ဖက္ဆစ္္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ သခင္ဗဟိန္း ေအာင္ျမင့္ဦး (မဟာဝိဇၨာ)-

ကိုဗဟိန္း၊ သခင္ဗဟိန္း၊ ရဲေဘာ္ဗဟိန္း၊ ေျပာက္က်ားေခါင္းေဆာင္ ဗဟိန္း

ဖက္ဆစ္္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ သခင္ဗဟိန္း
-ေအာင္ျမင့္ဦး (မဟာဝိဇၨာ)-

ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးလို႔ ဆိုလိုက္ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္း၊ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္တို႔ အေၾကာင္း၊ ဗမာ့တပ္မေတာ္ အေၾကာင္း၊ တုိက္ပြဲမ်ားအေၾကာင္း အစရွိသည့္တို႔ကိုသာ ေရးသားခဲ့ၾက၊ ေျပာဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ ဖက္ဆစ္တို႔ကို ေတာ္လွန္လိုစိတ္ရွိလာေအာင္၊ ဖက္ဆစ္တို႔ရဲ႕ အတြင္းသ႐ုပ္နဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အက်င့္စ႐ိုက္ေတြကို ျပည္သူလူထု နားလည္လာေအာင္၊ ေတာ္လွန္ေရး သေဘာတရားကို သိရွိလာေအာင္ ေဟာေျပာပို႔ခ်မႈ၊ စနစ္တက် စည္း႐ံုးတတ္မႈ၊ ေတာ္လွန္တတ္မႈတို႔ကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေတြကို ေရးသားေဖာ္ျပမႈဟာ အင္မတန္ နည္းပါးေနပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ စစ္ေရးဆိုတာ ႏုိင္ငံေရး လက္ေအာက္ခံပါပဲ။ စစ္ေရးကို ဦးေဆာင္သြားတာ ႏိုင္ငံေရးပါပဲ။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္မွာ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုး ပါဝင္ဆင္ႏႊဲခဲ့တဲ့ ဖက္ဆစ္ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးမွာ ျပည္သူလူထုကို ဖက္ဆစ္ ဆန္႔က်င္ေရး သေဘာတရားေတြးကို နားလည္လာေအာင္၊ စနစ္တက် ေတာ္လွန္တတ္လာေအာင္ ႏိုင္ငံေရးနည္းအရ စည္း႐ံုးပို႔ခ်လမ္းညြန္ျပခဲ့တဲ့ သခင္ဗဟိန္းရဲ႕ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

သခင္ဗဟိန္းကို စစ္ကိုင္းခ႐ိုင္ အင္းဝၿမိဳ႕မွာ ျမန္မာသကၠရာဇစ္ ၁၂၇၉ ခုႏွစ္ ဝါဆိုလဆန္း ၉ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ အဘ ပြဲစားႀကီးဦးမွင္၊ အမိပြဲကေတာ္ ေဒၚေဒၚဦးတို႔မွ ဖြားျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ငယ္စဥ္အခါက အင္းဝၿမိဳ႕မူလတန္းေက်ာင္းမွ ေလးတန္း ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး မႏၲေလးၿမိဳ႕ အမ်ဳိးသား အထက္တန္းေက်ာင္းကေန အဂၤလိပ္္-ျမန္မာ ဆယ္တန္း စာေမးပြဲကို အဂၤလိပ္၊ ျမန္မာစာ၊ ရာဇဝင္ ဘာသာရပ္မ်ားနဲ႔ ဂုဏ္္ထူးဆြတ္ခူး ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ အထက္တန္း ေက်ာင္းသား ဘဝကတည္းက ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ ခ်စ္ၾကည္ေလးစားမႈကိုခံရၿပီး ေပၚေပါက္လာသမွ် ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပံုမ်ားမွာ ေရွ႕တန္းကေန မားမားမတ္မတ္ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဆယ္တန္း ေအာင္ျမင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ စိုက္ပ်ဳိးေရး ေကာလိပ္သိပၸံေက်ာင္းကို ေျပာင္းေရႊ႕ၿပီး
ပညာသင္ၾကားခဲ့တယ္။ အိုင္ေအ စာေမးပြဲမွာ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး ပထမရၿပီး ပါဠိ ဘာသာ ဂုဏ္ထူး ဆြတ္ခူးခဲ့ပါတယ္။ အိုင္ေအ အထက္တန္းပညာမ်ားကို သင္ၾကားေနစဥ္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ စိုက္ပ်ဳိးေရး ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ ဥကၠ႒အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။

ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၉၈ ခုႏွစ္မွာ ကိုဗဟိန္း တေယာက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ကို ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘီေအေအာက္တန္းပညာကို သင္ၾကားေနစဥ္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ကို ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘီေအေအာက္တန္းပညာကို သင္ၾကားေနစဥ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား သမဂၢ ဥကၠ႒အျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ျခင္း ခံခဲ့ရခဲ့ပါတယ္။

ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃ဝဝ ျပည့္ႏွစ္မွာ အထက္ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရနံေျမမွာ လူတန္းစားတုိက္ပြဲ
အသြင္ကူးေျပာင္းၿပီး ေရနံေျမ အလုပ္သမားသပိတ္ႀကီး ျဖစ္ပြားခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္ကို
ခ်ီတက္အေရးအဆို ေအာင္ပြဲခံႏိုင္ေရးအတြက္ ကိုဗဟိန္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက ဝင္ေရာက္ကူညီခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့အတြက္ ကိုဗဟိန္းကို မေကြးၿမိဳ႕ ေရနံေျမ အလုပ္သမားသပိတ္တပ္သားမ်ားကို တရားေဟာေနစဥ္ “ျမင္းခြာ တခ်က္ေပါက္ရင္ မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေစရမယ္” လို႔ ရဲရဲေတာက္စကား ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ကိုဗဟိန္း ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္းပါပဲ၊ ၁၃ဝဝ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုႀကီး ေပၚေပါက္လာၿပီး သပိတ္မီးဟား တႏိုင္ငံလံုး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္သြားတဲ့အထိ ျပန္႔ပြားသြားခဲ့ရပါတယ္။

