(ငၾကြက္ဟာ သတ္ပစ္ရမယ့္ေကာင္)
ေသဒဏ္ေပးၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္သတ္ပစ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ လူယုတ္မာရာဇဝတ္ေကာင္ေတြနဲ႔ ေထာင္ထဲမွာ က်ေနာ္ဆံုခဲ့တာမနည္းဘူး။ သူတို႔ေတြ ေသဒဏ္က်ေနၾကတာ က်ေနာ္ေထာင္ထဲမေရာက္ခင္ကေရာ ေရာက္ၿပီးမွေရာဘဲ။ စစ္အုပ္စုကေပးတဲ့ အစိုးရလြတ္ၿငိမ္းသက္သာေတြရၿပီး သူတို႔သာ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ လြတ္ကုန္တယ္။ က်ေနာ္က ေလ်ွာ့ရက္ တရက္ေတာင္မရေတာ့ ေနၿမဲနဲ႔က်န္ခဲ့တယ္။ ဒီ လူယုတ္မာရာဇဝတ္ေကာင္ေတြ လြတ္သြားတာကို မေက်မခ်မ္းျဖစ္စရာမရွိေပမယ့္ ဒီလူေတြထဲမွာ ေသဒဏ္အမိန္႔ခ်ၿပီးတာနဲ႔ လုပ္စရာရွိတာေတြျမန္ျမန္ၿပီးျပတ္ေအာင္လုပ္ၿပီး ျမန္ျမန္သတ္ပစ္ရမယ့္လူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာကိုေတာ့ လူေတြသိဖို႔လိုပါတယ္။
အမႈတခုမွာဆို ဘယ္ေလာက္ ယုတ္မာရက္စက္သလဲေျပာျပပါ့မယ္။ အမႈက ဓားျပ၊ မုဒိန္း၊ လူသတ္။ ဒီလူေတြနဲ႔က်ေနာ္က အင္းစိန္ေထာင္ ႀကိဳးတိုက္(တိုက္အမွတ္ ၂၊ ရင္ကြဲတိုက္)မွာ ဆံုခဲ့တာ။ သူတို႔က အမႈတြဲ ၃ ေယာက္။ ၂ ေယာက္က ေသဒဏ္။ တေယာက္က နွစ္ႀကီး။ နွစ္ႀကီးသမားက အေဆာင္မွာ အခန္းလူႀကီးျဖစ္ၿပီး ေထာင္မင္းသားလုပ္ေနေတာ့ ဒီေသဒဏ္က် သူ႔အမႈတြဲ ၂ ေယာက္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးျပန္ၾကည့္တယ္။ ဒီေတာ့ ဒီ ၂ ေယာက္က ႀကိဳးတိုက္မွာ အေကာင္ပဲ။ ေထာင္ပိတ္ၿပီး အိပ္ခ်ိန္မေပးခင္ ညဘက္ဆို မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္အခန္းကလူေတြနဲ႔ တိုးတိုးသက္သာ ေရာက္တတ္ရာရာေျပာၾကတယ္။ က်ေနာ္ေျပာတာေတြမွာ ဝတၳဳဇာတ္လမ္းေတြကလြဲလို႔ က်န္တာေတြ သူတို႔စိတ္မဝင္စားဘူး။ က်ေနာ္က သူတို႔အေၾကာင္း သူတို႔အမႈေတြအေၾကာင္း စိတ္ဝင္တစားေမးတယ္။ ျပန္ေျပာၾကတယ္။ ေျပာတဲ့ေနရာမွာ မွားခဲ့မိုက္ခဲ့တာအတြက္ ေနာင္တနဲ႔ယွဥ္တဲ့စိတ္အခံနဲ႔ေျပာသူကမ်ားပါတယ္။ ခုေျပာတဲ့ လူ ၂ ေယာက္ကေတာ့ သူတို႔အမႈကို ေျပာတာမွာ ဘာေနာင္တရတဲ့ေလသံမွ မပါတဲ့အျပင္ အရသာခံၿပီးကို ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ကိုေျပာတာ။ တခ်က္တခ်က္ တဟားဟားနဲ႔ပါ ရယ္ေသးတာ။ နားေထာင္ရင္း စက္ဆုပ္ရြံရွာစိတ္နဲ႔အတူ ထိတ္လန္႔ၾကက္သီးေမြးညွင္းပါထတယ္။ ၂ ေယာက္ထဲက တေယာက္က ေခါင္းေဆာင္။ နံမည္က ငၾကြက္ပဲထားပါေတာ့။
