ျငင္းပယ္ျခင္း၏အလွ(ျဖစ္တည္မႈဒႆနနိဒန္း)ေမာင္ၾကည္သစ္ (အပိုင္း၁ဝ-)

ျငင္းပယ္ျခင္း၏အလွ(ျဖစ္တည္မႈဒႆနနိဒန္း)ေမာင္ၾကည္သစ္ (အပိုင္း၁ဝ-) (စာျပင္နိုင္သမွ် ၿပီးသမွ်တင္ေပးမယ္ေတြးပါတယ္-မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ) လြတ္လပ္မႈမွထြက္ေျပးျခင္း။

လူတဦးတေယာက္သည္ စားပြဲထိုးျဖစ္သည္ (သို႔မဟုတ္) မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္သည္ (သို႔မဟုတ္) ဆီးမိုက္လူမ်ိဳးဆန္႔က်င္ေရးသမား (Anti­ Semite) ျဖစ္သည္ဟု ေျပာဆုိလုိက္္ျခင္းနွင့္ ဤလူသည္ မ်က္လုံးျပာ၏။ အသားျဖဴ၏ (သို႔မဟုတ္) ဤလူသည္ ဆီးမုိက္လူမ်ိဳးျဖစ္၏ဟုေျပာဆိုျခင္းတို႔မွာ ျခားနားၾကေပသည္။ မ်က္လုံး ျပာျခင္း၊ အသားျဖဴ့ျခင္း၊ ဆီးမုိက္လူမ်ိဳးျဖစ္ျခင္းတို႔သည္ လူတဦးကုိ နဂိုမူလ လူ႔ဘဝျဖစ္တည္လာကတည္းက သတ္မွတ္ၿပီးသားျဖစ္၏။ ပကတိအတိုင္း ရွိေနၾကျခင္းသာျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ စားပြဲထိုးျဖစ္ျခင္း၊ မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္ျခင္း၊ ဆီးမိုက္ဆန္႔က်င္ေရးသမား ျဖစ္ျခင္းတို႔ကမူ နဂုိမူလကတည္းက သတ္မွတ္ထားသည္ မဟုတ္ေပ။ လူတဦးတေယာက္အေနျဖင့္ မိမိဘာသာမိမိ ေရြးခ်ယ္ေဆာင္ရြက္၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဂုဏ္အရည္အခ်င္း သေဘာလကၡဏာမ်ားသာ ျဖစ္ေပသည။္

လူတဦးတေယာက္သည္ သူ႔မ်က္လုံး အေရာင္ကိုမနွစ္သက္ေသာ္လည္း ရွိေနသည့္အတုိင္းသာ လက္ခံထားရသည္။ အျခားအေရာင္သို႔ေျပာင္းပစ္၍မရနိုင္ေပ။ သို႔ေသာ္ သူ၏အက်င့္စရိုက္၊ လကၡဏာ၊ ဂုဏ္အရည္အေသြး၊ အေရာင္အဆင္းကိုမူ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲယူနိုင္ေပသည္။ မ်က္စိ အေရာင္၊ အသားအေရာင္တို႔သည္ မ်ိဳးရိုးဗီဇသေဘာအရ ပုံေသသတ္မွတ္ထားၿပီးသားျဖစ္၏။ မိမိဘာသာ မိမိ ပကတိတည္ရွိေနေသာအရာမ်ားျဖစ္၏။ စရိုက္၊ လကၡဏာ၊ ဂုဏ္အရည္အေသြးကမူ ပုံေသသတ္မွတ္ထားေသာအရာမ်ား မဟုတ္ၾကေပ။ အၿမဲတမ္းရွင္သန္ ေျပာင္းလဲေန၏။ လူပုဂၢိဳလ္၏အျပဳအမူ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ အလုပ္အကုိင္ကိုလိုက္၍ ေျပာင္းေနမည္သာျဖစ္၏။ မိမိဘာျဖစ္သည္ဆိုသည္မွာ မိမိ၏လုပ္ေဆာင္မႈသာ ျဖစ္၏။ ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈသာ ျဖစ္ေပ၏။ လူသည္ မိမိကိုယ္ကိုမိမိ တန္ဖုိးျဖတ္သတ္မွတ္ ေနၾကသည္သာျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္တည္မႈဝါဒီတို႔က ဤေလာကတြင္ လူ႔သေဘာလူ႔သဘာဝကဲ့သို႔ေသာအရာဟူသည္ လံုးဝမရွိဟု ဆိုၾကျခင္းျဖစ္၏။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ စပိန္ ဒႆနဆရာ ေအာ္ေတဂါအီဂါေဆ (Ortegay Gasset) က “လူသားတြင္ သေဘာသဘာဝ လကၡဏာဟူသည္မရွိ၊ ျဖစ္စဥ္သမုိင္းသာ ရွိ၏”ဟု မိန္႔ဆိုေလသည္။

