အမိန္႔ရဆႏၵအေပၚ အိုဗာဗ်ဴး (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

အမိန္႔ရဆႏၵအေပၚ အိုဗာဗ်ဴး (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ) ဒီဇင္ဘာ ၃၁။ ၂ဝ၁၃ 
ေသနတ္ခါးထိုးၿပီး ဥပေဒကဲ့သို႔အာဏာတည္ေသာ အမိန္႔နွင့္ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္သည့္အခါ လက္နက္ကိုင္ ခုခံျခင္းျဖင့္ေတာ္လွန္ၾကသည္။ ဤကိစၥ တရားပါသည္။ ေသနတ္ေနာက္ေက်ာဝွက္ၿပီး အာဏာကဲ့သို႔တင္းက်ပ္ေသာ ဥပေဒျဖင့္ ဖိစီးႀကီးစိုးသည့္အခါ ဥပေဒတြင္းမွဆန္႔က်င္ တိုက္ပြဲဝင္ရသည္။ ဤကိစၥလည္း တရားပါသည္။ (နိုင္တာ မနိုင္ေသးတာခနထား)ေတာ္တည့္ မွန္ကန္၍ ”တရား”ရွိသျဖင့္”ကူ”သူလည္းမ်ားပါ သည္။ မည္သူမ်ွ မရယ္ေမာမေလွာင္ေျပာင္ေလွာင္ဝံ့ပါ။ ယခုက ကူသူနည္းေနသည့္အျဖစ္။ ေနာက္ကြယ္မွာ ၿပံဳးစိစိလုပ္ေနၾကသည္လားပင္ မေျပာတတ္ပါ။

၂ဝ၁ဝ ေနာက္ပိုင္း ေရႊျပည္ႀကီး၏နိုင္ငံေရးသည္ အေငၚတူးခ်င္စရာျဖစ္ေနသည္ထင္ပါသည္။ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ေလးစားလိုက္နာ ပါမည္ဟု တရားဝင္က်မ္းက်ိန္ကတိျပဳၿပီးေနာက္ ထိုဥပေဒစိုးမိုးေရးအား ကူပံ့ရင္း ျပင္မည္ဟုေျပာျခင္းမွာ အေတာ္အၿမီးအေမာက္မတည့္သည့္ကိစၥျဖစ္ပါသည္။ ထိုဥပေဒက ျပင္သာေျပာင္းသာမို႔ဆိုလ်ွင္လည္း ႀကံဖန္ေျဖရေသးသည္။ ခုက ထိုသို႔မဟုတ္။ မဟုတ္သျဖင့္ ကိုယ့္ရႉးကိုယ္ပတ္၊ ပဒိုင္းသီးဇာတ္လမ္းနွင့္ က်မ္းစူးေလသလားဟု ထင္ခ်င္စရာျဖစ္လာပါသည္။

အတိုက္အခံနိုင္ငံေရးပါတီႀကီးက လႊတ္ေတာ္ထဲဝင္တာအတိုက္အခံလုပ္ဖို႔မဟုတ္ဟုေျပာသလို လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌႀကီးကလည္း လႊတ္ေတာ္ထဲလာၿပီး နိုင္ငံေရးစကားေတြမေျပာပါနွင့္ဟုဆိုသည္။ လက္နက္ခ်လ်ွင္အရိုးအရင္းနွင့္စားၾကြင္းစားက်န္တခ်ိဳ႔ရၿပီး၊ ကားပါမစ္နဲ႔လဲဖို႔ လက္နက္လက္က်န္မ်ားလည္း အလွ်ိဳအလွ်ိဳေခါင္းျပဴလာသည္။ ဤတြင္ အလဲအထပ္နွင့္အတူ အေျပာင္းအလဲမ်ားလည္း ျမန္လာပါသည္။ ထို အလဲအထပ္နွင့္အေျပာင္းအလဲစီးေၾကာင္းထဲမဝင္ဆန္႔သူမ်ားမွာ ေဘးထိုင္ဘိုင္က် ဘုေျပာေနသူမ်ားျဖစ္ပါသည္။

