(အေမ့ၿခံ)
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က က်ေနာ္က မရင္နွစ္တို႔အိမ္ေနာက္မွာ ဆယ္ေပ ေလးေပေလာက္ ေပါင္ေလးတခုေဖာ္တယ္။ ရင္နွစ္အေေဖရဲေမာ္ထူးက ေျမေဆြး ၂ အိပ္ဝယ္ေပးလို႔ ေျမေဆြးနဲ႔သမၿပီး ေျမနွပ္ထားတယ္။ အေမစိုက္ခ်င္တာေလးစိုက္ရေအာင္ဆိုၿပီး။ ပထမေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္စိုက္မလိုလို ပဲေတာင့္ရွည္(တိုင္ေထာင္ပဲ) စိုက္မွာလိုလိုနဲဲ႔ျဖစ္ေနတာ။ ေနာက္ေတာ့ ညီေတာ္ေမာင္ ေက်ာ္ေက်ာ္ျမင့္က သူ႔မွာ ရံုးပတီမ်ိဳးေစ့ေတြရွိတယ္ဆိုၿပီး အေမ့ကို ေပးလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ၈ လက္မစီေလာက္ျခားၿပီး တက်င္းမွာ ၂ ေစ့နႈန္းနဲ႔ က်ေနာ္က ပ်ိဳးေပးလိုက္တယ္။“ေအးေလ ေပါက္လာေတာ့ ပိုသန္တဲ့အပင္ခ်န္ၿပီး လွီတာေလး နႈတ္လိုက္တာေပါ့၊ နႈတ္တာထက္ အပင္ရင္းေလးကကပ္ၿပီး ကပ္ေက်းနဲ႔ညွပ္လိုက္တာေကာင္းတယ္၊ က်န္တဲ့အပင္ အျမစ္မနာဘူး“ လို႔ ေျပာရင္း မနက္တိုင္း အေမက သြားသြားၾကည့္တယ္။
ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ သင္းသင္းေအး(မရင္နွစ္အေမ)က ဗမာဆိုင္ေတြဘက္ေရာက္တုန္း မ်ိဳးေစ့ထုတ္ေလးေတြဝယ္လာတယ္။ ကန္စြန္းနဲ႔ခ်ဥ္ေပါင္တဲ့။ ေနာက္ အသိတေယာက္ကေပးလိုက္တဲ့ မုန္လာေစ့ထုတ္ေလးလည္း ပါလာတယ္။ အဲ့ဒီ ေပါင္အသစ္မွာ စိုက္ဖို႔တဲ့။ ေပါင္မွာက ရံုးပတီက ခ်ၿပီးသြားၿပီ။ ထပ္စိုက္စရာ ေပါင္က မရွိေတာ့ဘူး။ အိမ္ေနာက္မွာ စိုက္စရာေျမေတြရွိေပမယ့္ ျမက္ေမြးထားတာအျပင္ အရင္ ေပါင္အေဟာင္းေနရာေတြက နည္းနည္းေလး မိုေမာက္ေနေတာ့ ျမက္ရိပ္ရတာ သိတ္အဆင္မေျပဘူးလို႔ ရဲေမာ္ထူးကေျပာတယ္။ ဒါေတာင္ ဗူးစင္မွာေရာ အခုလုပ္လိုက္တဲ့ ရံုးပတီေပါင္မွာေရာ အရင္ ေပါင္အေဟာင္း ၂ ခုကိုၿဖိဳခ် ေျမညွိၿပီးယူထားတဲ့ ေျမစာေတြနဲ႔လုပ္ထားတာ။
