အင္န္အယ္လ္ဒီနဲ႔ ျပင္မဟဲ့ဆိုတဲ့ဖြဲ႔စည္းပံု (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

အင္န္အယ္လ္ဒီနဲ႔ ျပင္မဟဲ့ဆိုတဲ့ဖြဲ႔စည္းပံု (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

အင္န္အယ္လ္ဒီထဲမွာ ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔စပ္ၿပီး ျပင္ေရးနဲ႔အသစ္ဆြဲေရး လိုင္း(၂)ခုျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုး ျပင္ေရးက တည္သြားတယ္ဆိုပါေတာ့။ လူထုၾကားထဲမလည္း ျပင္ေရးဘက္ ပိုတိမ္းၫႊတ္လာတယ္။ နည္းနည္းလည္း လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာတယ္။ ျပင္ေရးအေၾကာင္းျပဳၿပီး နိုင္ငံေရးေသြး ျပန္ေႏြးလာတယ္။ တပ္လွန္႔လိုက္သလိုလည္း ျဖစ္သြားတယ္။ အေထြေထြမေက်နပ္မႈေတြနဲ႔ နင္းျပားလူထုကလည္း တိုက္ပြဲေခၚသံနဲ႔ “ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့”ဆိုတဲ့ေခါင္းေဆာင္သာရွိ လမ္းမေတြေပၚျပန္မတက္လာဘူးလို႔ ဘယ္သူမွ ကံေသကံမ မေျပာနိုင္တဲ့အေနအထား။ ဘာေခါင္းေဆာင္မွ(လူအေကာင္လိုက္ႀကီး)မရွိပဲနဲ႔ေတာင္ တျပည္လံုးထြက္လာၾကေသးတာပဲ။

မွတ္ပံုတင္ေျမေပၚနိုင္ငံေရးပါတီေတြထဲမလည္း(လူပုဂၢိဳလ္ဆိုင္ရာလို႔ သူတို႔ဆိုတဲ့ပုဒ္မတခ်ိဳ႔ကလြဲလို႔) အေျခခံမူတခ်ိဳ႔ကို ျပင္ခ်င္တဲ့သေဘာထားရွိၾကတယ္။ အန္င္အယ္လ္ဒီက ကန္ထြက္/စင္ထြက္လာသူေတြ၊ လူေဟာင္းလက္ေဟာင္းေတြ၊ လူသစ္လက္သစ္ေတြ၊ ပါတီဘုစုခရုေတြလည္း ျပင္မယ္ဆိုသံေပးတယ္။ ႀကံ့ဖြံ႔ကေတာင္ မျပင္ရင္မျဖစ္ေတာ့မွန္း(လႊတ္ေတာ္နဲ႔အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းပံုခံုရံုးကိစၥအၿငိမွာ)သေဘာေပါက္လာၾကလို႔ ျပင္ရမယ့္အခ်က္တခ်ိဳ႔ကို ျပင္ခ်င္ေနတာသိသာတယ္။ သူတို႔ဘက္က စဖို႔ခက္ေနတာလည္း အမွန္ပဲ။ ဒီေတာ့ (မႏၱေလးသႀကၤန္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္) “ညိဳျမ”လုပ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ညိဳျမက အလည္၊ ပါးတယ္။ ဘယ္သူ႔လက္ထဲကခြက္မွာ ဘာေရပါမွန္းေသခ်ာသိတယ္။

လူမ်ိဳးစုလက္နက္ကိုင္(အပစ္ရပ္ေရာ မရပ္ေရာ)အင္အားစုေတြကလည္း (ဖ်က္ၿပီး အသစ္ျပန္မဆြဲနိုင္ခင္မွာ) အလုပ္ျဖစ္နိုင္ေလာက္တဲ့ ျပင္ဆင္မႈဆိုမဆိုးဘူး လက္ခံမယ္လို႔အသံထြက္လာတယ္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဖက္ဒရယ္မူနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္ျဖစ္လာဖို႔ ဖြဲ႔စည္းပံုကိုအဓိကေထာက္ျပၾကသလို ျပင္နိုင္ေရးဟာ ဗမာ့လက္ငင္းနိုင္ငံေရးရဲ့အခရာဆိုတာ အတိအလင္းေျပာလာၾကတယ္။ ဆိုေတာ့ လူမ်ိဳးစု (ဗမာေတြအပါအဝင္)အားလံုးက သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ေတြေျပာသမွ်အကုန္ မီးမေသေတာင္ ေရမ်ားေရနိုင္မီးမ်ားမီးနိုင္ျဖစ္မယ့္ သေဘာေတာ့ရွိတယ္။

စစ္တပ္ကေတာ့ေရာ။ စစ္တပ္က အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရးနဲ႔လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ(ကာ/လံု)တူရင္ တူၿပီးသားပဲ။ (စစ္တပ္ စစ္တပ္နဲ႔) အစိုးရနဲ႔မဆိုင္သလိုလို၊ သတ္သတ္သေဘာမ်ိဳးေျပာေနတာၾကားေတာ့ အံ့ၾသတယ္။ စစ္တပ္၊ ႀကံ့ဖြံ႔၊ လႊတ္ေတာ္၊ အစိုးရနဲ႔ ဘာေတြမ်ား ဘယ္လိုခြဲၾကသလဲ။ ဘယ္လိုမ်ား ကြဲေနၾကလို႔လဲ။ 
ကာ/လံုမွာ(အရုပ္-စိုင္းေမာက္ခမ္းကလဲလို႔)အကုန္ စစ္ဗိုလ္သစ္နဲ႔စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းေတြခ်ည္းမဟုတ္ဘူးလား။ မင္းေအာင္လိႈင္က အကိုႀကီးေတြ(အက်ိဳးစီးပြားတူေနေတာ့)အမိန္႔မရမျခင္း ဘာမွမလုပ္ဘူး စိတ္ခ်။ စစ္တပ္နဲ႔ အဲ့လူေတြအားလံုးနဲ႔က သပ္သပ္စီမို႔လို႔လား “စစ္တပ္သေဘာမတူရင္ ဘာမွလုပ္လို႔မရ” လို႔ ေျပာေနၾကတာက။ ကာ/လံုသေဘာမတူရင္ ဘာမွလုပ္မရလို႔ေျပာတာကမွ(ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္) နားခံသာဦးမယ္။

