၂ဝ၁၄ ဒီဇင္ဘာ ပထမပတ္မွာေရးျဖစ္တဲ့ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ ၂-(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

၂ဝ၁၄ ဒီဇင္ဘာ ပထမပတ္မွာေရးျဖစ္တဲ့ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ ၂-(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

(မၾကည္ညိဳရ မေနနိုင္သူမ်ား)

ထိုင္းမွာ ၄ နွစ္နီးပါးေနဖူးတယ္။

ဘုရင္နဲ႔မိသားစုကို တကယ့္ကို ၾကည္ညိဳေလးစားသူေတြလည္းေတြ႔ဖူးတယ္။

သာမန္ကေတာ့ ဥပေဒနဲ႔ မေလးစားမေနရလုပ္ထားလို႔

မေလးစားရမေနနိုင္ျဖစ္သြားသူေတြမ်ားတယ္။

ဘုရင္ကို ေတာေျပာေတာင္ေျပာ ေျပာဖို႔မေျပာနဲ႔

ဘုရင့္ပံုပါတဲ့စကၠဴေလး လမ္းေဘးမိုးေရထဲေမ်ာေနတာ

အျမင္မေတာ္လို႔(လက္မအားတာနဲ႔)ေျခေထာက္နဲ႔လွမ္းဆယ္တဲ့လူ ထိုင္းပုလိပ္အဖမ္းခံရတာေတာင္ရွိတယ္။

ဘုရင့္သြား ေဝဘန္လို႔ ေထာင္ခ်ခံရတဲ့မီဒီယာသမားေတြ ေထာင္ထဲမွာ ရိုက္သတ္လို႔မကုန္ဘူး။

ဘယ္ေလာက္ဖမ္းဖမ္း ဦးေဆာင္ၿပီးေျပာသူကေျပာေတာ့ လူေတြလည္းတျဖည္းျဖည္း အျမင္က်ယ္ၿပီး နန္းေတာ္အသိုင္းအဝိုင္းကို ေျပာဝံ့ဆိုဝံ့ရွိလာၾကၿပီ။ ဒါေတာင္ ထိုင္းေတာ္ဝင္မိသားစုက စည္းမ်ဥ္းခံဘုရင္ေတြျဖစ္ၿပီး ေနတတ္ထိုင္တတ္ရွိတဲ့အျပင္

လူထုအက်ိဳး တိုင္းျပည္အက်ိဳးေဆာင္နိုင္ေသးၾကတာ။ မေဆာင္မ်ား မေဆာင္နိုင္လို႔ကေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ထိုင္းစစ္တပ္နဲ႔ ထိုင္းဓနရွင္လက္ယာနိုင္ငံေရးသမားေတြ ပါတီေတြကေတာ့ ဘုရင့္မိသားစုၾသဇာကို ဘယ္လိုကိုင္ၿပီးအသံုးခ်ရမလဲပဲ အၿမဲေတြးတာ။

ထိုင္းအလုပ္ရွင္မ်က္နွာ ထိုင္းပုလိပ္ လူဝင္မႈ အလုပ္သမားအရာရွိစသူေတြမ်က္နွာၾကည့္ၿပီး

ထမင္းတစ္လုပ္တုတ္တစ္ခ်က္ျဖစ္ေနရွာၾကရတဲ့ ဗမာျပည္သား တရားဝင္ေရာ တရားမဝင္ပါေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြဘဝက

ထိုင္းဘုရင္ကို ထိုင္းေတြထက္ေတာင္ ပိုေလးစားျပပိုၾကည္ညိဳျပၾကရတာ ကိုယ္ေတြ႔ေတြရွိတယ္။

လူဟာ လူကို တကယ့္အရင္းခံစိတ္ေၾကာင့္ သီလ သမာဓိ သကၡာ ပညာ စတာေတြေၾကာင့္ ေလးစားၾကည္ညိဳၾကတာရွိတယ္။ ဒါက တသက္လံုးစာပဲ။

မေလးစားမၾကည္ညိဳမေနရလုပ္ထားလို႔ ေအာင့္အီးေလးစားၾကည္ညိဳရတာရွိတယ္။

ဒါက ျပန္လွန္လို႔ရရင္ ငါနဲ႔ပါကိုင္တုပ္တာပဲ။

မေလးစားမၾကည္ညိဳမေနရအလုပ္ခံရတာၾကာၿပီး မေလစားမၾကည္ညိဳမေနနိုင္ျဖစ္သြားတာမ်ိဳးလည္းရွိတယ္။