ထပ္လည္း ေပါင္အသစ္ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဗူးလည္းရွိေနၿပီ၊ ခရမ္းခ်ဥ္၊ ငရုပ္၊ ပဲေတာင့္ရွည္၊ ပဲပုဇြန္ေလးေတြလည္း ရွိေနၿပီဆိုေတာ့ အေမ့အတြက္ အပ်င္းေျပ အေညာင္းေျပက လံုေလာက္ေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ မ်ိဳးေစ့ထုတ္ေလးေတြေတြ႔ေတာ့ သူမေနနိုင္ဘူး။ အထုပ္ေလးေတြကိုင္ၿပီး “ဟို ရံုးပတီပင္ေတြ ေပါက္လာေတာ့မွ ေနရာၾကည့္ၿပီး ရံုးပတီ ၂ ပင္ၾကား ခ်ဥ္ေပါင္ေလးေတြ ခ်ဲခ်ဲၿပီးခ်ၾကည့္တာေပါ့။ အပင္ႀကီးတဲ့အထိမထားပဲ ႀကဲခင္းခ်ဥ္ေပါင္လို နႈတ္စားတာေပါ့။ အပင္ႀကီးထားရင္ ရံုးပတီပင္လည္း သြားထိခိုက္မယ္။ ရံုးပတီက အရြက္ႀကီးၿပီးကားေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္က ေလာင္းမိမွာ၊ တကယ္လို႔ ခ်ဥ္ေပါင္က ထြားလာရင္လည္း ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာင့္ ရံုးပတီ သြားထိခိုက္မယ္“ဆိုၿပီး စိုက္ခ်င္လို႔ စကားေခၚတယ္။ ဒါနဲ႔“ထားပါဦး အမာရယ္၊ ခုလည္း အပင္က မနည္းရွိေနၿပီပဲ၊ ေနပါဦး၊ က်ေနာ္ၾကည့္ပါဦးမယ္“ ဆိုၿပီးသာေျပာလိုက္တာ အေမ့ၾကည့္ရတာ သိတ္ေတာ့မဟန္ဘူး။ သူ စိုက္ခ်င္ေနတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေနာက္ေန႔မနက္ ေကာ္ဖီထိုင္ေသာက္ေနတုန္း တခါသံုး သတၱဳပါးဗန္း တဗန္း ေပါက္ေနတဲ့အေၾကာင္း သင္သင္းကေျပာေတာ့ အေမက ဗန္းကိုေထာင္ၾကည့္ၿပီး “ေအး သေျမာစရာ“တဲ့။ က်ေနာ္က ခ်က္ျခင္းစိတ္ကူးရၿပီး “သိမ္းထား အမာ မလႊင့္ပစ္နဲ႔၊ အျပင္မွာ ေပါင္အေဟာင္းမွာ ေျမေဆြးက်န္ေသးတယ္၊ က်ေနာ္ အဲ့အထဲ ကန္စြန္းစိုက္ေပးမယ္ဆိုေတာ့ “ေအး..ေကာင္းသားပဲဆိုၿပီး မ်က္နွာ ဝင္းကနဲတခ်က္ျဖစ္သြားတယ္။
ဗန္းက ၂ ေပ တေပက်ယ္ၿပီး ေဇာက္က ၃ လက္မသာသာေလာက္ ရွိတယ္။ ဒါနဲ႔ ေနာက္တဗန္းထပ္ေတာင္းၿပီး ေရေဟာင္းထြက္သာေအာင္ ဗန္းဖင္မွာ အေပါက္ကေလးေတြေဖါက္၊ အထဲကိုေျမေဆြးေလး ခတ္မိုမိုထည့္ၿပီး ကန္စြန္းေစ့ေလးေတြ ျမွဳပ္ေပးထားတယ္။ သူ တေန႔ ၃ ႀကိမ္(အနည္းဆံုး)ထြက္တိုင္း သြားသြားၾကည့္တယ္။
အဲ့ဒါ ခုန သူ႔ေျမး ပန္းသီးပင္ေလးေတြ သြားမၾကည့္ခင္တေခါက္ အျပင္ထြက္ၿပီး ျပန္ဝင္လာေတာ့ သင္းသင္းကို လွမ္းၿပီး “ဗူးပင္ေတြလည္း အေျခအေနေကာင္းတယ္၊ ပဲပင္ေတြလည္း သန္ေနတာဘဲ၊ ဟဲ့ ရံုးပတီေတြလည္း ေပါက္လာၿပီ ၂ ပင္ပူးေလးေတြ၊ ကန္စြန္းေတြလည္း ေပါက္ေနၿပီ“ဆိုၿပီး ၿပံဳးၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔လုပ္ေနတယ္။ ဒါေတာင္ ခ်ဥ္ေပါင္တထုပ္နဲ႔ မုန္လာေစ့ေလးေတြရွိေသးတယ္။ ဘာေျပာဦးမလဲမသိဘူး။
