"လူ"လူမ်ိဳး၊ လူ႔ဗာလနွင့္ကံယံု၍ဆူးပံုမနင္းသူမ်ား(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

"လူ"လူမ်ိဳး၊ လူ႔ဗာလနွင့္ကံယံု၍ဆူးပံုမနင္းသူမ်ား(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ) ဇူလိုင္ ၂၁၊  တိရိစၦာန္ေတြနဲ႔ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္ လုပ္စရာလား။ ဂုဏ္ေရာယူစရာလား။ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ရတဲ့အတြက္ အျခားလူသားေတြထက္ ဘာမ်ားပို ထူးျမတ္တာရွိသလဲ။ ဘာမ်ား ေမာက္မာပလႊားစရာရွိလဲ။ ဘယ္ဘာသာ ကိုးကြယ္တဲ့အတြက္၊ ဘယ္ဘာသာကိုးကြယ္တဲ့ ဘာမိဘကေမြးဖြားလာ လို႔ ဘာမ်ားထူးျခားေနသလဲ။ ဘာသာတရားဆိုတာက ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိပဲ လက္ခံလိုက္ခဲ့ရတဲ့အရာမွန္ေပမယ့္ လူမွန္းသိတဲ့အခါ ေရြးခ်ယ္ တတ္ေလာက္ေအာင္အသိေရခ်ိန္ျမင့္မားလာတဲ့အခါ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္တာကို ေျပာင္းယံုၾကည္လို႔ရသလို ဘာ ဘာသာကိုမွ မယံုၾကည္ေတာ့လို႔လည္းရတာပါပဲ။ ထူးဆန္းတဲ့ကိစၥမဟုတ္။ လူမ်ိဳးဆိုတာဟာလည္း ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိပဲ လက္ခံလိုက္ခဲ့ရတာမွန္ေပမယ့္ ကိုယ့္ေနာက္ကမ်ိဳးဆက္ ဘာလူမ်ိဳးျဖစ္ေစခ်င္ရင္ ကိုယ့္မွာေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိသလို ေရြးလည္းေရြးခ်ယ္နိုင္တာပါပဲ။ ဒါလည္း ထူးဆန္းတဲ့ကိစၥလား။ ဘာ ဘာသာမွမကိုးကြယ္တဲ့ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ေလာကအက်ိဳးသယ္ပိုးေနသူေတြ၊ ဘာလူမ်ိဳးလို႔ေျပာမျဖစ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ေသြးစံုဇာတိစံုဗီဇစံုေနွာေနတဲ့ ”လူ”လူမ်ိဳးေတြ ကမၻာေျမမွာေနၿပီး လူသားေတြေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳး ေဆာင္က်ဥ္းေနၾကတာမွ အနမတဂၢ။ ဘာလူမ်ိဳး ဘာသာသာျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာလူမ်ိဳးမွမဟုတ္ ဘာ ဘာသာမွမယံုလည္း လူမွန္သမ်ွ သူ႔ဒုကၡနဲ႔သူခ်ည္းသာပဲ။ 

ဘာသာလူမ်ိဳးအစြဲႀကီးသူေတြမွာ ခုနေျပာတဲ့”လူ”ေတြထက္ ပိုတဲ့ဒုကၡႀကီးတစ္ခုကေတာ့ လူမ်ိဳးဘာသာအစြဲအလမ္းေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့ပဋိပကၡေတြနဲ႔ ေထြးလံုးရစ္ပတ္ေနရတာပဲ။ မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ ဇူလိုင္ ၂၁။ ၂ဝ၁၃

လူ႔ဗာလေတြမ်ားေလေလ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ) ဇူလိုင္ ၂၃၊ ၂ဝ၁၃

