ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ စတုတၳတြဲ၊ အခန္း(၁ဝ)

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ စတုတၳတြဲ၊ အခန္း(၁ဝ)

(ည) ေျမအေျခအေန

၁-ရန္သူ႔ဘက္က အေျခခံအားလံုးနီးပါး အေရးသာေနသည္။

၂-ပထမ ေရစီးသန္လွေသာသံလြင္ျမစ္ႀကီး ကာထားသည္။ သို႔ရာတြင္ ရန္သူမွာ တဖက္ကမ္းတေလွ်ာက္လံုး တပ္ျဖန္႔ထားႏိုင္ျခင္းမရွိသျဖင့္ ရန္သူမရွိသည့္ေနရာသို႔ကူးၿပီးမွ အခ်က္အခ်ာကူးတို႔ဆိပ္ႏွင့္ ကမ္းပါးတို႔၌သာတပ္စြဲထားသည့္ရန္သူကို တိုက္ႏိုင္သည္။ ျမစ္ေၾကာင့္ စစ္အရွိန္ မထိခို္က္ရေအာင္ ဓာတ္ဆီပီပါပံုးမ်ားျဖင့္ ပဲ့ခ်ိတ္တပ္ထားေသာ ကူးတို႔ေဖာင္ကေလးမ်ားစြာလည္းဖန္တီးၿပီး လူႏွင့္ပစၥည္းမ်ား ကူးရသည္။ အခက္ဆံုးမွာ လက္နက္ႀကီးသယ္ရန္ ဆင္အတြက္ ေဖာင္ႀကီးလုပ္ရတာျဖစ္သည္။ ဤနည္းမ်ားျဖင့္ သဘာဝအရံအတားျဖစ္ေနေသာ သံလြင္၏အတားအဆီးကို အားေပ်ာ့သြားေအာင္လုပ္ရသည္။

၃ - ေတာင္ေပၚတိုက္ပြဲတိုက္ရမည္ျဖစ္၍ မိမိတို႔က တပန္းရံႈးေနေသာ္လည္း ထိုအားနည္းခ်က္ကိုျပန္ေထမိႏိုင္ေအာင္ ကားလမ္းမ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ် ေတာက္ေလွ်ာက္ေဖာက္သြားရန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တိုက္ကြက္ေရြးရာတြင္လည္း ကားလမ္း အလြယ္ေဖာက္ႏိုင္မည့္ ေနရာကို ဦးစားေပးေရြးခ်ယ္ရသည္။

၄ - ေျမအေျခအေနအရ မိမိတို႔တပ္ဘက္မွအားသာခ်က္ႀကီးတခုမွာ တရုတ္ျဖဴတို႔က ၎တို႔၏ဌာနခ်ဳပ္ကို မိုင္းဟန္-ပြန္ပါက်င္ဘက္ ေျပာင္းၿပီး တပ္စြဲထားသျဖင့္ ထိုေနရာကိုဝင္သိမ္းရန္ လမ္းမ်ားပြင့္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုေနရာကိုဝင္ရန္ တလမ္းမွာ မိုင္းပန္-ဝမ္ဆလာမွ မိုင္းတံုလမ္း (ထိုလမ္းမွာ ကားလမ္းျဖစ္ၿပီး အေတာ္ေကာင္းသည္) ေနာက္တလမ္းမွာ မိုင္းပန္မွအေရွ႔တည့္တည့္ သံလြင္ေက်ာ္ၿပီး မိုင္းဟန္-ပြန္ပါက်င္ ဘက္သို႔ တိုက္ရိုက္ဝင္ႏိုင္သည့္လမ္း (ဤလမ္းသည္ ပထမလမ္းထက္ ပိုနီးသည္။ ေျမာက္ဘက္မွာတပ္စြဲထားသည့္ တရုတ္ျဖဴတပ္မ်ားႏွင့္ လည္း ေဝးေန၍ ရန္သူအားနည္းသည္) ထို႔ေၾကာင့္ တရုတ္ျဖဴဌာနခ်ဳပ္ကို တိုက္ရိုက္ထိုးႏိုင္သည္။ ထိုလမ္းကိုသံုးလွ်င္ မိမိတို႔တပ္၏ အားနည္းခ်က္မွာ ေထာက္ပံ့ေရးလမ္းဖြင့္ရန္ခက္ခဲျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္ မိမိတို႔ စစ္ဆင္ေရးစဥ္းစားရာတြင္ ဤသည္ကို အဓိကအခ်က္ အျဖစ္ ယူဆရမည္။ သို႔ေသာ္မိမိတို႔တပ္၏ ရိကၡာေထာက္ပံ့မႈကို ေလေၾကာင္းမွခ်ေပးႏိုင္စြမ္းရွိသျဖင့္ မိမိတို႔၏ အားသာခ်က္တရပ္ ျဖစ္လာ ေပသည္။

