သူပုန်

“သူပုန်”

ပဒေသရာဇ်ခေတ်က အုပ်ချုပ်သူလူတန်းစားဘက်မှ ယင်းတို့အား ထောင်ထားပုန်ကန်သူမှန်သမျှကို “သူပုန်”ဟု သတ်မှတ်ပါသည်။ ပုန်ကန်ခြားနားသူဟု အဓိပွါယ်ထွက်ပါသည်။ မကောင်းသည့်အနက်ထွက်ပါသည်။ အပြတ်အသတ် နှိမ်နင်းခံပါသည်။ ကိုလိုနီခေတ်ရောက်သောအခါ အုပ်စိုးသူ အရင်းရှင်နယ်ချဲ့အစိုးရအား ပုန်ကန်ခြားနားသူမှန်သမျှကို “သူပုန်”ဟုပင်ခေါ်ပါသည်။ မင်းညီမင်းသား ပုန်ကန်ခြားနားမှုမှ ဆရာစံလယ်သမားသူပုန်ကြီးအထိပင်။ ဤနေရာ၌ သတိထားမိရန်လိုသည်မှာ သူပုန်သည် “လက်နက်ကိုင်”ပါသည်။ လက်နက်မဲ့ လူထုအုံကြွမှုကို သူပုန်ထသည်ဟု မခေါ်ပါ။

“သူပုန်”ကို အုပ်စိုးသူလူတန်းစားဘက်မှနားလည်ချက်နှင့် လူထုနားလည်ချက်ဟူ၍ နှစ်ပိုင်းခွဲရမည်ထင်ပါသည်။ အုပ်စိုးသူလူတန်းစားဘက်မှနားလည်ချက်တွင် “သူပုန်”သည် မလိုလားအပ်သောအရာဖြစ်ပြီး လူထုဘက်မှကြည့်လျှင် “လိုလားထောက်ခံ”အပ်သောကိစ္စဖြစ်ပါသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် လက်နက်နှင့်ဖိနှိပ်အုပ်စိုးသူလူတန်းစားအား လက်နက်ဖြင့် ပုန်ကန်ထကြွသောကြောင့်ဖြစ်ပါသည်။ ကောင်းသည့်အနက်ထွက်သဖြင့် ‘သူပုန့်အိမ်’ ‘သူပုန်ကြီး’ ‘သူပုန့်အမေ’စသည့်ဖြင့် စာအုပ်များပင်ထွက်ခဲ့ပါသည်။ ပုန်ကန်မှုကြီးများကိုလည်း ဆရာစံသူပုန်ကြီး၊ အိုင်ယာလန် သူပုန်ကြီးဟု ဝံ့ဝံ့စားစား အမွန်အမြတ်အမည်များပေးခဲ့ကြပါသည်။

ကျွန်တော်တို့ထောင်ထဲနေစဉ်ကာလများကလည်း စစ်အစိုးရအားဆန့်ကျင်ပုန်ကန်နေကြသော လက်နက်ကိုင် အဖွဲ့အစည်းများနှင့် ပတ်သက်၍ထောင်ကျလာသူများကလည်း သူတို့ကိုယ်သူတို့ “သူပုန်”တွေဟု ပြောကြပါသည်။ ထိုင်း-ဗမာနယ်စပ်ရောက်တော့လည်း လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့အစည်းမှလူများအား သူပုန်ဟုပင်နှုတ်ကျိုးကြပါသည်။ တခါ အမေရိကရောက်တော့လည်း လက်နက်ကိုင်တော်လှန်ရေးကို စွန့်ခွာလာသူများကလည်း သူတို့ကိုယ်သူတို့ “သူပုန်လူထွက်”များဟုခေါ်တာ ကြားရပါသည်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သူပုန်ဖြစ်ရခြင်းကို၊ သူပုန်ဖြစ်ခဲ့ရခြင်းကို သူတို့ ကျေနပ်ပီတိဖြစ်ကြသည် ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားကြသည်ပင်။ ဤနေရာ၌ “သူပုန်”ကို သံခိပ်ပြုခြင်းသာဖြစ်ပါသည်။ ဝိတ္တာရချဲ့ရန်မရှိပါ။

