ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပဲ့တင္သံ အပိုင္း ၃၈ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပဲ့တင္သံ အပိုင္း ၃၈ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ) ဇန္နဝါရီ ၂၄ ရက္ ၂၀၁၃ ေန႔က အာရ္အက္ဖ္ေအမွထုတ္လႊင့္ၿပီး။ ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား… ခုတေလာ ျပည္တြင္းနဲ႔ႏိုင္ငံတကာမွာဗမာ့အေရးေျပာျဖစ္ၾကတယ္ဆိုရင္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ တိုက္ပြဲေတြျပန္ျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္းက ထိပ္ဆံုးေရာက္လာမွာေသခ်ာပါတယ္။ (၁၇)ႏွစ္ၾကာအပစ္ရပ္ထားၿပီးမွ အသည္းအသန္ျပန္တိုက္ေနၾကရတယ္ဆိုကတည္းက အစ မေကာင္း ခဲ့လို႔ေပါ့လို႔ဆိုၿပီး ယတိျပတ္ေကာက္ခ်က္ဆြဲရင္ေတာ့ အမွန္နဲ႔မ်ား လွမ္းသြားမလားေတြးမိပါတယ္။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ေကအိုင္ေအလို႔ဆိုတဲ့ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ဟာ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ေတြထဲမွာ စစ္အစိုးေတြနဲ႔အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ႔ႏွစ္ဘက္ သေဘာတူလက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့တဲ့ တခုတည္းေသာအဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ က်န္အဖြဲ႔အားလံုးဟာ စစ္အစိုးရရဲ႔ႏႈတ္ကတိေတြနဲ႔ ၿပီးၿပီးေရာလုပ္ခဲ့တဲ့သေဘာမ်ိဳးေဆာင္ေနပါတယ္။ စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ႔လုပ္ခဲ့သူေတာင္ ျပန္အတိုက္ခံရေသးတာပဲ တျခားသူေတြေတာ့ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့လို႔ ေတြးမိၾကမယ္လည္းထင္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္လုပ္ခဲ့တဲ့က်ေနာ္တို႔ စာခ်ဳပ္ဘက္ကို ျပန္သြားၾကည့္ၾကရေအာင္ ပါ။ စာခ်ဳပ္ကို နည္းနည္းဆန္႔ၿပီးေတြးၾကည့္ဖို႔လိုလာၿပီလို႔လည္းထင္ပါတယ္။

အဲ့ဒီစာခ်ဳပ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ က်ေနာ္လက္လွမ္းမီသေရြ႔ စုေဆာင္းထားတဲ့အခ်က္အလက္တခ်ိဳ႔ေနာက္ခံ ထားၿပီး တင္ျပေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။ ေကအိုင္ေအဆိုဟာ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ျဖစ္ၿပီး သူ႔မွာႏိုင္ငံေရး သေဘာေဆာင္တဲ့ ေကအိုင္အိုလို႔ဆိုတဲ့ ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔အစည္းရွိပါတယ္။ အခု စာခ်ဳပ္ကို ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့စဥ္က ကခ်င္ဘက္ကတက္ေရာက္သူ (၃) ဦးျဖစ္ၿပီး အမည္ေတြနဲ႔ေျပာရရင္ဆိုေတာ့ မလိဇြပ္ေဇာ္မိုင္၊ လမုန္တူးဂ်ိဳင္နဲ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဂၚရီေဇာ္ဆိုင္းတို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ကေတာ့ မလိဇြပ္ေဇာ္မိုင္ပါပဲ။ နဝတစစ္အစိုးရဘက္ကလည္း (၃)ဦးျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအးေက်ာ္က အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္တာဝန္ခံခဲ့ပါတယ္။ အဖြဲ႔ဝင္ေတြကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာလြင္နဲ႔ဗိုလ္မႉးႀကီးေက်ာ္သိန္း တို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ေတြကေတာ့  ဦးလဝမ္၊ ဦးဇဘြဲ႔ဂၽြန္နဲ႔ဦးခြန္ျမတ္တို႔ျဖစ္ ၾကပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲဟာ စုစုေပါင္း (၉)ဦး တက္ေရာက္သေဘာတူ လက္မွတ္ထိုးခဲ့ၾကတဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲျဖစ္ပါတယ္။

ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား…ဒီစာခ်ဳပ္ျဖစ္မလာခင္ေနာက္ခံအေျခအေနတခ်ိဳ႔နဲ႔ ဆက္စပ္ေတြးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ႔ျဖစ္မလာခင္ကတည္းက ေကအိုင္ေအဟာလည္း တျခားအဖြဲ႔ေတြနည္း ႏႈတ္ကတိ သေဘာတူညီမႈေတြရဖို႔ (၁၉ ၉၃) ခုႏွစ္ထဲမွာ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ့မွာ (၅)ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကၿပီး အဲ့ဒီႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၂၇) ရက္ေန႔က်ေတာ့မွပဲ ႏွစ္ဘက္အပစ္အခတ္ရပ္ေရးဆိုတာကို  ႏႈတ္အားျဖင့္ သေဘာတူညီခဲ့ၾကပါတယ္။ ႏႈတ္ကတိနဲ႔ယူခဲ့တဲ့ အပစ္ရပ္ေရးရဲ႔ အေျခခံအက်ဆံုးအခ်က္ေတြကေတာ့ ကခ်င္ေဒသရယ္၊ ကခ်င္ေဒသနဲ႔ဆက္စပ္ေနတဲ့ ရွမ္းျပည္နယ္ဘက္ေတြမွာပါ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားၾကဖို႔၊ ေလာေလာဆယ္မွာ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးကိစၥေတြကိုေဇာင္းေပးၿပီး အတူလက္တြဲလုပ္ၾကဖို႔နဲ႔ အဲ့ဒီကမွတဆင့္ တႏိုင္ငံလံုးနဲ႔ခ်ီတဲ့ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥေတြအထိ တည္ေဆာက္ယူၾကဖို႔ဆိုၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီသေဘာတူခ်က္မွာ  တပ္ေတြရဲ႔တည္ရွိရာေနရာကိစၥ၊ ႏွစ္ဘက္ဆက္ဆံေရးစခန္းေတြဖြင့္မယ့္ကိစၥ၊ ႏွစ္ဘက္တပ္ေတြသြားလာလႈပ္ရွားမႈနဲ႔ တပ္မႉးတပ္သားေတြရဲ႔ ခြင့္ျပန္တာနဲ႔ေဆးဝါးကုသမႈစတဲ့ကိစၥေတြမွာ ႏွစ္ဘက္ၫွိႏိႈင္းလုပ္ၾကဖို႔လည္း ပါပါတယ္။ လုပ္ေနတဲ့ၾကားကပဲ ျပႆနာတစံုတရာေပၚလာခဲ့ရင္ေတာ့ အတူတကြပူးေပါင္းၿပီး ကြင္းဆင္းေလ့လာေျဖရွင္းၾကမယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ စာခ်ဳပ္မွာ တပ္ကိစၥနယ္ေျမကိစၥေတြထက္စာရင္ ႏိုင္ငံေရးအရလည္းျဖစ္ အေရးအႀကီးဆံုးလို႔ယူဆရမွာလည္း ျဖစ္တဲ့အခ်က္ကေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေပၚေပါက္ေရးအတြက္ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းကေန ဝင္ေရာက္ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေရးနဲ႔ ေကအိုင္တပ္ဖြဲ႔ဝင္ေတြကို ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရးျဖစ္ပါတယ္။

ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား…အဲ့ဒီအခ်ိန္က နဝတစစ္အစိုးရဟာ သူၾကပ္မတ္ကြပ္ကဲတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုေရးဆြဲေရး အမ်ိဳးသားညီလာခံမွာ ေျမေပၚေျမေအာက္အဖြဲ႔အစည္းေတြ လူမ်ိဳးစုတိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြလည္း ပါတယ္ဆိုတာကိုျပခ်င္ေနတာမို႔ ဒီအခ်က္ကို တမင္ရေအာင္ထည့္ယူတာလို႔ ယူဆရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ထူးျခားခ်က္အေနနဲ႔က ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွဆိုတဲ့ေဝါဟာရပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သူတို႔ေျပာေျပာေနတဲ့ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းဆိုတဲ့စကားလံုးဟာ ေဝေဝဝါးဝါးလို႔ထင္စရာရွိေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ အလြန္ရွင္းလင္း