၁၃ဝဝ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုႀကီး ၿပီးဆံုးသြားတဲ့အခါ ဗမာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသား သမဂၢ ညီလာခံႀကီးတခုကို က်င္းပခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီ ညီလာခံႀကီးက ကိုဗဟိန္းကို ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဥကၠ႒အျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ကမာၻ႔ႏိုင္ငံေရး၊ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနတို႔ေၾကာင့္
ဘီေအအထက္တန္း စာေမးပြဲကို မေျဖဆိုႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးအတြင္းသို႔
ဝင္ေရာက္ခဲ့ၿပီး “သခင္”အမည္ကိုခံယူကာ သခင္ဗဟိန္း ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ႀကီး ျဖစ္လာတဲ့အခါ ေျမေအာက္ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံု စာတမ္း၊ မီးပြား စာေစာင္၊ ဗမာ့ေတာ္လွန္မႈ စာတမ္းမ်ားကို လွ်ဳိ႕ဝွက္ ေရးသားထုတ္ေဝခဲဲ့တယ္။

မ်ားမၾကာမီ နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရရဲ႕ ဖမ္းဆီးမႈကိုခံခဲ့ရၿပီး မႏၲေလးေထာင္ ပြင့္သြားေတာ့မွ သခင္ဗဟိန္းလည္း လြတ္ေျမာက္လာ ခဲ့ရတယ္။ ေထာင္မွ လြတ္ေျမာက္လာၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ သခင္ဟိန္းဟာ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ သခင္ဗဟိန္းဟာ တဖက္ကလည္း ဂ်ပန္ေခတ္ ဗမာအစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ ႏိုင္ငံေရးျခား ဝန္ႀကီး သခင္ႏုရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ ဒုတိယအတြင္းဝန္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။

ဂ်ပန္ေခတ္ကာလတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဂြတၱလစ္ရပ္ကြက္ရွိ ဒုိ႔ဗမာ ဆင္းရဲသားအစည္းအ႐ံုး ႒ာနခ်ဳပ္႐ံုးသည္ ဖက္ဆစ္စနစ္ ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ရန္ အေကာင္းဆံုး ေနရာဌာနတခုပါပဲ။ တို႔ဗမာ ဆင္းရဲသား အစည္းအ႐ံုးဆုိတာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၊ သခင္ျမ ေခါင္းေဆာင္ေသာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး၊ သခင္ထြန္းအုပ္၊ သခင္ဗစိန္ ေခါင္းေဆာင္ေသာ တုို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးႏွင့္ ေဒါက္တာဘေမာ္ ေခါင္းေဆာင္ေသာ ဆင္းရဲသား ဝံသာႏုအဖြဲ႔တို႔ ပူးေပါင္းဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ အဖြဲ႔ပါပဲ။ ဂ်ပန္ေခတ္၏ တခုတည္းေသာ တရားဝင္ ႏုိင္ငံေရးဖြဲ႔အစည္းဆိုရင္ မမွားပါဘူး။

ဒို႔ဗမာ ဆင္းရဲသားအစည္းအ႐ံုး ဌာနခ်ဳပ္သို႔ သခင္ဗဟိန္းသည္ မၾကာခဏ လာေလ့ရိိွၿပီး ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ရန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ခဲ့တယ္။ သခင္ျမအိမ္မွ အျပန္ တညတြင္ ဒို႔ဗမာဆင္းရဲသား အစည္းအ႐ံုးဌာန ခ်ဳပ္သို႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ဖက္ဆစ္တို႔၏ဒဏ္ကို လူေတြ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ေနၾကေၾကာင္း၊ အေရွ႕႐ိုးမရွိ ကရင္လူထုမွာ ဖက္ဆစ္တို႔၏ ညႇဥ္းပမ္းႏိွပ္စက္မႈကို အလူးအလိမ့္ ခံေနရေၾကာင္း၊ တပ္မေတာ္တြင္း၌လည္း တိုင္းအသီးသီးတြင္ ဖက္ဆစ္ ဆန္႔က်င္ေရး စိတ္ဓာတ္မ်ား၊ ေတာ္လွန္လိုေသာ စိတ္ဓာတ္မ်ား ေပါက္ကြဲလုဆဲဆဲ ျဖစ္ေနၾကေၾကာင္း လူႀကီးေတြကလည္း အဲဒီအေျခအေနကို သိရွိခဲ့ၾကၿပီး အခ်င္းခ်င္း ညိွႇႏိႈင္းလို႔ရတန္သေလာက္ ရခဲ့ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေတာင္ငူနယ္က အေျခအေနကို သိခ်င္ေၾကာင္း လာေရာက္ေမးျမန္းခဲ့ၿပီး ေတာင္ငူဘက္ကို ဆင္းဖို႔စီစဥ္ခဲ့တယ္။

ေတာင္ငူဘက္သို႔ မဆင္းမီ သခင္ဗဟိန္းဟာ သူ႔ရဲ႕ ဇနီးသည္ မခင္ႀကီးနဲ႔ သခင္ဗသိန္းတင္ တို႔ကို ေခၚယူၿပီး ကြမ္းျခံကုန္း ၿမိဳ႕နယ္ အင္ဂလံုး ရြာကေလးသို႔ သြားေရာက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီရြာကေလးမွာ သခင္စိုးနဲ႔ အျခားရဲေဘာ္မ်ားကို ေတြ႔ဆံုခဲ့ၿပီး ရက္ေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္ သေဘာတရားေရးရာ သင္တန္း တက္ခဲ့ၾကတယ္။ ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ၿပီး ၁၅ ရက္ခန္႔အၾကာ သူေနထိုင္ေသာ သခင္ႏုေနအိမ္မွ သူတို႔လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဖက္ဆစ္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ေတာင္ငူနယ္ဘက္ကို ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။

