Saturday, April 30, 2011

"က်ေနာ္တို႔ မေျပာခ်င္တဲ့ကိစၥ” (စိုးေနလင္း)

0 comments
က်ေနာ္တို႔ မေျပာခ်င္တဲ့ ကိစၥ”
တကယ္တန္းေျပာၾကေၾကးဆို က်ေနာ္က “က်ေနာ္တို႔”ဆိုတဲ့အသံုးကို သံုးစြဲခြင့္မရွိပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ေရးေတာ့မယ့္ အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွအမ်ားျပည္သူကို တင္ျပသေဘာထားေတာင္းထားတာ မရွိေသးဘူး။ က်ေနာ္ သံုးခြင့္ရွိတဲ့ အသံုးက “က်ေနာ္”ဆိုတာပါပဲ။ ဒါကို က်ေနာ္ကေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ နားလည္ထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့လို လူေတြ ရွိႏိုင္ေသးတာပဲ၊ က်ေနာ္ေျပာသလို ေျပာၾကည့္ခ်င္ေပမယ့္ေျပာဆိုဖို႔ အခက္အခဲရွိေနၾကတဲ့သူေတြထဲမွာ က်ေနာ္ေျပာခ်င္ သ လို  ေျပာခ်င္ၾကတဲ့သူေတြလည္း ရွိႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး ဒီအသံုးကို သံုးလိုက္တာပါ။ ဒီမိုကေရစီ သေဘာအရဆိုရင္ က်ေနာ္႐ွံဳးမွာပါ။ ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူေတြနဲ႔ ၫႇိၿပီး၊ သေဘာတူညီခ်က္ရၿပီးလို႔ ဒီအသံုးကိုသံုးရတာလဲလို႔ေမးခြန္းထုတ္ရင္ က်ေနာ္႐ွံဳးမွာပါ။ ဟုတ္ပါ တယ္။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔နားလည္သင္ယူဖူးတဲ့ သေဘာတရားေတြအရ လူတယာက္ဟာနည္းနည္းသိရင္ နည္းနည္းေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိၿပီး မ်ားမ်ားသိရင္ မ်ားမ်ားေျပာေရးဆိုခြင့္ ရွိ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ထင္တယ္ ဒါဟာ စာေပေ၀ဖန္ေရးသီ၀ရီတခု ကလာတာပါ။ မွန္တယ္လို႔ လည္း က်ေနာ္က ထင္ပါတယ္။ စဥ္စားၾကည့္ပါ။ လူေတြဟာ အေၾကာင္းအရာတခုနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ဒီျပႆနာကို အစကတည္းသိၿပီး ေတြ႔ၾကံဳခံစားၿပီးသူေတြက ဒါဟာဒီလိုျဖစ္ေနတာလို႔ေျပာမွာနဲ႔ ဒီျပႆနာကို ခုမွေတြ႔ၾကံဳရသူတဦးက ဒါေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဒီလိုျဖစ္ရမွာလို႔ေျပာလာရင္ ဘယ္သူက မွန္ႏို္င္ေျခမ်ားမယ္ ထင္ပါသလဲ။ ေၾကာင္းက်ိဳးတက် စဥ္းစားၾကည့္ပါ။
ခု နိဒါန္းပ်ိဳးေနတာက ခု က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံေရးကိုင္ၿပီး ဟိုဟာလုပ္ပါ။ ဒီဟာလုပ္ပါ။ ဒါေတြကေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒီလို လုပ္သင့္တယ္။ အဲဒီလို ေျပာေနၾကတဲ့သူေတြ (ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားတခုကို ခိုင္ခိုင္မာမာကိုင္စြဲၿပီး ခုထိလည္း ဆက္ၿပီးကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို စိုက္ လိုက္မတ္တပ္ လုပ္ေနတဲ့သူေတြမပါ) ဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ တေဒါင့္တေနရာက ဘာမ်ားလုပ္ခဲ့ၾကသလဲ၊ ျပန္စဥ္းစားပါ။ တိုင္းျပည္ မွာရွိေနတဲ့ မတရားမႈ ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာေတြကိုစြန္႔လႊတ္စြန္႔စားေပးဆပ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါသလဲ။ ေဘးကထိုင္ၿပီး ေဘးထိုင္ဘုေျပာ ရတာေလာက္လြယ္ကူတာ မရွိပါဘူး။
သူမ်ားေတြ ဘာေတြလုပ္ေနၾကတာလဲ၊ ဟာမွားေနၿပီ၊ ဒီလိုလုပ္ရမွာ။ အခက္အခဲမရွိ လူတိုင္းလုပ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာ စစ္အ စိုးရရဲ႕ အမိန္႔တခုခုကိုခ်ိဳးေဖာက္ဖူးပါသလား။ အာခံဆန္႔က်င္ဖူးပါသလား။ျဖစ္လာမယ့္အက်ိဳးဆက္ကိုေရာ ခံစားဖို႔သတၱိရွိခဲ့ပါသ လား။ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို ျပန္ေမးၾကည့္ပါ။ ဘာမွလည္းထဲထဲ၀င္၀င္မသိ၊ ထဲထဲ၀င္၀င္မလုပ္ဖူးပဲနဲ႔၊ ဘာကိုမွလည္း ေပးဆပ္အနစ္နာခံဖူး တာမရွိဘဲနဲ႔ အဲဒီလို လုပ္ရပ္ေတြကို ကိုယ္က်ိဳးမဖက္ လုပ္ကိုင္ရဲ၀န္႔သူေတြကို အေၾကာင္းယုတၱိဘာမွေရေရရာရာမသိပဲ၊ ငါတို႔ မွာ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိတာပဲ၊ ေျပာသာေျပာဆိုၿပီး ေျပာၾကမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူက အဲဒီအက်ိဳးရလဒ္ေတြကို ဆြတ္ခူးစားသံုးမွာပါလဲ။ အ လြန္ ရွင္းပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေသာေသာလွဳပ္လွဳပ္ ရယ္ေမာေနေတာ့မေပါ့။ လုပ္လိုက္ေလ…..။
က်ေနာ္ ေျပာလိုရင္းကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးမရွိၾကတာပါပဲ။ ေတာ္လွန္ေရးသေဘာတရားအရေျပာရင္ “အဘိဓမၼာ၏ ဆင္းရဲျခင္းပါပဲ။” ဟုတ္မဟုတ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္ပါ။ေခတ္ေပၚနည္းပညာေတြအရ နုိင္ငံသားတိုင္း စာနယ္ဇင္းနယ္ကိုု ၀င္ေရာက္ခြင့္ရ တဲ့ ေခတ္ႀကီးကိုေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သတိထားရမယ့္ကိစၥက အဲဒီေခတ္ကို ေဖာက္ျပန္သူေတြေရာ မေဖာက္ျပန္သူေတြေရာ သံုးစြဲခြင့္ရွိေနတယ္ဆိုတာပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ စဥ္းစားရမွာက အမ်ားျပည္သူအက်ဳိးစီပြားအတြက္ အမ်ားဆံုးအသံုးခ်ႏိုင္ဖို႔ပါ။
ခု က်ေနာ္တို႔ေတြ႔ေနရတာက စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ေနၾကသူေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ လုပ္ေနၾကတဲ့ ပါတီေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးခၽြတ္ျခံဳက်မႈပါပဲ။ ဘာႏိုင္ငံေရး သေဘာတရားမွ ေလ့လာသင္ယူထားတာ မရွိ ဘူး။ ယံုလည္း မယံုၾကည္ဘူး။ ဘာကို ယံုၾကည္တာလဲဆိုတာကိုလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမသိဘူး။
သူမ်ားေတြ ဒီလိုေျပာေနၾကာပဲ။ ဒီလုိလုပ္ၾကည့္ပါလား။ chat room ေတြ Cbox ေတြမွာ ေျပာဆိုေနၾကတာေတြနဲ႔တင္ တကယ့္ႏိုင္ ငံေရးလို႔ ထင္သူေတြကထင္။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ျပႆနာက တာ၀န္ရွိမႈကိုနားမလည္ၾကတာ၊ မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္လုပ္ေနၾက တဲ့ ျပႆနာပါ။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ကို တကယ္တမ္းေျပာင္းသစ္ခ်င္သူေတြ ရွိသလား။ ေျပာင္းလဲေရးျဖစ္စဥ္မွာ တကယ္တန္းပါ ၀င္ၾကည့္ပါ။ က်ဳပ္တို႔ ပိုက္ဆံစုေပးမယ္ေလ။ ခင္ဗ်ားတို႔ လုပ္ၾကဗ်ာ။ ဒါမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ခ်င္ၾကပါနဲ႔။ လုပ္လို႔လည္း မရပါ ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြအားလံုးဟာ အခ်ဥ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေဆာင္းပါးကို မေရးခ်င္ပဲေရးေနရတာပါ။ ဒီကေန႔ KNU ဘာေတြ လုပ္ေနသလဲ။ DKBA ခြဲထြက္ေတြ ဘာလုပ္ေနသလဲ။ စစ္အစိုးရကို ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္ေနသလဲ။ မွန္သလားမွားသလား။ စဥ္းစားၾကည့္ ဖူးပါသလား။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လုပ္မွ တိုင္းျပည္ေျပာင္းလဲမယ္လို႔ ဘယ္သူေတြထင္ေနသလဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူ ယံုၾကည္ရာသူလုပ္၊ အေရးႀကီးတာက ဘယ္သူ႔အက်ိဳးစီီးပြားလဲ၊ ဘယ္သူ႔အတြက္ ရပ္တည္ေနတာလဲ။ ၾကည့္ပါ။ ျမင္သာထင္ရွားျဖစ္ ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စစ္အာဏာရွင္ေတြဘက္က ရပ္သြားၿပီလား။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာအကဲျဖတ္ပါ။ အဲဒီလိုရပ္ သြားတာေသခ်ာတယ္ဆိုရင္ ဆန္႔က်င္ပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အျမဲတမ္းမွန္ကန္ေနမယ္လို႔ ဘယ္သူကမွ အာမခံမထား ပါဘူး။
ေအာင္ဆန္းဦးဆိုတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ရဲ႕သားကိုယံုမိရင္ တိုင္းျပည္ဘာျဖစ္သြားမယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိေလာက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔က်ပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဘာေတြလုပ္ေနသလဲ၊ လမ္းေၾကာင္းလြဲေနၿပီလို႔ ယူဆရင္ေ၀ဖန္ပါ၊ အၾကံျပဳ ပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သိႏိုင္တဲ့နည္းလမ္းေတြသံုးၿပီး အသိေပးပါ။ သတိေပးပါ။ ဒါေပမယ့္ ပြဲဆူလူသိ ငါကြဆိုတာမ်ိဳးဟာ တကယ္တမ္း တိုင္းျပည္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ခ်င္သူေတြလုပ္တဲ့ အလုပ္မဟုတ္ပါဘူး။
အေရးႀကီးတဲ့အသိက ငါခုအသက္အရြယ္အထိ တိုင္းျပည္နဲ႔ျပည္သူလူထုအက်ိဳးစီးပြား ဘာေတြလုပ္ခဲ့ၿပီလဲ။ မတရားတဲ့ စစ္အာ ဏာရွင္ေတြရဲ႕ေအာက္မွာ ငါ ဘာေတြအမွန္တရား တရားမွ်တမႈဘက္က ရပ္တည္ေပးခဲ့ဖူးၿပီလဲ။ (သူမ်ားေရးတာေတြကို စာေပစိ စစ္ေရးတင္ျပ၊ မလြတ္ရင္ ျဖဳတ္ေပး၊ လြတ္တာေတြထည့္၊ အနည္းအပါးေ၀ဖန္ ကလိတာေလာက္ကေတာ့ လူတိုင္းလုပ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥ ပါ။) အဲဒီလိုလုပ္လို႔ စစ္အစိုးရက ဖမ္းတာမွမဟုတ္တာ။ လြယ္ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာက ကိုယ့္ဘ၀ကိုကိုယ္မေမ့ပါနဲ႔၊ ကိုယ္ဘာလို႔ စစ္ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ အာဏာစက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ထြက္ေျပးၿပီး လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမလို႔ေခၚတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ဖိနွိပ္မႈကင္းလြတ္တဲ့ေနရာကို ထြက္လာခဲ့တာလဲ။ တိုင္း ျပည္အတြက္ တကယ္တမ္းလုပ္ခ်င္ရင္ ျပည္တြင္းမွာအေတာ္အတန္ ၾသဇာ ရွိတဲ့ စာနယ္ဇင္းသမားေတြအေနနဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္စည္းရံုးေျပာဆိုခြင့္ေတြ ရွိပါတယ္။ ေတာ္လွန္ဆန္႔က်င္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းေဆြးေႏြးလို႔ရ ပါတယ္။ ေနာက္ခံသမိုင္းေၾကာင္းအရ စစ္အစိုးရကို တကယ္ဆန္႔က်င္ (အမ်ားနဲ႔ေရာပါသူေတြမဟုတ္) အာခံသူမဟုတ္၊ မွတ္တမ္း ၀င္သူမဟုတ္ခဲ့ရင္ စစ္အစိုးရက ေတာ္ရံုတန္ရံုျပႆနာမရွာပါဘူး။ (သူတို႔က တိက် စနစ္က်ပါတယ္) လုပ္လို႔ရပါတယ္။
အဲဒီလို ဘာလို႔မလုပ္ခဲ့ပဲခုမွ ေသရဲတာအလံနီကြ ဆိုတာမ်ိဳး အႏၱရယ္မရွိတဲ့ေနရာမွာ ရဲရဲေတာက္ကေလာင္စြမ္းေတြ ျပေနတာပါလဲ။ က်ေနာ့ အေနနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေနသူေတြ၊ အက်ဥ္းက်ခံေနရသူေတြကို အလြန္အားနာမိမွာ အမွန္ပါပဲ။ ကိုယ္ က ဘာမွမယ္မယ္ရရလုပ္ခဲ့တာမွမဟုတ္တာ။ ကံအေၾကာင္းလွလို႔ ကေလာင္ေလးရခဲ့ blog ကေလးလုပ္ခဲ့ရလို႔ မဟုတ္ပါလား။ ဘယ္ သူေတြအတြက္ ရပ္တည္မွာပါလဲ၊ သူခိုးဓားရိုးကမ္း မလုပ္ေစခ်င္ပါဘူး။ အမွားကိုျပင္ဆင္တာဟာ ဘယ္အခ်ိန္မွ ေနာက္က်တယ္မရွိ ပါဘူး။ က်ေနာ္ သိထားတာေလးေတြကို က်ေနာ့ေဆာင္းပါးေတြမွာေရးျပဖူးပါတယ္။ “It’s easy to be wise after the event” ဆို သလို ျဖစ္ၿပီးသြားတာေတြအတြက္ အစကငါမေျပာလားလုပ္ရတာ အလြန္လြယ္ကူပါတယ္။ တကယ္တန္း ခက္ခဲတဲ့ျပႆနာ တခု ကို ေျဖရွင္းဖို႔ႀကိဳးစားရသူတေယာက္အဖို႔ တကယ္ရိုးသားမယ္ဆိုရင္ အလြန္ခက္ခဲပင္ပန္းပါတယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြဟာ အလံုးစံုမ မွန္ႏိုင္သလို အခ်ိန္ကိုက္လည္း ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တို႔အားလံုး ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးစိတ္ကိုေမြးၾကရပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္ တို႔ တိုင္ျပည္ရဲ႕ကံၾကမၼာကိုေခါင္းေဆာင္တဦးတည္း တေယာက္တည္းလက္ကို ၀ကြက္မအပ္လိုက္ၾကပါနဲ႔။ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူလူထု ႀကီးဟာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ရဲ႕ကံၾကမၼာကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ျပဳျပင္စီရင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ အင္အားလည္း ရွိပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔က “သင္း အာဏာရွင္တပ္သား သံမႈန္႔စားမွ ဒို႔ဓားတံုးမည္” ဆိုတဲ့ ေအာင္ပြဲေတးသံကို ၿပိဳင္တူညီညီသီဆို လိုက္ၾက ရေအာင္ပါ။       ။
(ဒီေဆာင္းပါးကို ရန္သူ/မိတ္ေဆြ စည္း သတိမမူမိသူမ်ားအတြက္ သတိေပးေရးသားတာ ျဖစ္ပါတယ္ “ခင္ဗ်ားတို႔ ဒီ အတိုင္း ၾကည့္ ေနေတာ့မွာလား” လို႔ ေမးခြန္းထုတ္လာၾကသူေတြအတြက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔မွာ ရန္ငါစည္း အျမဲသတိ ရွိပါတယ္ ။)
စိုးေနလင္း