ဒါၾက အရိုးစြဲပါစြဲၿပီး ေကာင္းတဲ့ယဥ္ေက်းမႈလို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွားပါျဖစ္ကေရာပဲ။

ေဝးေဝးမၾကည့္နဲ႔ လူႀကီးဆိုတဲ့အေကာင္ေတြေတြ႔ရင္

တခ်ိဳ႔ လက္အုပ္မခ်ီရမေနနိုင္ျဖစ္ေနၾကတာ ျမင္တယ္မဟုတ္လား။

(ဒုကၡသည္ေနရာေရာက္တဲ့ စူပါ ပါဝါ)

ညက ၁၁ ခြဲမွာ ဒုကၡသည္မိသားစုတစုကို ေလဆိပ္သြားႀကိဳတယ္။ ေစာင့္ရင္း တီဗီၾကည့္ေတာ့ သတင္းက နူးေယာ့ခ္စီးတီးကဆႏၵျပပြဲေတြနဲ႔ခ်ည္းၿပီးေနတယ္။ ေဆးလိပ္တရားမဝင္ေရာင္းတဲ့ အာဖရိကန္-အေမရိကန္လူမည္းတေယာက္ကို ပုလိပ္ကဖမ္းခ်ဳပ္ရင္း လည္မ်ိဳညွစ္သလိုျဖစ္ၿပီး အသက္ရႉရပ္ေသသြားတာကို အမႈတင္ေတာ့ ဂ်ဴရီလူႀကီးမ်ားက ပုလိပ္မွာအျပစ္မရွိဆံုးျဖတ္ၿပီး ရံုးကလႊတ္ေပးလိုက္တာကို မေၾကနပ္လို႔ျပေနၾကတာ တရုန္းရုန္းပဲ။ မၿပီးေတာ့ဘူး ဒါေတြကိုပဲ ျပေနေျပာေနေတာ့တာ။ ဖါဂူဆန္ကိစၥႀကီးလည္း မၿပီးေသး။

ဒါနဲ႔ ေဘးနားကထိုင္ၿပီး သူ႔ကြန္ျပဴတာေလးနဲ႔ သတင္းေတြဖတ္ရင္း ဖုန္းေျပာေနတဲ့ ခ်ာတိတ္မကိုၾကည့္ေတာ့ မ်က္လံုးျပဴးမ်က္ဆန္ျပဴးနဲ႔ “ဟယ္..ဒါဆို တို႔က ကမၻာမွာ ဒုတိယအႀကီးဆံုးစီးပြားေရးနိုင္ငံျဖစ္သြားၿပီေပါ့”ဆိုၿပီး ဟိုဘက္ကိုလွမ္းေျပာတယ္။ က်ေနာ္ အနားရွိေနတာ သတိထားမိေတာ့မွ ဖုန္းေျပာေနတာရပ္ ကြန္ျပဴတာေလးပိတ္ၿပီး နည္းနည္းပါးပါးမိတ္ဆက္ရင္း “နင္ နိုင္ငံေရး စိတ္ဝင္စားလား”တဲ့။ က်ေနာ္က “အင္း”ဆိုေတာ့ “ခုန သတင္းထဲမွာ IMF-International Monetary Fund ကေျပာတယ္။ တရုတ္ျပည္ရဲ့ GDP က အေမရိကန္ထက္သာသြားၿပီတဲ့။ ကမၻာမွာ စီးပြားေရးမွာ တရုတ္က ပထမ၊ အေမရိကန္ဒုတိယ၊ ဂ်ပန္တတိယတဲ့၊ နင္သိလား“လို႔ေျပာတယ္။ က်ေနာ္လည္း “မသိေသးဘူး”ျပန္ေျပာရံုပဲရွိေသးတယ္ ေလယဥ္အမွတ္ဘယ္ေလာက္ Landed ျဖစ္ၿပီဆိုၿပီး ခရီးစဥ္ဇယားမွာေတြ႔တာနဲ႔ စကားျဖတ္ၿပီး သူလည္းထ ကိုယ္လည္းထ ထၾကတယ္။