ပဲခူးၿမိဳ႕ စံျပတပ္ရင္းမွာ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၄ ရက္ေန႔ကေန ၇ ရက္ေန႔အထိ က်င္းပခဲ့တဲ့ အစည္းအေဝးက ဖက္ဆစ္တိုက္ဖ်က္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို အေဝးက ဖက္ဆစ္တိုက္ဖ်က္ေရ ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ ေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့တယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးက ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး နီးကပ္လာခ်ိန္မ်ာ ဖက္ဆစ္တို႔ကို ေတာ္လွန္ တိုက္ခိုက္ရန္အတြက္ ေတာ္လွန္ေရးစစ္တိုင္းမ်ားကို သတ္မွတ္ၿပီး တုိင္းအလုိက္ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္ခဲ့တဲ့ အခါ တိုင္း (၁) ျပည္၊ သာယာဝတီ၊ ဟသၤာတအေရွ႕အတြက္ စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္ရာမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အလိုက္ ဖက္ဆံုး အျဖစ္ သခင္ဗဟိန္းကို ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္ခဲ့တယ္။

သခင္ဗဟိန္းတို႔ လင္မယား ဖက္ဆစ္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ေတာင္ငူဘက္သို႔ လွ်ဳိ႕ဝွက္ ဆင္းလာခဲ့အခ်ိန္က ၁၉၄၄ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လဆန္းပိုင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သခင္ဗဟိန္းတို႔ လင္မယားဟာ ကိုထြန္းလိႈင္၊ မသန္းျမင့္ အမည္ႏွင့္ ကိုယ္ေရာင္ ေဖ်ာက္ေနခဲ့ၾကတယ္။ ေမာ္လၿမိဳင္မွ ေရာက္လာေသာ ကုန္သည္လင္မယားအသြင္ႏွင့္ ဖက္ဆစ္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ေတာင္ငူ နယ္တဝိုက္တြင္ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဖက္ဆစ္တို႔၏ ဖိႏိွပ္မႈေအာက္မွာ မ်က္စိကန္း၊ နားကန္း ျဖစ္ေနတဲ့ လူငယ္လူရြယ္ေတြကို မ်က္စိပြင့္၊ နားပြင့္ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ဖက္ဆစ္ လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ ထြက္ရပ္လမ္းကို ရေစခဲ့တယ္။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ အေတြးအေခၚ ေျမာ္ျမင္ေရး သေဘာတရားသစ္၊ တရားမွန္မ်ားကို အေျခခံ ၿပီး စည္း႐ံုးႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအတြက္ သင္တန္းမ်ားကို မရပ္မနား ပို႔ခ်ခဲ့တယ္။ သင္တန္းမ်ားမွာ သခင္ဗဟိန္း ပို႔ခ်ခဲ့တဲ့ ဘာသာရပ္ေတြကေတာ့…

- လြပ္လပ္ေရးေၾကညာစာတမ္း ၁ ႏွင့္ ၂

- ေတာ္လွန္ရန္ စိုင္းျပင္ၾကစို႔

- ကရင္-ဗမာေသြးစည္းေရး

- စစ္၏ နည္းသစ္မ်ား

- လွ်ဳိ႕ဝွက္ေရးကို မည္သို႔က်င့္သံုးမည္နည္း

စေသာ စာတမ္းမ်ားျဖစ္ၾကတယ္။

သခင္ဗဟိန္းဟာ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္၊ အလုပ္သမား ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သူ႔မွာ စစ္ေရးအေတြ႔အၾကံဳ လံုးဝမရွိလို႔ စစ္ေရးကို ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ သူ႔ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္မ်ားက လံုးဝ မထင္ခဲ့ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ သခင္ဗဟိန္းပို႔ခ်တဲ့ “စစ္၏ နည္းသစ္မ်ား” သေဘာတရားဟာ အရင္းရွင္ စစ္ေရးနဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ႀကီးဆန္႔က်င္ေနတဲ့ ျပည္သူ႔စစ္ အေျခခံသေဘာတရားမ်ား၊ ေျပာက္က်ား စစ္ဆင္ေရးနည္းမ်ား ျဖစ္ၾကတယ္။ အရင္တုန္းက မၾကားဖူး၊ မသိဖူးၾကတဲ့ စစ္ရဲ႕သေဘာတရားသစ္မ်ား၊ နည္းပညာသစ္မ်ား ျဖစ္ၾကတယ္။