လူသားသည္ ကိုယ့္ဘဝကိုုယ္ တည္ေဆာက္ရ၏။ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေရြးၿပီး ကုိယ့္သမိုင္း ကုိယ္ေရးၾကရ၏။ ကိုယ္ေရြးေသာ လမ္း၊ ကိုယ္ ေရးေသာသမိုင္းတြင္လည္း တာဝန္ယူရ၏။ ကိုယ့္သမုိင္းကိုယ္ေရး၍ ကိုယ့္ဘဝ ကုိယ္တည္ေဆာက္ၾကရာတြင္ ရလာ ေရာက္လာေသာ ဘဝနွင့္ပုိင္ဆုိင္လာေသာဂုဏ္ရည္တို႔သည္ တည္ၿမဲၾကသည္မဟုတ္ေပ။ လုပ္ေဆာင္ခ်က္အျပဳအမူကိုလိုက္၍ အစဥ္ေျပာင္းေနမည္သာျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လူ႔ဘဝသည္ တည္ၿငိမ္မႈရွိသည္ မဟုတ္ေပ။ လံုၿခံဳမႈရွိသည္ မဟုတ္ေပ။ မတည္ၿငိမ္မလံုၿခံဳေသာဘဝ၊ ကုိယ့္တာဝန္ကိုယ္ယူေနရေသာဘဝဟူသည္ လူတို႔ မုခ်ရင္ဆုိင္ရမည့္အေျခအေနသာ ျဖစ္သည္။ မည္သူမွ်ေရွာင္လႊဲ၍ရမည္မဟုတ္ေပ။ အေရးႀကီးသည္မွာ မိမိဘဝအတြက္ မိမိဘာသာတာဝန္ယူေဆာင္ရြက္စိတ္ေမြးၾကရန္ ျဖစ္သည္။ ကိုယ့္လမ္း ကိုယ္ေရြးၿပီး ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္ေရးမည္ဟူေသာအယူရွိၾကရန္ ျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ လူသားသည္ မိမိ၏လြတ္လပ္မႈကို ေဖာေ္ဆာင္နိုင္ေပမည္။ မိမိဘဝျဖစ္တည္မႈကို စစ္စစ္မွန္မွန္တည္ေဆာက္နိုင္မည္ ျဖစ္၏။ ယန္းေပါဆာ့တ္က လူသည္ ထာဝရဘုရား၏ဖန္ဆင္းမႈေၾကာင့္ လူ႔ဘဝသို႔ေရာက္ရွိလာသည္ မဟုတ္။ မိမိဘာသာမိမိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရာက္ရွိလာျခင္းျဖစ္၏။ မည္သို႔ေသာအရာ၏ အေၾကာင္းျပဳျပဌာန္းမႈေၾကာင့္မွ်မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသည္ လြတ္လပ္သူျဖစ္၏။ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကုိယ္ဖန္တီးရသူျဖစ္၏။ ထို႔ျပင္ လူ၏ လြတ္လပ္ျခင္းသည္ လူျဖစ္လာၿပီးေနာက္မွ ေပၚလာသည့္အရာ မဟုတ္ေပ။ လူျဖစ္ျခင္း၌ပင္ လြတ္လပ္ျခင္းသည္ ထက္ၾကပ္မကြာရွိေန၏။ လူျဖစ္ျခင္းသည္ပင္ လြတ္လပ္ျခင္းျဖစ္၏။ လူျဖစ္ျခင္းနွင့္လြတ္လပ္ျခင္းသည္ ထပ္တူထပ္မွ်သေဘာျဖစ္၏ဟု ဆိုခ့ဲေပသည္။

