(အေမရိကန္-မကၠဆီကို ကုန္သြယ္စစ္ စစ္မ်က္နွာဖြင့္မယ္ဆို) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(အေမရိကန္-မကၠဆီကို ကုန္သြယ္စစ္ စစ္မ်က္နွာဖြင့္မယ္ဆို)
ခုေနာက္ပိုင္းမွာ ကေနဒါကိုခိုးဝင္ အေျခခ်တဲ့အေမရိကန္ေတြ မ်ားသထက္မ်ားမ်ားလာတယ္၊ ကေနဒါကလည္း အေမရိကန္ကို ဟိုျပည္နယ္ေရာင္းမလား ဒီျပည္နယ္ေရာင္းမလား ဘယ္ေလာက္ေပးမယ္ ဘာညာေတြအထိေျပာလာတယ္။ ကေနဒီယာန္ေတြကေတာ့ အေမရိကန္ကို တရားဝင္လာေနၾကတယ္၊ ဒါေတာင္ အၿပီးအပိုင္ေနသူ နည္းတယ္၊ တခ်ိဳ႔ ႏွစ္ႏိုင္ငံသားသေဘာေနၾကတယ္၊ တခ်ိဳ႔ ဂရင္းကဒ္နဲ႔ေနတယ္၊ တခ်ိဳ႔လည္း ႏိုင္ငံသားခံယူတယ္။

မကၠဆီဘက္ သြားေနၾကတဲ့ အေမရိကန္ဦးေရကလည္း မနည္းဘူး၊ တရားမဝင္ေရႊေျပာင္းအလုပ္သမားေတြအေနနဲ႔ေတာ့ မရွိသေလာက္ပါ။ တရားဝင္ အလုပ္သြားလုပ္ေနၾကသူေတြလည္း မ်ားပါတယ္။ လူေနမႈစရိတ္က အေမရိကန္ထက္သက္သာလို႔ တခ်ိဳ႔ တႏွစ္ကိုးသီးတင္း သြားေနတဲ့လူေတြလည္းရွိပါတယ္။ သြားေနၾကတာေတြထဲမွာ တရားဝင္ထက္ တရားမဝင္က ပိုမ်ားပါတယ္၊ နွစ္ႏိုင္ငံ လူးလာေခါက္တုံ႔လုပ္ေနတဲ့ ဒုစရိုက္သမားေတြ လူဆိုးဂိုဏ္းေတြ မူးယစ္ေဆးဝါးကုန္သည္ေတြ ေသနတ္ပြဲစားေတြဆိုတာ နယ္စပ္မွာ ေျခခ်င္းလိမ္ေနၾကတာပါ၊ 

အခု ေဒၚနယ္္ထရမ့္ပ္က နယ္စပ္တံတိုင္းခတ္မယ္၊ တရားမဝင္နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ေတြကို နွိမ္နင္းမယ္ ဘာညာေတြဖိေျပာၿပီး ကိုယ့္အက်ပ္အတည္းကို သူ႔အေပၚပံုခ်ၿပီး ႀကိဳက္လံုးပစ္နိုင္ငံေရးေတြလုပ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ မကၠဆီကန္ေတြလည္း တံတိုင္းမကလို႔ ဘာခတ္ခတ္ ကိုယ့္ပိုက္ဆံရွိကိုယ္လုပ္ေပါ့ဆိုတဲ့အထာနဲ႔ ေနတယ္။ ေျမာက္အေမရိကလြတ္လပ္စြာကုန္သြယ္ေရးစာခ်ဳပ္ NAFTA ကို အေမရိကန္က တဘက္သတ္ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္တာကို မေက်နပ္ဘူး။ မကၠဆီကန္ေတြ ဘာလုပ္ေပး ညာလုပ္ေပးနဲ႔ ထရမ့္ပ္က အသံကုန္ေအာ္ေနလည္း ဟိုက အင္းမလုပ္အဲမလုပ္ဆိုေတာ့ ထရမ့္ပ္လည္း ႀကံရာမရျဖစ္လာတယ္။ 

ဒီေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ကုန္သြယ္ေရးကိစၥအေၾကာင္းျပဳၿပီး ျပႆနာအစရွာဖို႔လုပ္တယ္။ ဒီေန႔ ေန႔လည္က ထရမ့္ပ္က သူ႔တြစ္တာအေကာင့္မွာ အေမရိကန္ကိုတရားမဝင္ ဝင္လာေနတာေတြကို ရေအာင္တားေပး၊ မတားေပးရင္ ဇြန္လ ၁ဝ ရက္ေန႔ကစၿပီး မကၠဆီကိုကေန အေမရိကန္သြင္းေနတဲ့ သြင္းကုန္မွန္သမွ်အေပၚ သြင္းကုန္စည္းၾကပ္ခြန္ ၅ ရာခိုင္နႈန္းတိုးေကာက္မယ္။ ဒါမွ မကၠဆီကန္ေတြဘက္က ဘာမွအေရးတယူမလုပ္ရင္ မလုပ္မျခင္း ၂၅ ရာခိုင္နႈန္းေရာက္တဲ့အထိ တိုးတိုးၿပီးေကာက္သြားမယ္ဆိုၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္တယ္။ 

ခုထိေတာ့ မကၠဆီကန္ေတြ ဘာမွျပန္မေျပာေသးဘူး။ ေျပာေတာ့ ေျပာလိမ့္မယ္။ ပါးကိုက္နားကိုက္ သူလုပ္ကိုယ္လုပ္ေတြ ျပန္လုပ္လာလိမ့္မယ္။ မကၠဆီကိုဟာ အေမရိကန္ရဲ႕အႀကီးဆံုးကုန္သြယ္ဘက္ႏိုင္ငံေတြထဲပါတယ္။ အေမရိကန္နဲ႔ မကၠဆီကို တေန႔ကုန္သြယ္မႈက ေဒၚလာ တစ္ဒႆမ ၇ ဘီလီယံဝန္းက်င္ရွိတယ္။ အခုနေလးကပဲ မကၠဆီကိုဘက္ကေ သတင္းတခုမွာ "တို႔လူေတြခ်ည္း မင္းတို႔ဘက္သြားေနတာမဟုတ္၊ မင္းတို႔လူေတြလည္း တို႔ဆီမွာ တပံုႀကီး"လို႔ ထိပ္ျပန္ပုတ္တဲ့ ေထ့ေတ့ေတ့အသံတခုၾကားလိုက္ရတယ္။

read more

(ငၾကြက္ဟာ သတ္ပစ္ရမယ့္ေကာင္) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(ငၾကြက္ဟာ သတ္ပစ္ရမယ့္ေကာင္)
ေသဒဏ္ေပးၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္သတ္ပစ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ လူယုတ္မာရာဇဝတ္ေကာင္ေတြနဲ႔ ေထာင္ထဲမွာ က်ေနာ္ဆံုခဲ့တာမနည္းဘူး။ သူတို႔ေတြ ေသဒဏ္က်ေနၾကတာ က်ေနာ္ေထာင္ထဲမေရာက္ခင္ကေရာ ေရာက္ၿပီးမွေရာဘဲ။ စစ္အုပ္စုကေပးတဲ့ အစိုးရလြတ္ၿငိမ္းသက္သာေတြရၿပီး သူတို႔သာ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ လြတ္ကုန္တယ္။ က်ေနာ္က ေလ်ွာ့ရက္ တရက္ေတာင္မရေတာ့ ေနၿမဲနဲ႔က်န္ခဲ့တယ္။ ဒီ လူယုတ္မာရာဇဝတ္ေကာင္ေတြ လြတ္သြားတာကို မေက်မခ်မ္းျဖစ္စရာမရွိေပမယ့္ ဒီလူေတြထဲမွာ ေသဒဏ္အမိန္႔ခ်ၿပီးတာနဲ႔ လုပ္စရာရွိတာေတြျမန္ျမန္ၿပီးျပတ္ေအာင္လုပ္ၿပီး ျမန္ျမန္သတ္ပစ္ရမယ့္လူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာကိုေတာ့ လူေတြသိဖို႔လိုပါတယ္။

အမႈတခုမွာဆို ဘယ္ေလာက္ ယုတ္မာရက္စက္သလဲေျပာျပပါ့မယ္။ အမႈက ဓားျပ၊ မုဒိန္း၊ လူသတ္။ ဒီလူေတြနဲ႔က်ေနာ္က အင္းစိန္ေထာင္ ႀကိဳးတိုက္(တိုက္အမွတ္ ၂၊ ရင္ကြဲတိုက္)မွာ ဆံုခဲ့တာ။ သူတို႔က အမႈတြဲ ၃ ေယာက္။ ၂ ေယာက္က ေသဒဏ္။ တေယာက္က နွစ္ႀကီး။ နွစ္ႀကီးသမားက အေဆာင္မွာ အခန္းလူႀကီးျဖစ္ၿပီး ေထာင္မင္းသားလုပ္ေနေတာ့ ဒီေသဒဏ္က် သူ႔အမႈတြဲ ၂ ေယာက္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးျပန္ၾကည့္တယ္။ ဒီေတာ့ ဒီ ၂ ေယာက္က ႀကိဳးတိုက္မွာ အေကာင္ပဲ။ ေထာင္ပိတ္ၿပီး အိပ္ခ်ိန္မေပးခင္ ညဘက္ဆို မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္အခန္းကလူေတြနဲ႔ တိုးတိုးသက္သာ ေရာက္တတ္ရာရာေျပာၾကတယ္။ က်ေနာ္ေျပာတာေတြမွာ ဝတၳဳဇာတ္လမ္းေတြကလြဲလို႔ က်န္တာေတြ သူတို႔စိတ္မဝင္စားဘူး။ က်ေနာ္က သူတို႔အေၾကာင္း သူတို႔အမႈေတြအေၾကာင္း စိတ္ဝင္တစားေမးတယ္။ ျပန္ေျပာၾကတယ္။ ေျပာတဲ့ေနရာမွာ မွားခဲ့မိုက္ခဲ့တာအတြက္ ေနာင္တနဲ႔ယွဥ္တဲ့စိတ္အခံနဲ႔ေျပာသူကမ်ားပါတယ္။ ခုေျပာတဲ့ လူ ၂ ေယာက္ကေတာ့ သူတို႔အမႈကို ေျပာတာမွာ ဘာေနာင္တရတဲ့ေလသံမွ မပါတဲ့အျပင္ အရသာခံၿပီးကို ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ကိုေျပာတာ။ တခ်က္တခ်က္ တဟားဟားနဲ႔ပါ ရယ္ေသးတာ။ နားေထာင္ရင္း စက္ဆုပ္ရြံရွာစိတ္နဲ႔အတူ ထိတ္လန္႔ၾကက္သီးေမြးညွင္းပါထတယ္။ ၂ ေယာက္ထဲက တေယာက္က ေခါင္းေဆာင္။ နံမည္က ငၾကြက္ပဲထားပါေတာ့။

ငၾကြက္က အင္းသူႀကီးသား၊ ပိုက္ဆံရွိတယ္။ ေနာက္လိုက္ရွိတဲ့ လူမိုက္။ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚသား၊ ေနတဲ့ရြာကၿမိ့ဳနဲ႔အလွမ္းေဝးၿပီး ရြာဆက္ျပတ္ေပမယ့္ ရြာႀကီး၊ ပင္လယ္နဲ႔နီးတယ္။ ငႀကြက္တို႔က ေက်းရြာေကာင္စီက ဆက္ေၾကးျပန္ေပးေနရတဲ့လူ၊၊ ေကာင္စီက အရက္ပုန္းခ်က္တဲ့လူေတြ မီးေသြးခိုးဖုတ္တဲ့လူေတြ တရားမဝင္ငါးဖားရွာစားတဲ့လူေတြဆီက လိုင္းေၾကးယူတယ္။ ငၾကြက္တို႔အုပ္က အဲ့ဒီေကာင္စီေတြ မဟုတ္တာလုပ္ေနတာသိေတာ့ သူတို႔ပါ ေဝစုေပးဆိုၿပီး မိုက္ေၾကးခြဲစားတယ္။ မိုက္ဂုဏ္နဲ႔လူအုပ္ဆိုေတာ့ လူေတြကလန္႔တယ္။ ငၾကြက္က ရြာထဲက ေကာင္မေလးတေယာက္ကို ႀကိဳက္တယ္။ ေကာင္မေလးက ျပန္မႀကိဳက္ဘူး။ ေကာင္မေလးမိဘေတြက ငၾကြက္နဲ႔ သေဘာမတူေပမယ့္ မေျပာရဲဘူး။ မေပးစားဘူးေျပာရင္ သတ္ပစ္မယ္တို႔ဘာတို႔ လုပ္ထားတာ။ ေနာက္ေတာ့ ေကာင္မေလး ရြာနီးခ်င္းမွာ အုတ္သြားဖုတ္ရင္း အုတ္ဖုတ္အလုပ္သမား ေကာင္ေလးတေယာက္နဲ႔ ႀကိဳက္တယ္၊ ယူလိုက္တယ္။ ၂ ရြာၾကားက အုတ္ဖိုေတြရွိတဲ့ေနရာမွာ တဲထိုးၿပီးေနတယ္၊ သမီးမရွိေတာ့လို႔ ငၾကြက္ရန္ေအးသြားေပမယ့္ သူ႔သမီးလင္မယားကို ဘာလုပ္ပစ္မယ္ ညာလုပ္ပစ္မယ္ေတြ အိမ္ေရွ႔လာ ႀကိမ္းႀကိမ္းေနေတာ့ မိဘေတြလည္း လန္႔ၿပီး ရြာေျပာင္းေျပးၾကတယ္။

တရက္ ငၾကြက္က သူ႔တပည့္ ၂ ေယာက္ေခၚၿပီး ေကာင္မေလး လင္မယားေနတဲ့ တဲကိုလာတယ္၊ ၾကက္ဖမ္းသတ္ ခ်က္ခိုင္းၿပီး အရက္နဲ႔ျမည္းရင္း ေကာင္ေလးေရွ႔တင္ ေကာင္မေလးကို ဖက္လားရမ္းလားေတြလုပ္တယ္၊ မခံခ်င္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာတယ္၊ အဲ့သလို ရန္ အခါခါလာစတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ေကာင္ေလးကရွက္ၿပီး တေန႔ေတာ့ေတြ႔ၾကမွာပါလို႔ အသိတေယာက္ကိုေျပာတယ္။ အဲ့ဒီအသိက ငၾကြက္ကိုျပန္ေျပာေတာ့ ငၾကြက္က မင္းလားကြ ငါ့ကိုဆိုၿပီး လူလည္ေကာင္မွာ ထိုးႀကိတ္ကန္ေက်ာက္ၿပီး မေသရံုတမယ္လုပ္ပစ္တယ္၊ ေနာက္ေတာ့ လင္မယား ရြာေျပာင္းေျပးေတာ့မလိုလို ၿမိ့ဳတက္ၿပီး ႀကံဳရာက်ပမ္းလုပ္စားေတာ့မလိုလို အသံထြက္လာတယ္၊ ငၾကြက္က အေဖာ္ေတြနဲ႔ သူတို႔ေနတဲ့ တဲကိုသြားၿပီး မင္းသြားရင္သြား ငါ့မယားေတာ့ထားခဲ့ဆိုၿပီး ေကာင္မေလးကို ဖက္ရမ္းနမ္းရံႉ႔ တကိုယ္လံုးစိတ္ႀကိဳက္ ကိုင္တြယ္ပြတ္သတ္ ဖ်စ္ညွစ္တာေတြလုပ္ၿပီး ျပန္သြားတယ္။

ဒါကိုၾကားတဲ့ ေကာင္ေလးဘက္က ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြက မခံနိုင္လို႔ ေနာက္တခါလာလုပ္ရင္ ျပန္ခ်မယ္ဆိုၿပီး လူစုတာ ဓားေသြးတာ လွံခၽြန္တာလုပ္တယ္၊ ရဲေတြ ေကာင္စီေတြေတာ့ မတိုင္ဝံ့ဘူး၊ တိုင္လည္း ဘာမွမထူးဘူးဆိုတာ သိေနတယ္။ ေကာင္ေလးဘက္အမ်ိဳးက လူအုပ္ေတာင့္ေတာ့ ငၾကြက္က ေနာက္တခါ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ သြားၿပီးမရမ္းကားဘူး၊ ဂြင္ေစာင့္ၿပီးလုပ္ဖို႔ႀကံတယ္၊ စိတ္ခ်ရတဲ့ လက္ရံုးလူမိုက္ ၂ ေကာင္ကလြဲလို႔ ဘယ္သူ႔မွအသိမေပးဘဲ ႀကိတ္ႀကံၾကတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ေျခၿငိမ္ေနတယ္၊ ျဖဴသည္မဲသည္ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး၊ ကိုယ္ရွိန္သတ္ထားတယ္၊ လူေတြကေတာ့ ဟိုဘက္က လုူအုပ္ေတာင့္ေတာ့ ငၾကြက္တို႔ ကၽြတ္ေနၿပီဆိုၿပီး ႀကိတ္ဝမ္းသာၾကတယ္၊
လူေတြေသြးေအးသေလာက္ရွ္ိသြားၿပီး ဟိုလင္မယားလည္း တဲမွာဘဲဆက္ေနဖို႔ျဖစ္သြားတယ္၊ ရြာလည္းမေျပာင္းၿမိ့ဳလည္း မတက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ငၾကြက္လည္း စိတ္ေလၿပီး ပုသိမ္ဘက္ဘဲတက္သြားသလိုလို ၿမိ့ဳမွာဘဲ ရိုက္မႈျဖစ္လို႔ ေထာင္က်ေနသလိုလိုေတြ ရြာထဲမွာအသံထြက္လာတယ္။ လူေတြလည္း စိတ္ေအးသလိုျဖစ္ေနၾကတယ္။

အမွန္က ငၾကြက္က သူ႔ လက္ရံုး ၂ ေကာင္ေခၚၿပီး ပင္လယ္ဘက္က ရြာတရြာမွ ေျခရာခနသြားေဖ်ာက္ေနတာ။ ေနာက္ေတာ့ လူေတြ ေမ့သေလာက္ရွိေတာ့မွ ဘယ္သူမွမရိပ္မိေအာင္ ငၾကြက္နဲ႔သူ႔လူေတြ ဟိုလင္မယားေနတဲ့တဲကိုသြားတယ္၊ တုတ္ ဓား အျပင္ လုပ္ေသနတ္အတိုတလက္လည္း ယူသြားတယ္။
တဲထဲေရာက္ေတာ့ လင္မယား ၂ ေယာက္ကို ရိုက္နွက္ၿပီး ႀကိဳးတုတ္တယ္။ ေကာင္ေလးကို အမ်ိဳးမ်ိဳးနွိပ္စက္တယ္။ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ထားတဲ့ေကာင္ေလးေရွ႔မွာ ေကာင္မေလးကို တံုးလံုးခၽြတ္ၿပီး ၃ ေယာက္ တေယာက္ တလွည့္ မုဒိန္းက်င့္တယ္၊ က်င့္လို႔ဝေတာ့ ေကာင္မေလးေပါင္ၿခံၾကားထဲ အုန္းဆံႀကိဳးအၾကမ္းကိုညွပ္ၿပီး ေရွ႔ေနာက္ ပြတ္တိုက္ၿပီးဆြဲတယ္။ အကုန္လံုး စုတ္ျပတ္သတ္ ေသြးခ်င္းခ်င္းရဲၿပီး သတိလစ္တဲ့အထိလုပ္တယ္။ ေကာင္ေလးရဲ႔ ေယာက္်ားတန္ဆာကို အရင္းကေနဓားနဲ႔ျဖတ္ၿပီး ေကာင္ေလးပါးစပ္ထဲဆို႔တယ္။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္ေလာက္အထိ ယုတ္မာလဲဆိုေတာ့ ေသြးခ်င္းခ်င္းရဲၿပီး မခ်ိမဆန္႔ နာက်င္ညည္းတြားေနတဲ့ေကာင္ေလးကို ေမွာက္ခိုင္းၿပီး သတိေမ့ေနတဲ့ေကာင္မေလးကို အေပၚကေန ပက္လက္လွန္တင္ၿပီး ေကာင္မေလးတန္ဆာထဲကို ေသနတ္နဲ႔ ၃ ခ်က္ ဆက္ပစ္တယ္။ က်ည္ဆန္က ေအာက္က ေကာင္ေလးကိုပါေဖါက္မွန္ၿပီးပြဲခ်င္းၿပီးကုန္ၾကတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဓားျမတိုက္တာလိုလို ထင္ရေအာင္ ရွိတဲ့ပစၥည္းေလးေတြယူ တအိမ္လံုးေမႊေနွာက္လွန္ေလွာေမႊေႏွာက္ျပီး ထားခဲ့တယ္။

အမႈကႀကီးေတာ့ စီအိုင္ဒီအထိပါေရာက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးေပၚကုန္တယ္။ ငႀကြက္နဲ႔ တပည့္တေကာင္က ေသဒဏ္က်တယ္။ က်တာမွ ငၾကြက္က တႀကိဳးနဲ႔ တကၽြန္း။ ေနာက္တေကာင္က တႀကိဳး။ ငၾကြက္အမႈက တေပါင္းတည္း ခ်ထားတာ။ အမႈေတြ ခြဲမထားဘူး။

ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေတာင္ငူေထာင္ေရာက္၊ ခန ျပန္လြတ္၊ ျပန္ဖမ္း၊ အင္းစိန္ျပန္ေရာက္၊ ေထာင္ေျပာင္း သာယာဝတီေထာင္ေရာက္၊ ေနာက္ မ်က္ေစ့ခြဲဖို႔ အင္းစိန္ေထာင္ျပန္ေရာက္တယ္၊ သီးသန္႔မွာခနထားၿပီး အျပင္ထြက္မ်က္ေစ့ခြဲရတယ္၊ မ်က္ေစ့ခြဲၿပီးေတာ့ ေထာင္မႀကီးျပန္ေရာက္ၿပီး အင္းစိန္ေထာင္ေဆးရံုမွာ ခနေနရတယ္။ ေထာင္ေဆးရံုုမွာေနတုန္း ငၾကြက္နဲ႔ဲ႔ျပန္ဆံုတယ္၊ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ငႀကြက္က ေထာင္ေဆးရံုတန္းစီးေတာ့မဟုတ္ဘူး။ အေကာင္ေတာ့ အေကာင္ဘဲ။ က်ေနာ့္လည္း မွတ္မိေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နႈတ္ဆက္ၿပီး အကူအညီလိုရင္ေျပာပါလို႔ေျပာတယ္။

သူက ႀကိဳးလြတ္၊ နစ္ ၂ဝ ကၽြန္းတည္၊ ၂ဝ ကၽြန္းကမွ ၁ဝ နွစ္တည္ၿပီး အဆင့္ဆင့္ျပစ္ဒဏ္ေလ်ာ့လာလိုက္တာ သူ႔ေနသားနဲ႔ဆို လြတ္ကာနီးေနၿပီ။ “ေနာက္ ၄ လေလာက္ဆို က်ေနာ္ လြတ္ၿပီဗ်“ လို႔ေျပာရင္း ေပ်ာ္ေနပံုဘဲ။ က်ေနာ္က သစ္ပင္မွာေထာက္ထားတဲ့ သူ႔လက္ေတြကိုၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲ ေျခာက္ေျခာက္ျခားေတြျဖစ္ၿပီး “အဲ့ဒီလက္ေတြ အဲ့ဒီလက္ေတြ“လို႔ ပါးစပ္ကအလိုလို အသံထြက္သြားတယ္။ သူက “ဘာလဲဗ် အဲ့ဒီလက္ေတြ အဲ့ဒီလက္ေတြဆိုတာက“တဲ့။ “ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး၊ က်ေနာ့္လက္ေတြ ျပတ္ေနတာကိုေျပာတာပါ“လို႔ေျပာၿပီး လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီည က်ေနာ္ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ တညလံုးလိုလို “ေကာင္မနဲ႔အေကာင္က ငၾကြက္အရွက္ခြဲၿပီးရံုမက ေဆြမ်ိဳးအားကိုးနဲ႔ ေသြးတိုးစမ္းေတာ့ ေသခ်င္းဆိုးနဲ႔ ေသၾကတာေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါမ်ိဳးလုပ္ ဒါမ်ိဳးဘဲျဖစ္မွာေပါ့“ဆိုတဲ့ ငၾကြက္အသံပဲ နားထဲမွာထပ္တလဲလဲၾကားေနတယ္။ တိုက္ခန္းတခန္းလံုး အဲ့ဒီအသံေတြနဲ႔ျပည့္ေနတယ္။ စိတ္လည္း မခ်မ္းသာဘူး။ လူလည္း ေမာဟိုက္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သိတ္မၾကာဘူး ငၾကြက္လြတ္သြားတာၾကားတယ္။

ငၾကြက္တို႔လို ရာဇဝတ္သားေတြအတြက္ ေသဒဏ္ဟာမျဖစ္မေနရွိမွာျဖစ္သလို မသတ္မျဖစ္လည္း သတ္ပစ္ရမွာပါ။ ယဥ္ေက်းတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ေသဒဏ္မရွိသင့္ေတာ့ဘူးဆိုတာထက္ ယဥ္ေက်းတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ငႀကြက္တို႔လိုလူေတြ မရွိသင့္ဘူး၊ ရွင္သန္ခြင့္ မေပးသင့္ဘူးဆိုတာက ပိုတရားမ်ွတၿပီး ပိုယဥ္ေက်းတဲ့အျပဳအမူလို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ အဲ့လိုယံုလို႔ က်ေနာ္ဟာ မယဥ္ေက်းသူဆိုလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ မယဥ္မေက်းေနပါ့မယ္။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
ေမ ၃ဝ၊ ၂ဝ၁၉

read more

(ရခိုင့္တပ္မေတာ္ကို ဘယ္မွာေနရာခ်မလဲ) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(ရခိုင့္တပ္မေတာ္ကို ဘယ္မွာေနရာခ်မလဲ)

AA နဲ႔ စစ္အုပ္စု Bilateral ေခၚတဲ့ တဖြဲ႔ခ်င္းအပစ္ရပ္လက္မွတ္ထိုးျဖစ္ၾကတ့ဲအဆင့္ေရာက္ဖို႔ဆိုတာ AA တပ္ေနရာတည္ရွိေရးကိစၥမွာတင္ ထစ္သြားနိုင္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုု/အစိုးရက AA မေပၚခင္အထိ ရခိုင္ကို အျဖဴေရာင္နယ္ေျမလို႔ေျပာထားတယ္။ ရခိုင္မွာ ေအေအ့တည္ရွိမႈကို(လံုးဝ)လက္မခံပါလို႔ေျပာထားၿပီးသားပါ။ AA ကလည္း ရခိုင့္တပ္ ရခိုင္မွာရွိရမယ္လို႔ ရပ္ခံထားတယ္။ ဒီ့ထက္ပို တင္းတင္းမာမာေျပာသူေတြကေတာ့ စစ္အုပ္စုတပ္ ရခိုင္ကေနထြက္ပါ ရခိုင္ျပည္နယ္ကို AA က ကာကြယ္မယ္ဆိုတဲ့အထိေျပာပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ AA ရဲ့ သေႏၶယူရာဟာရခိုင္ေပမယ့္ ေမြးဖြားရာဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာပါ။ တိတိက်က်ေေျပာရရင္ လိုင္ဇာမွာပါ။ ရွိၿပီးသား AA တပ္ေတြကို လိုင္ဇာမွာ (ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ) ပိတ္ထားၿပီး၊ ရခိုင္ျပည္နယ္နဲ႔ အဆက္ျဖတ္ထားၿပီး၊ အပစ္ရပ္မူအတိုင္း နယ္ေျမမခ်ဲထြင္ရ လူသစ္မစုေဆာင္းရ စစ္ရန္ပံုေငြမေကာက္မခံရသေဘာ လုပ္ထားနိုင္ရင္ ရခိုင္ဘက္မွာ တရန္ေအးၿပီး စစ္တမ်က္နွာၿငိမ္းေနမယ္လို႔ စစ္အုပ္စု/အစိုးရကတြက္မွာပါ။

အဲ့အေျခအေနအတိုင္း ေျမြမေသတုတ္မက်ိဳးထားၿပီး က်န္တဲ့အပစ္ရပ္ေတြကိုလုပ္ထားသလို လပ္ယားလပ္ယားေတြေပးလုပ္၊ စီးပြားေရးေပးလုပ္၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြဇိမ္ယစ္ၿပီး ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာခိုင္း၊ ပါမစ္ေတြဘာေတြေပး၊ လည္ပတ္ျပားေတြဆြဲၿပီး အစည္းအေဝးေတြတက္ ဟီးဟီးဟားဟားလုပ္၊ ခ်ဖို႔လိုတဲ့အခါ ကြက္ကြက္ၿပီး စုတ္ျပတ္သတ္သြားေအာင္ တီးထည့္လိုက္ စတာမ်ိဳးေတြလုပ္ခ်င္မွာပါဘဲ။ အဲ့လိုနည္းနဲ႔ "သူပုန္နဲ႔စစ္တပ္အတူတူပါဘဲ ေသနတ္ကိုင္အနိုင္က်င့္ၿပီး စီးပြားရွာႀကီးပြားေနၾကတဲ့ေကာင္ေတြပါ"ဆိုတဲ့ လူထုအျမင္ထြက္လာေအာင္ဖန္တီးယူမွာပါ။ ခုေတာင္ ရသေလာက္ရေနပါၿပီ။

အဲ့ဒီေတာ့ ဘိုင္လစ္ထရယ္ေဆြးေႏြးတဲ့အခါ အႀကိတ္အနယ္ျဖစ္မွာက AA ကို ဘယ္ေနရာထားမလဲဆိုတာပါ။ တပ္ေနရာခ်ထားေရးပါ။ AA ကို ABSDF လို စဥ္းစားလို႔မရပါ။ အေျခအေန အခ်က္အလက္မတူပါ။ AB ကို KNU နဲ႔ကပ္ၿပီးေတြးလို႔ရေပမယ့္ AA က လူမ်ိဳးစုေနာက္ခံနဲ႔ ျပည္နယ္ရွိပါတယ္။ KIA နဲ႔ ကပ္ၿပီးေတြးလည္း ယာယီသေဘာအရေတာ့ ေတြးလို႔ရေပမယ့္ အေျခအေနေပၚတည္ၿပီး သူ႔လူထုရွိရာ သူျပန္အေျချပဳမယ္၊ သူ႔ကိုယ္ပိုင္လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ ထူေထာင္လာနိုင္မယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ဟာ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ မလြဲမေသြျဖစ္လာမွာပါ။

ဒီေနရာမွာ အေျခအေနတို႔ တခ်ိန္ခ်ိန္တို႔ဆိုတာက ဗမာ့နိုင္ငံေရးမွာ စစ္အုပ္စုရဲ႔ဗိုလ္က်စိုးမိုးေနမႈက႑ကိုဆိုလိုတာပါ။ သေဘာက စစ္အုပ္စုရွိေနသေရြ႔ စစ္အာဏာ စစ္စီးပြား စစ္ဓနေတြ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔အထိုင္က်ေနသေရြ႔ကို ဆိုလိုတာပါ။ ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ စစ္အုပ္စုရွိေနသေရြ႔ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးမေျပာနဲ႔ တျပည္လံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ စစ္စစ္မွန္မွန္အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေတာင္ ေမ်ွာ္လင့္လို႔မရပါ။

ျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္ ၄ ဖြဲ႔နဲ႔ စစ္အုပ္စု/အစိုးရနဲ႔ စကားေျပာၾကတဲ့အခါ AA ကိစၥက စိတ္ဝင္စားစရာအေကာင္းဆံုးျဖစ္မွာပါ။ ေဆြးေႏြးၾကတဲ့အခါ AA က စကားေျပာလာမွာပါ။ တနည္းေျပာရရင္ AA စကား ေျပာၾကရမွာပါ။ ခုထိေတာ့ ဘာစကားမွ အတိအလင္းမေျပာၾကေသးပါ။ အျပန္အလွန္စာပို႔တာေတြ ဘာေတြေတာ့ရွိေနပါတယ္။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

ေမ ၂၈၊ ၂ဝ၁၉

read more

(အေမ့ၿခံ) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(အေမ့ၿခံ)
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က က်ေနာ္က မရင္နွစ္တို႔အိမ္ေနာက္မွာ ဆယ္ေပ ေလးေပေလာက္ ေပါင္ေလးတခုေဖာ္တယ္။ ရင္နွစ္အေေဖရဲေမာ္ထူးက ေျမေဆြး ၂ အိပ္ဝယ္ေပးလို႔ ေျမေဆြးနဲ႔သမၿပီး ေျမနွပ္ထားတယ္။ အေမစိုက္ခ်င္တာေလးစိုက္ရေအာင္ဆိုၿပီး။ ပထမေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္စိုက္မလိုလို ပဲေတာင့္ရွည္(တိုင္ေထာင္ပဲ) စိုက္မွာလိုလိုနဲဲ႔ျဖစ္ေနတာ။ ေနာက္ေတာ့ ညီေတာ္ေမာင္ ေက်ာ္ေက်ာ္ျမင့္က သူ႔မွာ ရံုးပတီမ်ိဳးေစ့ေတြရွိတယ္ဆိုၿပီး အေမ့ကို ေပးလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ၈ လက္မစီေလာက္ျခားၿပီး တက်င္းမွာ ၂ ေစ့နႈန္းနဲ႔ က်ေနာ္က ပ်ိဳးေပးလိုက္တယ္။“ေအးေလ ေပါက္လာေတာ့ ပိုသန္တဲ့အပင္ခ်န္ၿပီး လွီတာေလး နႈတ္လိုက္တာေပါ့၊ နႈတ္တာထက္ အပင္ရင္းေလးကကပ္ၿပီး ကပ္ေက်းနဲ႔ညွပ္လိုက္တာေကာင္းတယ္၊ က်န္တဲ့အပင္ အျမစ္မနာဘူး“ လို႔ ေျပာရင္း မနက္တိုင္း အေမက သြားသြားၾကည့္တယ္။

ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ သင္းသင္းေအး(မရင္နွစ္အေမ)က ဗမာဆိုင္ေတြဘက္ေရာက္တုန္း မ်ိဳးေစ့ထုတ္ေလးေတြဝယ္လာတယ္။ ကန္စြန္းနဲ႔ခ်ဥ္ေပါင္တဲ့။ ေနာက္ အသိတေယာက္ကေပးလိုက္တဲ့ မုန္လာေစ့ထုတ္ေလးလည္း ပါလာတယ္။ အဲ့ဒီ ေပါင္အသစ္မွာ စိုက္ဖို႔တဲ့။ ေပါင္မွာက ရံုးပတီက ခ်ၿပီးသြားၿပီ။ ထပ္စိုက္စရာ ေပါင္က မရွိေတာ့ဘူး။ အိမ္ေနာက္မွာ စိုက္စရာေျမေတြရွိေပမယ့္ ျမက္ေမြးထားတာအျပင္ အရင္ ေပါင္အေဟာင္းေနရာေတြက နည္းနည္းေလး မိုေမာက္ေနေတာ့ ျမက္ရိပ္ရတာ သိတ္အဆင္မေျပဘူးလို႔ ရဲေမာ္ထူးကေျပာတယ္။ ဒါေတာင္ ဗူးစင္မွာေရာ အခုလုပ္လိုက္တဲ့ ရံုးပတီေပါင္မွာေရာ အရင္ ေပါင္အေဟာင္း ၂ ခုကိုၿဖိဳခ် ေျမညွိၿပီးယူထားတဲ့ ေျမစာေတြနဲ႔လုပ္ထားတာ။

ထပ္လည္း ေပါင္အသစ္ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဗူးလည္းရွိေနၿပီ၊ ခရမ္းခ်ဥ္၊ ငရုပ္၊ ပဲေတာင့္ရွည္၊ ပဲပုဇြန္ေလးေတြလည္း ရွိေနၿပီဆိုေတာ့ အေမ့အတြက္ အပ်င္းေျပ အေညာင္းေျပက လံုေလာက္ေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ မ်ိဳးေစ့ထုတ္ေလးေတြေတြ႔ေတာ့ သူမေနနိုင္ဘူး။ အထုပ္ေလးေတြကိုင္ၿပီး “ဟို ရံုးပတီပင္ေတြ ေပါက္လာေတာ့မွ ေနရာၾကည့္ၿပီး ရံုးပတီ ၂ ပင္ၾကား ခ်ဥ္ေပါင္ေလးေတြ ခ်ဲခ်ဲၿပီးခ်ၾကည့္တာေပါ့။ အပင္ႀကီးတဲ့အထိမထားပဲ ႀကဲခင္းခ်ဥ္ေပါင္လို နႈတ္စားတာေပါ့။ အပင္ႀကီးထားရင္ ရံုးပတီပင္လည္း သြားထိခိုက္မယ္။ ရံုးပတီက အရြက္ႀကီးၿပီးကားေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္က ေလာင္းမိမွာ၊ တကယ္လို႔ ခ်ဥ္ေပါင္က ထြားလာရင္လည္း ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာင့္ ရံုးပတီ သြားထိခိုက္မယ္“ဆိုၿပီး စိုက္ခ်င္လို႔ စကားေခၚတယ္။ ဒါနဲ႔“ထားပါဦး အမာရယ္၊ ခုလည္း အပင္က မနည္းရွိေနၿပီပဲ၊ ေနပါဦး၊ က်ေနာ္ၾကည့္ပါဦးမယ္“ ဆိုၿပီးသာေျပာလိုက္တာ အေမ့ၾကည့္ရတာ သိတ္ေတာ့မဟန္ဘူး။ သူ စိုက္ခ်င္ေနတယ္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေနာက္ေန႔မနက္ ေကာ္ဖီထိုင္ေသာက္ေနတုန္း တခါသံုး သတၱဳပါးဗန္း တဗန္း ေပါက္ေနတဲ့အေၾကာင္း သင္သင္းကေျပာေတာ့ အေမက ဗန္းကိုေထာင္ၾကည့္ၿပီး “ေအး သေျမာစရာ“တဲ့။ က်ေနာ္က ခ်က္ျခင္းစိတ္ကူးရၿပီး “သိမ္းထား အမာ မလႊင့္ပစ္နဲ႔၊ အျပင္မွာ ေပါင္အေဟာင္းမွာ ေျမေဆြးက်န္ေသးတယ္၊ က်ေနာ္ အဲ့အထဲ ကန္စြန္းစိုက္ေပးမယ္ဆိုေတာ့ “ေအး..ေကာင္းသားပဲဆိုၿပီး မ်က္နွာ ဝင္းကနဲတခ်က္ျဖစ္သြားတယ္။
ဗန္းက ၂ ေပ တေပက်ယ္ၿပီး ေဇာက္က ၃ လက္မသာသာေလာက္ ရွိတယ္။ ဒါနဲ႔ ေနာက္တဗန္းထပ္ေတာင္းၿပီး ေရေဟာင္းထြက္သာေအာင္ ဗန္းဖင္မွာ အေပါက္ကေလးေတြေဖါက္၊ အထဲကိုေျမေဆြးေလး ခတ္မိုမိုထည့္ၿပီး ကန္စြန္းေစ့ေလးေတြ ျမွဳပ္ေပးထားတယ္။ သူ တေန႔ ၃ ႀကိမ္(အနည္းဆံုး)ထြက္တိုင္း သြားသြားၾကည့္တယ္။

