ဘာသာေရးဟာေလာကီေၾကာင္းမွာ စပ္ယွက္ သင့္မသင့္-လင္းထင္

ဘာသာေရးဟာ ေလာကီေၾကာင္းမွာ စပ္ယွက္ သင့္မသင့္(လင္းထင္)ဒီရက္ပိုင္းမွာ အေတြးအမ်ားမိဆံုးကေတာ့ ဘာသာေရးဟာေလာကီေႀကာင္းမွာ စပ္ယွက္သင့္မသင့္ဆိုတဲ့ ကိစၥရပ္ပဲ။ က်ေနာ္ တစ္သက္လံုးယံုႀကည္ယူဆလာခဲ့တာ ဘာသာေရးဟာလူ႔အေႀကာင္းေၿပာရမယ္၊ စီးပြား လူမႈနိုင္ငံေရးရာအေႀကာင္းခ်င္းရာေတြမွာ မွတ္ခ်က္ၿပဳရမယ္ ေ၀ဖန္ရမယ္၊ လိုရင္းကေတာ့ ဘာသာေရးဟာ ပလႅင္စင္ၿမင့္ေပၚမွာသာ ခြဲၿခားထားရမယ့္အရာမဟုတ္ပဲ စင္ေပၚကဆင္းၿပီ လူ႔အက်ိဳးေဆာင္ဖို႔ရာပဲ။ ဒီအယူအဆဟာ နိုင္ငံေရးနဲ႔ဘာသာေရးမေရာေထြးပဲ Secular State အၿဖစ္ ပီပီၿပင္ၿပင္ထူေထာင္ရန္အလို႐ိွမႈနဲ႔ ၀ိေရာဓိျဖစ္ေစသလား။ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ ေသခ်ာဖို႔လိုတယ္။ က်ေနာ္႐ံႈ႔ခ်တဲ့ လကၤ်ာစြန္းေရာက္အမ်ိဳးသားေရးကို အမုန္းတရားမ်ားေဟာႀကားျဖန္႔ေ၀ေနတဲ့ ဘာသာေရးပုဂၢိဳလ္မ်ားေႀကာင့္ ဘာသာေရးဟာလူ႔အေရးလုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ က်ေနာ့္ခံယူခ်က္ယိမ္းယိုင္ရမွာလား၊ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ ႐ွင္းဖို႔လိုတယ္။

နိုင္ငံေရးနဲ႔ဘာသာေရး မေရာယွက္ရဘူးဆိုတာဘာလဲ။ အခုဖြဲ႔စည္းပံုအရ စစ္တပ္က ဥပေဒၿပဳအာဏာရဲ့ ၂၅ ရာခိုင္ႏံႈးကို ေ႐ြးေကာက္တင္ေၿမာက္ၿခင္းခံစရာမလိုပဲ၊ အလိုအေလ်ာက္ေနရာရယူတာမ်ိဳးလို ဘာသာေရးသာသနာပိုင္တို႔ရဲ့ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို အုပ္ခ်ဴပ္ေရးနဲ႔ဥပေဒၿပဳအာဏာတို႔ အလိုအေလ်ာက္အပ္ႏွင္းရတာမ်ိဳးကိုမွ ဘာသာေရးဟာ နိုင္ငံေရးအေပၚစြက္ဖက္ခ်ယ္လွယ္မႈအေနနဲ႔ က်ေနာ္အဓိပၸာယ္ဖြင့္လိုတယ္။ တရားစီရင္မႈအာဏာနဲ႔စပ္လ်ဥ္းၿပီးေတာ့ ဗမာႏိုင္ငံရဲ့တရားစီရင္ေရးမွာ အိမ္ေထာင္ခန္းနဲ႔အေမြမႈတို႔လို ကိစၥၿခင္းရာမ်ားမွာ သက္ဆိုင္ရာဘာသာတရားရဲ့ဓမၼသတ္မ်ားနဲ႔ဆံုးၿဖတ္ဖို႔ရာ ဓေလ့ထံုးထမ္းစဥ္လာဥပေဒသမ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳထားတယ္။ ဒါဟာ parallel jurisdiction to the civil law ၿဖစ္ေစတယ္ မၿဖစ္ေစဘူးဆိုတာ ဆိုင္ရာပညာ႐ွင္မ်ားေဆြးေႏြးသံုးသပ္ႀကဖို႔ပဲျဖစ္တယ္။

ဗမာၿပည္ဟာ Secular State ၿဖစ္ေနႏွင့္ၿပီလား။ ၄၇- ဖြဲ႔စည္းပံုအတိုင္းပဲ လက္႐ိွအေၿခခံဥပေဒဟာ ဗုဒၶဘာသာကို လူအမ်ားစုကိုးကြယ္တဲ့ ၀ိေသသထူးကဲတဲ့ဘာသာႀကီးအၿဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳသကဲ့သို႔ က်န္ဘာသာႀကီးမ်ားႏွင့္တကြ ႐ိုးရာနတ္ကိုးကြယ္မႈဓေလ့မ်ားကိုပါ တည္႐ိွေႀကာင္းအသိအမွတ္ၿပဳတယ္၊ လြတ္လပ္စြာကိုးကြယ္ခြင့္ကို အာမခံတယ္။ ဒီေနရာမွာ သမိုင္းေႀကာင္းနည္းနည္းၿပန္လွန္ရမယ္။ အခုလည္း အေၿခခံဥပေဒထဲ ဗုဒၶဘာသာကို နိုင္ငံေတာ္ဘာသာအေနနဲ႔ထည့္ဖို႔ရာကိစၥနဲ႔စပ္လ်ဥ္းၿပီးသေဘာမတူတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းက ဦးဘခ်ိဳကို ဘယ္လိုေၿပာတယ္ဆိုတာ ဟိုလူဒီလူေတြ လက္ဆင့္ကမ္းေနႀကတာေတြ႔ရတယ္။