Friday, April 29, 2011

ဒီပဲယင္းလုုပ္ႀကံမႈႀကီးအၿပီး ေဆြးေႏြးပြဲကတိေတြလိုက္နာဖို႔ စစ္အစိုးရဖက္ကပ်က္ကြက္ခဲ့ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ထုုတ္ေျပာၿပီ

0 comments
ဒီပဲယင္းလုုပ္ႀကံမႈႀကီးအၿပီး ေဆြးေႏြးပြဲကတိေတြလိုက္နာဖို႔စစ္အစိုးရဖက္က ပ်က္ကြက္ခဲ့ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ထုုတ္ေျပာၿပီ
ဧၿပီ ၂၉၊ ၂၀၁၁ - အာရ္အက္ဖ္ေအေရဒီယုုိ ေကာက္ႏုုတ္ခ်က္
၂၀၀၃ ေမလ(၃၀)ရက္ေန႔မွာ ျဖစ္ပြါးခဲ့တဲ့ ဒီပဲယင္းအၾကမ္းဖက္တုိက္ခုိက္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး၊ အဲဒီအေရး အခင္းေနာက္ပိုင္း၊ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ေမလ အမ်ိဳးသားညီလာခံျပန္မစမီကာလအတြင္း စစ္အစိုးရအာဏာပုိင္ေတြ နဲ႔ ၫွိႏႈိင္းေဆြးေႏြးရရွိခဲ့တဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ေတြကိုျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က RFA ကို ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုလုိက္ပါတယ္။

  ဒီပဲယင္းအျဖစ္အပ်က္အၿပီး စစ္အစိုးရကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕နဲ႔ NLDေခါင္းေဆာင္ေတြအၾကား  လွ်ိဳ႔၀ွက္ ေဆြးေႏြးပြဲေတြအႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိခဲ့ပါတယ္။ ထိခုိက္နစ္နာသူေတြကို ထုိက္သင့္တဲ့နစ္ နာေၾကးေပးေရးအပါအ၀င္ အခ်က္(၄)ခ်က္ကို အာဏာပိုင္ေတြက သေဘာတူညီခဲ့ေၾကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္က ေျပာပါတယ္။
  “ ဒီပဲယင္းကိစၥအၿပီးမွာ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ေတြ႔ဆုံစကားေျပာ သေဘာတူညီမွဳယူခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြက  -
          ၁။  ဒီပဲယင္း အျဖစ္အပ်က္ကို စံုစမ္းစစ္ေဆးရန္။
၂။ အဲဒီျဖစ္စဥ္မွာ ထိခို္က္နစ္နာခဲ့သူေတြကို ထိုက္သင့္တဲ့ နစ္နာေၾကးေပးရန္။
၃။ ေနာင္အခါမွာ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ထပ္မံမျဖစ္ဖို ့ နွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္။
၄။  ဒီပဲယင္းနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ အဖမ္းဆီးခံေနရသူေတြအားလံုးကို ျပန္လႊတ္ေပးရန္  …
ဆိုတာေတြျဖစ္ပါတယ္။” 
    ဒီပဲယင္းအေရးခင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္  ကိုယ္တိုင္္ေျပာၾကားခ်က္ေတြကို မၾကား ရေသးတဲ့အတြက္ ေျပာဆိုေ၀ဖန္မႈတခ်ဳိ႕ေပၚေပါက္ေနစဥ္အတြင္း RFA က အပတ္စဥ္ထုတ္လႊင့္ေန့တဲ့ လူထု နဲ႔ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အစီအစဥ္အတြက္ ေသာတရွင္တဦးက ေမးျမန္းခဲ့ရာမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အခုလိုေျဖၾကားလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
  ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊအစိုးရနဲ႔ အဲဒီလုိသေဘာတူညီခ်က္ေတြရရွိၿပီးကာမွ အာဏာပိုင္ေတြဖက္က ကတိ ဖ်က္ခဲ့လုိ႔ အမ်ဳိးသားညီလာခံတက္ေရာက္ေရးအပါအ၀င္ သေဘာတူညီမႈအားလုံး ပ်က္ျပားခဲ့ရတယ္လို႔ လဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာပါတယ္။
 “NLD ဘက္ကေတာ့ မိမိတို႔ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ကို္ယ္စားလွယ္ေတြကို အမ်ိဳးသားညီလာခံလႊတ္ဖို႔ သေဘာတူလိုက္ပါတယ္။  ဒီအခ်က္အားလံုးကို နွစ္ဦးနွစ္ဖက္လက္ခံၿပီးမွ အမ်ိဳးသားညီလာခံစဖို႔ ရက္အနည္း ငယ္ေလးအလုိမွာ အန္တီ့ကို မလႊတ္ေပးဘူးေျပာတာကစၿပီး သေဘာတူညီခ်က္ေတြေရာေဆြးေႏြး တာေတြေရာ ပ်က္သြားပါတယ္ …”
၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလက အထက္ျမန္မာျပည္ စည္းရုံးေရးခရီးစဥ္အတြင္း စစ္ကိုင္းတုိင္း ဒီပဲယင္းၿမိဳ႔နယ္ က်ည္ရြာအနီးမွာ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႔ၾသဇာခံလို႔ လူအမ်ားကယုံၾကည္ယူဆၾကတဲ့ ဒုတ္ ဓါး လက္နက္ကိုင္ လူရမ္းကားအေျမာက္အမ်ားကေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အျခား NLD အဖြဲ႔၀င္ေတြကို ၀ိုင္း၀န္းတိုက္ခ္ိုက္ခဲ့ ရာမွာ လူဒါဇင္ေပါင္းမ်ားစြာေသဆုံးခဲ့တယ္လို႔ မ်က္ျမင္သက္ေသေတြက ေျပာၾကပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကေတာ့ ယဥ္ေမာင္းသူရဲ႕ကြ်မ္းက်င္မႈေၾကာင့္ အဲဒီတိုက္ခိုက္မႈက မိမိလြတ္ေျမာက္ခဲ့ေၾကာင္း  RFA ကိုေျပာပါတယ္။
 “အတုိခ်ဳံးေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကားေမာင္းတဲ့လူငယ္က အင္မတန္မွကၽြမ္းက်င္လို့ ဘယ္သူလို႔ မွန္းရခက္တဲ့သူေတြက လမ္းကိုအတားအဆီးေတြနဲ႔ ပိတ္ဆို႔ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့အထဲကေနၿပီးေတာ့ေဖါက္ ထြက္ႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။”
  အခက္အခဲေတြမည္မွ်ရွိေပမယ့္လည္းေနာက္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြရဲ႕အက်ိဳးအတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အမ်ိဳး သားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးေအာင္ျမင္တဲ့အထိ မဆုတ္မရြ႔ံ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္မွာျဖစ္ေၾကာင္း လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာပါတယ္။  ဒီအေၾကာင္းေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အျပည့္အစုံကို RFA က ဒီအပတ္ထုတ္လႊင့္မယ့္ “လူထုနဲ႔ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္” အစီအစဥ္မွာ  နားဆင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
(ေရဒီယိုုအသံလႊင့္ခ်က္ကိုု ေကာက္ႏုုတ္ေဖာ္ျပလိုုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဓာတ္ပုုံက ၂၀၀၃ ခုုႏွစ္အတြင္းက သန္းေရႊနဲ႔ေဒၚစုုတိုု႔ ေတြ႔ဆုုံခဲ့စဥ္က မွတ္တမ္းတခုုျဖစ္ပါတယ္။ မိုုးမခက အဆိုုပါ အင္န္အယ္ဒီနဲ႔ စစ္အစုုိးရေတြ႔ဆုုံမႈမ်ား၊ ပ်က္ျပယ္မႈမ်ားကိုု သတင္းအယ္ဒီတာတဦးနဲ႔ မိုုးမခအင္တာဗ်ဴးမွာ တင္ဆက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သည္ေနရာေတြမွာ ၾကည့္ပါ။ =
http://moemaka.com/index.php?option=com_content&task=view&id=7701&Itemid=87 ယခုုေတာ့ ေဒၚစုုကိုုယ္တိုုင္က အတည္ျပဳေျပာဆိုုလိုုက္ပါျပီ။ )