အဲ့ဒါ ခုန သူ႔ေျမး ပန္းသီးပင္ေလးေတြ သြားမၾကည့္ခင္တေခါက္ အျပင္ထြက္ၿပီး ျပန္ဝင္လာေတာ့ သင္းသင္းကို လွမ္းၿပီး “ဗူးပင္ေတြလည္း အေျခအေနေကာင္းတယ္၊ ပဲပင္ေတြလည္း သန္ေနတာဘဲ၊ ဟဲ့ ရံုးပတီေတြလည္း ေပါက္လာၿပီ ၂ ပင္ပူးေလးေတြ၊ ကန္စြန္းေတြလည္း ေပါက္ေနၿပီ“ဆိုၿပီး ၿပံဳးၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔လုပ္ေနတယ္။ ဒါေတာင္ ခ်ဥ္ေပါင္တထုပ္နဲ႔ မုန္လာေစ့ေလးေတြရွိေသးတယ္။ ဘာေျပာဦးမလဲမသိဘူး။
က်ေနာ္တို႔ ေမာင္နွမေတြက သူအျပင္ထြက္ထြက္ၿပီး ေရေလာင္းရင္း မေတာ္ ေခ်ာ္ခ်က္လဲၿပီး တခုခုျဖစ္မွာစိုးလို႔သာ မစိုက္နဲ႔ ဝယ္စားလည္းရတယ္ဆိုၿပီးေျပာရတာ။ သူ အခုလို အပင္ေလးေတြၾကည့္ၿပီး စိတ္ၾကည္နူးေနတာျမင္ရေတာ့လည္း စိတ္ခ်မ္းသာရတာပါဘဲ။ “အပင္ေတြ ေရေလာင္းရင္ ေရပန္းမႊားမႊားေလးေတြထြက္တဲ့ပိုက္နဲ႔ဘဲ ေလာင္းေနာ္အမာ၊ ေရပန္းခယားနဲ႔လည္း မေလာင္းနဲ႔၊ ဆန္ေဆးရည္တို႔ဘာတို႔ခံၿပီး ခြက္နဲ႔သြားေလာင္းတာလည္း မလုပ္နဲ႔ေနာ္“ဆိုေတာ့ “ေအးပါဟယ္ မင္းတို႔သာ အပင္ေတြကို ေရအားျပင္းျပင္းပိုက္နဲ႔ မထိုးမိေစနဲ႔၊ အပင္နုေလးေတြ နာတယ္၊ အရမ္းျပင္းရင္ အျမစ္ကပါ ကၽြတ္ထြက္သြားတတ္တယ္“ဆိုၿပီး ျပန္ပါေျပာလိုက္ေသး။ အေမကေတာ့ မစိုက္ရရင္ကို မေနနိုင္တာ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
ေမ ၂၈၊ ၂ဝ၁၉

read more

(အမုန္းေတြ ေတာမီးလိုျဖန္႔) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(အမုန္းေတြ ေတာမီးလိုျဖန္႔)
ခု ထရမ့္ပ္လက္ထက္မွာ အေမရိကန္ စစ္လက္နက္ပစၥည္းေရာင္းပံုနဲ႔ စစ္ကန္ထရိုက္ေပးပံုေတြ ေျပာင္းလာပါတယ္။ အရင္တုန္းက ေလယဥ္ေတြအပါအဝင္ လက္နက္သစ္ထြင္ၿပီးၿပီဆို လက္နက္ျပပြဲလုပ္ပါတယ္။ လက္နက္ကုန္သည္ ပြဲစားေတြအပါအဝင္ တိုက္ရိုက္ဝယ္လက္ေတြကိုပါဖိတ္ၿပီး ျပပါတယ္။ ေဈးတည့္တယ္ အဆင္ေျပတယ္ဆို တခါတည္း အေရာင္းအဝယ္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ ဝယ္သူေတြ စိတ္ခ်ယံုၾကည္ဖို႔လိုအပ္ရင္ အကန္႔အသတ္နဲ႔ ေဒသႏၱစစ္တပြဲေလာက္ လုပ္ႀကံဖန္တီးတိုက္ျပၿပီး လက္နက္သစ္ကို လက္ေတြ႔စမ္းသပ္ျပပါတယ္။ လူသတ္ပြဲေတြလုပ္ျပပါတယ္။

တိုက္တဲ့ေနရာမွာလည္း ဟိုးတုန္းကေတာ့ ေျမာက္အတၱလန္တစ္စစ္စာခ်ဳပ္အဖြဲ႔(ေနတိုး)ဝင္ေတြပါ ပူးေပါင္းၾကတာမ်ိဳးပါ။ ၿခိမ္းေျခာက္ဖို႔လိုလို႔ ဟန္ေရးျပရင္(စစ္ေရးေလ့က်င့္မႈ)ေတာင္ ေနတိုးဝင္ေတြနဲ႔လုပ္ပါတယ္။ ေနတိုးဝင္မဟုတ္တဲ့ ေဒသႏၱရစစ္ေရး နိုင္ငံေရးမဟာမိတ္ေတြနဲ႔လည္း လိုအပ္ခ်က္အရ ပူးတြဲေလ့က်င့္မႈမ်ိဳး လုပ္ပါတယ္။ ပြဲႀကီးေတြတိုက္ၾကတဲ့အခါ ေနတိုးေခါင္းစဥ္နဲ႔တိုက္တာမို႔ တိုက္မယ့္ေနရာပါမယ့္သူေတြကိုပါ မတိုက္ခင္ကတည္းက လက္နက္အေရာင္းေဈးကြက္ခြဲတမ္းခ်ေပးပါတယ္။ စစ္တပ္ကိုုသြင္းတဲ့ ကန္ထရိုက္လုပ္ငန္းေတြလည္း ခြဲေပးရပါတယ္။ တခါ ပြဲၿပီးလို႔ တိုက္ရာပါေဝစုခြဲၾကေတာ့လည္း ထည့္ဝင္တဲ့အခ်ိဳးက်အလိုက္ ေဝစုကို အပံုတိုက္ပါတယ္။ စစ္ပြဲၿပီးလို႔ စစ္အလုပ္ခံရတဲ့ျပည္ကို ျပန္ထူေထာင္ Nation Rebuilding တဲ့အစီအစဥ္ရွိေနတုန္းကဆို ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းေတြအတြက္ ကုန္က်စရိတ္ကို စစ္အျဖစ္ခံရတဲ့ျပည္က အကုန္အက်ခံရၿပီး လုပ္ငန္းႀကီးမွန္သမ်ွကို စစ္နိုင္သူေတြကဘဲ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ပါတယ္။

ဘာလို႔အဲ့လိုေတြျဖစ္ဆိုရင္ေတာ့ စစ္ေအးရွိေနလို႔ပါ။ ဆိုဗီယက္ယူနီယံရွိေနလို႔ပါ။ အိုင္ဒေယာ္ေလာ္ဂ်ီတိုက္ပြဲရွိေနလို႔ပါ။ ဆိုဗီယက္ၿပိဳက်သြားၿပီးေနာက္ပိုင္ ေနတိုးရဲ႔က႑ကိုေဖါ့လိုက္ၿပီး Sole Hyper Power အေနနဲ႔ တကိုယ္ေတာ္ ဓားတစင္းျမင္းတစီး စလုပ္လာပါတယ္။ စစ္ပြဲပံုစံလည္းေျပာင္းပါတယ္။ ေျမျပင္တပ္ပို႔ၿပီးကိုယ္တိုင္သိမ္းတာထက္ အထဲကရန္ျဖစ္ေနၾကတဲ့လူေတြကို လက္နက္ေရာင္းေပးၿပီး မိုးေပၚကေန စိစိညက္ညက္ေၾကေအာင္ ဗံုးႀကဲေပးတာပါ။ စစ္သားသိတ္မျဖဳန္းခ်င္တဲ့သေဘာပါ။ စစ္သားျဖဳန္းရတာ အရင္းသိတ္မႀကီးေပမယ့္ လက္လြန္သြားရင္ ျပည္တြင္းက ပူညံပူညံအသံေတြ ထိန္းရခက္ပါတယ္။ ၿဗိတိန္ကေတာ့ ဒယဥ့္တိုက္ၿပီးလိုက္ေအာင္ အပါေတာ့ေခၚပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေနတိုးလည္းေဘးခ်ိတ္ ယူအင္န္ကေတာ့ စကားထဲကိုထည့္မေျပာတဲ့အဆင့္အထိ လြန္ကဲလာပါတယ္။

ခု ထရမ့္ပ္လုပ္ေနပံုက တကိုယ္ေတာ္လူစြမ္းေကာင္းလုပ္ၿပီး ဟိုနိုင္ငံတိုက္မလို ဒီနိုင္ငံတိုက္မလိုလုပ္ၿပီ ပတ္လည္နိုင္ငံေတြကို လက္နက္ေရာင္းတာပါ။ တကိုယ္ေတာ္ပြဲဆိုေတာ့ လက္နက္မွန္သမ်ွသူတဦးတည္းက ဒိုင္ခံေရာင္းပါတယ္။ စစ္ကန္ထရိုက္မွန္သမ်ွလည္ သူ႔ပဲေပးရပါတယ္။ နည္းပညာေတြလည္း သူ႔ဆီကပဲ ဝယ္ရပါတယ္။ ေလ့က်င့္ေရးစရိတ္နဲ႔ သင္တန္းခေတြလည္း သူပဲရပါတယ္။ သေဘာရွိကေလာဟိ သပိတ္ဝင္အိပ္ဝင္လိုျဖစ္သြားပါတယ္။ ေလာ့ခ္ဟိမာတင္၊ ဘိုးရင္း၊ ေနာ့သေရာကရူးမင္န္း၊ ေရသီယြန္စတဲ့ လက္နက္ကုမၺႀကီးေတြ လက္မလည္ေအာင္ကိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကာကြယ္ေရးအသံုးစားရိတ္ေတြလည္း မတန္တဆကိုတိုးသံုးလာပါတယ္။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ထရမ့္ပ္ရဲ႔ အေမရိကျပည္ေထာင္စုုတကိုယ္ရည္နည္းနဲ႔ရွာတဲ့ စစ္စီးပြားဟာ ေငြဝင္လမ္းေျဖာင့္ေနပါေသးတယ္။ စစ္တပ္လည္း အရင္ကထက္ မ်က္နွာသာအေပးခံရပါတယ္။

America First တို႔ Make America Great Again တို႔ေအာက္မွာ လူျဖဴႀကီးစိုးလႊမ္းမိုးေရး အစြန္းေရာက္အေတြးအေခၚနဲ႔ လူမ်ိဳးေရးဝါဒ Racism ဟာ ေတာမီးလို ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ေတာက္ေလာင္လာပါတယ္။ Hate Groups ေတြ မိႈလိုုေပါက္ၿပီး Hate Speech ေတြ ေတာင္လိုုေမာက္လာပါတယ္။ အမုန္းတရားအေျခခံရာဇဝတ္မႈ Hate Crimes ေတြ ဘယ္တုန္းကမွနဲ႔ မတူေအာင္ အံုးအံုးထလာပါတယ္။ နာဇီလက္သစ္ေတြ ဂ်ဴးဆန္႔က်င္ေရးေတြ ေန႔စဥ္နဲ႔အမ်ွ ႀကီးထြားေနပါတယ္။

read more

(စုဖြဲ႔မႈသစ္လာေလလိမ့္မလား) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(စုဖြဲ႔မႈသစ္လာေလလိမ့္မလား)

စစ္အုပ္စုနဲ႔ တျပည္လံုးအဆင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး (NCA)လက္မွတ္ထိုးထားၿပီးသား လူမ်ိဳးစုလက္နက္ကိုင္ ၁ဝ ဖြဲ႔ ရွိတယ္။ အဲ့ဒီ ဆယ္ဖြဲ႔ အလုပ္အတူလုပ္နိုင္ေအာင္ ဆယ္ဖြဲ႔ေပါင္းက ေခါင္းေဆင္ေတြခ်ည္းပါတဲ့ Peace Process Steering Team (PPST)ဆိုတာရွိတယ္။ အစိုးရနဲ႔ေျပာေျပာ စစ္တပ္နဲ႔ေျပာေျပာ စကားေျပာတဲ့အခါ PPST မွာ ဘံုသေဘာတူထားတဲ့ မူေဘာင္အတြင္းကပဲ ေျပာတယ္။ မူရွိတယ္။ မူကိုင္ထားတယ္။ မူက အႏွစ္သာရဆုပ္ၿပီးေျပာရရင္ “လူမ်ိဳးစုတိုင္း တန္းတူရည္တူ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ရွိေသာ ဖက္ဒရယ္မူ“။ ဒီမူကိုင္ၿပီး စစ္အုပ္စုနဲ႔ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကတဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးၾကတယ္။

စစ္အုပ္စုဘက္ကေတာ့ စကတည္းေန တေလ်ွာက္လံုး သူ႔မူ(တပ္မေတာ္မူ ၆ ခ်က္) အေသဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး အဲ့ဒီ အေျခခံကေန ရပ္ခံတယ္။ အဲ့ဒီကတဆင့္ ဘာ ထပ္တက္လာလဲဆိုေတာ့ “တခုတည္းေသာတပ္မေတာ္“ကို လက္ခံရမယ္။ “ဘယ္ေသာအခါမွ ခြဲမထြက္ပါ“ကတိေပးရမယ္။ ဒါမွ နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြ ဆက္သြားမယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္လာတယ္။ ဒီအသစ္တင္လာတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ကိစၥ ေဆြးေႏြးၾကရင္း အရင္ေျပာလက္စေတြ ရပ္သြားတယ္။ အေျခအေနက ေရွ႔ဆက္တိုးမရ ျဖစ္လာတယ္။ သူတို႔စကားနဲ႔ေျပာရရင္ တစ္ဆို႔လာတယ္။

ဒီေတာ့ ခုန အပစ္ရပ္ ဆယ္ဖြဲ႔(တကယ္စတာက KNU/KNLA)က။ “ဒီအတိုင္းဆို NCA ဟာ လမ္းေခ်ာ္သြားၿပီ မူလ လမ္းေၾကာင္း ကေနေသြဖည္သြားၿပီ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ အစိုးရ/စစ္တပ္တို႔နဲ႔ တရားဝင္ေတြ႔ေနတာကို ယာယီရပ္ဆိုင္းတယ္၊ မိမိတို႔ အခ်င္းခ်င္းၾကား ဘံုသေဘာတူညီခ်က္တခုခုရေအာင္ လုပ္ရဦးမယ္၊ ဒါေပမယ့္ ၾကားကာလေတြမွာေတာ့ အလြတ္သေဘာ Out of Record ေတာ့ ေတြေတာ့ရွိေနမယ္“ဆိုၿပီး တရားဝင္ေတြ႔တာေတြ ရပ္လိုက္တယ္။ ၾကားထဲမွာ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္တခ်ိဳ႔နဲ႔ ေတြ႔ၾကတာရွိတယ္။ ဘာမယ္မယ္ရရမွ သေဘာတူညီခ်က္မရၾကပါ။

အဲ့ဒီအေျခအေနမွာ ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္အဖြဲ႔ ၄ ဖြဲ႔ (ကခ်င္၊ ရခိုင္၊ ကိုးကန္႔၊ ပေလာင္)နဲ႔ အစိုးရတို႔ စစ္တပ္တို႔နဲဲ႔ ေတြ႔မယ္ဆိုၿပီး ျပင္ဆင္ၾကတယ္။ ခုထိေတာ့ ေတြ႔မယ့္ေနရာ မသတ္မွတ္နိုင္ေသးတာနဲ႔ မေတြ႔ျဖစ္ၾကေသးပါ။ ဝ တပ္ဖြဲ႔ကေတာ့ ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္ေတြနဲ႔ အစိုးရ/စစ္တပ္ေတြ႔မွာကို သတိထားၿပီးႀကိဳဆိုအားေပးတယ္။ အပစ္ရပ္တဲ့အထဲမပါေသးတဲ့သူေတြကိုလည္း ေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ (အနည္းဆံုး ေလ့လာသူအျဖစ္)ဖိတ္တာ တက္ေရာက္ေစတာကို လိုလားတယ္။

ဒီေနရာမွာ သတိျပဳရမွာ စစ္အုပ္စုဟာ အပစ္ရပ္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာ နဂိုကမွ အေရးမပါသလိုျဖစ္ေနတဲ့ အစိုးရရဲ႔အခန္းက႑ကို ထပ္ က်ံဳ႔သြားေအာင္လို႔ အပစ္ရပ္ကိစၥေတြအတြက္ လူမ်ိဳးစုလက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြနဲ႔ သီးသန္႔ ေတြ႔ဖို႔ဆိုၿပီး စစ္ေကာ္မရွင္တခု သတ္သတ္ဖြဲ႔ထားကို ျဖစ္တယ္။ အစိုးရအပစ္ရပ္ေကာ္မတီ အဆင့္ဆင့္တိုင္းမွာလည္း ဥကၠဌေတြက စစ္ဗိုလ္ေတြျဖစ္တယ္။ ေဒါက္တာတင္မ်ိဳးဝင္းဟာ ရိုးဂုဏ္ေအးဂုဏ္ မေကာက္က်စ္ဂုဏ္ ေဒၚစုအေပၚသစၥာခံဂုဏ္ေတြဆိုေပမယ့္ နိုင္ငံေရးအစြမ္းအစနဲ႔ အေတြးအေခၚအရထက္ျမက္မႈမရွိတဲ့အျပင္ ဆံုးျဖတ္နိုင္တဲ့ပါဝါရွိသူလည္းမဟုတ္ေတာ့ အစိုးရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မရွင္မွာ သူ႔ရဲ႔အေရးပါမႈဟာ ဘာမွေျပာေလာက္တဲ့ အေနအထားမဟုတ္ဘူး။

ေနာက္အေရးအႀကီးဆံုးအခ်က္က အစိုးရေျပာေနတဲ့ “၂၁ ရာစုပင္လံု“ ဆိုတာက နိုင္ငံေရးအရ ဆုပ္ဆုပ္ကိုင္ကိုင္ “မူ“ တခုခု ခ်မျပနိုင္တာဘဲျဖစ္တယ္။ ပင္လံုစိတ္ဓာတ္ ပင္လံုအနွစ္သာရ ဘာညာနဲ႔သာ အေပၚယံေျပာေနတာ တကယ္လက္ေတြ႔က်တဲ့ အာမခံခ်က္မ်ိဳး ဘာမွမေျပာနိုင္ဘူး။ ဒီလိုျဖစ္ရတာ စစ္အုပ္စုကို လက္ညွိဳးထိုးတာထက္ မိမိမွာ အခိုင္အမာ နည္းဗ်ဴဟာ မဟာဗ်ဴဟာ ရွိမထားဘူးဆိုတာကိုျပေနတာပါ။ လူမ်ိဳးစုေတြလည္း လိုအပ္တဲ့အခါ ပင္လံုစိတ္ဓာတ္ဆိုၿပီးသာ (စကားလံုးအရ)ေျပာေပမယ့္ အားကိုးလို႔မရမွန္း သေဘာေပါက္ေနၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရ အားထားရေလာက္တယ္ဆို လူမ်ိဳးစုေတြက အင္န္အယ္လ္ဒီကိုဝန္းရံၿပီး ခရီးအတူဆက္ၾကဖို႔ သေဘာထားရွိတယ္။ အဲ့ဒါကိို တိတိက်က် အကဲခတ္ေနၾကတုန္းမွာဘဲ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အင္န္အယ္လ္ဒီေတြ႔တဲ့ပြဲမွာ ေဒၚစုက AA ကို အျပတ္ေခ်မႈန္းခိုင္းတာႀကီး ေပါက္ထြက္လာေတာ့ အယံုအၾကည္ပိုနည္းသြားတယ္။ ပို သတိႀကီးႀကီး ထားသြားၾကတယ္။ အစိုးရကို စကားထဲသာ ထည့္ေျပာေနရတာ အာဏာရဲ႔ေသာ့ခ်က္ဘယ္နားမွာမွန္းနဲ႔ ဘယ္သူ႔ဆီရွိမွန္းသိေတာ့ ရွိတဲ့လူကို ဒဲ့ဆက္ဆံေနၾကတယ္။ ဒါက ျဖစ္ေနတဲ့အခင္းအက်င္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္ပါ။ အေသးစိတ္ေတြ မ်ားပါတယ္။

