ေရးခဲ့မိတဲ့ကဗ်ာ
(၂၀၁၄ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ၂၀ရက္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ေန႔ကိုဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ပါ)
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ ေထာင္ထဲေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ား႐ူး ႐ူးခဲ့ပါတယ္။ ေထာင္ထဲကို မေရာက္မီက အနည္းအပါးေရးခဲ့ဖူးေပမယ့္ ေထာင္ထဲက်မွ သဲႀကီးမဲႀကီးေရးမိပါတယ္။ ရရာစာ႐ြက္ အတိုအစမွန္သမွ်ကို စုေဆာင္း၊ ခဲတံတိုရေအာင္ အႀကံအဖန္လုပ္ၿပီးေရးတာပါ။ တခါတေလမ်ားဆို တေန႔တပုဒ္ဆက္တိုက္ ထြက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ပရိသတ္ကေတာ့ တတိုက္ထဲေနၾကတဲ့ ထိန္းသိမ္းခံႏိုင္ငံေရးသမားေတြပါ။ သူတို႔က ဖတ္စရာမ႐ွိလို႔လား၊ အားနာလို႔လားမသိဘူး၊ က်ေနာ ့္ပို႔သမွ်ကိုဖတ္ၿပီး သူတို႔ရဲ့ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ ေပးၾကပါတယ္။ ဒါကိုကအဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ပထမဆံုးေနရတဲ့ (၂)တိုက္ထဲက ထံုးတမ္းစဥ္လာတခုလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က ငါတို႔ဗမာစကားနဲ႔ ဗမာစာေပ(အထူးသျဖင့္ကဗ်ာ)ဟာ အင္မတန္ႂကြယ္ဝတယ္လို႔ အဲဒီကတည္းက စြဲစြဲၿမဲၿမဲယံုၾကည္သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဆရာမင္းသုဝဏ္ရဲ႕လမ္း႐ိုးေဟာင္းတြင္ဆက္ကာထြင္ဆိုတဲ့ အဆိုအမိန္႔ကိုလည္း အင္မတန္သေဘာက်သူျဖစ္ေတာ့ ကဗ်ာပံုစံေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေလွ်ာက္စမ္းေရးၾကည့္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ကဗ်ာပံုစံေတြကိုတုမွီးတဲ့ ဒီကဗ်ာမ်ိဳးလည္း ေရးမိခဲ့ပါတယ္။
ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္း
※ ဗီယက္နမ္ျပည္ တေနရာ
ဘုရားေက်ာင္းတခု အတြင္းမွာ
ကန္စစ္သားေလး သူဒူးေထာက္
ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေ႐ွ႕ေမွာက္။
※ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေသနတ္သံ
ဘုရားေက်ာင္းဆီ ပဲ့တင္လွ်ံ
ဒီအသံေတြ ဂ႐ုမစိုက္
သူ႔ေခါင္းေ႐ွ႔ကို ငိုက္။
※ “ဘုန္းေတာ္ႀကီးျမတ္ အိုအ႐ွင္
တပည့္ေတာ္ ခုဝန္ခ်ခ်င္
တပည့္ေတာ္အျပစ္ အလြန္မ်ား
စိတ္မသန္႔ပါ ဘုရား။
※ “တေန႔ဆီက ႐ြာတ႐ြာမွာ
အျပစ္မဲ့တဲ့ လူေတြခမ်ာ
တပည့္ေတာ္တို႔ ေသနတ္ေအာက္
လဲက် အသက္ေပ်ာက္။
※ “ခရစ္ယန္ႀကီး တပည့္ေတာ္ဟာ
ပညတ္ေတာ္မ်ား ဆန္႔က်င္ကာ
သူ႔ဥစၥာကို ခိုးလုယက္
သတ္ျဖတ္ သူ႔အသက္။
※ ေသနတ္သံမ်ား နီးလို႔လာ
စစ္သားကေလး မေ႐ြ႔ပါ
ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႔ ေျပာမၿပီး
မ်က္ရည္ သြယ္သြယ္စီး။
※ “ကိုယ့္တိုင္းျပည္နဲ႔ ဘယ္မဆိုင္
လူမ်ိဳးတြက္လည္း မဟုတ္ႏိုင္