ျမန္မာ့အေရး ကမၻာ့အေရးေတြကို မူႀကိဳကေန ေက်ာင္းျပန္တက္ၾကပါ

0 comments

ၾကာသာပေတးေန႕၊ ဧျပီလ ၂၈၊ ၂၀၁၁
ျမန္မာ့အေရး ကမၻာ့အေရးေတြကို မူႀကိဳကေန ေက်ာင္းျပန္တက္ၾကပါ

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ အပိုင္း (၁) က စလဲြေနလို႔၊ က်န္ အပိုင္းအားလံုးရဲ႕ အလဲြေတြေတာ့ မေျပာေတာ့ပါဘူး။  
စစ္ေအးတုိက္ပဲြကာလတေလွ်ာက္လံုး အေမရိကန္ဦးေဆာင္တဲ့ အေနာက္အုပ္စုက ျမန္မာျပည္ကဦးႏုကို အထင္မႀကီးဘူး။ ဦးႏုဟာ တိုင္းျပည္ကိုႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း မအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ဘူး။ ဦးႏုလိုလူမ်ိဳးနဲ႔ စစ္ေအးရဲ႔အထြဋ္အထိပ္အခ်ိန္မွာ၊ ျမန္မာျပည္ဟာ ကြန္ျမဴ နစ္ေအာက္ အခ်ိန္မေရြးေရာက္သြားႏိုင္တယ္လို႔ အေနာက္အုပ္စုက သေဘာထားခဲ့တာပါ။ အာဏာရွင္ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီအစိုးရေတြ ဆိုၿပီး ႏိုင္ငံေတြကို စစ္ေအးကာလမွာ အေနာက္အုပ္စုကဂရုမစိုက္ဘူး။ ကြန္ျမဴနစ္ကိုတိုက္ေနရင္၊ သူတို႔က ေထာက္ခံေနမွာပဲ။ အေနာက္အုပ္စုက ဦးေန၀င္းကိုပဲအထင္ႀကီးတယ္။ သူ႔ဟာသူ ဘယ္နည္းနဲ႔ပဲ အုပ္ခ်ဳပ္၊ ဦးေန၀င္းကမွ တိုင္းျပည္ကိုႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္တယ္လို႔၊ အေနာက္က သေဘာထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးေန၀င္းက လည္ေတာ့၊ အေနာက္အုပ္စုရဲ႕ တပည့္ေမြး တာေတာ့မခံဘူး။ အေမြးခံလိုက္ရင္ ဆရာျဖစ္တဲ့အေနာက္အုပ္စုက သူ႔ကိုမလိုခ်င္ေတာ့တဲ့ေန႔၊ သူျဖဳတ္ပစ္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ တို႔လို သူ႔ေအာက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္တေယာက္ေယာက္ကိုေျမွာက္ေပးၿပီး၊ သူ႔ကို ရွင္းပစ္လိုက္မွာဆိုတာ သူသိတယ္။ နမူနာေတြကလည္း ရိွၿပီးသား။ ၁၉၆၀ အေစာပိုင္းႏွစ္ေတြမွာ ေတာင္ဗီယက္နမ္မွာ အာဏာရွင္ ငိုဒင္ဇင္၊ သူ႔ညီ ငိုဒင္ႏုနဲ႔ မဒမ္ႏု လင္မယားတို႔ကို အေမရိ ကန္ကေမြးထားၿပီး၊ မလိုခ်င္ေတာ့တဲ့အခါက်ေတာ့၊ သူ႔ေအာက္က ေတာင္ဗီယက္နမ္စစ္တပ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို ေျမွာက္ေပးၿပီး အာဏာသိမ္းခိုင္းရံုတင္မက အေသပါသတ္ခိုင္းလို႔၊ ေတာင္ဗီယက္နမ္မွာ ငိုဒင္ဇင္တို႔ေဆြမ်ိဳးတသိုက္ အသတ္ပါခံရၿပီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ငုယင္ဗန္သီယူး အာဏာသိမ္းထားလိုက္တာ၊ ၁၉၇၅ ေျမာက္ဗီယက္နမ္ကို စစ္ရံႈးတဲ့အထိပဲ။

အဲဒီတုန္းက အေမရိကန္အစိုးရမွာ စစ္ေအးကာလမွာ ကိုယ့္ဘက္ကလူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္ႀကိဳက္မဟုတ္ေတာ့ရင္ လုပ္ႀကံရွင္း လင္းေရးဆိုတဲ့ေပၚလစီရိွတယ္။ ရန္သူဘက္ကိုလည္း လုပ္ႀကံတာပဲ။ ကြန္ဂိုက ကြန္ျမဴနစ္သမၼတ ပက္ထရစ္လူမန္းဘားကို စီအိုင္ေအ လုပ္ႀကံခဲ့တယ္။ ေခ်ေဂြဗားရားကို ဘိုလီဗီးယားစစ္တပ္က အရွင္မိေတာ့လည္း၊ ခ်က္ခ်င္းမသတ္ပဲ တရားရံုးတင္ေသဒဏ္ေပးရင္ ရသားနဲ႔၊ ႏိုင္ငံတကာမွာ သူရဲေကာင္းလိုျဖစ္ေနတဲ့ေခ်ေဂြဗားရား ေခြးေသ၀က္ေသ ေသရတယ္ဆိုတာ ကမၻာကိုျပဖို႔ စီအိုင္ေအက ဘိုလီဗီးယားစစ္တပ္ကို ေခ်ေဂြဗားရားကိုဖမ္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ေတာထဲကစစ္စခန္းထဲမွာတင္ ေသနပ္ပစ္တပ္ဖဲြ႔နဲ႔သတ္ခိုင္းခဲ့တာပဲ။ ေခ်ေဂြ ဗားရားအစစ္ဆိုတာ သက္ေသထူႏိုင္ဖို႔၊ ေခ်ရဲ႕လက္တဘက္ကို ျဖတ္ယူလာခိုင္းၿပီး၊ က်န္တဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ေတာထဲမွာပဲျမွဳပ္ခိုင္းခဲ့တယ္။ ဦးေန၀င္းက ဒါေတြကို ေနာေၾကေနလို႔ သူ႔ဟာသူ ဗကပကိုတုိက္ေပမယ့္၊ အေနာက္က လာလံုးတာကိုေတာ့ မခံဘူး။ တိုင္းျပည္ အတြက္ စဥ္းစားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔အတြက္ပါ။  
ဦးႏုႀကီး ၁၉၇၄ မွာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးမေအာင္ျမင္လို႔၊ အေမရိကားမွာ ခိုလံႈခြင့္ေတာင္းတာမွာ၊ ဒီေန႔ အေမရိကားမွာ ျမန္မာဆိုရင္ခ်ီးေပါေသးေပါ ေပးေနတဲ့၊ ခိုလံႈခြင့္၊ ဦးႏုကို အေမရိကန္က မေပးဘူး။ ဦးေန၀င္း ၿငိဳျငင္မွာစိုးလို႔။ ဦးႏုက သူ႔ကိုအေမ ရိကန္က လက္မခံေတာ့၊ လက္ခံတဲ့ အိႏိၵယမွာသြားေနရတာပဲ။ တခါ ဦးႏုက ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ေတာ့ဘူး ဘာသာေရးပဲလုပ္မယ္ဆိုၿပီး၊ ၁၉၈၀ အေစာပိုင္းမွာ ပိဋိကတ္သံုးပံု အဂၤလိပ္လိုဘာသာျပန္ဖို႔ ႏိုင္ငံျခားခရီးထြက္တယ္။ အေမရိကန္သြားဖို႔ ဗီဇာေလွ်ာက္ေတာ့၊ ရန္ကုန္ အေမရိကန္သံရံုးက ေထာက္လွမ္းေရးမ်က္မွန္္တင္ဦးကတဆင့္၊ ဦးႏုကို ဗီဇာေပးလိုက္ရမလားလို႔။ ဦးေန၀င္းကို ေမးခိုင္း တယ္။ ဦးေန၀င္းက ေပးလိုက္ပါဆိုမွ၊ ဦးႏု ဗီဇာရသြားတာ။ ဦးေန၀င္းက ဘယ္သူမဆို ႏိုင္ငံျခားထြက္ၿပီး သူ႔ကိုပုန္ကန္ရင္ သိပ္ႀကိဳက္ တယ္။ ျပည္တြင္းမွာ ပုန္ကန္ရင္ ဖမ္းရဆီးရေထာင္ခ်ရနဲ႔၊ သူ႔မွာ နံမည္ပ်က္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားထြက္ သူ႔ကိုပုန္ကန္ဖို႔လုပ္ရင္ ပထမ စားတ္ေနေရး ရပ္တည္ေရးလံုးပမ္းရတဲ့ ေနရာမွာတင္၊ ျပႆနာေတြ စေတြ႔မယ္။ ေနာက္ၿပီးရင္ ျမန္မာပီပီ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဆရာႀကီးလုပ္ရင္း ကဲြၾကၿပဲၾကနဲ႔၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပုန္ကန္မယ့္သူေတြ သူ႔ကိုမပုန္ကန္ႏိုင္ပဲ ျပည္ပမွာပဲ လံုးပါးပါးသြားၾကမယ္ဆိုတာ၊ ဦးေန၀င္းသိၿပီးသား။ ဂ်ပန္ျပန္ ဦးေန၀င္းက ဒါေတြ ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးၿပီ။ တရုတ္ျပည္အမိြဳင္ၿမိဳ႕မွာ ေသာင္တင္ေနတဲ့ သခင္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ သခင္လွၿမိဳင္တို႔ လံုးပါးပါးခါနီး၊ ဂ်ပန္စစ္တပ္က လာေခၚသြားလို႔သာ၊ ဟန္က်သြားတာ ဦးေန၀င္းက သေဘာေပါက္ၿပီးသား။ 

