(အစိုးရ ၂ ခု မရွိပါ)

(အစိုးရ ၂ ခု မရွိပါ)
ကျနော် တခါမှ ဗမာပြည်မှာ အစိုးရ ၂ ရပ်ဖြစ်နေတယ်လို့ မပြောဖူးပါ။ မပြောရတာက ဖြစ်လည်း ဖြစ်မနေလို့ပါ။ ဘာ့ကြောင့်မဖြစ်ရတာလဲဆိုတာတော့ ဖြည်ဖြည်ဖြန့်ဖြန့်မပြောဖူးပါ။ မပြောရတာက ကျနော်ရေးတာတွေ ဖတ်သူတိုင်းဟာ ကျနော့်နည်းတူ သိပြီးဖြစ်မယ်တွေးမိလို့ပါ။ တခါတလေ သိတ်လိုအပ်လာရင် စစ်အုပ်စုနဲ့ စုအုပ်စုလို့သုံးတာ ရှိပါတယ်။ ဒါက အစိုးရနဲ့စစ်တပ်ဆိုတာကို အရောက်လွယ်အောင်ခွဲတာပါ။ အစိုးရ ၂ ရပ်ဆိုတဲ့သဘောမပါပါ။ ရှိနေတာက အာဏာကိုင်ထားတဲ့အစုနဲ့ အာဏာပိုင်ထားတဲ့အစုပါ။ ဒေါ်စုအစိုးရက လူထုကနေ အာဏာပိုင်စေလို့ အခွင့်ပေးထားတဲ့အစုပါ။ လက်တွေ့မှာ အာဏာ ၃ ရပ်လုံး အပြည့်မပိုင်ပါ။ စစ်အုပ်စုက ဘယ်သူကမှမပေးပဲ ဘယ်သူ့ကိုမှကိုယ်စားမပြုပဲ ၂ဝဝ၈ ဖွဲ့စည်းပုံအရ အာဏာကိုင်ထားတဲ့အစုပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီနှစ်စုဟာ သတ်သတ်စီကွဲနေကြတာမဟုတ်တဲ့အပြင် ကိုင်းကျွန်းမှီ ကျွန်းကိုင်းမှီ မှီနေကြတာပါ။ တခုကိုတခုက အပြန်အလှန် လိုအပ်နေကြတာဖြစ်ပါတယ်။ လိုအပ်တာခြင်းအတူတူမှာတောင်မှ အစိုးရက ပိုလိုအပ်တာပါ။

ရိုဟင်ဂျာကိစ္စဖြစ်ဖြစ် အခြားလူမျိုးစုတွေအပေါ် ထိုးစစ်ဆင်တာဖြစ်ဖြစ် ပြည်တွင်းစစ်ပြဿနာကို ကျနော်ပြောတဲ့အခါ ဒေါ်စုအစိုးရနဲ့စစ်တပ်ကို ဘယ်တော့မှခွဲမပြောပါ။ စစ်တပ်ကလုပ်ချင်တိုင်းလုပ်နေတယ် အစိုးရက စစ်တပ်ကိုထိန်းချုပ်လို့မရဘူးဆိုတဲ့စကားက နိုင်ငံရေးစကားမဟုတ်သလို လက်တွေ့အရလည်း အဲ့သလိုဖြစ်မနေပါ။ စစ်အုပ်စုကလုပ်တဲ့ စစ်ဆင်ရေးကြီး/ငယ်တိုင်းဟာ အစိုးရရဲ့သဘောတူမှုမပါပဲ လုပ်လို့မရပါ။ ၂ဝဝ၈ ဖွဲ့စည်းပုံအရ အစိုးရက သူ့ဟာသူ ဘာဖြစ်နေနေ မဖြစ်နေနေ လုပ်ငန်းဆောင်တာသဘောအရ စစ်တပ်နဲ့ ချိတ်ဆက်ဆောင်ရွက်ရပါတယ်။ အစိုးရရဲ့ အမိန့်ပေးမှု ခွင့်ပြုမှုတွေမယူပဲ လုပ်တဲ့စစ်ဆင်ရေးတွေမှာတောင် အနိမ့်ဆုံးအဆင့် အစိုးရရဲ့သဘောတူညီမှုတော့ယူရပါတယ်။ ကာကွယ်ရေးအသုံးစရိတ်ကို အစိုးရက မစိစစ်နိုင် မစစ်ဆေးနိုင်တာ၊ စစ်ဗိုလ်စစ်သားကျူးလွန်တဲ့ရာဇဝတ်မှုတွေကို နယ်ဘက်တရားရုံးတွေက မစစ်ဆေးနိုင်တာ၊ ကာကွယ်ရေးဦးစီးချုပ်ကို သမ္မတက မခန့်အပ်နိုင်တာ၊ လွှတ်တော်အဆင့်ဆင့်တိုင်းမှာ စစ်အမတ် ၂၅ ရာခိုင်နှုန်းပါနေတာကို ခွင့်ပြုထားရတာ စသည်ဖြင့် အလားတူကိစ္စတွေကို အစိုးရ မလွှမ်းမိုးနိုင် မပယ်ဖျက်နိုင် မစွက်ဖက်နိုင်တာတွေက ကိစ္စတခုပါ။