ေလာေလာဆယ္မွာကိုပင္ ေငါ့ခ်င္စရာကို႔ရို႔ကားယားအျဖစ္နွင့္ ေတြးခ်င္စရာအဆီအေငၚမတည့္မႈတစ္ခုကို ထပ္ျမင္ရပါသည္။ ရွစ္ပူး-ၿငိမ္း/ပြင့္တို႔က အမိန္႔မရပဲဆႏၵျပလွ်င္ဖမ္းသည့္ ပုုဒ္မ ၁၈ အပါအဝင္ ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံနွင့္မကိုက္ညီသည့္ဥပေဒမ်ားကိုဖ်က္သိမ္းေစ့ခ်င္၍ ဆႏၵျပခြင့္အမိန္႔သြားေတာင္းခံသည့္ကိစၥျဖစ္ပါသည္။ ယင္းဥပေဒပုဒ္မ်ားမရွိေစလိုျခင္းအား နားလည္ေသာ္လည္း ဆႏၵကို”အမိန္႔ရျပခ်င္”သည့္ ယင္းတို႔၏ နိုင္ငံေရးအျပဳအမူကိုမူနားလည္ဖို႔ ခက္သြားပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ သူတို႔သည္ လြတ္လပ္စြာဘယာစီယာမဝတ္ဆင္ေရးအဖြဲ႔မဟုတ္သလို ကိုယ္လံုးတီးေနရေရးေတာင္းဆိုျခင္းလည္းမဟုတ္သည့္အတြက္ျဖစ္ပါသည္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲကို ဉာဏ္မီသေရြ႔ေတြးၾကည့္ေသာ္ ဆႏၵျပသူေတြတရုန္းရုန္းနွင့္ ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရလူအုပ္ႀကီးျဖစ္ကာ ဗရမ္းဗတာေတြျဖစ္ကုန္မွာစိုးတာလည္း ပါနိုင္သည္။ မလိုသူေတြဝင္ေႏွာင့္ မွာေၾကာက္တာလည္း ပါနိုင္သည္။ အဖမ္းခံရမွာစိုးတာလည္းျဖစ္နိုင္သည္။ ဥပေဒေလးစားလိုက္နာသည့္ နိုင္ငံႀကီးသားမ်ားျဖစ္ခ်င္ တာလည္း ပါခ်င္ပါမည္။ ဒါမွမဟုတ္ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္လိုက္နာက်ိဳးႏြံသလို နိုင္ငံသားတိုင္းအား တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးေအာက္တြင္ ၿငိမ္ဝပ္စြာေနေစလိုသည့္ ”ေစတနာနွင့္စံနမူနာ”ျပလို ၍လည္း ျဖစ္နိုင္ပါaေသးသည္။