ျပန္ဆက္ရရင္ NCA မွာ တစ္ဆို႔ေနတာေတြကို ျဖည္ထုတ္ေရး နည္းလမ္းရွာတဲ့အေနနဲ႔ PPST အစည္းအေဝး ဟိုတေလာက လုပ္တယ္။ အဲ့ဒီမွာ KNU က PPST ကို အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ထားခဲ့ခ်င္တယ္။ ထားခဲ့ခ်င္တာက ၂ဝ၁၇ ေလာက္တည္းကလို႔ဆိုတယ္။ KNU က လမ္းေၾကာင္းအသစ္တခု တနည္းေျပာရရင္ စုဖြဲ႔မႈအသစ္တခု ေဖာ္ခ်င္တယ္။ အဲ့ဒီအဖြဲ႔ကို Peace Process Consultative Meeting (PPCM)လို႔ေခၚမယ္။ အဲ့ဒီအဖြဲ႔မွာ အခု ၁ဝ ဖြဲ႔အျပင္ အပစ္မရပ္ရေသးတဲ့အဖြဲ႔ေတြပါ ပါဝင္လာနိုင္ေရး ရည္ရြယ္တယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္က လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ နိုင္ငံေရး အေနအထားအရ လိုအပ္မႈနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာမွာ ပိုမိုေခ်ာေမြ႔အဆင္ေျပေစဖို႔လို႔ ဆိုတယ္။ ဆယ္ဖြဲ႔ထဲက တခ်ိဳ႔အဖြဲ႔ေတြက အဖြဲ႔သစ္ဖြဲ႔မွာကို မလိုလားဘူး။ PPST နဲ႔ပဲ ဆက္သြားခ်င္တယ္။ ဒီေတာ့ PPMC တင္တဲ့ KNU က အဖြဲ႔ထဲကေန နႈတ္ထြက္မယ္ဆိုၿပီးျဖစ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ မဲခြဲဆံုးျဖတ္တာေတြ ျပန္ညွိၾကတာေတြလုပ္ၿပီး ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မထြက္ေသးဘူး၊ PPMC ကိစၥကိုလည္း အၿပီးတိုင္ျပန္မရုပ္သိမ္းထားဘူး။ အဖြဲ႔တဖြဲ႔ခ်င္းၾကားမွာေရာ အဖြဲ႔ေတြအတြင္းမွာပါ ျပန္ညွိၾကဦးမယ္။ ေနာက္လာမယ့္ PPST အစည္းအေဝးေတြမွာ အဲ့ဒီကိစၥျပန္တက္လာမယ့္သေဘာရွိတယ္။ PPST မွာ အဲ့သလိုျဖစ္ေနတုန္း မေန႔ကဘဲ UWSA လို႔ေခၚတဲ့ ဝ ျပည္ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးတပ္မေတာ္က လားရိႈးၿမိ့ဳရံုး ဆက္ဆံေရးတာဝန္ခံ ဦးညီရမ္းက “KNU ရဲ႔ အဆိုျပဳခ်က္ကို လက္ခံသိရွိထားၿပီး ေကာင္းတဲ့အႀကံျပဳခ်က္ျဖစ္တယ္၊ ဒါဟာ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြနဲ႔ စုဖြဲ႔ထားတဲ့ FPNCC ရဲ႔ အားလံုးပါဝင္ေရးမူနဲ႔တူညီတယ္၊ အားလံုးပါဝင္ေရးဆိုတာ နဂိုကတည္းက က်ေနာ္တို႔ရဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္လည္း ျဖစ္တယ္၊ ေရွ႔ဆက္ၿပီးေတာ ပူးေပါင္းရမယ့္လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ဘယ္လိုရွိမလဲဆိုတာကိုေတာ့ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ရဲ႔သေဘာထားေပၚ မူတည္တယ္“လို႔ အတိအလင္းထြက္ေျပာလာပါတယ္။

ဆိုေတာ့ KNU အဆိုျပဳတဲ့ PPMC လိုင္းအသစ္ကို FPNCC ကလည္း သေဘာက်တယ္ ပူးေပါင္းလည္း လုပ္ၾကမယ္ဆိုရင္ အားေကာင္းတဲ့ စုဖြဲ႔မႈႀကီးတခု ျဖစ္လာဖို႔ရွိပါတယ္။ တရုတ္အေနနဲ႔ကလည္း FPNCC နဲ႔ အပစ္ရပ္/မရပ္ အဖြဲ႔ေတြအားလံုးစုမိသြားရင္ ၾကားဝင္ေပးရတာ ပိုလြယ္ကူသြားမယ္ထင္ရတယ္။ KNU ရဲ႔ နိုင္ငံေရးအေနအထားလည္း ျပန္တက္လာမယ္။ ခုက KNU က NCA ထိုးၿပီးသား အပစ္ရပ္ ဆယ္ဖြဲ႔ထဲမွာသာ အားအႀကီးဆံုးျဖစ္ေနတာမွန္ေပမယ့္ တရုတ္ဝင္ပါေနတဲ့ ဗမာ့အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္မွာက်ေတာ့ အိမ္ျဖည့္သေဘာ၊ အရန္လူသေဘာနဲ႔ ဖုတ္ေလတဲ့ငါးပိလို ျဖစ္ေနတယ္။ စစ္အုပ္စုကလည္း နယ္ေျမခ်ဲ႔ဖို႔ စစ္ေရးေနရာယူမႈလုပ္ဖို႔လိုရင္ နယ္ေျမအကန္႔အသတ္ထားၿပီး ေျဗာင္တိုက္တယ္။ ေဆြးေႏြးတဲ့အခါ ဟီးဟီးဟားဟားနဲ႔ ၿပီးပစ္လိုက္တယ္။ မေထမဲ့ျမင္ လုပ္တဲ့အခါ လုပ္ျပတယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ ေပယ်လကံလႊတ္ထားတယ္။ KNU အျဖစ္က ဂ်င္ပဲ့လားေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ဂ်င္ပဲ့က ဝိုင္းတိုင္းဝင္ေပါက္လို႔ရတယ္။ မေဝးေတာ့မယ့္ အနာဂတ္မွာ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ PPST ေတြ႔ၿပီး PPMC လိုဟာ ေပၚလာဖို႔ အေသးစိတ္ညွိႏိႈင္းမႈေတြ အတြင္းပိုင္းသေဘာတူညီမႈေတြ နားလည္မႈေတြေတာ့ က်က်နန ျပင္ဆင္ၾကမယ္ထင္တယ္။ အဲ့သလိုုသာဆို တရုတ္လည္း ခုထက္ပို လက္သြက္ေျခသြက္နဲ႔ ထဲထဲဝင္ဝင္ ပိုပါလာမယ္ယူဆရတယ္။

ခု PPST ထဲမွာ တခ်ိဳ႔အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြက တခုုခု ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ၿပီးျပတ္သြားေစ့ခ်င္ေနတယ္။ ခုလို ေသာင္မတင္ ေရမက်ျဖစ္ေနတာ၊ စစ္လည္းတရားဝင္မတိုက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္းတရားဝင္မရဘဲ ဒီအတိုင္း လပ္ယားလယ္ယားၾကာၾကာေနရင္ (အဖြဲ႔ေသးေတြ) လံုးပါး ပါးလိုက္လာမယ္။ ေနာက္ၿပီး စီးပြားေရး(သူတို႔အေခၚ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရး) လုပ္ရတာလည္း မလြတ္လပ္ဘူး။ ေနာက္ဆံုး စစ္အုပ္စုနဲ႔ ဘာမွ ညွိမရေတာ့ဘူးဆိုလည္း ျမန္ျမန္တပ္ဖ်က္၊ လက္နက္အပ္၊ ကုမၺဏီေထာင္၊ စီးပြားရွာ၊ ပါတီေထာင္ နိုင္ငံေရးလုပ္ဆိုတဲ့ စစ္တပ္မူ ၆ ခ်က္အတိုင္းပဲ သြားခ်င္တာေတြရွိေနနိုင္တယ္။

ဝ ဘက္ကေျပာသလို ေပါင္းစည္းေရးေတြျဖစ္သြားရင္ ဒီလူေတြအတြက္လည္း လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ ေရြးခ်ယ္စရာရသြားမွာမို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ဟိုလူေတြေပါင္းစည္းမိသြားၾကရင္သာ ဘယ္လိုျဖစ္မယ္မျဖစ္ဘူး ဘာမွ မေျပာနိုင္ေသးေပမယ့္ စစ္တပ္မူ ၆ ခ်က္အတိုင္းသြားခ်င္သူေတြကေတာ့ တပ္ဖ်က္ လက္နက္အပ္ၿပီး က်န္တာေတြလုပ္မယ္မလုပ္ဘူး အတပ္မဆိုနိုင္ေပမယ့္ ပါတီေတြေတာ့ “အရွက္ေျပ“ ေထာင္ၾကမွာေတာ့ ေသခ်ာသေလာက္ရွိပါတယ္။ အဆန္းေတာ့လည္း မဟုတ္ပါ။ ဗမာ့သမိုင္းမွာ အရင္ကလည္း ျဖစ္ၿပီးသားေတြပါ။ ေနာက္ဆံုး စစ္အုပ္စုက “ေပၚေစ“ဆို ဟုန္းကနဲေပၚၿပီး “ေပ်ာက္ေစ“ဆို ဟုတ္ကနဲ ေပ်ာက္သြားၾကမွာပါ။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ။

ေမ ၂၆၊ ၂ဝ၁၉

read more

(အရသာရွိတဲ့သမၼတ) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(အရသာရွိတဲ့သမၼတ)

အရင္သမၼတေတြလက္ထက္က စစ္ရာဇဝတ္မႈေတြက်ဴးလြန္လို႔ ေထာင္ခ်ခံထား အေရးယူခံထားရတဲ့ အေမရိကန္စစ္မႈထမ္းေတြကို ေဒၚနယ္လ္ထရမ့္ပ္က သမၼတရဲ႕ အျပစ္လႊတ္မိန္႔သံုးၿပီး ျပစ္ဒဏ္ေတြကေန လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ေပးေနတာပါ။ အေမရိကန္လြတ္လပ္ေရးေန႔လို႔လူသိမ်ားတဲ့ Forth of July က်ရင္လည္း အေျမာက္အမ်ားထပ္လႊတ္ဖို႔ စာရင္းေတြျပဳစုေနတယ္လို႔ နီးစပ္ရာအသိုင္းအဝိုင္းေတြဆီက သတင္းေတြ ထြက္ေနပါတယ္။ ျပည္နယ္တခ်ိဳ႔ကေတာ့ ဒီလိုလႊတ္လိုက္လို႔ လြတ္လာခဲ့သူေတြနဲ႔ ထပ္လြတ္လာဦးမယ့္သူေတြကို ျပည္နယ္အလိုက္ ဥပေဒသစ္ေတြျပဌာန္းၿပီး ျပန္ဖမ္း ျပန္အေရးယူမယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ဗဟိုတရားရံုးတရားသူႀကီးေတြကလည္း ဒါဟာ သမၼတတေယာက္အေနနဲ႔ ဥပေဒနဲ႔မေလွ်ာက္ပတ္စြာျပဳမူမႈအျဖစ္ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်တာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္တာဟာ ကမၻာအရပ္ရပ္မွာ တပ္ျဖန္႔ထားတဲ့ အေမရိကန္စစ္သည္ေတြနဲ႔ စစ္ျဖစ္ရာေဒသေတြက အေမရိကန္ စစ္သည္ေတြအဖို႔ စစ္ရာဇဝတ္မႈေတြကို လက္ရဲဇက္ရဲ႔ ထင္တိုင္းႀကဲ ျပဳက်င့္လာေစဖို႔ ေႁမွာက္ထိုးပင့္ေကာ္လုပ္ေနတာပါ။ ထရမ့္ပ္ဟာ ကာကြယ္ေရးအသံုးစရိတ္ေတြ မတန္တဆေတာင္းယူ စစ္တပ္ကို ဖ်ားေယာင္းၿပီး စစ္တပ္ရဲ႔ေထာက္ခံမႈကို အာသာငမ္းငမ္း လိုခ်င္ေနတာပါ။

အေမရိကန္မွာ ခုထိေတာ့ စစ္ဗိုလ္စစ္သားက်ဴးလြန္တဲ့အမႈေပမယ္လို႔ (သီးျခားကန္႔သတ္အမႈတခ်ိဳ႔မွတပါး) နယ္ဘက္(အရပ္ဘက္) တရားရံုးေတြ တရားသူႀကီးေတြက ျပဌာန္းၿပီးသားဥပေဒေတြအတိုင္း စီရင္ခ်က္ ခ်ေနတာပါ။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ အေမရိကန္စစ္တပ္ဟာ အစိုးရယႏၱရားရဲ႔ နယ္ဘက္တရားစီရင္ေရးေအာက္မွာရွိေနတာပါ။ ဒါေတာင္ အေမရိကန္စစ္အေျခစိုက္စခန္းေတြရွိတဲ့နိုင္ငံေတြမွာ အေမရိကန္စစ္သည္ေတြ အဲ့ဒီနိုင္ငံက အရပ္သားေတြအေပၚရာဇဝတ္မႈတခုခုက်ဴးလြန္ခဲ့ရင္ သက္ဆိုင္ရာနိုင္ငံေတြက အေရးယူခြင့္မရွိဘဲ အေမရိကန္ကိုျပန္ပို႔ၿပီး အေမရိကန္အစိုးရပဲအေရးယူတာပါ။

ထရမ့္ပ္ဟာ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ "ဗမာစစ္အုပ္စုလို စစ္ဗိုလ္စစ္သားက်ဴးလြန္တဲ့ အမႈအခင္းေတြအတြက္ စစ္တပ္ကပဲစီရင္မယ္" ဆိုတာမ်ိဳးအထိေတာင္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ လုပ္ခ်င္မယ့္သူမ်ိဳးပါ။ ေနာက္တခ်က္က ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သူလည္း ရာသက္ပန္သမၼတ လုပ္ခ်င္သူပါ။ တရုတ္လႊတ္ေတာ္က သမၼတရွီက်င့္ဖ်ဥ္ကို သက္တမ္းအကန္႔အသတ္မရွိသမၼတ လုပ္ခြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ သူ အားအက်ႀကီးက်ၿပီး ဟန္ေတာင္ မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပါးစပ္ကပါထုတ္ေျပာခဲ့ပါတယ္။ တျမန္ေန႔ကလည္း ပြဲတခုမွာ ေနာက္သလိုေျပာင္သလိုနဲ႔ "အေမရိကန္ဖြဲ႔စည္းပံုမွာ သမၼတသက္တမ္းကို ၂ ႀကိမ္ဘဲလုပ္ခြင့္ျပဳထားတယ္ဆို၊ ဟုတ္လား"ဆိုၿပီး ျပက္လံုးထုတ္ခဲ့တာပါ။ လူေတြက သူေျပာတာလိုက္မရယ္လို႔ အသာေလး ကိုယ္ရွိန္ျပန္သတ္သြားတာပါ။

အေမရိကန္မွာ သမၼတလုပ္ရတာ အရသာေတာ့ရွိမယ့္ပံုပါ။

(ေစာေစာကတက္လာတဲ့သတင္းတပုဒ္ၾကည့္ရင္း က်ေနာ့္အေတြးနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ျပန္ေျပာျပတာပါ)

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

ေမ ၂၁၊ ၂ဝ၁၉

read more

(မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဟာ ေဈးစကားေျပာပါတယ္)

(မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဟာ ေဈးစကားေျပာပါတယ္)
Nike တို႔ Adidas တို႔ဆိုတာက တကမၻာလံုးသိတဲ့ ဖိနပ္နဲ႔ အားကစားပစၥည္း အားကစားဝတ္စံုေတြထုတ္တဲ့ ကုမၸဏီႀကီးေတြပါ။ တျမန္ေန႔က အဲ့ဒီကုမၸဏီႀကီး၂ခုအပါဝင္ အျခား အလားတူကုမၸဏီေပါင္း ၁၇ဝ က သမၼတထရမ့္ဆီ စာေရးၿပီး သတိေပးစကားဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ တရုတ္နဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ကုန္သြယ္စစ္ေၾကာင့္ သြင္းကုန္ခြန္ေတြျမင့္လာရင္ လုပ္ငန္းေတြထိခိုက္လာႏိုင္တယ္၊ အေမရိကန္ေဈးကြက္မွာ ကေမာက္ကမ ေတြျဖစ္လာမယ္၊ စီးပြားေရးႀကီးတခုလံုးပါ အနည္းနဲ႔အမ်ား သြားထိခိုက္မယ္ဆိုတာေတြ ပလူပ်ံေနေအာင္ေရးထားတာပါ။ အဲ့ဒီစာမွာ သူတို႔ အဓိကအက်ဆံုးေထာက္ျပတာက တကယ္တမ္း နစ္နာစရာရွိတာက ဝယ္ယူသူေတြ(စားသံုးသူ)ေတြဘဲျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းပါ။ သူတို႔ကေတာ့ ကုန္သြယ္ခြန္တိုးေကာက္လည္း ေပးရမွာမွန္ေပမယ့္ အဲ့ဒီေငြေတြကို ပစၥည္းတန္ဘိုးေပၚ တင္ယူလိုက္ရံုပါဘဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေဈးႏႈန္းတက္တဲ့ ဒဏ္ကို ျပည္သူေတြဘဲခံရမွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း စီကာပတ္ကံုးေဖာ္ျပထားတာပါ။ တျခားဟာေတြလည္း ပါ ပါေသးတယ္။ ဒီေနရာမွာ အဲ့ဒါေတြေျပာမွာ မဟုတ္လို႔ ခ်န္ခဲ့ပါရေစ။

ဇနီးက သူ႔ဘက္ကေတာ္တဲ့ ကေလးတေယာက္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အတြက္ ေတာစီးဖိနပ္လိုဟာေလးတရံ စတိုးဆိုင္ေတြမွာ လိုက္ရွာေနတာ ၅ ရက္ေလာက္ရွိပါၿပီ။ သူလိုခ်င္တဲ့ဟာ မရေသးပါ။ ညကေတာ့ သူတေယာက္တည္း အြန္လိုင္းမွာတကုပ္ကုပ္ အလုပ္ရႈပ္ေနပံုပါဘဲ။ ဒီမနက္ ေကာ္ဖီစားပြဲထိုင္ေတာ့မွ သူလိုခ်င္တဲ့ဖိနပ္ကို Amazon ကေနေတြ႔လို႔ ဝယ္လိုက္တဲ့အေၾကာင္းေျပာၿပီး စိတ္ေအးသြားဟန္နဲ႔ သက္မခ်ပါတယ္။ 

က်ေနာ္က ဘာတံဆိပ္လဲဆိုေတာ့ Made in China of America ေပါ့၊ ေဈးလည္းေတာ္တယ္၊ ပို႔ခလည္း အခမဲ့၊ နံမည္ႀကီး (Brand Names) ေတာ့ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ က်ေနာ္က နိုက္ေကးတို႔ အဒီးဒတ္စ္တို႔ သတင္းၾကားၿပီးၿပီလားဆိုေတာ့ ၾကားသားပဲ အလကားဟာေတြ၊ Crocodile Tears ေတြပါတဲ့။ အဂၤလိပ္မွာလည္း မိေက်ာင္းမ်က္ရည္ဟာ မိေက်ာင္းမ်က္ရည္ပါဘဲ။
က်ေနာ္က ဘာလို႔တုန္းဆိုေတာ့ နင္စဥ္းစားၾကည့္ေလ သူတို႔ အဲ့ဒီပစၥည္းေတြ ဒီမွာထုတ္တုန္းကလည္း ဒီေဈးပဲ၊ ဟိုသြားၿပီး(တရုတ္) ထုတ္ေတာ့လည္း ဒီေဈးဘဲ၊ အဒီးဒတ္စ္ေဘာင္းဘီဆို တထည္ကို ေလး ငါး ေျခာက္ဆယ္မေပးဘဲ မရဘူး၊ ဒီမွာအလုပ္သမားတေယာက္ ေပးရတဲ့လုပ္ခနဲ႔ ဟိုမွာ အလုပ္သမား ၄ ေယာက္ေလာက္ ငွားလို႔ရေနတာ လူတိုင္းသိတာဘဲ၊ ဟိုသြားထုတ္ေတာ့ေရာ ပစၥည္းေဈးေတြက ဘယ္မွာလာ သံုးေလးဆ က်သြားလို႔တုန္း အတူတူပဲ၊ ကုမၸဏီေတြသာ ခ်မ္းသာသြားတာ၊ CEOsေတြသာ ကိုယ္ပိုင္ဂ်က္ေလယဥ္တဝီဝီနဲ႔ လခေတြ နင္းကန္ရသြားၾကတာ ငါတို႔အတြက္က ဘာထူးလို႔တုန္း၊ ဒီမွာ လုပ္တာကမွ အေမရိကန္ေတြ အလုပ္ေလးဘာေလးရေသးတယ္၊ ဟိုသြားလုပ္ေတာ့ ဟိုတိုင္းျပည္ဝင္ေငြရ ဟိုကအလုပ္သမားေတြ အလုပ္ရတာဘဲအဖတ္တင္တာေပါ့၊ ဟိုသြားၿပီး လုပ္ေကၽြးေနတာနဲ႔ ဘာထူးလို႔တုန္းတဲ့။ ဒီျပန္လာတာမွ ေတာ္ေသးတယ္တဲ့။