ငၾကြက္က အင္းသူႀကီးသား၊ ပိုက္ဆံရွိတယ္။ ေနာက္လိုက္ရွိတဲ့ လူမိုက္။ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚသား၊ ေနတဲ့ရြာကၿမိ့ဳနဲ႔အလွမ္းေဝးၿပီး ရြာဆက္ျပတ္ေပမယ့္ ရြာႀကီး၊ ပင္လယ္နဲ႔နီးတယ္။ ငႀကြက္တို႔က ေက်းရြာေကာင္စီက ဆက္ေၾကးျပန္ေပးေနရတဲ့လူ၊၊ ေကာင္စီက အရက္ပုန္းခ်က္တဲ့လူေတြ မီးေသြးခိုးဖုတ္တဲ့လူေတြ တရားမဝင္ငါးဖားရွာစားတဲ့လူေတြဆီက လိုင္းေၾကးယူတယ္။ ငၾကြက္တို႔အုပ္က အဲ့ဒီေကာင္စီေတြ မဟုတ္တာလုပ္ေနတာသိေတာ့ သူတို႔ပါ ေဝစုေပးဆိုၿပီး မိုက္ေၾကးခြဲစားတယ္။ မိုက္ဂုဏ္နဲ႔လူအုပ္ဆိုေတာ့ လူေတြကလန္႔တယ္။ ငၾကြက္က ရြာထဲက ေကာင္မေလးတေယာက္ကို ႀကိဳက္တယ္။ ေကာင္မေလးက ျပန္မႀကိဳက္ဘူး။ ေကာင္မေလးမိဘေတြက ငၾကြက္နဲ႔ သေဘာမတူေပမယ့္ မေျပာရဲဘူး။ မေပးစားဘူးေျပာရင္ သတ္ပစ္မယ္တို႔ဘာတို႔ လုပ္ထားတာ။ ေနာက္ေတာ့ ေကာင္မေလး ရြာနီးခ်င္းမွာ အုတ္သြားဖုတ္ရင္း အုတ္ဖုတ္အလုပ္သမား ေကာင္ေလးတေယာက္နဲ႔ ႀကိဳက္တယ္၊ ယူလိုက္တယ္။ ၂ ရြာၾကားက အုတ္ဖိုေတြရွိတဲ့ေနရာမွာ တဲထိုးၿပီးေနတယ္၊ သမီးမရွိေတာ့လို႔ ငၾကြက္ရန္ေအးသြားေပမယ့္ သူ႔သမီးလင္မယားကို ဘာလုပ္ပစ္မယ္ ညာလုပ္ပစ္မယ္ေတြ အိမ္ေရွ႔လာ ႀကိမ္းႀကိမ္းေနေတာ့ မိဘေတြလည္း လန္႔ၿပီး ရြာေျပာင္းေျပးၾကတယ္။
တရက္ ငၾကြက္က သူ႔တပည့္ ၂ ေယာက္ေခၚၿပီး ေကာင္မေလး လင္မယားေနတဲ့ တဲကိုလာတယ္၊ ၾကက္ဖမ္းသတ္ ခ်က္ခိုင္းၿပီး အရက္နဲ႔ျမည္းရင္း ေကာင္ေလးေရွ႔တင္ ေကာင္မေလးကို ဖက္လားရမ္းလားေတြလုပ္တယ္၊ မခံခ်င္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာတယ္၊ အဲ့သလို ရန္ အခါခါလာစတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ေကာင္ေလးကရွက္ၿပီး တေန႔ေတာ့ေတြ႔ၾကမွာပါလို႔ အသိတေယာက္ကိုေျပာတယ္။ အဲ့ဒီအသိက ငၾကြက္ကိုျပန္ေျပာေတာ့ ငၾကြက္က မင္းလားကြ ငါ့ကိုဆိုၿပီး လူလည္ေကာင္မွာ ထိုးႀကိတ္ကန္ေက်ာက္ၿပီး မေသရံုတမယ္လုပ္ပစ္တယ္၊ ေနာက္ေတာ့ လင္မယား ရြာေျပာင္းေျပးေတာ့မလိုလို ၿမိ့ဳတက္ၿပီး ႀကံဳရာက်ပမ္းလုပ္စားေတာ့မလိုလို အသံထြက္လာတယ္၊ ငၾကြက္က အေဖာ္ေတြနဲ႔ သူတို႔ေနတဲ့ တဲကိုသြားၿပီး မင္းသြားရင္သြား ငါ့မယားေတာ့ထားခဲ့ဆိုၿပီး ေကာင္မေလးကို ဖက္ရမ္းနမ္းရံႉ႔ တကိုယ္လံုးစိတ္ႀကိဳက္ ကိုင္တြယ္ပြတ္သတ္ ဖ်စ္ညွစ္တာေတြလုပ္ၿပီး ျပန္သြားတယ္။
ဒါကိုၾကားတဲ့ ေကာင္ေလးဘက္က ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြက မခံနိုင္လို႔ ေနာက္တခါလာလုပ္ရင္ ျပန္ခ်မယ္ဆိုၿပီး လူစုတာ ဓားေသြးတာ လွံခၽြန္တာလုပ္တယ္၊ ရဲေတြ ေကာင္စီေတြေတာ့ မတိုင္ဝံ့ဘူး၊ တိုင္လည္း ဘာမွမထူးဘူးဆိုတာ သိေနတယ္။ ေကာင္ေလးဘက္အမ်ိဳးက လူအုပ္ေတာင့္ေတာ့ ငၾကြက္က ေနာက္တခါ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ သြားၿပီးမရမ္းကားဘူး၊ ဂြင္ေစာင့္ၿပီးလုပ္ဖို႔ႀကံတယ္၊ စိတ္ခ်ရတဲ့ လက္ရံုးလူမိုက္ ၂ ေကာင္ကလြဲလို႔ ဘယ္သူ႔မွအသိမေပးဘဲ ႀကိတ္ႀကံၾကတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ေျခၿငိမ္ေနတယ္၊ ျဖဴသည္မဲသည္ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး၊ ကိုယ္ရွိန္သတ္ထားတယ္၊ လူေတြကေတာ့ ဟိုဘက္က လုူအုပ္ေတာင့္ေတာ့ ငၾကြက္တို႔ ကၽြတ္ေနၿပီဆိုၿပီး ႀကိတ္ဝမ္းသာၾကတယ္၊
