(တောင်ပြိုတာလား တော်လဲတာလား)

(တောင်ပြိုတာလား တော်လဲတာလား)
၂ဝ၁၅ ရွေးကောက်ပွဲကတိကဝတ်တွေထဲမှာ ဖွဲ့စည်းပုံပြင်ရေးပါတယ်။ မဖြစ်နိုင်တဲ့ကတိမှန်း သိပေမယ့် လူတွေက အကောက်ထဲက အကွေးကိုရွေးခဲ့ကြတယ်။ မဖြစ်နိုင်မှန်းဆိုတာက အင်န်အယ်လ်ဒီပြောတဲ့ လွှတ်တော်နည်းနဲ့ပြင်မယ်ဆိုတာပါ။ မဲအပြတ်အသတ်အနိုင်ရပြီး လွှတ်တော်ထဲရောက်သွားတယ်။ အာဏာမစို့မပို့ရလာတယ်။ ဟိုဟာပဲလုပ်တော့မှာလိုလို ဒါပဲလုပ်တော့မှာလိုလိုနဲ့ မူမဲ့တဲ့တဘက်သတ်ရင်ကြားစေ့ရေးနဲ့ အချိန်ကုန်နေတယ်။ မူမဲ့နေမှန်း လူထုအားကိုမယူမှန်း စစ်အုပ်စုကသိတော့ ရင်ကြားစေ့ဖို့မပြောနဲ့ နိုင်ငံရေးအရ “အဆင့်နေရာ“ ပေးပြီးပါ မဆက်ဆံဘူး။ မဆက်ဆံတဲ့အပြင် အေအေကိုချေမှူန်းခိုင်းတဲ့ကိစ္စပါ ဖေါက်ချပေးပြီး နောက်နေ ထမိန်စဆောင့်နင်းချလိုက်တယ်။ တချက်တည်းနဲ့ ပက်လက်လန်သွားတယ်။ ဒီတော့ ငယ်ထိပ်မြွေပေါက်မိသလိုလို အပမိသလိုလိုတွေဖြစ်ပြီး ဖွဲ့စည်းပုံပြင်မယ်ဆိုပြီး ၄၅ ဦးကော်မတီ ထ ဖော်တယ်။ ဒါလည်း လေထဲတိုက်အိမ်ဆောက်မှန်း အင်န်အယ်လ်ဒီရဲ့ နွေလည်အိပ်မက်မှန်း လူထုကသိပေမယ့် အားရှိပါစေတော့ဆိုပြီး ထောက်ခံပွဲတွေလုပ်ပြီး နောက်ကနေ ထောက်ကန်ပေးတယ်။ ဇောက်မှန်း ကမ်းမှန်းမသိ စွတ်ရွတ်တင်တဲ့လူတချို့တော့ ထောင်စာမိကုန်တယ်။ အဲ့ဒီမတိုင်မီမှာ စစ်အုပ်စုက အပစ်ရပ်ရေးစင်ပြိုင်ကော်မတီဖွဲ့တယ်၊ ရခိုင်ကိစ္စစင်ပြိုင်ကော်မတီဖွဲ့တယ်။ ဘာလေးလုပ်လုပ် လုပ်မရအောင် လက်ပေါက်စိပ်စိပ် အကွက်ကျကျ လိုက်ပိတ်ဆို့ထားတယ်။ နောက်ဆုံး ခြိမ်းခြောက်သတိပေးနေတာက ရွေးကောက်ပွဲမဲမြှူရင် စစ်အုပ်စုအကြောင်း မကောင်းမပြောနဲ့၊ စစ်တပ်ကို တစက်မှမထိပါးနဲ့၊ သေးသေးတောင် လာမတင်နဲ့ဆိုတာပဲဖြစ်တယ်။ ဒီတော့မှ ဂျပန်ထွက်ပြီး “၂ဝ၂ဝ မတိုင်ခင် ဖွဲ့စည်းပုံပြင်ရေးမဖြစ်နိုင်ပါ“လို့ စစ်အုပ်စုကို သတင်းကောင်းပါးရတယ်။ ဒါက အင်န်ယ်လ်ဒီနဲ့ဒေါ်စုဘက်က မတည်မယ့်ကတိတွေပေးပြီး ကိုယ့်တံတွေးကိုယ်ပြန်မျိုခဲ့တာရဲ့ တစိတ်တပိုင်းပါ။ တစိတ်တပိုင်းဆိုပေမယ့် တကယ့်ကို အရေးကြီးပြီး ဗမာ့နိုင်ငံရေးရဲ့ ဆုံချက်ကျတဲ့နေရာပါ။