ဒါေၾကာင့္ စစ္တပ္ႀကီးတခုခု ႏိုင္ငံအစိုးရတခုခုက ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးမယ့္ ပုန္ကန္လိုသူေတြမဟုတ္ရင္ (ဒီေန႔ ထိလည္း ဒါမ်ိဳးသူပုန္မရိွခဲ့ပါ)၊ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲက ႀကိဳက္သေလာက္ထြက္။ ဦးေန၀င္းက ႀကိဳက္တယ္။ ရွစ္ေလးလံုးကာလ ေက်ာင္း သား ငါးေသာင္းေလာက္ ၿမိဳ႕ႀကီးၿမိဳ႕ငယ္ေတြကေန ထိုင္းနယ္စပ္ကိုေတာခိုေနၾကတာ ဒီအတိုင္းလႊတ္ေပးထားတာပဲ။ ႏွစ္နည္း နည္းၾကာလာရင္ ဒီေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးဟာ၊ ဦးႏုရဲ႕ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလိုပဲ ျဖစ္သြားမွာပဲဆို တာ၊ ဦးေန၀င္းလို လူလည္ႀကီးရဲ႕ တပည့္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက အဲဒီတုန္းက မသိပဲေနပါ့မလား။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေတြ ေတာခိုဘို႔ သြားေနရင္း လမ္းမွာအဖမ္းခံၾကရတယ္ဆိုတာ မရိွသေလာက္ပဲ။ ေတာခိုေက်ာင္းသားမွန္သမွ် ေသေဘာပိုးလို တေနရာရာ ေလာက္ေတာ့ ေရာက္သြားၾကတာခ်ည့္ပဲ။ ဒီေက်ာင္းသားေတြ ၿမိဳ႕ေပၚမွာဆႏၵေတြျပေနၾကလို႔၊ ပစ္ခတ္ၿဖိဳခြင္းေတာ့ လူျမင္ကြင္းမွာ ေသကုန္ၾကေတာ့၊ ဦးေန၀င္းမွာ ႏိုင္ငံေရးအရရံႈးတာေပါ့။ စစ္ပညာမတတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားတပ္ကို ေတာထဲမွာအလြယ္တကူရွာၿပီး ေခ်မႉန္းလိုက္တာက၊ တိုင္းျပည္ကမသိ၊ ကမၻာကမသိပဲ သတ္ခြင့္လိုင္စင္ရထားတာမ်ိဳး။ ဦးေန၀င္းက ဒါမ်ိဳးႀကိဳက္တာ။ ဦးႏု ကိစၥျပန္ဆက္ရရင္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ခဲ့တဲ့ ၁၉၆၉- ၁၉၇၄ တုန္းကလည္း အေမရိကန္က ဦးႏုကိုေထာက္ခံတာမဟုတ္၊ တျပားမွလည္း ေပးတာမဟုတ္။ Nation သတင္းစာထုတ္ခဲ့တဲ့ ဦးေလာရံုက သူနဲ႔သိတဲ့ ကေနဒါသတၳဳတြင္းပိုင္ရွင္တေယာက္ကို ဦးႏုရဲ႕ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္ရင္ ျမန္မာျပည္မွာ သူ႔ကိုပဲသတၳဳရွာခြင့္ေပးမယ္။ တျခားႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီေတြကို ရွာခြင့္မေပးဘူးဆိုတဲ့ မစားရ၀ခမန္းကတိနဲ႔၊ ေဒၚလာ ၂ သန္းေလာက္ရေအာင္ ေတာင္းႏိုင္ခဲ့တာပဲရိွတယ္။ ဦးႏု လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ၊ အေမရိကန္ကို စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ဦးေန၀င္းကို၊ အေမရိကန္က လိုက္ေခ်ာ့ေနတယ္ေလ။ စစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြ ရဟတ္ ယာဥ္ေတြ အတင္းလိုက္ေပးေနတယ္။ ဒါေတြကို အခု ဗီီြအိုေအက စေနေန႔တိုင္းလႊင့္ေနတဲ့ စစ္သားစကားေျပာခန္းကေန စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းေတြ ျပန္ေျပာျပေနၿပီ။   

ဦးႏုကို အေမရိကန္နဲ႔ အေနာက္အုပ္စုက ဘယ္တုန္းကမွအထင္မႀကီးဘူး။ ၁၉၈၀ အေစာပိုင္း အေမရိကန္ဗီဇာရလို႔ ပိဋိကတ္ သံုးပံု အဂၤလိပ္လိုဘာသာျပန္ဖို႔ အေမရိကားေရာက္လာေတာ့လည္း၊ ဦးတင္ေမာင္၀င္းတို႔က ဦးႏုကို ႏိုင္ငံေရးျပန္လုပ္ဖို႔ေျပာၾကေတာ့၊ ဦးႏုက ခါးခါးသည္းသည္းပဲ ျငင္းခဲ့တယ္။ သူ႔အေျခအေန သူသိလို႔။ ဦးတင္ေမာင္၀င္း ဒါေတြ သူ႔စာအုပ္ထဲေရးထားတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဦးႏု ရွစ္ေလးလံုးမွာအစိုးရဖဲြ႔ေတာ့ ၀ိုင္းမေထာက္ခံၾကလို႔၊ ဦးႏုအစိုးရကို ႏိုင္ငံျခားအစိုးရေတြက အသိအမွတ္မျပဳၾကဘူးလို႔၊ ေျပာေန တဲ့သူေတြကို ရီခ်င္တယ္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ထဲမွာသာ လြတ္လပ္ေရးရေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တဦး၊ ေနာက္ဆံုး တရား၀င္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဆိုၿပီး ကိုယ့္တိုင္းသူျပည္သားေတြက သေဘာထားတာ။ စစ္ေအးကာလမွာ ဦးႏုလိုလူမ်ိဳးကို အေနာက္အုပ္စုက ဦးလူေပါ လို႔ သေဘာထားတာ။ ဘယ္လိုလုပ္ ရွစ္ေလးလံုးမွာသူအစိုးရဖဲြ႔တာကို ႏိုင္ငံတကာကအသိအမွတ္ျပဳမွာလဲ။ ဦးႏုက ဘာမေျပာ ညာမေျပာ ဘယ္သူ႔မွမတိုင္ပင္၊ သူဖဲြ႔လိုက္တဲ့ အစိုးရအဖဲြ႔၀င္ေတြကိုေတာင္ အသိမေပးပဲလုပ္ခ်လိုက္ေတာ့၊ အဲဒီ ဦးႏုအစိုးရအဖဲြ႔ ထဲကေန ဦးႏုကိုမ်က္ႏွာနာေနတဲ့ ဦး၀မ္ကိုေဟာႀကီးကလြဲရင္၊ ေရွ႕ေၾကာင္းေနာက္ေၾကာင္း အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို နားလည္ေနတဲ့ လူေတြက ဦးႏုဆီက အကုန္ေျပးကုန္ၾကတာပဲ။ သတိၱမရိွလို႔မဟုတ္ဘူး။ ဦးလူေပါ အစိုးရအဖဲြ႔ထဲ ပါလို႔မျဖစ္ဘူးဆိုတာသိၾကလို႔။

တကယ္တမ္းမွာ ရွစ္ေလးလံုးကေန အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေအာင္၊ ဘယ္သူက ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ဦးေဆာင္ႏိုင္မွာလဲ၊ ရွစ္ေလး လံုးလဲမေအာင၊္ ဦးေန၀င္းအစိုးရကေတာ့ျပဳတ္က်နဲ႔၊ ဗကပေတြ အာဏာရသြားႏိုင္တာကို၊ အေမရိကန္ကေၾကာက္တာေပါ့။ ရွစ္ေလး လံုးစတာနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေဒၚစုနား သြားကပ္ကုန္ၿပီဆိုတာ သူတို႔လဲသိတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီတုန္းက အေမရိကန္က (မႏွစ္က ကြယ္ လြန္သြားတဲ့) ေအာက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ စတီဗင္ဆိုလာ့ဇ္ကိုလႊတ္ၿပီး ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ အပါအ၀င္ ဦးႏုတို႔ ဦးေအာင္ႀကီးတို႔ ေဒၚစုတို႔နဲ႔ လာစကားေျပာၿပီး ေတာက္ၾကည့္ခဲ့တာေပါ့။ စတီဗင္ဆိုလာ့ဇ္က အဲဒီတုန္းက အေမရိကန္ေအာက္လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ အာရွနဲ႔ပစိ ဖိတ္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံျခားေရးရာဆပ္ေကာ္မတီရဲ႕ဥကၠဌ။ သူ႔အလုပ္ သူလာလုပ္တာေပါ့။ သူက အေမရိကန္လႊတ္ေတာ္က ယံုယံုၾကည္ ၾကည္နဲ႔ခိုင္းခဲ့လို႔ ေျမာက္ကိုရီးယား ကင္အီဆြန္း၊ အီရတ္ ဆဒမ္ဟူစိန္တို႔နဲ႔ပါ သြားစကားေျပာဘူးတဲ့လူ။ ျမန္မာျပည္က ရွစ္ေလးလံုး အခ်ိန္ အေျခအေနမွန္ကို သေဘာေပါက္လာခဲ့တာေပါ့။ အေမရိကန္ေအာက္လႊတ္ေတာ္ကိုျပန္ၿပီး အစီရင္ခံတာက၊ ဘယ္သူမွ ျမန္မာျပည္မွာ ရွစ္ေလးလံုးလႈပ္ရွားမႈကေန အေျပာင္းအလဲျဖစ္လာေအာင္ တကယ္တမ္းေခါင္းမေဆာင္ႏိုင္ဘူး။ ဦးႏုတို႔ ေဒၚစုတို႔ အာဏာရရင္ သိပ္မၾကာဘူး၊ ကြန္ျမဴနစ္ေတြပဲ အာဏာလက္ေျပာင္းယူသြားလိမ့္မယ္။ ေဒၚစုကေတာ့ အေတြ႔အႀကံဳဘာမွမရိွလို႔။ ဦးႏု ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းညံ့လို႔။ ဦးေအာင္ႀကီး အာဏာရရင္ေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ မတက္ႏိုုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဦးေအာင္ႀကီးကို ျမန္မာျပည္ ထဲမွာ ဘယ္သူမွမေထာက္ခံဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္က ဘာမွသြားမရႈပ္နဲ႔၊ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးပဲြၾကည့္ပရိသတ္သာလုပ္၊ စစ္ေအး ကာလမွာ ျမန္မာစစ္တပ္က အေမရိကန္ဘက္ကရိွေနဖို႔လိုတယ္လို႔ စတီဗင္ဆိုလာ့ဇ္ကအစီရင္ခံခဲ့တာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာစစ္ ဗိုလ္ေတြရာနဲ႔ခ်ီၿပီး အေမရိကန္မွာသင္တန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြတက္ေနၾကတာ ငါးႏွစ္ေလာက္ရိွေနၿပီ။ စက္တင္ဘာ (၁၈) ရက္ အာဏာ သိမ္းၿပီးမွ၊ ဒီ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ေတြကို အေမရိကန္ကေန အကုန္ႏွင္ထုတ္လိုက္တာ။ အာဏာသိမ္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာေမာင္အစိုးရေျပာတဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြလုပ္ေပးမယ္ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ဦးမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ စစ္တပ္ခ်င္းဆက္ဆံေရးကို အေမရိကန္အစိုးရနဲ႔ လႊတ္ ေတာ္ကရပ္ပစ္လိုက္တာ။ အေမရိကန္စစ္တပ္ကမရပ္ခ်င္ဘူး၊ ျမန္မာစစ္တပ္နဲ႔ ဆက္ဆံေရးဆက္ရိွခ်င္တယ္။ စစ္ေအးက အဲဒီအခ်ိန္ ဘယ္ဘက္ကႏိုင္မယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွမသိေသးဘူး။ ဆိုဗီယက္ယူနီယံက ၁၉၉၁ က်မွ ၿပိဳကဲြတာ။ ရွစ္ေလးလံုးအခ်ိန္ ဦးႏုအစိုးရကို ျပည္တြင္းမွာ၀ိုင္း မေထာက္ခံခဲ့ၾကလို႔၊ သူအစိုးရဖဲြ႔တာကို ႏိုင္ငံတကာရဲ႔ေထာက္ခံမႈမရခဲ့တာျဖစ္တယ္၊ ဦးႏုအစိုးရကို ႏိုင္ငံတကာ ကေထာက္ခံၿပီး အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကရင္ အဲဒီမွာပဲြၿပီးသြားၿပီလို႔ ေျပာေနၾကသူေတြ၊ ေတာ္ၾကပါေတာ့လို႔ပဲ ေျပာပါရေစေတာ့။ ျမန္မာ့အေရးကမၻာ့အေရးေတြကို မူႀကိဳကေနေက်ာင္းျပန္တက္ၾကပါဦး။ 

