ျဖစ္ေစ့ခ်င္တဲ့သမၼတ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

အရင္းရွင္ဒီမိုကေရစီေျပာေျပာ လစ္ဘရယ္လ္ဒီမိုကေရစီဆိုဆို အဲ့နိုင္ငံေတြနဲ႔အဲ့စနစ္ေတြမွာ အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္၊ တရားရံုး(အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး၊ တရားစီရင္ေရး)
အာဏာ ၃ ရပ္ကို အတိအက်ျပဌာန္းခြဲေဝက်င့္သံုးတယ္တို႔၊ တစ္ခုနဲ႔တခုအျပန္အလွန္ထိမ္းၫွိထားတယ္တို႔ ဘာတို႔ညာတို႔ ဘယ္လိုေျပာေျပာ တကယ့္တကယ္ တိုင္းျပည့္ၾကမၼာကိုအဆံုးအျဖတ္ေပးနိုင္တဲ့ပါဝါက အစိုးရ(အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱယား)ဆီမွာပဲရွိတယ္။ အစိုးရဆိုတာမွာလည္း အစိုးရအဖြဲ႔ကိုဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ပဲဦးေဆာင္ေဆာင္ သမၼတပဲဗိုလ္လုပ္လုပ္ အတူတူပဲ။ ေရြးပံုေရြးနည္းေလာက္သာ ကြာတာ။ နိုင္ငံေတာ္တရားသူႀကီးခ်ဳပ္တို႔ ေရွ႔ေနခ်ဳပ္တို႔ဆိုတာကလည္း(မ်ားေသာအားျဖင့္)
အစိုးရကပဲ အမည္စာရင္းတင္သြင္းရတာ။ သူ႔ျပန္ ကလန္ကဆန္လုပ္မယ့္ေကာင္ ဘယ္သူက တရားသူႀကီးခ်ဳပ္တို႔ ေရွ႔ေနခ်ဳပ္တို႔ ျဖစ္ေစ့ခ်င္ပါ့မလဲ။ ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ညီေအာင္တို႔ ဒီမိုကေရစီက်ေအာင္တို႔ ဘာတို႔ညာတို႔ကေတာ့ ဝိနည္းလြတ္လုပ္ၾကတာမ်ိဳးပဲ။
ဝိနည္းတတ္ရင္ ၾကက္သတ္စားလို႔ေတာင္ ရရဲ့မဟုတ္လား။
လႊတ္ေတာ္တို႔ ကြန္ဂရက္စ္တို႔ ပါလီမန္တို႔ဆိုတာကလည္း တကယ္တမ္းေျပာၾကေၾကးဆို နိုင္ငံေရးသမားေတြ လူၾကားေကာင္းေအာင္ေျပာၾက လူျမင္ေကာင္းေအာင္ လူလံုးျပၾကတာေလာက္ပါပဲ တခ်ိဳ႔ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံေတြမွာဆို။

ဆိုေတာ့ အစိုးရသာ အခရာပဲ တိုင္းျပည့္ၾကမၼာကိုဆံုးျဖတ္တဲ့ေနရာမွာ။ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနတဲ့ေကာင္ပါတီကမ်ား လႊတ္ေတာ္မွာ ကြန္ဂရက္စ္မွာ ပါလီမန္မွာ အမ်ားစုအမတ္ေနရာရထားလို႔ကေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ေဘာင္းေတာ္ၫွိတ္ စိတ္ေတာ္သိပဲ။ အစိုးရလုပ္သမွ် မွန္ပါ့ဖုရားေပါ့။

ဆိုေတာ့ နိုင္ငံေရးလုပ္တာ အာဏာယူဖို႔ပဲ။ အာဏာယူတယ္ဆိုတာ အစိုးရလုပ္ဖို႔ပဲ။ အစိုးရလုပ္တယ္ဆိုတာ သမၼတ ဒါမွမဟုတ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ဖို႔ပဲ။ ဒါမွတိုင္းျပည့္ၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲနိုင္မွာပဲ။ က်န္တာေတြကေတာ့ အာဏာယူခ်င္လို႔လုပ္တယ္ဆိုတာကိုဖံုးဖိဖို႔ စကားလံုးေတြနဲ႔ဖာတာေထးတာပဲ။
စစ္တပ္က ရွင္းတယ္၊ ခင္ဗ်ားႀကိဳက္ခ်င္ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ခ်င္ေန အမ်ိဳးသားနိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈက႑ တို႔ယူမယ္ကြာဆိုၿပီး ေျဗာင္ေျပာ ေျဗာင္ေတာင္း ေျဗာင္ေၾကျငာ
ေျဗာင္လုယူထားတာပဲ။ အာဏာသေဘာနိုင္ငံေရးအရၾကည့္ရင္ ဘာမွမဆန္းဘူး။ သူတို႔အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ေတြအားလံုးက လက္နက္အေျချပဳစစ္အာဏာပဲ ရွင္းတယ္။ နိုင္ငံေရးသမားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ခင္ဗ်ား အဲ့ဒါမႀကိဳက္ရင္ ဆန္႔က်င္ ေတာ္လွန္ ျဖတ္ခ်ဖယ္ရွားဖို႔လုပ္ရံုပဲ။ ဘာမွ သြားၿပီး စကားနာထိုးေနစရာ မလိုတမာေျပာေနစရာမလိုဘူး။ အရပ္တကာလွည့္ အတင္းအဖ်င္းေျပာသလို ေျပာေနစရာကို မလိုတာ။ လူေတြက သိတယ္။
ျပည္သူက သိတယ္။ သိတာမွ ခင္ဗ်ားထက္ေတာင္သိေသး တခ်ိဳ႔ေနရာေတြမွာ။
ခင္ဗ်ားေလာက္သာ စာတတ္ခ်င္မွတတ္လိမ့္မယ္ ခင္ဗ်ားေလာက္သာ စကားေျပာတတ္ခ်င္မွေျပာတတ္လိမ့္မယ္။