ဖက္ဆစ္ ေတာ္လွန္ေရးကာလအတြင္း ရရွိခဲ့တဲ့ ျပည္သူ႔စစ္ပြဲရဲ႕ ေအာင္ပြဲရလဒ္မ်ားဟာ သခင္ဗဟိန္းပို႔ခ်ခဲ့တဲ့ “စစ္၏ နည္းသစ္မ်ား” ရဲ႕ အက်ဳိးဆက္မ်ားပဲ ျဖစ္ၾကတယ္။ သခင္ဗဟိန္းရဲ႕ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖြဲ႔စည္းပံုဟာ မင္းသားဟန္ ႏုႏုနယ္နယ္ပင္ ျဖစ္တယ္။ တကယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ သခင္ဗဟိန္း ဟာ မင္းသားမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စစ္ေရးကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ေခါင္းေဆာင္မႈေပးႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ စစ္ေရး ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်က္ကို ေတာင္ငူခ႐ိုင္ ေျပာက္က်ားတို္က္ပြဲမ်ားက သက္ေသျပခဲ့တယ္။ သခင္ဗဟိန္းရဲ႕ ေနာက္ထပ္ ေအာင္ျမင္မႈတခုကေတာ့ သူကိုယ္တုိင္ ျပဳစုေရးသားၿပီး သင္ၾကားပို႔ခ်ခဲ့တဲ့ “ကရင္-ဗမာ ေသြးစည္းေရး” စာတမ္းပါပဲ။ ဒီစာတမ္းကေတာ့ သမိုင္းဝင္ စာတမ္းတေစာင္ပဲ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီစာတမ္းေၾကာင့္ အေရွ႕႐ိုးမမွာ ကရင္-ဗမာ ညီညြတ္ေရးသာမက လူမ်ဳိးစံု ညီညြတ္ေရး အင္အား ေကာင္းခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်က္ကို အေရွ႕႐ိုးမမွာရွိတဲ့ ကရင္လူမ်ဳိး အၾကီးအကဲမ်ား၊ လူထုမ်ားက ေကာင္းစြာ သိရွိနားလည္ခဲ့ၾကတယ္။ ပဲခူး႐ိုးမမွာ ကရင္-ဗမာ ခ်စ္ၾကည္ေရးဟာ သခင္ဗဟိန္းရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ ခိုင္ျမဲခဲ့တယ္။ သခင္ဗဟိန္းရဲ႕ ခ်စ္ၾကည္ေရး ေခါင္းေဆာင္မႈ သေဘာတရားကို ၾကားရ႐ံုနဲ႔ ကရင္လူထုက သခင္ဗဟိန္းကို ေလးစားခဲ့ၾကတယ္။ လူကိုယ္တိုင္ေတြ႔တဲ့ အခါ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ၾကတယ္။ အခ်ဳိ႕က ထူးထူးကဲကဲကို ခ်စ္ခင္ခဲ့ၾကတယ္။

သခင္ဗဟိန္းဟာ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုမ်ားကို ေတာ္လွန္ေရး သေဘာတရားမ်ား သင္ၾကားေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီ သေဘာတရားဟာ လူထုကို ခ်ဳပ္ကိုင္မိတာနဲ႔အမွ် ေတာ္လွန္တဲ့ အင္အားစုႀကီးတရပ္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ရတယ္။ အထက္ပါ သေဘာတရားကို ယံုၾကည္သက္ဝင္တဲ့ သခင္ဗဟိန္းအေနနဲ႔ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး သေဘာတရားမ်ားကို ေတာင္ငူခ႐ိုင္ တခုလံုး ေနရာအႏွံ႔အျပား မရပ္မနား ပို႔ခ်ခဲ့တယ္။ စိုက္ပ်ဳိးေရး ေညာင္ပင္သာရြာ၊ စစ္ေတာင္းကမ္းပါးရွိ ေမြတြင္းရြာ၊ ပဲခူး႐ိုးမ က်ီးမႏိုး ေခ်ာင္းဖ်ား စခန္း၊ ဆင္ပခ်ပ္ရြာ၊ ပဲခူး႐ိုးမ က်ီးမႏိုး ေခ်ာင္းဖ်ားစခန္း၊ ဆင္ပခ်ပ္ရြာ၊ ၾကဴအင္းရြာ၊ စစ္ေတာင္းကမ္းပါးရွိ သရက္ေတာရြာ၊ ဘြားေအစုရြာ၊ ဘုမၼတီးေတာင္ေျခရွိ ေျမာက္ငိုကုန္းရြာ အစရွိတဲ့ရြာမ်ားဟာ သခင္ဗဟိန္း သေဘာတရား ပို႔ခ်ရာ ေနရာမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ သခင္ဗဟိန္းစခန္းမွာ ဆင္ပခ်ပ္ရြားအနီး ေတာင္ေျခတြင္ ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီေနရာဟာ ေျပာက္က်ားတပ္မ်ားရဲ႕ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနရာကစၿပီး ဖက္ဆစ္မ်ားကို အလစ္ဝင္စီးဖို႔ စီစဥ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနရာကေနၿပီး ဖက္ဆစ္ ဆက္သြယ္ေရးလမ္းျဖစ္တဲ့ ကားလမ္းမ်ား၊ မီးရထားလမ္းမ်ားကို ျဖတ္ေတာက္ ပစ္ရန္ အမိန္႔ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီေနရာကေနၿပီး ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ညြန္ၾကားခဲ့တယ္။

၁၉၄၅ ခုနစ္၊ မတ္လ ၆ ရက္ေန႔ညမွာ ဗိုလ္မွဴးဗထူးဟာ ျဖဴးၿမိဳ႕နယ္ ၾကဴအင္းရြာမွာ သခင္ဗဟိန္းနဲ႔ လွ်ဳိ႕ဝွက္ ေတြ႔ဆံုခဲ့တယ္။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးကို ဆင္ႏႊဲမည့္ဆဲဆဲမွာ ဗိုလ္မွဴးဗထူးဟာ သခင္ဗဟိန္းကို ခက္ခက္ခဲခဲ လာေရာက္ေတြ႔ဆံုခဲ့ၿပီး ေတာ္လွန္ေရး ကိစၥမ်ားကို အေသးစိတ္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္။ အထက္ဗမာျပည္ တိုင္းမွဴးတဦးျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္မွဴးဗထူး အေနနဲ႔ သခင္ဗဟိန္းကို ဤမွ်အထိ တန္ဖိုးထားေလးစားၿပီး လာေရာက္ ေတြ႔ဆံုျခင္းပဲ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို ေတြ႔ဆံုၿပီး ၂ ရက္အၾကာ မတ္လ ၈ ရက္ေန႔မွစတင္ၿပီး ဗိုလ္မွဴးဗထူး ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔ကို စတင္ ေတာ္လွန္ေရး စာေစာင္ေတြဟာ အဆက္မျပတ္ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။

ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးမွာ အေသးစိတ္လုပ္ငန္းမ်ားကို ေရးခဲ့တယ္။ ကရင္-ဗမာ ေသြးစည္းေရး လုပ္ငန္းမ်ားကိုလည္း ေရးသားခဲ့တယ္။ အဲဒီစာတမ္းဟာ ဗမာ လူမ်ဳိးမ်ားအေပၚမွာ တင္ရွိေနတဲ့ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕သံသယကို ရွင္းေစခဲ့တယ္။ အိႏိၵယႏိုင္ငံမွ သခင္သိန္းေဖ (သိန္းေဖျမင့္) ေလထီးနဲ႔ ခ်ေပးတဲ့ စာအုပ္မ်ားအနက္ “ျပင္သစ္ျပည္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ” ကို ဘာသာျပန္ခဲ့တယ္။ စာအုပ္ဘာသာျပန္ပံုမွာ သူက အဂၤလိပ္စာအုပ္ကို ၾကည့္ၿပီး ဗမာလုိ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဖတ္သြားခဲ့တယ္။ ေမာင္ျမင့္ ဆိုတဲ့ ရဲေဘာ္က လက္ေရးတိုနဲ႔ ေရးခဲ့တယ္။ ဖေယာင္းစကၠဴေပၚမွာ စာရွည္ျပန္ေရးၿပီး စာကူးစက္နဲ႔ လွည့္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ ဗမာျပန္စာအုပ္မ်ား ျဖစ္လာခဲ့ၾကတယ္။ လီနင္ေရး “အစိုးႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရး” စာအုပ္ကို ဘာသာျပန္ၿပီး သေဘာတရားေရး အေျခခံရွိေသာ ရဲေဘာ္မ်ားကို သင္တန္းေပးခဲ့တယ္။

သခင္ဗဟိန္းဟာ အလုပ္မ်ားကို မရပ္မနား လုပ္ကိုင္ခဲ့တယ္။ စစ္ေရးစစ္ရာမ်ားကို အခ်ိန္တိုင္း စီမံေနျခင္း၊ စာတမ္းမ်ားကို အဆက္မျပတ္ ေရးေနျခင္း၊ ႏိုင္ငံေရးမွာ သခင္သန္းထြန္းနဲ႔ အဆက္မျပတ္ အျမဲတိုင္ပင္ေနျခင္း၊ ေတာ္လွန္ေရးကိစၥအရပ္ရပ္ကို အျခား ေနရာေဒသမွာရွိတဲ့ ရဲေဘာ္မ်ားနဲ႔ အဆက္မျပတ္ ဆက္သြယ္ေနျခင္း စတဲ့ တခုၿပီးတခု ထပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြၾကားမွာ နစ္ျမဳပ္ခဲ့တယ္။ အလုပ္ေတြဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ခံႏုိင္ရည္ရွိသည္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ဖိစီးခဲ့တယ္။ အစားအေသာက္ မေကာင္း၊ အားရွိေသာ ေကာင္းမြန္ေသာ အစားအစာမ်ားကိုလည္း မစားရ၊ အအိပ္အေနလည္း မမွန္ခဲ့ဘူး။ မိုးရြာတဲ့အခါမွာ ေနထိုင္တဲ့ တဲအိမ္က မလံုတဲ့အတြက္ ထထိုင္ေနရေပါင္း မ်ားေနခဲ့တယ္။ သခင္ဗဟိန္းရဲ႕ အသားမွာ ဝါထိန္ေနခဲ့တယ္။ သူ႔ေဘးနားမွာ သူ႔ခ်စ္ဇနီး မရွိ။ ကာဘိုင္ေသနတ္ တလက္သာ ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီ ကာဘုိင္ေသနတ္ဟာ သူ႔အေဖာ္ ျဖစ္ေနတယ္။

ေတာ္လွန္ေရးသေဘာတရားဟာ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ “အား” တခုဆုိတာကို ယံုၾကည္တဲ့ သခင္ဗဟိန္းဟာ “ဂ်ဴးရင္းအား ေခ်ပခ်က္” “လုဒြစ္ ျဖဴးဝါးဘက္” အစရွိေသာ က်မ္းမ်ားကို ထန္းတပင္ၿမိဳ႕နယ္ သရက္တန္း၊ ဂြအိုင္ အေရွ႕ ဘက္မွာရွိတဲ့ ယာတဲမ်ားမွာ ဘာသာျပန္ခဲ့တယ္။ အဲဒီက်မ္းမ်ားကို အေျချပဳရင္း ျပည္သူ႔စစ္ သေဘာတရားကို သခင္ဗဟိန္း က အသက္ပါပါ ထူေထာင္ေပးခဲ့တယ္။ ျမန္မာ့ေရေျမနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ ေျပာက္က်ားစစ္၏ နည္းသစ္မ်ားကိုလည္း ျပဳ စုခဲ့တယ္။

(၁) အင္အားႀကီးေသာ ရန္သူကို ေခ်မႈန္းရာတြင္ ျပည္သူ႔ေျပာက္က်ား မပါလွ်င္ မၿပီးႏုိင္ေခ်

(၂) ေျပာက္က်ားစစ္သည္ လူထုမ်ား၏စစ္ ျဖစ္သည္။

(၃) ျပည္သူ႔ေျပာက္က်ား၏စစ္ကို ဆင္ႏႊဲႏိုင္ရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေက်းလက္ကို အေျခခံရန္ လိုသည္။

