စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကိုတိုက္ဖ်က္မယ့္တပ္ေပါင္းစုတရပ္ လိုအပ္ေနၿပီ (ေမာင္မိုးဦး)

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကိုတိုက္ဖ်က္မယ့္ တပ္ေပါင္းစုတရပ္ လိုအပ္ေနၿပီ (ေမာင္မိုးဦး)သမၼတ ဦး(ဗိုလ္)သိန္းစိန္က သူ႔အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ဝန္ႀကီး၊ ဒုဝန္ႀကီးေတြ ပါဝင္တက္ေရာက္တဲ့ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းအေဝးမွာ လုပ္ငန္းေတြ ပထမအဆင့္၊ ဒုတိယ အဆင့္ေတြၿပီးေျမာက္လို႔ တတိယအဆင့္ကို တက္လွမ္းရမယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ သမၼတက လိႈင္း(Wave)လို႔ သံုးႏႈန္း သြားပါတယ္။

သမၼတဦး(ဗိုလ္)သိန္းစိန္ သမၼတသက္တမ္းမွာ ဘာေတြမ်ား လုပ္ကိုင္ေျဖရွင္းခဲ့တာရွိသလဲ။ သန္႔ရွင္းတဲ့အစိုးရ၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈေကာင္းတဲ့အစိုးရဆိုၿပီး အသံေကာင္းဟစ္ကာ တက္လာတဲ့အစိုးရက ဘာျပႆနာေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းခဲ့သလဲ။

အလုပ္သမားေတြရဲ့ျပႆနာေတြကိုေျဖရွင္းဖို႔  အေျခခံကေလးေတာင္ မခ်မွတ္ႏိုင္တာေတြ႔ရတယ္။ အလုပ္သမားေတြမွာ တေန႔အလုပ္ခ်ိန္(၈) နာရီထက္ေက်ာ္ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနရတယ္။ အဲ့ဒီအလုပ္လုပ္ေနတာေတာင္ ရရွိတဲ့လုပ္ခဟာ အလုပ္သမားတေယာက္အတြက္ စားဖို႔ဝတ္ဖို႔ေနဖို႔အတြက္ လံုေလာက္မႈမရွိဘူး။ မိသားစုအတြက္ဆိုရင္ ေဝလာေဝးပဲ။ ဒီေလာက္နိမ့္က် က်ပ္တည္းေနတဲ့ အလုပ္သမားဘဝကို အဆင္ေျပေအာင္ သမၼတဦး(ဗိုလ္)သိန္းစိန္အစိုးရက ဘာမ်ားေျဖရွင္းေပးခဲ့သလဲ။၊

လယ္သမားေတြရဲ့ ေျမယာျပႆနာ၊ စားဝတ္ေနေရး ျပႆနာေတြကို သမၼတဦး(ဗိုလ္)သိန္းစိန္ ဘယ္လိုေျဖရွင္းခဲ့သလဲ၊ လယ္သမားေတြမွာ ေျမမဲ့ယာမဲ့ဘဝေတြျဖစ္ၿပီး ဆင္းရဲငတ္ျပတ္ေန၊ ေႂကြးလည္း လည္ပင္းခိုက္ေန၊ လူစဥ္မမီျဖစ္ေနတာကိုမ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး အေႂကြးဆပ္ႏိုင္ဖို႔ ထမင္းတနပ္ေလွ်ာ့စားခိုင္းတဲ့နည္းနဲ႔ လယ္သမားျပႆနာကိုေျဖရွင္းတဲ့အစိုးရမ်ိဴး ျဖစ္ေနတယ္။

ဆင္းရဲမြဲေတမႈပေပ်ာက္ေရးေႂကြးေၾကာ္ၿပီး ဆင္းရဲသားေတြဘဝကို ဘယ္လိုႁမွင့္တင္ခဲ့သလဲ။ ဆင္းရဲသားေတြ ေခ်ာင္လည္လာေအာင္နဲ႔ လူလူသူသူေနႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးတာတခုမွမရွိဘဲ ဆင္းရဲသားေတြ ေနစရာထိုင္စရာပါမရွိေတာ့ေအာင္လုပ္ၿပီး စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တာပဲေတြ႔ေနရတယ္။  ဆင္းရဲမြဲေတမႈ မပေပ်ာက္ဘဲ ဆင္းရဲသားေတြအသက္ေပ်ာက္ရမယ့္ကိန္းပဲ ဆိုက္ေနတယ္။

လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈနယ္ပယ္ေတြမွာလည္း သပြတ္အူလည္ေနတယ္။ အဲဒီနယ္ပယ္ေတြမွာ သမၼတ ဦး(ဗိုလ္)သိန္းစိန္အစိုးရက ဘာတခုေလးမ်ား ေျပလည္ေအာင္ေျဖရွင္းၿပီးၿပီလဲ။ ပညာေရးႁမွင့္တင္ဖို႔လမ္းစေလးေတာင္ မေဖာ္ႏိုင္ေသးဘူး။

လူမ်ိဴးေရး၊ ဘာသာေရး ပဋိပကၡေတြကို ေျပလည္ေအာင္ေျဖရွင္းတာမလုပ္တဲ့အျပင္ မီးေလာင္ရာေလပင့္တာေတြေတာင္ လုပ္ေနတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ့ေပၚလစီျဖစ္တဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြကိုဘုန္းႀကီးေတြနဲ႔တိုက္ဆိုတဲ့ေပၚလစီကို ဆက္ၿပီးခန္႔ခြဲေနတာပဲေတြ႔ေနရတယ္။

သမၼတဦး(ဗိုလ္)သိန္းစိန္ရဲ့ အစိုးရသက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ ထုတ္လုပ္ေရးေတြက်ဆင္းေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သယံဇာတပစၥည္းေတြ ေရာင္းခ်တာ၊ သစ္နဲ႔သစ္ေတာထြက္ပစၥည္းေတြ ေရာင္းစားတာ၊ ေရကာတာတည္ေဆာက္ၿပီး ေျမစာေတြ (ေရႊစေရႊနေတြပါတဲ့ေျမစာ) ေရာင္းစားတာအထိလုပ္ၿပီး  GDP ျမင့္တက္ေအာင္ေတာ့ လုပ္ျပတယ္။

သမၼတဦး(ဗိုလ္)သိန္းစိန္က သူ႔သမၼတသက္တမ္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ တည္ေဆာက္မယ္လို႔ေျပာတယ္။ ဦး(ဗိုလ္)ေအာင္မင္းကို ေျပးလႊားလြန္းထိုးခိုင္းၿပီး လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကိုလက္ခံလာေအာင္ နားခ်ျဖားေယာင္းတာေတြလုပ္တယ္။ ဦး(ဗိုလ္)ေအာင္မင္းက လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြကိုအယံုသြင္းရာမွာ ႏႈတ္လြန္သြားတဲ့အတြက္ ဝန္ႀကီး(ဗိုလ္) ဦးေအာင္မင္းက ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္ကို ခယဝပ္တြား ေတာင္းပန္ရတဲ့အေျခဆိုက္သြားတယ္။ အဲဒီလို ေတာင္းပန္လိုက္တဲ့အခါမွာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးတာေတြဟာ တကယ္ေတာ့ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြကို လက္နက္ခ်ဖို႔ ျဖားေယာင္းေနတာပဲဆိုတာ ဘူးေပၚသလိုေပၚသြားတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအတြက္ ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္ ခ်ေပးတဲ့မူ(၆)ခ်က္ဟာ လက္နက္ခ်အညံ့ခံေရးပဲဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေဖာ္ျပထားလို႔ပါပဲ။ သမၼတဦး(ဗိုလ္)သိန္းစိန္အစိုးရရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုက လက္နက္ခ်ၿပီးမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမယ္ဆိုတဲ့သေဘာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အခု အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကိစၥေတြမွာပဲ တစ္ဆို႔ျဖစ္ေနတာပါ။