အဲ့ဒီေလယဥ္မွာ ဗမာဒုကၡသည္မိသားစုပါလာမွာမဟုတ္လား။ ဒုတိယတာ မယတာ ခနထား၊ ဒုကၡသည္ေတြကေတာ့ နိုင္ငံတကာကေန တဖြားဖြားေရာက္ေနၾကတုန္းပဲ။ က်ေနာ္တို႔လင္မယားလည္း မၾကာမၾကာ ေလဆိပ္လာႀကိဳ ေနရာခ်ထားေရး ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးေနတုန္းပဲ။

(အာဘြားနိုင္ငံေရး)

နိုင္ငံေရးေတြ သံတမန္ေရးေတြ စီးပြားေရး စစ္ေရး အတြင္းေရးေတြခနထားပါဦး။

ေနာ္ေဝဘုရင္ႀကီးကမွ တခါပဲလာရံုရွိေသးတယ္

ဗမာျပည္သူေတြအတြက္ ဝမ္းနည္းေၾကာင္းေျပာေသး။

သူဝမ္းနည္းေၾကာင္းေျပာလို႔ ကိုယ္ေတြမွာ ဝမ္းသာရေသး။

အိုဘားမားတို႔မ်ား စစ္ဗိုလ္ေတြကို နသားပါယားလုပ္လိုက္

ေဒၚစုကို အာဘြားေလးေပးလိုက္နဲ႔ ျပန္သြားတာခ်ည္းပဲ ၂ ေခါက္ရွိၿပီ။

တခါမွလည္း ဝမ္းနည္းတယ္ေလးေတာင္ေျပာေဖာ္မရဘူး။

ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းလိုက္တာ။

ေနာ္ေဝဘုရင္က ေနာက္တခါလာလည္း ဝမ္းနည္းေၾကာင္း ေျပာမွာပါ။ ဝမ္းနည္းရမယ့္အခ်ိန္ကိုး။ ၁၉၈၈ ကတည္းကစၿပီး အလြန္အမင္းစိုးရိမ္ပူပန္ အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္ ရႈတ္ခ်ျပစ္တင္ကေန ဝမ္းနည္းတဲ့အထိေရာက္ဖို႔ၾကားမွာ အဆင့္ေတြအမ်ားႀကီးခံထားရတာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဗမာျပည္သူေတြ ခုလို ဒုကၡစံုခံစားေနၾကရတာ သူသိျမင္ေအာင္ေမးေျပာ ေျပာေပးတဲ့ သတင္းေထာက္ကို ေက်းဇူးတင္တယ္။ ဝမ္းနည္းတယ္ေျပာေဖာ္ရလို႔ ဝမ္းသာတယ္။

(မယားငယ္လက္နက္ခ်)

ပဲခူးရိုးမလက္နက္ခ်ဘိုးေတာ္တေယာက္နဲ႔ ၉၀ ေနာက္ပိုင္း ေတာင္ငူေထာင္မွာဆံုလိုက္တယ္။

၈၈ နိုင္ငံေရးအဆက္ေက်ာင္းသားထဲက တေယာက္က စကားေျပာရင္း ဒီဘိုးေတာ္ နိုင္ငံေရးအရ အခံရသက္သာပါေစသေဘာနဲ႔ “အဘတို႔ အလင္းဝင္တုန္းက.........”ပဲရွိေသးတယ္ စကားေတာင္မဆံုးလိုက္ဘူး လူမမာလဲ လဲေနတဲ့ဘိုးေတာ္က ေငါက္ကနဲထထိုင္ၿပီး “ငါ လက္နက္ခ်ကြ လက္နက္ခ်။ ေၾကာက္လို႔ ေသရမွာေၾကာက္လို႔ လက္နက္ခ်လာတာ။ အလင္းဝင္လာတဲ့ေကာင္ မဟုတ္ဘူး။ အလင္းဝင္ရေအာင္ ငါကအေမွာင္ထဲကေကာင္မို႔လို႔လား။ ေနဝင္းစစ္အုပ္စုကေရာ အလင္းထဲကေကာင္ေတြမို႔လို႔လား” လို႔ စိတ္ဆိုးမန္ဆိုးတုန္႔ျပန္တာ ကိုယ္ေတြ႔ျမင္ခဲ့တယ္။