နိုင္ငံတကာကလည္း အလကားမတ္တင္းနဲ႔ရထားတဲ့ပြဲစားကို ပြဲၫြန္႔ေလးေတာ့ စစ္အုပ္စုဘက္က ေပးေစ့ခ်င္တယ္။ ဥေရာပသမဂၢကဆို သိကၡာအပဲ့ခံၿပီး ေျဗာင္ထုတ္ေျပာတဲ့အထိကိုျဖစ္လာတယ္။ အန္ကယ္ဆမ္ကလည္း အိမ္ျဖဴေတာ္ေခၚေက်ာသပ္ေပးေပမယ့္ ေယာက္မျမင္းစီးထြက္လာတဲ့သမီးမို႔ နည္းနည္းေတာ့မ်က္နွာပူပံုေပၚတယ္။ သူ႔လည္း အမႈတြဲျဖစ္မွာစိုးတယ္။ ဒါနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပံုကိစၥ မေျပာခ်င္ေျပာခ်င္ ေျပာလာတယ္။ အဖ်က္ခံရရင္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္နဲ႔အၾကည့္ရလည္းဆိုးမယ္ဆိုေတာ့ ျပင္ေပးလိုက္ပါလို႔ သာသာထိုးထိုးေလးေျပာလာရတယ္။ ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ ျပင္ေရးဘက္ အားလံုးလိုလို ယိုင္လာၾကတယ္။ ထီးလိုမင္းလိုျဖစ္လာတယ္လို႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရဘူး။

အင္န္အယ္လ္ဒီမွာက ျပင္တာေတာ့ဟုတ္ၿပီ ဘာနဲ႔ျပင္မွာလဲ ဘယ္ပံုျပင္မွာလဲဆိုတာက "မူ" တိတိက်က်မရွိဘူး။ သူ႔ရပ္ခံထားတဲ့ပံုစံနဲ႔ဆို လႊတ္ေတာ္ထဲကျပင္တာကလြဲလို႔ ဘာမွမရွိဘူး။ အဲ့ဒီနည္းက ေဘးလူမေျပာနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ေရးခဲ့သူေတြေတာင္ ျပင္ဖို႔လြယ္တာမွ မဟုတ္တာ။ ဒါဆို လႊတ္ေတာ္ျပင္ပ(လူထုတိုက္ပြဲနည္း)နည္းနဲ႔ သြားမလားဆိုေတာ့ သြားမယ့္ပံုမေပၚဘူး။ မေပၚတဲ့အျပင္ ဘာလုပ္လာသလဲဆိုေတာ့ လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာတဲ့လူထုအသံကို ကိုယ့္လက္ထဲသိမ္းၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲတင္သြင္းဖို႔ႀကံရြယ္တယ္။ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ လူထုဘက္ စိတ္ ျပန္လည္လာတဲ့သေဘာမို႔ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာလို႔ဆိုၾကတယ္။ ကိုယ္ေရးႀကံဳမွ လူထုဘက္မ်က္နွာျပန္မူတာဟာ လကၡဏာေကာင္းလို႔ေျပာဖို႔ေတာ့ ခက္မယ္ထင္တာပဲ။ လူထုဘက္က ရပ္တည္၊ လူထုနဲ႔လက္တြဲ၊ လူထုအတြက္တိုက္ပြဲဝင္ေပးတာမ်ိဳးထက္ လူထုေခၚၿပီး ကိုယ့္ေထာက္ခံေရးေလာက္ပဲသံုးခ်င္တာဟာ လူထုအက်ိဳးကိုေဆာင္တယ္လို႔ေျပာဖို႔လြယ္မယ္မထင္ဘူး။ လူထုဘက္ကလည္း ဘာမ်ားလုပ္ေတာ့မလဲ၊ ဘာမ်ားျဖစ္ေတာ့မလဲနဲ႔ တက္လာတဲ့အရွိန္ေသသြားတယ္။ ဇက္အသပ္ခံလိုက္ရတဲ့၊ ဇက္အခြံ႔ခံလိုက္ရတဲ့ျမင္းလို တန္႔သြားတယ္။

ဒီတင္ ရွစ္ပူး-ၿငိမ္း/ပြင့္ထဲက ကိုကိုႀကီးတို႔ မင္းေဇယ်တို႔ မီးတက်ည္က်ည္ျဖစ္လာတယ္။ ဒီတင္ မီးတက်ည္က်ည္ေတြကိုဟန္႔ဖို႔ “ေဒၚစုလမ္းကို အျပည့္အဝဝိုင္းေထာက္ခံၾက”ဆိုတဲ့အသံ ထြက္လာတယ္။ ခက္တာက ေဒၚစုကလည္း ဘယ္လမ္းသြားမယ္မွန္းမသိေသး။ လိုင္းကလည္း မရွင္းေသး။ နတ္စစ္သည္ေတြလည္း စစ္မေရာက္ေသး။ အသုရာနဲ႔သိၾကားမင္းလည္း ဘာမွေတာ့မျဖစ္ေသးဘူးထင္တာပဲ။
ဒီဇင္ဘာ ၂၂၊ ၂ဝ၁၃ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)