(၄) တိတိက်က်အားျဖင့္ လယ္သမားထုႏွင့္ လူမ်ဳိးစုမ်ားကို အေျခခံ၍ ေဖာ္ထုတ္ရန္ လိုသည္။

(၅) ေျပာက္က်ားစစ္ တြဲဖက္မႈမရွိဘဲ ဗမာ့တပ္မေတာ္က ေအာင္ပြဲမဆင္ႏုိင္။

(၆) ျပည္သူလူထုကို စစ္အျမင္အရ စည္း႐ံုးေလ့က်င့္ တိုက္ပြဲသြင္းရမည္။

(၇) ျပည္သူကို လက္နက္ တပ္ဆင္ရဲရမည္။ (ရန္သူ႔လက္နက္ ဒို႔လက္နက္၊ တိုက္ရဲသူ လက္နက္ကိုင္ေစရမည္။)

(၈) တိုက္ပြဲအတြင္း တပ္ကို စည္း႐ံုးဖြဲ႔စည္း။ (တပ္ခြဲစည္း႐ံုးႏိုင္သူ ခြဲမွဴး ျဖစ္သည္။)

(၉) ျပည္သူလူထု၏စြမ္းရည္ကို ခၽြန္းဖြင့္ေပးရမည္။

(၁၀) ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ေခ်မႈန္းေရး ေျပာက္က်ားစစ္ပြဲကို လူထုပြဲေတာ္အျဖစ္ ဆင္ႏႊဲလွ်င္ မုခ်ေအာင္ရမည္။

အထက္ေဖာ္ျပပါ အေၾကာင္းအရာတို႔ဟာ ေျပာက္က်ားစစ္ရဲ႕ နည္းသစ္မ်ား ျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီနည္းသစ္မ်ားကို သခင္ဗဟိန္းက ျပဳစုပို႔ခ်ေပးခဲ့တယ္။ အရင္ဦးဆံုး စည္း႐ံုးေရးမွဴးမ်ားကို သေဘာတရားေရးေရး အေျခခံ၍ သင္တန္းမ်ား ပို႔ခ်ခဲ့တယ္။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔ဟာ အျမင္အားျဖင့္ အင္အားႀကီးမားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖက္ဆစ္တို႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီကင္းမဲ့ေသာ လကၡဏာ၊ လူထုဆန္႔က်င္ေသာ လကၡဏာတို႔ေၾကာင့္ ဖက္ဆစ္တို႔ကို လူထုက ေထာက္ခံမႈ မရွိဘူး။ မေထာက္ခံ႐ံုမွ်မက အံုႂကြ ဆန္႔က်င္မည္မွာ မလြဲဧကန္ ျဖစ္တယ္။ လူထုကို ဖက္ဆစ္ စိုးမိုးလာခ်ိန္ ၾကာေညာင္းလာတာနဲ႔အမွ် တေန႔တျခား ျပင္းထန္လာရမည္မွာ ေရွာင္လႊဲမရေသာ အခ်က္ပဲ ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူမ်ား စည္း႐ံုးၾကမယ္၊ ႏိုးၾကားထႂကြၾကမယ္ဆိုရင္ ဖက္ဆစ္တုိ႔ဟာ လူထုနဲ႔ကင္းကြာၿပီး အထီးက်န္ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူထုရဲ႕ ေခ်မႈန္းျခင္းကို ခံရႏိုင္တယ္။ ဖက္ဆစ္တို႔ရဲ႕ စိုးမိုးမႈ ေအာက္မွာ လူထုတုိက္ပြဲမ်ဳိးကို ဆင္ႏႊဲရန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ လူထုတိုက္ပြဲနည္းကို က်င့္သံုးပါက ေခ်မႈန္းခံရမည္သာ ျဖစ္တယ္။ ဖက္ဆစ္ လက္ေအာက္ကေန လြတ္ေျမာက္ရန္နည္းလမ္းမွာ ျပည္သူလူထုက စည္း႐ံုးထႂကြၿပီး လက္နက္ကိုင္ ပုန္ကန္ေသာနည္း၊ ေျပာက္က်ားစစ္ဆင္ေသာ နည္းကသာလွ်င္ တခုတည္းေသာ နည္းလမ္းျဖစ္တယ္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ သေဘာတရားကို သင္တန္းမ်ားမွာ အေလးထား ပို႔ခ်ခဲ့တယ္။