ထိုေစတနာနွင့္စံနမူနာ အရာမထင္ခင္မွာပင္ သမၼတအမိန္႔ျဖင့္ ထိုဥပေဒမ်ားေၾကာင့္ ေထာင္က်ေနသူ၊ အမႈရင္ဆိုင္ေနရသူမ်ားအားလႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ထိုဥပေဒမ်ားဖ်က္ေပးျခင္းမဟုတ္မွန္း လူတိုင္း ကြဲျပားၾကပါသည္။ ေထာင္ထဲရွိ နိုင္/က်ဥ္းလက္က်န္မ်ား“ရံုခါ”သည့္ သေဘာျဖစ္ပါသည္။ လြတ္လာၾကသည့္အတြက္ ေကာင္းပါသည္။ ၄ဝ၁/၁ “ေျခမန္းကြင္းစြပ္လႊတ္”တာ ဟုတ္/ဟုတ္ မေျပာတတ္ပါ။ ေျခမန္းကြင္းမပါလည္း ထိုဥပေဒပုဒ္မ်ားျဖင့္ အခ်ိန္မေရြးျပန္ဖမ္းနိုင္သျဖင့္ စိတ္ေအးစရာအေၾကာင္းမရွိဟုထင္ပါသည္။ တခ်ိဳ႔က ဒါကို စစ္အုပ္စုက ရွစ္ပူးတို႔အေပၚ အေက်ာျဖင့္နိုင္ငံေရးလက္ဦးမႈယူလိုက္သည္ဟုဆိုၿပီး တခ်ိဳ႔ကေတာ့ ပုဒ္မ ၁၈ အပါအဝင္ ပုဒ္မတခ်ိဳ႔ဖ်က္ေရးမွ ျပင္ေရးဘက္ လည္သြားရန္(သို႔)တည္သြားရန္ပင္းႀကံျခင္းဟု ဆိုပါသည္။ ေသခ်ာသည္မွာ(ေလာေလာဆယ္ေတာ့)ထိုပုဒ္မေတြ“အဖ်က္မခံနိုင္” ဆိုသည္ကို အတိအလင္းခ်ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္လိမ့္မည္။ ဒါဆို ရွစ္ပူးတို႔ ဘယ္ေျခလွမ္းၾကမည္နည္းဆိုသည္က “ေတြးၾကည့္ခ်င္စရာအဆီအေငၚမတည့္မႈ” ျဖစ္လာပါသည္။

နိုင္/က်ဥ္း ရံုမခါမီက ပုဒ္မ ၁၈ ကို တနည္းနည္းျဖင့္ဖ်က္သိမ္းေပးမည္ဟူသည့္အသံ တစ္သံ ႀကိတ္ထြက္ခဲ့ပါသည္။ တိုးတိုးတိတ္တိတ္မို႔ လူတခ်ိဳ႔ နားစြန္နားဖ်ားပင္မၾကားလိုက္ၾကဟုထင္ပါသည္။ လူတခ်ိဳ႔ကမူ ဤသတင္းဟုတ္ခဲ့လွ်င္ ရွစ္ပူးေတြနဲ႔စစ္အုပ္စု နိုင္ငံေရးလက္သိပ္ထိုး၊ နိုင္ငံေရးလက္ဝါးရိုက္၊ ႀကိတ္ဝိုင္းနိုင္ငံေရးမသမာမႈျဖစ္မည္ဟုထင္ေၾကးေပးသလို  သကၤာမကင္းမွန္းဆၾကသည္လည္းရွိခဲ့ပါသည္။ အမွန္က ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံေရးတြင္ ႀကိတ္ဝိုင္းယဥ္ေက်းမႈနွင့္နိုင္ငံေရးေျခပုန္းခတ္ျခင္းဆိုသည္မွာ စကားလုပ္ပင္ေျပာေနရမည့္အရာမဟုတ္ပါ။  ခု ထို ပုဒ္မေတြမဖ်က္ဘူးဆိုေတာ့ အရင္ထင္ေၾကးနွင့္ မွန္းဆခ်က္မ်ား ထိုက္သေလာက္ရွင္းသြားၿပီဟုဆိုရမည္ထင္ပါသည္။ ရွစ္ပူးတို႔လည္း သကၤာထြက္ရွင္းစရာ မလိုေတာ့ပါ။ ႀကိတ္ဝိုင္းေလးနွင့္ ၫွိၾကည့္သည္ဆိုေစဦး သဲထဲေရသြန္သည့္ကိစၥျဖစ္သြားၿပီဟုဆိုရပါမည္။ 

