(ဝင္စို႔ထြက္စို႔)
ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီထူေထာင္ၾကေတာ့ ပါတီအဝင္အထြက္ကိစၥကို အေလးအနက္ထားစဥ္းစားၾကေၾကာင္း ေရးထားတာေတြဖတ္ဖူးသလို လူႀကီးသူမေတြေျပာတာလည္း မွတ္သားဖူးတယ္။ ပါတီအဝင္အထြက္ကိစၥကို ဘယ္လိုစဥ္းၾကသလဲဆိုေတာ့ “အဝင္လြယ္ၿပီး အထြက္ခက္တဲ့ပါတီ”အျဖစ္သြားမလား၊ “အဝင္ခက္ၿပီး အထြက္လြယ္တဲ့ပါတီ”အျဖစ္သြားမလား။ “အဝင္ေရာအထြက္ပါ ခက္တဲ့ပါတီ”အျဖစ္သြားမလား၊ “အဝင္ေရာအထြက္ပါ လြယ္တဲ့ပါတီ”အျဖစ္သြားမလားဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳးပဲ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ “အဝင္ခက္ၿပီး အထြက္လြယ္တဲ့ပါတီ“လမ္းေၾကာင္းကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကသတဲ့။ ကြန္ျမဴနစ္တေယာက္ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ မာ့က္စ္ဝါဒအေတြးအေခၚအဘိဓမၼာေပၚယံုၾကည္စူးနစ္ရံုေလာက္နဲ႔မၿပီးဘူး။ ေတာ္လွန္ေရးသေဘာတရားနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးလက္ေတြ႔ကိုပါ ယံုၾကည္ျဖတ္သန္းမွျဖစ္တာ မဟုတ္လား။ မာ့က္စ္ဝါဒအဘိဓမၼာယံုၾကည္သက္ဝင္ရံုေလာက္နဲ႔ တကယ့္ေတာ္လွန္ေရးလက္ေတြ႔ထဲပါဖို႔ဆိုတာ ျဖစ္မွမျဖစ္နိုင္တာကိုး။ အလားတူပဲ အဘိဓမၼာေပၚ ယံုၾကည္သက္ဝင္ျခင္းမရွိပဲနဲ႔လည္း ဘာေတာ္လွန္ေရးမွ သြားလို႔မရဘူးမဟုတ္လား။ ဒါ့ေၾကာင့္ အဘိဓမၼာနဲ႔ေတာ္လွန္ေရးလက္ေတြ႔ ေပါင္းစပ္ရမယ္လို႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြက ခံယူထားၾကတာလည္း အထင္အရွားပဲ။
ျပန္ေကာက္ရရင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ပါတီဝင္တေယာက္ဟာ မိမိဆႏၵအေလ်ွာက္ အခ်ိန္မေရြးနႈတ္ထြက္နိုင္တာမွန္ေပမယ့္ ပါတီဝင္တေယာက္ျဖစ္လာဖို႔ရာၾကေတာ့ လံုေလာက္တဲ့အေတြ႔အႀကံဳရွိမႈ ခိုင္က်ည္တဲ့အဘိဓမၼာၿမဲမႈ စတာေတြနဲ႔ တိုင္းတာစံခ်ိန္ယူၿပီးမွ ျဖစ္ၾကရတာကိုး။
အျခား လက္ယ်ာပါတီေတြ(ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္) ဒီမိုကေရစီပါတီေတြလို ၂ က်ပ္ေပး ေဖါင္ဝယ္ျဖည့္ရံုနဲ႔ ပါတီဝင္ျဖစ္ရတာမ်ိဳးနဲ႔မတူပါဘူး။ ဒါေတာင္ အဲ့ဒီ နွစ္က်ပ္တန္ပါတီဝင္ျဖစ္ဖို႔ ဖိနွိပ္မႈႀကီးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္နွေယာက္ ပါတီဝင္ျဖစ္ဝံ့ခဲ့လဲ။ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား စြန္႔ခြာထြက္ေျပးကုန္ၾကလဲ။ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ပါတီဝင္ႏႈတ္ထြက္ပြဲေတြ(စစ္အုပ္စုအလိုက်)တၿခိမ္းၿခိမ္းလုပ္ခဲ့ၾကသလဲ။ တျခားမၾကည့္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ နွစ္က်ပ္တန္အင္န္အယ္လ္ဒီပါတီဝင္ေခတ္က ပါတီဝင္ေတြကိုပဲၾကည့္။ တခ်ိဳ႔မ်ား ပါတီအေပၚသစၥာေဖါက္ရံုမက စစ္အုပ္စုဆီမွာ အေတြးအေခၚအရပါ လက္နက္ခ် ဒူးေထာက္ခဲ့သူေတြ တပံုႀကီးပဲ။ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့သူတခ်ိဳ႔ ထိပ္ဆံုးကေန ဒူးေထာက္သြားတာေတြလည္း အထင္အရွားရွိတယ္။ တခ်ိဳ႔ဆို နိုင္ငံေရးရာသီဥတုကိုၾကည့္ၿပီး ဝင္စို႔ထြက္စို႔ လုပ္ေနၾကတာလည္းရွိတယ္။ တခ်ိဳ႔ဆို ဟိုခုန္ဒီခုန္ ဟိုပါတီဒီပါတီေျပာင္းၿပီးေနၾကတာေတြလည္းရွိတယ္။ အခြင့္အေရးသမား အေခ်ာင္သမားဆိုတာ ပါတီတိုင္း သမိုင္းေခတ္တိုင္း အေျခအေနတိုင္းမွာ ရွိၾကစၿမဲပဲ။ ဘာမွေတာ့လည္း သိတ္မဆန္းၾကယ္လွဘူးထင္ရေပမယ့္ အဲ့ဒီအေခ်ာင္သမားေတြလက္ထဲ အာဏာေရာက္သြားရင္ေတာ့ တိုင္းျပည္ဟာ လူလံုးမလွျဖစ္ရတာပဲ။ ျပည္သူေတြ ဝမ္းမဝ ခါးမလွျဖစ္ရတာပဲ။
ဒါဟာ အဘိဓမၼာတခုခု ဝါဒတခုခု အေတြးအေခၚတခုခုနဲ႔စိုုက္ထူထားတာမဟုတ္ပဲ “ဒီမိုကေရစီ”ဆိုတဲ့ လုပ္ဟန္တခုနဲ႔တည္းနဲ႔တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အဝင္လည္းလြယ္ အထြက္လည္းလြယ္တဲ့ နိုင္ငံေရးပါတီေတြရဲ့ ျဖစ္ရၿမဲသေဘာပဲ။ ႀကံဳဳရၿမဲဓမၼတာပဲ။ အေမရိကန္မွာ ေလာေလာဆယ္ ေဟာ့တ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒၚနယ္လ္ထရမ့္ကိုၾကည့္ ဒီမိုကရက္ယိမ္းလိုက္ ရီပါတ္ဘလီကင္န္ယိမ္းလိုက္ ဘယ္ဘက္မွမပါသလိုလို လုပ္ျပလိုက္နဲ႔ ခုေပၚလာတဲ့အေျခအေနကိုအခင္းအက်င္းကို ဖမ္းဆုပ္ၿပီး ရီပါတ္ဘလီကင္န္လုပ္ၿပီး ပါတီတြင္းသမၼတေလာင္းေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ မၾကာခင္(ဒီၾကားထဲ ဘာမွမျဖစ္ရင္) သမၼတေရြးပြဲေတာင္ ဝင္ေတာ့မွာပဲ။
နိဂံုးခ်ဳပ္ခ်င္တာက ဘယ္ေလာက္အဝင္လြယ္ အထြက္လြယ္တဲ့ပါတီျဖစ္ေနေစဦး ပါတီဝင္စိစစ္တာ ပါတီတြင္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာေတြေတာ့ လုပ္ေနရမွာပါပဲ။ ဒါကို ပါတီတည္ေဆာက္ေရးလို႔ ဆိုရမယ္ထင္ပါတယ္။
ခု ေခတ္ေလးနည္းနည္းေကာင္းလာ ဖိနွိပ္မႈေလးနည္းနည္းေလ်ာ့လာ အာဏာထဲေျခတဘက္ခ်မိသလိုျဖစ္လာေတာ့ အင္န္အယ္လ္ဒီကို ဦးတည္ပစ္မွတ္ထားၿပီး ထိုးနွက္တိုက္ခိုက္ေနခ်ိန္က တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းတို႔ ဗဟန္းေရခဲဆိုင္မွတ္တိုင္ေရွ႔တို႔ ေယာင္လို႔ေတာင္ လမ္းျဖတ္မေလ်ွာက္ဝံ့ ေျခမခ်ရဲခဲ့သူေတြ ခုေတာ့ ေမေမ့ခ်စ္ခ်စ္ အင္န္အယ္လ္ဒီပါတီဝင္ တကယ့္သူရဲေကာင္းႀကီးေတြလို ရဲရင့္တက္ၾကြေနၾကတာေတြလည္းျမင္ေနရတယ္။ ေကာင္းပါတယ္ အဲ့သလို ရဲရင့္တက္ႀကြစိတ္ကို အရွိန္မေသေအာင္ ေမြးထားၾကပါ။ ဖိနွိပ္မႈ ျပန္ထူလာလို႔ ေထာင္တံခါးေတြ ခုထက္ပို က်ယ္က်ယ္ဟလာတဲ့အခါ ဒီစိတ္မ်ိဳးနဲ႔ရွင္သန္ျဖတ္သန္းၾကပါ။
အဝင္လြယ္အထြက္လြယ္ပါတီမို႔ လက္နဲ႔ရြယ္ရံုနဲ႔ လက္နက္ခ်သြားသူေတြမျဖစ္ဖို႔ပါပဲ။ ျပည္သူအေပၚ မေမာက္မာမိဖို႔ပါပဲ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
စက္တင္ဘာ ၅၊ ၂ဝ၁၉
0 comments:
Post a Comment