ဒါနဲ႔က်ေနာ္က အခု ကုန္သြယ္ေရးစစ္ေတြ သြင္းကုန္ခြန္တိုးေကာက္တာေတြဘာေတြ မရွိဘူး၊ အရင္အတိုင္းပဲလို႔ သေဘာထားၾကည့္၊ အဲ့ဒီ အေနအထားမွာ နိုက္ေကးဖိနပ္ကို ဟိုမွာဘဲသြားထုတ္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီမွာထုတ္တဲ့ေဈးထက္ အမ်ားႀကီး ေလ်ာ့ၿပီးေရာင္းမယ္ကြာ၊ မင္းေျပာသလို ၃ ဆေလာက္ သက္သာမယ္ဆိုရင္ေရာဆိုေတာ့၊ တရုတ္မွမဟုတ္ဘူး ဘယ္ႏိုင္ငံ သြားထုတ္ထုတ္၊ Same Brand and Same Quality ဒီတံဆိပ္ဘဲ ဒီအရည္အေသြးဘဲဆို သံုးဆမဟုတ္ဘူး သံုးပံုတပံုသက္သာေတာင္ အဲ့ဒီနိုင္ငံေတြမွာ သြားထုတ္တာေကာင္းတာေပါ့၊ ငါတို႔အကုန္အက် သက္သာတာေပါ့၊ ခုဟာက ကိုယ့္အလုပ္သမားလည္း အလုပ္မရ၊ အစိုးရလည္း အျမတ္မရ၊ ကုမၸဏီႀကီးေတြ၊ သူေဌးႀကီး ေတြ၊ စီအီးအိုႀကီးေတြဘဲ ခ်မ္းသာသထက္ ခ်မ္းသာကုန္ၾကတာေလတဲ့။ က်ေနာ္က အေမရိကန္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဟာ ပစၥည္းအရည္အေသြးတူရင္ ကုန္ေဈးနႈန္းအေျခခံ ခ်စ္ၾကတာမ်ိဳးေပါ့ေလဆိုေတာ့၊ သူ ဆတ္ကနဲ႔တခ်က္ျဖစ္သြား ေလသံခတ္ေဘာက္ေဘာက္နဲ႔ ေသခ်ာတာေပါ့ ကိုယ္က စားသံုးသူေလ စားသံုးသူေနရာကဘဲေတြးရမွာေပါ့၊ တေဒၚလာတန္တဲ့ ဘာဂါကို အေမရိကန္ဆိုင္မို႔လို႔ ၂ ေဒၚလာတင္ေရာင္း ဘယ္သူမွ မ်ိဳးခ်စ္လွခ်ည္ရဲ႔ဆိုၿပီး သြားမစားဘူးတဲ့။ က်ေနာ္က ဆက္မလို႔လုပ္ေတာ့ သူ႔ဖုန္းဝင္လာတာနဲ႔ ရပ္လိုက္ရတယ္။ ေကာ္ဖီလည္း လက္စသတ္ပါတယ္။

ေျပာျဖစ္တာက အဲ့ဒါေလးပါ။ က်ေနာ့္မိန္းမက ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္အေမရိကန္မွာေနတဲ့၊ အိုင္းယာလန္သူပုန္အႏြယ္၊ လူမ်ိဳးစံုေသြးေႏွာထားတဲ့ အေမရိကန္ လူျဖဴမ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္နံမည္မသိၾကတဲ့ ဗမာျပည္ဖြားဒုကၡသည္တခ်ိဳ႔ကေတာ့ က်ေနာ့္ “အဂၤလိပ္မေယာက္်ား” လို႔ေခၚပါတယ္။

မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဟာ ေဈးစကားေျပာပါတယ္။ ဦးနာေအာက္ႀကီး သေဘၤာျပဳတ္ပါတယ္။ မနွင္းဆီရထားေလး ဘူထာထဲမွာ ေက်ာ္ခ်သြားပါတယ္။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

read more

(ခါးပါက်ိဳးမယ့္ ငထြားမ်ား) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(ခါးပါက်ိဳးမယ့္ ငထြားမ်ား)

အေမရိကန္-တရုတ္ ကုန္သြယ္စစ္ျဖစ္ေတာ့ အေမရိကန္ျပည္တြင္းေန အေမရိကန္မဘသေအစစ္တြနဲ႔ တရုတ္ျပည္တြင္းေန တရုတ္မဘသေအစစ္တြက အလံပဲေထာင္ၾကတာ ထေတာ့ မခ်ၾကဘူး။ ခ်ရင္ ႏွစ္ဘက္လံုး စီးပြားပ်က္မွာကို သိတယ္။ စီးပြားမပ်က္ရံုေလာက္ေလး ထိန္းၿပီး စကားလံုးေသနတ္ေတြပစ္ၾကတယ္။ စီးပြားေရးအရ လူစုၾကတယ္။

ေဒၚနယ္လ္ထရမ့္ကလည္း တရုတ္စီးပြားပ်က္မွာကို မလိုလားဘူး။ တရုတ္ပ်က္ရင္ အေမရိကန္ပါ ပ်က္မွာကိုး။ ဒီ ၂ ႏိုင္ငံပ်က္ရင္ က်န္ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြပါ ပတ္လည္ရိုက္ကုန္မွာကိုး။ က်န္ႏိုင္ငံေတြကိစၥက သူ႔ဦးစားေပးမဟုတ္ေပမယ့္၊ America First အေမရိကန္ပထမလို႔ သိမ္းသြင္း ေႂကြးေၾကာ္ေနေပမယ့္ တျခားနိုင္ငံေတြကို ထည့္ေတာ့ စဥ္းစားရပါတယ္။ ကိုယ္ပထမျဖစ္ဖို႔ဆို ဒုတိယေတြ တတိယေတြရွိမွ ရတာကိုး။ လူေတြအကုန္ေသကုန္ရင္ ငေတက ဘယ့္နွယ္လို႔ မာလို႔ရစရာ ရွိမွာတဲ့တုန္း။ 

ထရမ့္က ငေတလုပ္ခ်င္တာ မဟုတ္ပါ။ ထရမ့္အဲ့ေလာက္ မညံ့ပါ။ ညံ့ရင္ ဒီေနရာေတာင္ ေရာက္မလာပါ။ သူက တရုတ္ဟာ သူ႔လက္ထက္မွာ အေမရိကန္ေက်ာ္တက္ၿပီး ကမၻာ့အႀကီးဆံုး စီးပြားေရးနိုင္ငံ ျဖစ္သြားမွာကို အျဖစ္မခံခ်င္တာပါ။ အျဖစ္ မခံနိုင္တာပါ။ သူ႔စကားအတိုင္းဆို တရုတ္ကို World Economic Super Power မျဖစ္ေရးပါ။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ အမ်ိဳးသားကိုယ္က်ိဳးစီးပြားေတြအေပၚ ထင္ဟပ္ထားတဲ့ သူ႔ အတၱေနာမတိပါ။ 

ဒါကို တရုတ္ကလည္း သိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ဘဲ ၂ ဘက္လံုးက ကိုယ့္တာ ကိုယ္လံုေအာင္ကာေရးကို ပိုေဇာင္းေပးတယ္။ ျပည္တြင္းျဖစ္ကို အားေပးဖို႔ဘက္ တိုးၿပီးလႈံ႔ေဆာ္တယ္။ ကိုယ့္ေငြေၾကး မၿပိဳလဲသြားေရး တြန္းတြန္းထိုးထိုးလုပ္ၾကပါတယ္။ တခြန္းတည္း ခ်ဳပ္ေျပာ ေျပာရရင္ အေမရိကန္နဲ႔တရုတ္ဟာ ငထြားေတြမဟုတ္ၾကပါ။ ခါးနာစရာအေၾကာင္း မရွိပါ။

ၾကားက ခါး အသားလြတ္ဝင္နာေနတာက ဗမာျပည္အပါအဝင္ ကမၻာအရပ္ရပ္က တရုတ္ဆို မ်က္လံုးစံုမွိတ္ၿပီးဆန္႔က်င္ေနၾကသူေတြနဲ႔ အေမရိကန္ဆို မ်က္ေစ့ဖြင့္မၾကည့္ပဲေထာက္ခံေနၾကသူေတြပါ။ ဒါကို ၂ ႏိုင္ငံလံုးက သိပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သူတို႔ကေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေစာင္ရံုေလာက္ေစာင္ထားၿပီး ကိုယ့္ေျမေပၚက်ည္တေတာင့္မွအက်မခံတဲ့ "ငထြားၾကားခံကုန္သြယ္စစ္"ပံုသ႑န္ အထိေျပာင္းယူလို႔ရမယ္ဆို ၂ ႏိုင္ငံလံုးကေျပာင္းယူခ်င္ၾကမွာပါ။ 

အဲ့ဒီအခါက် ငထြားေတြ ခါးပါက်ိဳးၾကမွာပါ။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

ေမ ၂၁၊ ၂ဝ၁၉

read more

(ေျမ၊ ေငြ၊ အာဏာနဲ႔ဘိန္းစိုက္သူမ်ား) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(ေျမ၊ ေငြ၊ အာဏာနဲ႔ဘိန္းစိုက္သူမ်ား)

တျခားသီးနွံခနထားပါဦး။ ဘိန္းစိုက္တာေတာင္ ဘိန္းစိုက္ေတာင္သူေတြ ခ်မ္းသာသြားလို႔လား။ ဘိန္းကုန္သည္ မူးယစ္ရာဇာ သူပုန္ဗိုလ္ စစ္ဗိုလ္ေတြသာ သန္းၾကြယ္သူေထးႀကီးေတြျဖစ္ၾကတာပါ။ ဘာတျပားမွမရတဲ့ ၾကက္ဆူပင္စိုက္တာေတာင္ ေျမေတြသိမ္းၿပီး စစ္ဗိုလ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေထာသြားၾကသလဲ ကိုယ္ေတြ႔ဘဲမဟုတ္လား။

အေမရိကန္လယ္သမားႀကီးေတြ ခ်မ္းသာတယ္ဆိုတာက အသီးအနွံထြက္မေကာင္းလည္း ေဈးႏႈန္းေတြကေမာက္ကမျဖစ္ထိုးက်သြားလည္း အစိုးရအမေတာ္ေၾကး Subsidies တနင့္တပိုးရတာက အဓိကေနရာက ပါေနလို႔ပါ။ ကုန္သြယ္စစ္ေၾကာင့္ ထိသြားတဲ့လယ္သမားေတြကို အစိုးရက ေဒၚလာ ၁၂ ဘီလီယံ ဝင္ခုေပးတဲ့အျပင္ ဒီနွစ္အေျခအေနမေကာင္းလို႔ တရုတ္ကိုမေရာင္းရလည္း အစိုးရကဝယ္မယ္ ဘာမွမပူနဲ႔လို႔ နားသြင္းထားတာရွိပါတယ္။

ဘာလို႔ အေမရိကန္လယ္သမားႀကီးေတြ အဲ့သလို အခြင့္ထူးေတြရေနလဲဆိုေတာ့ ေျမရွင္ႀကီးေတြျဖစ္ေနလို႔ပါ။ တၿပိဳင္တည္းမွာ အဲ့ဒီေျမရွင္ႀကီးအမ်ားစုဟာ နိုင္ငံေရးသမားေတြလည္း ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ သူတို႔ေျမရွင္ေတြဘက္က ကာကြယ္မယ့္ဥပေဒေတြကို သူတို႔ဘာသာ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ျပဌာန္းခြင့္အာဏာရွိေနလို႔ပါ။ စက္မႈဘယ္ေလာက္ ထြန္းကားထြန္းကား ေျမရဲ့က႑ဟာ အဓိကေနရာ ေရြ႔မသြားေသးပါဘူး။ ေျမဟာ ကုန္ထုတ္အရင္းအနွီးတခုပါ။ ကုန္ထုတ္အရင္းအနွီး(ေျမ၊ ေငြေၾကး၊ ကုတ္ထုတ္ကိရိယာ) ကိုင္ထားပိုင္ထားသူဟာ ဓနဥစၥာဖန္တီးနိုင္သူပါ။ ဓနဥစၥာဖန္တီးနိုင္သူဟာ အာဏာပိုင္စိုးပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေျမ၊ ဓနဥစၥာ၊ အာဏာရဲ့အဆက္အစပ္ကို ေရးေရးေတြ႔ရမွာပါ။ တနည္းေျပာရရင္ အရင္းနွီး၊ အာဏာနဲ႔ဓနဥစၥာဟာ အဆက္အစပ္ပါ။

ျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ ဘိန္းဟာ(ေဆးဝါးကုန္ၾကမ္းသေဘာ အကန္႔အသတ္နဲ႔ တရားဝင္စိုက္ခြင့္ျပဳတာကလြဲလို႔) တရားမဝင္ စိုက္ပ်ိဳးမႈျဖစ္ပါတယ္။ တရားဝင္စိုက္ပ်ိဳးခြင့္ရတဲ့ေခတ္မ်ိဳး ေရာက္မလာဘူး မေျပာနိုင္ဘူး။ အဲ့ဒီေခတ္ေရာက္တဲ့အခါ ဘိန္းစိုက္ေျမရွင္ႀကီးေတြလက္ထဲ အာဏာေရာက္မွာပါ။ ဘိန္းစိုက္ေတာင္သူေပါက္စေလးေတြဘဝကေတာ့ ဒံုရင္းဒံုရင္း ဓားမေနာက္ပိတ္ေခြးဘဝထက္ တက္လာစရာမရွိပါဘူး။

ကေနဒါမွာ ေဆးေျခာက္တရားဝင္သံုးစြဲခြင့္ျပဳလိုက္ေတာ့ ေဆးေျခာက္စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္ ေရာင္းဝယ္ေဖါက္ကားေရးလုပ္ငန္းဟာ ေဒၚလာဘီလီယံခ်ီတဲ့လုပ္ငန္းႀကီးျဖစ္သြားၿပီး ဘီလီယံနာႀကီးေတြလက္ထဲေရာက္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒိ ဘီလီယံနာႀကီးေတြကပဲ ေဆးေျခာက္ တရားဝင္သံုးစြဲေရးဥပေဒေတြကို လႊတ္ေတာ္မွျပဌာန္းေပးခဲ့ၾကတာပါ။ သူတို႔ဟာ နိုင္ငံေရးသမားႀကီးေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ ေဆးေျခာက္ မရႉၾကပါ။

ခုေတာင္ ဘာတရားဝင္စိုက္ခြင့္ ဘာကုန္သြယ္ခြင့္မရွိဘဲ ဘိန္းဘုရင္ခြန္ဆာအပါအဝင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ဘယ္လို အာဏာျပည့္ျပည့္ ဇိမ္က်က် ေနသြား ေသသြားၾကသလဲ ဘယ္လို ေန ေနၾကသလဲကို ကိုယ့္မ်က္ေစ့ေရွ႔တင္ ျမင္ေနရတာဘဲမဟုတ္လား။ သူတို႔ ဘိန္း မရွဴၾကပါ။

ဘာသီးနွံစိုက္ရင္ ေတာင္သူေတြခ်မ္းသာမယ္ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ဝါဒျဖန္႔မႈဟာ ပေဝသဏီကတည္းကေန ခုခ်ိန္ထိ ယံုတမ္းစကားပါ။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

ေမ ၂၂၊ ၂ဝ၁၉

read more

(အခ်က္အလက္ေပးနိုင္ဖို႔ အေတြးအျမင္ခ်ျပနိုင္ဖို႔) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(အခ်က္အလက္ေပးနိုင္ဖို႔ အေတြးအျမင္ခ်ျပနိုင္ဖို႔)
အေမရိကန္သမၼတရဲ႔အမိန္႔ Presidential Executive Order နဲ႔ လႊတ္ေတာ္ကျပဌာန္းၿပီး သမၼတက လက္မွတ္ထိုးအတည္ျပဳေပးတဲ့ဥပေဒဆိုတာက အမ်ားႀကီးျခားနားပါတယ္။ သီးသန္႔လုပ္ပိုင္ခြင့္ အခြင့္အာဏာဆိုေပမယ့္ အကန္႔အသတ္ရွိပါတယ္။ သမၼတဟာ ဧကရာဇ္တပါးလို ေစတလံုးပိုင္ရွင္သဖြယ္ သူလုပ္ခ်င္ရာလုပ္လို႔ေတာ့ မရပါ။ အထိမ္းအကြပ္ရွိပါတယ္။

လႊတ္ေတာ္ တရားရံုး စတာေတြကို ဒီေနရာမွာ ခနဖယ္ထားလိုက္ပါဦး။ အေမရိကန္ဗဟိုဘဏ္နဲ႔ ေငြေၾကးဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းေတြ ကုန္သြယ္ေရးသမား Traders ေတြ သြင္းကုန္ထုတ္ကုန္သမား Importers and Exporters ေတြ အေမရိကန္ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ရင္းနီွးျမွဳပ္နွံေနၾကတဲ့ အေမရိကန္ပိုင္ကုမၺဏီေတြဟာလည္း သမၼတအမိန္႔ကို တိုက္ရိုက္ေရာ သြယ္ဝိုက္ပါ ထိမ္းကြပ္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ တခြန္းတည္းေျပာရရင္ စီးပြားေရးဟာ သမၼတအမိန္႔ဆိုတဲ့ၾကမ္းႀကီးကို ပရမ္းပတာမျဖစ္ေအာင္ ကြပ္ေပးထားတဲ့အကြပ္ပါ။ ဖ်ာတခ်ပ္ရဲ႔ အနားသတ္ပါ။

အေမရိကန္ တရုတ္ကုန္သြယ္စစ္ကိစၥေရးၾကေျပာၾကသူေတြ(အထူးသျဖင့္ ဟြာေဝးဖုန္းနဲ႔ နည္းပညာကိစၥ)မွာလည္း သမၼတအမိန္႔နဲ႔ဥပေဒ စာဖတ္သူေတြနားလည္ေအာင္ ကၽြဲကူးေရပါေျပာျပရွင္းျပနိုင္တယ္ဆို ဖတ္သူေတြအတြက္ ေတြးစရာအခ်က္အလက္ ပိုရမွာပါ။ စာဖတ္သူအတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူးျဖစ္မျဖစ္ဆိုတာက ဖတ္သူရဲ႔အေတြးဘက္နဲ႔ အေတြးေရခ်ိန္ကိစၥပါ။ ကိုယ့္အေတြးကိုယ့္အျမင္ကို ခ်ျပေျပာျပတာမွာလည္း ေရးသူက ဆရာစိတ္အရင္းတည္ၿပီး ေစတနာဗလဝ မလုပ္ဖို႔ပါ။ ဖတ္သူေတြးနိုင္ဖို႔ အခ်က္အလက္နဲ႔အေတြးစေပးနိုင္ ခ်န္နိုင္ရမွာပါ။ 

စာဆိုတာ ဆံုးမစာတခုတည္း ေလာကနီတိတခုတည္းကိုေျပာတာမဟုတ္ပါ။ စာဆိုတာေတြးဖို႔ အစာပါ။ Food for Thought ပါ။ ခုလို သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ဒလေဟာစီးဆင္းေနတဲ့ေခတ္မွာ ကိစၥတခုခုျဖစ္တိုင္း ေထာက္ခံဘက္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ၂ ခုလံုးကရတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ အျမင္ေတြ သံုးသပ္ခ်က္ေတြကို လူေတြလက္ထဲ ပို႔ေပးနိုင္ဖို႔ပါ။

ေခတ္က knowledge ကို ဗဟုသုတလို႔ ဘာသာျပန္တဲ့ေခတ္ကို လြန္သြားပါၿပီ။ Knowledge is Power ဆိုတာကိုေထာက္ခ်င့္ရင္ Knowledge ဟာ ပညာ ျဖစ္သြားပါတာ ေတြ႔ရမွာပါခင္ဗ်ာ။ လူေတြလက္ထဲ အခ်က္အလက္ေတြ ထည့္ေပးေပမယ့္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာသံုးသပ္နိုင္မွ Power ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ စာေရးဆရာဆိုတဲ့ေနရာမ်ာ စာေရးသူလို႔ပါ ေျပာင္းနိုင္တယ္ဆို ပိုေကာင္းမလားေတာင္ ထင္ပါတယ္။ စာေရးသူလို႔ေျပာလိုက္မွ ဘာစာေရးသူမွန္း တိတိက်က်ခြဲလို႔ ရသြားမွာျဖစ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
ေမ ၂၈၊ ၂ဝ၁၉

read more

(ကင္းေတာ့ ရွင္းတယ္) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(ကင္းေတာ့ ရွင္းတယ္)