ျပန္ေကာက္ၾကည့္ပါမည္။ ထို ပုဒ္မေတြ မဖ်က္ဘူး အဖ်က္မခံနိုင္ဘူးဆိုလွ်င္ အမိန္႔ရဆႏၵျပခ်င္သူတို႔ အဖို႔ ျပင္ေပးပါဟုေမတၱာရပ္ခံဖို႔ လမ္းတလမ္း လက္က်န္ေတာ့ရွိေသးသည္ထင္ပါသည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ အစိုးရလည္းနွစ္သက္ပါလိမ့္မည္။ “ဘာမွလုပ္မရတဲ့အတူတူ”တို႔ “ရသေလာက္ယူထား”တို႔ “ျဖည္းျဖည္း ျဖည္းျဖည္းျခင္းသြားတာေပါ့”တို႔ “ဒီမိုကေရစီေသြးနုသားနု”တို႔ “ေနာက္ေၾကာင္းမျပန္ ရေလေအာင္”တို႔ စသည္ျဖင့္စကားလံုးေပါင္းစံုျဖင့္ မိႈင္းအဝတိုက္ခံ၊ တေစၦအေျခာက္ခံထားရသည့္ လူထုကိုလည္း ေခၽြးသိပ္ေပးရာေရာက္လိမ့္မည္ထင္သည္။ ဆိုေတာ့ ထီးလိုမင္းလိုျပင္ဆင္ေရးလမ္းေၾကာင္း ေပၚလာပါေတာ့သည္။

ေကာင္းပါၿပီ။ ျပင္ဆိုလွ်င္ ဘာေတြျပင္ၾကမည္နည္း။ ဘယ္ပံုျပင္ဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံမည္နည္း။ ဘာေတြျပင္မလဲ အရင္ေတြးၾကည့္ပါမည္။ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုနည္းတူ အေျခခံမူေတြအထိခံမွာမဟုတ္ပါ။ “၏”မွ”သည္”ေလာက္ ျပင္လည္း အျမင္မေတာ္ပါ။ ဒါဆို ဘာေတြျပင္မလဲ အရင္က ဆႏၵျပခြင့္ကို ဘယ္ႏွရက္ႀကိဳတင္ေတာင္းခံရသည့္ေနရာမွာ ခု ဘယ္ႏွရက္တိုးေပးပါ။ ဥပမာ-အရင္က ခြင့္ျပဳမိန္႔ကို ၁ဝ ရက္ႀကိဳ ေတာင္းရသည္ကို ခု ၂ ရက္ေလာက္နဲ႔ၿပီးေအာင္လုပ္ေပးပါ။ အရင္က ခြင့္ျပဳမိန္႔ကို ဘယ္အဆင့္အာဏာပိုင္အထိတင္ရတာကို ခု ဘယ္အဆင့္ အာဏာပိုင္ေလာက္နဲ႔တင္ ၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးပါ။ အရင္က ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေန႔ႀကီးရက္ႀကီးေတြမို႔ခြင့္မျပဳတာကို ခုေတာ့ ဘယ္ေန႔ႀကီး ရက္ႀကီးေတြေလာက္ေတာ့ ဘယ္လိုေနရာမ်ိဳးမွာ ခြင့္ျပဳဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ အရင္က လူဘယ္နွေယာက္ျပမယ္ဆိုတာ ႀကိဳေျပာရမွာကို ခု ျပမယ့္လူစာရင္းမတင္ရေအာင္လုပ္ေပးပါ စသည္တို႔အျပင္ အရင္က ေထာင္ တစ္လ ခ်လွ်င္ ခု ေထာင္ (၁၅)ရက္ေလာက္ထားပါ။ အရင္က ေငြ တစ္ေထာင္ဒဏ္တပ္ရင္ ခု ေငြ ငါးရာေလာက္ထားပါ။ အရင္က ေထာင္ဒဏ္ေငြဒဏ္နွစ္ရပ္လံုးဆို ခု တရပ္ေလာက္ေတာ့ထားပါ စသည္မ်ား ျဖစ္လာနိုင္ပါသည္။

