၂၀၁၄ခုႏွစ္ရဲ႕ပြဲႀကီးပြဲေကာင္း (ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း)

၂၀၁၄ခုႏွစ္ရဲ႕ပြဲႀကီးပြဲေကာင္း (ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း)

ဒီေန႔ဗမာျပည္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးမွာ“ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အၾကပ္အတည္းဆိုက္ေနတယ္”ဆိုတဲ့ အသံုး အႏႈန္းေခတ္စားေနပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒက သူ႔ဖာသာသူ တည္႐ွိေနတာပါ။ အၾကပ္အတည္းဆိုက္ရေအာင္ သူက လႈပ္ရ႐ွားရတဲ့ သက္႐ွိအရာ၀တၳဳမဟုတ္ပါဘူး။ အၾကပ္အတည္းဆိုက္ေနတာက ဒီ၂၀၀၈ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာဆို ျငင္းခံု၊ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနၾကသူေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြျဖစ္တယ္လို႔ဆိုမွ ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုအၾကပ္အတည္းဆိုက္ေနတာလဲ။

အဓိကအက်ဆံုးအေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ၂၀၀၈ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကိုယ့္ရပ္တည္ခ်က္ကို တိတိပပ၊ ေျပာင္ေျပာင္ တင္းတင္းေျပာရေတာ့မယ့္အခ်ိန္ကိုေရာက္လာလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ လပိုင္းပဲလိုပါေတာ့တယ္။

ဒီေန႔ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ သိသာတဲ့ ထူးထူးျခားျခားလကၡဏာႏွစ္ခု႐ွိပါတယ္။ နံပတ္တစ္ကေတာ့ လက္႐ွိႏိုင္ငံေရး  ျပႆနာအ၀၀ရဲ့ဆံုခ်က္ဟာ ၂၀၀၈ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒျပႆနာျဖစ္ေနတာပါ။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီ၂၀၀၈ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒရဲ့ မေတာ္မေလ်ာ္အခ်က္ေတြကိုမဖယ္႐ွားပဲ ဘယ္လိုမွ ထိေရာက္ေအာင္ မေျဖ႐ွင္းႏိုင္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီေရး၊ ၂၀၁၅ေ႐ြးေကာက္ပြဲ၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး စတဲ့ကိစၥေတြကေတာ့ ေျပာေနဖို႔ေတာင္ မလိုပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဒီေန႔ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြကို အဓိကစမ္းသပ္ေတာ့မွာကေတာ့ ဒီ၂၀၀၈ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအေပၚ ဘယ္လို သေဘာထားသလဲဆိုတာပါပဲ။ ဒါကိုနည္းနည္း ပိုၿပီး အေသးစိပ္ေျပာရရင္ ဒီ၂၀၀၈ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအထဲက ဘယ္အခ်က္ေတြအေပၚမွာ ဘယ္လိုသေဘာထားသလဲဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လက္႐ွိဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ ဒုတိယထူးျခားခ်က္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္အရပ္သားအစိုးရရဲ့ “ဒီမိုကေရစီ”ေၾကာင့္ ဗမာျပည္နိုင္ငံေရးသမားေလာကမွာ ေျပာဆိုတာမွန္သမွ်ဟာ တ၀က္ခ်န္ေျပာတာခ်ည့္လိုျဖစ္ေနပါတယ္။ အစားအကုန္ စား၊ စကားအကုန္မေျပာနဲ႔ဆိုသလို ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာတာၾကားရခဲလွၿပီး “ဒါေပမယ့္”တလံုးခံတဲ့ သံတမန္ဆံဆံ ေ၀့လည္လည္ စကားမ်ိဳးေတြပဲ ၾကားေနရေလ့႐ွိပါတယ္။ ျပတ္ျပတ္သားသား အမ်ားဆံုးေျပာၾကတာဆိုလို႔ အာဏာရေနတဲ့ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္လိုလူနဲ႔ ႀကံ႕ဖြတ္ပါတီက လူေတြေလာက္ပဲ႐ွိတာကို သတိထားမိပါတယ္။ သူတို႔မ်ားကေတာ့ ‘ေျပာလိုက္ရင္အျပတ္ခ်ည့္ပဲ’လို႔ေတာင္ ေျပာရမလိုျဖစ္ပါတယ္။