ဦးႏုက သူ႔ရဲ႔ တာေတစေနသားထဲမွာ ဒီလိုေရးတယ္။ ”ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ အေျခခံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဥပေဒထဲမွာ ဘာသာေရးပါလာမွာကို မူအားျဖင့္မႀကိဳက္ဘူး။ တခ်ိဳ႔အမတ္ေတြက ဘာသာေရးကို တနည္းနည္းျဖင့္ထည့္ေပးေစခ်င္တယ္။ တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာကို နိုင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ထည့္ေပးေစခ်င္တယ္။ အဲဒီလုိရွိေနေပတဲ့ ဒီကိစၥမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့စိတ္ဓာတ္ဟာ အင္မတန္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ႀကီးဆန္႔က်င္ေနတဲ့အတြက္ ဘယ္အမတ္ကမွ အမတ္ေပါင္းစုံညီလာခံမွာ ဒီကိစၥကိုမေျပာရဲၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ အမတ္ေပါင္းစံုညီလာခံက်င္းပတဲ့ေန႔ရက္အတြင္းမွာ ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႔နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ႔ အေျခခံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဥပေဒထဲမွာ ဗုဒၶသာသနာကိုနုိင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ထည့္ေပးဘုိ႔ သတင္းစာထဲမွာေတာင္းဆုိလာတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ အဲဒီ့ အမတ္ေပါင္းစုံညီလာခံရဲ့ေန႔တေန႔မွာ စကားေျပာေနတုန္း သတင္းစာေတြထဲကေတာင္းဆုိခ်က္္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ”ေခြးေဟာင္တုိင္း ထၾကည့္မေနႏုိင္ဘူး”လုိ႔ လႊတ္ကနဲေျပာလုိက္မိတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကေတာ့ သတင္းစာေတြကိုေျပာတာပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ သတင္းစာေတြက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ရဟန္းေတာ္ေတြကိုပုပ္ခတ္သလုိ လွည့္ၿပီးေရးၾကတဲ့အတြက္ ဗုဒၶဘာသာေလာကမွာ အေတာ္ကေလးစိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ စိတ္ပူသြားတဲ့ဘုရင္ခံဆာဟူးဘတ္ရန္စ့္က သခင္နုကို ခ်က္ခ်င္းေခၚလုိက္တယ္။ ေတြ႔လွ်င္ေတြ႔ခ်င္း ဆာဟူးဘတ္ရန္စ့္က အမတ္ေပါင္းစုံညီလာခံမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာလုိက္တဲ့စကားေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္ေတြနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေတာ္စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ က်ေနာ္သတင္းၾကားရတယ္။ ခင္ဗ်ားလည္း ဒီသတင္းကိုၾကားၿပီးေရာေပါ့ လုိ႔သခင္ႏုကုိ ေျပာလုိက္တယ္။ က်ေနာ္ မၾကားရေသးဘူးလုိ႔ သခင္ႏုကေျဖတယ္။ (သခင္ႏုဟာ သတင္းစာေတြကို အင္မတန္ဖတ္ခဲတယ္) ရဟန္းေတြနဲ႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အေတာ္စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ က်ေနာ္ အစီရင္ခံစာဖတ္ရတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီကိစၥကို ခင္ဗ်ား၀င္ဦးမွပဲ။ အခုလို လ်စ္လ်ဴရႈထားလုိ႔မျဖစ္ဘူးလုိ႔ေျပာၿပီး ဆာဟူးဘတ္ရန္စ့္က သခင္နုကို စားပြဲခုံေပၚက အုိင္ယာလန္ႏုိင္ငံရဲ့ အေျခခံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဥပေဒစာအုပ္ ေပးလုိက္တယ္။ အဲဒီ့ဥပေဒရဲ့တေနရာမွာ ဘာသာေရးက႑ကိုေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီ့က႑ေအာက္မွာ ကက္လသစ္ဂုိဏ္းဟာ အုိင္ယာလန္တြင္ အမ်ားဆုံးလက္ခံေသာဂိုဏ္းျဖစ္တယ္။ ပရုိတက္စတင့္ ဂုိဏ္း၀င္မ်ားလည္း အုိင္ယာလန္မွာရွိၾကတယ္လုိ႔ အဓိပၸါယ္ပါတဲ့စာပုိဒ္ေတြကိ သခင္ႏုေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဆာဟူးဘတ္ရန္စ့္က ဆက္ၿပီး အေျခခံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဥပေဒထဲမွာ ဘာသာေရးလုံး၀မပါဘူးဆုိရင္ေတာ့ ရဟန္းေတာ္ေတြနဲ႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ့စိတ္ထဲ အေတာ္ထိခုိက္လိမ့္မယ္။ အုိင္ယာလန္အေျခခံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဥပေဒထဲမွာလုိ ဗမာႏုိင္ငံမွာ ဗုဒၶဘာသာဟာ လူအမ်ားဆုံး ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာျဖစ္တယ္။ တျခားဘာသာေတြလည္းရွိတယ္ဆုိတာေလာက္ေတာ့ ထည့္ေပးသင့္တယ္။ အမတ္ေတြထဲကေတာ့ ဘယ္သူမွ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုေျပာရဲမွာမဟုတ္ဘူး ေျပာရင္လည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္္ဆန္းက နားေထာင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို သခင္ႏုေျပာမွရမွာဘဲလုိ႔ ဆာဟူးဘတ္ရန္စ့္က စုိးရိမ္ေနတ့ဲစိတ္ေတြနဲ႔ သခင္ႏုကိုေျပာျပတယ္။ သခင္ႏုလဲ အုိင္ယာလန္အေျခခံအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဥပေဒစာအုပ္ကိုယူၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအိမ္ တန္းသြားတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အေျခခံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဥပေဒထဲမွာ ဘာသာေရးက႑ပါလာတာေတြ႔ေတာ့ ဖဆပလအမတ္ေတြဟာ အေတာ္အ့ံအားသင့္္ေနၾကတယ္”