လူေတြေသြးေအးသေလာက္ရွ္ိသြားၿပီး ဟိုလင္မယားလည္း တဲမွာဘဲဆက္ေနဖို႔ျဖစ္သြားတယ္၊ ရြာလည္းမေျပာင္းၿမိ့ဳလည္း မတက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ငၾကြက္လည္း စိတ္ေလၿပီး ပုသိမ္ဘက္ဘဲတက္သြားသလိုလို ၿမိ့ဳမွာဘဲ ရိုက္မႈျဖစ္လို႔ ေထာင္က်ေနသလိုလိုေတြ ရြာထဲမွာအသံထြက္လာတယ္။ လူေတြလည္း စိတ္ေအးသလိုျဖစ္ေနၾကတယ္။
အမွန္က ငၾကြက္က သူ႔ လက္ရံုး ၂ ေကာင္ေခၚၿပီး ပင္လယ္ဘက္က ရြာတရြာမွ ေျခရာခနသြားေဖ်ာက္ေနတာ။ ေနာက္ေတာ့ လူေတြ ေမ့သေလာက္ရွိေတာ့မွ ဘယ္သူမွမရိပ္မိေအာင္ ငၾကြက္နဲ႔သူ႔လူေတြ ဟိုလင္မယားေနတဲ့တဲကိုသြားတယ္၊ တုတ္ ဓား အျပင္ လုပ္ေသနတ္အတိုတလက္လည္း ယူသြားတယ္။
တဲထဲေရာက္ေတာ့ လင္မယား ၂ ေယာက္ကို ရိုက္နွက္ၿပီး ႀကိဳးတုတ္တယ္။ ေကာင္ေလးကို အမ်ိဳးမ်ိဳးနွိပ္စက္တယ္။ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ထားတဲ့ေကာင္ေလးေရွ႔မွာ ေကာင္မေလးကို တံုးလံုးခၽြတ္ၿပီး ၃ ေယာက္ တေယာက္ တလွည့္ မုဒိန္းက်င့္တယ္၊ က်င့္လို႔ဝေတာ့ ေကာင္မေလးေပါင္ၿခံၾကားထဲ အုန္းဆံႀကိဳးအၾကမ္းကိုညွပ္ၿပီး ေရွ႔ေနာက္ ပြတ္တိုက္ၿပီးဆြဲတယ္။ အကုန္လံုး စုတ္ျပတ္သတ္ ေသြးခ်င္းခ်င္းရဲၿပီး သတိလစ္တဲ့အထိလုပ္တယ္။ ေကာင္ေလးရဲ႔ ေယာက္်ားတန္ဆာကို အရင္းကေနဓားနဲ႔ျဖတ္ၿပီး ေကာင္ေလးပါးစပ္ထဲဆို႔တယ္။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္ေလာက္အထိ ယုတ္မာလဲဆိုေတာ့ ေသြးခ်င္းခ်င္းရဲၿပီး မခ်ိမဆန္႔ နာက်င္ညည္းတြားေနတဲ့ေကာင္ေလးကို ေမွာက္ခိုင္းၿပီး သတိေမ့ေနတဲ့ေကာင္မေလးကို အေပၚကေန ပက္လက္လွန္တင္ၿပီး ေကာင္မေလးတန္ဆာထဲကို ေသနတ္နဲ႔ ၃ ခ်က္ ဆက္ပစ္တယ္။ က်ည္ဆန္က ေအာက္က ေကာင္ေလးကိုပါေဖါက္မွန္ၿပီးပြဲခ်င္းၿပီးကုန္ၾကတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဓားျမတိုက္တာလိုလို ထင္ရေအာင္ ရွိတဲ့ပစၥည္းေလးေတြယူ တအိမ္လံုးေမႊေနွာက္လွန္ေလွာေမႊေႏွာက္ျပီး ထားခဲ့တယ္။
အမႈကႀကီးေတာ့ စီအိုင္ဒီအထိပါေရာက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးေပၚကုန္တယ္။ ငႀကြက္နဲ႔ တပည့္တေကာင္က ေသဒဏ္က်တယ္။ က်တာမွ ငၾကြက္က တႀကိဳးနဲ႔ တကၽြန္း။ ေနာက္တေကာင္က တႀကိဳး။ ငၾကြက္အမႈက တေပါင္းတည္း ခ်ထားတာ။ အမႈေတြ ခြဲမထားဘူး။
ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေတာင္ငူေထာင္ေရာက္၊ ခန ျပန္လြတ္၊ ျပန္ဖမ္း၊ အင္းစိန္ျပန္ေရာက္၊ ေထာင္ေျပာင္း သာယာဝတီေထာင္ေရာက္၊ ေနာက္ မ်က္ေစ့ခြဲဖို႔ အင္းစိန္ေထာင္ျပန္ေရာက္တယ္၊ သီးသန္႔မွာခနထားၿပီး အျပင္ထြက္မ်က္ေစ့ခြဲရတယ္၊ မ်က္ေစ့ခြဲၿပီးေတာ့ ေထာင္မႀကီးျပန္ေရာက္ၿပီး အင္းစိန္ေထာင္ေဆးရံုမွာ ခနေနရတယ္။ ေထာင္ေဆးရံုုမွာေနတုန္း ငၾကြက္နဲ႔ဲ႔ျပန္ဆံုတယ္၊ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ငႀကြက္က ေထာင္ေဆးရံုတန္းစီးေတာ့မဟုတ္ဘူး။ အေကာင္ေတာ့ အေကာင္ဘဲ။ က်ေနာ့္လည္း မွတ္မိေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နႈတ္ဆက္ၿပီး အကူအညီလိုရင္ေျပာပါလို႔ေျပာတယ္။
သူက ႀကိဳးလြတ္၊ နစ္ ၂ဝ ကၽြန္းတည္၊ ၂ဝ ကၽြန္းကမွ ၁ဝ နွစ္တည္ၿပီး အဆင့္ဆင့္ျပစ္ဒဏ္ေလ်ာ့လာလိုက္တာ သူ႔ေနသားနဲ႔ဆို လြတ္ကာနီးေနၿပီ။ “ေနာက္ ၄ လေလာက္ဆို က်ေနာ္ လြတ္ၿပီဗ်“ လို႔ေျပာရင္း ေပ်ာ္ေနပံုဘဲ။ က်ေနာ္က သစ္ပင္မွာေထာက္ထားတဲ့ သူ႔လက္ေတြကိုၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲ ေျခာက္ေျခာက္ျခားေတြျဖစ္ၿပီး “အဲ့ဒီလက္ေတြ အဲ့ဒီလက္ေတြ“လို႔ ပါးစပ္ကအလိုလို အသံထြက္သြားတယ္။ သူက “ဘာလဲဗ် အဲ့ဒီလက္ေတြ အဲ့ဒီလက္ေတြဆိုတာက“တဲ့။ “ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး၊ က်ေနာ့္လက္ေတြ ျပတ္ေနတာကိုေျပာတာပါ“လို႔ေျပာၿပီး လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီည က်ေနာ္ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ တညလံုးလိုလို “ေကာင္မနဲ႔အေကာင္က ငၾကြက္အရွက္ခြဲၿပီးရံုမက ေဆြမ်ိဳးအားကိုးနဲ႔ ေသြးတိုးစမ္းေတာ့ ေသခ်င္းဆိုးနဲ႔ ေသၾကတာေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါမ်ိဳးလုပ္ ဒါမ်ိဳးဘဲျဖစ္မွာေပါ့“ဆိုတဲ့ ငၾကြက္အသံပဲ နားထဲမွာထပ္တလဲလဲၾကားေနတယ္။ တိုက္ခန္းတခန္းလံုး အဲ့ဒီအသံေတြနဲ႔ျပည့္ေနတယ္။ စိတ္လည္း မခ်မ္းသာဘူး။ လူလည္း ေမာဟိုက္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သိတ္မၾကာဘူး ငၾကြက္လြတ္သြားတာၾကားတယ္။
ငၾကြက္တို႔လို ရာဇဝတ္သားေတြအတြက္ ေသဒဏ္ဟာမျဖစ္မေနရွိမွာျဖစ္သလို မသတ္မျဖစ္လည္း သတ္ပစ္ရမွာပါ။ ယဥ္ေက်းတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ေသဒဏ္မရွိသင့္ေတာ့ဘူးဆိုတာထက္ ယဥ္ေက်းတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ငႀကြက္တို႔လိုလူေတြ မရွိသင့္ဘူး၊ ရွင္သန္ခြင့္ မေပးသင့္ဘူးဆိုတာက ပိုတရားမ်ွတၿပီး ပိုယဥ္ေက်းတဲ့အျပဳအမူလို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ အဲ့လိုယံုလို႔ က်ေနာ္ဟာ မယဥ္ေက်းသူဆိုလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ မယဥ္မေက်းေနပါ့မယ္။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
ေမ ၃ဝ၊ ၂ဝ၁၉