Ronny Nyein
Group Mail မွ ရရွိပါသည္။

Thursday, April 28, 2011

“စစ္ေျမျပင္မွပံုရိပ္မ်ား”(အပိုင္း ၈)မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

0 comments
“စစ္ေျမျပင္မွပံုရိပ္မ်ား” (အပိုင္း ၈)
“စစ္ေျမျပင္မွပံုရိပ္မ်ား”(အပိုင္း ၇)အာရ္အက္ဖ္ေအအပတ္စဥ္အလံလႊင့္
အစီအစဥ္ကေန ၄လပိုင္း၂၇ရက္၂ဝ၁၁ေန႔မွာ ထုတ္လႊင့္ခဲ့တဲ့အသံလႊင့္
ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။ 
ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားလဲေတာ့မသိပါဘူး။ “ဝုန္း” ကနဲ လက္နက္ႀကီး သံတခ်က္နဲ႔အတူ လန္႔ႏိုးသြားပါ တယ္။ ေျမႀကီးေတာင္ တုန္သြားတယ္မွတ္တာပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ေသနတ္သံေတြ။ ေခါင္းေပၚက ေက်ာ္ေက်ာ္သြားတဲ့ လက္နက္ႀကီး က်ည္သံတရႊီရႊီ ၊ ေသနတ္ေျပာင္း ကမီးပြင့္ေတြ၊ လားေတြျမင္းေတြလန္႔ၿပီး ဟီသံရုန္းသံေတြ၊ ေပၚတာေတြ ေၾကာက္လန္႔တၾကား နဲ႔ေအာ္သံဟစ္သံေတြ၊ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႔ ဆဲသံဆူသံေတြ စစ္ေၾကာင္းမႉးနားက ဆက္သြယ္ေရးစက္က တီတီ..တီတီေတြ အားလံုးရႈပ္ရွက္ ခတ္ေနေတာ့တာပါပဲ။

           က်ေနာ္လည္းလူးလဲထ ေသနတ္ေကာက္ဆြဲၿပီး ေပၚတာေတြဘက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေပၚတာေတြကေတာ့ အပင္ႀကီးတ ပင္ေအာက္မွာ ပုေနၾကၿပီး လားေတြေတာ့ဘယ္ေရာက္ကုန္ တယ္မသိေတာ့ဘူး။ လားကုန္းေတြေတာ့ ဖရိုဖရဲနဲ႔ေျမႀကီးေပၚမွာ။  က်ေနာ္လည္း သူတို႔နား ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး လက္နက္ႀကီးက်ည္ေတြ ကိုယ္ေတြဘက္ကိုက်ႏိုင္/မက်ႏိုင္ကို တြက္ၾကည့္မိတယ္။ ခနေနေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရး ဆာဂ်င္ ေရာက္လာၿပီးဒီနားမေနဖို႔၊ လက္နက္ႀကီးက်ႏိုင္စရာရွိေၾကာင္းေျပာၿပီး ေနရာေရႊ႔ခိုင္းတယ္။ က်ေနာ္လည္း ေအာက္ခ်ထားတဲ့ လားကုန္းေပၚက ပစၥည္းေတြကိုျဖည္ခ်။ ေပၚတာေတြကိုေပးတန္တာေပး။ ကိုယ္လည္းႏိုင္ သေလာက္သယ္။ ေနရာေရႊ႔ဖို႔ ကမန္း ကတမ္းလုပ္ရေတာ့တာေပါ့။

ပထမေနရာနဲ႔ ကိုက္ ၁ဝဝ ေလာက္ေဝးတဲ့၊ က်ည္လြတ္မယ္ထင္တဲ့ေနရာကို ေရႊ႔ရတာပါ။ ေသနတ္သံေတြ၊ ေအာ္သံ ဟစ္သံေတြကလည္း က်ေနာ္ပထမေနခဲ့တဲ့ေနရာနဲ႔ ပိုနီးနီးလာေနတယ္။ လူလည္းဟိုက္ေနၿပီ။ ပစၥည္းေတြကမ်ားေတာ့ တို႔လို႔ တြဲေလာင္း မႏိုင္မနင္းေတြျဖစ္ၿပီး ျပဳတ္က်တာေတြျပဳတ္က်နဲ႔။ ေပၚတာေတြကို ဒီမွာေနခဲ့လို႔ေျပာၿပီး ပထမေနရာမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြ ျပန္သယ္မယ္ဆိုၿပီး ထြက္ခ်လာေတာ့ လမ္းတဝက္ေလာက္ပဲမွာ ေန႔လည္က လီေရွာေပၚတာႀကီးေခါင္းကို ကာဘိုင္ဒင္ နဲ႔ေဆာင့္ခဲ့တဲ့ လက္ေျဖာင့္တပ္စိတ္မႉးနဲ႔တိုးမိတယ္။ သူက “ကိုဘီအီး..ဘယ္တုန္း” ေမးလို႔ က်ေနာ္က “က်န္တာေတြသြားသယ္မလို႔” လို႔ေျပာေတာ့ သူက “မသြားနဲ႔ေတာ့ ရန္သူက အဲဒီနား ေရာက္ေနၿပီ။ က်ေနာ္အဲဒီသြားမလို႔၊ လစ္ေတာ့..လစ္ေတာ့့” ဆိုၿပီးဆက္ထြက္ သြားတယ္။ က်ေနာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းပဲျပန္လွည့္ခ်လာတယ္။ လက္နက္ႀကီးမွန္ၿပီး သစ္ပင္ႀကီးကသစ္ကိုင္းေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ က်ိဳးက်သံေတြလည္းၾကားေနရတယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႔ ဒီနားသာ ဆက္ေန မိလို႔ကေတာ့ အခုေလာက္ဆို ငါေရာ ေပၚတာေတြ ပါ ေသေလာက္ၿပီလို႔ ေတြးမိလိုက္ေသးတယ္။

က်ေနာ့္ေနရာျပန္ေရာက္ေတာ့ ခြဲမႉးေတြကို စကားေျပာစက္နဲ႔ေျပာေနတဲ့ စစ္ေၾကာင္းမႉးအသံၾကားရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဆီကို လည္း တပ္စုမႉးတေယာက္ကလာၿပီး အျမင့္ပိုင္းကိုတက္သြားဖို႔ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔က်ေနာ္လည္း ေပၚတာေတြကိုေျပာၿပီး အေပၚဘက္ အျမင့္ပိုင္းဆီ ဆက္တက္ခ်သြားတယ္။ ေနာက္မွာေတာ့ ခ်ေနၾကတာ မီးကုန္ယမ္းကုန္ပဲ။ ဆူညံေနတာပဲ။ တခ်က္တခ်က္ က်ေနာ္ တို႔ေခါင္းေပၚကေက်ာ္သြားတဲ့ လက္နက္ႀကီးက်ည္ေတြကလည္း ရႊီးကနဲ ရႊီးကနပဲဲ။ ေရွ႔မွာ က်ကြဲတဲ့အသံေတြလည္း နားကြဲမတတ္ ပါပဲ။ ခနေနေတာ့ က်ေနာ္ တို႔အျမင့္ပိုင္းကိုေရာက္လာၿပီ။ က်ည္ကြယ္မ်က္ကြယ္ ျဖစ္မယ္ထင္တဲ့ေနရာေရြးၿပီး ေပၚတာေတြကိုေနရာ ခ်၊ ပစၥည္းေတြလက္နဲ႔စမ္းၿပီးျပန္စစ္။ အေမာေလးနည္းနည္းေျဖေပါ့ေလ။ က်န္တာေတြေတာ့က်န္ခဲ့ပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ေနာက္က တက္ လိုက္လာတဲ့ စစ္ေၾကာင္းရံုးအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ အဲဒီမွာ ျပန္ဆံုမိၾကတယ္။

အဲဒီေနရာကေနပဲ လက္နက္ႀကီးေတြခ်က္ခ်င္းဆင္။ တလံုးၿပီးတလံုးခ်ေတာ့တာပါပဲ။ ေပၚတာေတြကို မေၾကာက္နဲ႔ဘာညာ သာ ေျပာေနရတာ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္းလန္႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးလန္႔ေနတယ္။ ဘာျဖစ္မယ္မွန္းလည္းမသိဘူး။ လကေလးက နည္းနည္း သာေနလို႔ပဲ။ ႏို႔မို႔ဆိုျပႆနာ။ အဲသလို တညလံုးနီးနီးပစ္ၾကခတ္ၾက။ ေတာ္ၾကာေန က်ားတက္ထိုးသံေတြၾကား လိုက္၊ ျပန္ေပ်ာက္သြားလိုက္။ ျပန္ၾကားလိုက္။ ေအာ္သံေတြထဲမွာ တခ်က္တခ်က္ “ေဟ့ လက္နက္ခ် လက္နက္ခ် လက္နက္ခ်ရင္ မသတ္ဘူးကြ” ဆိုသံလည္း တခ်က္တခ်က္ ၾကားရတယ္။ ဘယ္ဘက္က ေအာ္တာလဲ။ က်ေနာ္တို႔ဘက္ကလား၊ ဟိုဘက္က လားေတာ့ မေသခ်ာဘူး။

အဲသလိုနဲ႔ တညလံုးခ်ေနလိုက္တာ မနက္ ၄ နာရီေလာက္ရွိေတာ့ လက္နက္ငယ္သံေတြက်ဲက်ဲသြားတယ္။ လက္နက္ ႀကီးေတြလည္း သိပ္မလာေတာ့ဘူး။ တိုက္ပြဲေတာ့ၿပီးေလာက္ၿပီထင္ရဲ႔ လို႔စိတ္ထဲမွတ္လိုက္တယ္။ ခနေနေတာ့ ဒဏ္ရာရသူေတြကို သြားဆြဲ၊ အေလာင္းေတြသြားေကာက္နဲ႔ အားလံုးရႈပ္ရွက္ခတ္ေနပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္ကိုလည္း ေဆးတပ္သားနဲ႔အတူ ဝင္ကူေပးဖို႔ ႔ေျပာတာနဲ႔ ကူရေသးရတယ္။ မိုးလင္းလို႔ လူလံုးကြဲလာခ်ိန္မွာေတာ့ လက္နက္ႀကီး/ငယ္အသံေတြလည္းတိတ္သြားၿပီ။ ဒီေတာ့မွ က်ေနာ္လည္း ညက က်န္ခဲ့တဲ့ပစၥည္းေတြ သြားေကာက္မယ္ဆိုၿပီး သစ္ပင္ႀကီးဆီျပန္လာတယ္။ သစ္ပင္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေဆး တပ္ၾကပ္ႀကီးက “အေတာ္ပဲ.. ကိုဘီအီး၊ ဒီမွာ နည္းနည္းကူဦး” ဆိုတာနဲ႔ သူ႔လက္ထဲကေသနတ္ကို လွမ္းယူလိုက္တယ္။ သူက ခါးၾကားက လွံစြပ္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး က်ိဳးက်ေနတဲ့ သစ္ကိုင္းေတြကို ရွင္းလိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ သစ္ကိုင္းေတြေအာက္မွာ အေလာင္းတေလာင္း။