သူ႔အတြက္ လက္နက္ခ်တာဟာ လက္နက္ခ်တာထက္မပိုဘူး။ အေျခအေနအရလက္နက္ပဲခ်ခဲ့တာ အေတြးအေခၚအရမခ်ဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီေခတ္ ဗကပလက္နက္ခ်ေတြရတဲ့ကိုယ္က်ိဳးအခြင့္အေရး ဘာတခုမွယူခဲ့ပံုမေပၚဘူး။ သူက လက္နက္ တခါပဲခ်တာ။ ေသသည္အထိ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးကို ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္သြားတယ္။

သူ႔လို မဟုတ္ပဲ မေသမခ်င္း မႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ရတဲ့ လက္နက္ခ်ေတြလည္းေတြ႔ဖူးတယ္။

ၿပီးေတာ့ လက္နက္ခ်ရံုတင္မကဘူး သစၥာပါေဖါက္တဲ့လူေတြလည္း ႀကံဳဖူးတယ္။ ဆိုေတာ့ အေျခအေနအရခ်ခ် အေတြးအေခၚအရခ်ခ် သစၥာပဲေဖါက္ေဖါက္ အဲ့ဒီလူေတြဟာ သူတို႔ လက္နက္ခ်ျဖစ္ေၾကာင္း သစၥာေဖါက္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ရဲရဲရမ္းရမ္းေျပာနိုင္တယ္ ေျပာလည္းေျပာတယ္။ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုမလုပ္ဘူး။ တိုင္းျပည္ကို လူထုကို အဖြဲ႔အစည္းကို ေနာက္ဆံုးကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ေတာင္ မလွည့္ဖ်ားဘူး။ စစ္အုပ္စုဆီက ရသမ်ွအခြင့္အေရးလည္း လက္ျဖန္႔ေတာင္း ဒူးေထာက္ေတာင္း ေတာင္းတယ္။ဘာပဲေျပာေျပာ(ႀကိဳက္တာမႀကိဳက္တာ ခနထား) စကားတည္အေနတည္ေတြမို႔ ေတာ္ေသးတယ္။

ခု အပစ္ရပ္တဲ့အထဲက ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူေတြထဲမွာတခ်ိဳ႔ဟာ အေပၚကေျပာတဲ့ လက္နက္ခ်မ်ားနည္းတူ သူတို႔ရန္သူထံက လက္ျဖန္႔ဒူးေထာက္ေတာင္းတဲ့ေနရာမွာတူတယ္။

မတူတာက သူတို႔ဟာ အၾကြင္းမဲ့လက္နက္ခ်တာလည္းမဟုတ္ ေျဗာင္လည္းကိုင္ခြင့္မရွိ၊ စစ္လည္းမျဖစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္းမရနဲ႔ လေအာ့လအယ္ေတြလိုျဖစ္ၿပီး စကားကို တည္တည္တန္႔တန္႔ တည္တည္ၾကည္ၾကည္ မေျပာနိုင္ေတာ့တဲ့ဘဝ ေျပာလို႔မရေတာ့တဲ့ဘဝေတြကို ေရာက္ေနၾကတာျမင္ေတာ့ ရင္ထဲမေကာင္းဘူး။ စိတ္လည္းထိခိုက္မိတယ္။

တခ်ိန္က သူတို႔ရဲေဘာ္ေတြရဲ့စြန္႔လႊတ္မႈဟာ ႀကီးမားေျပာင္ေျမာက္သေလာက္ ဒီလူေတြ ခုေတာ့ ေသးသိမ္ေမွးမွိန္ေနရေလၿပီလား။

(အယာတိုလာဝီနဲ႔သီ)

အယာတိုလာခိုေမနီလက္ထက္ အီရန္လို ဘာသာေရးပုလိပ္ေတြခန္႔ မထင္ မထင္သလိုလုပ္ခြင့္အာဏာအပ္ၿပီး ဘာသာတရားနဲ႔ လူထုကိုျပားေနေအာင္နင္းမယ္ဆို ဝီရသူဘုန္းႀကီးယုတ္ဦးေဆာင္တဲ့ဘာသာေရးပုလိပ္တပ္ ဖြဲ႔ဖို႔ေကာင္းၿပီ။ သီရိလကၤာလို တေဇာက္ကန္းအၾကမ္းဖက္ဘုန္းႀကီးဆိုးေတြနဲ႔ ဘာသာေရးအသံုးခ်မင္းေတြ ပင္းၿပီး နွိပ္ကြပ္မႈ လူမဆန္မႈေတြနဲ႔အတိၿပီးတဲ့ျပည္ျဖစ္ဖို႔ႀကံတာဆို သီတဂူလိုဘုန္းႀကီးမိုက္ကို သာသနာပိုင္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ခန္႔ဖို႔ေကာင္းၿပီ။