စစ်တပ်နဲ့အစိုးရဟာ အရေးကြီးတဲ့ စစ်ဆင်ရေးတိုင်းမှာ တနည်းမဟုတ်တနည်းနဲ့ ပတ်ကိုပတ်သက်ရပါတယ်။ အပေါ်မှာပြောခဲ့သလို အနိမ့်ဆုံးအဆင့် သမ္မတလက်မှတ်ထိုးပြီး အတည်ပြုပေးရတာ သဘောတူပေးရတာတွေ မုချရှိနေနိုင်ပါတယ်။ စစ်အုပ်စုက လည်ပါတယ်။ ပြည်တွင်းစစ်နဲ့ နိုင်ငံရေးအံခွနေပါပြီ။ အထူးသဖြင့် ရိုဟင်ဂျာလိုအရေးကိစ္စမျိုးမှာ ပြဿနာတက်လာရင် အစိုးရကိုအပါခေါ်ဖို့ အမှုတွဲ့ဖို့ စီမံပြီးသားဖြစ်မှာပါ။ လက်တွေ့မှာ စစ်တိုက်ရင်း နယ်မြေရှင်းလင်းတယ်ပြောပြီး အကြမ်းဖက်မှုတွေကျူးလွန်ရင်း လက်လွန်ခြေလွန်တွေဖြစ်ကုန်တာကတော့ စစ်တပ်လက်ချက်ပါ။ အစိုးရက အဲ့သလိုတွေလုပ်ကိုလုပ်ရမယ်လို့ ပြောတာမျိုး အမိန့်ပေးတာမျိုးတော့ ရှိချင်မှရှိနိုင်ပါလိမ့်မယ်။ မြေပြင်မှာ စစ်ရာဇဝတ်မှုကြီးတွေ လုယက်သတ်ဖြတ် မီးရှိူ့ မုဒိန်းကျင့် စတဲ့ ကြောက်ခမန်းလိလိအမှုကြီးတွေ လက်တွေ့ကျူးလွန်တာက စစ်တပ်ပါ။ ဒါပေမယ့် စစ်တပ်နဲ့အစိုးရဆက်နွယ်မှုအရ စစ်ဆင်ရေးလုပ်ဖို့ (အမိန့်ကတော့ ပေးမရလို့ အမိန့်ပေးတယ်လို့မပြောပါ) သဘောတူခဲ့တဲ့ ခွင့်ပြုခဲ့ရတာ လိုက်လျောခဲ့ရတာတွေ မုချရှိပါလိမ့်မယ်။ ဒါ့ကြောင့် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည် အရူးအမူအသည်းအသန် ခုခံကာကွယ်နေရတာပါ။

ပြန်ပြောပါ့မယ်။ ဗမာပြည်မှာ အစိုးရ ၂ ရပ်ရှိတယ်လို့ ကျနော် မမြင်ပါ။ အုပ်စု ၂ စုရှိပါတယ်။ အာဏာပိုင်တယ်လို့အမည်ခံရုံအုပ်စုနဲ့ အာဏာကိုင်ထားတဲ့အစုပါ။ ဒီ ၂ စုဟာ အပြန်အလှန်လိုအပ်ချက်တွေကြောင့် အပြန်အလှန်မှီခိုနေပါတယ်။ စစ်အုပ်စုလုပ်တဲ့ စစ်ဆင်ရေးကြီးငယ်တွေမှာ အစိုးရနဲ့ဆက်နွယ်မှုတွေမုချရှိပါမယ်။ အနိမ့်ဆုံးအဆင့် သဘောတူခဲ့တာ ခွင့်ပြုခဲ့ရတာ လိုက်လျောခဲ့ရတာတွေရှိပါလိမ့်မယ်။ ဒါ့ကြောင့် အမြီးချင်းလိမ်မိပြီး အမှုတွဲဖြစ်နေတာပါ။ ကြံရာပါဖြစ်နေလို့ အရူးအမူး သွေးရူးသွေးတမ်း ထွက်ကာကွယ်နေတာပါ။ ကာကွယ်နေတာက စစ်အုပ်စုတခုတည်းကိုမဟုတ်ပါ။ မိမိကိုယ်ကိုယ်ပါ ကာကွယ်နေရတာပါ။
မျိုးမြင့်ချို
နိုဝင္ဘာ ၂၃၊ ၂ဝ၁၉