ကံတို့ဝဋ်တို့နဲ့ မကင်းနိုင်တဲ့ အမေ

"ကံတို့ဝဋ်တို့နဲ့ မကင်းနိုင်တဲ့ အမေ"
မနေ့က အမေနဲ့စကားပြောရင်း ထောက်ကြန့်က နိုင်ငံရေးမှုတွေနဲ့ ထောင်ကျဖူးတဲ့သူတွေအကြောင်း ရောက်သွားတယ်။ ကိုမြင့်လှိုင်(ကိုမြင့်)၊ ကိုရွှေအောင်သန်း၊ ကိုမြင့်ရီ၊ ကိုကျော်ကျော်ဝင်း၊ ကိုဝင်းလှိုင်နဲ့ ကျွန်တော်တို့ပေါ့။ 

ကိုရွှေအောင်သန်း ဆုံးသွားတဲ့အကြောင်း အမေ့ကိုကျွန်တော်ပြောဖူးတယ်။ အမေက မေ့နေတယ်။ ဟဲ့...ရွှေအောင်သန်းတယောက်ရောတဲ့။ သူ ဆုံးသွားပြီလေအမေဆိုတော့ ခနစဉ်းစားပြီး ဟုတ်သားပဲ မင်း အမေ့ကိုပြောဖူးတယ်လို့ ပြောတယ်။ အေးလေ သူ့အိမ်ထောင်ရေးကလည်း ကံမကောင်းရှာဘူး၊ ဆင်းရဲရတဲ့ကြားထဲတဲ့။ သူက ကဗျာဆရာ စာရေးဆရာဆိုတော့ သူ့ ကလေးတွေကိုပေးထားတဲ့နံမည်တွေက အကောင်းစားတွေချည်းပဲလို့ အုန်းအုန်းကပြောဖူးတယ်။ (အုန်းအုန်း ဆိုတာက ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းမောင်မဲတို့ ပျော့ကြီးတို့ရဲ့အမေပါ။ ဒေါ်အုန်းကို လူတွေက ချစ်စနိုးနဲ့ အုန်းအုန်းလို့ခေါ်တယ်။ သဘောသိတ်ကောင်းတဲ့ အဒေါ်ကြီးပါ)။ 

ကိုမြင့်နဲ့ကျွန်တော်တော့ အဆက်အသွယ်ရှိတဲ့အကြောင်းရောက်တော့ မာလာရော နေကောင်းလား၊ သူ့ကလေးတွေလည်း ကြီးရောပေါ့တဲ့။ မမာလာနေကောင်းတယ်အမေ ကျွန်တော်နဲ့တခေါက် မက်ဆင်ဂျာကနေ စကားပြောလိုက်ရသေးတယ်။ ကိုမြင့်ကလေးတွေ လိမ္မာတယ်အမေ။ သူ့သားလေးက စင်္ကာပူမှာ အလုပ်သွားလုပ်ပြီး ကိုမြင့်တို့ကိုထောက်နေတာလေ၊ ခု ကိုမြင့်က စာအုပ်ချုပ်လုပ်ငန်းရပ်သွားတယ်၊ ကလေးတွေ လိမ္မာတော့ မိဘတွေလည်း နည်းနည်း အေးအေးနေရတာပေါ့လို့ပြောပြတယ်။ 

ကျော်ကျော်ဝင်းကိုတော့ အမေက သိတ်မမှတ်မိတော့ဘူး။ ကျွန်တော်က မှတ်မိမလားလို့ ပြောပြတော့ အေးလေ သူက မြင့်ရီတို ရွှေအောင်သန်းတို့လောက် မင်းနဲ့မှမတွဲတာတဲ့။ အမေ ဝင်းလှိုင်ကိုရော မှတ်မိလား ဒု/စံပြထဲကလေဆိုတော့ မမှတ်မိတော့ဘူးတဲ့။ 

ကိုမြင့်ရီက ခု လွတ်ရာကျွတ်ရာရောက်နေတာကို အမေ့ကို ကျွန်တော်ပြောပြထားလို့သိနေတယ်။ အေးလေ မင်းတို့ မြင့်ရီတို့ ဗမာပြည်မှာ ခုနေရှိလည်း ထောင်ထဲပဲရောက်နေကြမှာလို့ပြောပြီး တံခါးပေါက်ကို ငေးနေတယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း ဒီရောက်လာလို့ပဲ ဗမာပြည်မှာဆို ခုနေ ဘာဖြစ်လို့ဖြစ်နေမယ်မှန်း မစဉ်းတတ်ဘူးအမေလို့ပြောတော့ အေးလေ မင်းဒီရောက်လာတာလည်း ကံကောင်းတယ်၊ အမေဒီရောက်လာတာလည်း ကံကောင်းတာပဲ၊ နို့မို့ဆို ထောင်ဝင်စာပဲလိုက်တွေ့နေရမှာလို့ပြောပြီး သွားကျိုးပါးကျိုးလေးနဲ့ ရယ်တယ်။ 

အမေက အစ္စလာမ်ဘာသာဝင် ဟာဂျီမတဦးပါ။ တနေ့ ဘုရား ငါးကြိမ်ဝတ်ပြုမပျက်သလို ကိုရ်အန်ကျမ်းစာကိုလည်း မပြတ်ဖတ်ရွတ်နေသူပါ။ အားတဲ့အချိန်တွေဆို အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လေးလှန်ပြီး ပုတီးစိပ်စိပ်နေတာပါ။ အသက်ကလည်း ကြီးပြီဆိုတော့ နားနည်းနည်း ထိုင်း၊ ခါးနည်းနည်းကိုင်းလာပြီပေါ့။ ကြားကြာမထိုင်နိုင်ဘူး၊ နာရီဝက် တနာရီလောက်ထိုင်ပြီးရင် သူ ခါးဆန့်ချင်တယ်။