(ျပန္မဆဲဘူး ဆဲသာဆဲ)

ဘယ္သူ မွန္တယ္မွားတယ္ ဘာမွမေျပာလိုပါ။ ဘက္သေဘာအရ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တယ္ဆို မိတ္ေဆြလိုဆက္ဆံဖို႔မွ မလြယ္တာ။ ရန္သူကို မိတ္ေဆြျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ဆိုတာ တစ္ဘက္တည္းနဲ႔မရပါ။ တစ္ဘက္တည္းရဲ့ကိစၥမဟုတ္ပါ။ က်ေနာ့္ဆန္႔က်င္ဘက္လူေတြ ဆဲတာဆိုတာ အမနာပေျပာတာ ဘာဆန္းမလဲ။ ျဖစ္နိုင္ရင္(တခ်ိဳ႔မ်ား) စိစိညက္ညက္ အမႈန္႔ေတာင္ ႀကိတ္ပစ္လိုက္ခ်င္တာကလား။ က်ေနာ့္မလည္း အဲ့ဒီစိတ္မ်ိဳးရွိတာပါပဲ။ သူတို႔ မႀကိဳက္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာရပါ့မလားဆိုၿပီး ဆဲၾကဆိုၾကတာမို႔လို႔ နားလည္လို႔ရပါတယ္။ က်ေနာ္ျပန္မဆဲတာက မဆဲတတ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ မဆဲခ်င္တာပါပဲ။ ဆဲတာ သင္ရတဲ့ပညာမွ မဟုတ္တာပဲေလ။ ေနာက္ ပိုအေရးႀကီးၿပီး ပိုလည္းအဓိကက်တာက က်ေနာ္က သူတို႔မႀကိဳက္တာေတြ ေရးလည္းေရးေသးတယ္ ၿပီးေတာ့ သူတို႔မေက်နပ္လို႔ဆဲေတာ့ ျပန္လည္းဆဲေသးတယ္ဆို က်ေနာ္ မလြန္လြန္းဘူးလား။ မႀကိဳက္တာလည္း သြားေျပာေသးတယ္။ မႀကိဳက္လို႔ဆဲေတာ့လည္း ျပန္ဆဲေသးတယ္ဆို မေကာင္းေတာ့ဘူးေလ။

(အမတ္ရႈပ္မ်ားမလုပ္ခ်င္)

"ဦးေလးေရ အလုပ္ကအဆင္မေျပဘူး။ ရတာမွ တစ္လ ၄ သိန္း။ ခိုင္းတာက တရားလြန္။ အိုဗာတိုင္မ္းေၾကးမေျပာနဲ႔ တခါတေလ ခရီးစရိတ္ေတာင္ မရခ်င္ဘူး။ စိတ္လည္းညစ္တယ္။ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ"လို႔ ပညာရပ္ဆိုင္ရာမာစတာအထိၿပီးထားတဲ့ တူမတေယာက္ကေမးတယ္။ "အမတ္လုပ္ၾကည့္ပါလား၊ ဘာ ေဘးေပါက္မွလက္မခံနဲ႔ဦး လုပ္ခတလ ဆယ္သိန္းအျပင္ ေန႔တြက္က ၂ ေသာင္း အသားတင္ရမယ္"လို႔ေနာက္မိေတာ့ "အာ..ရွက္စရာႀကီး၊ ဦးေလးကလည္း သမီးက အေကာင္းေျပာတာ"တဲ့။ သူ ဘာကို ရွက္တာလဲေတာ့ က်ေနာ္အေသအခ်ာ မေျပာတတ္ေပမယ့္ "အမတ္လုပ္ရမွာ ရွက္တယ္" ဆိုတာေတာ့ေသခ်ာတယ္။

(အာစရိ)

(အာစရိဂုေဏာအနေႏၱာတို႔ တိုင္းသူျပည္သားကိုရင္ဝယ္သားကဲ့သို႔တို႔...ဆိုတာေတြ အၾကားရ စိတ္စိတ္လာလို႔ ေရးမယ္လို႔ေတးထားတဲ့ ကိုယ္ေတြ႔အေတြ႔အႀကံဳ တစြန္းတစ။ ေနာက္မွ ျဖည္ျဖည္ျဖန္႔ျဖန္႔ေရးပါဦးမယ္)