၄။ မိမိတို႔က လုပ္ႏိုင္မည့္နည္းလမ္းမ်ား။ ၎အေပၚ ရန္သူတို႔ကတံု႔ျပန္ႏိုင္ခ်က္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး မိမိတို႔လုပ္ရန္နည္းလမ္းမ်ား သံုးသပ္ခ်က္။

(က) ဘုရင့္ေနာင္စစ္ဆင္ေရး၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ - တရုတ္ျဖဴမ်ား ဗမာျပည္မကို မၿခိမ္းေျခာက္မလႊမ္းမိုးႏိုင္ရန္။ ၁၉၅၄၊ ေမလ ၁၅ ရက္ မတိုင္မီ(၁)အဓိက မိုင္းတံု-မိုင္းဟန္-ပြန္ပါက်င္ ေျမျပန္႔ကြင္းႏွင့္ (၂)ေနာက္ မိုင္းဆတ္ႏွင့္ မိုင္းဆတ္ကြင္းကိုပါသိမ္းပိုက္ႏိုင္ရန္ သတ္မွတထားသည္။

(ခ) အထက္ပါရည္ရြယ္ခ်က္ေအာင္ျမင္ရန္ မိမိတို႔ဘက္ကလုပ္ႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းမ်ား-

၁-အထက္ပါ ေဒသႏွစ္ခုသို႔ ခ်ီတက္ႏိုင္မည့္လမ္းေၾကာင္း အဓိက(၄)လမ္း ရွိသည္။

ပထမလမ္း- မိုင္းျပင္း-မိုင္းပုေအာင္မွ မိုင္းဆတ္သို႔ ေနာက္မွ မိုင္းတံုကြင္း။

ဒုတိယလမ္း- သံလြင္ျမစ္ကူးၿပီး၊ မိုင္းပုလံုကိုသိမ္းၿပီး ၎မွတဆင့္ မိုင္းဆတ္သို႔မဟုတ္ မိုင္းတံုဘက္သို႔ တဆင့္စီသိမ္းရန္။

တတိယလမ္း- ဝမ္ဆလာကူးတို႔မွ မိုင္းတံုကိုသိမ္း၊ ၎ကြင္းျပင္ကိုသိမ္းၿပီးေနာက္ မိုင္းဆတ္ကြင္းဆက္သိမ္းရန္။

စတုတၴလမ္း- မိုင္းပန္မွ အေရွ႔သံလြင္ဘက္ခ်ီျဖတ္ၿပီး၊ တိုက္ရိုက္မိုင္းဟန္-ပြန္ပါက်င္တို႔ကို တိုက္သိမ္းရန္။ ေနာက္မွ မိုင္းဆတ္ကြင္း ဆက္သိမ္းရန္။

၂-အထက္ပါ လမ္း(၄)ခုတြင္ ႏိႈင္းယွဥ္ခ်က္အရ လက္ေတြ႔ပို၍အခြင့္သာေသာလမ္းမွာ တတိယႏွင့္ စတုတၴ(၂)လမ္း ျဖစ္သည္။ ပထမႏွင့္  ဒုတိယလမ္းမွာ မိမိရည္မွန္းခ်က္ကို အဓိကတိုက္ရိုက္မေရာက္ဘဲ လက္ေတြ႔လည္း မ်ားစြာခက္ႏိုင္။