ဦးႏု၀န္ႀကီးခ်ဴပ္လက္ထက္မွာ ဗုဒၶဘာသာကို နိုင္ငံေတာ္ဘာသာအၿဖစ္သတ္မွတ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ဥပေဒျပဌာန္းခဲ့ေပသိ၊ ဆို႐ွယ္လစ္ေတာ္လွန္ေရးအသြင္အာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ စစ္တပ္ရဲ႔ မဆလ ၇၄ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ ဗမာၿပည္ဟာ secular state အသြင္ စာ႐ြက္ေပၚမွာ႐ိွတယ္။ စာ႐ြက္ေပၚမွာ႐ိွတယ္လို႔ေၿပာရခ်င္းဟာ ဗိုလ္ေန၀င္းနဲ႔အေပါင္းအပါတသိုက္တီထြင္သမွ် ၿမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ေတြထဲမွာ ဗမာနည္းဆို႐ွယ္လစ္စံနစ္နဲ႔တကြ ဘံုအမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ ပါပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ဖက္ဒရယ္ၿပည္ေထာင္စု နိုင္ငံေရးအႏွစ္သာရကိုဖ်က္ဖို႔၊ ပလပ္ဖို႔၊ တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရးကိုဖိႏိွပ္ဖို႔ရာ ေခတ္သစ္ဗမာၿပည္ဟာ ေ႐ွးဗမာဘုရင္မ်ားရဲ့လက္နက္ႏိုင္ငံမ်ားအသြင္ ၿပည္ေထာင္ကိုစုစည္းမိၿခင္းအသြင္အၿဖစ္ ခံယူေတာ့တာပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းကို အေနာ္ရထာ၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းဘုရားအသြင္ပံုေဖာ္ေတာ့တာပဲ။ ဒီ ဘံုအမ်ိဳးသားေရး၀ါဒဟာ ေအာင္ၿမင္တယ္။ ဘာလို႔ေအာင္ၿမင္သလဲဆို ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရးအတြက္ စုစည္းႏိုးႀကားခဲ့ရတဲ့အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ နမိတ္ပံုကိုလည္း စစ္အာဏာ႐ွင္က ေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်နိုင္ခဲ့လို႔ပဲ။  စစ္အာဏာ႐ွင္ေအာက္က ဘာသာေရးက႑အေႀကာင္း နည္းနည္းႀကည့္ႀကရေအာင္။ စစ္အာဏာ႐ွင္ေအာက္ ဘာသာမေ႐ြးလူမ်ိဳးမေ႐ြး နိုင္ငံေရးအရဆန္႔က်င္လာရင္ နွိပ္ကြပ္ခံရတာပဲဆိုတာမမွားဘူးဆိုေပသိ ဘယ္အခ်က္ေတြေႀကာင့္ ဘာသာႀကီးလူမ်ိဳးႀကီးစိတ္ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ တြန္းအားေပးေစခဲ့တာလဲ။ က်ေနာ္ေၿပာေလ့႐ိွတဲ့ ၈၀ ၿပည့္ႏွစ္ ေထရ္ရ၀ါဒဂိုဏ္းေပါင္းစံုညီလာခံရဲ့အက်ိဳးဆက္ဟာ အေတာ္သက္ေရာက္ခဲ့တယ္ထင္တယ္။ ညီလာခံရဲ့အဆံုးအၿဖတ္ေတြက အသိအမွတ္ၿပဳဂိုဏ္းေတြကအပ ဂိုဏ္းသစ္မေထာင္ရ၊ ပိဋကတ္၃-ပံုနဲ႔ ေသြဖီမေဟာရ။ ၆၂ ပံုႏိွပ္ဥပေဒနဲ႔စာေပစီစစ္ေရး ေပၚလာကတည္းက ဗမာၿပည္မွာ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္အပါအ၀င္ Freedom of Expression ဟာ နွိပ္ကြပ္ခံခဲ့ရၿပီးၿဖစ္တာကို ဘာလို႔ ၈၀-ဂိုဏ္းေပါင္းစံုညီလာခံအေပၚ လက္ညိႇဳးထိုးေနရသလဲဆိုတာ ႐ွင္းရမယ္။ ဘာသာေရးစာေပလြတ္လပ္မႈဟာ ဗုဒၶဘာသာအတြင္းမွာကိုဆံုး႐ံႈးသြားရတာေႀကာင့္ၿဖစ္တယ္။ ခင္ဗ်ားဟာ ေပၚေပၚတင္တင္ မဂၢဇင္း သတင္းစာ စာအုပ္ေတြအေပၚမွာ ဖန္ဆင္းၿခင္းအယူကိုေ၀ဖန္နိုင္တယ္၊ ၿဗဟၼာဏ၀ါဒကို ႐ံႈ႔ခ်ႏိုင္တယ္၊ ငါတို႔က အနတၱက်န္တာအကုန္ အတၱ၀ါဒေတြလြဲတဲ့လမ္း မွားတဲ့အယူ ဆိုၿပီးေရးနိုင္တယ္ ေၿပာႏိုင္တယ္။ ဦးဆန္းလြင္ရဲ့ ”ရတနာသံုးပါးကိုယံုၾကည္ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္လာသူတေယာက္အေၾကာင္း”စာအုပ္ကို ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ိနိုင္တယ္၊ ဒီလို ဘာသာေရးအရေ၀ဖန္ခြင့္စမ္းစစ္ခြင့္ဟာ တစ္လမ္းသြားပဲ။

