ကိုေဌးသိန္း(ေနာင္ေက်ာ္)နဲ႔
(ရန္ႀကီး)ရန္မ်ိဳးသိမ္းတို႔ကို စာတမ္းတင္ဖို႔ဖတ္ဖို႔ တရားဝင္ဖိတ္တယ္။
တင္တဲ့စာတမ္းကို ပယ္တယ္။ ဖတ္ခြင့္မေပးဘူး။
အဲ့ဒီကိစၥက ျပန္ဝန္ ေဒါက္တာေဖျဖင့္(ၾကက္စြပ္ျပဳတ္)က ေခါင္းရင္းေပးရတာ၊ ဗိုက္အငွားလိုက္ရတာ။ ေဒါက္တာေဖျမင့္မွာ ဘာအာဏာမွမရွိသလို ေဒၚစုတို႔ ဦးထင္ေက်ာ္တို႔ဆိုတာလည္း မင္းေအာင္လိႈင္ျပဳသမွ် နုရတဲ့အေျခအေနေတြနဲ႔ နိုင္ငံေရးလုပ္ေနရတာ။ စစ္တပ္ကစိတ္ႀကိဳက္ခင္းေပးထားတဲ့လမ္းကို မယိမ္းမယိုင္ မေသြမဖည္ပဲေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကရတာ။ မီးစင္ၾကည့္ကေနရတာဆိုတာထက္ ႀကိဳးစင္ၾကည့္“လႈပ္“ေနၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီစာတမ္းေတြကိုဖတ္ခြင့္မေပးတာက စစ္အုပ္စုမၿငိဳျငင္ေရး စစ္အုပ္စုအလိုက်လိုက္ေလ်ာေရးဆိုတဲ့ “မူမဲ့“အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးေအာက္ကလာတဲ့ အေျမာ္အျမင္နည္းၿပီး တိုင္းျပည့္မ်က္နွာမေထာက္တဲ့ နိုင္ငံေရးအရ ကိုယ့္လည္ပင္းကိုယ္ႀကိဳးကြင္းျပန္စြပ္တဲ့ ဉာဏ္ကင္းတဲ့လုပ္ရပ္လိုျဖစ္သြားတယ္။
ခုလိုပိတ္ေတာ့ ဖတ္ခြင့္မေပးေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ။ ပိုေတာင္ လူထုၾကားထဲ က်သြားေသးတယ္။ အရင္က အဲ့ဒါမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဘာသိဘာသာေနသူေတြေတာင္ ဘာမ်ားလဲဟဆိုၿပီး ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လာၾကတယ္။ စာတမ္းရွင္ေတြကို စာတမ္းေတြကိုေရာ စိတ္ဝင္တစားျဖစ္လာသူေတြ ဆထက္ထမ္းပိုးျဖစ္လာတယ္။ မေပးမျဖစ္ဖြင့္ေပးထားရတဲ့ အင္တာနက္မီဒီယာေတြ လူမႈကြန္ယက္ေတြရဲ့ စြမ္းပကားဟာ လန္႔စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို ထက္ျမက္ပါတယ္။ အင္တာနက္ေခတ္ဆိုတာ တခုခုကို ပိတ္ပင္ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔အလြန္ခက္ခဲသလို ျပန္႔နွံ႔မႈနႈန္းကလည္း ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ျမန္ပါတယ္။ ဒါကို အင္န္အယ္လ္ဒီစစ္တပိုင္းအစိုးရေရာ စစ္အုပ္စုေရာ မသိတာမဟုတ္
သိသိနဲ႔မိုက္တြင္းနက္ၾကတာ။ ေသတြင္းတူးၾကတာ။
