(ေသြးခ်င္းခ်င္းနီေသာ္လည္း ဦးမညြတ္)

(ေသြးခ်င္းခ်င္းနီေသာ္လည္း ဦးမညြတ္)
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဘက္မွ ၂၀၁၅ ခုမတုိင္မီ ခုအခ်ိန္ကတည္းက အၾကမ္းဖက္နည္းဗ်ဴဟာကုိ မုိက္မုိက္ကန္းကန္း က်င့္သုံးေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေသနတ္သံေပးအခ်က္ျပလုိက္ေပၿပီ။
တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအၾကား ေသြးခြဲမႈ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားအၾကား ေသြးခြဲမႈတုိ႔ကုိ တဖက္ကလုပ္ရင္း အၾကမ္းဖက္ဖိႏွိပ္မႈတုိ႔ကုိ ဟန္ခ်က္ညီညီ ေပါင္းစပ္က်င့္သုံးေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူတုိ႔တေလွ်ာက္လုံးက်င့္သုံးလာခဲ့ေသာ လက္သုံးေတာ္ နည္းလမ္းေဟာင္းမ်ားကုိ အေျခအေနႏွင့္အညီ တုိးခ်ဲ႕က်င့္သုံးလာျခင္း ျဖစ္သည္။
လုိင္ဇာဗုိလ္သင္တန္းေက်ာင္းကုိ အေျမာက္ႏွင့္ထုျခင္းမွအစ၊ သပိတ္ႏွင့္ဆႏၵျပပြဲမ်ားကုိ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ဖိႏွိပ္ျခင္း၊ ကုိပါႀကီးကုိသတ္ျဖတ္ျခင္း၊ ေထာင္ႏွင့္ခ်ီေသာ အုိးအိမ္မဲ့ျပည္သူမ်ား၏ တဲအိမ္မ်ားကုိ အၾကမ္းဖက္ဖ်က္ဆီးျခင္းအလယ္၊ ယခု လက္ပံေတာင္း ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္မႈအဆုံး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဘက္မွ (ငါ့ကုလားက ဓားပါတယ္)ဟု ျပည္သူလူထုအား အသိေပးၿခိမ္္းေျခာက္ေနျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ အာဏာပုိင္တုိ႔၏ ေစာ္ကားအႏုိင္က်င့္မႈ လုပ္ဟန္လည္းျဖစ္သည္။
လူ႔အရုိင္းအစုိင္းတုိ႔အုပ္စုိးေသာတုိင္းျပည္ဝယ္ လယ္သမားထု ေသြးအုိင္ထုထဲနစ္ေနစဥ္ လယ္သမားအေရးကုိလ်စ္လ်ဴမရႈဘဲ အေလးအနက္ထားသူအင္အားစုကသာ သမုိင္းတြင္ လယ္သမားထုေထာက္ခံမႈရရွိၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ အဆုံးသတ္ေအာင္ပြဲကုိဆြတ္ခူးႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။ လက္နက္ကုိင္ထားေသာအာဏာရအုပ္စုိးသူမ်ားကုိ ဘဝအရ ေလာက္ေလးခြမ်ားႏွင့္ခုခံေနရေသာ လယ္သမားထုအေရးကုိ ဂရုတစုိက္စာနာေထာက္ခံသူ၊ လက္တြဲကူညီသူ၊ ဝန္းရံေဖးမသူမ်ားကုိ သမုိင္းက ေမာ္ကြန္းတင္ေပလိမ့္မည္။
ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံအတြင္းအသက္ေပးခဲ့ရေသာ မဝင္းေမာ္ဦးကုိ ယေန႔တုိင္ မေမ့ႏုိင္ေသးသလုိ၊ ဖဆပလ ေခတ္က ထြန္းတုံးတုိက္ပြဲဝင္ရင္းအသက္စြန္႕သြားရေသာ မေဆာင္းတင္ကုိ ယေန႔တုိင္ မေမ့ႏုိင္ၾကေသးသလုိ မိမိေျမယာကုိကာကြယ္ဖုိ႔ ဘဝေပးအသိျဖင့္တုိက္ပြဲဝင္ရင္း အသက္ေပးသြားရေသာေဒၚခင္ဝင္းကုိလည္း ျပည္သူမ်ား ေမ့ေလ်ာ့ႏုိင္ၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ ယေန႕ေခတ္သည္ အာဏာရအရုိင္းအစုိင္းမ်ားကုိ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ ကေလးသူငယ္မ်ားပါမက်န္တုိက္ပြဲဝင္ေနရေသာေခတ္ ျဖစ္ေလသည္။