က်ေနာ္တို႔ ေမာင္နွမေတြက သူအျပင္ထြက္ထြက္ၿပီး ေရေလာင္းရင္း မေတာ္ ေခ်ာ္ခ်က္လဲၿပီး တခုခုျဖစ္မွာစိုးလို႔သာ မစိုက္နဲ႔ ဝယ္စားလည္းရတယ္ဆိုၿပီးေျပာရတာ။ သူ အခုလို အပင္ေလးေတြၾကည့္ၿပီး စိတ္ၾကည္နူးေနတာျမင္ရေတာ့လည္း စိတ္ခ်မ္းသာရတာပါဘဲ။ “အပင္ေတြ ေရေလာင္းရင္ ေရပန္းမႊားမႊားေလးေတြထြက္တဲ့ပိုက္နဲ႔ဘဲ ေလာင္းေနာ္အမာ၊ ေရပန္းခယားနဲ႔လည္း မေလာင္းနဲ႔၊ ဆန္ေဆးရည္တို႔ဘာတို႔ခံၿပီး ခြက္နဲ႔သြားေလာင္းတာလည္း မလုပ္နဲ႔ေနာ္“ဆိုေတာ့ “ေအးပါဟယ္ မင္းတို႔သာ အပင္ေတြကို ေရအားျပင္းျပင္းပိုက္နဲ႔ မထိုးမိေစနဲ႔၊ အပင္နုေလးေတြ နာတယ္၊ အရမ္းျပင္းရင္ အျမစ္ကပါ ကၽြတ္ထြက္သြားတတ္တယ္“ဆိုၿပီး ျပန္ပါေျပာလိုက္ေသး။ အေမကေတာ့ မစိုက္ရရင္ကို မေနနိုင္တာ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
ေမ ၂၈၊ ၂ဝ၁၉
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က က်ေနာ္က မရင္နွစ္တို႔အိမ္ေနာက္မွာ ဆယ္ေပ ေလးေပေလာက္ ေပါင္ေလးတခုေဖာ္တယ္။ ရင္နွစ္အေေဖရဲေမာ္ထူးက ေျမေဆြး ၂ အိပ္ဝယ္ေပးလို႔ ေျမေဆြးနဲ႔သမၿပီး ေျမနွပ္ထားတယ္။ အေမစိုက္ခ်င္တာေလးစိုက္ရေအာင္ဆိုၿပီး။ ပထမေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္စိုက္မလိုလို ပဲေတာင့္ရွည္(တိုင္ေထာင္ပဲ) စိုက္မွာလိုလိုနဲဲ႔ျဖစ္ေနတာ။ ေနာက္ေတာ့ ညီေတာ္ေမာင္ ေက်ာ္ေက်ာ္ျမင့္က သူ႔မွာ ရံုးပတီမ်ိဳးေစ့ေတြရွိတယ္ဆိုၿပီး အေမ့ကို ေပးလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ၈ လက္မစီေလာက္ျခားၿပီး တက်င္းမွာ ၂ ေစ့နႈန္းနဲ႔ က်ေနာ္က ပ်ိဳးေပးလိုက္တယ္။“ေအးေလ ေပါက္လာေတာ့ ပိုသန္တဲ့အပင္ခ်န္ၿပီး လွီတာေလး နႈတ္လိုက္တာေပါ့၊ နႈတ္တာထက္ အပင္ရင္းေလးကကပ္ၿပီး ကပ္ေက်းနဲ႔ညွပ္လိုက္တာေကာင္းတယ္၊ က်န္တဲ့အပင္ အျမစ္မနာဘူး“ လို႔ ေျပာရင္း မနက္တိုင္း အေမက သြားသြားၾကည့္တယ္။
ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ သင္းသင္းေအး(မရင္နွစ္အေမ)က ဗမာဆိုင္ေတြဘက္ေရာက္တုန္း မ်ိဳးေစ့ထုတ္ေလးေတြဝယ္လာတယ္။ ကန္စြန္းနဲ႔ခ်ဥ္ေပါင္တဲ့။ ေနာက္ အသိတေယာက္ကေပးလိုက္တဲ့ မုန္လာေစ့ထုတ္ေလးလည္း ပါလာတယ္။ အဲ့ဒီ ေပါင္အသစ္မွာ စိုက္ဖို႔တဲ့။ ေပါင္မွာက ရံုးပတီက ခ်ၿပီးသြားၿပီ။ ထပ္စိုက္စရာ ေပါင္က မရွိေတာ့ဘူး။ အိမ္ေနာက္မွာ စိုက္စရာေျမေတြရွိေပမယ့္ ျမက္ေမြးထားတာအျပင္ အရင္ ေပါင္အေဟာင္းေနရာေတြက နည္းနည္းေလး မိုေမာက္ေနေတာ့ ျမက္ရိပ္ရတာ သိတ္အဆင္မေျပဘူးလို႔ ရဲေမာ္ထူးကေျပာတယ္။ ဒါေတာင္ ဗူးစင္မွာေရာ အခုလုပ္လိုက္တဲ့ ရံုးပတီေပါင္မွာေရာ အရင္ ေပါင္အေဟာင္း ၂ ခုကိုၿဖိဳခ် ေျမညွိၿပီးယူထားတဲ့ ေျမစာေတြနဲ႔လုပ္ထားတာ။
ထပ္လည္း ေပါင္အသစ္ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဗူးလည္းရွိေနၿပီ၊ ခရမ္းခ်ဥ္၊ ငရုပ္၊ ပဲေတာင့္ရွည္၊ ပဲပုဇြန္ေလးေတြလည္း ရွိေနၿပီဆိုေတာ့ အေမ့အတြက္ အပ်င္းေျပ အေညာင္းေျပက လံုေလာက္ေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ မ်ိဳးေစ့ထုတ္ေလးေတြေတြ႔ေတာ့ သူမေနနိုင္ဘူး။ အထုပ္ေလးေတြကိုင္ၿပီး “ဟို ရံုးပတီပင္ေတြ ေပါက္လာေတာ့မွ ေနရာၾကည့္ၿပီး ရံုးပတီ ၂ ပင္ၾကား ခ်ဥ္ေပါင္ေလးေတြ ခ်ဲခ်ဲၿပီးခ်ၾကည့္တာေပါ့။ အပင္ႀကီးတဲ့အထိမထားပဲ ႀကဲခင္းခ်ဥ္ေပါင္လို နႈတ္စားတာေပါ့။ အပင္ႀကီးထားရင္ ရံုးပတီပင္လည္း သြားထိခိုက္မယ္။ ရံုးပတီက အရြက္ႀကီးၿပီးကားေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္က ေလာင္းမိမွာ၊ တကယ္လို႔ ခ်ဥ္ေပါင္က ထြားလာရင္လည္း ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာင့္ ရံုးပတီ သြားထိခိုက္မယ္“ဆိုၿပီး စိုက္ခ်င္လို႔ စကားေခၚတယ္။ ဒါနဲ႔“ထားပါဦး အမာရယ္၊ ခုလည္း အပင္က မနည္းရွိေနၿပီပဲ၊ ေနပါဦး၊ က်ေနာ္ၾကည့္ပါဦးမယ္“ ဆိုၿပီးသာေျပာလိုက္တာ အေမ့ၾကည့္ရတာ သိတ္ေတာ့မဟန္ဘူး။ သူ စိုက္ခ်င္ေနတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေနာက္ေန႔မနက္ ေကာ္ဖီထိုင္ေသာက္ေနတုန္း တခါသံုး သတၱဳပါးဗန္း တဗန္း ေပါက္ေနတဲ့အေၾကာင္း သင္သင္းကေျပာေတာ့ အေမက ဗန္းကိုေထာင္ၾကည့္ၿပီး “ေအး သေျမာစရာ“တဲ့။ က်ေနာ္က ခ်က္ျခင္းစိတ္ကူးရၿပီး “သိမ္းထား အမာ မလႊင့္ပစ္နဲ႔၊ အျပင္မွာ ေပါင္အေဟာင္းမွာ ေျမေဆြးက်န္ေသးတယ္၊ က်ေနာ္ အဲ့အထဲ ကန္စြန္းစိုက္ေပးမယ္ဆိုေတာ့ “ေအး..