တပည့္ေတာ္တို႔ ေသနတ္ပိုက္
အေခ်ာင္ ေသပြဲဆိုက္။
※ “ဒီစစ္ပြဲကို ဘုရား႐ွင္
မဖန္ဆင္းလို႔ တပည့္ေတာ္ထင္
ဖန္တီးေလသူ သူႂကြယ္မ်ား
အျပစ္ေပးပါ ဘုရား။
※ “ခရစ္ယန္ႀကီး တပည့္ေတာ္ဟာ
သစၥာတရား ပစ္ပယ္ကာ
ေအးခ်မ္းမႈကို ဝင္ဖ်က္ဆီး
လူသားတိုင္း မုန္းတီး။”
※ ဒိုင္း-ဒိုင္း-ဒိုင္း-ဒိုင္း က်ည္သံလိႈင္
ဘုရားေက်ာင္းေလး ယိမ္းခါယိုင္
ဘုရားသခင့္သားေတာ္ေလး
ဒူးေထာက္လ်က္႐ွိေသး။
※ “တပည့္ေတာ္ ခုဝန္ခ်တာ
ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔ မဟုတ္ပါ
တပည့္ေတာ္လည္း ထူးမျခား
အျပစ္ေပးပါ ဘုရား။“
※ ကန္စစ္သားေလး တုန္ရီရီ
တံခါးေပါက္ဆီ လွမ္းလို႔ခ်ီ
ဘုရားေက်ာင္းျပင္ ေျခအခ်
ဗံုးဆံတခု သူ႔ေ႐ွ႕က်
၂၄-၁-၆၇
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲဟာ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္ေနခ်ိန္၊ ႏိုင္ငံတကာ့ေရးရာေတြမွာ ဒီစစ္ပြဲအေပၚ ဘယ္လိုသေဘာထားတယ္ဆိုတာဟာ စံတခုျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္လည္း ဗီယက္နမ္ျပည္သူေတြဘက္က ရပ္တည္ၿပီး အေမရိကန္နယ္ခ်ဲ႔သမားကိုဆန္႔က်င္တဲ့ကဗ်ာေတြ အမ်ားႀကီး ေရးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကဗ်ာပံုစံေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲ စမ္းၾကည္ေနေပမယ့္ အေၾကာင္းအရာပိုင္း ေတြးေခၚပံုကေတာ့ နည္းနည္းမွ မေျပာင္းပါဘူး။ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံုက လူေတြကလည္း မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနၾကတယ္လို႔ယူဆၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အၿမဲသတိေပးေနခဲ့တာပါ။ ကိုယ့္အရင္ေရာက္ေနတဲ့အထဲက ေထာင္က လြတ္သြားတယ္ဆိုတာ မၾကားရဖူးသေလာက္ျဖစ္ေနေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ ခိုင္မွျဖစ္မယ္ဆိုတာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ယံုေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အေမေရးသလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အဲဒီတုန္းက“အသက္ငယ္တဲ့ လူငယ္ေလးမို႔ က်ားကေလး က်ားသစ္ကေလးေတြ ေတာထဲကဖမ္းလာၿပီး ေလွာင္အိမ္ထဲမွာထည့္ထားတဲ့အခါ မာန္ဖီၿပီး ေလွာင္အိမ္ထဲေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ေနတဲ့သေဘာမ်ိဳးျဖစ္လိမ့္မယ္ဆိုတဲ့အတိုင္း ျဖစ္ေနတာပါ။