က်ေနာ္ ဒီေရာက္စ ေက်ာင္းတက္ေတာ့ အဂၤလိပ္စာသီးသန္႔သင္တဲ့အတန္း အရင္ စတက္တယ္။ သင္ေပးသူက အမ်ိဳးသမီး။ က်ေနာ္က ေမးစရာရွိတိုင္း ဆရာမ Teacher လို႔ေခၚေမးေတာ့ က်န္တဲ့အတန္းသားေတြမ်က္နွာမွာ ဘာပါလိမ့္ဆိုတဲ့အမူအယာေတြေတြ႔ရၿပီး သူလည္း အိုးတို႔အန္းတန္းႀကီးျဖစ္ျဖစ္သြားတာ သတိထားမိတယ္။ က်န္တဲ့အတန္းသားေတြက သူ႔ကို Instructor လို႔ပဲေခၚၾကတယ္။

ေနာက္နည္းနည္းရင္းနွီးလာၾကၿပီး သူ႔အမ်ိဳးသားနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ အိမ္ ထမင္းစားဖိတ္တယ္။ ထမင္းစားရင္း ဘာလို႔ သူ႔ကို ဆရာမလို႔ေခၚရသလဲေမးတယ္။ က်ေနာ္လည္း အနေႏၱာအနႏၱ ၅ ပါးေတြ၊ ဆရာ့ဝတ္ေတြ၊ အေရွ႔တိုင္း ယဥ္ေက်းမႈသေဘာေတြေျပာၿပီး ရွင္းတာေပါ့။ စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္တယ္။

ၿပီးေတာ့မွ “ငါက မင္းတို႔ကို နည္းလမ္းညႊန္ျပတာ သင္ေပးတာမွန္ေပမယ့္ တတ္ေအာင္ဆည္းပူးရမွာက မင္းတာဝန္ပါ။ ေနာက္တခ်က္က မင္းကို သင္ျပေပးတာက ငါ့အလုပ္ပါ။ ငါ့အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းပါ။ ငါ့အလုပ္အတြက္ အသက္ေမြးေလာက္တဲ့ဝင္ေငြလည္းရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီဝင္ေငြနဲ႔ဒီအလုပ္ပို ငါႀကိဳက္လည္းႀကိဳက္တယ္။ ဝင္ေငြ ဒါမွမဟုတ္ အလုပ္ကိုမႀကိဳက္ရင္ ေနာက္တခုေျပာင္းလုပ္ရံုပါပဲ။ ဒါ ငါ့အခြင့္အေရးမဟုတ္လား။

အဲ့သလိုပဲ မင္းဘက္က ငါသင္တာ ျပတာမႀကိဳက္ရင္ တျခားအတန္း၊ တျခားေက်ာင္း၊ တျခားသင္ျပသူေျပာင္းတက္ခြင့္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္အျပည့္ရွိတာပဲေလ။ မင္းမွာလည္း အခ်ိန္ ေငြေၾကးအပါအဝင္အျခားကိစၥေတြပါထားခဲ့ၿပီး ပညာလာဆည္းပူးေနတာ မဟုတ္လား၊ မင္း အဲ့ဒီ ထားခဲ့ရတဲ့အရာေတြနဲ႔တန္ေအာင္ ငါသင္ျပမေပးနိုင္ဘူးထင္ရင္ ခုေရာ အတန္းထဲကအမ်ားေရွ႔မွာပါ ေျပာပါ။

အတန္းထဲမွာေရာ အျပင္မွာပါ လူအခ်င္းခ်င္းထားရမယ့္ တန္ဖိုးထားေလးစားမႈနဲ႔ မင္းကိုငါဆက္ဆံသလို ငါ့ကိုလည္း မင္း ဆက္ဆံဖို႔လိုပါတယ္။ ငါ့ဘက္ကလည္း တန္ေအာင္သင္ျပေပးမွာပါပဲ။ ငါ့ကို လခေပးထားတာကိုက မင္းကို သင္ျပေပးဖို႔ပဲ။ မင္း ကုန္ရတဲ့အခ်ိန္ ေငြေၾကးစတာေတြနဲ႔တန္ေအာင္သင္ျပမွာျဖစ္သလို ငါ့ကိုေပးထားတာထက္ ေလ်ွာ့လည္းမလုပ္သလို ပိုလည္းလုပ္လို႔မရပါဘူး။ ငါ့အလုပ္ကို ငါတာဝန္အေက်ဆံုးျဖစ္ေအာင္လုပ္မွာပါ။ မင္းဘက္ကလည္း ကုန္ရတာေတြနဲ႔ကာမိေအာင္ဆည္းပူးပါ။