ဒီ့ၿပင့္ဘာသာေတြမေၿပာနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာအတြင္းမွာကို မူရင္းမွ ေသြဖီသူ၊ မတူေသာအယူအဆနဲ႔ ခ်ည္းကပ္မႈအသစ္တို႔ကို အႀကံၿပဳသူေတြေပၚလာရင္ေတာ့ သည္းမခံ၊ မွားေႀကာင္း၀န္ခံရတယ္၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါေထာင္ခ်တဲ့အထိအၿပစ္ယူတယ္။ ဒီလို ၿပစ္ဒဏ္ခ်ႏိုင္ေအာင္ ၈၀ ညီလာခံမွာ မဆလျပည္ထဲေရးနဲ႔ သာသနာေရးက ဓမၼစက္နဲ႔မရရင အာဏာစက္နဲ႔ကူညီပါ့မယ္ဆိုၿပီး ပဋိဥာဥ္ၿပဳခဲ့ၿပီးျဖစ္တယ္။ န၀တ နအဖ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ကလည္း ၈၀ ညီလာခံရဲ့ရလာဒ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔အေပၚအသိအမွတ္ၿပဳ ဆရာဒကာဆက္ဆံေရးကိုထိန္းသိမ္းတယ္။ ၂၀၀၇ ေ႐ႊ၀ါေရာင္အလြန္ကာလေတြမွာ နိုင္ငံတကာမွာ သံဃအစုအေ၀းေပၚေပါက္လာတဲ့ အခါမွာလည္း နအဖဟာ မဟနနဲ႔ေတြ႔ဆံုတိုင္း မဟနသာ တစ္ခုတည္းေသာသံဃအေပါင္းအစုျဖစ္ပါေႀကာင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ေၿပာခဲ့တယ္။ ဗမာၿပည္ရဲ့သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာနကေရာ ဘာသာအားလံုးကိုကိုယ္စားၿပဳပါသလား။ ေမရီခ်ပ္မင္မွာ ဆန္အိတ္လွဴၿပီး တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ဟာ့ဂ်္လုပ္ဖို႔ လႊတ္႐ံုကလြဲလို႔ သာသနာထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးဟာ သာသနာေရး၀န္ႀကီးရဲ့ ဦးစီးဌာနတစ္ခုၿဖစ္တယ္။

ဒီေတာ့ ဗမာၿပည္ဟာဖြဲ႔စည္းပံုကဘာေၿပာေၿပာ secular state မဟုတ္ဘူး။ ဓမၼစက္အာဏာအ႐ိွဆံုးဆိုတဲ့ မဟနကလည္း အစိုးရမင္းမ်ားမ်က္ႏွာကိုၾကည့္လို႔ လူ႔အေရးကိုေျပာရန္ အင္မတန္၀န္ေလးေသာ ဘာသာေရးအဖြဲ႔ႀကီးအေနနဲ႔သာ ေနေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးလို လက္ပေဒါင္းေတာင္အေရးလို ေခတ္အဆက္ဆက္သံဃာမ်ား လူ႔အေရးလူ႔အက်ိဳးအတြက္ေဆာင္႐ြက္မႈကို အမုန္းတရားျဖန္႔ေ၀ေနတဲ့လႈပ္႐ွားမႈနဲ႔ တဇာတ္ထဲမသြင္းႏိုင္ဘူး။ အခုထိေအာင္ ဘာသာေရးသမားမ်ား လူ႔အေရးလူ႔ေကာင္းက်ိဳးကိုေဆာင္သင့္ေႀကာင္း အခိုင္အမာယံုႀကည္တယ္။ ဘာသာႀကီးလူမ်ိဳးႀကီး အယူခြၽတ္ဖို႔ကေတာ့ နိုင္ငံေရးဆိုင္ရာေျပာင္းလဲမႈေတြ အေၿခခံကစမလုပ္ပဲနဲ႔ေတာ့ ငါတို႔ဟာအိမ္႐ွင္ဆိုတဲ့ စိတ္ထားအေပၚ ေၿပာင္းလဲနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ လင္းထင္