၃-တတိယႏွင့္ စတုတၴႏွစ္လမ္းအနက္ တိုက္ရိုက္လမ္းျဖစ္ေသာ စတုတၴလမ္းသည္ စိတ္ကူးအရစိတ္ဝင္စားဖြယ္ျဖစ္ေသာ္လည္း မိုင္းပန္မွ သံလြင္အထိ ကားလမ္းလံုးဝမရွိ။ တဖန္သံလြင္ကမ္းမွ မိုင္းဟန္သို႔လည္း လားလမ္းပင္ ေကာင္းေကာင္းမရွိ။ လမ္းတြင္လည္းေကာင္း၊ မိုင္းဟန္-ပြန္ပါက်င္ကြင္းတြင္လည္းေကာင္း ရန္သူက အခိုင္အမာေနရာစြဲခံစစ္ႀကီးဆင္ခဲ့ေသာ္ လက္နက္ႀကီးမ်ားသယ္ရန္ ခက္ခဲ။ ဆက္သြယ္ေရးလမ္း၊ ေထာက္ပံ့ေရးလမ္းဖြင့္ရန္လည္း ခက္ခဲေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တတိယလမ္းကိုစဥ္းစားရာတြင္ မိုင္းပန္မွ ဝမ္ဆလာ အၾကား ထက္ဝက္ေက်ာ္မွာ ကားလမ္းရွိၿပီးျဖစ္၍ အနည္းငယ္ဆက္ေဖာက္လွ်င္ သံလြင္ကမ္းသို႔ေရာက္ႏိုင္သည္။ ေနာက္ဝမ္ဆလာမွ မိုင္းတံုအထိ (၆)ေပက်ယ္ လားလမ္းႀကီးရွိသျဖင့္ ေပၚတာအလုပ္သမား(၃ဝဝဝ)ျဖင့္ ေဒါ့ဂ်စ္သြားကားလမ္းေဖာက္ပါက အလြန္ဆံုး တပတ္အတြင္း ေႏြကားလမ္း ေပါက္ႏိုင္သည္။ အကယ္၍ ရန္သူက (မိမိတို႔အစိုးရိမ္ဆံုးျဖစ္ေသာ)လမ္းခုလတ္မွလည္းေကာင္း၊ မိုင္းတံုကြင္းမွ လည္းေကာင္း ေနရာစြဲခံကတုတ္အဆင့္ဆင့္စစ္ပြဲႏွင့္ခုခံလွ်င္ ေနာက္ဆံုး ေနာက္ပိုင္းခ်န္ထားမည့္ (၂၅)ေပါင္ဒါ အေျမာက္ႀကီးမ်ားကို ကားလမ္းအတို္င္းဆြဲခ်လာႏိုင္ၿပီး ပစ္ခတ္မႈမီးအား ႀကီးႀကီးျဖင့္တိုက္ခိုက္ႏိုင္သည္။ ခဲယမ္းရုပ္ဝတၴဳမ်ားလည္း အလြယ္တကူသယ္ယူႏိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ ရန္သူက (ေနာက္တနည္း)မိမိေနာက္ပိုင္းကို ဝိုင္းပတ္၊ ထိုးသုတ္ေခ်မႈန္းစစ္ဆင္လွ်င္ မိမိတို႔က ကားလမ္းဝန္ရိုးတေလွ်ာက္ အခိုင္အမာ အဆင့္ဆင့္တပ္စြဲထားျခင္းျဖင့္ ယင္းသို႔တိုက္ခိုက္မွာကိုလည္း ကာကြယ္ႏို္င္သည္။ ေနာက္ မိုင္းတံုအစပ္အထိ ကားလမ္းေပါက္ၿပီးက၊ ၎မွ ပြန္ပါက်င္အထိကြင္းကို ရွင္းရန္လိုအပ္ပါက ေနာက္ပိုင္းက သံခ်ပ္ကာကားမ်ားပင္ ကားလမ္းအတိုင္းဆြဲတင္ႏိုင္မည္။ ထိုသို႔ဆိုပါက ထိုကြင္းကို လံုးဝလႊမ္းမိုးႏိုင္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုတတိယလမ္းကို မိမိတို႔၏ အဓိကဗဟိုစစ္ေၾကာင္းဝင္ထိုးရန္ သတ္မွတ္လိုက္သည္။ ထိုလမ္း၏ ေနာက္ထပ္အားေကာင္းခ်က္တရပ္မွာ ကားလမ္းေပါက္ႏိုင္သျဖင့္ ေနာက္ဆက္ၿပီး ေထာက္ပံ့ေရးလမ္းေၾကာင္းဖြင့္ကာ ေရွ႔တိုက္ပြဲမ်ားကို ဆက္တိုက္ႏိုင္၊ ထိန္းထားႏိုင္ေပသည္။

