မျိုးမြင့်ချို: ၂ဝ၁၄ ဇန္နဝါရီလကုန္ပိုင္းမွာေရးတဲ့ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

၂ဝ၁၄ ဇန္နဝါရီ လကုန္ပိုင္းမွာေရးတဲ့ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

ခု လိုင္ဇာကပြဲလည္းၿပီးၿပီ။ ေလာ္ခီးလာက ပြဲလည္းၿပီးၿပီ။ ဖားအံမွာလုပ္မယ့္ပြဲ ထစ္ေနတယ္ၾကားပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ ျဖစ္ဖို႔ေတာင္ မရွိဘူးလို႔ဆိုပါတယ္။ စစ္အုပ္စုက ဖားအံမွာမလုပ္ပဲ ၾကပ္ေျပးမွာလာလုပ္ဖို႔ေျပာေနတယ္လည္း ၾကားပါတယ္။ ဗိုလ္သိန္းစိန္တို႔ကေတာ့ အပစ္ကိုျမန္ျမန္ရပ္ခ်င္မွာပဲ။ ဒါမွ ေနာ္ေဝကေပးစာကမ္းစာေလး ဆက္ လက္ျဖန္႔လို႔ရေနမွာကိုး။ ဟိုလူေတြခမ်ာလည္း ေတာ္လွန္ေရး (စကားလံုး)ပါဖို႔/မပါဖို႔ေတာင္ မနည္းႀကိတ္ေနရတဲ့ဘဝကိုး။ အပိတ္မိန္႔ခြန္းမွာေတာင္ မလိုအပ္တဲ့ေနရာမွာ ေတာ္လွန္ေရးစကားလံုး ထည့္မေျပာၾကပါနဲ႔ဆိုကာအုပ္လိုက္ရတဲ့အျဖစ္မဟုတ္လား။ ထားပါေတာ့အဲ့ဒါေတြ။ ျဖစ္တာပ်က္တာက သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူလို႔ပဲ။ သိခ်င္တာက ရန္ကုန္အထိဆင္းၿပီး ၾကပ္ေျပးအထိသြားၿပီး အပစ္ရပ္မယ္တို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္မယ္တို႔ ေျပာခဲ့စဥ္တုန္းက ကရင္ဘက္ကေခါင္းေဆာင္ပါခဲ့တဲ့ ေနာ္စီပိုးရာစိန္တို႔ ေနာ္ေမဦးတို႔ ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းလွတယ္။ ဘယ္ေရာက္လို႔ ဘာျဖစ္ၾကပါလိမ့္။ (ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းသူမ်ား)

ေဒၚစု ရခိုင္ျပည္နယ္ခရီးစဥ္ရွိတယ္လို႔ၾကားရပါတယ္။ ဘယ့္ေလာက္ေသခ်ာကေတာ့ ေသခ်ာေပါက္မေျပာနိုင္ေသးပါ။ သြားတာေကာင္းတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ အသက္အႏၱရာယ္အတြက္ေတာ့ ပူမယ္ဆိုပူခ်င္စရာပါ။ ဒါေပမယ့္ စစ္ဗိုလ္ေတြက သိပါတယ္..။ ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္အခ်ဳပ္နဲ႔ထား၊ ဘယ္အခ်ိန္ လႊတ္၊ ဘယ္အခ်ိန္ လက္ဘက္ရည္ေသာက္ေခၚ၊ ဘယ္အခ်ိန္ အလႅပသလႅပေခၚေျပာ၊ ဘယ္အခ်ိန္ ဆည္ေျမာင္းေခ်ာင္းကန္နဲ႔ တံတားေတြအတူလိုက္ၾကည့္၊ ဘယ္အခ်ိန္ အသက္ရန္ရွာ၊ ဘယ္အခ်ိန္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ေပါက္၊ ဘယ္အခ်ိန္ အမႀကီးေခၚ၊ ဘယ္အခ်ိန္ ကုလားမယားေခၚ၊ ဘယ္အခ်ိန္ဓါတ္ပံုတြဲရိုက္၊ ဘယ္အခ်ိန္ လႊတ္ေတာ္ထဲသြင္းက်မ္းက်ိန္၊ ဘယ္အခ်ိန္ ဥပေဒစိုးမိုးေရးလူႀကီးခန္႔၊ ဘယ္အခ်ိန္ စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္ဖြဲ႔၊ ဘယ္အခ်ိန္ နိုင္ငံျခားလႊတ္၊ ဘယ္အခ်ိန္ လက္ခုတ္တီးေပး၊ ဘယ္အခ်ိန္ ထိပ္ပုတ္၊ ဘယ္အခ်ိန္ ကန္ေတာ့၊ ဘယ္အခ်ိန္ ဆြမ္းေကၽြးတရားအတူနာ၊ "ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္သူဘာလုပ္"ဆိုတဲ့အစီအစဥ္ သူတို႔ဆီ ရွိထားၿပီးသားပါ။ ေထာင္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ ဇယားေက်ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္က ခုခ်ိန္မွာ ေဒၚစုဟာ ေရႊဥ ေပးေနတဲ့ ငန္းပါ။ ရင္ခြဲရွာရွင္ ရင္ကြဲပက္လက္ျဖစ္မွာ သိထားၿပီးသားေတြပါ။ အနည္းဆံုး သူတို႔ေတြ မူလတန္းဖတ္စာေတာ့ ေက်ၾကပါတယ္။ ဒီခရီးစဥ္ကစၿပီး ဖြဲ႔စည္းပံု ရွင္းျပတာနဲ႔ ျပင္မလားသြားေမးတာေတြေတာ့ ေတာ္ေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္။ လူထုက ဒီဖြဲ႔စည္းပံု ဘာလုပ္ေစခ်င္မွန္းေျပာၿပီးသားပါ။ ေဒၚစုလည္း သိၿပီးသားပါ။ စကားလံုးေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေလကုန္ခံေနတာ ေဒၚစုေရာလူထုပါ ပင္ပမ္းလွပါၿပီ။ ပင္မယ္ေျပာၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲ ဝင္သြားတာလည္း လူထုသိပါတယ္။ ျပင္ျပင္-မျပင္ျပင္ ဝင္မယ္လို႔ ဆိုတာလည္းသိၾကပါတယ္။ ၂ဝ၁၅ အတြက္ႀကိဳျပင္တဲ့သေဘာမ်ိဳး မဲဆြယ္စည္းရံုးေရးဆို မဆိုးဘူးေတြးပါတယ္။ ဒါကလည္း ေဆာက္ျဖစ္မွေက်ာင္းဒကာဆိုတာ လူထုကိုအသိေပးမယ္ဆိုေကာင္းပါတယ္။ လူသားခ်င္းစာနာမႈအေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးအခ်ိဳးေဖါက္ခံေနရတဲ့ကိစၥ၊ ဖက္ဒရယ္လ္ကိစၥ၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥ၊ (ဒါကလည္း ၾကားျဖတ္ ဝင္တုန္းက ဟစ္ေႂကြးခဲ့တဲ့ ၃ ခ်က္ထဲက တခ်က္ပါ)စတာေတြအျပင္ ပါတီရဲ့နိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီကိုပါ တိတိက်က်ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာျပနိုင္ရင္အလြန္ေကာင္းမွာပါ။ စစ္အုပ္စုရဲ့ နိုင္ငံႀကီးေတြၾကားနဲ႔ ေဒသတြင္းနိုင္ငံေရးကစားကြက္ဟာ အႏၱရာယ္ေတြကိုလက္ယပ္ေခၚ ေနတာမို႔ အင္န္အယ္လ္ဒီရဲ့နိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီဟာ ခုခ်ိန္မွာ လူထုအသိခ်င္ဆံုးအရာေတြထဲကတစ္ခုျဖစ္သလို ေျပာျပရမယ့္ကိစၥလည္း ျဖစ္တယ္လို႔ယံုပါတယ္။ ဘယ္လိုရန္အရွာခံရတာမ်ိဳးမွ မႀကံဳရပါေစနဲ႔၊ အႏၱရာယ္မ်ားလည္းကင္းပါေစ၊ သြားလမ္းသာလို႔ လာလမ္းမ်ားလည္း ေျဖာင့္ပါေစ။