စစ်အုပ်စုဘက်ကတော့ ရှင်းတယ်။ ကြိုးစင်တက်ရတဲ့အထိ လက်မလွှတ်နိုင်တဲ့ ကိုယ်ကျိုးစီးပွားတွေနဲ့ ရာထူးစည်းစိမ်တွေရှိတယ်။ ပြည်တွင်းစစ်ကို အရင်းတည်ပြီး ကြီးထွားသထက်ကြီးထွားနေတာဖြစ်တယ်။ အဲ့ဒါတွေကို တပ်နဲ့ သေနတ်နဲ့ကာကွယ်ထားတယ်။ အစိုးရက သေနတ်ကိုအမိန့်ပေးလို့မရအောင် ဖွဲ့စည်းပုံနဲ့အကာအကွယ်ယူပြီး အထိုင်ကျနေတယ်။ အင်န်အယ်လ်ဒီပြင်ချင်တဲ့ဖွဲ့စည်းပုံဆိုဆာ သူ့အတွက်သူပြင်ချင်တာတွေအများစုဖြစ်နေမှန်း သိတာတောင် နှမ်းတစေ့စာလျှော့မပေးဘူး။ မပြင်နဲ့မပြောဘူး ပြင်။ ဒါပေမယ့် ဖွဲ့စည်းပုံကပေးထားတဲ့အတိုင်း ပြင်။ ကျော်မလုပ်နဲ့လို့ ဗြောင်ခြိမ်းခြောက်တယ်။ အပစ်ရပ်ရေးမှာ အစိုးရနဲ့စင်ပြိုင် အပစ်ရပ်ကော်မတီကိုဖွဲ့ပြီး ခိုင်သွားပြီဆိုတော့မှ ၂ဝ၁၈ ဇူလိုင်မှာလုပ်တဲ့ ပြည်ထောင်စုငြိမ်းချမ်းရေးညီလာခံ၊ (၂၁)ရာစုပင်လုံအစည်းအဝေးကျတော့ မင်းအောင်လှိူင်က ၂ဝ၂ဝ မှာ ပြည်သူတွေလက်ထဲ ထာဝရငြိမ်းချမ်းရေးအပ်ပါမယ်လို့ အင်န်အယ်လ်ဒီကို လေလည်ပြတယ်။ ပြောခွင့်ရ ဒေါက်တာမျိုးညွန့်က ဝမ်းသာပြီး ကျန်တာတွေအကုန် နောက်မှာလုပ်မယ်။ ဖက်ဒရယ်လ်တွေ၊ ဖွဲ့စည်းပုံပြင်တွေ၊ ဒီမိုကရေစီတွေထားလိုက်။ ကုန်ကုန်ပြောမယ် ပါတီတည်ဆောက်ရေး ပါတီစည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေး ပြင်ဆင်ရေးတွေတောင် ထာဝရငြိမ်းချမ်းရေးရပြီးမှလုပ်တော့မယ်ဆိုပြီး တိုင်းသိပြည်သိ ကမ္ဘာသိထွက်ပြောတယ်။ အင်န်အယ်လ်ဒီမှာ ဒေါ်စုသဘောထားမှတ်ချက်မပါဘဲ ဘယ်တယောက်မှ အမြီးမမြှောက် အီးမပေါက်ရဲဘူး။ ဒေါက်တာမျိုးညွန်ဒီ့လိုပြောတာ “ပြောခွင့်“ရလို့ပြောတာ။ ထားပါတော့ ဒါက ဒီနေရာမှာပဲ။