၄-စတုတၴလမ္းမွာ ရန္သူ႔ဘက္ကၾကည့္လွ်င္ စိုးရိမ္ဖြယ္ရာႀကီးျဖစ္ေနသျဖင့္၊ ၎ကိုအသံုးခ် စစ္ကစားလွ်င္ အက်ိဳးရွိႏိုင္မည္။ အကယ္၍ မိမိတို႔က ထိုလမ္းကတိုက္မည့္ဟန္၊ ဟန္ျပလုပ္ႏိုင္လွ်င္ ၎တို႔၏တပ္မႉးခ်ဳပ္မွာ အေတြ႔အႀကံဳမရွိသူလည္းျဖစ္၍၊ အေရးရွိက မိမိကိုယ္မိမိ ကာကြယ္ေရးသာစိတ္ေစာမည္ျဖစ္ရာ သူ႔လက္ထဲက ေသနဂၤဗ်ဴဟာအရံတပ္ကို အဓိကစစ္မ်က္ႏွာ မိုင္းတံုသို႔မပို႔ေတာ့ဘဲ ထိုဟန္ျပ စစ္ေၾကာင္းကိုသာ ကာကြယ္ရန္လုပ္ေပမည္။ ၎မွာ ရန္သူတပ္မႉးအားနည္းခ်က္ႏွင့္ ေျမအေျခအေနအရ မိမိဘက္က တပန္းသာမႈအေပၚ လည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔ဘက္က ေလေၾကာင္းသယ္ယူပို႔ေဆာင္မႈ အေရးသာမႈအေပၚတြင္လည္းေကာင္းမွီး၍  မိမိတို႔က အျမတ္ထုတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ ေတာင္ေပၚစစ္ပြဲတြင္ ရန္သူေသနဂၤဗ်ဴဟာအရံတပ္ကို ေဘးတေနရာ ေရာက္ေအာင္လည္းေကာင္း၊ ေဘးတြင္ ေသာင္တင္သြားေအာင္လည္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္လွ်င္ စစ္ပြဲတဝက္ႏိုင္ၿပီ ျဖစ္သည္။

၅-ထိုဟန္ျပ စစ္ေၾကာင္းလုပ္ျခင္းျဖင့္ ေနာက္ထပ္ရႏိုင္သည့္အက်ိဳးေက်းဇူးမွာ (အဓိကထိုးစစ္ဘက္)မိုင္းတံုမွရန္သူမ်ားအဖို႔ ၎တို႔ကို ေနာက္ကျဖတ္ဝိုင္းေတာ့မည္ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ဌာနခ်ဳပ္ကိုတိုက္ရိုက္တိုက္ေတာ့မည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ရာေရာက္သျဖင့္၊ ၎တို႔ အေၾကာက္ဆံုး အဝိုင္းခံေခ်မႈန္းခံရမွာကိုေၾကာက္ရြံ႔ၿပီး စိတ္ဓာတ္ပ်က္ျပားေစႏိုင္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အဓိကထိုးစစ္ မိုင္းတံုစစ္မ်က္ႏွာတြင္ မိမိတို႔ဘက္က မ်ားစြာအေရးသာမႈကို ရေစႏိုင္သည္။