ယခုအခါ စစ်အာဏာရှင်စနစ်ဆန့်ကျင်နေသူတချို့က မင်းအောင်လှိုင်စစ်တပ်အား “သူပုန်စစ်တပ်”ဟု ကင်ပွန်းတပ် နေကြပါသည်။ မင်းအောင်စစ်တပ်သည် လူထုတပ်မဟုတ်တော့တာတော့ သေချာသည်။ သို့သော် ထိုစစ်တပ်သည် အစိုးရကိုပုန်ကန်နေသည်မဟုတ်။ အစိုးရလည်း သူတို့သာဖြစ်သည်။ ထိုစစ်တပ်တပ်သည် လက်နက်ဖြင့် ဖိနှိပ်နေသည်ကို လက်နက်ဖြင့်ပုန်ကန်နေသည်မဟုတ်။ သူတို့ကိုယ်တိုင်က လက်နက်ဖြင့်ဖိနှိပ်နေသူဖြစ်သည်။ ထိုစစ်တပ်သည် မတရားမှုကိုထောင်ထားခြားနားနေသူမဟုတ် သူတို့ကိုယ်တိုင်က မတရားမှုပြုနေသူဖြစ်သည်။

နိုင်ငံတော်အာဏာအား မတရားနည်းဖြင့်ရယူသိမ်းပိုက်ပြီး တိုင်းပြည်နှင့်လူထုကို လက်နက်ဖြင့် ဖိနှိပ်အုပ်ချုပ်နေသူသည် ဘယ်ကဘယ်လို “သူပုန်” ဖြစ်ရသနည်း။ “သူပုန်” ဟူသည့် အမွန်အမြတ်စကားဖြင့် ဘယ်သို့ ကင်ပွန်းတပ်အပ်မည်နည်း။ ဘယ်သို့ ထိုက်တန်သွားရမည်နည်း။

ဤနေရာ၌ “NUG သည် လူထုတင်မြှောက်ထားသောအစိုးရဖြစ်သောကြောင့် NUG အား ပုန်ကန်နေသဖြင့် ထိုစစ်တပ်အား သူပုန်ဟုခေါ်ရပါသည်”ဟု စကားကပ်ကို ခဲယဉ်းစွာဆိုခဲ့ပါကလည်းမှားပါသည်။ လက်တွေ့တွင် NUG ၌ အာဏာသုံးရပ်ကျင့်သုံးနိုင်စွမ်းမရှိပါ။ လက်နက်ကိုင်ဖိနှိပ်နေတာ မရှိပါ။ လက်နက်ဖြင့်ဖိနှိပ်အုပ်ချုပ်နေသည့် “အစိုးရ”မဟုတ်ပါ။ ဒါကိုမှ “အစိုးရ”ဟု ဇွတ်ပြောလာလျှင်လည်း နှစ်ပြန်ထပ် မှားပါသည်။ ယင်းသို့ဆိုလျှင် အဓိပ္ပါယ်မှာ “ထို NUG သည် လက်နက်ဖြင့်လူထုကိုဖိနှိပ်နေသဖြင့် မင်းအောင်လှိုင်စစ်တပ်က လက်နက်ဖြင့် ထောင်ထားခြားနားနေရသည်။ ပုန်ကန်နေရသည်၊ သူပုန်ထနေရသည်”ဟု ပြောင်းပြန်အနက်ထွက်ပါလိမ့်မည်။

ဝေါဟာရတိုင်း၏အနက်သည်သည် ရွေ့လျားနေပါသည်။ စကားလုံးတိုင်းနောက်တွင် အဘိဓမ္မာရှိပါသည်။ လူထုဘက်ကနားလည်ချက်နှင့် ဖိနှိပ်အုပ်စိုးသူဘက်မှနားလည်ချက် ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီးဆန့်ကျင်ပါသည်။ မင်းအောင်လှိုင်၏တလက်ကိုင်ကြေးစားတပ်အား “သူပုန်တပ်”ဟု လက်လွတ်စပယ်ခေါ်နေကြခြင်းကို ပြန်စဉ်းစားရန်လိုပါမည်။

မျိုးမြင့်ချို။ မတ် ၁၈။ ၂၀၂၃။