(ရခိုင္ခရီးကိစၥ)

မင္းကိုနိုင္ဖို႔ေရးတဲ့စာ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ) ၂ဝ၁၄ ဇန္နဝါရီ ၂၇
သူတို႔ စာေရးဆရာလိုလို အနုပညာသမားလိုလို လုပ္ေနေျပာေနတာေတြႀကိဳက္သလားဆိုေတာ့ မႀကိဳက္ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆို သူတို႔ အဓိကလုပ္ရမယ့္အလုပ္ဟုတ္တယ္လို႔ မထင္လို႔ပဲ။ ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီေနရာမွာ သူတို႔ကို ႀကိဳက္စရာအကြက္ မျမင္လို႔ပဲ။ သူတို႔အစြမ္းျပစရာ ေနရာမွ မဟုတ္ပဲ။ မင္းကိုနိုင္ေရးတာမဟုတ္ရင္ "ေနာက္ၾကည့္မွန္"ဖတ္မယ့္သူ ဘယ္ႏွေယာက္ရွိမလဲ။ စင္မွားတက္မိၿပီး ျပန္ဆင္းရ ခက္ေနတယ္လို႔လည္း မထင္ဘူး။ တက္ခ်င္လို႔ကို တက္ေနၾကမွန္းသိသာတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာစင္ထိုးပါလားလည္း မေျပာအားဘူး။ အင္န္ဂ်ီအိုဆိုတာ စင္ထိုးလို႔မရမွန္းသိေနနွင့္ၿပီးသား။ ကၽြဲကူးေရပါလို႔ဆိုရေအာင္လည္း ကၽြဲကကၽြဲ ေရကေရ သတ္သတ္စီျဖစ္ေနတယ္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့၊ ကိုယ္နဲ႔တေခတ္တည္းအၿပိဳင္ျဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့မင္းကိုနိုင္ကို တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ေခါင္းေဆာင္၊ နိုင္ငံ့ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ပဲ ျမင္ခ်င္တာ။ နိုင္ငံေရးလုပ္ေနလို႔ စာမေရးရဘူး အနုပညာ ဝါသနာမပါရဘူးလို႔ ဘယ္နိုင္ငံေရးက်င့္ဝတ္စံကမွမဆိုသလို “နိုင္ငံေရးကနားမွ စာေရးမယ္”ဆိုတာလည္း တစ္ဦးခ်င္းဆိုင္ရာဆံုးျဖတ္ေရြးခ်ယ္မႈပဲ။ လုပ္မိလုပ္ရာေလွ်ာက္လုပ္ေနတာမဟုတ္မွန္းေတာ့ သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာလုပ္မယ္မွန္းမသိေတာ့ ဘာလုပ္ေနမွန္းကိုမသိဘူး။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ ဟိုပန္မွာ ေျဗာင္က်က် သံပံုးတီးသလိုလို ေတာေျခာက္သလိုလို အလုပ္ခံရၿပီးကတည္းက ဒီလူေတြ လူၾကားထဲကထြက္ၿပီး စင္ေပၚတက္သြားတာလို႔ျမင္တယ္။ နိုင္ငံေရးက လမ္းမေတြကေန