အေလာင္းရဲ႕ ကိုယ္တပိုင္းက ပစ္က်င္းထဲမွာ၊ တပိုင္းကက်င္းႏႈတ္ခမ္းေပၚမွာ။ က်ေနာ္လည္း ဘယ္သူပါလိမ့္ ဆိုၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ လက္ေျဖာင့္စိတ္မႉး။ လီေရွာႀကီးေခါင္းကို ေသနတ္ဒင္နဲ႔ေဆာင့္ခဲ့တဲ့သူ။ ေသနတ္မရွိေတာ့ ဘူး။ ခါးမွာလည္း က်ည္ခါးပတ္ မရွိေတာ့ဘူး။ ပါသြားၿပီ။ ေဆးတပ္ၾကပ္ႀကီးက အေလာင္းကိုအေပၚကိုဆြဲတင္တာ အေလာင္းကပါမ လာဘူး။ ၂ ႀကိမ္ေလာက္အဲသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ထပ္လည္းၾကည့္လိုက္ေရာ လက္တဘက္က ေျမေပၚ ေပၚေနတဲ့သစ္ျမစ္ကို တအား ဆုပ္ထားတာကိုး။ တပ္ၾကပ္ႀကီးက သစ္ျမစ္ကိုဆုပ္ထားတဲ့လက္က လက္ဆစ္ေတြကိုလွံစြပ္နဲ႔ ဇတ္-ဇတ္.နဲ႔ သံုးေလးခ်က္ခုတ္ခ် လိုက္ေတာ့မွပဲ လက္ဆုပ္ကျပည္သြားတယ္။ အေလာင္းကိုက်င္းေပၚဆြဲတင္ၿပီး ဒဏ္ရာေတြစစ္ၾကည့္တယ္။ ေပါင္းရင္းနဲ႔ လက္ေမာင္း မွာ ထိထားတာေတြ႔ရတယ္။ ေသြးေတြရႊဲေနတာမွန္ေပမယ့္ ေသေလာက္တဲ့ေနရာ တခ်က္မွထိမထားဘူး။ ေခါင္းကို ဆြဲလည္းလွန္ လိုက္ေရာ သူ႔ေခါင္းေနာက္ပိုင္းႀကီး တခုလံုးေၾကမြၿပီး အထဲကိုခ်ိဳင့္ဝင္ေနတာ ေတြ႔လိုက္ရပါေတာ့တယ္။

လက္စသတ္ေတာ့ ေသနတ္မွန္လို႔ ေသတာမဟုတ္ပဲ ေခါင္းကိုအထုခံရလို႔ေသတာျဖစ္ေနပါလား။ ေပါင္နဲ႔လက္ကိုအရင္မွန္ မယ္။ ထ မေျပးႏိုင္ဘဲ ပစ္က်င္းထဲကေနခံပစ္ေနမယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တဘက္က က်ားထိုးတက္လာ၊ ဝင္လံုးၿပီး၊ ေသနတ္လု၊ ၿပီးေတာ့မွ မေသမခ်င္း ေခါင္းကို ေသနတ္ဒင္နဲ႔ထုသတ္လိုက္တာ ျဖစ္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ပစ္က်င္းက ေသက်င္းျဖစ္သြားပါေပါ့လား။ အေလာင္းကိုၾကည့္ရင္း လီေရွာႀကီးမ်က္ႏွာကို ျပန္ျမင္လာတယ္။ ဝဋ္လည္တယ္ဆိုတာ ဒါကိုေျပာတာမ်ားလားလို႔လည္း စိတ္ထဲေတြးမိပါေတာ့တယ္။

က်ေနာ္ မ်ိဳးျမင့္ပါခင္ဗ်ား။

ကိုယ္တို႕႔ကဗ်ာေရးေနတယ္ဆိုတာအလကားပါ (ခင္ေအာင္ေအး)

0 comments
ကိုယ္တို႕ ကဗ်ာေရးေနတယ္ဆိုတာ အလကားပါ

ကိုယ္တို႕ ကဗ်ာေရးေနတယ္ဆိုတာက အလကားပါ
ကဗ်ာကုိ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္ေနရံုသက္သက္ ေနာက္ျပီး
လူမေလး ေခြးမခန္႕သက္သက္နဲ႕ ကဗ်ာဆရာဘဝဆိုတဲ့ အမည္ကို
ရွဴးဖိနပ္တိုက္သလို ေျပာင္ေအာင္ နာနာဖိတိုက္ေနရံုမွ်
ဒီ့ထက္ နည္းနည္းမွ မပို ပိုေနတာက တကိုယ္လံုး တသက္လံုး တဘဝလံုးပဲ
ဆန္ကုန္ေျမေလး ဟာဟ စကားပံုေတြဟာ ခုလို အံဝင္ခြင္က်သံုးလိုက္ရင္ ဒက္ထိပဲ

ကိုယ္တို႕ ကဗ်ာေရးေနတယ္ဆိုတာက အလကားပါ
ကဗ်ာအက်ိဳးလည္း သယ္ပိုးႏိုင္တာမဟုတ္ ကဗ်ာေလာကၾကီးလဲ
ဘာမွ တိုးတက္သြားတာမဟုတ္ အယားဖုေတြ ေပၚလာလိုက္ ကုပ္လိုက္
အယားေျပလိုက္ ေနာက္ အယားဖုေတြ ထပ္ေပၚလာလိုက္ ဒါပဲ ထပ္ခ်ည့္
တလဲလဲ ဘယ္သူကမွလဲ သိပ္လူရာသြင္းခ်င္ၾကတာမဟုတ္ ၾကားေကာင္း
ေအာင္ ကဗ်ာဆရာဘဝဆိုတာ ရခဲတယ္ ဘာညာ ပလီပလာ

ကိုယ္တို႕ ကဗ်ာေရးေနတယ္ဆိုတာ အလကားပါ
ကဗ်ာေဗဒေတြ ဘာေတြလည္း ပတ္ပတ္နပ္နပ္ ေလ့လာထားတာမဟုတ္ဘူး
ခပ္တည္တည္ မုဆုိးစိုင္သင္ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာဆရာအိုၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕စကား
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားျပီး ေနာက္မဆုတ္တမ္းေဟ့ ေၾကြးေၾကာ္လိုက္တယ္
(ဆုတ္ရင္လဲ အကြဲပဲေလ) စိုင္ဘယ္ႏွစ္ေကာင္ ရျပီးျပီလဲ ေလးၾကိဳး ဘယ္ႏွစ္ပင္
လဲျပီးျပီလဲ ဒူးေကာ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ျပဲျပီးျပီလဲ ဖြတ္ကေလးေတြ ပဒပ္ကေလးေတြ
ရသေလာက္ ႏွီးဖ်ားမွာ သီ ခပ္တည္တည္ မုဆုိး ပဲ တျပားမွ မေလွ်ာ့ႏိုင္ဘူး

ကိုယ္တို႕ ကဗ်ာေရးေနတယ္ဆိုတာ အလကားပါ
ကဗ်ာအသစ္ေတြ ဘာေတြလဲ  ဖန္တီးတီထြင္ႏိုင္တာမဟုတ္ဘူး
သူမ်ားလက္ေဝခံေလး ႏို႕သက္ခံစို႕ရံုမွ် ေခြးေသးပန္းထားလို႕ မေျခာက္ေသးတဲ့
ေသးကြက္ေလာက္ကို ပင္လယ္ထင္ျပီး ေျမြမေၾကာက္ကင္းမေၾကာက္ ဆက္ေရးေနတာ
ေတြးတတ္ရင္ ဒီထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို နစ္နစ္နာနာ ေျပာခ်င္စရာေကာင္းလွတယ္
လူနားလည္ေအာင္ေရးရင္ ဘာျဖစ္သြားမွာမို႕ တမင္မခက္ခက္ေအာင္ ေပါက္ကရ
ရွစ္ဆယ္ေတြ ေပါက္ကရ တစ္ရာ့ေျခာက္ဆယ္ေတြ ေရးေနမိမွန္း မသိပါဘူး ဒုကၡေညာပဲ

ကိုယ္တို႕ ကဗ်ာေရးေနတယ္ဆိုတာ အလကားပါ
ကဗ်ာက သူ႕အလုပ္သူလုပ္သြားလိမ့္မယ္ ကဗ်ာလို႕ေျပာလိုက္ရင္ ပိုအမ္ ကိုေျပာတာလား
ပိုအက္ထရီ ကိုေျပာတာလားေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လဲ မသိဘူး သူ႕အလုပ္သူလုပ္လိမ့္မယ္
လို႕ ေဘာ္လီေဘာပုတ္လုိက္ေတာ့ ကိုယ္ဝိနည္းလြတ္သြားတာေပါ့ အေရွာင္အတိမ္း ဂ်က္စီဂ်ိမ္း
ေဟး ေဟး ခင္ဗ်ားေကာ ကဗ်ာေရးေနျပီလား ခုမွ ေရးစတာလား ေတာ္ေတာ္ေလး ကၽြံဝင္ေနျပီလား
အသြားမေတာ္ တလွမ္းလို႕မေတြးမိဘူးလား အယားဖုေတြေကာ ေတာထ ေနျပီလား သမင္ဒရယ္
ေခ်ငယ္စိုင္ဆတ္ ဖြတ္ ပဒပ္ ဘယ္ႏွစ္ေကာင္ရျပီလဲ ‘ဗ်ာ… ပင္လယ္ထဲ ရြက္ေတာင္လႊင့္ေနျပီ’ ဟုတ္လား
ေအးဗ်ာ ၾကားရတာ ဝမ္းသာတယ္ က်ေနာ္လဲ ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါအုန္းမယ္


ခင္ေအာင္ေအး
၁၅၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ။ ၂၀၁၁ ဘန္ေကာက္ ၂၀း၁၇ နာရီ

Saturday, April 23, 2011

ကမာပုလဲႏွင့္ဂ်ီေတာ့ေပၚမွာစကားေျပာျခင္း (သစ္ေကာင္းအိမ္)

0 comments
ကမာပုလဲႏွင့္ ဂ်ီေတာ့ေပၚမွာ စကားေျပာျခင္း

တကယ္ေတာ့
ပစ္စရာဆိုလို႕က်ည္ဆံတေတာင့္မွ
မက်န္ေတာ့တဲ့ေန႔မွာ
ကိုယ့္္အေပၚက်ေရာက္လာမယ့္စီရင္ခ်က္တရပ္ကိုပဲ
ေသေသသပ္သပ္ေေစာင့္ၾကည္ေနရုံသာ

အီိရတ္က စစ္တပ္ေတြ
ရုတ္မယ္ ရုတ္မယ္နဲ႔ တကယ္မရုတ္ျဖစ္ေသးဘူး
ငါ့ဘ၀ထဲ မင္းဆုတ္ခြာသြားပုံကေတာ့
တကယ့္ကုိ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္

ကမာပုလဲ…
ကမာပုလဲ……တဲ့

အြန္လိုင္းေပၚမွာ
ကဗ်ာဆရာကမာပုလဲက ေအာ္ေျပာတယ္
မင္းက အေမရိကန္သမၼတေတြထက္
ပုိရက္စက္တဲ့မိန္းမ…..

ဘဂၢဒက္ျမဳိ႕ပ်က္ၾကီးေတာင္
ငါ့ႏွလုံးသားေလာင္ကၽြမ္းမႈရဲ႕
အပ်က္စီးအဆုးံအရႈံးေေတြကုိ
လိုက္မမီေတာ့ပါဘူးကြာတဲ့

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး
ေလတိုးသြားလို႔
ငါ့ခန္းစီးစေတြ လႈပ္ခါက်န္ရစ္တာပါ

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး
ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ၾကီး
ပန္းတပြင့္နဲ႔ ခလုတ္တုိက္္လဲမိတာပါ

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး
ေရေျပာင္းေျမေျပာင္းမို႔
ဖ်ားခ်င္နာခ်င္ျဖစ္မိတာပါ

ပန္းပဲဖိုထဲက ေပတုံးဘ၀ေရာက္သြားတဲ့
သံလမ္းေဟာင္းေလးတခုလို
လူေျခတိတ္ခ်ိန္ညေရာက္တိုင္း
ဟုိး အေ၀းက မီးရထားဥၾသသံေတြမ်ားလား…
ေယာင္ယမ္းထထၾကည့္တတ္တာကလြဲလို႔
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ။ ။

(၃၀၊ မတ္လ၊ ၂၀၀၉)

သက္ကယ္ရိတ္ဖို႔သြားခဲ့တယ္(သစ္ေကာင္းအိမ္)

0 comments
Wednesday, March 11, 2009
သက္ကယ္ရိတ္ဖို႔သြားခဲ့တယ္

ယုန္အျဖစ္ကလည္း ယံုစရာမေကာင္းဘူး
က်ားအျဖစ္ကလည္း ၾကားလို႔မေကာင္းဘူး

တကမ္းလုံးကန္္းေနတ့ဲ အလင္းကန္းထဲ
အလင္းႏုိ႔မစို႔ရလို႔
လင္းႏို႔အျဖစ္နဲ႔သာေက်နပ္ေနရ

ညျပက္ၾကီး…..