အဲဒီေတာ့ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုဆက္ဆံတယ္ဆိုတာကို အင္မတန္ အကဲဆတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာ သေဘာနဲ႔ ဒီလိုေျပာတာလဲ၊ ဘာအဓိပၸာယ္နဲ႔ ဒီစည္းကမ္းထုတ္သလဲ စသျဖင့္ အၿမဲစဥ္းစားေနတာပါ။ မဆလအစုိးရ လုပ္တာ၊ ေျပာတာေတြဆိုတာကေတာ့ ေျပာစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္အသက္ဟာ ျပည့္ဝရင့္က်က္တဲ့အ႐ြယ္မဟုတ္ေသးေပမယ့္ မဆလရဲ့ အတုအေယာင္ဆို႐ွယ္လစ္စကား၊ အတုအေယာင္ ဝါဒျဖန္႔မႈေတြကိုေတာ့ အေသအခ်ာသိျမင္ သေဘာေပါက္ေနပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ ေက်ာင္းသားေတြကိုသတ္၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢႀကီးကို ၿဖိဳၿပီးတဲ့ေနာက္ ေက်ာင္းသားေတြကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးခ်င္တဲ့ မဆလအစိုးရဟာ ေက်ာင္းသားပြဲေတာ္ဆိုတာေတြ ႏွစ္စဥ္က်င္းပပါတယ္။ က်င္းပတာက ဗမာျပည္သမိုင္းနဲ႔ ေက်ာင္းသားသမိုင္းမွာ ဘယ္လိုမွ ခ်န္လွပ္ထားလို႔မရတဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ေန႔- ဒီဇင္ဘာလ ၂၀ရက္ေန႔မွာမွ က်င္းပတာျဖစ္ပါတယ္။
မဆလစစ္အစိုးရက ေက်ာင္းသားပြဲေတာ္ဆိုတာကို ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ အလွည့္က်က်င္းပတာဆိုေတာ့ မႏၱေလးမွာက ဒုတိယအႀကိမ္နဲ႔တူပါတယ္၊ မန္းရာျပည့္ကြင္းႀကီးထဲမွာ က်င္းပပါတယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီပြဲကိုသြားၾကတဲ့ ကားသံ လူသံေတြကို နန္းေတာ္ရဲ့အေနာက္ေျမာက္ေထာင့္မွာ႐ွိတဲ့ ေထာင္ထဲကလူေတြက ေကာင္းေကာင္းၾကားေန ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ညမွပါ။ ေထာင္ဆိုတာက ညကိုးနာရီေရာက္ရင္ မအိပ္ခ်င္လည္းအိပ္၊ မတိတ္ခ်င္လည္း တိတ္ရတဲ့အရပ္ဆိုေတာ့ ညမွာ ကိုးနာရီေက်ာ္တယ္ဆိုတာနဲ႔ အားလံုးတိတ္ဆိတ္သြားပါတယ္။ ဒီအခါမွာ အျပင္ကအသံေတြ လွိမ့္ဝင္လာတာပါပဲ။
တကယ္က ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ေန႔ဆိုတာ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြက ႏွစ္စဥ္အေလးအနက္ ဂုဏ္ျပဳက်င္းပၾကတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္တရက္ပါ။ ေက်ာင္းသားေန႔လို႔ေတာင္ ေခၚခဲ့ၾကတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ မႏၱေလးတကၠသိုလ္တက္ေနတဲ့ တႏွစ္မွာ ပန္းခ်ီဆရာ(ဦး)ေမာင္ေငြထြန္းဆြဲတဲ့ ခြပ္ေဒါင္း႐ုပ္ေလးနဲ႔ အနီေရာင္ရင္ထိုးအလံေလးေတြ လုိက္ေရာင္းၿပီး ရံပံုေငြ႐ွာခဲ့ၾကတာကို မွတ္မိေနပါတယ္။ မတကသ အေဆာက္အဦထဲမွာလည္း ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာက္ရဲ့ ပံုအႀကီးႀကီး ေထာင္ထားးတာ ႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ေနဝင္းစစ္အစိုးရကေတာ့ ဒီေန႔ဒီရက္၊ ဒီအထိမ္းအမွတ္ကို ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ့အာ႐ံုထဲကေန ေပ်ာက္သြားေအာင္ စနစ္တက် ဖ်က္ဆီးခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာင္အသတ္ခံရတဲ့ေန႔မွာ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲေတြလုပ္တာထက္ ေစာ္ကားတာ႐ိုင္းပ်တာ မ႐ွိေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္လည္း ေအာက္ပါကဗ်ာေလးကို ေရးခ်ခဲ့မိပါတယ္။
