ကညွှတ်ကွင်းအိမ်ပြေး (၁)
ဒေါ်ခသည် ကညွှတ်ကွင်းတွင်နေပါသည်။ ကညွှတ်ကွင်းသည် သခင်သန်းထွန်း၏ ချက်မြုတ်မြေဖြစ်ပါသည်။ ဒေါ်ခနှင့်သခင်သန်းထွန်း ဘာအဆက်အစပ်မှမရှိသလို ကျနော်နှင့်ဒေါ်ခလည်း ဘာသွေးသားမှ မတော်စပ်ပါ။ ဒေါ်ခဆိုသည်မှာလည်း သူပြောလို့သိရသည့် သူ့နံမည်ဖြစ်ပါသည်။ နားပေါင်ဟောင်းလောင်းနှင့် ဒေါ်ခမှာ ပါးချိုင့်ချိုင့် မေးရိုးပေါ်ပေါ် နှာတံစင်းစင်း မျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းကောင်းနှင့်ဆိုသော်လည်း ရုပ်မှာ အိုစနာကျသလိုဖြစ်နေပါသည်။ အသက် ၆၀ ခန့်ရှိမည့်ပုံ ပေါ်နေပါသည်။
ဒေါခနှင့်ကျွန်တော် တွေ့ပုံမှာ ဤသို့ဖြစ်ပါသည်။ တရက် ကျနော် အိမ်ပြေးဘဝနှင့် ကညွှတ်ကွင်းဈေးနားတွင်ယောင်လည်လည်ဖြစ်နေချိန်တွင် ဟင်းရွက်ကန်စွန်းဗန်းကြီး ခေါင်းပေါ်တင်ကာ အသီးအရွက်စုံရမယ် အသီးအရွက်စုံ ဟုအော်ရင်း ကျနော့်နား ရောက်လာသည့်ဒေါ်ခက ငါ့သားကကျောင်းသားလား ဒီမှာဘာလာလုပ်နေတာလဲဟု မေးပါသည်။ ထိုအချိန်က ကျနော့်လက်ထဲ ပိုက်ဆံငါးမူးလောက်ပဲ ရှိပါတော့သည်။ ဖိနပ်ကလည်း ပြတ်နေသဖြင့် လက်ကကိုင်ထားရပါသည်။ ဗိုက်ကလည်း အတော့်ကိုဆာနေပါသည်။ ကျောင်းလွယ်အိတ်နှင့်ဖြစ်ပါသည်။ ဒေါ်လေး ကျနော် ရန်ကုန်ကပါ အိမ်ပြေးလာတာပါ၊ ဒီက ကျောင်းသား မဟုတ်ပါဘူး၊ ဗိုက်လည်းဆာနေလို့ဟုဆိုတော့ ဟယ် ဒါဆိုလာ ဒေါ်လေး ထမင်းဘဲဥဟင်း လိုက်ကျွေးမယ်ဆိုပြီး ဈေးစပ်နား ခေါ်သွားပါသည်။ ဆိုင်ရောက်တော့ ဟေ့ မယ်မျှင်း ဒါငါ့တူ ရန်ကုန်က ဒီကိုလာတာ အဲ့ဒါဘဲဥချဉ်ရေနဲ့ ထမင်းတပွဲထည့်ပေးလိုက်၊ ငါ အခုပြန်လာခဲ့မယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားပါသည်။
ကျနော်လည်း စိတ်ပူပူ ဘုမသိဘမသိနှင့် တဝကြုံးပါတော့သည်။ ငါးပိရည်ကျို တို့စရာတွေကလည်း တပုံကြီး ပါပါသည်။ လိုက်ပွဲပါ တောင်းပါသေးသည်။ ခနနေတော့ ဒေါ်ခပြန်ရောက်လာပါသည်။ ထမင်းဖိုး တကျပ်ခွဲရှင်းပြီးတော့ သူ့ ဘေးလွယ်လိပ်လေးထဲမှ လက်ဝါးတံဆိပ် ရော်ဘာဖိနပ်အသစ်လေးပါ ထုတ်ပေးပါသည်။ ကျနော်ဝမ်းသာ၍ ငိုမိမလိုဖြစ်ပါသည်။ ဒေါ်ခက မငိုနဲ့တိတ်တိတ် လာ ဒေါ်လေးနောက်လိုက်ခဲ့ နောက် တပတ်လောက်ပတ်လိုက်ရင် ဒါတွေကုန်ပြီဆိုကာ သူ့ ကုန်စိမ်းဗန်းကြီးကို ထိုးပြပါသည်။ ဒါနှင့် ကျနော်လည်း ဖိနပ်သစ်ကလေးစီး၍ သူ့နောက်က တကောက်ကောက်လိုက်ကာ ရပ်ကွက်တပတ်ပတ်တော့ သူပြောသလို အကုန်ကုန်သွားပါသည်။ ပိုက်ဆံတွက် ကြည့်တော့ အားလုံး ဆယ့်ရှစ်ကျပ်လောက် ရသည်ဟုထင်ပါသည်။ ဈေးလည်းကွဲသွားပါပြီ။
ပြန်ကြမယ် ဟင်းစားလေး နည်းနည်းဝင်ဝယ်မယ်ဆိုကာ ဈေးထဲဝင်ပြီး ဘဲဥလေး လေးငါးလုံး၊ ခရမ်းချဉ်သီးလေး ၂လုံး ၃လုံးဝယ်ပြီး ပြန်လာကြပါသည်။ လမ်းတဝက်ရောက်တော့ ကျနော် တခါမှမမြင်ဖူးသည့် သူယောက်ျားအား နင့်ဦးလေးအတွက် ချက်အရက်လေးတလုံးဝယ်ရမယ်။ ခမျာပင်ပမ်းရှာတယ်ဟုပြောကာ အရက်ပုန်းဆိုင်လေးမှ တောအရက်တလုံး ဝယ်ပါသည်။ ဆိုင်ရှင် မျက်စိစွေစောင်းစောင်းနှင့်လူက ဒေါ်ခ ပုလင်းခွံတော့ ပြန်လာပေးဦးနော်ဆိုတော့ ဟဲ့ ငါပြန်လာမပေးတာများရှိဖူးလားဟု ပြန်ငေါက်ပါသည်။ ပြီးနောက် လာ သား သွားကြမယ်ဆိုပြီး ဗန်းကြီးတဖက် ပုလင်းတဘက်နှင့် အိမ်ပြန်ရောက်လာပါသည်။ ချွေးတွေစို့နေသည့် သူ့မျက်နှာမှာ ကြင်နာတတ်သည့်အရိပ်အရောင်များ ပေါ်နေပါသည်။ ဝမ်းလည်း သာနေသလိုနှင့် ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ဖြစ်နေပါသည်။ ဒေါ်ခပြောသည့် ကွင်းစပ်နားကအိမ်ဆိုသည်မှာ မြေစိုက် တဲရှည်ရှည်ကြီးတလုံးဖြစ်ပါသည်။ နွားတင်းကုပ်အကြီးကြီးနှင့် တူပါသည်။ ကုန်းမို့မို့လေးအပေါ်တွင် ဆောက်ထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ နွားသုံးကောင်ကိုလည်း ထိုတဲကြီး၏ အစွန်းဘက်တွင် ကောက်ရိုးစားနေတာ တွေ့ရပါသည်။ ကြောင် သုံးလေးကောင်နှင့် ခွေးသုံးကောင်လည်း တွေ့ပါသည်။
သား ဒါ ဒေါ်လေးတို့အိမ်ဘဲ။ အထဲမှာ ဦးလေးရှိတယ် ကွန် ထိုးနေတယ်။ ဒေါ်လေးတို့မှာ သားသမီးမရှိဘူး။ နင့်ဦးလေးကအဖေ သိတ်အခေါ်ခံချင်တာ။ နင့်ဦးလေးကိုတွေ့ရင် အဖေလို့သာခေါ်လိုက် ကြားလားဟုပြောပါသည်။ (ဆက်ပါဦးမည်)
0 comments:
Post a Comment