သမၼတကို စစ္ဗိုလ္မွတပါး ဘယ္သူမွမျဖစ္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ထားတာ၊ လႊတ္ေတာ္ထဲကို စစ္ဗိုလ္တမတ္သားက သာလာယံဇရပ္ပမာ ၀င္ခ်င္တိုင္း၀င္ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္လို႔ရေအာင္လုပ္ထားတာ၊ စစ္တပ္ကအခ်ိန္မေ႐ြး“အာဏာသိမ္း”လို႔ရေအာင္လုပ္ထားတာ၊ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒရဲ့အေရးပါတဲ့အခ်က္ေတြကို စစ္တပ္ကသေဘာမတူပဲ ျပင္လို႔ဖ်က္လို႔မရေအာင္လုပ္ထားတာ စတဲ့အခ်က္ေတြကို အထင္အ႐ွားသိရက္နဲ႔ စစ္အစိုးရလို႔မေျပာႏိုင္ပဲ၊ ဒီမိုကေရစီလမ္းကို တက္လွမ္းေနတာျဖစ္ပါတယ္လို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မ်က္စိမွိတ္ေျပာေနၾကရတဲ့၀ဋ္က မကၽြတ္ခ်င္ၾကေသးဘူးလား။  

အခုေတာ့ ဆင္ေ၀ွ႕ရန္ေ႐ွာင္ေတြလုပ္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ ဘူးဆိုဘူး၊ ဖ႐ံုဆိုဖ႐ံု ႐ွင္း႐ွင္းျပတ္ျပတ္ ေျပာၾကရပါေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့ အၾကပ္အတည္းေတြ႔ေတာ့တာေပါ့။

ဦးစြာအားျဖင့္ ဗိုလ္သိန္းစိန္တို႔အေနနဲ႔ သူတို႔ေတာင္းဆိုလို႔ေပၚလာတဲ့ “အႀကံျပဳခ်က္”သံုးသိန္းေက်ာ္ (သူတို႔အဆို)ကို တုန္႔ျပန္ရ၊ အေျဖေပးရေတာ့မယ္။ ႐ွင္း႐ွင္းျပတ္ျပတ္ေျပာရေတာ့မယ္။ ေဒၚစုကိုသမၼတမျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ တမင္လုပ္ထားတာျဖစ္ေၾကာင္း အတည္ျပဳ၀န္ခံရေတာ့မယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ “ဟုတ္တယ္ကြာ၊ ဘာျဖစ္ေသးလဲ”ဆိုတာမ်ိဳးေျပာရပါေတာ့မယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ေျပာ၀့ံမွာပါ၊ သံသယ ႐ွိစရာမလိုပါဘူး။ သူတို႔ေျပာသမွ်ကို တံဆိပ္တံုး႐ိုက္အတည္ျပဳေပးမယ့္ “လႊတ္ေတာ္ႀကီး”ကလည္း အသင့္႐ွိေနသကိုး။  

ဒီအခါမွာ သူတို႔တုန္႔ျပန္ခ်က္ေတြကို တျခားလူေတြ-အဖြဲ႕အစည္းေတြက ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္မွာလဲ။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ့တုန္႔ျပန္ခ်က္ဆိုတာက ကိုယ့္“အႀကံျပဳခ်က္”နဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီးဆန္႔က်င္ေနရင္ ဘာဆက္လုပ္မွာလဲ။ “ဒါျဖင့္လည္းၿပီးတာပဲဗ်ာ”လို႔ဆိုၿပီး ျပဳသမွ်ႏု၊ ပုသြားမွာလား။