ေတာတိုးသြားတဲ့ေၾကာင္
ေတာေၾကာင္ျပန္ျဖစ္ခဲ့

မနက္ျဖန္ဆို
ဒလဘက္ကမ္းက
လဒေတြပ်ံသန္းလာေတာ့မယ္။ ။

(၁၁ရက္ ၊ မတ္လ၊ ၂၀၀၉)

(ညပ်က္မဟုတ္ပါ ညျပက္နဲ႔ျပက္ထားတာပါ)

ပိေတာက္ေတြဖြင့္မယ့္ေသာ့(သစ္ေကာင္းအိမ္)

0 comments
ပိေတာက္ေတြဖြင့္မယ့္ေသာ့

အဲဒီႏွင္းဆီဟာ ပန္းအိုးထဲ
ထိုးစုိက္ထားတဲ့ႏွင္းဆီမဟုတ္
ေသာ့ခေလာက္တလုံးထဲ
ႏွစ္ရွည္လမ်ား စုိက္ပ်ဳိးထားတဲ့ႏွင္းဆီ
သူ႔ဆူးရုိးေတြနဲ႔ အဲဒီ့ေသာ့ခေလာက္ကိုထုိးဖြင့္
ပြင့္လင္းလူ႔ေဘာင္
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္
အာဇာနည္
ငါတုိ႔ေခတ္ကိုေရာက္ရမည္။ ။

(၁၀ရက္ ၊ မတ္လ ၊ ၂၀၀၉)

ေကခုိင္မရွိတဲ့ကမၻာ (သစ္ေကာင္းအိမ္)

0 comments
Friday, March 6, 2009
ေကခုိင္မရွိတဲ့ကမၻာ
ေျခသံျပင္းျပင္းေတြနဲ႔
မင္းနင္းထြက္သြားတဲ့ ငါ့ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ
တစကၠန္႔ဟာ တကမၻာ
ေရပြက္ပမာဟာ
သံသရာလုိ ပြက္လို႔ကြာ
ရွည္ၾကာလြန္းလုိက္တာ


မင္းမရွိတဲ့ကမၻာ
သစ္ေတာေတြ ျပဳန္းတီးလို့
ေတာမီးေတြ ေလာင္လို႔
စီးပြားပ်က္ကပ္ေတြ ဆိုက္လို႔
သကၤန္းကိုစစ္ဖိနပ္နဲ႔နင္းျပီး
ဘုရားကုိထီးေတာ္ေတြ တင္လို႔

တတိယကမၻာရွိတယ္
တတိယႏုိင္ငံရွိတယ္
တတိယအုပ္စုရွိတယ္
မင္းက် ဘာလုိ႔ မရွိေတာ့တာလဲ

မင္းမရွိတဲ့ကမၻာ
ကဗ်ာနဲ႔အေသခံဗုံးေဖာက္ခြဲေရးသမားဟာ
ငါျဖစ္တယ္

မင္းမရွိတဲ့ကမၻာ
ျဖဳန္းစရာမိဘအေမြကလည္းမရွိေတာ့
ရွိသမ်ွအခ်ိန္ေတြကုိထိုင္ျဖဳန္းရင္း
ေရာက္လာတဲ့ေန႔ေတြကိုေက်ာမွီ
၂၃ ႏွစ္ပုိင္းတပုိင္းဒီဂရီေပၚ ထပ္မံတိမ္းေစာင္းကာ

အေ၀းေျပာဖုန္းထဲမွာ ရႈိက္သံသဲ့သဲ့
မင္းေရာ ငါပါ ငုိေနမိခဲ့သလား

အသူရကာယ္ဘုံတဲ့..
မင္းမရွိေတာ့မွ ယုံမိတယ္။

(၆၊ မတ္လ၊ ၂၀၀၉)

Friday, April 22, 2011

ရင္ခြင္ပုိက္ေကာင္းကင္(သစ္ေကာင္းအိမ္)

0 comments
Saturday, March 7, 2009
ရင္ခြင္ပုိက္ေကာင္းကင္

မင္းနဲ႔အတူ
အဆုတ္တခုထဲ သိမ္းက်ဳံးထည့္ထားေပ့ါ
ေလထုတစ္ခုလံုးရွိတယ္။

မင္းနဲ႔အတူ
နံရံကပ္ ဗီရုိတစ္လံုးထဲမွာ
ေကာင္းကင္သက္သတ္လြတ္စားလုိ႔
နတ္ဖြက္ထားတဲ့ ၾကယ္စင္ေတြ ရွိတယ္။

မင္းနဲ႔အတူ
ကိတ္မုန္႔ဖုိတစ္ခုထဲမွာ
ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ဂ်ဳံခင္းေတြရွိတယ္။

ကမၻာေျမရဲ႕ ဧည့္ခန္းထဲ
ငလ်င္တစ္ခုက ထမ္းေခၚလာခဲ့
မိဘမဲ့ေတာင္တန္းေတြ လမ္းဖယ္ေပးလုိက္ေပါ့
နဂါးေပါက္ခံလုိက္ရတဲ့ ေျမကြက္ကေလးေတြ အဆိပ္တက္
လယ္ကြင္းျပင္ေတြရွိရာဘက္ကုိ ထြက္ေျပးလာေနရဲ႕။

ဘတ္သီးေတြ
လင္းလာလုိက္ မွိတ္သြားလုိက္
မုိတယ္လ္ တံခါးေတြ
ပြင့္လာလုိက္ ပိတ္သြားလုိက္
ပန္းၿခံဳေအာက္က ခပ္အုပ္အုပ္ရယ္သံေတြ
ဝင္လာလုိက္ ထြက္သြားလုိက္
ညစာစားပဲြေတြ သိမ္းဆည္းလုိက္ ခင္းက်င္းလုိက္နဲ႔
ျပကၡဒိန္ေတြသာ တစ္ရြက္ၿပီး တစ္ရြက္
အသက္ၾကီးပု ျဖစ္သြားခဲ့။

သူငယ္ျပန္ေနတဲ့ နာရီတလံုးကေတာ့
လွလွပပ အိပ္ေမြ႔ခ် ေနဦးမွာပဲ
စီးေၾကာင္းလား
ေခ်ာင္းေကာလား
ဒီလုိနဲ႔ စဥ္းစားရင္း
ျပဴတြင္းဝမွာ လာရပ္ေနတဲ့
ေလဖိအားနည္း ရပ္ဝန္းတစ္ခု
မသိက်ဳိးကၽြန္ျပဳလုိ႔
ျဗဴတီပါလာထဲက ေလခၽြန္ၿပီးထြက္လာတဲ့ၿမိဳ႕ႀကီး
စီးေမ်ာအားေကာင္းဆဲ။ ။

(၁၉၉၄)

အန္အယ္ဒီက ေတာ္လွန္ေရးေန႔အမွတ္တရထုတ္တဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ထဲမွာေရးခဲ့တာ

ဆူရွီသမားလိပ္တဲ့ကဗ်ာ(၂) (သစ္ေကာင္းအိမ္)

0 comments
Thursday, March 5, 2009
ဆူရွီသမားလိပ္တဲ့ကဗ်ာ(၂)

အီရတ္မွာ
သမၼတႀကီးဘုရွ္
ဖိပ္နပ္ေပါက္ခံရတုံးကလည္း လိပ္ခဲ့တယ္
၀ါရွင္တန္ဒီစီမွာ ဘားရက္အုိဘားမားနဲ႕
ေဒၚေမၿငိမ္းဓာတ္ပုံတြဲရိုက္ေတာ့လည္း
လိပ္ခဲ့တယ္


လိပ္ခဲ့တယ္
ေျမာက္ကယ္လုိရုိင္းနားမွာ လိပ္ခဲ့တယ္
ဝက္စ္ဗာဂ်ီးနီးယားမွာ လိပ္ခဲ့တယ္
ကယ္လီဖုိးနီးယားမွာ လိပ္ခဲ့တယ္

လိပ္တယ္
ပက္လက္လွန္ထားတဲ့လိပ္တေကာင္လုိ
ယက္ကန္ယက္ကန္ လိပ္တယ္

လိပ္တယ္
ဇက္ႀကဳိးေဆာင့္ဆြဲခံရတဲ့ ျမင္းတေကာင္လို
ပတပ္ရပ္ၿပီးလိပ္တယ္

လိပ္တယ္
ငါးပိသြားကိုင္မိတဲ့ေမ်ာက္တေကာင္လုိ
ပ်ာယာခတ္ေတာက္ေလာင္ၿပီး လိပ္တယ္

အလိပ္ထဲ လိပ္စာေတြေပ်ာက္ေနတယ္
အလိပ္ထဲ ေတာေတြေမွာက္ေနတယ္

လိပ္တယ္
မိုင္ေပါင္းေသာင္းခ်ီေ၀းတဲ့အေ၀း
ဖုန္းထဲက သားေလးေပးတဲ့ေမႊးေမႊးကို
လိပ္တယ္
ေကာင္မေလးေအးရဲ႕
ညာနားရြက္ေနာက္ကအသားပုိေလးကုိ
လိပ္တယ္
ပြဲလန္႔ခ်ိန္ ဖ်ာလိပ္ထမ္းေစာင့္ေနတဲ့
ငနဲေတြကိုလိပ္တယ္
မ်က္ႏွာျဖဴေတြတိုင္းျပည္မွာ
မ်က္ျဖဴလန္ၿပီးလိပ္တယ္

မိုးလင္းထဲကစဥ္းစားမိတာလိပ္ဖို႔ပါပဲ
လိပ္မွာပဲ လိပ္မွာပဲ
ငါ့ကုိလာလာမတားနဲ႔....
အဲလက္စ္ရဲ႕စားမွာပဲ..သီခ်င္းကုိ ေကာ္ပီလုပ္ဆိုရင္း
လိပ္တယ္

ဘယ္ေလ်ွာက္လည္ေနသလဲ
လိုက္ရွာေတာ့
ေခြးအိုၾကီးတေကာင္ရဲ႕ေျခရင္းမွာ
ဝပ္ဆင္းေနတဲ့ဝဋ္ကို လိပ္တယ္

အလိပ္ထဲ လိပ္ဝင္ေနတဲ့ေန႔ညေတြ
အလိပ္ထဲ လိမ့္ဆင္းေနတဲ့ေသြးေခြ်းေတြ

၀ရုန္းသုန္းကားထိုးရပ္ေနတဲ့
ယႏၱရားအိုႀကီးတလုံးထဲ
အရစ္ျပဳန္းတဲ့အထိ
လည္ပင္းၫွစ္ခံရေတာ့မယ့္ဝက္အူတလုံး
ငါ့မွာ မအိပ္ခင္လိပ္ရဦးမယ့္ခရီးေတြနဲ႔

ေငြတန္းစစ္မ်က္ႏွာ တေနရာမွာ
ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံငါလိပ္ခဲ့ပါတယ္။ ။

(၄ရက္ ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၀၉)

ဆူရွီသမားလိပ္တဲ့ကဗ်ာ(သစ္ေကာင္းအိမ္)