ေသဒဏ္ေပးၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္သတ္ပစ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ လူယုတ္မာရာဇဝတ္ေကာင္ေတြနဲ႔ ေထာင္ထဲမွာ က်ေနာ္ဆံုခဲ့တာမနည္းဘူး။ သူတို႔ေတြ ေသဒဏ္က်ေနၾကတာ က်ေနာ္ေထာင္ထဲမေရာက္ခင္ကေရာ ေရာက္ၿပီးမွေရာဘဲ။ စစ္အုပ္စုကေပးတဲ့ အစိုးရလြတ္ၿငိမ္းသက္သာေတြရၿပီး သူတို႔သာ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ လြတ္ကုန္တယ္။ က်ေနာ္က ေလ်ွာ့ရက္ တရက္ေတာင္မရေတာ့ ေနၿမဲနဲ႔က်န္ခဲ့တယ္။ ဒီ လူယုတ္မာရာဇဝတ္ေကာင္ေတြ လြတ္သြားတာကို မေက်မခ်မ္းျဖစ္စရာမရွိေပမယ့္ ဒီလူေတြထဲမွာ ေသဒဏ္အမိန္႔ခ်ၿပီးတာနဲ႔ လုပ္စရာရွိတာေတြျမန္ျမန္ၿပီးျပတ္ေအာင္လုပ္ၿပီး ျမန္ျမန္သတ္ပစ္ရမယ့္လူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာကိုေတာ့ လူေတြသိဖို႔လိုပါတယ္။
အမႈတခုမွာဆို ဘယ္ေလာက္ ယုတ္မာရက္စက္သလဲေျပာျပပါ့မယ္။ အမႈက ဓားျပ၊ မုဒိန္း၊ လူသတ္။ ဒီလူေတြနဲ႔က်ေနာ္က အင္းစိန္ေထာင္ ႀကိဳးတိုက္(တိုက္အမွတ္ ၂၊ ရင္ကြဲတိုက္)မွာ ဆံုခဲ့တာ။ သူတို႔က အမႈတြဲ ၃ ေယာက္။ ၂ ေယာက္က ေသဒဏ္။ တေယာက္က နွစ္ႀကီး။ နွစ္ႀကီးသမားက အေဆာင္မွာ အခန္းလူႀကီးျဖစ္ၿပီး ေထာင္မင္းသားလုပ္ေနေတာ့ ဒီေသဒဏ္က် သူ႔အမႈတြဲ ၂ ေယာက္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးျပန္ၾကည့္တယ္။ ဒီေတာ့ ဒီ ၂ ေယာက္က ႀကိဳးတိုက္မွာ အေကာင္ပဲ။ ေထာင္ပိတ္ၿပီး အိပ္ခ်ိန္မေပးခင္ ညဘက္ဆို မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္အခန္းကလူေတြနဲ႔ တိုးတိုးသက္သာ ေရာက္တတ္ရာရာေျပာၾကတယ္။ က်ေနာ္ေျပာတာေတြမွာ ဝတၳဳဇာတ္လမ္းေတြကလြဲလို႔ က်န္တာေတြ သူတို႔စိတ္မဝင္စားဘူး။ က်ေနာ္က သူတို႔အေၾကာင္း သူတို႔အမႈေတြအေၾကာင္း စိတ္ဝင္တစားေမးတယ္။ ျပန္ေျပာၾကတယ္။ ေျပာတဲ့ေနရာမွာ မွားခဲ့မိုက္ခဲ့တာအတြက္ ေနာင္တနဲ႔ယွဥ္တဲ့စိတ္အခံနဲ႔ေျပာသူကမ်ားပါတယ္။ ခုေျပာတဲ့ လူ ၂ ေယာက္ကေတာ့ သူတို႔အမႈကို ေျပာတာမွာ ဘာေနာင္တရတဲ့ေလသံမွ မပါတဲ့အျပင္ အရသာခံၿပီးကို ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ကိုေျပာတာ။ တခ်က္တခ်က္ တဟားဟားနဲ႔ပါ ရယ္ေသးတာ။ နားေထာင္ရင္း စက္ဆုပ္ရြံရွာစိတ္နဲ႔အတူ ထိတ္လန္႔ၾကက္သီးေမြးညွင္းပါထတယ္။ ၂ ေယာက္ထဲက တေယာက္က ေခါင္းေဆာင္။ နံမည္က ငၾကြက္ပဲထားပါေတာ့။