ငါလည္း မင္းေက်းဇူးရွင္မဟုတ္သလို မင္းလည္း ငါ့ေက်းဇူးစားမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ ကိုယ့္ထမင္း ကိုယ္ရွာစားေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ ဒါကို အျပန္အလွန္အသိအမွတ္ျပဳ အျပန္အလွန္ေလးစားတန္ဖိုးထားတတ္ ၾကဖို႔ပါပဲ” လို႔ေျပာၿပီး ေနာင္ကို သူ႔ကို “ဆရာမ”လို႔မေခၚေစခ်င္ေၾကာင္းေျပာပါတယ္။

(သကၤန္းၿခံဳသမၼတ)

မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒျပဌာန္းေပး...တို႔၊ ဘုန္းႀကီး မဲေပးခြင့္ရွိရမယ္တို႔ေအာ္ေနတဲ့သကၤန္းၿခံဳေတြကို “ဒီေလာက္ေတာင္ရွိလွတာ..ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ရွားစားၿပီး ဘုန္းႀကီးဝတ္ၾကစမ္းကြာ”ဆို ဘယ္နွဦးမ်ားက်န္မလဲမသိ။ ထမင္းရွာစားတယ္ဆိုတာ တိုင္းျပည္ကိုအခြန္ေဆာင္သူျဖစ္လို႔ နိုင္ငံ့ကုန္ထုတ္စြမ္းအားစုထဲပါတာမို႔ နိုင္ငံသားလည္းျဖစ္တာမို႔ အမ်ိဳးေစာင့္ခြင့္၊ မဲေပးခြင့္တင္ မဟုတ္ဘူး ပါတီေထာင္နိုင္ငံေရးလုပ္ၿပီး (လူလက္ခံရင္)သကၤန္းတဖါးဖါးနဲ႔ သမၼတပါလုပ္စားလို႔ ရေသးတယ္။

(အမ်ိဳးဖ်က္မွာ စိတ္ပ်က္ပါသည္)

KNU ကို ေျခကုပ္ျပဳတ္ေအာင္ေခ်မႈန္းတုန္းက DKBA ကိုင္ၿပီးေဆာ္တာပဲ။ ေသလိုက္တဲ့ကရင္ေတြ ၂ ဘက္စလံုးအတုံးအရံုး၊ စစ္သားေတြလည္း ေသသမွေသာက္ေသာက္လဲ။ ခု မန္းၿငိမ္း-မူတူးဂိုဏ္း လိုင္းသြင္းၿပီး လက္က်န္ ကရင့္လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအစုေတြကို မကိုင္ဘူးလို႔ မဆိုနိုင္ဘူး။ ေကအင္န္ယူ ညီလာခံအၿပီးမွာ မင္းေအာင္လိႈင္က မန္းၿငိမ္း-မူတူး ၂ ဦးဂိုဏ္းကို ေခၚေခၚေတြ႔တာ ၂ ႀကိမ္ရွိၿပီ။ ကာခ်ဳပ္ကေခၚေတြ႔တယ္ဆိုတာ နိုင္ငံေရးစကားေျပာဖို႔ မဟုတ္သလို နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးဖို႔လည္း မဟုတ္ဘူး။ ကရင္ကရင္ခ်င္း ေသြးေခ်ာင္းစီးလူသတ္ပြဲႀကီးေတြ ဘယ္ေတာ့ၾကားရဦးမလဲ မသိဘူး။ မူတူးတို႔က စစ္တပ္နဲ႔တြဲၿပီး ကာယကံေျမာက္ ဝင္ေသနတ္ပစ္တာ တိုက္တာေတာ့လုပ္မယ္မထင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ စစ္တပ္က တိုက္သာေအာင္ ပိတ္တာဆို႔တာ ဖြင့္တာဟတာ စတဲ့ စစ္ေရးအသာစီးရေစမယ့္ အခင္းအက်င္းေတြေတာ့ လုပ္မယ္ဆိုလုပ္နိုင္တာပဲ။ မၾကားပါရေစနဲ႔။