တောင်တောင်အီအီ

"တောင်တောင်အီအီ"
ခုရက်ပိုင်း အအေးလျော့ပါတယ်။ နှင်းလည်း မကျသလောက်ပါ။ ရေခဲမိုးပါးပါးကလေးတော့ တကြိမ်နှစ်ကြိမ်ကျပါတယ်။ နှင်းပျော်တော့ မြက်ခင်းတွေလည်း ပေါ်လာပါတယ်။ အအေးပေါ့တယ်ဆိုပေမယ့် အနွေးဓာတ်တော့ လုံးလုံး မရှိပါ။ ငှက်ကလေးတွေ တီတီတျာတျာမြည်သံလည်း ထိုက်သလောက်ကြားရပါတယ်။ ယုန်လေးတွေ ပြေးလွှားနေကြတာ၊ ရှဉ့်လေးတွေ နွေတုန်းက သူတို့ ဖွက်ထားတဲ့ သစ်ကြားသီး သစ်ချသီးနဲ့ အခြားအခွံမာသီးတွေကို ပြန်ဖော်ဖော်စားနေတာလည်း တွေ့ရပါတယ်။ ဒီအကောင်လေးတွေဟာ နွေတုန်းက ဘယ်နေရာမှာ ဒီအသီးတွေကို မြှုတ်ထားကြောင်း ကောင်းကောင်း ပြန်မှတ်မိတာ အံ့စရာပါ။ ခဲနေတဲ့ ကန်ရေပြင်လည်း အရည်ပျော်တော့ ကြက်ကလေးတွေ ကန်မှာ ရေသောက်ကြပါတယ်။ ခွေးလေး နှစ်ကောင်ကတော့ အပြင်တခါထုတ်လိုက်ရင် တော်တော်နဲ့ပြန်မဝင်ပါ။ တခြံလုံးအနှံ့လျှောက်သွားပြီး ယုန်တွေ့ ယုန်လိုက်၊ ရှဉ့်တွေ့ ရှဉ့်လိုက်၊ မြေကြွက်လေးတွေတွေ့တဲ့အခါ မြေကြီးကို လက်နဲ့ယက်ယက်ပြီး တွင်းနောက်လိုက်ပါတယ်။ အမဲလိုက်ခွေးတွေမဟုတ်လို့ထင်တယ် တခါမှတော့ ယုန်တို့ ရှဉ့်တို့ ကြွက်တို့ရဖူးတယ်ရယ်လို့ မရှိပါ။ တယ်ရီယာစပ်ကလေးတွေပါ။ 

အအေးပေါ့ပေမယ် ဓာတ်ဆီဈေးက ပြန်တက်လာတော့ ရွှတ်ကနဲရွှတ်ကနဲ ခဏခဏအပြင်မထွက်အားပါ။ အမေ့ဆီ(ညီမအိမ်)တော့ ရောက်ဖြစ်နေပါတယ်။ ညီမလက်ရာနဲ့ ထမင်း မုန့်ဟင်းခါးနဲ့ စားစရာမျိုးစုံလည်း စားရပါတယ်။ အသက် ၉၁ နှစ်ရှိပြီဖြစ်တဲ့အမေက သူ့ငယ်ဘဝ အမှတ်ရစရာတွေကို ပြောပြောနေတတ်ပါတယ်။ အသက်ကြီးလာလေလေ ပျိုမြစ်ချိန်တွေကို လွမ်းဆွတ်လေလေ ထင်ပါရဲ့။ 

လက်ထဲမှာ ဖတ်စရာစာအုပ်တွေ တပုံတပင်ရှိနေပေမယ့် ထက်မြက်ဘာသာပြန်တဲ့(အီလျာအာရင်ဘာ့ဂ်ရဲ့ Men,Years-Life Volume 6) မမေ့နိုင်သော နေ့ရက်များကို ဖြည်းဖြည်း ဖြည်းဖြည်းဖတ်နေပါတယ်။ ဆရာမြသန်းတင့်ပြန်ခဲ့တဲ့ အတွဲ ၅ အထိကို ဖတ်ရတာလောက် အရသာမရှိသလိုခံစားရပါတယ်။ အစွဲကြောင်လ့ည်း ဖြစ်မယ်ထင်ပါတယ်။ The Rise and Fall of Communism ဆိုပြီး Archie Brown ရေးတဲ့စာအုပ်ကို ကျော်ဝင်းက ကွန်မြူနစ်ဝါဒနေထွက်ချိန်နှင့်နေဝင်ချိန်ဆိုပြီး ဘာသာပြန်ထားတဲ့စာအုပ်လည်း ဟိုနားနည်းနည်း ဒီနားနည်းနည်းဖတ်ဖြစ်နေတယ်။ ၄ အုပ်တွဲတောင်ဆိုတော့ မနည်းဖတ်ယူရမှာပါပဲ။ ဆရာမြသန်းတင့်ရဲ့ အလကားလူ(ဂေါ်ကီရေးတဲ့ The Life of Useless Man ဖတ်ပြီးသွားပါပြီ။ ဒီစာအုပ် ဗမာပြည်ကို လူကြုံနဲ့မှာပေးတဲ့ ကိုရွှေခဲကိုလည်း အားနာနာနဲ့ကျေးဇူးတင်ရပါတယ်။