ငၾကြက္က အင္းသူႀကီးသား၊ ပိုက္ဆံရွိတယ္။ ေနာက္လိုက္ရွိတဲ့ လူမိုက္။ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚသား၊ ေနတဲ့ရြာကၿမိ့ဳနဲ႔အလွမ္းေဝးၿပီး ရြာဆက္ျပတ္ေပမယ့္ ရြာႀကီး၊ ပင္လယ္နဲ႔နီးတယ္။ ငႀကြက္တို႔က ေက်းရြာေကာင္စီက ဆက္ေၾကးျပန္ေပးေနရတဲ့လူ၊၊ ေကာင္စီက အရက္ပုန္းခ်က္တဲ့လူေတြ မီးေသြးခိုးဖုတ္တဲ့လူေတြ တရားမဝင္ငါးဖားရွာစားတဲ့လူေတြဆီက လိုင္းေၾကးယူတယ္။ ငၾကြက္တို႔အုပ္က အဲ့ဒီေကာင္စီေတြ မဟုတ္တာလုပ္ေနတာသိေတာ့ သူတို႔ပါ ေဝစုေပးဆိုၿပီး မိုက္ေၾကးခြဲစားတယ္။ မိုက္ဂုဏ္နဲ႔လူအုပ္ဆိုေတာ့ လူေတြကလန္႔တယ္။ ငၾကြက္က ရြာထဲက ေကာင္မေလးတေယာက္ကို ႀကိဳက္တယ္။ ေကာင္မေလးက ျပန္မႀကိဳက္ဘူး။ ေကာင္မေလးမိဘေတြက ငၾကြက္နဲ႔ သေဘာမတူေပမယ့္ မေျပာရဲဘူး။ မေပးစားဘူးေျပာရင္ သတ္ပစ္မယ္တို႔ဘာတို႔ လုပ္ထားတာ။ ေနာက္ေတာ့ ေကာင္မေလး ရြာနီးခ်င္းမွာ အုတ္သြားဖုတ္ရင္း အုတ္ဖုတ္အလုပ္သမား ေကာင္ေလးတေယာက္နဲ႔ ႀကိဳက္တယ္၊ ယူလိုက္တယ္။ ၂ ရြာၾကားက အုတ္ဖိုေတြရွိတဲ့ေနရာမွာ တဲထိုးၿပီးေနတယ္၊ သမီးမရွိေတာ့လို႔ ငၾကြက္ရန္ေအးသြားေပမယ့္ သူ႔သမီးလင္မယားကို ဘာလုပ္ပစ္မယ္ ညာလုပ္ပစ္မယ္ေတြ အိမ္ေရွ႔လာ ႀကိမ္းႀကိမ္းေနေတာ့ မိဘေတြလည္း လန္႔ၿပီး ရြာေျပာင္းေျပးၾကတယ္။
တရက္ ငၾကြက္က သူ႔တပည့္ ၂ ေယာက္ေခၚၿပီး ေကာင္မေလး လင္မယားေနတဲ့ တဲကိုလာတယ္၊ ၾကက္ဖမ္းသတ္ ခ်က္ခိုင္းၿပီး အရက္နဲ႔ျမည္းရင္း ေကာင္ေလးေရွ႔တင္ ေကာင္မေလးကို ဖက္လားရမ္းလားေတြလုပ္တယ္၊ မခံခ်င္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာတယ္၊ အဲ့သလို ရန္ အခါခါလာစတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ေကာင္ေလးကရွက္ၿပီး တေန႔ေတာ့ေတြ႔ၾကမွာပါလို႔ အသိတေယာက္ကိုေျပာတယ္။ အဲ့ဒီအသိက ငၾကြက္ကိုျပန္ေျပာေတာ့ ငၾကြက္က မင္းလားကြ ငါ့ကိုဆိုၿပီး လူလည္ေကာင္မွာ ထိုးႀကိတ္ကန္ေက်ာက္ၿပီး မေသရံုတမယ္လုပ္ပစ္တယ္၊ ေနာက္ေတာ့ လင္မယား ရြာေျပာင္းေျပးေတာ့မလိုလို ၿမိ့ဳတက္ၿပီး ႀကံဳရာက်ပမ္းလုပ္စားေတာ့မလိုလို အသံထြက္လာတယ္၊ ငၾကြက္က အေဖာ္ေတြနဲ႔ သူတို႔ေနတဲ့ တဲကိုသြားၿပီး မင္းသြားရင္သြား ငါ့မယားေတာ့ထားခဲ့ဆိုၿပီး ေကာင္မေလးကို ဖက္ရမ္းနမ္းရံႉ႔ တကိုယ္လံုးစိတ္ႀကိဳက္ ကိုင္တြယ္ပြတ္သတ္ ဖ်စ္ညွစ္တာေတြလုပ္ၿပီး ျပန္သြားတယ္။
ဒါကိုၾကားတဲ့ ေကာင္ေလးဘက္က ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြက မခံနိုင္လို႔ ေနာက္တခါလာလုပ္ရင္ ျပန္ခ်မယ္ဆိုၿပီး လူစုတာ ဓားေသြးတာ လွံခၽြန္တာလုပ္တယ္၊ ရဲေတြ ေကာင္စီေတြေတာ့ မတိုင္ဝံ့ဘူး၊ တိုင္လည္း ဘာမွမထူးဘူးဆိုတာ သိေနတယ္။ ေကာင္ေလးဘက္အမ်ိဳးက လူအုပ္ေတာင့္ေတာ့ ငၾကြက္က ေနာက္တခါ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ သြားၿပီးမရမ္းကားဘူး၊ ဂြင္ေစာင့္ၿပီးလုပ္ဖို႔ႀကံတယ္၊ စိတ္ခ်ရတဲ့ လက္ရံုးလူမိုက္ ၂ ေကာင္ကလြဲလို႔ ဘယ္သူ႔မွအသိမေပးဘဲ ႀကိတ္ႀကံၾကတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ေျခၿငိမ္ေနတယ္၊ ျဖဴသည္မဲသည္ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး၊ ကိုယ္ရွိန္သတ္ထားတယ္၊ လူေတြကေတာ့ ဟိုဘက္က လုူအုပ္ေတာင့္ေတာ့ ငၾကြက္တို႔ ကၽြတ္ေနၿပီဆိုၿပီး ႀကိတ္ဝမ္းသာၾကတယ္၊