ေအာင္ေက်ာ္သို႔ (ကာခ်င္း)
※ ကားမ်ားသံသည္
ညံရန္ေကာ ညံညံ။
ခြပ္ေဒါင္းလံသည္
ပ်ံရန္ေကာ ပ်ံပ်ံ။
※ ကားမ်ားသံက နား၀မွာတည့္ နား၀မွာ
ခြပ္ေဒါင္းလံက သဲစမွာတည့္ သဲစမွာ
နားဝေလေလာ၊ သဲစေလာေဟ့
ေတြးေတာပါက ႐ွင္းလင္းစြတည့္၊ ႐ွင္းလင္းစြ။
※ ကားမ်ားသံက ဆူညံလွ
ျပင္ပလြမ္းရဖြယ္ လြမ္းရဖြယ္။
ေဒါင္းမိခင္က သြန္သင္ျပ
ျမင္ရနာက်ည္းဖြယ္၊ နာက်ည္းဖြယ္။
※ ေက်ာင္းသားပြဲေတာ္ ထြင္လို႔ေအာ္
ေအာင္ေက်ာ္ေမ့ဖို႔႐ြယ္ ေမ့ဖို႔႐ြယ္။
မသာအိမ္မွာေလာ္စပီကာ
မသတီစရာ ပြဲခံတယ္၊ ပြဲခံတယ္။
※ ဒီေန႔ခ်ိန္ခါတို႔ျပည္႐ြာ
ေခြးသာစိုးတြင္က်ယ္ စိုးတြင္က်ယ္
ေက်ာင္းသားေတြဟာ ၫိႈးငယ္စြာ
သြားလာစက္သို႔ႏွယ္ စက္သို႔ႏွယ္။
※ ေဒါင္းပ်ိဳငွက္ပ်ံ ခ်ဳပ္ဖို႔ႀကံ
မခံခြပ္ေတာ့တယ္ ခြပ္ေတာ့တယ္။
စက္႐ုပ္ပမာ ေက်ာင္းသားဟာ
မာတာႏွီလို႔ႏႊယ္ ႏွီလို႔ႏႊယ္။
※ ေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕စံ နည္းနာခံ
တြန္းလွန္ဒီေန႔၀ယ္ ဒီေန႔၀ယ္။
ေအာင္ေက်ာ္ပမာေအာင္ပြဲဟာ
တို႔မွာမေဝးတယ္၊ မေဝးတယ္။
၂၁-၁၂-၆၆
ဖိုးသံ(လူထု)
(၂၀၁၄ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ၂၀ရက္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ေန႔ကိုဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ပါ)
(၂၀၁၄ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ၂၀ရက္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ေန႔ကိုဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ပါ)
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ ေထာင္ထဲေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ား႐ူး ႐ူးခဲ့ပါတယ္။ ေထာင္ထဲကို မေရာက္မီက အနည္းအပါးေရးခဲ့ဖူးေပမယ့္ ေထာင္ထဲက်မွ သဲႀကီးမဲႀကီးေရးမိပါတယ္။ ရရာစာ႐ြက္ အတိုအစမွန္သမွ်ကို စုေဆာင္း၊ ခဲတံတိုရေအာင္ အႀကံအဖန္လုပ္ၿပီးေရးတာပါ။ တခါတေလမ်ားဆို တေန႔တပုဒ္ဆက္တိုက္ ထြက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ပရိသတ္ကေတာ့ တတိုက္ထဲေနၾကတဲ့ ထိန္းသိမ္းခံႏိုင္ငံေရးသမားေတြပါ။ သူတို႔က ဖတ္စရာမ႐ွိလို႔လား၊ အားနာလို႔လားမသိဘူး၊ က်ေနာ ့္ပို႔သမွ်ကိုဖတ္ၿပီး သူတို႔ရဲ့ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ ေပးၾကပါတယ္။ ဒါကိုကအဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ပထမဆံုးေနရတဲ့ (၂)တိုက္ထဲက ထံုးတမ္းစဥ္လာတခုလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က ငါတို႔ဗမာစကားနဲ႔ ဗမာစာေပ(အထူးသျဖင့္ကဗ်ာ)ဟာ အင္မတန္ႂကြယ္ဝတယ္လို႔ အဲဒီကတည္းက စြဲစြဲၿမဲၿမဲယံုၾကည္သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဆရာမင္းသုဝဏ္ရဲ႕လမ္း႐ိုးေဟာင္းတြင္ဆက္ကာထြင္ဆိုတဲ့ အဆိုအမိန္႔ကိုလည္း အင္မတန္သေဘာက်သူျဖစ္ေတာ့ ကဗ်ာပံုစံေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေလွ်ာက္စမ္းေရးၾကည့္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ကဗ်ာပံုစံေတြကိုတုမွီးတဲ့ ဒီကဗ်ာမ်ိဳးလည္း ေရးမိခဲ့ပါတယ္။
ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္း
※ ဗီယက္နမ္ျပည္ တေနရာ
ဘုရားေက်ာင္းတခု အတြင္းမွာ
ကန္စစ္သားေလး သူဒူးေထာက္
ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေ႐ွ႕ေမွာက္။
※ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေသနတ္သံ
ဘုရားေက်ာင္းဆီ ပဲ့တင္လွ်ံ
ဒီအသံေတြ ဂ႐ုမစိုက္
သူ႔ေခါင္းေ႐ွ႔ကို ငိုက္။
※ “ဘုန္းေတာ္ႀကီးျမတ္ အိုအ႐ွင္
တပည့္ေတာ္ ခုဝန္ခ်ခ်င္
တပည့္ေတာ္အျပစ္ အလြန္မ်ား
စိတ္မသန္႔ပါ ဘုရား။
※ “တေန႔ဆီက ႐ြာတ႐ြာမွာ
အျပစ္မဲ့တဲ့ လူေတြခမ်ာ
တပည့္ေတာ္တို႔ ေသနတ္ေအာက္
လဲက် အသက္ေပ်ာက္။
※ “ခရစ္ယန္ႀကီး တပည့္ေတာ္ဟာ
ပညတ္ေတာ္မ်ား ဆန္႔က်င္ကာ
သူ႔ဥစၥာကို ခိုးလုယက္
သတ္ျဖတ္ သူ႔အသက္။
※ ေသနတ္သံမ်ား နီးလို႔လာ
စစ္သားကေလး မေ႐ြ႔ပါ
ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႔ ေျပာမၿပီး
မ်က္ရည္ သြယ္သြယ္စီး။
※ “ကိုယ့္တိုင္းျပည္နဲ႔ ဘယ္မဆိုင္
လူမ်ိဳးတြက္လည္း မဟုတ္ႏိုင္
တပည့္ေတာ္တို႔ ေသနတ္ပိုက္
အေခ်ာင္ ေသပြဲဆိုက္။
※ “ဒီစစ္ပြဲကို ဘုရား႐ွင္
မဖန္ဆင္းလို႔ တပည့္ေတာ္ထင္
ဖန္တီးေလသူ သူႂကြယ္မ်ား
အျပစ္ေပးပါ ဘုရား။
※ “ခရစ္ယန္ႀကီး တပည့္ေတာ္ဟာ
သစၥာတရား ပစ္ပယ္ကာ
ေအးခ်မ္းမႈကို ဝင္ဖ်က္ဆီး
လူသားတိုင္း မုန္းတီး။”
※ ဒိုင္း-ဒိုင္း-ဒိုင္း-ဒိုင္း က်ည္သံလိႈင္
ဘုရားေက်ာင္းေလး ယိမ္းခါယိုင္
ဘုရားသခင့္သားေတာ္ေလး
ဒူးေထာက္လ်က္႐ွိေသး။
※ “တပည့္ေတာ္ ခုဝန္ခ်တာ
ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔ မဟုတ္ပါ
တပည့္ေတာ္လည္း ထူးမျခား
အျပစ္ေပးပါ ဘုရား။“
※ ကန္စစ္သားေလး တုန္ရီရီ
တံခါးေပါက္ဆီ လွမ္းလို႔ခ်ီ
ဘုရားေက်ာင္းျပင္ ေျခအခ်
ဗံုးဆံတခု သူ႔ေ႐ွ႕က်
၂၄-၁-၆၇
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲဟာ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္ေနခ်ိန္၊ ႏိုင္ငံတကာ့ေရးရာေတြမွာ ဒီစစ္ပြဲအေပၚ ဘယ္လိုသေဘာထားတယ္ဆိုတာဟာ စံတခုျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္လည္း ဗီယက္နမ္ျပည္သူေတြဘက္က ရပ္တည္ၿပီး အေမရိကန္နယ္ခ်ဲ႔သမားကိုဆန္႔က်င္တဲ့ကဗ်ာေတြ အမ်ားႀကီး ေရးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကဗ်ာပံုစံေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲ စမ္းၾကည္ေနေပမယ့္ အေၾကာင္းအရာပိုင္း ေတြးေခၚပံုကေတာ့ နည္းနည္းမွ မေျပာင္းပါဘူး။ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံုက လူေတြကလည္း မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနၾကတယ္လို႔ယူဆၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အၿမဲသတိေပးေနခဲ့တာပါ။ ကိုယ့္အရင္ေရာက္ေနတဲ့အထဲက ေထာင္က လြတ္သြားတယ္ဆိုတာ မၾကားရဖူးသေလာက္ျဖစ္ေနေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ ခိုင္မွျဖစ္မယ္ဆိုတာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ယံုေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အေမေရးသလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အဲဒီတုန္းက“အသက္ငယ္တဲ့ လူငယ္ေလးမို႔ က်ားကေလး က်ားသစ္ကေလးေတြ ေတာထဲကဖမ္းလာၿပီး ေလွာင္အိမ္ထဲမွာထည့္ထားတဲ့အခါ မာန္ဖီၿပီး ေလွာင္အိမ္ထဲေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ေနတဲ့သေဘာမ်ိဳးျဖစ္လိမ့္မယ္ဆိုတဲ့အတိုင္း ျဖစ္ေနတာပါ။
အဲဒီေတာ့ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုဆက္ဆံတယ္ဆိုတာကို အင္မတန္ အကဲဆတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာ သေဘာနဲ႔ ဒီလိုေျပာတာလဲ၊ ဘာအဓိပၸာယ္နဲ႔ ဒီစည္းကမ္းထုတ္သလဲ စသျဖင့္ အၿမဲစဥ္းစားေနတာပါ။ မဆလအစုိးရ လုပ္တာ၊ ေျပာတာေတြဆိုတာကေတာ့ ေျပာစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္အသက္ဟာ ျပည့္ဝရင့္က်က္တဲ့အ႐ြယ္မဟုတ္ေသးေပမယ့္ မဆလရဲ့ အတုအေယာင္ဆို႐ွယ္လစ္စကား၊ အတုအေယာင္ ဝါဒျဖန္႔မႈေတြကိုေတာ့ အေသအခ်ာသိျမင္ သေဘာေပါက္ေနပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ ေက်ာင္းသားေတြကိုသတ္၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢႀကီးကို ၿဖိဳၿပီးတဲ့ေနာက္ ေက်ာင္းသားေတြကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးခ်င္တဲ့ မဆလအစိုးရဟာ ေက်ာင္းသားပြဲေတာ္ဆိုတာေတြ ႏွစ္စဥ္က်င္းပပါတယ္။ က်င္းပတာက ဗမာျပည္သမိုင္းနဲ႔ ေက်ာင္းသားသမိုင္းမွာ ဘယ္လိုမွ ခ်န္လွပ္ထားလို႔မရတဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ေန႔- ဒီဇင္ဘာလ ၂၀ရက္ေန႔မွာမွ က်င္းပတာျဖစ္ပါတယ္။
မဆလစစ္အစိုးရက ေက်ာင္းသားပြဲေတာ္ဆိုတာကို ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ အလွည့္က်က်င္းပတာဆိုေတာ့ မႏၱေလးမွာက ဒုတိယအႀကိမ္နဲ႔တူပါတယ္၊ မန္းရာျပည့္ကြင္းႀကီးထဲမွာ က်င္းပပါတယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီပြဲကိုသြားၾကတဲ့ ကားသံ လူသံေတြကို နန္းေတာ္ရဲ့အေနာက္ေျမာက္ေထာင့္မွာ႐ွိတဲ့ ေထာင္ထဲကလူေတြက ေကာင္းေကာင္းၾကားေန ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ညမွပါ။ ေထာင္ဆိုတာက ညကိုးနာရီေရာက္ရင္ မအိပ္ခ်င္လည္းအိပ္၊ မတိတ္ခ်င္လည္း တိတ္ရတဲ့အရပ္ဆိုေတာ့ ညမွာ ကိုးနာရီေက်ာ္တယ္ဆိုတာနဲ႔ အားလံုးတိတ္ဆိတ္သြားပါတယ္။ ဒီအခါမွာ အျပင္ကအသံေတြ လွိမ့္ဝင္လာတာပါပဲ။