ဟိုတယ္လ္ေပၚတက္သလို တက္နည္းကားမ်ားလား။ တက္ၿပီးရင္ ဆင္းေတာ့ဆင္းရမွာပဲ။ ဘယ္လိုဆင္းမလဲ။ ခု စင္ေပၚမတက္နဲ႔ပဲေျပာေသးတာ ေနာက္ဆို စင္ေပၚကေမာင္းမခ်ဘူးလို႔ ခင္ဗ်ားေျပာနိုင္မလား။ ခုလိုေျပာလို႔ “ခင္ဗ်ားေျပာတာ က်ေနာ္ သေဘာမတူဘူး ဒါေပမယ့္ခင္ဗ်ားလြတ္လပ္ခြင့္ကိုေတာ့ အသက္ေပးကာကြယ္မယ္တို႔ ဒီမိုကေရစီပဲ..ခင္ဗ်ားမွာလည္း လြတ္လပ္ခြင့္ ရွိပါတယ္"တို႔ဆိုတဲ့ကလီေရွးေတြနဲ႔ သေဘာထားအႀကီးျပတတ္သလို မဆိုေလနဲ႔။ လက္ေတြ႔မွာ လူတိုင္း"ဘက္" ရွိတယ္၊ ဘက္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ၿပီး ျဖဴစင္ေျဖာင့္မတ္တဲ့ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္၊ နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း၊ အနာဂတ္နိုင္ငံေရးသမား မင္းကိုနိုင္ဘက္က လိုက္တယ္။ စာေရးဆရာ “ဆရာမင္းကိုနိုင္”လို႔ေခၚတဲ့ဘက္မွာ က်ေနာ္ ဘယ္ေတာ့မွမရပ္ဘူး။

(စာေရးဆရာမင္းကိုနိုင္ကိစၥ)

သကၤန္းၿခံဳအလဇၹီဘိကၡဳ(တခ်ိဳ႔)နဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ Sadist လင္နဲ႔ Masochist မယားလိုျဖစ္ေနတယ္။ အရပ္ထဲေျပာၾကသလို ”အရိုးကြဲေအာင္ရိုက္မွ အသည္းစြဲေအာင္ခ်စ္” ခတ္ဆန္ဆန္ပဲ။ ဆာ့ဒစ္လင္က သူတပါးနာက်င္ေအာင္လုပ္ၿပီးမွ သာယာစိတ္နဲ႔လိင္စိတ္ထၾကြ၊ မဆိုးေခတ္စ္မယားက အသားနာမွသာယာၿပီး လိင္စိတ္နိုးၾကား။ နွစ္ေယာက္လံုးအလိုျပည့္ေတာ့ မယားကိုယ္ကဒဏ္ရာကို ပရုပ္ဆီေလး ပြတ္ေပးလိုက္ ဇက္ေၾကာေလးဆြဲေပးလိုက္၊ အနာေျဖၾက အလြမ္းေျဖၾက။ အာသာေျပၾက။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ရမၼက္မီးအတြက္လက္သီးျပင္ၾက ပါးျပင္ၾက။ ဘုမသိဘမသိ ေဘးလူေတြက မယားဘက္ကဝင္နာလိုက္ လင္ကိုဆဲလိုက္ ဟိုမွာေတာ့ နွစ္ကိုယ္တူခ်စ္သမွ်ကို ျမင့္မိုရ္ေရႊေတာင္လံုး။ (၉၆၉ နဲ႔ အစိုးရကိစၥ)

”ဝီရသူ”ကို ဝီရသူမေခၚလို႔ ဘာေခၚရမလဲ။ ဆရာဝီရသူလို႔ ေခၚေစ့ခ်င္သလား။ ဗမာျပည္မွာ လူထုအတြက္အေတြးအေခၚ၊ အနုပညာ၊ ကိုယ္က်င့္တရား၊ ယဥ္ေက်းမႈစတာေတြမွာ အေကာင္းေတြခ်ည္းလုပ္လို႔ အသတ္မွတ္ခံခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳ ဦးထက္အတင္ခံခဲ့ရတဲ့ ခံေနရတဲ့ စာေရးဆရာႀကီးေတြကိုေတာင္ သူတို႔ကေလာင္အမည္ေရွ႔မွာ ”ဦး”တပ္ေခၚရတာမဟုတ္ဘူး။ ဝီရသူဆိုတာ ကေလာင္အမည္ပဲ။ ကေလာင္မွာမွ ကေလာင္ဆိုး-ကေလာင္ယုတ္ပဲ။ အမုန္းမီးတိုက္ အာဃာတတရားျဖန္႔ခ်ိ အၾကမ္းဖက္မႈမွာေမြ႔ေလ်ာ္တဲ့ သကၤန္းၿခံဳအလဇၹီဘိကၡဳပဲ။ ဒီလို ကေလာင္ကို ဆရာတပ္ေခၚဖို႔ဆိုတာ နႈတ္အာ”သန”တယ္။ ဝီရသူလို႔ေခၚတာေတာင္ အားနာဖို႔သင့္လွၿပီ။ ဒီ့ထက္ ”ကမ္းတက္”လာရင္ေတာ့ (လူ-ကေလာင္မကြဲတဲ့ကိစၥ)