လူေတြေသြးေအးသေလာက္ရွ္ိသြားၿပီး ဟိုလင္မယားလည္း တဲမွာဘဲဆက္ေနဖို႔ျဖစ္သြားတယ္၊ ရြာလည္းမေျပာင္းၿမိ့ဳလည္း မတက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ငၾကြက္လည္း စိတ္ေလၿပီး ပုသိမ္ဘက္ဘဲတက္သြားသလိုလို ၿမိ့ဳမွာဘဲ ရိုက္မႈျဖစ္လို႔ ေထာင္က်ေနသလိုလိုေတြ ရြာထဲမွာအသံထြက္လာတယ္။ လူေတြလည္း စိတ္ေအးသလိုျဖစ္ေနၾကတယ္။
အမွန္က ငၾကြက္က သူ႔ လက္ရံုး ၂ ေကာင္ေခၚၿပီး ပင္လယ္ဘက္က ရြာတရြာမွ ေျခရာခနသြားေဖ်ာက္ေနတာ။ ေနာက္ေတာ့ လူေတြ ေမ့သေလာက္ရွိေတာ့မွ ဘယ္သူမွမရိပ္မိေအာင္ ငၾကြက္နဲ႔သူ႔လူေတြ ဟိုလင္မယားေနတဲ့တဲကိုသြားတယ္၊ တုတ္ ဓား အျပင္ လုပ္ေသနတ္အတိုတလက္လည္း ယူသြားတယ္။
တဲထဲေရာက္ေတာ့ လင္မယား ၂ ေယာက္ကို ရိုက္နွက္ၿပီး ႀကိဳးတုတ္တယ္။ ေကာင္ေလးကို အမ်ိဳးမ်ိဳးနွိပ္စက္တယ္။ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ထားတဲ့ေကာင္ေလးေရွ႔မွာ ေကာင္မေလးကို တံုးလံုးခၽြတ္ၿပီး ၃ ေယာက္ တေယာက္ တလွည့္ မုဒိန္းက်င့္တယ္၊ က်င့္လို႔ဝေတာ့ ေကာင္မေလးေပါင္ၿခံၾကားထဲ အုန္းဆံႀကိဳးအၾကမ္းကိုညွပ္ၿပီး ေရွ႔ေနာက္ ပြတ္တိုက္ၿပီးဆြဲတယ္။ အကုန္လံုး စုတ္ျပတ္သတ္ ေသြးခ်င္းခ်င္းရဲၿပီး သတိလစ္တဲ့အထိလုပ္တယ္။ ေကာင္ေလးရဲ႔ ေယာက္်ားတန္ဆာကို အရင္းကေနဓားနဲ႔ျဖတ္ၿပီး ေကာင္ေလးပါးစပ္ထဲဆို႔တယ္။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္ေလာက္အထိ ယုတ္မာလဲဆိုေတာ့ ေသြးခ်င္းခ်င္းရဲၿပီး မခ်ိမဆန္႔ နာက်င္ညည္းတြားေနတဲ့ေကာင္ေလးကို ေမွာက္ခိုင္းၿပီး သတိေမ့ေနတဲ့ေကာင္မေလးကို အေပၚကေန ပက္လက္လွန္တင္ၿပီး ေကာင္မေလးတန္ဆာထဲကို ေသနတ္နဲ႔ ၃ ခ်က္ ဆက္ပစ္တယ္။ က်ည္ဆန္က ေအာက္က ေကာင္ေလးကိုပါေဖါက္မွန္ၿပီးပြဲခ်င္းၿပီးကုန္ၾကတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဓားျမတိုက္တာလိုလို ထင္ရေအာင္ ရွိတဲ့ပစၥည္းေလးေတြယူ တအိမ္လံုးေမႊေနွာက္လွန္ေလွာေမႊေႏွာက္ျပီး ထားခဲ့တယ္။
အမႈကႀကီးေတာ့ စီအိုင္ဒီအထိပါေရာက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးေပၚကုန္တယ္။ ငႀကြက္နဲ႔ တပည့္တေကာင္က ေသဒဏ္က်တယ္။ က်တာမွ ငၾကြက္က တႀကိဳးနဲ႔ တကၽြန္း။ ေနာက္တေကာင္က တႀကိဳး။ ငၾကြက္အမႈက တေပါင္းတည္း ခ်ထားတာ။ အမႈေတြ ခြဲမထားဘူး။
ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေတာင္ငူေထာင္ေရာက္၊ ခန ျပန္လြတ္၊ ျပန္ဖမ္း၊ အင္းစိန္ျပန္ေရာက္၊ ေထာင္ေျပာင္း သာယာဝတီေထာင္ေရာက္၊ ေနာက္ မ်က္ေစ့ခြဲဖို႔ အင္းစိန္ေထာင္ျပန္ေရာက္တယ္၊ သီးသန္႔မွာခနထားၿပီး အျပင္ထြက္မ်က္ေစ့ခြဲရတယ္၊ မ်က္ေစ့ခြဲၿပီးေတာ့ ေထာင္မႀကီးျပန္ေရာက္ၿပီး အင္းစိန္ေထာင္ေဆးရံုမွာ ခနေနရတယ္။ ေထာင္ေဆးရံုုမွာေနတုန္း ငၾကြက္နဲ႔ဲ႔ျပန္ဆံုတယ္၊ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ငႀကြက္က ေထာင္ေဆးရံုတန္းစီးေတာ့မဟုတ္ဘူး။ အေကာင္ေတာ့ အေကာင္ဘဲ။ က်ေနာ့္လည္း မွတ္မိေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နႈတ္ဆက္ၿပီး အကူအညီလိုရင္ေျပာပါလို႔ေျပာတယ္။
သူက ႀကိဳးလြတ္၊ နစ္ ၂ဝ ကၽြန္းတည္၊ ၂ဝ ကၽြန္းကမွ ၁ဝ နွစ္တည္ၿပီး အဆင့္ဆင့္ျပစ္ဒဏ္ေလ်ာ့လာလိုက္တာ သူ႔ေနသားနဲ႔ဆို လြတ္ကာနီးေနၿပီ။ “ေနာက္ ၄ လေလာက္ဆို က်ေနာ္ လြတ္ၿပီဗ်“ လို႔ေျပာရင္း ေပ်ာ္ေနပံုဘဲ။ က်ေနာ္က သစ္ပင္မွာေထာက္ထားတဲ့ သူ႔လက္ေတြကိုၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲ ေျခာက္ေျခာက္ျခားေတြျဖစ္ၿပီး “အဲ့ဒီလက္ေတြ အဲ့ဒီလက္ေတြ“လို႔ ပါးစပ္ကအလိုလို အသံထြက္သြားတယ္။ သူက “ဘာလဲဗ် အဲ့ဒီလက္ေတြ အဲ့ဒီလက္ေတြဆိုတာက“တဲ့။ “ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး၊ က်ေနာ့္လက္ေတြ ျပတ္ေနတာကိုေျပာတာပါ“လို႔ေျပာၿပီး လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီည က်ေနာ္ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ တညလံုးလိုလို “ေကာင္မနဲ႔အေကာင္က ငၾကြက္အရွက္ခြဲၿပီးရံုမက ေဆြမ်ိဳးအားကိုးနဲ႔ ေသြးတိုးစမ္းေတာ့ ေသခ်င္းဆိုးနဲ႔ ေသၾကတာေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါမ်ိဳးလုပ္ ဒါမ်ိဳးဘဲျဖစ္မွာေပါ့“ဆိုတဲ့ ငၾကြက္အသံပဲ နားထဲမွာထပ္တလဲလဲၾကားေနတယ္။ တိုက္ခန္းတခန္းလံုး အဲ့ဒီအသံေတြနဲ႔ျပည့္ေနတယ္။ စိတ္လည္း မခ်မ္းသာဘူး။ လူလည္း ေမာဟိုက္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သိတ္မၾကာဘူး ငၾကြက္လြတ္သြားတာၾကားတယ္။
ငၾကြက္တို႔လို ရာဇဝတ္သားေတြအတြက္ ေသဒဏ္ဟာမျဖစ္မေနရွိမွာျဖစ္သလို မသတ္မျဖစ္လည္း သတ္ပစ္ရမွာပါ။ ယဥ္ေက်းတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ေသဒဏ္မရွိသင့္ေတာ့ဘူးဆိုတာထက္ ယဥ္ေက်းတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ငႀကြက္တို႔လိုလူေတြ မရွိသင့္ဘူး၊ ရွင္သန္ခြင့္ မေပးသင့္ဘူးဆိုတာက ပိုတရားမ်ွတၿပီး ပိုယဥ္ေက်းတဲ့အျပဳအမူလို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ အဲ့လိုယံုလို႔ က်ေနာ္ဟာ မယဥ္ေက်းသူဆိုလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ မယဥ္မေက်းေနပါ့မယ္။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
ေမ ၃ဝ၊ ၂ဝ၁၉
0 comments:
Post a Comment