြင္ လူတို႔ ေမြး၏။ ေန၏။ ေသ၏။ ဘာမွမဆန္း။ သို႔ေသာ္ လူတဦးျခင္းစီအလိုက္ အေမြး၊ အေန၊ အေသတြင္မူ ယုတ္ျခင္းႏွင့္ျမတ္ျခင္း ရွိ၏။ လူတို႔က လူတဦးခ်င္းစီ၏တန္ဖိုးဆိုသည္ကိုလည္း ထို အယုတ္အျမတ္ဆိုသည့္ႏႈန္းစံတို႔ျဖင့္ ခ်င့္တြက္ၾက၏။ လူတို႔အတြက္ မဆန္းေသာကိစၥသည္ လူတဦးခ်င္းစီအတြက္မူ ထူး၏။

မေမြးခင္ကပင္ သေႏၶျမတ္ႏွင့္သူ၊ ေမြးေမြးျခင္း ေလာကေကာင္းခ်ီးရသူတို႔အေၾကာင္း ဘာသာေရးက်မ္းစာမ်ား၌သာမက သူျမတ္တို႔အေၾကာင္း စာေပမ်ားတြင္ပါေတြ႔ရ၏။ ထို သူေကာင္းသူျမတ္တို႔၏ ေမြးျခင္းႏွင့္ေနျခင္းအတြက္ ေလာကဝမ္းေျမာက္ရသလို၊ ထိုသူတို႔ဆံုးပါးျခင္း၌ ေလာက နာက်င္ရ၏။ ထိုသူတို႔ေနျခင္းအား ကမၻာေျမသည္ အမြန္ျမတ္ အထြဋ္တပ္သေလာက္ ထိုသူတို႔ေသျခင္းအား သခၤါရတို႔၊ အနိစၥတို႔ႏွင့္ ႏွလံုးသြင္းသည့္တိုင္ စုပ္တသပ္သပ္ ျဖစ္ရ၏။ “အေသေစာလိုက္တာ” ဆိုသည့္ျမည္တမ္းသံသည္ ထိုသူတို႔အားအေၾကာင္းျပဳျခင္း ျဖစ္တန္ရာ၏။

မေမြးခင္ကပင္ သေႏၶယုတ္ႏွင့္သူ၊ မိခင္ဝမ္းရည္စပ္ရသူတို႔အေၾကာင္းလည္း ေလာကီႏွင့္ ေလာကုတၱရာစာေပတို႔တြင္ေတြ႔ရ၏။ ထိုသူတို႔ ေမြးဖြားလာျခင္းအတြက္ ေလာကနာက်င္ရသလို ထိုသူတို႔ေသဆံုးျခင္း၌ ပီတိျဖစ္စရာမဟုတ္သည့္တိုင္ ဝမ္းေျမာက္ရသည္လည္းရွိ၏။ “သက္ဆိုး ေတာ္ေတာ္ရွည္ခဲ့တာ”ဆိုသည့္ ၿငီးတြားသံသည္ ထိုသူတို႔အား အေၾကာင္းခံျခင္းျဖစ္တန္ရာ၏။

က်ေနာ္တို႔သည္ “အေသေစာလိုက္တာ” ဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ ႀကီးျမတ္သူတို႔ႏွင့္ ထိုက္တန္သူမ်ားျဖစ္သလို၊ “သက္ဆိုးရွည္”မ်ားႏွင့္လည္း ေအာင့္အည္း ေနေနရ၏။ က်ေနာ္တို႔တြင္ ကေနာင္မင္းသားႀကီးကို ရခဲ့ဖူး၏။ တန္ဖိုးထားရမွန္းမသိသူတို႔လက္ခ်က္ျဖင့္ သူေရာ သူ႔ႏိုင္ငံပါ ဆံုးရံႈးခဲ့ဖူး၏။

က်ေနာ္တို႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ရခဲ့ဖူး၏။ အထြဋ္တင္ရေကာင္းမွန္း မသိသူတို႔လက္ခ်က္ျဖင့္ သူေရာ သူ႔တိုင္းျပည္ပါနစ္နာရ၏။

က်ေနာ္တို႔တြင္ ယခုေခါင္းေဆာင္တေယာက္ရျပန္၏။ ယခုတိုင္ ရွင္သန္ေနရဆဲသည္ ေကာင္းပါ၏။ သို႔ေသာ္ ျပည္ဖ်က္သူတို႔၏ လက္ဖ်စ္တတြက္တြင္ ထိုေခါင္းေဆာင္၏အသက္တာသည္ ေရပြက္ပမာျဖစ္မသြားဟု မည္သူမွမဆိုႏိုင္ၾက။ ထိုေခါင္းေဆာင္သည္
အေကာင္းကိုသာ ေဆာင္က်ဥ္းလာလိမ့္မည္ဟုလည္း ယံုမွတ္ရတန္ရာ၏။

ေသာကျဖင့္ အေကာင္းကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ရျခင္းသည္လည္း ပူေလာင္၏။
ဒြိဟစိတ္ျဖင့္ ေမွ်ာ္ကိုးရျခင္းသည္ မခ်င့္မရဲျဖစ္ရ၏။
အပူကင္းကင္းအေကာင္းျမင္ျမင္ ဧကစိတ္ခ်င့္ခ်င့္ရဲရဲျဖင့္ကိုးစားရျခင္း၌ အသက္ရာေက်ာ္ပါေစဟုသာဆိုခ်င္၏။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ ၂ဝ၁၁ ဇြန္