စည္း႐ံုးေရးမွဴးမ်ားက အဲဒီ ေတာ္လွန္ေရးသေဘာတရားကို ခံယူမိတာနဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ ျပင္းျပလာၾကတယ္။ အားတက္လာၾကတယ္။ အဲဒီလို ယံုၾကည္အားတက္လာတာနဲ႔အမွ် ခ႐ိုင္အတြင္း ၿမိဳ႕နယ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို သေဘာတရားေရး သင္တန္းမ်ား ဆက္လက္ပို႔ခ်ခဲ့တယ္။ ေတာ္လွန္ေရးကာလမွာ ေတာ္လွန္ေရးသင္တန္းတိုင္းဟာ လွ်ဳိ႕ဝွက္ေရး အေျခခံေပၚမွာ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ၾကရတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းက လွ်ဳိ႕ဝွက္ေရး က်င့္သံုးရန္မွာ ထိပ္တန္းလုိအပ္ခ်က္ပဲ ျဖစ္တယ္။ ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္မ်ား၊ စစ္ပုလိပ္ (ကင္ေပ) မ်ား၊ ဖက္ဆစ္တို႔၏ လက္ပါးေစ ဗမာ ေဖာက္ျပန္ေရးသမားတုိ႔ဟာ သူတို႔အုပ္စိုးမႈကို အတိုက္အခံျပဳမယ့္ အင္အားစုမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ေန႔မအား ညမအား လိုက္လံ ေထာက္လွမ္းလ်က္ရွိခဲ့တယ္။ တေနရာရာမွ လွ်ဳိ႕ဝွက္မႈ ေပါက္ၾကားသြားၿပီဆိုရင္ တႏြယ္ငင္ တစင္ပါ ႏွိပ္ကြပ္ခံရတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ထိမ္းသိမ္းမႈဟာ အသက္တမွ် အေရးႀကီးတယ္။ သခင္ဗဟိန္းက လွ်ဳိ႕ဝွက္ေရး ထိန္းသိမ္းမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို အေျခခံလ်က္ စားတမ္းတခုျပဳစုခဲ့တယ္။ “လွ်ဳိ႕ဝွက္ေရးကို မည္သို႔ က်င့္သံုးမည္နည္း” စာတမ္းဟာ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးမွာ အလြန္အေရးပါတဲ့ လွ်ဳိ႕ဝွက္လက္စြဲတခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ေတာင္ငူခ႐ိုင္ ေတာ္လွန္ေရးဌာနခ်ဳပ္ဟာ သခင္ဗဟိန္းနဲ႔ ခြဲခြာမရခဲ့ဘူး။ သခင္ဗဟိန္း ရွိတဲ့ေနရာဟာ ခ႐ိုင္ဌာခ်ဳပ္ျဖစ္ၿပီး ခ႐ိုင္႒ာနခ်ဳပ္ဆိုရင္ သခင္ဗဟိန္း ရွိမွ ျဖစ္တယ္။ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္စအခ်ိန္မွာ ျဖဴးၿမိဳ႕နယ္ စစ္ေတာင္း ကမ္းပါးမွာ ရွိတဲ့ ကမ္းနားဘန္းေလာင္းရြာမွာ လယ္ယာဦးႀကီးေမာင္ႏွံ ဦးစံေျဖ၊ ေဒၚသန္းညြန္႔ ဇနီးေမာင္ႏွံတို႔ ေနထိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔အိမ္ဟာ ႏွစ္ထပ္တိုက္ခံျဖစ္ၿပီး သူတို႔မွာ သားသမီးမရွိၾကဘူး။ အဲဒီအိမ္မွာ သခင္ဗဟိန္းတို႔ လင္မယားဟာ ကိုထြန္းလိႈင္၊ မသန္းျမင့္အမည္နဲ႔ လွ်ဳိ႕ဝွက္ေနထိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ သေဘာတရားေရး စာတမ္းမ်ားကို အဲဒီအိမ္ႀကီးရဲ႕ အေပၚထပ္မွာ လက္ႏိွပ္စက္႐ိုက္ၿပီး စာကူးစက္နဲ႔ မူပြားခဲ့ၾကတယ္။ လက္ႏွိပ္စက္႐ုိက္ရင္ လက္ႏွိပ္စက္သံကို ရြာတြင္း ေဘးအိမ္မ်ားက ၾကားႏိုင္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လက္ႏွိပ္စက္႐ုက္သံမၾကားရေအာင္ လက္ႏွိပ္စက္ကို ေမြ႔ရာေပၚမွာ တင္႐ိုက္ရတယ္။ ေမြ႔ရာေပၚမွာ တင္႐ိုက္လို႔ အသံအနည္းငယ္ တိုးသြားခဲ့တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ အိမ္ေပၚက လက္ႏွိပ္စက္႐ိုက္တာနဲ႔ အိမ္ေအာက္က စေကာအတြင္းမွာ ပဲေစ့ေတြကို ပုလင္းနဲ႔ လွိမ့္ေပးရတယ္။ ပဲေစ့ကို ပုလင္းနဲ႔ လွိမ့္တဲ့အသံနဲ႔ လက္ႏွိပ္ စက္သံ ေရာသြားၿပီး လက္ႏွိပ္စက္သံ ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီလို လက္ႏွိပ္စက္႐ိုက္ေနတုန္းမွာ ပဲကို ပုလင္းနဲ႔ လွိမ့္ေပးရတဲ့ အလုပ္က ေခြ်းဒီးဒီးက်ေအာင္ ပင္ပန္းလွပါသည္။ အဲဒီတာဝန္ကို ဦးစံေျဖရဲ႕ဇနီး မသန္းညြန္႔က မေမာမပန္း အျမဲတမ္း ထမ္းေဆာင္ခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ က်ရာတာဝန္ကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္လိုက္တဲ့ သာဓကပါပဲ။

ေတာင္ငူခ႐ိုင္ကို သခင္ဗဟိန္း ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီး သေဘာတရားအရ၊ လက္ေတြ႔အရ ကိုယ္ဖိရင္ဖိ ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး သေဘာတရားဟာ လူထုအတြင္း နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း စိမ့္ဝင္ပ်ံ႕ႏွံ႔လာခဲ့တယ္။ ေတာ္လွန္ေရး အင္အားသစ္တရပ္ ျဖစ္ေပၚတိုးပြားလာခဲ့တယ္။ လူငယ္လူရြယ္မ်ား၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြင္းမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ေမြးထုတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး လုပ္ငန္းတိုင္းဟာ ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိး လုပ္ကိုင္ရျခင္း၊ အခ်ိန္ကုိလု၍ လုပ္ကုိင္ရျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးသင္တန္းကုိ တေန႔လွ်င္ ၁၂ နာရီအထိ အခ်ိန္ယူ သင္ၾကားခဲ့ရတယ္။ သင္တန္းေနရာကိုလည္း ဖက္ဆစ္သူလွ်ဳိတို႔ရဲ႕အႏၲရာယ္ေၾကာင့္ တေနရာမွာ ၁ဝ ရက္ ၁၅ ရက္ အလြန္ဆံုး ဖြင့္ၿပီးတာနဲ႔ တေနရာၿပီးတေနရာ ေရႊ႕ေျပာင္း ဖြင့္လွစ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သင္တန္းေနရာအသစ္မ်ားကုိ ႀကိဳတင္ၿပီး အစီအစဥ္တက် ျပင္ဆင္ထားၾကရတယ္။ တေန႔လွ်င္ ၁၂ နာရီလံုးလံုး ႏိုင္ငံေရးေလ့လာရျခင္းဟာ မလြယ္ကူလွဘူး၊ ပင္ပန္းလြန္းလွတယ္။ က်န္းမာေရးကိုလည္း ထိခိုက္ေစတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သင္တန္းတက္ေနစဥ္ကာလအတြင္း တေန႔ကိုႏွစ္ႀကိမ္ အေဆာက္အအံု အတြင္းမွာ က်န္းမာေရးေလ့က်င့္မႈကို ျပဳလုပ္ၾကရတယ္။ သခင္ဗဟိန္း ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး သေဘာတရားေရးသင္တန္း အႏွံ႔အျပား ေပးစြမ္းႏိုင္မႈေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးသင္တန္းတက္ၿပီး ေရာဂါေဝဒနာဖိစီးျခင္းကို ခံေနခဲ့ရတယ္။