၆-အကယ္၍ ရန္သူက သူ၏ေသနဂၤဗ်ဴဟာတစိတ္တပိုင္းကို မိုင္းတံုစစ္မ်က္ႏွာဘက္သို႔ပို႔ၿပီး ထိုေနရာတြင္ ေရရွည္ေျမကတုတ္စစ္ျဖင့္ ခံလွ်င္လည္း ထိုဟန္ျပစစ္ေၾကာင္းက မိုင္းတံုႏွင့္မိုင္းဟန္အၾကား ဝမ္မဲခင္ကိုဝင္သိမ္းၿပီး ရန္သူဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းကိုျဖတ္ကာ ေတာင္ဘက္ကေန၍ မိုင္းတံုကို ၿခိမ္းေျခာက္ႏိုင္သည္။ သို႔မဟုတ္ ရန္သူ႔ဌာနခ်ဳပ္ကိုပင္ ဆက္လက္ၿခိမ္းေျခာက္ေရးလုပ္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ရန္သူ႔တပ္မႉး၏ထူးျခားခ်က္အရ သူ႔အရံတပ္ကို အေဝးမလႊတ္ရဲဘဲ အနီးကရန္သူကိုဘဲရင္ဆိုင္ခိုင္းဖို႔ မ်ားသည္။ ဤနည္းျဖင့္ အရံတပ္ႀကီး ေသာင္တင္ႏိုင္သည္။

(ဂ) သို႔ျဖင့္ မိမိတို႔အေနႏွင့္ ပထမအဆင့္အျဖစ္ အေရးႀကီးေသာဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို ခ်လိုက္ႏိုင္ေပသည္။

၁- မိမိတို႔ အဓိကထိုးမည့္စစ္လမ္းေၾကာင္းမွာ တတိယလမ္း-ဝမ္ဆလာမွ မိုင္းတံုလမ္းေၾကာင္းကိုေရြးခ်ယ္လိုက္ၿပီး-

၂- စတုတၴလမ္းျဖစ္သည့္ မိုင္းဟန္-ပြန္ပါက်င္ဘက္ထိုးမည့္ ဟန္ျပစစ္ေၾကာင္းတေၾကာင္းကို ခရီးတိုထိုးေဖာက္နည္းျဖင့္ ထိုးသြင္း ၿခိ္မ္းေျခာက္ၿပီး အဓိကအားျဖင့္ ရန္သူ႔ေသနဂၤဗ်ဴဟာအရံတပ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

(ဃ) ထို႔ျပင္ တျခားစစ္ေၾကာင္း၊ စစ္မ်က္ႏွာမ်ားမွရန္သူမ်ားကို နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ဆြဲထားရန္ ဟန္ျပၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ား၊ ထိထိမိမိလုပ္ရန္လည္း ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။ အခိုင္အမာလုပ္ငန္းမ်ားမွာ-

၁- မိုင္းဆတ္သို႔ခ်ီတက္မည့္ဟန္ျဖင့္ မိုင္းပုေအာင္တြင္ ေလယာဥ္ကြင္းငယ္တခု တည္ေဆာက္ျခင္း။

၂- မိုင္းပုလံုကိုထိုးမည့္ဟန္ျဖင့္ သံလြင္ကူးတို႔ဆိပ္သြားရာ အေနာက္ဘက္ကားလမ္းကို ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ကူးတို႔ဆိပ္ကိုတိုက္မည့္ဟန္ (၂၅) ေပါင္ဒါ (၂)လက္ဆြဲသြားၿပီး အေနာက္ဘက္ကမ္းမွ တိုင္းထြာေရးမီးခိုးဗံုးမ်ားျဖင့္ ပစ္စမ္းၾကည့္ျခင္း။ ဤနည္းျဖင့္ ထိုေဒသရွိ ရန္သူ နည္းပရိယာယ္အရံတပ္ကို ဆြဲထားႏိုင္လိုက္သည္။

၃- ထို႔ျပင္ တာခ်ီလိတ္စစ္မ်က္ႏွာမွရန္သူမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ရန္အတြက္ မိုင္းျဖတ္တြင္ ၾကားျဖတ္ေထာက္ပံ့ေရးစခန္းပံုစံတဲငယ္မ်ား ထိုးေစျခင္း၊ တာခ်ီလိတ္ဘက္တိုက္မည့္သတင္း ဝါဒျဖန္႔ျခင္း။

၄- မိုင္းပုေအာင္မွ မိုင္းဆတ္ကိုခ်ီတက္တိုက္မည့္ဟန္၊ မိမိတပ္ခ်ီတက္စဥ္ ေလယာဥ္မွလမ္းတေလွ်ာက္ ရိကၡာခ်ေပးသည့္အသြင္ ရိကၡာအတုမ်ားကိုခ်ေပးသြားေစျခင္း စသည္တို႔ျဖစ္ေပသည္။