ကျွန်တော် အမေနဲ့စကားပြောရင်း အမေပြောတဲ့ "ကံကောင်းတာပေါ့"ဆိုတာကို သတိထားလိုက်မိတယ်။ အရင်လည်း တခါတလေ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းလေးတွေပြောရင်း စိတ်လက်ချမ်းသာစရာကိစ္စလေးတွေကြားရင် အေးလေ ကံကောင်းတာပေါ့လို့ ပြောဖူးပေမယ့် ကျွန်တော် အမှတ်တမဲ့ပဲနေလိုက်မိတာပါ။ မနေ့ကတော့ ကံကောင်းတယ်ဆိုတာကို မှတ်မှတ်ရရ စိတ်ထဲစွဲမိတယ်။ သူတပါးအပေါ် မလုပ်ကောင်း မပြောကောင်းတာကို လုပ်ခဲ့ပြောခဲ့သူ ထပ်တူပြန်အလုပ်ခံရတာမျိုး အပြောခံရတာမျိုးကြားရတဲ့အခါလည်း အမေက အေးလေ သူ ဝဋ််ပြန်လည်တာပေါ့လို့ မှတ်ချက်လည်း တခါတခါချတတ်တယ်။ 

အမေတို့ အစ္စလာမ်ဘာသာမှာ ကံကိုယုံကြည်တာ မရှိပါဘူး။ ဝဋ်ဆိုတာလည်း မရှိပါဘူး။ အကောင်းအဆိုး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အလ္လာဟ်အရှင်မြတ်အလိုတော်အရဖြစ်ရတာလို့ ခံယူပါတယ်။ အလ္လာ့ဟ်အလိုတော်အရဖြစ်ရတာလို့ စွဲမှတ်ယူသလို အလ္လာဟ်ဘာလုပ်တယ် ဒါအကောင်းပဲလို့လည်း အကောင်းမြင်စိတ်နဲ့ ခံယူပါတယ်။

အမေ့ အမေအဖေတွေ အဖိုးအဖွားတွေ ကျွန်တော်တို့ ဘိုးဘေးဘီဘင်တွေအားလုံး အစ္စလာမ်ဘာသာဝင်တွေပေမယ့် ဗမာပြည်မှာမွေး ဗမာပြည်မှာကြီး ဗမာပြည်မှာ သေဆုံးကြတာပါ။ ဒါကြောင့် ဗမာ့ယဉ်ကျေးမှုနဲ့ ထဲထဲဝင်ဝင်ရှိနေကြတာပါ။ ကံတို့ ဝဋ်တို့ သံသရာတိူ့ဆိုတာက ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တွေ ယုံကြည်တဲ့ ယုံကြည်မှုပါ။ ဖန်ဆင်းရှင် ထာဝရဘုရားကိုယုံကြည်တဲ့ အမေဟာ ဗမာပြည်မှာမွေး ဗမာ့ယဉ်ကျေးမှုနဲ့ကြီးလာတာဆိုတော့ ဗုဒ္ဓဘာသာရဲ့ အငွေ့အသက်တွေနဲ့ မကင်းနိုင်ပဲရှိနေတာကို ကျွန်တော်မြင်လိုက် ကြားလိုက် သိလိုက်ရပါတယ်။

နောက်တခုက အမေဟာ ဘာသာရေးနဲ့ပတ်သက်ရင် တကယ့်ကိုပျော့ပြောင်းပြီး အမြင်လည်း လွတ်လပ်ပါတယ်။ သားသမီးတွေကို သူကိုးကွယ်တဲ့ဘာသာကို ကိုးကွယ်စေချင်ပေမယ့် အတင်းအကျပ် ဘာမှမရှိပါဘူး။ ကျွန်တော်တို့ ညီအကို မှောင်နှမတွေထဲမှာ ဗုဒ္ဓဘာသာကိုးကွယ်သူ ၂ ယောက်ရှိပြီး ကျွန်တော်ကတော့ ဝဋ်တို့ ကံတို့ သံသရာတို့၊ ဖန်ဆင်းရှင်ရှိတယ်တို့ဆိုတာကို မယုံကြည်သူပါ။ ဒီ့အတွက်တွေကြောင့် အမေ့စိတ်ထဲ ကောင်းချင်မှကောင်းမှာဖြစ်ပေမယ့် တခါမှ ကောင်းသည်ဆိုးသည် မပြောဖူးပါ။

တကယ်တော့ အမေဟာ ဖန်ဆင်းရှင် အလ္လာဟ်အရှင်မြတ်ကိုယုံကြည်ပေမယ့် ဗုဒ္ဓမြတ်စွာရဲ့ ကံ ကံ၏အကျိုးကို ယုံကြည်နေသူပါလား။ ဝဋ်ဆိုတာကို ယုံကြည်နေသူပါလား။ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ အမေ့လို အမေမျိုးရတာ၊ အမေ့လိုအမေမျိုးရဲ့သားဖြစ်ရတာ ကျေနပ်စရာပါ။
မျိုးမြင့်ချို
ဇန်နဝါရီ ၁၇။ ၂၀၂၃