ေနာက္တခ်က္က မေပးခ်င့္ေပးခ်င္နဲ႔ေပးထားရတဲ့ မသဓာေရစာ လြတ္လပ္စြာပံုနွိပ္ထုတ္ေဝခြင့္။ ဒါကို ခုေနၾကမွ အေၾကာင္းတခုျပၿပီးျပန္ရုပ္ဖို႔ ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔မျဖစ္နိုင္ဘူး။ အျပတ္ပိတ္ခ်င္ရင္ စစ္တပ္က အရင္လိုေျဗာင္က်က် ေသနတ္ခါးထိုးၿပီး အာဏာထဲျပန္ဝင္မွရမွာ။ ခုလို ေနာက္ကေနကိုင္ထားၿပီး ေစစားခိုင္းစားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လြတ္လပ္စြာပံုနွိပ္ထုတ္ေဝခြင့္ကို သြား“တိ“လိုက္ရင္ စစ္အုပ္စုေရာ စစ္တပိုင္းအစိုးရေရာ ပိုၿပီးအထိနာမွာပဲ။ ဒီ မသဓာေရစာလြတ္လပ္စြာ ပံုနွိပ္ထုတ္ေဝခြင့္ေလးကိုပဲ ၿဖဲရဲအသံုးခ်ၿပီး လူထုၾကား က်သထက္က်ေအာင္ လုပ္လို႔ရတဲ့အေၾကာင္း ကိုေဌးသိန္းနဲ႔ ရန္မ်ိဳးသိမ္းက ျပလိုက္တာလို႔ျမင္ပါတယ္။
အခမ္းအနားမွာ မဖတ္ရေတာာဘာျဖစ္လဲ။ အင္တာနက္မွာတင္မယ္။ ကမၻာအရပ္ရပ္က ဗမာေတြဖတ္လို႔ရသြားၿပီ။ စာတမ္းဆိုရင္မွ ျပန္ဝန္ခြင့္ျပဳခ်က္တို႔ သက္ဆိုင္ရာခြင့္ျပဳခ်က္တို႔လိုေနဦးမယ္။ ခုက အင္တာနက္မွာတင္ရင္ ပိုေတာင္လြတ္လပ္သြားတယ္။ ဒီ့ထက္ပို ကမၻာျပန္႔ခ်င္ရင္ အဂၤလိပ္လိုျပန္ၿပီးသာ တင္လည္းတင္လိုက္ စာအုပ္အျဖစ္လည္းထုတ္လိုက္ပါ။ ထုတ္လည္းထုတ္ေစ့ခ်င္ပါတယ္။
တခါ ျပည္တြင္းကေန ဒီစာတမ္းေတြကို ခုလို ေဈးခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ စာအုပ္အျဖစ္ ျပန္ရိုက္ထုတ္ျဖန္႔ခ်ိေတာ့ လူတိုင္းလိုလို ဝယ္နိုင္ဖတ္နိုင္ သိမ္းနိုင္ဆည္းနိုင္သြားတယ္။ ပိုေတာင္ ေကာင္းသြားေသးတယ္။ စာတမ္းဖတ္ပြဲတင္ဆိုမွ ခ်က္ျခင္းပံုနွိပ္ျဖန္႔ခ်ိဖို႔အေရး မူပိုင္ခြင့္ဘာတို႔က လာရႈပ္ေနဦးမွာပါ။
ခုလိုစာမ်ိဳး စာတမ္းမ်ိဳး နိုင္ငံေရးစာေပမ်ိဳးကို ကာယကံရွင့္အေနနဲ႔ အင္တာနက္တင္တင္ စာအုပ္အျဖစ္ထုတ္ထုတ္ လက္ရွိ သူတို႔ျပဌာန္းထားတဲ့ဥပေဒေတြအရ ဘာမွလုပ္မရဘူး။ စာတမ္းေတြကိုထုတ္ေဝေပးတဲ့ ထုတ္ေဝသူကိုလည္း ဗိုလ္ၾကင္ေမာင့္ေဆာင္းပါးေတြ ဗကပစာေတြထုတ္လို႔ဆိုၿပီး နွင္းဆီနီစာေပက မတင္တင္ခ်ိဳကိုလုပ္သလိုမ်ိဳး လုပ္လို႔မရဘူး။ ဖမ္းဖို႔ဆီးဖို႔ တရားစြဲဖို႔မေျပာနဲ႔ လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္တို႔မရဘူး။ ေနေသးသပခ်ံဳထဲက ဂ်ိဳေသြးတျမျမနဲ႔ ေျခလွမ္းအမွားေစာင့္ဖမ္း ဂြင္ရွာၿပီး မသာအကြက္ဆင္လုပ္ႀကံတာေတြေတာ့ လုပ္ရင္လုပ္လာနိုင္တယ္။ လူမိုက္ငွားၿပီး ေခ်ာင္းရိုက္တာတို႔၊ စာအုပ္တိုက္သြားဖ်က္ဆီးတာတို႔ေတြလည္း လုပ္မယ္ဆိုလုပ္လာနိုင္တယ္။ ကာယကံရွင္ေတြအေနနဲ႔ သတိရွိၾကဖို႔ေတာ့လိုပါလိမ့္မယ္။