တေန႔က တူမေခ်ာ ေက်ာင္းျပန္လာခ်ိန္ သူတို႔အိမ္ေရာက္တယ္။ အိမ္ထဲဝင္ဝင္းခ်င္း က်ေနာ့္ျမင္ေတာ့ ဘဘဆိုၿပီး ေက်ာပိုးအိပ္ေလး လႊတ္ခ်တဲ့ကာ အနားေျပးလာၿပီး နမ္းတယ္။ သမီးဒီေန႔လည္း အစိမ္းရတယ္လို႔ ဝမ္းသာအားရဆိုကာ ေန႔စဥ္ေက်ာင္းစာနဲ႔အျခားကိစၥမ်ား အဆင့္ေကာင္းမြန္မႈအေျချပအေရာင္ကို ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူဆြဲထားတဲ့ပံုေတြ ထုတ္ျပတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်မွ ဒီမွာၾကည့္ ဒါ အတန္းထဲက သမီးသူငယ္ခ်င္းေတြဆိုကာ ဓါတ္ပံုထုတ္ျပရင္း ပါးစပ္ကေန တစ္ေယာက္ခ်င္းအမည္ေလးေတြရြတ္ကာရြတ္ကာ၊ လက္ၫိႈးေလးေထာက္ကာ ေထာက္ကာနဲ႔။ သမီးအခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးက သူဆို ေထာက္ျပေတာ့ ျဖဴျဖဴေလး။ သမီးအခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးက သူဆို ေထာက္ျပေတာ့ ညိဳညိဳေလး၊ သမီးရဲ့အေကာင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္းမက သူဆို ေထာက္ျပေတာ့ မဲမဲေလး။ သမီး သူတို႔ကို ခ်စ္လားဆိုေတာ့ “ခ်စ္တာေပါ့..ဘဘကလည္း”ဆိုၿပီး ၿပံဳးေနတယ္။ ကေလးေတြၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေသြးစံု၊ သ႑န္စံု၊ ရုပ္လကၡဏာစံုေလးေတြ။ အျဖဴ၊ အမည္း၊ အညိဳ၊ အဝါေလးေတြ။ ဆင္ယင္မႈၾကည့္ျပန္ေတာ့ ဘာသာစံုျဖစ္မွန္းလည္းေပၚတယ္။ ဘယ္သူ ဘာလူမ်ိဳးေမးလည္း တူမေခ်ာက သိနိုင္မယ့္အရြယ္မဟုတ္ေတာ့ ေမးမေနေတာ့ဘူး။ ဘယ္ဘာသာကေတာ့ ေမးလို႔ကိုမျဖစ္ေခ်ဘူး။ ဒီမွာ မွတ္ပံုတင္ကအစ ဘာ ဘာသာလို႔ မထည့္ရသလို၊ ရံုးျပင္ကႏၷား၊ အစိုးရကိစၥနဲ႔ အျခားဘာကိစၥသြားသြား ဘယ္သူမွ မေမးဘူး။ မေျပာရဘူး။ ေျပာစရာလိုတဲ့ကိစၥလို႔ကို သေဘာ မထားဘူး။ လူတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ခင္ဗ်ား ဘာ ဘာသာဝင္လဲလို႔သြားေမးလို႔ အေမးခံရသူကမေက်နပ္ရင္ တရားပါအစြဲခံရတဲ့ တိုင္းျပည္ပဲ။ တူမေခ်ာေက်ာင္းမွာ လူမ်ိဳးစံု ဘာသာစံုကေလးေတြ ပညာအတူသင္ေနၾကတယ္။ မတူတဲ့အစားေတြ အတူစားလို႔၊ မတူတဲ့အဝတ္ေတြ အတူဝတ္လို႔၊ မတူတဲ့ယဥ္ေက်းမႈေတြ အတူယဥ္ေက်းလို႔။ မတူတဲ့ကေလးေတြ အတူတူခ်စ္လို႔ခင္လို႔ တြယ္တာလို႔။ (တူမေခ်ာရဲ့ေက်ာင္းခရီး)