တကယ္က ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ေန႔ဆိုတာ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြက ႏွစ္စဥ္အေလးအနက္ ဂုဏ္ျပဳက်င္းပၾကတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္တရက္ပါ။ ေက်ာင္းသားေန႔လို႔ေတာင္ ေခၚခဲ့ၾကတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ မႏၱေလးတကၠသိုလ္တက္ေနတဲ့ တႏွစ္မွာ ပန္းခ်ီဆရာ(ဦး)ေမာင္ေငြထြန္းဆြဲတဲ့ ခြပ္ေဒါင္း႐ုပ္ေလးနဲ႔ အနီေရာင္ရင္ထိုးအလံေလးေတြ လုိက္ေရာင္းၿပီး ရံပံုေငြ႐ွာခဲ့ၾကတာကို မွတ္မိေနပါတယ္။ မတကသ အေဆာက္အဦထဲမွာလည္း ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာက္ရဲ့ ပံုအႀကီးႀကီး ေထာင္ထားးတာ ႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ေနဝင္းစစ္အစိုးရကေတာ့ ဒီေန႔ဒီရက္၊ ဒီအထိမ္းအမွတ္ကို ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ့အာ႐ံုထဲကေန ေပ်ာက္သြားေအာင္ စနစ္တက် ဖ်က္ဆီးခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာင္အသတ္ခံရတဲ့ေန႔မွာ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲေတြလုပ္တာထက္ ေစာ္ကားတာ႐ိုင္းပ်တာ မ႐ွိေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္လည္း ေအာက္ပါကဗ်ာေလးကို ေရးခ်ခဲ့မိပါတယ္။
ေအာင္ေက်ာ္သို႔ (ကာခ်င္း)
※ ကားမ်ားသံသည္
ညံရန္ေကာ ညံညံ။
ခြပ္ေဒါင္းလံသည္
ပ်ံရန္ေကာ ပ်ံပ်ံ။
※ ကားမ်ားသံက နား၀မွာတည့္ နား၀မွာ
ခြပ္ေဒါင္းလံက သဲစမွာတည့္ သဲစမွာ
နားဝေလေလာ၊ သဲစေလာေဟ့
ေတြးေတာပါက ႐ွင္းလင္းစြတည့္၊ ႐ွင္းလင္းစြ။
※ ကားမ်ားသံက ဆူညံလွ
ျပင္ပလြမ္းရဖြယ္ လြမ္းရဖြယ္။
ေဒါင္းမိခင္က သြန္သင္ျပ
ျမင္ရနာက်ည္းဖြယ္၊ နာက်ည္းဖြယ္။
※ ေက်ာင္းသားပြဲေတာ္ ထြင္လို႔ေအာ္
ေအာင္ေက်ာ္ေမ့ဖို႔႐ြယ္ ေမ့ဖို႔႐ြယ္။
မသာအိမ္မွာေလာ္စပီကာ
မသတီစရာ ပြဲခံတယ္၊ ပြဲခံတယ္။
※ ဒီေန႔ခ်ိန္ခါတို႔ျပည္႐ြာ
ေခြးသာစိုးတြင္က်ယ္ စိုးတြင္က်ယ္
ေက်ာင္းသားေတြဟာ ၫိႈးငယ္စြာ
သြားလာစက္သို႔ႏွယ္ စက္သို႔ႏွယ္။
※ ေဒါင္းပ်ိဳငွက္ပ်ံ ခ်ဳပ္ဖို႔ႀကံ
မခံခြပ္ေတာ့တယ္ ခြပ္ေတာ့တယ္။
စက္႐ုပ္ပမာ ေက်ာင္းသားဟာ
မာတာႏွီလို႔ႏႊယ္ ႏွီလို႔ႏႊယ္။
※ ေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕စံ နည္းနာခံ
တြန္းလွန္ဒီေန႔၀ယ္ ဒီေန႔၀ယ္။
ေအာင္ေက်ာ္ပမာေအာင္ပြဲဟာ
တို႔မွာမေဝးတယ္၊ မေဝးတယ္။
၂၁-၁၂-၆၆
ဖိုးသံ(လူထု)
(၂၀၁၄ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ၂၀ရက္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ေန႔ကိုဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ပါ)
0 comments:
Post a Comment