စစ္အုပ္စုုေရာ စစ္တပိုင္းအစိုးရေရာ နိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ေရာ ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ေဒါက္တာေဖျမင့္ေရာ ခုေလာက္ဆို နိုင္ငံေရးႀကိမ္မီးအံုးျဖစ္ေနမလား ဖင္ၾကားခဲညပ္ေနမလားေတာ့ မေျပာနိုင္ေပမယ့္ မ်က္ခြက္ေျပာင္ေျပာင္ေတြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေတြ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြဆိုတာကိုေတာ့ အသံကုန္ဆက္ေအာ္ျပေနၾကမွာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
(စာၾကြင္း။ စာတမ္းေတြကိုမဖတ္ရေသးေတာ့ စာတမ္းပါအေၾကာင္းအရာေတြကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာတတ္ေသးပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ စစ္အုပ္စုနဲ႔အေပါင္းအပါေတြမႀကိဳက္ဘူးဆိုကတည္းက ျပည္သူ႔အတြက္တိုင္းျပည္အတြက္ အက်ိဳးရွိမယ့္စာေတြျဖစ္မွာပါပဲ)
အဲ့ဒီကိစၥက ျပန္ဝန္ ေဒါက္တာေဖျဖင့္(ၾကက္စြပ္ျပဳတ္)က ေခါင္းရင္းေပးရတာ၊ ဗိုက္အငွားလိုက္ရတာ။ ေဒါက္တာေဖျမင့္မွာ ဘာအာဏာမွမရွိသလို ေဒၚစုတို႔ ဦးထင္ေက်ာ္တို႔ဆိုတာလည္း မင္းေအာင္လိႈင္ျပဳသမွ် နုရတဲ့အေျခအေနေတြနဲ႔ နိုင္ငံေရးလုပ္ေနရတာ။ စစ္တပ္ကစိတ္ႀကိဳက္ခင္းေပးထားတဲ့လမ္းကို မယိမ္းမယိုင္ မေသြမဖည္ပဲေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကရတာ။ မီးစင္ၾကည့္ကေနရတာဆိုတာထက္ ႀကိဳးစင္ၾကည့္“လႈပ္“ေနၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီစာတမ္းေတြကိုဖတ္ခြင့္မေပးတာက စစ္အုပ္စုမၿငိဳျငင္ေရး စစ္အုပ္စုအလိုက်လိုက္ေလ်ာေရးဆိုတဲ့ “မူမဲ့“အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးေအာက္ကလာတဲ့ အေျမာ္အျမင္နည္းၿပီး တိုင္းျပည့္မ်က္နွာမေထာက္တဲ့ နိုင္ငံေရးအရ ကိုယ့္လည္ပင္းကိုယ္ႀကိဳးကြင္းျပန္စြပ္တဲ့ ဉာဏ္ကင္းတဲ့လုပ္ရပ္လိုျဖစ္သြားတယ္။