ဗမာျပည္ ျပည္တြင္းစစ္တေလွ်ာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ (ေျဗာင္ေရာ လွ်ိဳ႔ဝွက္ပါ) အႀကိမ္အေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဘယ္ေဆြးေႏြးပြဲမွာမဆို အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေဆြးေႏြးတဲ့အဆင့္မွာပဲ အၿမဲပ်က္သြားပါတယ္။ အဲဒီ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဆင့္မွာ လက္နက္ခ်သြားသူေတြကိုေတာ့ လက္နက္နဲ႔ဒီမိုကေရစီလဲတယ္၊ လက္နက္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလဲတယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္တယ္ဆိုၿပီး အမ်ိဴးမ်ိဴးသံုးႏႈန္းခဲ့တယ္။ လက္နက္မခ်သူေတြကိုေတာ့ ေသာင္းက်န္းသူအဖ်က္သမားမ်ားဆိုၿပီး၊ အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းေရးလုပ္ၾကပါတယ္။ အခု သမၼတဦး(ဗိုလ္)သိန္းစိန္အစိုးရဟာ အုပ္စိုးသူအဆက္ဆက္ရဲ့အေမြခံပီပီ အဲဒီေပၚလစီကိုခန္႔ခြဲေနတာပါပဲ။ နဝတ၊ နအဖနဲ႔ အခု ဦး(ဗိုလ္)သိန္းစိန္အစိုးရတို႔မွာ တခုထူးလာတာကေတာ့ လက္နက္နဲ႔ပါမစ္လဲတာပါပဲ။ ဒါနဲ႔ပဲ ဗမာျပည္မွာ သစ္ေတာျပဳန္းတာပါပဲ။  ေျမေပၚေျမေအာက္သယံဇာတေတြ ေဖာေဖာသီသီႀကီး ျပည္ပကိုထြက္ကုန္တာပဲ။ စစ္အစိုးရနဲ႔ သူ႔ေရာင္ရင္း (ခရိုနီ)ေတြ ခ်မ္းသာသည္ထက္ ခ်မ္းသာသြားတာပဲ။ ဗိုလ္သန္းေရႊလက္ထက္ကစၿပီး အခုသမၼတ ဦး(ဗိုလ္) သိန္းစိန္လက္ထက္တို႔မွာေတာ့ ဒီအခ်က္ဟာ ပိုသိသာထင္ရွား လာပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးမွာ ဘက္မလိုက္ၾကားေနေရးကိုအသံုးခ်ၿပီး ႏိုင္ငံႀကီးေတြအႂကား ႏွစ္ဖက္ခြစာေရးေပၚလစီကိုက်င့္သံုးခဲ့လို႔ အခုေတာ့ ေလွနံႏွစ္ဖက္နင္းထားတဲ့ဘဝ ေရာက္ေနၿပီ။ တရုတ္ကို ေၾကာက္ရတယ္လို႔ေျပာသူကေျပာ၊ တရုတ္ဟာ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာသူက ေျပာ၊ အေမရိကန္၊ ဂ်ပန္နဲ႔ အီးယူ ကူပါကယ္ပါဆိုၿပီး ေျပာသူကေျပာနဲ႔ သမၼတဦး(ဗိုလ္) သိန္းစိန္အစိုးရမွာ ကေသာင္းကနင္း ျဖစ္ေနပါတယ္။

၂ဝဝ၈ အေျခခံၪပေဒကို ျပင္မယ္ေျပာသူကေျပာ၊ မျပင္ဘူးေျပာသူကေျပာ၊ ၂ဝဝ၈ အေျခခံၪပေဒကို ကာကြယ္မယ္ေျပာသူကေျပာ၊ အေျခခံၪပေဒကိုမထိပါးနဲ႔ ေျပာသူကေျပာနဲ႔ သမၼတဦး(ဗိုလ္)သိန္းစိန္အစိုးရနဲ႔ သူ႔ႏိုင္ငံေရးပါတီျဖစ္တဲ့ႀကံ့ဖြံ႔မွာ ပြက္ေလာရိုက္ေနတယ္။

ဒါေတြအားလံုးကို ၿခံဳငံုၾကည့္ရင္ သမၼတဦး(ဗိုလ္)သိန္းစိန္အစိုးရဟာ ျပည္သူလူထုႀကီးလိုလားတဲ့ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို လမ္းဖြင့္ေပးဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ဘူးဆိုတာကို ေဖာ္ျပေနတာျဖစ္တယ္။ ျပည္သူလူထုအတြက္ အက်ိဳးရွိမယ့္အလုပ္မွန္သမွ်ကို ပိတ္ပင္တားဆီးမယ္ဆိုတာပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္တည္ၿမဲဖို႔ ၂ဝဝ၈ အေျခခံၪပေဒခိုင္မာဖို႔ကိုပဲ ေဇာက္ခ်လုပ္မယ္ဆိုတာပါပဲ။