လူတဦးကို ရိုင္းတယ္ရမ္းတယ္ျမင္ၾကတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ”ရိုင္းလွခ်ည္လား ဗမာလူမ်ိဳးဗုဒၶဘာသာမွ ဟုတ္ရဲ့လား” လို႔ ေျပာေလ့ရွိၾကတာ သတိျပဳမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ အျခားလူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ အဲ့သလို လူမ်ိဳးနဲ႔ဘာသာကိုထပ္တူျပဳၿပီး ”ဒီလူမ်ိဳး ဒီဘာသာဆို မရိုင္းဘူး”ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ေျပာတဲ့ အစြဲအလမ္းႀကီးမႈ ရွိ/မရွိမေျပာတတ္ပါ။ ဒီအေကာက္အယူဟာ Discrimination ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးေရး ခြဲျခားစိတ္အခံ ကေနေပါက္ဖြားတာျဖစ္ၿပီး က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့လူမ်ိဳး/ဘာသာစြဲနဲ႔တြဲကာ ဘဝင္စိတ္နဲ႔အငံု႔စိတ္ ၂ မ်ိဳးလံုးရဲ့ ေဖာ္ျပခ်က္လည္းျဖစ္တယ္ထင္ပါတယ္။ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့လူမ်ိဳး/ဘာသာစြဲ စိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အစြန္းေရာက္မဟာလူမ်ိဳးႀကီး/ဘာသာႀကီးစိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘဝင္စိတ္နဲ႔အငံု႔စိတ္တြဲမိၿပီဆိုရင္ အျခားလူမ်ိဳး/ဘာသာဝင္ေတြဟာ ဒို႔ေလာက္မယဥ္ေက်းဘူးတို႔ ဒို႔ေလာက္မသိမ္ေမြ႔ဘူးတို႔ ဒို႔ေလာက္ ဟီရိၾသတၱပၺတရားမရွိဘူးတို႔ စသည္ျဖင့္ အလြဲေတြေတြးေတာ့တာပါပဲ။ ကိုယ္နဲ႔ လူမ်ိဳးတူေတြ/ဘာသာတူေတြ မ်ားတာ/နည္းတာမွာ ဝမ္းသာဝမ္းနည္းျဖစ္ၿပီဆိုရင္ အဲ့ဒီလူမ်ိဳးဟာ လူသားအမ်ိဳးအႏြယ္ႀကီးတခုလံုးရဲ့အေရး ကမၻာေျမရဲ့အေရးေတြအေပၚ ေလးနက္ျမတ္နိုး ခ်စ္ခင္ေစာင့္ေရွာက္တတ္ဖို႔မေျပာနဲ႔ လူသားဆန္ဆန္ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္နိုင္သူလို႔ေခၚဖို႔ေတာင္ ခက္သြားၿပီလို႔ျမင္တယ္။ အဲ့သလိုလူေတြရဲ့နွလံုးသားမွာ စာနာေထာက္ထားမႈနဲ႔ အၾကင္နာတရားဆိုတာေတြ မရွိသလို ဦးေနွာက္ရဲ့ဆင္ျခင္နိုင္စြမ္းမွာလည္း လူ႔တန္ဖိုး၊ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ၊ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတာေတြကို ကိုယ္တိုင္လည္းနားမလည္ တပါးသူအတြက္လည္း မေပးတတ္မျမင္တတ္နဲ႔ လူ႔အႏၶ လူ႔ဗာလသာျဖစ္ေတာ့ တယ္။ ေက်ာ္စြာ (၁ဝဝ) မွာ နံပတ္(၁)ျဖစ္လို႔ ဝမ္းသာအဲလဲျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ကိုးကြယ္သူနည္းလို႔ ဝမ္းနည္းပက္လက္ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ အဲ့လူမ်ိဳးကို ၾကပ္ၾကပ္သာသတိထားေစခ်င္။ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

ဆူးပံုမနင္းတဲ့ ကံယံုသူေတြ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ) ဇူလိုင္ ၂၁။ ၂၀၁၃