သခင္ဗဟိန္းဟာ ေတာင္ငူခ႐ိုင္ စစ္ေရးတာဝန္ခံျဖစ္သလုိ ေဇယ်ဝတီ၊ ျဖဴး၊ ကညြတ္ကြင္း နယ္မ်ားရဲ႕ တိုက္ခိုက္ေရး တာဝန္ခံလည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဖက္ဆစ္တို႔ကို ေတာ္လွန္ တိုက္ခိုက္ရာမွာ ထင္ရွားတဲ့ တိုက္ပြဲမ်ားကေတာ့ ကြင္းေခ်ာင္းဝ တုိက္ပြဲ၊ ရွမ္းကုန္းတိုက္ပြဲ၊ ယင္းတိုက္စိမ့္တိုက္ပြဲ၊ ေရအိုးစင္တိုက္ပြဲ၊ ဆင္ပခ်ပ္တိုက္ပြဲမ်ားပဲ ျဖစ္ၾကတယ္။ ေတာင္ငူ ေျပာက္က်ားတို႔၏ ေအာင္ပြဲကို ေအာက္ပါ စာရင္းဇယားအရ ၾကည့္ရင္ သိသာထင္ရွားပါတယ္။

တိုက္ပြဲကာလ-ဧၿပီလ ၂ ရက္ေန႔မွ ၾသဂုတ္လ ၁၄ ရက္ေန႔အထိ။

ရန္သူအက်အဆံုး ၇၁၅၉ ေယာက္

ရန္သူဒဏ္ရာရ ၂၇၇၃ ေယာက္

သံု႔ပန္း ၅၃၈ ေယာက္

မိမိဘက္မွ

က်ဆံုး ၆၇ ေယာက္

ဒဏ္ရာရ ၆၅ ေယာက္

သိမ္းဆည္းရမိေသာ လက္နက္မ်ား

အေျမာက္ ၂ လက္ႏွင့္ အေျမာက္ဆံမ်ား

အဂၤလိပ္၊ ဂ်ပန္၊ ဂ်ာမနီလက္နက္မ်ဳိးစံု ၂၉ဝဝ လက္။

ဝိုင္ယာလက္စက္ တစံု၊ တယ္လီဖုန္းကိရိယာမ်ား၊ မွန္ေျပာင္းႏွင့္ ေဆးပစၥည္းမ်ား၊ စစ္ျမင္းမ်ား ဆင္မ်ား စသည္တို႔ကို သိမ္းပိုက္ရွိခဲ့ၾကတယ္။

ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ေတာင္ငူေျပာက္က်ားမ်ားရဲ႕ အခန္းက႑ဟာ အလြန္ အေရးပါေၾကာင္း သမိုင္းက သက္ေသခံေနပါတယ္။ အဲဒီလို ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ေတာင္ငူ ေျပာက္က်ားတို႔ရဲ႕ ေအာင္ပြဲအလီလီ ဆင္ႏိုင္ျခင္းဟာ.

(၁) အမ်ဳိးသားစည္းလံုးညီညြတ္မႈကို အထြတ္အထိပ္ေရာက္ေအာင္ ျမႇင့္တင္ႏုိင္ခဲ့ျခင္း

(၂) လူထု၏ အစြမ္းအစကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း

တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

လူထုႀကီး စည္း႐ံုးလာမိသည္ႏွင့္အမွ် ဖက္ဆစ္တိုက္ဖ်က္ေရးကို မိမိတို႔ မလုပ္မျဖစ္ေသာ အလုပ္အျဖစ္ သေဘာေပါက္လာကာ လူထုက ဖက္ဆစ္တို႔ကို ကိုယ့္အစြမ္းကိုယ့္အစနဲ႔ ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္တယ္။ လူထုေတာ္လွန္ေရးႀကီးတခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။ လူထုကို စည္း႐ံုး၊ လူထုရဲ႕ စြမ္းရည္ကိုျမႇင့္တင္၊ လူထုေအာင္ပြဲကိုရယူ အစရွိတဲ့ လူထုနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈ၊ လူထုနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈတို႔ကို ေတာင္ငူခ႐ုိင္မွာ ရယူႏိုင္ခဲ့ျခင္းဟာ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သေဘာတရားေတြကို လူထုက အသက္စြန္႔ လုပ္ကိုင္လာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ သခင္ဗဟိန္းရဲ႕ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေၾကာင့္ ဆိုရင္ လံုးဝ မမွားႏိုင္ပါဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သမိုင္းက လက္ခံေနလို႔ပါပဲ။

ေအာင္ျမင့္ဦး (မဟာဝိဇၨာ)
ရနံ႔သစ္၊ ၂၀၁၂ မတ္လ