ေနာက္တခ်က္က ဘယ္ပံုျပင္ကိစၥျဖစ္ပါသည္။ (မလႊဲမေရွာင္သာအေျခအေနနွင့္ ေဘးၾကပ္ နံၾကပ္ျဖစ္ေနေစဦး)ျပင္စရာရွိသည့္အခါတိုင္း၊ နံမည္ေကာင္းယူစရာရွိသည့္အခါတိုင္း အျခားသူမ်ားေၾကာင့္လုပ္ရျခင္းမဟုတ္ပဲ မိမိတို႔စိတ္ေစတနာအေလွ်ာက္လုပ္ေပးရသည္ဟူေသာ စစ္အုပ္စု၏ဉာဥ္ကို ဤေနရာတြင္မျဖစ္မေနထည့္စဥ္းစားရမည္ထင္ပါသည္။ ဤအေပၚတြင္ ျပင္နည္းလာပါလိမ့္မည္။ “အျပင္က မျပင္နဲ႔၊ ျပင္ခ်င္ရင္ လႊတ္ေတာ္ထဲကတဆင့္သြား၊ လႊတ္ေတာ္ျပန္အစမွာ သက္ဆိုင္ရာကတဆင့္တင္၊ ေကာ္မတီဖြဲ႔ေပးမယ္။ သံုးသပ္ၿပီးတဲ့အခါ ျပင္ၾကတာေပါ့”အခ်ိဳးပဲ ခ်ိဳးသြားလိမ့္မည္ေတြးမိပါသည္။ ကံေကာင္းလွ်င္ ထိုဥပေဒပုဒ္မမ်ားအား ထိုနည္းႏွင္ႏွင္ျပင္ေရးအတြက္ တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးဦးမွ အဆိုတင္ခ်င္တင္လာပါလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္လည္း “ျပင္ေရးအဆိုတင္ၾကပါ”ဟု လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌႀကီးက "ဟ"ေပးၿပီး ႀကံ့ဖြံ႔အမတ္တဦးဦးကတင္ပါလိမ့္မည္။ ဤလမ္းအတိုင္းသြားမည္ဆိုလွ်င္ ရွစ္ပူးတို႔ တင္းတိမ္ေလမည္လား။ သို႔မဟုတ္ ရွစ္ပူးတို႔ကိုယ္တိုင္ကပင္ ဤလမ္းအတိုင္းသြားေပးဖို႔ ေၾကာင္းလမ္းေလမည္လား။ သို႔မဟုတ္ (ေျပာေနၾက ကာလေပၚစကားအတိုင္း ျပည္သူမနာေအာင္ အေကာင္းဆံုးေရြးခ်ယ္လုပ္ေဆာင္သြားမည္)ဟူသည့္ ဓါတ္ျပားေဟာင္းကို ပူးေပါင္းဖြင့္ျပၾကဦးမည္လားေတာ့ ယတိျပတ္ေတာ့မေျပာနိုင္ေသးပါ။ လမ္းကေတာ့ ပြင့္ေနပါသည္။

နိုင္ငံေရးသေဘာတြင္ အေပးအယူအေလွ်ာ့အတင္း ရွိရပါသည္။ ဘယ္ေလာက္ေပး၍ ဘယ္ေလာက္ယူဆိုသည္မွာ အင္အားက ဆံုးျဖတ္ပါသည္။ အင္အားမွာ လူထုျဖစ္ပါသည္။ ဘာ့ေၾကာင့္ေလွ်ာ့ရသည္ဆိုေစဦး ”မူ” ေတာ့ ရွိပါသည္။ ေျပလည္ခ်င္ေဇာႀကီး၍ (သို႔) အားနည္း၍ ”မူ”ဖ်က္ၿပီး ေအာက္ေစ်းနွင့္လိုက္လွ်င္ နိုင္ငံေရးေအာက္ေၾကးနွင့္တင္းတိမ္ရတတ္ပါသည္။