ဒါေတြ႔ေတာ့ က်ေနာ္တို႔အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြဆီ
စိတ္ျပန္ေျပးတယ္။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြက က်ေနာ္အပါအဝင္
ႏိုင္ငံေရးမႈနဲ႔အဖမ္းခံရသူေတြကိုလာဖမ္းတာ ဖမ္းဝရမ္းမပါဘူး၊
ရွာေဖြပံုစံမပါဘူး၊ ရပ္ကြက္လူႀကီး ပါတဲ့အခါ ပါတယ္။ မပါတဲ့အခါမပါဘူး။ ပါပါ
မပါပါ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဖမ္းသြားၿပီးရင္
ေရၾကည္အိုင္ ဒါမွမဟုတ္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးစခန္းေတြမွာ
စစ္ေၾကာေရးလုပ္တယ္(ဒီေနရာမွာ စစ္ေၾကာေရးအေၾကာင္းေျပာမွမဟုတ္ေသးပါ)။ ၿပီးရင္
ေထာင္ကိုပို႔တယ္(အဲ့ေန႔ဟာ အလြန္ေပ်ာ္ရတဲ့ေန႔ပါ) ေထာင္ေရာက္ေတာ့
သိတ္မၾကာဘူး အက္စ္ဘီလားရဲလား ဘာလားညာလားေတာ့မသိပါဘူး။ အရပ္ဝတ္နဲ႔၊
လြယ္အိပ္နဲ႔(တခါတေလ ကခ်င္ပုဆိုးနဲ႔၊ လည္ကတံုးအျဖဴနဲ႔၊
ကတၱီပါဖိနပ္နဲ႔)လူေတြေရာက္လာၿပီး စာရြက္ေတြမွာ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းတယ္။
(ေပးေတာ့မဖတ္ဘူး။ ေခါင္းစြပ္ကိုမ်က္လံုးေပၚရံုေလာက္ေလးမတင္ေပးၿပီး
ဒီမွာထိုးလို႔ ႔ေျပာၿပီးထိုးခိုင္းတာ။ ထိုးရတာ။) ေနာက္ေတာ့
ရံုးတင္တယ္(ပထမအႀကိမ္မွာ စစ္ခံုရံုး(စစ္ဗိုလ္ေတြ၊ တရားခံေတြကိုယ္တိုင္က
တရားသူႀကီးလုပ္ၿပီး တရားလိုကိုေထာင္ျပန္ခ်တဲ့ဇာတ္ဝင္ခန္း)။ တခါတေလ
အထူးတရားရံုးကိုတင္တယ္။ (အရပ္သားတရားသူႀကီးေတြကို
စစ္အစိုးရကခ်ိတ္ပိတ္စာအိပ္ထဲ စီရင္ခ်က္ေရးၿပီး ေပးထားတာ။ တရားသူႀကီးေတြ
အျပစ္ရွိ/မရွိတစ္ခြန္းေမးတယ္။ ရွိတယ္ေျပာေျပာ မရွိဘူးေျပာေျပာ အတူတူပဲ။
ၿပီးတာနဲ႔ စာအိပ္ဖြင့္ေဖါက္ၿပီး စီရင္ခ်က္ဖတ္ျပတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔က
ဘာမွေတာင္ျပန္မေျပာရေသးဘူး။ တရားသူႀကီးထိုင္ခံု (ေနာက္မွီျမင့္ႀကီးနဲ႔)ကေန
ျဖဳတ္ကနဲထၿပီး ေနာက္ခန္းထဲဝင္ေျပးတာပဲ) ထားပါေတာ့ အဲ့အေၾကာင္း။ က်ေနာ္
တတိယအႀကိမ္အဖမ္းခံရေတာ့ အရပ္ဝတ္နဲ႔ေထာင္ထဲလာၿပီး
က်ေနာ့္ကိုလက္မွတ္ထိုးခိုင္းတဲ့လူကိုေမးတယ္ (ဘာလုပ္ဖို႔ အဲ့စာရြက္ေတြမွာ
က်ေနာ္က လက္မွတ္ထိုးရတာလဲ) တရားရံုးကေန၊ တရားသူႀကီးဆီကေန
ရမန္ယူတာပါ (ဖမ္းခ်ဳပ္ထားခြင့္နဲ႔ေနာက္ရံုးခ်ိန္း)တဲ့။ ဒါနဲ႔
က်ေနာ္က(ဘာပုဒ္မနဲ႔ဖမ္းတာလဲဗ်) ဆိုေတာ့ (၃၈ဝ/၅၄)တဲ့။ က်ေနာ္လည္း
ေၾသာ္..အဲဒါႏိုင္ငံေရးမႈကိုေထာင္မခ်ခင္
ယာယီတပ္တဲ့ပုဒ္မပဲေနမွာလို႔ေတြးၿပီးေနလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မတုန္း
(သူခိုးေတြ ေျပာျပမွသိတာ) အဲဒါ (ခိုးမႈမသကၤာ)တဲ့။
က်ေနာ္လည္း(အယ္)ကနဲတခ်က္ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ခုလည္း လုပ္ျပန္ၿပီး
ကိုယ္ေတာ္ေတြ(ရာဇဝတ္မႈ)တဲ့
0 comments:
Post a Comment