သမၼတေျပာတဲ့ တတိယလိႈင္း (Third Wave) ဆိုတာဟာ ဒါပါပဲ။ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္အထိ ဒီအတိုင္း ဆက္သယ္ေဆာင္သြားမယ္ဆိုတာပါပဲ။

ဗမာျပည္အေျခအေနဟာ တကယ္ ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲလုပ္ဖို႔ လိုအပ္ေနတယ္။ ဒါကို အုပ္စိုးသူစစ္အုပ္စုက သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲလုပ္ရင္ သူတို႔အာဏာနဲ႔ဘ႑ာကိုလက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားရတာကို လက္လြတ္သြားရမယ္ဆိုတာလည္း သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမၼတဦး(ဗိုလ္)သိန္းစိန္အစိုးရအဖြဲ႔ကို အေယာင္ေဆာင္အေျပာင္းအလဲေတြ လုပ္ခိုင္းေနတာျဖစ္တယ္။

ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ့ဘဝကလည္း တကယ္ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲ မလုပ္ရင္မျဖစ္ေတာ့တဲ့အေျခအေနျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမၼတဦး(ဗိုလ္)သိန္းစိန္အစိုးရရဲ့ အေယာင္ေဆာင္အေျပာင္းအလဲလုပ္ေနတာနဲ႔ အၿမဲထိပ္တိုက္တိုးေနတာပဲ။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဴးဟာ အံုႂကြေပါက္ကြဲမႈဆီကို ဦးတည္ေစပါတယ္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုမွာ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဴးျဖစ္ရင္ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေလ့ရွိတာပဲ။

ျပည္သူလူထုရဲ့ တရားတဲ့အခြင့္အေရးေတာင္းဆိုမႈ၊ တရားမွ်တတဲ့အခြင့္အေရးအတြက္လႈပ္ရွားမႈကို အုပ္စိုးသူေတြက  ဆူပူမႈလို႔စြပ္စြဲ သတ္မွတ္ေလ့ရွိတယ္။ ဗမာျပည္ဟာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက ဒီလိုလႈပ္ရွားမႈဟာ ဆက္တိုက္လိုပဲျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၈ ရက္ေန႔ကစၿပီး ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ရတဲ့အထိ ေပါက္ကြဲခဲ့တယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ အေရးအခင္းျဖစ္တယ္။

၇၄-၇၅-၇၆ တို႔ေတြမွာ အလုပ္သမားအေရးအခင္း၊ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္းကစၿပီး ျပည္သူေတြပါ  ပါလာတဲ့ အေရးအခင္းေတြ ျဖစ္သြားတယ္။ ၁၉၈၈ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈအေရးအခင္းဟာ လူထုအံုႂကြမႈအထိ ေပါက္ကြဲတယ္။၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ သံဃာ့အေရးအခင္းႀကီးကလည္း လူထုတရပ္လံုးပါဝင္လာျပန္တာပါပဲ။ ဒီအေရးအခင္းအားလံုးမွာ အုပ္စိုးသူေတြက အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းတာခ်ည္းပဲ။

အခုလည္း လူထုအံုႂကြမႈတခုကို ဦးတည္ေနၿပီျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ၊ တိုးတက္တဲ့အျမင္ရွိသူေတြ ျပည္သူ႔ဘက္ကရပ္မလား၊ အုပ္စိုုးသူဘက္ကရပ္မလား၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ တိုးတက္တဲ့အျမင္ရွိသူေတြဘာလုပ္ၾက မလဲ၊ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

ျပည္သူလူထုဘက္က ျပတ္ျပတ္သားသားရပ္တည္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုအသီးသီးပါဝင္တဲ့တပ္ေပါင္းစုတခု အေရးတႀကီးလိုအပ္ေနပါေၾကာင္း။

အေရးေတာ္ပံုဂ်ာနယ္ အတြဲ(၂)၊ အမွတ္(၂)က ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။