က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔စပ္လို႔ ျမင္သေလာက္ ေတြးမိသေလာက္ စိတ္ရွိသေလာက္ေျပာလို႔ရတယ္ဆိုတာက ဗမာျပည္ျပင္ပမွာေနလို႔ မဟုတ္ပါ။

ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ရွာစားၿပီး ဘယ္အစိုးရ ဘယ္ပ႐ိုပိုဆယ္ ဘယ္အင္န္ဂ်ီအို ဘယ္စစ္အာဏာရွင္အဆက္အႏြယ္ ဘယ္ခ႐ိုနီေတြဆီကမွ တျပားတခ်ပ္မွယူမထား စားမထား အစြန္႔အႀကဲမွ ခံမထားလို႔ပါ။

နိုင္ငံျခားေနၿပီး အေပၚကေျပာတာေတြနဲ႔ မကင္းတဲ့လူေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ေျပာသလို လုပ္သလိုမ်ိဳးကိုအျပင္ကေနလည္းမေျပာဘူး အထဲျပန္ဝင္သြားလည္းမေျပာဘူး။ အထဲမွာ ေနတုန္းကလည္းမေျပာဘူး။ အထဲကေနျပန္လာေတာ့လည္းမေျပာဘူး။

တခ်ိဳ႔ဆို ေငြမ်က္ႏွာ အခြင့္အေရးမ်က္ႏွာအတြက္ အထဲအထိသြားၿပီးေတာင္ ဒူးေထာက္ၾကပါတယ္။

အထဲမွာဘဲ တေလွ်က္လံုးေနေပမယ့္ အေပၚကေျပာတာေတြနဲ႔ ကင္းတဲ့လူေတြဟာ က်ေနာ္တို႔နည္းတူေျပာတာလုပ္တာမွ တပံုႀကီးပါ။ ဘယ္လူေတြ ဘာလုပ္ေနတယ္ေနတယ္ဆိုတာ လူေတြျမင္ပါတယ္။

တခါ တခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကင္းခဲ့ပါရဲ႔ ခုမကင္းေတာ့တဲ့လူေတြ ခုဘာျဖစ္ေနလဲ။ ဘာေျပာၾကေတာ့လဲ။

က်ေနာ္တို႔လိုေျပာတယ္ လုပ္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔လို ေငြေၾကးနဲ႕ႏိုင္ငံေရးမေရာဘဲ ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေနႏိုင္မွရပါတယ္။ ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏိုင္ငံျခားဗမာျပည္စတဲ့ ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ လားလားမွမဆိုင္ ႏိုင္ငံေရးစိတ္သန္႔မႈမွာ အေျခခံပါတယ္။ ကင္းေတာ့ ရွင္းပါတယ္။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

ေမ ၁၆၊ ၂ဝ၁၉

read more

(အသံထြက္တာလား အသံထုတ္ေပးတာလား) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(အသံထြက္တာလား အသံထုတ္ေပးတာလား)

အပစ္ရပ္လက္မွတ္ထိုးၿပီးသား ၁ဝ ဖြဲ႔စု ထဲမွာ အေသးနဲ႔အႀကီး အသံမညီျဖစ္လာေနတယ္၊ ဘယ္ေတာ့ ခြဲထြက္ၾကမလဲ မေျပာတတ္ေသးဘူး၊ ခြဲထြက္ခ်င္တဲ့အဖြဲ႔ေသးထဲမွာမွ နယ္ေျမရွိသူ၊ လူမ်ိဳးစုေနာက္ခံရွိသူေတြက မေထာင္းတာဘူးပဲထားဦး အဲ့လိုမရွိတဲ့အဖြဲ႔ေသးက ဘာလုပ္မယ္ဘယ္လိုရပ္တည္ရမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာခ်ိန္ဆရေတာ့မယ္။ မိမိ မွီခိုေနရတဲ့အဖြဲ႔ႀကီးက မူတမ်ိဳး မိမိကမူတမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့သြားလုိ႔မရဘူး။ ေနခြင့္နယ္ေျမသေဘာေရာ၊ နိုင္ငံေရးအရ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေရာ ေပးထားတဲ့အဖြဲ႔ႀကီးက အဲ့သလိုျဖစ္မွာကိုေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ခြင့္ျပဳလို႔မရဘူး။ အေျခခံအရမတူေတာ့ရင္ “သတ္သတ္ေနကြာ“ဆိုၿပီး လုပ္မွာဘဲ။ ဘယ္နားသြားေနမလဲ။ ေနတဲ့ေနရာရတယ္ဘဲထားပါဦး ဘာလုပ္မွာလဲက ျပႆနာ။

အဖြဲ႔ေသးတခ်ိဳ႔က NCA ကိစၥလည္းေရွ႔ဆက္တိုး၊၊ နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲသြားစရာရွိလည္း ျမန္ျမန္သြား၊ ၂၁ ရာစုပင္လံုဆိုလည္း ျမန္ျမန္လံုေစခ်င္တဲ့သေဘာမ်ိဳးရွိေနပံုရတယ္။ ခုလို စစ္လည္းမတိုက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္းမရဘဲ လက္နက္ကိုင္ၿပီး စီးပြားရွာၾကတာခ်င္းအတူတူ ကိုယ့္နယ္ေျမ ကိုယ့္လူမ်ိဳးစုေနာက္ခံမရွိေတာ့ ဂြင္ေပ်ာက္ၿပီး အေကာက္ဂိတ္ပါဖြင့္မရတဲ့အေနအထားႀကီး။ ကားပါမစ္ဆိုတာကလည္း တသက္စာ စားမကုန္တာမဟုတ္သလို အရက္လိုင္စင္ဆိုတာလည္း ခရိုနီေတြနဲ႔ယွဥ္လိုက္ေတာ့ အရက္ပုန္းဆိုင္သာသာပါ။ အပစ္ရပ္ဘုစုခရုေတြေပါင္းေထာင္မယ့္ကုမၺဏီဆိုတာကလည္း ေငြလိုတယ္။ ေငြက စစ္အုပ္စုနဲ႔ခရိုနီေတြဆီမွာဘဲရွိတာ။ သူတို႔ ေပးစာကမ္းစာ မတည္ေငြမပါရင္ ရြာထဲကအိမ္ဆိုင္ႀကီးႀကီးေလာက္ထက္ မပိုဘူး။ ဒီၾကားထဲ လူသစ္မစုရ၊ တပ္မတိုးခ်ဲ႔ရဆိုေတာ့ ၾကာရင္ လံုးပါး ပါးမယ့္ကိန္း။ ပိုဆိုးတာက စစ္အုပ္စုက မထင္ရင္မထင္သလို တေယာက္စနွစ္ေယာက္စ ေကာက္ကက္ဖမ္းၿပီး ေသြးတိုးအစမ္းခံေနရတာဘဲ။

စစ္အုပ္စုက အဖြဲ႔ေသးေတြကို အဖြဲ႔ႀကီးေတြထဲကေန ကြဲထြက္လာဖို႔ေမ်ွာ္လင့္သလို ခြဲထုတ္ဖို႔လည္း ျမွဴေနတာပါ။ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြကို ခုထက္နည္းနည္းေလး စီးပြားေရးလုပ္ကြက္ေလးဘာေလး ခ်ေပးမယ္ထင္တယ္။ အစည္းေျပသထက္ေျပၿပီး စီးပြားေရးသမားေတြခ်ည္း နီးနီးေလာက္ျဖစ္လာမွ တပ္ဖ်က္ လက္နက္အပ္ ကုမၺဏီေထာင္၊ ပါတီလည္းေထာင္ခ်င္ေထာင္ဆိုၿပီး မျပန္လမ္းပို႔မယ့္ေျခလွမ္းဘဲ။ ဒါမွ ေခါင္းမာေနေသးရင္ မာတဲ့ေကာင္ ေထာင္ထဲဆြဲသြင္းခ်င္ သြင္းထားနိုင္တယ္။ အဖြဲ႔ေသးထဲကတခ်ိဳ႔ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းကလည္း ခုလို ေသာင္မတင္ေရမက်ျဖစ္ေနတာထက္စာရင္ တခုခုကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ျဖစ္ေစ့ခ်င္ေနၿပီ။ သူတို႔ အနာဂတ္ကိိုလည္း သူတို႔ေတြးလို႔ရေနၿပီ။ ဒီေနရာမွာ သူတို႔အနာဂတ္ဆိုတာက ၂ ပိုင္းရွိမွာပါ။ တပိုင္းက အဖြဲ႔အစည္းရဲ႔အနာဂတ္။ ေနာက္တပိုင္းက ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႔ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအနာဂတ္။ နယ္ေျမလည္းရွိ လူမ်ိဳးစုေနာက္ခံလည္းရွိတဲ့ အဖြဲ႔ႀကီးေတြကိုေတာ့ အဲ့သေလာက္လုပ္ဖို႔မျဖစ္နိုင္ဘူး။

ခုက လက္နက္ကိုင္အားအားစုေတြအေပၚမွာ လူထုၾကားထဲမွာ(အထူးသျဖင့္ ျပည္မေဒသေနေတြ) “စစ္တပ္နဲ႔ အတူတူပါဘဲကြာ ေသနတ္ကိုင္ၿပီး စီးပြားရွာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေနၾကသူေတြပါ၊ တိုင္းျပည္ကို ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးေနၾကတာပါ“ဆိုတဲ့အျမင္က တျဖည္းျဖည္းႀကီးထြားလာေနတယ္။ တခ်ိဳ႔ဆို စစ္အုပ္စုနဲ႔တန္းတူထားၿပီးကို တူးတူးခါးခါးျဖစ္ေနတယ္။ စစ္အုပ္စုဘက္က လူေတြစိတ္ထဲ အဲ့လိုမျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ကို လုပ္ေနတာပါ။ ခု အျဖစ္ေတြမ်ားလာေတာ့ အားရဝမ္းသာျဖစ္ေနၾကတာ။ အျမတ္က ဒီေလာက္နဲ႔တင္ အေတာ္ႀကီးကို ထြက္ေနပါၿပီ။ အဲ့ဒီကမွတဆင့္ “စစ္တပ္ကမွေတာ္ေသးတယ္“ ဆိုတာအထိျဖစ္လာေအာင္ လုပ္မွာပါ။ အဲ့ဒီအထိျဖစ္လာရင္ ေနစရာေနရာမရွိျဖစ္လာမွာပါ။ စစ္အုပ္စုကလည္း ျဖစ္နိုင္ရင္ အဲ့ဒီအထိလုပ္မွာပါဘဲ။

ဖိနွိပ္မႈရွိရင္ေတာ္လွန္မႈရွိမယ္၊ လက္နက္ကိုင္ဖိနွိပ္ရင္ လက္နက္ကိုင္ခုခံဆန္႔က်င္မယ္ဆိုတာက မုခ်သေဘာဆိုေပမယ့္ အကန္႔အသတ္ရွိပါတယ္။ ဗမာျပည္ရဲျပႆနာေတြဟာ နိုင္ငံေရးျပႆနာေတြပါ။ နိုင္ငံေရးျပႆနကို နင္ငံေရးနည္းနဲ႔မရွင္းသေရြ႔ ေနာက္ထပ္ KIA/KNU/ABSDF/ SSA/ ဗကပ လို စသည္ျဖင့္အဖြဲ႔ေတြလူေတြ ေပၚေနဦးမွာဘဲ ဆိုေပမယ့္ ငုတ္ေနခ်ိန္ၾကာေလေလ စစ္အုပ္စုအတြက္ အခြင့္သာေလေလဆိုတာက လက္ေတြ႔ပါ။ ဒါလည္း တရားပါ။ ဒါလည္း မုခ်သေဘာပါ။

စဥ္းစားၾကရေတာ့မွာ။ အပစ္ရပ္ ၁ဝ ဖြဲ႔ေပါင္းထဲက ခြဲထြက္လာသူေတြရွိလာနိုင္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုကေတာ့ အဲ့လိုလူေတြကို Warmly Welcome လုပ္ဖို႔ေစာင့္ေနပါတယ္။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

ေမ ၁၅၊ ၂ဝ၁၉

read more

(ဝင္စို႔ထြက္စို႔) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(ဝင္စို႔ထြက္စို႔)

ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီထူေထာင္ၾကေတာ့ ပါတီအဝင္အထြက္ကိစၥကို အေလးအနက္ထားစဥ္းစားၾကေၾကာင္း ေရးထားတာေတြဖတ္ဖူးသလို လူႀကီးသူမေတြေျပာတာလည္း မွတ္သားဖူးတယ္။ ပါတီအဝင္အထြက္ကိစၥကို ဘယ္လိုစဥ္းၾကသလဲဆိုေတာ့ “အဝင္လြယ္ၿပီး အထြက္ခက္တဲ့ပါတီ”အျဖစ္သြားမလား၊ “အဝင္ခက္ၿပီး အထြက္လြယ္တဲ့ပါတီ”အျဖစ္သြားမလား။ “အဝင္ေရာအထြက္ပါ ခက္တဲ့ပါတီ”အျဖစ္သြားမလား၊ “အဝင္ေရာအထြက္ပါ လြယ္တဲ့ပါတီ”အျဖစ္သြားမလားဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳးပဲ။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ “အဝင္ခက္ၿပီး အထြက္လြယ္တဲ့ပါတီ“လမ္းေၾကာင္းကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကသတဲ့။ ကြန္ျမဴနစ္တေယာက္ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ မာ့က္စ္ဝါဒအေတြးအေခၚအဘိဓမၼာေပၚယံုၾကည္စူးနစ္ရံုေလာက္နဲ႔မၿပီးဘူး။ ေတာ္လွန္ေရးသေဘာတရားနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးလက္ေတြ႔ကိုပါ ယံုၾကည္ျဖတ္သန္းမွျဖစ္တာ မဟုတ္လား။ မာ့က္စ္ဝါဒအဘိဓမၼာယံုၾကည္သက္ဝင္ရံုေလာက္နဲ႔ တကယ့္ေတာ္လွန္ေရးလက္ေတြ႔ထဲပါဖို႔ဆိုတာ ျဖစ္မွမျဖစ္နိုင္တာကိုး။ အလားတူပဲ အဘိဓမၼာေပၚ ယံုၾကည္သက္ဝင္ျခင္းမရွိပဲနဲ႔လည္း ဘာေတာ္လွန္ေရးမွ သြားလို႔မရဘူးမဟုတ္လား။ ဒါ့ေၾကာင့္ အဘိဓမၼာနဲ႔ေတာ္လွန္ေရးလက္ေတြ႔ ေပါင္းစပ္ရမယ္လို႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြက ခံယူထားၾကတာလည္း အထင္အရွားပဲ။

ျပန္ေကာက္ရရင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ပါတီဝင္တေယာက္ဟာ မိမိဆႏၵအေလ်ွာက္ အခ်ိန္မေရြးနႈတ္ထြက္နိုင္တာမွန္ေပမယ့္ ပါတီဝင္တေယာက္ျဖစ္လာဖို႔ရာၾကေတာ့ လံုေလာက္တဲ့အေတြ႔အႀကံဳရွိမႈ ခိုင္က်ည္တဲ့အဘိဓမၼာၿမဲမႈ စတာေတြနဲ႔ တိုင္းတာစံခ်ိန္ယူၿပီးမွ ျဖစ္ၾကရတာကိုး။

အျခား လက္ယ်ာပါတီေတြ(ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္) ဒီမိုကေရစီပါတီေတြလို ၂ က်ပ္ေပး ေဖါင္ဝယ္ျဖည့္ရံုနဲ႔ ပါတီဝင္ျဖစ္ရတာမ်ိဳးနဲ႔မတူပါဘူး။ ဒါေတာင္ အဲ့ဒီ နွစ္က်ပ္တန္ပါတီဝင္ျဖစ္ဖို႔ ဖိနွိပ္မႈႀကီးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္နွေယာက္ ပါတီဝင္ျဖစ္ဝံ့ခဲ့လဲ။ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား စြန္႔ခြာထြက္ေျပးကုန္ၾကလဲ။ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ပါတီဝင္ႏႈတ္ထြက္ပြဲေတြ(စစ္အုပ္စုအလိုက်)တၿခိမ္းၿခိမ္းလုပ္ခဲ့ၾကသလဲ။ တျခားမၾကည့္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ နွစ္က်ပ္တန္အင္န္အယ္လ္ဒီပါတီဝင္ေခတ္က ပါတီဝင္ေတြကိုပဲၾကည့္။ တခ်ိဳ႔မ်ား ပါတီအေပၚသစၥာေဖါက္ရံုမက စစ္အုပ္စုဆီမွာ အေတြးအေခၚအရပါ လက္နက္ခ် ဒူးေထာက္ခဲ့သူေတြ တပံုႀကီးပဲ။ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့သူတခ်ိဳ႔ ထိပ္ဆံုးကေန ဒူးေထာက္သြားတာေတြလည္း အထင္အရွားရွိတယ္။ တခ်ိဳ႔ဆို နိုင္ငံေရးရာသီဥတုကိုၾကည့္ၿပီး ဝင္စို႔ထြက္စို႔ လုပ္ေနၾကတာလည္းရွိတယ္။ တခ်ိဳ႔ဆို ဟိုခုန္ဒီခုန္ ဟိုပါတီဒီပါတီေျပာင္းၿပီးေနၾကတာေတြလည္းရွိတယ္။ အခြင့္အေရးသမား အေခ်ာင္သမားဆိုတာ ပါတီတိုင္း သမိုင္းေခတ္တိုင္း အေျခအေနတိုင္းမွာ ရွိၾကစၿမဲပဲ။ ဘာမွေတာ့လည္း သိတ္မဆန္းၾကယ္လွဘူးထင္ရေပမယ့္ အဲ့ဒီအေခ်ာင္သမားေတြလက္ထဲ အာဏာေရာက္သြားရင္ေတာ့ တိုင္းျပည္ဟာ လူလံုးမလွျဖစ္ရတာပဲ။ ျပည္သူေတြ ဝမ္းမဝ ခါးမလွျဖစ္ရတာပဲ။

ဒါဟာ အဘိဓမၼာတခုခု ဝါဒတခုခု အေတြးအေခၚတခုခုနဲ႔စိုုက္ထူထားတာမဟုတ္ပဲ “ဒီမိုကေရစီ”ဆိုတဲ့ လုပ္ဟန္တခုနဲ႔တည္းနဲ႔တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အဝင္လည္းလြယ္ အထြက္လည္းလြယ္တဲ့ နိုင္ငံေရးပါတီေတြရဲ့ ျဖစ္ရၿမဲသေဘာပဲ။ ႀကံဳဳရၿမဲဓမၼတာပဲ။ အေမရိကန္မွာ ေလာေလာဆယ္ ေဟာ့တ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒၚနယ္လ္ထရမ့္ကိုၾကည့္ ဒီမိုကရက္ယိမ္းလိုက္ ရီပါတ္ဘလီကင္န္ယိမ္းလိုက္ ဘယ္ဘက္မွမပါသလိုလို လုပ္ျပလိုက္နဲ႔ ခုေပၚလာတဲ့အေျခအေနကိုအခင္းအက်င္းကို ဖမ္းဆုပ္ၿပီး ရီပါတ္ဘလီကင္န္လုပ္ၿပီး ပါတီတြင္းသမၼတေလာင္းေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ မၾကာခင္(ဒီၾကားထဲ ဘာမွမျဖစ္ရင္) သမၼတေရြးပြဲေတာင္ ဝင္ေတာ့မွာပဲ။

နိဂံုးခ်ဳပ္ခ်င္တာက ဘယ္ေလာက္အဝင္လြယ္ အထြက္လြယ္တဲ့ပါတီျဖစ္ေနေစဦး ပါတီဝင္စိစစ္တာ ပါတီတြင္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာေတြေတာ့ လုပ္ေနရမွာပါပဲ။ ဒါကို ပါတီတည္ေဆာက္ေရးလို႔ ဆိုရမယ္ထင္ပါတယ္။