(င) မိမိတို႔အဓိကထိုးမည့္ ဝမ္ဆလာ-မိုင္းတံုလမ္းေၾကာင္းတြင္၊ အလယ္တြင္ရွိေနေသာ ေပ (၅ဝဝဝ)ေက်ာ္ျမင့္ ေတာင္ကမူ(၃)လံုးမွ ေျမကတုတ္ခံစစ္ကို ရန္သူကလုပ္မည့္အႏၲရာယ္ႏွင့္ အလားတူ အျခားေနရာအဆင့္ဆင့္တြင္လည္း ဤကဲ့သို႔ေသာ ခံစစ္မ်ိဳးကို လုပ္မည့္ အႏၲရာယ္ရွိေနပါသည္။ ထိုအႏၲရာယ္မ်ားအား ေလ်ာ့သြားေစရန္အတြက္ မိမိတို႔ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရမည့္လုပ္ငန္းမ်ားမွာ-

၁- ဝမ္ဆလာတိုက္ပြဲတြင္ (၂၅)ေပါင္ဒါ အေျမာက္ႀကီး (၈)လက္ႏွင့္ တပ္ရင္းေမာ္တာ(၃)လက္မ(၈)လက္ေလာက္ႏွင့္ ျမစ္အေနာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတာင္တန္းေပၚက လိုတာထက္ပိုၿပီးဖိပစ္ေစျခင္းျဖင့္ ရန္သူအလြန္ထိတ္လန္႔သြားၿပီးေနာက္ အဆင့္ဆင့္ခံစစ္ထိုးေရး ေကာင္းစြာမလုပ္ရဲေအာင္ စီမံရမည္။

၂- အလားတူ ဝမ္ဆလာ ေတာင္ဘက္ကပ္ေနေသာကမ္းပါးတေနရာ (ရန္သူ၏ ေတာင္ကမူ (၃)လံုးေနရာကိုထိုးဝင္ႏိုင္သည့္ ကမ္းပါးေနရာ) မွ (၆)ေပါင္ဒါအေျမာက္(၂)လက္၊ (၃)လက္မေမာ္တာ(၂)လက္ျဖင့္ ရန္သူ႔ကင္းတပ္စိတ္မ်ားကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ပစ္ခတ္ရန္ (တကယ္ေတာ့ ဤလက္နက္ႀကီးမ်ားကို သံလြင္ျမစ္အေရွ႔ဘက္ကမ္းသို႔သယ္ေဆာင္ရန္မွာ မလြယ္ကူပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ပထမအဆင့္တိုက္ပြဲမ်ားတြင္ အေနာက္ဘက္ကမ္းကေန၍ အစြမ္းကုန္ပစ္ျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)

၃- မိမိ၏ေလတပ္ကိုေတာ့ ဒုတိယအဆင့္ ေတာင္ကမူ(၃)လံုး ကိုထိုးမည့္ (ယ+၂)ေန႔က်မွ အေရွ႔ဘက္ကမ္းပါးကလာမည့္ လက္နက္ႀကီး အနည္းငယ္ႏွင့္ေပါင္းစပ္ၿပီး ထိုးဖို႔ရည္ရြယ္ထားပါသည္။ ပထမဆင့္(ယ)ေန႔တြင္မူ ေလတပ္၏တာဝန္မွာ မိုင္းတံုႏွင့္ မိုင္းဟန္အၾကား ရန္သူ႔ေသနဂၤဗ်ဴဟာအရံတပ္လႈပ္ရွားမႈကို ကာကြယ္ဖိထားရန္။ တႀကိမ္လွ်င္ ေလယာဥ္(၂)စင္း(၃)စင္းျဖင့္ တေန႔ပတ္လံုးဖိႏွိပ္ထားရန္ ဆံုးျဖတ္ထားသည္။

ဤသည္တို႔မွာ ရန္သူ႔ခံစစ္ အဆင့္ဆင့္ခံမည့္ အႏၲရာယ္ကို ႀကိဳတင္၍ ေျဖရွင္းထားသည့္ နည္းနာျဖစ္သည္။