တိက်လွပါတယ္။ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းလို႔ဆိုလိုက္တာနဲ႔ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြအတြက္ တပ္ဖ်က္၊ လက္နက္ခ်ဆိုတဲ့သေဘာပါပဲ။ ေျမေပၚ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစု ေတြအတြက္က်ေတာ့ ေျပာသလိုေန၊ မေနရင္ ေထာင္ထဲသြားေနဆိုတဲ့သေဘာ၊ ေထာင္ထဲက စကားနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ ဥပေဒေဘာင္တြင္းေနထိုင္ျခင္း ေဘးကင္းရန္ကြာလြန္ခ်မ္းသာ သေဘာပဲျဖစ္မွာပါ။ ဒီစကားဟာ အေပၚယံအေနနဲ႔ေတာ့ဟုတ္သားပဲလို႔ ထင္ရေပမယ့္ ဘာဥပေဒေတြလဲဆိုတာက်ေတာ့ စကားေျပာလာပါလိမ့္မယ္။ ဥပေဒဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ ဥပေဒကဲ့သို႔အာဏာတည္ေသာအမိန္႔တို႔၊ အမိန္႔ေၾကညာခ်က္တို႔ဆိုတာဟာ အလြန္မွကြာျခားလွပါတယ္။ ဥပေဒဆိုတာကိုပဲ ႏိုင္ငံေရးသေဘာၾကည့္တာနဲ႔ ဥပေဒသေဘာၾကည့္တာမွာေတာင္ သိသိသာသာ ကြဲျပားတတ္ပါေသးတယ္။ ဒီေနရာမွာ သူတို႔ေျပာတဲ့ ဥပေဒတို႔စည္းကမ္းတို႔ဆိုတာေတြဟာ တကယ္ကေတာ့ အျခားအင္အားစုေတြကို နလန္မထူႏိုင္ေအာင္ႏွိပ္ကြပ္ပစ္ဖို႔၊  လိုသလိုႀကံဳ့ႏိုင္ဆန္႔ႏိုင္တဲ့ ဖိႏွိပ္ေရးအမိန္႔အာဏာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ာ…ေကအိုင္ေအနဲ႔သေဘာတူခဲ့စဥ္ကလည္း ဒီစကားလံုးသံုးခဲ့တာကို သတိထားမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ေကအိုင္လို ႏိုင္ငံေရးအစဥ္အလာႀကီးတဲ့အဖြဲ႔မ်ိဳးမေျပာနဲ႔ ခြန္ဆာလို မူးယစ္ရာဇာေတာင္ ဒီစကားလံုးရဲ႔ေနာက္ကြယ္ကအနက္ကို ေကာင္းေကာင္းသိမွာပါ။ ဒါဆိုရင္ သိသိနဲ႔ ဘာလို႔လက္ခံခဲ့ၾကသလဲဆိုလာခဲ့ရင္ေတာ့ အဲ့ဒီတုန္းက ႏွစ္ဘက္စလံုးမွာျဖစ္ေနတဲ့ပကတိအေျခအေနေတြ အရလို႔ပဲ ေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္။ တခါတခါမွာ အေျခအေနအရဆိုၿပီး ေပးခဲ့ယူခဲ့လုပ္ခဲ့ကိုင္ခဲ့တဲ့ ကတိကဝတ္ေတြကို  အေျခအေနေျပာင္းရင္လိုက္ေျပာင္းႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးစကားနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာင္းလြယ္ျပင္လြယ္ျဖစ္ေအာင္ နဂိုကတည္းကလုပ္ထားဖို႔ လိုတယ္ဆိုတဲ့သေဘာျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ အဲ့သလိုျဖစ္ဖို႔ဆိုရင္ ခုလုပ္တဲ့ကိစၥေတြဟာ အေျခအေနေပၚတည္ၿပီးလုပ္ခဲ့ၾကေၾကာင္းနဲ႔  ယာယီအားျဖင့္သေဘာတူညီခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္းကို အစကတည္းက ႏွစ္ဘက္လံုးမွာတိတိက်က်နားလည္သေဘာေပါက္ထားဖို႔လိမ့္မယ္။ ဒါမွသာ ေနာင္ကိုအေျခအေနေျပာင္းရင္ေျပာင္း သေဘာတူညီခ်က္ေတြကိုလည္း ေျပာင္းလို႔ရမွာပါ။  ခုျဖစ္ခဲ့တဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေတြမွာပါဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဘက္အသီးသီးဟာ သူတို႔လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့သေဘာတူညီခ်က္ေတြကို ယာယီသေဘာတူညီခ်က္မ်ွသာျဖစ္တယ္လို႔ တိတိလင္းလင္း ဖြင့္ဆိုသတ္မွတ္ခဲ့တာမ်ိဳးမေတြ႔ရပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔လို႔ ယာယီသေဘာကို အေသဆုပ္ကိုင္ၿပီး ပဋိပကၡကို ျပန္မီးေမႊးေနလို႔ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ာ..အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ပါအခ်က္အလက္ေတြကို ေနာက္သီတင္းပတ္ေတြမွာ ဆက္လက္တင္ျပပါဦးမယ္။

က်ေနာ္မ်ိဳးျမင့္ပါခင္ဗ်ား။