ခု ေခတ္ေလးနည္းနည္းေကာင္းလာ ဖိနွိပ္မႈေလးနည္းနည္းေလ်ာ့လာ အာဏာထဲေျခတဘက္ခ်မိသလိုျဖစ္လာေတာ့ အင္န္အယ္လ္ဒီကို ဦးတည္ပစ္မွတ္ထားၿပီး ထိုးနွက္တိုက္ခိုက္ေနခ်ိန္က တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းတို႔ ဗဟန္းေရခဲဆိုင္မွတ္တိုင္ေရွ႔တို႔ ေယာင္လို႔ေတာင္ လမ္းျဖတ္မေလ်ွာက္ဝံ့ ေျခမခ်ရဲခဲ့သူေတြ ခုေတာ့ ေမေမ့ခ်စ္ခ်စ္ အင္န္အယ္လ္ဒီပါတီဝင္ တကယ့္သူရဲေကာင္းႀကီးေတြလို ရဲရင့္တက္ၾကြေနၾကတာေတြလည္းျမင္ေနရတယ္။ ေကာင္းပါတယ္ အဲ့သလို ရဲရင့္တက္ႀကြစိတ္ကို အရွိန္မေသေအာင္ ေမြးထားၾကပါ။ ဖိနွိပ္မႈ ျပန္ထူလာလို႔ ေထာင္တံခါးေတြ ခုထက္ပို က်ယ္က်ယ္ဟလာတဲ့အခါ ဒီစိတ္မ်ိဳးနဲ႔ရွင္သန္ျဖတ္သန္းၾကပါ။

အဝင္လြယ္အထြက္လြယ္ပါတီမို႔ လက္နဲ႔ရြယ္ရံုနဲ႔ လက္နက္ခ်သြားသူေတြမျဖစ္ဖို႔ပါပဲ။ ျပည္သူအေပၚ မေမာက္မာမိဖို႔ပါပဲ။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

စက္တင္ဘာ ၅၊ ၂ဝ၁၉

read more

"အစဥ္အလာႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရး " ေရးသူ- ဗညားသီဟ(ဒဂုန္တာရာ)

"အစဥ္အလာႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရး " ေရးသူ- ဗညားသီဟ(ဒဂုန္တာရာ)

(က)

အစဥ္အလာ။

ေလးနက္ေသာ အဓိပၸါယ္ပါသည့္ စကားလံုး။ အေတြးအေခၚပါသည့္ စကားလံုး။ အစဥ္အလာ။ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ကို အကဲျဖတ္ရာ ေဝဖန္စိစစ္ရာ၌ မွတ္ေက်ာက္တခု။ ေခါင္းေဆာင္ဆိုရာ၌ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္၊ စာေပေခါင္းေဆာင္။ တကယ္ကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ ဆိုသည္မွာ တေခတ္မွာ တေယာက္ေလာက္သာ ေပၚတတ္သည္။ စာေပေခါင္းေဆာင္မ်ားတြင္ ႐ု႐ွားတြင္ ေဂၚကီ။ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ လူ႐ႊန္း။ ျမန္မာျပည္တြင္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း။ ဘယ္သူမွ ျငင္း၍မရ။ ထင္႐ွားသည္။ သိသာသည္။ အေဝးမွပင္ ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ေ႐ႊေတာင္ႀကီးလို၊ ေနလို လလို။ ဘာေၾကာင့္ ျငင္းမရသလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ထင္႐ွားသလဲ။ ဘာေၾကာင့္ အေဝးကပင္ ျမင္ႏိုင္သလဲ။ အစဥ္အလာေၾကာင့္။ ယင္း စာေပေခါင္းေဆာင္တို႔၏ ႐ုပ္ပံုမွ ျဖာထြက္လင္းဝင္းလ်က္႐ွိေသာ ေရာင္ျခည္ေၾကာင့္။ အစဥ္အလာ လင္းေရာင္ျခည္ေၾကာင့္။ ေနမင္းအေရာင္၊ လမင္းအေရာင္တို႔ကို ျပည္သူတို႔က ျမင္ၾကရသည္ မဟုတ္လား။

စာေပေခါင္းေဆာင္။

ေခါင္းေဆာင္ဆိုသည္မွာ လုပ္ယူ၍ ရတာမ်ိဳး မဟုတ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို နာမည္ေပး၍ ရသည္မဟုတ္။ လူသိမ်ားေသာ စာေရးဆရာလည္း စာေပေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီဟု ထင္မွတ္၍ မရ။ ျပည္သူတို႔၏ရင္ထဲက လိုလားႏွစ္သက္ ၾကည္ညိဳေလးစား ခ်စ္ခင္ယံုၾကည္ေသာေၾကာင့္သာ သူတို႔၏ ေခါင္းေဆာင္ဟူ၍ ျပည္သူကအသိအမွတ္ျပဳျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ အေၾကာင္းမဲ့မဟုတ္။ သူ၏ စာေပ၊ အႏုပညာေၾကာင့္၊ သူ၏ ျပည္သူတို႔အက်ိဳးေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေၾကာင့္၊ ျပည္သူတို႔ဘက္က အစဥ္ရပ္တည္ေသာ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္အစဥ္အလာေၾကာင့္။ ယင္း အစဥ္အလာေၾကာင့္။

အစဥ္အလာဆိုသည္မွာ သူျဖတ္သန္းသြားေသာ ေခတ္သမိုင္းကို သူမည္သို႔ တံု႔ျပန္ေဆာင္႐ြက္သည္ဆိုေသာ လုပ္ရပ္။ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူ ဘက္က မည္သို႔ ပ္တည္သလဲဆိုေသာ သမိုင္းျဖစ္ရပ္။ ဤကား ျငင္း၍မရ။ သမိုင္းကို ေဖ်ာက္ဖ်က္၍လည္းမရ။ စာေပပညာ႐ွင္မ်ားအဖို႔ သာ၍ မရ။ သူ၏ အေရးအသားမ်ားမွာ အျဖဴေပၚ အမည္းထင္ၿပီးသား၊ ကမၺည္းထိုးၿပီးသား။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ႐ွာေဖြကိုးကား၍ ရသည္။ ဘယ္ ေခတ္တုန္းက ဘာေရးခဲ့သည္။ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူဘက္ေနသလား၊ ဖိႏွိပ္ေသာ အုပ္စိုးသူဘက္ေနသလား။ ဤကား သူ၏ အစဥ္အလာကို ႐ွာေဖြျခင္းျဖစ္သည္။ ဤကား သူျဖတ္သန္းလာေသာ သမိုင္းေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ သူဘာေတြလုပ္သလဲဆိုေသာ အစဥ္အလာ။

အစဥ္အလာသည္ သူ၏ ျပည္သူမ်ား ဆင္ႏႊဲေသာေတာ္လွန္ေရးႀကီးႏွင့္ ဆက္စပ္ေနေပေသးသည္။ ေဂၚကီ၊ လူ႐ႊန္း၊ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း။ ဆို႐ွယ္လစ္ေတာ္လွန္ေရး၊ ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရး၊ အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး၊ ေတာ္လွန္ေရး စေသာ သူတို႔ျပည္႐ွိ ေတာ္လွန္ေရး အသီးသီးသည္ သူတို႔ႏွင့္ဆက္စပ္ေနေသာ အစဥ္အလာမ်ားပင္ မဟုတ္ပါလား။

ေတာ္လွန္ေရးဆိုသည္ကား လက္႐ွိစနစ္ထက္ သာလြန္ေကာင္းမြန္ေသာ စနစ္သစ္တရပ္သို႔ တဟုန္ထိုး ေျပာင္းလဲျခင္းျဖစ္သည္။ ေခတ္ေဟာင္း စနစ္ေဟာင္းထက္ သာလြန္ေကာင္းမြန္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏႊဲျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ဘာေၾကာင့္ အသက္အိုးအိမ္အဆံုး႐ႈံးခံ၍ ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊဲေတာ့မည္နည္း။ ေတာ္လွန္ေရး႐ွိသကဲ့သို႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာလည္း ႐ွိတတ္ေသးသည္ကို သတိျပဳဖို႔ လိုေပသည္။ တန္ျပန္ေတာ္လွန္ေရးဟူ၍လည္း ေခၚၾကသည္။ ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ ေျပာင္းျပန္သြားေနေသာ ဆန္႔က်င္ဘက္ေရစီးေၾကာင္း။ ေတာ္လွန္ေရးက တိုးတက္ျခင္းကိုေ႐ွ႔႐ႈ၍ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတာ္လွန္ေရးကေတာ့ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းကို ကိုယ္စား ျပဳသည္။ အစဥ္အလာ႐ွိသူသည္ ေတာ္လွန္ေရးဘက္မွ ေန၍၊ အစဥ္အလာမ႐ွိသူသည္ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတာ္လွန္ေရးမွ ေနတတ္သည္။

တိုင္းျပည္တိုင္းတြင္ ေတာ္လွန္ေရးမ်ား ႐ွိသည္သာ။ ေတာ္လွန္ေရးတို႔တြင္ စာေပ၊ အႏုပညာ၊ ယဥ္ေက်းမႈဘက္မွ မီး႐ွဴးတန္ေဆာင္ ထြန္းညႇိ ေပးသူမ်ား ႐ွိစၿမဲပင္။ ျပည္သူတို႔က ယင္း မီး႐ွဴးတန္ေဆာင္အလင္းေရာင္၌ ခ်ီတက္ၾကသည္။

ယင္းသို႔လွ်င္ အစဥ္အလာ၊ ေခါင္းေဆာင္၊ ေတာ္လွန္ေရးတို႔သည္ ဆက္စပ္ေနေသာ ဓမၼတရားမ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။

(ခ)

လူ႐ႊန္း (၁၈၈၁ - ၁၉၃၆)သည္ တ႐ုတ္ျပည္ေတာ္လွန္ေရး၏ စာေပတပ္ဦးမွ ျပည္သူတို႔၏ရင္ထဲကကို လိုလားႏွစ္သက္ ၾကည္ညိဳ ေလးစား၊ ခ်စ္ခင္ ယံုၾကည္ျခင္းခံရေသာေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေပသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ အစဥ္အလာ ႐ွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ဘာအစဥ္အလာလဲ။ ျပည္သူတို႔၏ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ မကြဲမကြာဆက္စပ္ေနေသာ အစဥ္အလာ။ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတာ္လွန္ေရး အယူအဆမ်ားကို တိုက္ခိုက္ေသာ ရဲရင့္ေသာအစဥ္အလာ။ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူတို႔ဘက္မွ အစဥ္မျပတ္ရပ္တည္ခဲ့ေသာ အစဥ္အလာ။

လူ႐ႊန္း၏ဘဝသက္တမ္း၌ တ႐ုတ္ျပည္ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးကို ျဖတ္သန္းသြားခဲ့သည္။ ေတာ္လွန္ေရး (၂) ဆင့္။ ဓန႐ွင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး။ ၁၉၁၁ ၌ ေျမ႐ွင္ပေဒသရာဇ္မင္း မန္ခ်ဴးမင္းဆက္ကိုျဖဳတ္ခ်ကာ တ႐ုတ္သမၼတႏိုင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးကာလ။ ထိုကာလ၌ လူ႐ႊန္းမွာ ငယ္႐ြယ္ေသးသည္။ ဂ်ပန္ျပည္မွ ေဆးေက်ာင္းသားအျဖစ္ ျပန္လာကာစ။ နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရး၊ အလုပ္သမား၊ ေက်ာင္းသား၊ ပညာ႐ွင္၊ လူငယ္မ်ား လက္တြဲေသာ ေျမ႐ွင္ပေဒသရာဇ္၏ဆန္႔က်င္ေရး၊ ၁၉၁၉ ေမလ(၄)ရက္ အေရးေတာ္ပံုတြင္ကား လူ႐ႊန္းကိုယ္တိုင္ ပါဝင္လာေတာ့သည္။

ယင္းေမလ(၄)ရက္ အေရးေတာ္ပံုၿပီးေနာက္ တ႐ုတ္ျပည္၏ ေတာ္လွန္ေရးသည္ ဒီမိုကေရသစ္ေတာ္လွန္ေရးဟူေသာ က႑သစ္သို႔ ကူးေျပာင္းလာသည္ဟု အဆို႐ွိေပသည္။ သည္ကာလ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္ကစ၍ လူ႐ႊန္း၏ စာေပတို႔သည္ ထက္ျမက္ ေတာက္ပ လာေပသည္။ ထိုအခါက လူ႐ႊန္းသည္ အသက္ (၃၈)ႏွစ္ခန္႔ လူငယ္စာေရးဆရာ ျဖစ္ေပသည္။

၁၉၁၈ တြင္ ေရးေသာ 'အ႐ူးေန႔စဥ္မွတ္တမ္း'ဝတၳဳသည္ သူ၏ စာေပသစ္က႑တြင္ မွတ္တိုင္တတိုင္ျဖစ္သည္။ ေျမ႐ွင္ပေဒသရာဇ္ မိသားစု၏ ဆိုး႐ြားပံုကို သ႐ုပ္ေဖာ္ထားေသာဝတၳဳ ျဖစ္သည္။ သည္ဝတၳဳကစ၍ လူ႐ႊန္းသည္ ျပည္သူတို႔၏ အသည္းစြဲစာေရးဆရာအျဖစ္ ေက်ာ္ၾကား လာခဲ့ေပသည္။ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး၏ ဖြားဘက္ေတာ္ စာေပသစ္ယဥ္ေက်းမႈတပ္ကို စည္း႐ံုးလိုက္ျခင္းမည္ေပသည္။ စာဖတ္သူလူထု လြယ္ကူ႐ွင္းလင္းစြာ နားလည္ႏိုင္ေသာ ေန႔စဥ္သံုးစကားလံုး စာသားျဖင့္ ေရးသားေသာဝတၳဳျဖစ္၍ ေခတ္သစ္တ႐ုတ္ စာေပသမိုင္း၏ မွတ္တိုင္လည္း ျဖစ္ေပသည္။

လူ႐ႊန္း၏ စာေရးဆရာဘဝ မာတိကာကား ဘက္စံုလွေပသည္။ ဝတၳဳေရးဆရာ၊ ကဗ်ာေရးဖြဲ႔သူ၊ ေဝဖန္ေရးဆရာ၊ လူငယ္သစ္ မဂၢဇင္း အယ္ဒီတာ၊ စာေပသမိုင္းဆရာ၊ စာေပပါေမာကၡ၊ လက္ဝဲစာေရးဆရာအသင္းတည္ေထာင္သူ၊ ဘာသာျပန္ဆရာ။ ဝတၳဳဆရာအျဖစ္ကား သူသည္ တ႐ုတ္ျပည္ ဘဝအလႊာစံု၊ ခံစားမႈအစံုကို ဝတၳဳတိုေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ခဲ့သည္။ ကဗ်ာအနည္းငယ္ ေရးသည္။ ေဝဖန္ေရးဆရာ အျဖစ္ကား ဆန္႔က်င္ဘက္ေတာ္လွန္ေရးအယူအဆမ်ားကို ျပတ္သားထက္ျမက္ေသာ ႏိုင္ငံေရး၊ အေတြးအေခၚေရး ေဝဖန္စာ ေျမာက္ျမား စြာျဖင့္ တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။ သူက 'ေတာ္လွန္စာေပ' ဟူေသာ တံဆိပ္ကပ္ကာ ဟန္ေရးျပေနသူမ်ားကို အျမင္ကပ္ေနပံုရသည္။ သူက တကယ့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားမွ ေတာ္လွန္ေရးစာေပကိုေရးႏိုင္သည္ဟု ေဝဖန္ထားသည္။ သူသည္ အတုႏွင့္အစစ္ကို ခြဲျခားရန္ သတိေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတာ္လွန္ေရးသမားကို ကြဲျပားေအာင္စီစစ္ေပးျခင္း သေဘာ။ အထူးသျဖင့္ ခ်န္ေက႐ွိတ္၏ ကူမင္တန္အစိုးရလက္ထက္ ႐ႈပ္ေထြးေနေသာအယူအဆမ်ားယွက္သန္းေနသည့္ကာလ၌ စာဖတ္ေသာျပည္သူတို႔သည္ လူ႐ႊန္း၏ ေဝဖန္ေရး ေဆာင္းပါးမ်ားကိုဖတ္ၿပီး ထင္လင္း ၾကည္လင္ျခင္း ျဖစ္ၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူ႐ႊန္း၏ ေဝဖန္ေရးေဆာင္းပါးမ်ားကို ေစာင့္ဖတ္ရသည္ဟု အဆို႐ွိသည္။

သူသည္ လူငယ္သစ္မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာအျဖစ္ေဆာင္႐ြက္ရင္း တိုးတက္ေသာ လူငယ္ပညာတတ္ပိုင္းကို စည္း႐ံုးသည္။ သူသည္ ရသစာေပ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ရာ၌သာေတာ္သည္ မဟုတ္ေသး။ တ႐ုတ္ဝတၳဳသမိုင္းကိုျပဳစုေသာ စာေပသမိုင္းဆရာလည္း ျဖစ္သည္။ ပီကင္း၊ ေအမိြဳင္၊ ကန္တုန္ စေသာ တ႐ုတ္ျပည္႐ွိတကၠသိုလ္မ်ား၌ စာေပပို႔ခ်ေသာ ပါေမာကၡျဖစ္သည္။ ပါေမာကၡအျဖစ္ ေခတ္သစ္တ႐ုတ္စာေပကို သင္ၾကားရင္း ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ား၏ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးဘက္မွ ရပ္တည္ေပးသည္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားက သူ႔ကို ရဲေဘာ္အျဖစ္ ခ်စ္ခင္ယံုၾကည္ၾကသည္။ ၁၉၃ဝ ပတ္ဝန္းက်င္၌ လက္ဝဲ တ႐ုတ္စာေရးဆရာေလာကတြင္ ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတာ္လွန္ေရး သေဘာထားမ်ားျဖင့္ ႐ႈတ္ေထြးကာ အေရာေရာအေႏွာေႏွာျဖစ္ေနစဥ္ သူသည္ ၾကည္လင္ျပတ္သားေသာဦးတည္ခ်က္ျဖင့္ လက္ဝဲစာေရးဆရာအသင္းဟူေသာ စာေရးဆရာအဖြဲ႔အစည္းကို အခ်ိန္ကိုက္တည္ေထာင္ဖြဲ႔စည္းလိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္ကား ခ်န္ေက႐ွိတ္ ကူမင္တန္အစိုးရက ျပည္သူမ်ားကို မညႇာမတာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လ်က္ ႐ွိေနၿပီး တဘက္တြင္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊဲလ်က္ ႐ွိေနသည္။ ယင္းသို႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးတို႔အားၿပိဳင္ေနၾကစဥ္ ယင္းအခ်ိန္ကာလ၌ လူ႐ႊန္းက တ႐ုတ္ လက္ဝဲစာေရးဆရာအသင္းဖြင့္ပြဲတြင္ 'ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကေတာ့ ဒီကေန႔ လက္ဝဲစာေရးဆရာေတြဟာ လက္ယာ စာေရးဆရာအျဖစ္ ကူးေျပာင္းသြားဖို႔ အင္မတန္လြယ္ပါတယ္။ အဲဒါကို အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ မွန္ခန္း ဆို႐ွယ္လစ္ေတြလို႔ ေခၚပါတယ္' ဟု ေျပာခဲ့ေပသည္။ သူသည္ နယ္ျခားမ်ဥ္းေၾကာင္းကို သတ္မွတ္ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

လူ႐ႊန္းသည္ ဘာသာျပန္ဆရာအျဖစ္ ဝတၳဳမ်ားကို ဘာသာျပန္သူတေယာက္ ျဖစ္သည္။

လူ႐ႊန္းသည္ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔အခြင့္အေရးအသင္း စေသာ ျပည္သူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၌ ပါဝင္ေဆာင္႐ြက္သည္။ အလုပ္သမားသပိတ္၊ ေက်ာင္းသားသပိတ္ စေသာ ျပည္သူ႔ဘက္မွ လူထုလႈပ္႐ွားမႈကိုအားေပးသည္။ သူသည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္တေယာက္ကား မဟုတ္။ သူ႔ကို ေမာ္က 'တ႐ုတ္ျပည္ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးႀကီး၏ ေသနာပတိခ်ဳပ္' ဟု ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ယင္းသို႔ ေတာ္လွန္ေရးအစဥ္အလာလည္း႐ွိ၊ စာေပေရးသားဖြဲ႔ႏြဲ႔မႈကလည္း အႏုပညာေျမာက္သျဖင့္ ျပည္သူတို႔၏ရင္ထဲကကို လိုလား ႏွစ္သက္ၾကည္ညိဳ၍ ေလးစားခ်စ္ခင္အပ္ေသာ စာေပ ေခါင္းေဆာင္ ဆရာႀကီးတဆူအျဖစ္ ေနလေရာင္ဝါ ထင္႐ွားျခင္း ျဖစ္သည္။