အပစ်ရပ်စင်ပြိုင်ကော်မတီလည်းရှိပြီ၊ ဒေါ်စုရဲ့ပင်လုံဆိုတာကိုလည်း ဗိုလ်သိန်းစိန့်အမွေ တပြည်လုံးအပစ်ရပ်ရေး (NCA) နဲ့ ဇက်ခွံ့လိုက်နိုင်ပြီ၊ အပစ်ရပ်ပါ့မယ်ဆိုတဲ့ ၂ ဖွဲ့လည်း ထပ်ရလိုက်ပြီ။ တရုတ်ဘက်ကလည်း မြောက်ပိုင်းမဟာမိတ်အဖွဲ့တွေကို ဝင်ဖျောင့်ဖြနေပြီ၊ ကရင်ကလည်း သိတ်မှူလောက်တဲ့အနေအထားမဟုတ်ဘူး၊ အေအေကလည်း အဲ့အချိန်က ခုလောက် မလုပ်နိုင်သေးဘူး။ ဆိုတော့ ကာချုပ်က ခတ်တည်တည်ပဲ ၂ဝ၂ဝ ထာဝရငြိမ်းချမ်းရေး ပြည်သူတွေလက်ထဲအပ်မယ်ဆိုပြီး ကြိုက်လုံးပစ်တော့တာ။ လူထုက ဘယ်တုန်းကမှ ကတိမတည်တဲ့စစ်အုပ်စုရဲ့ ဒီစကားကို မယုံစားပေမယ့် နိုင်ငံရေးသမားဆိုတွေထဲမှာတော့ တရေးတယူတခမ်းတနားလုပ်စရာကြီးလုပ်ပြီးကို မရှက်မကြောက်ပြောကြတာ။ နိုင်ငံရေးအရ မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင်တွေဖြစ်ကြ၊ ဒါမှ တို့ကာချုပ်ကြီးကွတွေအထိပါဖြစ်ကုန်ကြတာပါ။ NCA လေးနှစ်ပြည့်ပွဲမှာ မင်းအောင်လှိူင်က ဒီစကားကို ယောင်လို့တောင်မပြောတော့ဘူး။ ဒါလည်း သတိထားမိကြပုံမပေါ်ဘူး။ ပေါ်တဲ့လူရှိရင် တခုခုတော့ ထွက်ပြောမှာ သေချာတယ်။

ခု ၁ဝ ရက်နေ့က (တနေ့က) စစ်အုပ်စုပြန်ကြားရေးက ဗိုလ်ဇော်မင်းထွန်းက မြနာမာတိုင်းသတင်းစာကို ၂ဝ၂ဝ မှာ ပြည်သူတွေလက်ထဲ ထာဝရငြိမ်းချမ်းရေးအပ်ဖို့ ခက်အခဲသွားပြီ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးလို့ အတိအလင်းထွက်ပြောလိုက်ပြီ။ သူလည်း ဒေါက်တာမျိုးညွန့်လိုပဲ “ပြောခွင့်“ရမှ ပြောရတဲ့လူဖြစ်တယ်။ ကာချုပ်ကိုယ်စား အငှားပါးစပ်ဖြစ်တယ်။ ဘာလို့ ခက်သွားရ ဘာလို့မဖြစ်နိုင်ရဆိုတဲ့အကြောင်းပြချက်တွေကတော့ ထုံးစံအတိုင်းပါပဲ။ တပ်မတော်ကြီးကကောင်းတယ် ကျန်တဲ့လူတွေမကောင်းလို့ပါ ဖြစ်တယ်။

ဒီတော့ ပြန်သတ္တုချကြည့်ရအောင် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်(အင်န်အယ်လ်ဒီ)ကလည်း ကိုယ့်တံတွေးကိုယ်ပြန်မျို၊ မင်းအောင်လှိူင်(စစ်အုပ်စု)ကလည်း ကိုယ်စွန့်တဲ့မစင် ကိုယ်ပြန်လျှက်။ ဒီ ၂ ဘက်လုံးကပြောနေတဲ့ ဒီ ၂ ခုလုံးဟာ လူထုအတွက်ကတော့ နဂိုကတည်းက မဖြစ်နိုင်တာတွေပြောနေမှန်းသိတာမို့ သိတ်တော့ထူးမယ်မထင်ပေမယ့် လစ်ဘရယ်နိုင်ငံရေးသမားတွေအတွက်တော့ တောင်ပြိုတာလိုလို တော်လဲတာလိုလိုတွေနဲ့ ကယောင်ခြောက်ခြားဖြစ်သူ ဖြစ်ကြမယ်ထင်ပါတယ်။
မျိုးမြင့်ချို
နိုဝင္ဘာ ၁၂၊ ၂ဝ၁၉