က်ေနာ့္ကို NLD လားလို႔ေမးရင္ ဟုတ္တယ္လို႔ေျဖလို႔ရသလို မဟုတ္ဘူးလို႔လည္းေျဖလို႔ရတယ္။ ဒါဆို ခုထိ မင္းက NLD ေပါ့လို႔ တိတိက်က် ေမးရင္ေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မ်က္ေစ့လည္မစိုးလို႔ ခ်ဳပ္ၿပီးရွင္းျပပါရေစ။ မဂၤလာဒံုၿမိ့ဳနယ္ကေန အေစာဆံုးဝင္ျဖစ္ခဲ့သူေတြထဲ က်ေနာ္လည္း ပါတယ္။ အထုတ္မခံရဖူးဘူး။ မထြက္ဖူးဘူး။ ဘာစည္းကမ္းနဲ႔မွ အေရးယူမခံရဖူးဘူး။ ေထာင္ထဲေရာက္ေတာ့ ဘာအေနနဲ႔ရပ္လဲဆိုေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆန္႔က်င္တဲ့၊ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္တဲ့ နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအျဖစ္ ရပ္တယ္။ ေထာင္တြင္းေန အင္န္အယ္လ္ဒီတခ်ိဳ႔ရဲ့ ပါတီႀကီးေမာက္မာမႈေတြကို မနွစ္ၿမိ့ဳလို႔ပဲ။ ေထာင္ကထြက္ အင္န္အယ္လ္ဒီ ျပန္ဆက္ေတာ့ ေထာင္ထြက္ေတြ ပါတီက အကပ္မခံဝံ့ျဖစ္ေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ ခြာၿပီးကူတယ္။ ျပႆနာက တသက္လံုး ဘယ္အစိုးရတက္တက္ငါ့အစိုးရလုပ္ၿပီး စစ္ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ ပေရာပရီလုပ္ေနတဲ့ သတင္းေပးလိုလိုလို ၿမိ့မ်က္နွာဖံုးလိုလိုလူေတြရဲ့ အအုပ္အစီးေအာက္က NLD မွာ ကိုယ္တိုင္ သြယ္ဝိုက္သတင္းအေပး ခံရၿပီး ေခြးေျပးဝက္ေျပးထြက္ေျပးနိုင္လို႔မွ လက္မတင္ေလးကပ္လြတ္ၿပီး ထိုင္းကိုေရာက္တာ။ နို႔မို႔ဆို စတုတၳအႀကိမ္အဖမ္းခံရၿပီး တတိယအႀကိမ္ေထာင္နန္းစံေသးတယ္။ (ထိုင္း)မဲေဆာက္ေရာက္ၿပီး ၃ ရက္ေျမာက္မွာ မဲေဆာက္မွာအထိုင္က်ေနတဲ့လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ (အင္န္အယ္လ္ဒီ)ကို ထံုးစံရွိသည့္အတိုင္း သတင္းသြားပို႔ေတာ့ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ NLD အျဖစ္ ပါတီဝင္ျပန္ေလွ်ာက္ရမယ္ဆိုတယ္။ ဒါနဲ႔ ဦးဝင္းခက္ကို “ဆရာတို႔ေတာင္ ေသနတ္၊ တပ္၊ လူထုေနာက္ခံဘာမွမရွိ၊ သူမ်ား အိမ္ၿခံငွားေနေနၿပီး က်ေနာ္က ဘယ့္ႏွယ္လို႔ လြတ္ေျမာက္ရပါ့မလဲဆရာ။ ၾကည့္လည္းလုပ္ပါဦး”လို႔ေျပာၿပီး ေနာင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေျခဦးမလွည့္ေတာ့ဘူး။ အေမရိကားေရာက္ၿပီး သိတ္မၾကာဘူး ဖို႔တ္ဝိန္း NLD ေတြနဲ႔ ၃ ႀကိမ္ေလာက္ ဝိုင္းထိုင္ျဖစ္တယ္။ လြတ္ေျမာက္ေတြေရာ၊ မလြတ္ေျမာက္ေတြေရာ၊ ဒီပဲယင္းေတြေရာ၊ အေဝးေရာက္ေတြေရာ၊ အနီးကပ္ေတြေရာ၊ အမတ္မင္းေရာ စံုေတာ့အေတာ္စံုပါတယ္။ ကိုယ့္ကီးသူ႔ကီး ၫွိၾကည့္ရင္ နွစ္ဖက္လံုး အသံေၾကာင္ကုန္မစိုးလို႔ ကိုယ့္ကီးကိုယ္မခ်ိန္းပဲ ဆက္တီးခတ္ေနတယ္။ ေဒၚစုေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ျပန္လြတ္တယ္။ အရွိကိုအရွိအတိုင္းဆိုၿပီး ပါတီမွတ္ပံုျပန္တင္တာ၊ ပါတီဖြဲ႔စည္းပံုျပင္တာ၊ ပါတီဝင္သစ္ေတြစုေဆာင္းတာ၊ ပါတီဝင္ေဟာင္းေတြ ျပန္သိမ္းဆည္းတာလုပ္ေတာ့ ဘဝင္မက်စရာက ပါလာတယ္။ ပါတီကေနအထုတ္မခံရတဲ့ အေရးယူမခံရတဲ့ပါတီဝင္ေဟာင္းေတြ ပါတီဝင္ဆက္ျဖစ္ေနေသးခ်င္ရင္ အသစ္ျပန္ေလွ်က္ရမတဲ့။ အဲ့ဒီအထိလည္း ျပႆနာမရွိေသးဘူးပဲထားပါဦး။ သမၼတႀကီးကိုယံုတယ္..တို႔၊ ၂ဝဝ၈ ကို ေလးစားလိုက္နာ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ပါ့မည္တို႔လည္းျဖစ္လာေရာ NLD နိုင္ငံေရးခႏၱီစက်သြားတာ ကုန္းေကာက္စရာေတာင္မရွိေတာ့တာနဲ႔ ပါတီဝင္ ျပန္မေလွ်ာက္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း NLD လို႔ မခံယူေတာ့ဘူး။ မူနဲ႔ရပ္ခံခ်က္ကို ႀကိဳက္တာ/မႀကိဳက္တာေၾကာင့္ ပါတီဝင္ ဆက္ျဖစ္/မျဖစ္က မိမိေရြးခ်ယ္ခ်က္ျဖစ္တယ္။ NLD ဟာ အဝင္ေရာအထြက္ပါမခက္တဲ့နိုင္ငံေရးပါတီပါ။ မႀကိဳက္လို႔ ထြက္ရပ္တာကတပိုင္း။ ဖိနွိပ္ခံရလို႔ ဝင္ရပ္ေပးတာကတပိုင္းပဲ။ ဖိနွိပ္ခံဆို NLD မွမဟုတ္ဘူး၊ ပါတီတခုခုမွမ မဟုတ္ဘူး၊ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးမွ မဟုတ္ဘူး၊ ဘာသာတခုမွ မဟုတ္လူး၊ (ကုန္ကုန္ေျပာရရင္)လူတေယာက္ေယာက္ နိုင့္ထက္စီးနင္းလုပ္ခံရတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အနိုင္က်င့္သူကို ျပစ္တင္ရႉတ္ခ်ဆန္႔က်င္ မွာပဲ။ အဲ့ဒါဟာ ဘာပါတီဝင္ျဖစ္လို႔/မျဖစ္လို႔၊ ဘာလူမ်ိဳး ဘာ ဘာသာဝင္ျဖစ္လို႔/မျဖစ္လို႔၊ ဘာနိုင္သားျဖစ္လို႔/မျဖစ္လို႔နဲ႔မဆိုင္ပဲ ဓမၼနဲ႔အဓမၼ၊ ဖိနွိပ္သူနဲ႔ဖိနွိပ္ခံ ဘယ္ဘက္ကရပ္မလဲဆိုတဲ့ လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ့ က်င့္ဝတ္အေပၚအေျခခံတဲ့သိစိတ္အလိုအရ ေရြးခ်ယ္မႈရွိရွိဆံုးျဖတ္ခ်က္သာပဲ။ (အင္န္အယ္လ္ဒီျခင္း မ ဒီျခင္းကိစၥ)