ေအာင္ဇံသည္ လူ႐ႊန္း၏အတၳဳပၸတၱိကို စာအုပ္ အကိုးအကားမ်ားျဖင့္ ျပဳစုထားေပသည္။

ဗညားသီဟ(ဒဂုန္တာရာ) လူ႐ႊန္း
ေရးသူ- ေအာင္ဇံ
ထုတ္ေဝသူ- ေ႐ႊပိန္ညႇင္းစာအုပ္တိုက္
စာမ်က္ႏွာ- ၄၅၄၊ အ႐ြယ္- ၅ x ၇ လက္မ
အဖိုး- ၁၈ က်ပ္၊ အုပ္ေရ- ၁ဝဝဝ။

read more

(လက္သည္းလွီးတဲ့အေမ) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(လက္သည္းလွီးတဲ့အေမ)
က်ေနာ့္မွာ ညွပ္စရာ ေျခသည္းလက္သည္းက ၅ ခုဘဲရွိတယ္။ ဘယ္ေျခေထာက္မွာ ေျခေခ်ာင္း ၅ ေခ်ာင္းလံုးအျပည့္ရွိေသးတယ္။ က်ေနာ္ဟာ အဲ့ဒီ ေျခ ၅ ေခ်ာင္းလက္က်န္ေလးကိုေတာင္ အညွပ္ရ အေတာ္ပ်င္းပါတယ္။ ညွပ္ရင္ေတာ့ လက္သည္းညွပ္နဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာပဲ ညွပ္ပါတယ္။ သိတ္ရွည္လာလို႔ ဖိနပ္ထဲေထာက္ေထာက္ေနရင္၊ ေျခအိပ္စြပ္လို႔ ထစ္ထစ္ေနရင္၊ ေစာင္ၿခံဳလို႔ သြားသြားၿငိလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ မျဖစ္မေနညွပ္ပါတယ္။ ေျခစြယ္ငုတ္တာေတြဘာေတြလည္းမျဖစ္ေတာ့ ေတာ္ရံုရွည္ေနလည္း ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ ဒီတိုင္းထားလိုက္တာပါဘဲ။
ပ်င္းတယ္ဆိုတဲ့အပိုင္းမွာ အပ်င္းခ်ည္းသက္သက္ေၾကာင့္လို႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရဘူး မွတ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ ဘယ္ဘက္လက္မွာက လက္အဆစ္ေပါင္း ၅ ဆစ္နီးပါးရွိေသးေတာ့ လက္သည္းညွပ္ ကိုင္လို႔ေတာ့ ရပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထိန္းရေတာ့ အေတာ္ခက္ပါတယ္။ ေခ်ာ္ထြက္သြားလိုက္ လြတ္က်သြားလိုက္နဲ႔ကိုး။ ေနာက္ၿပီး ညွပ္တဲ့ေျခေထာက္ကလည္း ဘယ္ဘက္၊ ညွပ္တဲ့လက္ကလည္း ဘယ္လက္၊ ဒီၾကားထဲ ဘယ္မ်က္လံုးကပါ ၄ ႀကိမ္ခြဲၿပီးကြယ္သြားေတာ့ မျမင္ျပန္ဘူး။ ေခါင္းတေစာင္းနဲ့ၾကည့္ရတယ္။
လက္သည္းညွပ္ရင္ ၾကမ္းျပင္ေပၚဖင္ထိုင္ခ်၊ ဘယ္ေျခ ဘယ္လက္ကို ညာမ်က္ေစ့နဲ႔ ေခါင္းကိုေစာင္း ခါးကိုလိမ္ၿပီးၾကည့္ရပါတယ္။ ကိုယ္အေနအထားက မမွန္ေတာ့ ဟန္ခ်က္ေတြကပ်က္ လက္သည္းညွပ္ကေခ်ာ္ထြက္လိုက္ လြတ္က်လိုက္နဲ႔ ေျခသည္းေလး ၅ ေခ်ာင္း တခါညွပ္ရင္ အနည္းဆံုး ၅ မိနစ္ေလာက္အခ်ိန္ကုန္ပါတယ္။ ညွပ္ေနရင္း ကိုယ္ကေစာင္း ခါးကလိမ္ထားေတာ့ လူက ကိုယ့္အၿမီးကိုယ္ျပန္ကိုက္တဲ့ေခြး ခ်ာလပတ္လည္သလို လည္လည္သြားတာလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အဲ့ဒါ စိတ္ညစ္တာလည္း ပါတယ္။ ပ်င္းတာလည္းပါတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ မိန္းမကေတာ့ အၿမဲတမ္း သူညွပ္ေပးမယ္ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္က ငယ္ငယ္ေလးထဲက လက္သည္းေျခသည္း သူမ်ားညွပ္ေပးတာကိုမႀကိဳက္ေတာ့ ေနေပ့ေစ ကိုယ့္ဘာသာလုပ္မယ္လို႔ ေျပာရပါတယ္။
ငယ္ငယ္ ကိုယ့္ဘာသာ မညွပ္တတ္ခင္တုန္းကေတာ့ အေမက ညွပ္ေပးပါတယ္။ တခါတေလလည္း အမႀကီး မမီမီေအးကညွပ္ေပးပါတယ္။ အေမက လက္သည္းေျခသည္းညွပ္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ လက္သည္းညွပ္ မသံုးဘူး။ ဘလိတ္ဒါးနဲ႔ပဲ လွီးတာ။ အေမက လက္သည္းေျခသည္း လွီးမယ္လာဆိုၿပီး ကေလးေတြကိုေခၚတတ္တယ္။ ခုထိလည္း လက္သည္းညွပ္နဲ႔သာ ညွပ္ေနတာ လက္သည္းလွီးတယ္လို႔ပဲ သံုးေနတုန္းပါဘဲ။
ဘလိတ္ဒါးနဲ႔ လက္သည္းေျခသည္းလွီးတာ အလြန္အူယားစရာေပမယ့္ အေမလွီးလိုက္လို႔ ဘယ္သားသမီးတေယာက္မွ ဓားျပတ္သြားတယ္တို႔ ဓားရွသြားတယ္လို႔မရွိဘူး။ တခါတေလမ်ေား ေျခစြယ္ငုတ္ခ်င္ သလိုလိုျဖစ္ေနတာေတြ႔ရင္ အဲ့ဒီ ဘလိတ္ဒါးေလးကိုပဲ ေကာ့ၿပီး ေကြးၿပီး ေျခမနဲ႔အသားၾကား အဖ်ားေလးနဲ႔ ထိုးထည့္ကေလာ္ၿပီး ေျခသည္းေစာင္းကေလးကို ထပ္ကနဲ လွီးဖဲ့ထုတ္ယူသြားတာမ်ား ပဥၥလွည့္အတတ္လားေတာင္မွတ္ရတယ္။
တခုေတာ့ရွိတယ္။ အေမက အသန္႔အျပန္႔နဲ႔ အသပ္အရပ္ အလြန္ႀကိဳက္သူဆိုေတာ့ လက္သည္းေျခသည္းလွီးၿပီဆိုရင္ ေအာက္ခံအသားနဲ႔ တတိတည္းျဖစ္ေအာင္ လွီးတာ။ လက္သည္းေျခသည္းၾကား ဂ်ီးရွိေနရင္ အေမမႀကိဳက္ဘူး။ တခုခုစားမွာမို႔ လက္ဘယ္ေလာက္ စင္ေအာင္ေဆးေဆး အဲ့ဒီဂ်ီးရွိေနရင္ အေမေျပာေတာ့တာဘဲ။ အဲ့သလို တံုးတိေနေအာင္လွီးတာကို က်ေနာ္ကမႀကိဳက္ဘူး။ မႀကိဳက္ရတာက တံုးတိသြားလို႔မဟုတ္ဘူး။ တံုးတိက လွီးတုန္းလည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူး လွီးၿပီးလို႔ ဘာမွ မျဖစ္ရင္လည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ျဖစ္တယ္။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ က်ေနာ္က အလြန္အေဆာ့အကစားသန္တဲ့ေကာင္။ လက္သည္းလွီးၿပီးစ ထိုးႀကိတ္သတ္ပုတ္တာမ်ိဳးကစားရင္း လွီးထားတဲ့လက္ဖ်ားေျခဖ်ားနဲ႔ တခုခုနဲ႔ သြားခတ္မိ ခိုက္မိ ထိမိၿပီဆိုရင္ေတာ့ လက္သည္းခြံနဲ႔အသားၾကား နည္းနည္းကြာသြားတတ္တယ္။ အဲ့ဒီအခါက် နာတယ္။ အဲ့ဒီတုန္းကေတာ့ လက္သည္းေလး အစြန္းနည္းနည္းထားၿပီးလွီးေပးပါအေမရယ္လို႔လည္း ေျပာရေကာင္းမွန္းမသိေတာ့ အေမလက္သည္းလွီးေပးတာကို သိတ္မႀကိဳက္ေပမယ့္ ဒီလိုပဲ ေပေတၿပီးခံရတာေပါ့။ ကိုယ္မွ မသိတာကိုး။ ေျခသည္းလက္သည္းကို ငံုးတိုေအာင္မညွပ္ရ မလွီးရဘူးဆိုတာက ႀကီးမွသိတာ။
ဟိုးတေလာကလည္း အိမ္ထဲမွာ နည္းနည္းပူေတာ့ က်ေနာ္က ေျခအိပ္ ခၽြတ္ထားတယ္။ အေမက တခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး သူ႔အခန္းထဲ ဝင္သြားတယ္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့ လက္သည္းညွပ္ေလးယူလာၿပီး မင္းေျခသည္းေလးေတြရွည္ေနၿပီ၊ အမာညွပ္ေပးရမလားတဲ့။ ရပါတယ္ က်ေနာ့္ဘာသာ ညွပ္မယ္ဆိုေတာ့ ေဘးကေနၾကည့္ေနတယ္။ က်ေနာ္ တေယာက္တည္း ခ်ာလပတ္လည္ေနတာၾကည့္ၿပီး ေပးေပး အမာညွပ္ေပးမယ္၊ မင္းညွပ္ရတာအဆင္မေျပဘူးဆိုၿပီး လက္သည္းညွပ္လွမ္းေတာင္းေတာ့ ရတယ္အေမ က်ေနာ့္ဘာသာညွပ္မယ္ဆိုေတာ့ ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘဲ ေဘးက ခံုေလးေပၚထိုင္ေနတယ္။ က်ေနာ္လည္း ခက္ရာခက္ဆစ္ေတြ ခါးလိမ္ကိုယ္လိမ္ေတြနဲ႔ ညွပ္ညွက္ၿပီးလို႔ အေပၚေမာ့ၾကည့္ေတာ့ အေမက်ေနာ့္ကို ၾကည့္ေနတယ္။
အေမ့မ်က္လံုးမွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာ က်ေနာ့္ၾကည့္ၿပီးသနားေနတာ အထင္းသားေပၚေနတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ထိခိုက္ေနမွန္း သိသာတယ္။ က်ေနာ္ တခါမွ သူ႔ေရွ႔မွာ အဲ့လို မညွပ္ဖူးဘူးကိုး။ က်ေနာ္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ ငါ့အေမ့ကို ေပးညွပ္လိုက္ရေကာင္းသားလို႔ စိတ္ထဲျဖစ္မိတယ္။ ဒါနဲ႔ ေနာက္တခါက် အမာညွပ္ေပးေပါ့ဆိုေတာ့ ေအးေလလို႔ေျပာရင္း ခါးေလးကုန္း က်ေနာ့္ေျခသည္းေတြကိုၾကည့္ၿပီး ေျခသန္းေထာင့္က အစြယ္ေလးကို တိလိုက္ သား၊ ဒါမွ ေကာင္းမွာ၊ နို႔မို႔ဆို အဲ့ဒါေလးက ညဘက္ေစာင္ဆြဲၿခံဳလိုက္လိုက္လို႔ ေစာင္နဲ႔သြားၿငိရင္ အေတာ္အခံရခက္တယ္၊ ၿငိၿပီး ေျခသည္းကြဲသြားရင္ ျပန္မဆက္ေတာ့ဘူး၊ အဲ့ဒီအတိုင္းကြဲေနၿပီး ရွည္ရွည္ထြက္လာ တတ္တယ္၊ ေျခအိပ္စြပ္လို႔သြားထိရင္လည္း နာတယ္လို႔ေျပာတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဟုတ္သားပဲလို႔ေတြးမိၿပီး အဲ့ဒီေျခသည္းေစာင္းေလးကို တခ်က္ညွပ္ထုတ္ လိုက္ေတာ့ အေမက သူ႔လက္နဲ႔စမ္းပြတ္ၾကည့္ၿပီး ေအးခုမွ ေခ်ာသြားတာလို႔ေျပာၿပီး စာရြက္အထူေလးေပးတယ္။
က်ေနာ္ ရုတ္ရက္ေၾကာင္သြားတယ္။ ေနာက္မွ ခ်က္ျခင္းသေဘာေပါက္ၿပီး လက္ကိုတံေတြးဆြြတ္ၿပီး ေျခသည္းစေလးေတြကို စာရြက္ေပၚ တခုခ်င္းေကာက္တင္၊ အိမ္အျပင္က ပန္းအိုးထဲသြားထည့္တယ္။ 'ေျခသည္းလက္သည္းဆိုတာ လွီးၿပီးရင္ အိမ္ထဲမွာ မရွိရဘူး၊ အိမ္ လာဘ္တိတ္တတ္တယ္လို႔ ေရွးလူႀကီးေတြကေျပာတယ္'ဆိုတဲ့ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အေမေျပာေနၾကစကားကိုျပန္ေတြးမိၿပီး စိတ္ထဲ ငိုခ်င္သလိုလိုျဖစ္တယ္။ မ်က္ရည္လည္း ဝဲတယ္။ ဝမ္းလည္းနည္းတယ္။ ညီအကိုေမာင္နွမေတြအားလံုးကိုလည္း ေအာက္ေမ့တယ္။ တိုင္းျပည္ကိုလည္း လြမ္းတယ္။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
ေမ ၁၂၊ ၂ဝ၁၉

read more

(တန္ျပန္ကုယ္သြခြန္ကို ဘယ္ေပၚ တည္ ထားလဲ) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(တန္ျပန္ကုယ္သြခြန္ကို ဘယ္ေပၚ တည္ ထားလဲ)

တရုတ္ဘက္က တန္ျပန္တဲ့အေနနဲ႔ ကုန္သြယ္ခြန္တိုးေကာက္တာက နိုင္ငံေရးသေဘာကအေတာ္အေရးပါတဲ့အခန္းကပါေနတာ သတိထားမိပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ကုန္သြယ္ခြန္တိုးတာေတြထဲမွာ ေျပာင္း၊ ပဲပိစပ္၊ ဂ်ံဳနဲ႔ ဝက္သား စတာေတြရဲ႔ပမာဏက အေတာ္မ်ားတယ္။ ထရမ့္ပ္ကိုေထာက္ခံသူအမ်ားစုက ခ်မ္းသာလယ္သမားေတြနဲ႔ ေျမပိုင္ရွင္ႀကီးေတြျဖစ္တယ္။ ေျပာင္းပဲ၊ ပဲပိစပ္၊ ဂ်ံဳ၊ သၾကားနဲ႔ဝက္သားက တရုတ္ဝယ္လက္ကအေတာ္ႀကီးတယ္။ သိတ္အမ်ားႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ ပန္းနွမ္းဆီလည္း ပါတယ္။ တရုတ္နွမ္းဆီေဈးကြက္က ကေနဒါက စီးထားတာ။ ခု ကေနဒါဆီက နွမ္းဆီမဝယ္ေတာ့ဘူးဆိုလို႔ ကေနဒါလည္း ေဖါက္သည္သစ္ေတြ အေျပးအလႊားထြက္ရွာေနရတယ္။

ျပန္ဆက္ရရင္ ထရမ့္ကိုအႀကီးအက်ယ္ေထာက္ခံတဲ့မဲဆႏၵနယ္ေတြမွာ ဝက္ေမြးျမဴေရး(အႀကီးစား အလတ္စား)ၿခံႀကီးေတြနဲ႔ Meat Process အသားလုပ္ငန္းႀကီးေတြရွိတယ္။ မနွစ္က ကုန္သြယ္ခြန္တိုးလိုက္တာမွာေလးတင္ အဲ့ဒီ လယ္သမားေတြ အေတာ္အထိနာသြားတယ္။ လယ္သမားေတြ ဝက္သမားေတြကို အစိုးရဘဏၰာတိုက္ထဲက ၁၂ ဘီလီယံစိုက္ေလ်ာ္ေပးလိုက္ရတယ္။ ခုလည္ “လယ္သမားေတြ စိတ္မပူနဲ႔။ မင္းတို႔ထုတ္ကုန္ေတြ တရုတ္ကမဝယ္လည္း အစိုးရကဝယ္မယ္“ဆိုၿပီး ေျပာၿပီး တဘက္ကေခၽြးသိပ္ရင္း တဘက္က ၂ဝ၂ဝ အတြက္ မဲျမ်ဴေနတယ္။ တခ်ိန္က ထရမ့္ပ္ကို အႀကီးအက်ယ္ေထာက္ခံခဲ့ၾကတဲ့ ေတာင္ပိုင္းျပည္နယ္ေတြက လယ္သမားႀကီးေတြ ေျမပိုင္ရွင္ႀကီးေတြ ထရမ့္ပ္အေပၚ အရင္ကေလာက္ နွစ္နွစ္ကာကာ သိပ္မရွိေတာ့လည္း သတင္းေတြမွာေတြ႔ရတယ္။ သူတို႔ဆီက ေမးခြန္းေတြအမ်ားႀကီးထြက္လာတယ္။ ေထာက္ခံမႈလည္း ေလ်ာ့က်လာတယ္ဆို လူထုစစ္တမ္းေကာက္ယူမႈေတြက ေဖာ္ျပေနပါတယ္။

ထရမ့္ဟာ အေမရိကန္ေတာင္ပိုင္းနဲ႔ ေျမာက္ပိုင္း၊ အလယ္ပိုင္းေတြက(ဗမာလိုေျပာရရင္)ေတာသားႀကိဳက္ ႀကိဳက္လံုးပစ္နိုင္ငံေရးနဲ႔တက္လာသူပါ။ ခု က်ေနာ္ေျပာတဲ့အရပ္ေတြမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္ေတြ၊ လူျဖဴႀကီးစိုးေရး၊ လူဝင္မႈဆန္႔က်င္ေရး၊ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ခြင့္မေပးေရး၊ လိင္တူအခြင့္အေရးဆန္႔က်င္သူေတြ အဖြျ႔ေတြမ်ားသလို ဂ်ဴးဆန္႔က်င္ေရးသမားေတြလည္း ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ေပါပါတယ္။ K သံုးေတြ ႀကီးစိုးခဲ့ မင္းမူခဲ့တဲ့ေဒသေတြထဲလည္းပါပါတယ္။ ဒီမွာေတာ့ အဲ့သလိုလူေတြ အစုအသင္းဝင္ေတြကို Conservative ကန္ဆားဗတစ္ ေရွးရိုးဆန္သူေတြလို႔ ေဖါ့ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။

ခုတရုတ္က ကုန္သြယ္ခြန္တိုးတာဟာ စီးပြားေရးကိစၥသင္သက္မ်ွမဟုတ္ဘဲ နိုင္ငံေရးအရပါ လုပ္တာပါ။ နိုင္ငံေရးသမားဆိုေတာ့ လုပ္တိုင္းမ်ာ နိုင္ငံေရးပါပါတယ္။ နိုင္ငံေရးျဖစ္ပါတယ္။ နိုင္ငံေရးရည္ရြက္ခ်က္ရွိပါတယ္။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

ေမ ၁၄၊ ၂ဝ၁၉

read more