ေထာင္ထဲမွာ နကၡေဗဒင္-လကၡဏာဆရာေတြနဲ႔ ကာလတခုအတူေနဖူးသလို ေလးေလးနက္နက္ ထဲထဲဝင္ဝင္ ေလ့လာလိုက္စားသူေတြနဲ႔လည္း ဆံုခဲ့ဖူးပါတယ္။ က်ေနာ့္လက္ဖဝါးေပၚက အမွတ္ကေလး တခုကို(၄)ဦးေဟာတာ (၄)မ်ိဳးျဖစ္ေနတာနဲ႔ ”ဘာလို႔ အဲ့သလိုျဖစ္ရသလဲ”လို႔ (၄)ဦးလံုးကို ေမးၾကည့္မိတယ္။ ဆည္းပူးခဲ့ရတဲ့ဆရာ၊ ပညာနဲ႔က်မ္းစာအုပ္ေတြမွာ ကြဲလြဲလို႔ျဖစ္နိုင္တယ္လို႔ (၄)ဦးလံုးကေျဖတယ္။ ဒါနဲ႔ နည္းနည္းထပ္ကြန္႔ၿပီး ”ဒါဆို ခင္ဗ်ားေဟာတာမွန္ၿပီး အျခား(၃)ဦးမွားတယ္လို႔ေျပာရင္ ရမလား”လို႔ (၄)ဦးလံုးကို ေမးျပန္တယ္။ ”အဲ့သလိုေျပာလို႔ေတာ့ မရဘူးနဲ႔တူတယ္ဗ်”လို႔ (၄)ဦးလံုးအေျဖ တူတာ ေတြ႔တယ္။ ထပ္ၿပီး ”ေဗဒင္လကၡဏာစတာေတြဟာ သိပၺံနည္းက်စမ္းသပ္လို႔ရတဲ့ ခိုင္ခံ့တဲ့ပညာတရပ္လို႔ ေျပာလို႔ရမလားဗ်”ဆိုေတာ့ သိပၸံပညာမွမဟုတ္တာဗ်ာ။ သိပၸံနည္းက်စရာ မလိုပါဘူး။ နွစ္ေထာင္ခ်ီၿပီး လူအဆက္ဆက္ လက္ဆင့္ကမ္းလာလို႔ ခိုင္ၿမဲေနတဲ့ပညာရပ္တစ္ခု ဆိုတာေတာ့ျငင္းမရဘူးဗ်”လို႔ (၄)ဦးလံုးဆိုပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ”လူတစ္ေယာက္ရဲ့ လက္ဖဝါးေပၚကအေရးအေၾကာင္းေတြကိုၾကည့္ၿပီး အဲ့လူရဲ့ ေရွ႔ျဖစ္ေနာက္ျဖစ္ေတြကိုေျပာလို႔ ရတယ္ဆိုရင္ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ရဲ့လက္ဖဝါးေပၚကအေရးအေၾကာင္းေတြကိုၾကည့္ၿပီး အဲ့ေမ်ာက္ရဲ့ ေရွ႔ျဖစ္ေနာက္ျဖစ္ေတြဘာေတြကိုေရာ ေဟာလို႔ရမလားဗ်” ဆိုေတာ့ (၄)ဦးလံုးက ”ေမ်ာက္က လူစကားနားလည္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ လူက ေမ်ာက္စကားနားလည္ရင္ ေဟာလိုု႔ရမယ္နဲ႔တူတယ္ဗ်” လို႔ျပန္ေျဖၿပီး က်ေနာ္တို႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရီေမာခဲ့ၾကတာ အမွတ္ရမိတယ္။ အဲ့ဒီဆရာ(၄)ဦးနဲ႔ ေထာင္(၃)ေထာင္မွာ (၄)ေနရာခြဲၿပီး သတ္သတ္စီေတြ႔ၾကတာျဖစ္သလို ေမးတာေျဖတာေတြကလည္း သတ္သတ္ဆီျဖစ္ပါတယ္။ ေျဖရာမွာတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး စကားလံုးေတြ တသေဝမတိမ္း ထပ္တူထပ္မ်ွျဖစ္တယ္လို႔ေတာ့မဆိုလိုပါဘူး။ သေဘာသြားနဲ႔အနွစ္သာရက တူေနတာပါ။ ဆရာေတြလို႔ က်ေနာ္ေျပာတာကလည္း က်ေနာ္မတတ္တဲ့ပညာရပ္တစ္ခုကို တတ္ေျမာက္သူေတြျဖစ္လို႔ပါ။ သူတို႔ ေဗဒင္လကၡဏာဆရာေတြပါ။ သူတို႔ ကံကို ယံုၾကပါတယ္။ အေဆာင္လက္ဖြဲ႔ စတာေတြလည္းယံုပါတယ္။ လူကို ကံေကာင္းေအာင္လုပ္လို႔ရတယ္၊ ကံအဆိုးေတြကေနပယ္ေအာင္ ယၾတာေခ်လို႔ရတယ္လို႔လည္း ယံုၾကတယ္။ သူတို႔ဟာ မတရားမႈကို လူထုနဲ႔အတူ ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကတယ္။ လူထုကို ကိုယ့္ေနရာကေန ကိုယ့္နည္းနဲ႔ကိုယ္ ဦးေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ တိုင္းျပည္နဲ႔လူထုရဲ့ၾကမၼာကိုေျပာင္းဖို႔ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္သူေတြျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဗဒင္နဲ႔မဟုတ္။ ယၾတာနည္းနဲ႔မဟုတ္။ ဆန္အကုန္ခံံခဲ့ၾကတာမဟုတ္။ ဆူးပံုနင္းခဲ့ၾကတာမဟုတ္။ သားရဲတြင္းထဲကို သိစိတ္ရွိရွိနဲ႔ ရဲရဲႀကီးခုန္ဆင္းခဲ့ၾကသူေတြပဲ။ တစ္ဦးေတာ့ ဆံုးရွာၿပီ။