အုပ္စုိးသူက မည္သုိ႔ပင္အၾကမ္းဖက္လာသည္ျဖစ္ေစ တျပည္လုံးမွ အသြင္သဏၭာန္မ်ဳိးစုံေသာ တုိက္ပြဲဝင္မႈမ်ားကုိ အရႈံးမေပးေသာစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ဆင္လက္ဆင္ႏႊဲသြားရေပမည္။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဘက္မွ အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္ဖိႏွိပ္မႈမ်ားျဖင့္ အမွားမ်ားကုိ ဆက္တုိက္ က်ဴးလြန္လာေနသည္။ လက္ပံေတာင္းသတ္ျဖတ္ခံရမႈအပါအဝင္ တျပည္လုံးမွ ျပည္သူမ်ား မတရားအဖိႏွိပ္ခံေနရေသာအေရးကိစၥမ်ားသည္ ေၾကကြဲဖြယ္ နာၾကည္းဖြယ္ ေဒါသေပါက္ကြဲဖြယ္ ျဖစ္ရပ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ တုိက္ပြဲဝင္ျပည္သူမ်ားသည္ ေခါင္းေအးေအးႏွင့္ တည္ၿငိမ္ေသာစိတ္ဓာတ္ကုိကုိင္စြဲကာ အေျခအေနကုိ မွန္ကန္စြာခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာသင့္သည္။ ရန္သူ႔အမွားကုိအသုံးခ်ကာ မိမိဘက္မွ တည္ၿငိမ္မွန္ကန္ေသာနည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ဆက္လက္ တုိက္ပြဲဝင္သြားႏုိင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းသြားသင့္သည္။
ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး လက္နက္အျပည့္အစုံတပ္ဆင္ထားသည့္ စစ္တပ္အားကုိးႏွင့္ အႏုိင္က်င့္ေနေသာအာဏာရအုပ္စုိးသူမ်ားကုိ လက္နက္မဲ့ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူမ်ားက တုိက္ပြဲဝင္ေနရျခင္းသည္ နဂါးမင္းႏွင့္ သူေတာင္းစား စစ္ခင္းေနရသည္ႏွင့္ အလားသဏၭာန္တူသည္။ မွန္ကန္ေသာနည္းဗ်ဴဟာျဖင့္ ျပည္သူမ်ားဘက္မွ တုံ႔ျပန္တုိက္ပြဲဝင္ႏုိင္မွသာ ေရရွည္တုိက္ပြဲတြင္ ျပည္သူမ်ားဘက္မွ ေအာင္ပြဲခံႏုိင္ေပလိမ့္မည္။
ယေန႔ ဗမာျပည္တြင္ တကြဲတျပားစီျပန္႔က်ဲေနေသာ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူလူထု၏ ခုခံတြန္းလွန္မႈမ်ားကုိ အာဏာရအုပ္စုိးသူမ်ားက တဖဲ့ခ်င္းဝါးၿမိဳစားသလုိ တုိက္ပြဲတခုခ်င္းစီ ဖိႏွိပ္ၿဖိဳခြဲေနသည္။ ပုိမုိႀကီးမားေသာအင္အားျဖင့္ ျပည္သူမ်ား အင္အားစုစည္းတုိက္ပြဲဝင္ဖုိ႔ အေျခအေနက တစတစ ေတာင္းဆုိလာေနသည္။
တုိက္ခုိက္ရမည့္ရန္သူပစ္မွတ္ကုိေဝဝါးသြားေစရန္ လမ္းေၾကာင္းလႊဲေသာ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး အရႈပ္အေထြးဖန္တီးမႈ အရိပ္အျခည္မ်ားကုိလည္း ေတြ႕ျမင္လာေနရသည္။ အဓိက တရားခံျဖစ္ေသာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ႏွင့္အေပါင္းပါမ်ားကုိသာ အဓိကပစ္မွတ္အျဖစ္ ဦးတည္ထားသင့္ေပသည္။
“ဖိႏွိပ္ခံရသူကြ်န္ေတြက ပုန္ကန္ဖုိ႔မစဥ္းစားရင္ ကြ်န္ျဖစ္ေနရတာပဲေကာင္းပါတယ္” ဟု လီနင္က ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ မတရားဖိႏွိပ္ခံရေသာဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ဆုိလွ်င္ ခုခံတုိက္ပြဲဝင္ျခင္းသည္သာလွ်င္ လြတ္ေျမာက္ေရးလမ္းေၾကာင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ဗမာျပည္မွ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူမ်ားသည္ သူရသတၱိျပည့္ဝေသာတုိက္ပြဲမ်ား၊ နည္းပရိယာယ္ၾကြယ္ဝၿပီး အေျမာ္အျမင္ရွိေသာတုိက္ပြဲမ်ား၊ စည္းရုံးႏုိင္စြမ္းရွိၿပီး အင္အားစုစည္းကာ ညီညြတ္က်ယ္ျပန္႔ေသာတုိက္ပြဲမ်ားကုိ အရႈံးမေပးေသာစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲရင္း ခုတ္မည့္ဓားေအာက္ ထုံေပေပျဖင့္လည္စင္းေပးေသာ သုိးသူငယ္မ်ားမဟုတ္ေၾကာင္း သက္ေသျပရမည့္အခ်ိန္သုိ႔ ေရာက္လာေခ်ၿပီ။
(ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝဘ္ဆိုက္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)