ေကာင္းသားပဲဆိုၿပီး မ်က္နွာ ဝင္းကနဲတခ်က္ျဖစ္သြားတယ္။
ဗန္းက ၂ ေပ တေပက်ယ္ၿပီး ေဇာက္က ၃ လက္မသာသာေလာက္ ရွိတယ္။ ဒါနဲ႔ ေနာက္တဗန္းထပ္ေတာင္းၿပီး ေရေဟာင္းထြက္သာေအာင္ ဗန္းဖင္မွာ အေပါက္ကေလးေတြေဖါက္၊ အထဲကိုေျမေဆြးေလး ခတ္မိုမိုထည့္ၿပီး ကန္စြန္းေစ့ေလးေတြ ျမွဳပ္ေပးထားတယ္။ သူ တေန႔ ၃ ႀကိမ္(အနည္းဆံုး)ထြက္တိုင္း သြားသြားၾကည့္တယ္။
အဲ့ဒါ ခုန သူ႔ေျမး ပန္းသီးပင္ေလးေတြ သြားမၾကည့္ခင္တေခါက္ အျပင္ထြက္ၿပီး ျပန္ဝင္လာေတာ့ သင္းသင္းကို လွမ္းၿပီး “ဗူးပင္ေတြလည္း အေျခအေနေကာင္းတယ္၊ ပဲပင္ေတြလည္း သန္ေနတာဘဲ၊ ဟဲ့ ရံုးပတီေတြလည္း ေပါက္လာၿပီ ၂ ပင္ပူးေလးေတြ၊ ကန္စြန္းေတြလည္း ေပါက္ေနၿပီ“ဆိုၿပီး ၿပံဳးၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔လုပ္ေနတယ္။ ဒါေတာင္ ခ်ဥ္ေပါင္တထုပ္နဲ႔ မုန္လာေစ့ေလးေတြရွိေသးတယ္။ ဘာေျပာဦးမလဲမသိဘူး။
က်ေနာ္တို႔ ေမာင္နွမေတြက သူအျပင္ထြက္ထြက္ၿပီး ေရေလာင္းရင္း မေတာ္ ေခ်ာ္ခ်က္လဲၿပီး တခုခုျဖစ္မွာစိုးလို႔သာ မစိုက္နဲ႔ ဝယ္စားလည္းရတယ္ဆိုၿပီးေျပာရတာ။ သူ အခုလို အပင္ေလးေတြၾကည့္ၿပီး စိတ္ၾကည္နူးေနတာျမင္ရေတာ့လည္း စိတ္ခ်မ္းသာရတာပါဘဲ။ “အပင္ေတြ ေရေလာင္းရင္ ေရပန္းမႊားမႊားေလးေတြထြက္တဲ့ပိုက္နဲ႔ဘဲ ေလာင္းေနာ္အမာ၊ ေရပန္းခယားနဲ႔လည္း မေလာင္းနဲ႔၊ ဆန္ေဆးရည္တို႔ဘာတို႔ခံၿပီး ခြက္နဲ႔သြားေလာင္းတာလည္း မလုပ္နဲ႔ေနာ္“ဆိုေတာ့ “ေအးပါဟယ္ မင္းတို႔သာ အပင္ေတြကို ေရအားျပင္းျပင္းပိုက္နဲ႔ မထိုးမိေစနဲ႔၊ အပင္နုေလးေတြ နာတယ္၊ အရမ္းျပင္းရင္ အျမစ္ကပါ ကၽြတ္ထြက္သြားတတ္တယ္“ဆိုၿပီး ျပန္ပါေျပာလိုက္ေသး။ အေမကေတာ့ မစိုက္ရရင္ကို မေနနိုင္တာ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
ေမ ၂၈၊ ၂ဝ၁၉
0 comments:
Post a Comment