ခုေရႊျပည္ႀကီးမွာ သမၼတျဖစ္ခ်င္သူကတစ္ေယာက္၊
သမၼတထက္ႀကီးတာ ရွိရင္ေတာင္ျဖစ္ခ်င္တာက တစ္ေယာက္၊
ေနာက္သက္တမ္းတခုသမၼတထပ္လုပ္ဦးမယ္မလုပ္ဘူး မတင္မက်လုပ္ထားတာက တစ္ေယာက္။
အဲ့ ၃ ေယာက္လံုးၾကည့္ လက္ရွိသမၼတေရြးခ်ယ္တဲ့စနစ္နဲ႔စပ္လို႔ ဘယ္တေယာက္မွ ကိုယ့္အျမင္ကိုယ္ ရဲရဲမဟၾကဘူး။
လက္ရွိသမၼတေရြးတဲ့စနစ္ရဲ့အျပစ္အနာအဆာနဲ႔ အာဏာလက္ဦးမႈယူ ႀကိဳတင္ႀကံစည္ကြက္ျဖစ္ေၾကာင္း စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းေတြမေျပာဘူး။
မေျပာတာလည္း သဘာဝက်တာပဲ။ သူတို႔ဆင္တဲ့အကြက္ သူတို႔ခ်ိဳးထားတဲ့ ဖဲပဲ။ သူတို႔ျပန္ဖ်က္ရင္ သူတို႔တစုလံုး တစံုလံုးအက်ိဳးစီးပြားပ်က္မွာပဲ။
တစံုလံုးဆိုတာ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ့ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအေျခခံေပၚမွာတည္ထားတာပဲ။
ေဒၚစုအေနနဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ေထာက္မျပတာေတာ့ ဘဝင္မက်ဘူး။
မိမိသမၼတ ျဖစ္ျဖစ္/မျဖစ္ျဖစ္ ခုက်င့္သံုးေနတဲ့ သမၼတေရြးတဲ့စနစ္ႀကီးက နိုင္ငံေရးအသာစီးယူလုပ္ႀကံမႈႀကီးဆိုတာ ဖြင့္ကိုဖြင့္ခ်ျပရမယ္ေတြးတယ္။

ခုေန ေဒၚစုက လက္ရွိသံုးေနတဲ့သမၼတေရြးတဲ့စနစ္ဖ်က္ၿပီး လူထုကတိုက္ရိုက္ေရြးတဲ့စနစ္က်င့္သံုးဖို႔ စၿပီးေထာက္ျပမယ္ဆိုရင္ စစ္အုပ္စုဘက္ကသာ ဘာသံထြက္မယ္မေျပာတတ္ေသးတာ နိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြၾကား လူထုအၾကား နိုင္ငံတကာအၾကား
အေကာင္းဘက္ကလႈပ္ခတ္မႈေတြ ျဖစ္လာနိုင္တယ္လို႔ေတြးမိတယ္။
ဖြဲ႔စည္းပံုထဲကျပင္ရမယ့္ ျပင္သင့္တဲ့အခ်က္အလက္ေတြထဲ ထည့္ထားတာလည္း ထည့္ထားေပါ့။
တိုက္ရိုက္နဲ႔အတိအလင္း နိုင္ငံေရးအရေျပာတာလည္းေျပာေပါ။
နွစ္လမ္းေပါ့။

ေဒၚစုကို ဘာလို႔ သမၼတတိုက္ရိုက္ေရြးတဲ့စနစ္အေၾကာင္းေျပာေစ့ခ်င္တာလဲဆိုေတာ့ လက္ရွိစနစ္အတိုင္းသာသြား ၄၃၆ မကလို႔
(၅၉-စ) မကလို႔ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုႀကီး တစ္အုပ္လံုးျပင္ျပင္ သမၼတေရြးတဲ့စနစ္ကေလးတစ္ခုပဲကြက္ခ်န္ထား
ေဒၚစုဘယ္ေတာ့မွ တိုင္းျပည့္သမၼတမျဖစ္ဘူးလို႔ ယံုလို႔ပဲ။
ခုသြားေနတဲ့ သမၼတစနစ္က ဟိုးပါလီမန္ေခတ္တုန္းက ေဒါက္တာဘဦးတို႔၊ စဝ္ေရႊသိုက္တို႔၊ မန္းဝင္းေမာင္တို႔လို
နိုင္ေတာ္အႀကီးအကဲဆိုၿပီး ဧည့္ခံသမၼတ ပြဲတက္သမၼတ ရုပ္ျပသမၼတသက္သက္မွ် မဟုတ္လို႔ပဲ။
သမၼတေရြးတဲ့စနစ္က နိုင္ငံေရးဗိုလ္က်စိုးမိုးမႈ ျဖစ္ေနလို႔ပဲ။