ခုလိုပိတ္ေတာ့ ဖတ္ခြင့္မေပးေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ။ ပိုေတာင္ လူထုၾကားထဲ က်သြားေသးတယ္။ အရင္က အဲ့ဒါမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဘာသိဘာသာေနသူေတြေတာင္ ဘာမ်ားလဲဟဆိုၿပီး ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လာၾကတယ္။ စာတမ္းရွင္ေတြကို စာတမ္းေတြကိုေရာ စိတ္ဝင္တစားျဖစ္လာသူေတြ ဆထက္ထမ္းပိုးျဖစ္လာတယ္။ မေပးမျဖစ္ဖြင့္ေပးထားရတဲ့ အင္တာနက္မီဒီယာေတြ လူမႈကြန္ယက္ေတြရဲ့ စြမ္းပကားဟာ လန္႔စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို ထက္ျမက္ပါတယ္။ အင္တာနက္ေခတ္ဆိုတာ တခုခုကို ပိတ္ပင္ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔အလြန္ခက္ခဲသလို ျပန္႔နွံ႔မႈနႈန္းကလည္း ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ျမန္ပါတယ္။ ဒါကို အင္န္အယ္လ္ဒီစစ္တပိုင္းအစိုးရေရာ စစ္အုပ္စုေရာ မသိတာမဟုတ္
သိသိနဲ႔မိုက္တြင္းနက္ၾကတာ။ ေသတြင္းတူးၾကတာ။
ေနာက္တခ်က္က မေပးခ်င့္ေပးခ်င္နဲ႔ေပးထားရတဲ့ မသဓာေရစာ လြတ္လပ္စြာပံုနွိပ္ထုတ္ေဝခြင့္။ ဒါကို ခုေနၾကမွ အေၾကာင္းတခုျပၿပီးျပန္ရုပ္ဖို႔ ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔မျဖစ္နိုင္ဘူး။ အျပတ္ပိတ္ခ်င္ရင္ စစ္တပ္က အရင္လိုေျဗာင္က်က် ေသနတ္ခါးထိုးၿပီး အာဏာထဲျပန္ဝင္မွရမွာ။ ခုလို ေနာက္ကေနကိုင္ထားၿပီး ေစစားခိုင္းစားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လြတ္လပ္စြာပံုနွိပ္ထုတ္ေဝခြင့္ကို သြား“တိ“လိုက္ရင္ စစ္အုပ္စုေရာ စစ္တပိုင္းအစိုးရေရာ ပိုၿပီးအထိနာမွာပဲ။ ဒီ မသဓာေရစာလြတ္လပ္စြာ ပံုနွိပ္ထုတ္ေဝခြင့္ေလးကိုပဲ ၿဖဲရဲအသံုးခ်ၿပီး လူထုၾကား က်သထက္က်ေအာင္ လုပ္လို႔ရတဲ့အေၾကာင္း ကိုေဌးသိန္းနဲ႔ ရန္မ်ိဳးသိမ္းက ျပလိုက္တာလို႔ျမင္ပါတယ္။
အခမ္းအနားမွာ မဖတ္ရေတာာဘာျဖစ္လဲ။ အင္တာနက္မွာတင္မယ္။ ကမၻာအရပ္ရပ္က ဗမာေတြဖတ္လို႔ရသြားၿပီ။ စာတမ္းဆိုရင္မွ ျပန္ဝန္ခြင့္ျပဳခ်က္တို႔ သက္ဆိုင္ရာခြင့္ျပဳခ်က္တို႔လိုေနဦးမယ္။ ခုက အင္တာနက္မွာတင္ရင္ ပိုေတာင္လြတ္လပ္သြားတယ္။ ဒီ့ထက္ပို ကမၻာျပန္႔ခ်င္ရင္ အဂၤလိပ္လိုျပန္ၿပီးသာ တင္လည္းတင္လိုက္ စာအုပ္အျဖစ္လည္းထုတ္လိုက္ပါ။ ထုတ္လည္းထုတ္ေစ့ခ်င္ပါတယ္။