တီဗီသတင်းတွေ ကြည့်လိုက်တိုင်း စိတ်လက်ချမ်းသာစရာကတော်တော် မအီမသာဖြစ်စရာကများများလို ဖြစ်နေပါတယ်။ ဖို့တ်ဝိန်းရဲ့သက်တော်ရှည်မြို့တော်ဝန်ကြီး တွမ်ဟင်နရီလည်း မူးပြီးကားမောင်းလို့ အဖမ်းခံထိပြီး ထောင်ထဲတရက်နေ၊ အာမခံနဲ့လွတ်၊ အမှုရင်ဆိုင်၊ ကားမောင်းလိုင်စင်အပိတ်ခံရ၊ ဒဏ်တပ်ခံရတွေဖြစ်ပြီး ခု နောက်ဆုံးတော့ မြို့တော်ဝန်အဖြစ်က နှုတ်ထွက်သွားပါတယ်။ 

အမေရိကန် အောက်လွှတ်တော်လည်း ခုထိ လွှတ်တော်သဘာပတိ မရွေးချယ်နိုင်သေးပါ။ ကေဗင်န်မက္ကသီကို ရီပတ်ဘလီကင်န်တွေကိုက အပြည့်အဝ နှစ်နှစ်ခြိုက်မရှိတာ မဲပေးတာကြည့်တာနဲ့သိသာပါတယ်။ လွှတ်တော်ကတော့ သဘာပတိမရှိဘဲ ဆက် Run နေပါတယ်။ 

သဘာပတိဆိုလို့ သူရရွှေမန်းကြီးတောင် သတိရပါတယ်။ ဝတ်ရုံကြီးတဖားဖားနဲ့ ရှေ့က ကျိုင်းကိုင်နဲ့ မောက်မာဝင့်ကြွားခဲ့တာ မှတ်မိနေပါတယ်။ နိုင်ငံရေးသမားတွေကို "လွှတ်တော်ထဲလာပြီး နိုင်ငံရေးစကားတွေမပြောနဲ့"လို့ တင်းတင်းမာမာ သဟောက်သဟန်းပြုခဲ့တာလည်း သူပါပဲ။ ပြည်သူတို့နှင့်အတူဆိုပြီး ပါတီထောင် ပါတီဖျက်ပြီး နိုင်ငံရေးငုတ်လျှိုးနေပါတယ်။ ခုတော့ လက်ရှိဗမာ့နိုင်ငံရေး အခင်းအကျင်းက အားလုံးလည်းသိပြီးသားမို့ ဘာမှမပြောချင်တော့ပါ။ နိုင်ငံရေးကို စိတ်ကုန်သွားတာတော့မဟုတ်ပါ။ ဗမာပြည်အခြေအနေတွေကို မျက်ခြေပြတ်မသွားအောင် မီဒီယာတွေအားကိုးနဲ့ ဖတ်မှတ်နားထောင်ကြည့်ရှု လုပ်ပါတယ်။ တချက်မှ စိတ်မသက်သာပါ။

ခုတလော စိတ်ကျန်းမာရေးလေး တော်တော်တိုးတက်ကောင်းမွန်နေပါတယ်။ ရုပ်ပိုင်းကျန်းမာရေးကလည်း အတော်လေးကောင်းနေတယ်လို့ဆိုရမှာပါ။ ကိုယ့်ကျန်းမာရေး ဘယ်လောက်ကောင်းလဲသိချင်ရင် စာဘယ်လောက်ဖတ်ဖြစ်လဲနဲ့ တိုင်းယူရပါတယ်။ မန္တလေးက ကိုအောင်မြင့်ဦးက ကျွန်တော့်ဆီ လူကြုံရှိရင်ထည့်ပေးဖို့ စာအုပ်တွေ ကြားလူတယောက်ဆီပေးထားမှာပါ။ ဒေါ်အမာရဲ့ နိုင်ငံတကာဝတ္ထုတိုများလည်း ပါပါလိမ့်မယ်။ ကျွန်တော်လည်း ထိုင်းဘက်(မဲဆောက်အထိ)သွားမယ့်လူကြုံရှိတာနဲ့ ဗမာပြည်က ၄၈၂၈ အမှုတွဲဖြစ်တဲ့ ဘဲကြီး ခေါ် ကိုကျော်စိုး(စာရေးတော့ မောင်လူမွန်)အတွက် သူမှာတဲ့စာအုပ် ၃ အုပ် ဝယ်ထည့်ပေးလိုက်ပါတယ်။ 

အမေရိကန်မှာ ပြည်တွင်းစာပို့ခ(ပါဆယ်လ်ပို့ခ)က စာအုပ်ဆို ပို့ခဈေးအလွန်ချိုပါတယ်။ ဗမာပြည်ကိုတော့ စာတိုက်ကနေတိုက်ရိုက်ပို့လို့မရပါ။ ကိုကျော်စိုးလည်း သူဖတ်ချင်တာလေးတွေ ဖတ်ရရင် စိတ်လက်ချမ်းသာပါစေ။ ကျွန်တော့်စာအုပ်တွေ ဗမာပြည်ကနေ ဒီကို ရောက်ရောက်လာဖို့ ကြားထဲကနေ စေတနာ့ဝန်ထမ်းပြီး ပို့ပို့ပေးတဲ့ မ She Lay နဲ့ မဥမ္မာတိ့လည်း နှစ်သစ်မှာ စိတ်လက်အေးချမ်းကြပါစေ။ စာအုပ်တွေ ထည့်ပေးတဲ့ ကိုဝင်းကျော်တို့ ကိုဝေမှူးသွင်တို့လည်း ကျန်းမာကြပါစေ။ ကျွန်တော်လည်း ကျန်းမာအောင်နေပါမယ်။
မျိုးမြင့်ချို
ဇန်နဝါရီ ၇။ ၂၀၂၃