0 comments
Wednesday, March 4, 2009
ဆူရွီသမားလိပ္တဲ့ကဗ်ာ

ျမက္ကေလးေတြ တပင္ခ်င္းစီက
ပေရရီျမက္ခင္းႀကီးျဖစ္ခဲ့တာ
အဲဒါ ငါ့ဘာသာငါ ေလ်ွာက္ေျပာေနတာ


ရွင့္သတင္းနားေထာင္ဖို႔
ေရဒီယုိထဲ ဓာတ္ခဲထည့္ရမယ္
အရပ္ထဲ ထမိန္လွည့္ေပါင္ေနရတယ္.
...ကိုကိုေရ

ခင္ဗ်ားေရးတာေတြကို
လူေတြနားမလည္ဘူး
(အင္းပါ….)
ေခြးကေလးေတြကိုပဲ ႏို႔ေပးစုိ႔လိုက္ေတာ့မယ္

ႀကဳံလို႔ေျပာျပတာပါ
မေဝးေတာ့တဲ့တလံမွာ
၂၀၁၀ဇာတ္ခုံေတာ္ႀကီးေတာင္
ရုံတင္ျဖစ္ေတာ့မယ္ထင္တယ္ေနာ္

ဝယ္တုိင္းရမယ္ဆုိ
ငါ့အေမကို ငါျပန္ဝယ္မယ္
ေလထန္ကုန္း ညေနခင္းေတြကို
ငါျပန္ဝယ္မယ္
ထုံေထာင္းက
ေဒးမူရဲ႕ ေက်ာက္စားပြဲေလးကို
ငါျပန္ဝယ္မယ္
ကုိယ့္မိသားစုေလးကုိလည္း
ကုိယ္ျပန္ဝယ္မွာေပါ့

ႀကိမ္ဒဏ္ေတြၿပီးမွ
ေနာက္ေက်ာကုိ
လက္ခုပ္သံေတြေရာက္လာတတ္စၿမဲ
ငါ့ေသြးငါ
မေထမဲ့ျမင္ လ်ွာနဲ႔ရက္
ခ်ဳိၿမိန္လွေခ်ရဲ႕
ၿပီးပါၿပီ………..လို႔
ဘယ္သူေတြစာတန္းထုိးထိုး
အရုိးတြန္သံေတြမဆုံးဘူး
ကုိယ့္လူတို႔

( ၃ရက္ ။ မတ္လ။ ၂၀၀၉

အမုိးသမီးေလးေၾကာင့္ မုိးေတြမိေနတယ္(သစ္ေကာင္းအိမ္)

0 comments
အမုိးသမီးေလးေၾကာင့္ မုိးေတြမိေနတယ္
ေလာက
အမႈိက္သရုိက္
အန္ဖတ္
ဒုိက္သေရာေတြကို တိုက္စား
ဟုိး…ေရျပင္နက္နက္ဆီယူေဆာင္သြားဖို႔
မုိးမည္းမည္းေတြ
သည္းသည္းမဲမဲရြာစမ္းပါ

ျပည္သူလက္မဲ့အစုိးရ
နပုန္းပ႑ဳက္၊ ဘိန္းပြဲစား၊ ရိုဟင္ဂ်ာ
အားလုံးသတင္းျဖစ္ေနတဲ့ေခတ္ၾကီးမွာ
ငါမင္းကုိခ်စ္တာေရာ သတင္းမျဖစ္သင့္ဘူးလား

အရြယ္သုံးပါးမေရြးမိတတ္တဲ့ မိုးထဲ
မႀကီးမငယ္နဲ႔မိုးေတြ မိ….မိေနတယ္

လိင္တူအခြင့္အေရးကၽြမ္းက်င္သူေတြေတာင္
သူတို႔မွာ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြရွိတယ္....ဆိုေလေတာ့
ဣထိယေမွာ္ဝင္သူရယ္လို႔ေတာ့
ငါ့ကို မျပစ္မွားသင့္ဘူးေပါ့ကြာ

အၫွာကပဲလြယ္တာလား
အသည္းကပဲငယ္တာလား
တကယ္က…..
ေလယာဥ္အခ်က္ေပးဥၾသေတြဆြဲလို႔
ဗုံးခိုက်င္းထဲ ခုန္ခ်မိတာပါ

ဒီကဗ်ာနဲ႔
ငါ့ကိုယ္ငါ သက္ေပ်ာက္ဆြမ္းသြတ္ခဲ့တယ္။ ။

(၂၈၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၂၀၀၉)

အမုိးသမီးေလးက ငါ့ကိုမိုးထားတယ္(သစ္ေကာင္းအိမ္)

0 comments
Saturday, February 28, 2009
အမုိးသမီးေလးက ငါ့ကိုမိုးထားတယ္

သို႔
သူငယ္ခ်င္းေလး ကိုျမတ္ကို
တကၠဆက္မွာ
ပန္းခူးေတာ့မယ္ၾကားတာပဲ
ပန္းခူးမယ္ဆုိလည္း ၾကည့္က်က္ေတာ့ခူး
ဟုိသတဝါပန္းသြားတဲ့ပန္းဆို
လြမ္းစရာေတြျဖစ္ေနဦးမယ္ ကိုယ့္လူရာ

စိတ္မေကာင္းစရာပါ
က်ေနာ့အမႀကီးတေယာက္ေတာ့
မနက္မနက္ဆို
မဲေဆာက္က ထုံေထာင္းရပ္ကြက္ထဲ
ပတ္ပတ္ေျပးေနတယ္....ဆုိလား
ၾကားတယ္

အေမရိကားစီးပြားပ်က္ကပ္မွာ
အေမရိကားကိုလာကပ္ရလို႔လည္း
ဝမ္းနည္းမေနပါနဲ႔
အေဝးေရာက္အမတ္မင္းေတြေတာင္
လစာမရၾကေတာ့ဘူးဆုိဘဲ

အိပ္မက္ၫွဳိးေတြနဲ႔ တေရးလန္႔အႏိုး
ကုိယ့္ကိုစိုစြတ္ေပးဖူးတဲ့
အေဝးကမိုးေျပးေလးတၿဖိိဳက္ကိုလည္း
တမ္းတတတ တမ္းတမိ
အမိုးသမီးေလးက
ငါ့ကို လာလာမုိးေနတယ္

လက္မွတ္ထုိးတဲ့လက္ဟာ ၿမဳိ႔ကုိဖ်က္တယ္
လက္မွတ္ထုိးတဲ့လက္ကို ၿမဳိ့ကျဖတ္လိမ့္မယ္

၂၀၁၀မွာလည္း ညာပါ
၂၀၂၀ေရာက္လည္း ငါတုိ႔ကိုညာပါ
အညာခံဖို႔
ငါတို႔မွာ အၫွာေတြခိုင္ပါေသးတယ္

ေဒါက္တာလြဏ္းေတာ့
ေယာင္ရမ္းတယ္
တကၠသုိလ္မွာ ေဝတဲ့ႏွင္းေရ
ငယ္ခ်စ္ေဟာင္းနဲ႔ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတဲ့

အမိုးသမီးေလးက ငါ့ကိုမိုးထားေပါ့။ ။

(၂၃။ ေဖေဖာ္၀ါရီ။ ၂၀၀၉)

လက္မွတ္ထုိးတဲ့လက္ဟာ ျမဳိ႔ကုိ ဖ်က္တယ္ (ေ၀လနယ္သားကဗ်ာဆရာ ဒုိင္လန္ေတာမတ္၏ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္)

Thursday, April 21, 2011

ခင္ခင္ပ်ဳိေရ ... ညေနခင္းဆို ေလေတြၿပဳိ(သစ္ေကာင္းအိမ္)

0 comments

SUNDAY, FEBRUARY 22, 2009
ခင္ခင္ပ်ဳိေရ ... ညေနခင္းဆို ေလေတြၿပဳိ

ေတာမီးေလာင္ေနခ်ိန္မွာ
ေတာေၾကာင္ေတြ လမ္းသလားေနတာ
ဆန္းသလားေမပ်ဳိရယ္ ...

ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း
ဆဲဗဲင္းလက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ
ငူငူငုိင္ငုိင္နဲ႔
ကုိေအာင္ခ်ိမ့္တေယာက္ေတာ့
ခင္ခင္ပ်ဳိကုိ ေစာင့္ေနရွာသတဲ့။

၃၃ လမ္းေရ ...
၃၃ ဘ၀မက ငါလြမ္းဆြတ္မိပါရဲ႕။

ခုခ်ိန္ဆို
၃၃ လမ္းထိပ္ ခေရပင္ရိပ္မွာ
စာငွက္ကေလးေတြ
အိပ္တန္းတက္ေနရွာေရာ့မယ္။

ဒီမယ္ ကုိလွသန္း
ငါတို႔ေအာင္ျမင္မႈဟာ
ညေနခင္းအရက္၀ုိင္း
အဲဒီအရက္၀ိုင္းမွာ
အရက္တပုိင္းေတာ့ လပ္ဟာေနမွာပဲ။

အဲဒီခြက္ကုိ
က်ေနာ္ေသာက္မယ္ ။ ။

သစ္ေကာင္းအိမ္
(၂၀၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၀၉)

အပ်င္းေျပဆိုၿပီးေမာင္လြမ္းဏီကို သတိတရ(သစ္ေကာင္းအိမ္)

0 comments

THURSDAY, FEBRUARY 19, 2009
အပ်င္းေျပဆိုၿပီးေမာင္လြမ္းဏီကို သတိတရ


စားက်က္ထဲ
အုပ္စုလုိက္သင္းကြဲေနတဲ့
သိုးအုပ္ေတြၾကားတေရြ႕ေရြ႕
ေန႔မ်ား
ညေတြက ဆင္ေျခအမွားေတြနဲ႔ညားလိုု႔

အပ်င္းေျပဆုိျပီး
တေန႔ေန႔
တေနရာရာက
မိုးကုပ္စက္၀ုိင္းဆီကုိ
မွန္းဆ
စကၠဴနဲ႕ေလယာဥ္ရုပ္ခ်ဳိးၾက

အပ်င္းေျပဆိုျပီး
သက္ကယ္မိုး၊ ၀ါးထရံၾကား
အလွေမြးထားတဲ့ငါးေလးေတြ
စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီ


အပ်င္းေျပဆုိျပီး
လူစုၾက
ေဘာလုံးကန္ၾက၊ ျခင္းခတ္ၾက
အထိမ္းအမွတ္ေန႔ တက္ေရာက္ၾက
မိန္႔ခြန္းေျပာၾက

အပ်င္းေျပဆုိျပီး
ရည္းစားထားၾက၊ လမ္းသလားၾက
ေရဒီယုိ နားေထာင္ၾက
ႏုိင္ငံေရးစာေပ လိုက္စားၾက
နာမည္ အလြတ္က်က္ၾက

တကုိယ္လုံး အစားခံရဖုိ႔
တဘ၀လုံး အသားတိုးေပးခဲ့ရ
၀က္တေကာင္ရဲ႕ဘ၀
လူကုိယ္တုိင္က လူ႔အခြင့္အေရးစာအုပ္ေတြ
ျပန္ဖတ္ေနရ

အပ်င္းေျပဆုိျပီး
ရြာပုန္းၾက၊ ရြာေရွာင္ၾက
ေျချပတ္ၾက၊ လက္ျပတ္ၾက
အေဖမဲ့ၾက၊ သားေပ်ာက္ၾက
ေတာေရာက္ၾက၊ ေတာင္ေရာက္ၾက

ရယ္ရတယ္ေနာ္
ေမာေတာ့ရယ္တယ္
ရယ္ေတာ့ မေမာေတာ့ဘူး
ေမာေမာရယ္ရယ္ေပါ့ဗ်ာ

ေသနတ္တလက္ရဲ႕အဓိပၸာယ္ကေတာ့
ေမာင္းခလုတ္ကိုျဖဳတ္တဲ့
လက္ညွဴိးတေခ်ာင္းနဲ႔သာ သက္ဆိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ။

(၁၂၊ ဒီဇင္ဘာ ၊ ၂၀၀၆)