ဒီေတာ့ကာ ဒီႏွစ္အတြင္း လြယ္လြယ္ေျပာရင္ပဲ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြကိုစမ္းသပ္မွာ အဆင့္ႏွစ္ဆင့္႐ွိေနတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ပထမအဆင့္က ဘယ္အခ်က္ေတြကို ဘယ္လိုေတာင္းဆိုမွာလဲ ဆိုတာ။ ေနာက္တဆင့္က ကိုယ္ေတာင္းဆိုတာေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ျငင္းပယ္လိုက္ရင္ ဘာဆက္လုပ္မွာလဲဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ပင္ဖို႔တင္ျပတယ္ဆိုတာဟာ ကံစမ္းမဲႏိႈက္သလို ကိုယ့္အဆိုေအာင္ျမင္ရင္အျမတ္၊ မေအာင္ျမင္လည္းအေရးမႀကီးဘူးလို႔ လုပ္မရဘူးဆိုတာ သတိျပဳသင့္ပါတယ္။

ျပင္ဆင္ဖို႔တင္ျပတယ္ဆိုရင္ စစ္ဗိုလ္ေတြနဲ႔ကဏၬေကာစျဖစ္မယ့္အခ်က္ေတြ တင္ျပ၀့ံပါ့မလား။ ဒါမွမဟုတ္ ျပင္ဆင္ဖို႔တင္တယ္ဆိုတဲ့ နာမည္ေလးရရံုု အေပၚယံအခ်က္ေတြပဲတင္မွာလား။ အခုအခါမွာ စစ္အစိုးရနဲ႔ႀကံ႕ဖြတ္ပါတီတို႔ကလည္း ဒီဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ ျပင္သင့္တာေတြ႐ွိတယ္၊ ျပင္ရမယ္လို႔ ေျပာေနတာမဟုတ္ပါလား။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ျပင္မယ္ဆိုတာေတြက တိုင္းျပည္ကို စစ္အုပ္စုက ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ျပ႒ာန္းထားတဲ့အခ်က္ေတြကို ျပင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

ဒီ၂၀၀၈ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို လက္ခံထားရတယ္ဆိုတာမွာ သာမန္အရပ္သားနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမား မတူပါဘူး။ သာမန္အရပ္သားကေတာ့ မတတ္သာလို႔ဆိုၿပီး သူနဲ႔မဆိုင္သလိုေနလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုသူကေတာ့ တာ၀န္႐ွိပါတယ္။ အ႐ံႈးေပးၿပီး ဒါႀကီးနဲ႔ ဆက္ ႏွစ္ပါးသြားေနရင္ အဓိပၸာယ္က ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါတယ္။

ေျပာရရင္ ဇာတ္လမ္းတြဲက ႐ွည္မယ့္သေဘာပါ။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဘက္က ဘာလုပ္မလဲ။ အဲဒီလိုလုပ္လာရင္ အရပ္၀တ္စစ္အစိုးရက ဘာလုပ္မလဲ။ ဗိုလ္ေဌးဦးေျပာခဲ့တဲ့စကားအတိုင္း ကာလံုက အာဏာသိမ္းဖို႔လိုတယ္ဆိုၿပီး သိမ္းမွာလား။ သိမ္းရင္ ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္မွာလဲ။

ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ေျပာတဲ့ သမိုင္းကေပးလာတဲ့တာ၀န္ႀကီးကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေလာကသားအားလံုးရဲ့ပုခံုးေပၚမွာ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဦးသိန္းစိန္စစ္အစိုးရကေတာ့ စစ္အုပ္စုအဆက္ဆက္ကေပးထားတဲ့တာ၀န္ကုိ ေက်ေက်ပြန္ပြန္ထမ္းေဆာင္ပါလိမ့္မယ္။ က်န္ႏိုင္ငံေရးေလာကသားေတြကေရာ- ဘယ္သူေပးတဲ့တာ၀န္ကိုထမ္းမွာလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ေခါင္းေ႐ွာင္မွာလား။

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း