သို႔ေသာ္ လူအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ မိမိ၏လြတ္လပ္မႈကိုမ်က္ကြယ္ျပဳၾက၏။ ျငင္းပယ္ၾက၏။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။

ျဖစ္တည္မႈဝါဒီတို႔အလုိအရ လူ႔ဘဝဟူသည္ ကုိယ့္စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ၿပီး ကုိယ္ကိုယ္တုိင္တည္ေဆာက္ထားသည့္အရာ ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း မိမိဘဝအတြက္ မိမိသာတာဝန္ယူရ၏။ လြတ္လပ္မႈနွင့္အတူ တာဝန္သည္ ကပ္ပါလာ၏။ မိမိဘဝ မလံုၿခံဳမႈ အတြက္ စုိးရိမ္ပူပန္ေသာကေရာက္ၾကရ၏။ ဘဝ မတည္ၿငိမ္မႈအတြက္ ဝမ္းနည္း ေၾကကြဲရ၏။ စုိးရိမ္အားငယ္ ရ၏။ ယင္းတို႔သည္ လြတ္လပ္မႈ၏ ဖြားဖက္ေတာ္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ ဤသို႔ေသာ လြတ္လပ္မႈ၏ရက္စက္ ဖိစီးမႈဒဏ္ကုိ လူသားမ်ားသည္ ႀကံ့ႀကံ့ခံရင္မဆုိင္ဝံ့ၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ စစ္မွန္သည့္လူ႔ဘဝကို မရရွိၾက။ လူသား၏လြတ္လပ္မႈအရသာကုိ မခံစားၾကရဟု ဆာ့တ္က ဆုိေပသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္္ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးအတြင္း လူသားတို႔သည္ အလြန္အမင္းထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႔ဖြယ္္ရာမ်ားနွင့္ နဖူးေေတြ႔ဒူးေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရ၏။ ဒုကၡဆင္းရဲျခင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိလည္း မခ်ိမဆန္႔ခံစားၾကရ၏။ ထုိအေျခအေနတြင္ မိမိတို႔သည္ လြတ္လပ္မႈအတြက္တုိက္ပြဲဝင္ရင္း အသက္ စြန္႔ၾကသည္။ လြတ္လပ္ေရးအတြက္တိုက္ခိုက္ရင္း ေသဆုံးခဲ့ၾကသည္ဟုေျပာဆိုခဲ့ၾက၏။ အသံေကာင္းဟစ္ခဲ့ၾက၏။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အမွန္စင္စစ္လူတို႔သည္ လြတ္လပ္မႈမွေရွာင္ေျပးသည့္အတြက္(ဝါ) လြတ္လပ္မႈကိုျငင္းပယ္ခဲ့ၾကသည့္အတြက္ေၾကာင့္သာ ေသဆံုးခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္ဟုအဆုိျပဳထားေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ထြက္လာခဲ့သည္္။ ထုိစာအုပ္၏ အမည္အမွာ “လြတ္လပ္မႈမွထြက္ေျပးျခင္း(Escape From Freedom)” ျဖစ္၏။ စာေရးသူမွာ စိတ္ပညာရွင္ အားရစ္ဖရြမ္း (Erich Fromm) ျဖစ္၏။

ယန္းေပါဆာ့တ္သည္ ဖရြမ္္းနွင့္သေဘာထား တူမွ်ခဲ့၏။