တခါ ျပည္တြင္းကေန ဒီစာတမ္းေတြကို ခုလို ေဈးခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ စာအုပ္အျဖစ္ ျပန္ရိုက္ထုတ္ျဖန္႔ခ်ိေတာ့ လူတိုင္းလိုလို ဝယ္နိုင္ဖတ္နိုင္ သိမ္းနိုင္ဆည္းနိုင္သြားတယ္။ ပိုေတာင္ ေကာင္းသြားေသးတယ္။ စာတမ္းဖတ္ပြဲတင္ဆိုမွ ခ်က္ျခင္းပံုနွိပ္ျဖန္႔ခ်ိဖို႔အေရး မူပိုင္ခြင့္ဘာတို႔က လာရႈပ္ေနဦးမွာပါ။
ခုလိုစာမ်ိဳး စာတမ္းမ်ိဳး နိုင္ငံေရးစာေပမ်ိဳးကို ကာယကံရွင့္အေနနဲ႔ အင္တာနက္တင္တင္ စာအုပ္အျဖစ္ထုတ္ထုတ္ လက္ရွိ သူတို႔ျပဌာန္းထားတဲ့ဥပေဒေတြအရ ဘာမွလုပ္မရဘူး။ စာတမ္းေတြကိုထုတ္ေဝေပးတဲ့ ထုတ္ေဝသူကိုလည္း ဗိုလ္ၾကင္ေမာင့္ေဆာင္းပါးေတြ ဗကပစာေတြထုတ္လို႔ဆိုၿပီး နွင္းဆီနီစာေပက မတင္တင္ခ်ိဳကိုလုပ္သလိုမ်ိဳး လုပ္လို႔မရဘူး။ ဖမ္းဖို႔ဆီးဖို႔ တရားစြဲဖို႔မေျပာနဲ႔ လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္တို႔မရဘူး။ ေနေသးသပခ်ံဳထဲက ဂ်ိဳေသြးတျမျမနဲ႔ ေျခလွမ္းအမွားေစာင့္ဖမ္း ဂြင္ရွာၿပီး မသာအကြက္ဆင္လုပ္ႀကံတာေတြေတာ့ လုပ္ရင္လုပ္လာနိုင္တယ္။ လူမိုက္ငွားၿပီး ေခ်ာင္းရိုက္တာတို႔၊ စာအုပ္တိုက္သြားဖ်က္ဆီးတာတို႔ေတြလည္း လုပ္မယ္ဆိုလုပ္လာနိုင္တယ္။ ကာယကံရွင္ေတြအေနနဲ႔ သတိရွိၾကဖို႔ေတာ့လိုပါလိမ့္မယ္။
စစ္အုပ္စုုေရာ စစ္တပိုင္းအစိုးရေရာ နိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ေရာ ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ေဒါက္တာေဖျမင့္ေရာ ခုေလာက္ဆို နိုင္ငံေရးႀကိမ္မီးအံုးျဖစ္ေနမလား ဖင္ၾကားခဲညပ္ေနမလားေတာ့ မေျပာနိုင္ေပမယ့္ မ်က္ခြက္ေျပာင္ေျပာင္ေတြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေတြ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြဆိုတာကိုေတာ့ အသံကုန္ဆက္ေအာ္ျပေနၾကမွာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
(စာၾကြင္း။ စာတမ္းေတြကိုမဖတ္ရေသးေတာ့ စာတမ္းပါအေၾကာင္းအရာေတြကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာတတ္ေသးပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ စစ္အုပ္စုနဲ႔အေပါင္းအပါေတြမႀကိဳက္ဘူးဆိုကတည္းက ျပည္သူ႔အတြက္တိုင္းျပည္အတြက္ အက်ိဳးရွိမယ့္စာေတြျဖစ္မွာပါပဲ)
0 comments:
Post a Comment