ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ
စတုတၳတြဲ၊ အခန္း(၁၆)
ဤေနရာတြင္ က်ေနာ္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘလိတ္ (ထိုစဥ္က ေတာင္ပိုင္းတိုင္းမႉး)တို႔အၾကား
ဆက္ဆံေရးအေၾကာင္း ေရးလိုပါေသးသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘလိတ္မွာ အဂၤလို-အင္ဒီးယန္းကျပားျဖစ္ၿပီး၊
ေစာစြာကတည္းကပင္ ဗမာျပည္ အဂၤလိပ္အစိုးရလက္ေအာက္တြင္ စစ္မႈ ဝင္ၿပီး ထမ္းခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။
ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးရေသာအခါ ဗမာ့တပ္မေတာ္တြင္ စစ္မႈထမ္းဆက္ျဖစ္လာပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘလိတ္ႏွင့္ က်ေနာ္မွာ ယခင္အဂၤလိပ္ေခတ္ကတည္းကပင္
သိရွိလာၾကၿပီး ေနာက္ပိုင္းတဦးႏွင္တဦး အလြန္ရင္ႏွီးၾကေသာ မိတ္ေဆြႀကီးမ်ား ျဖစ္လာၾကပါသည္။
က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ဦးလံုးမွာ ထိုစဥ္က ႏွစ္ခုပဲရွိေသးသည့္စစ္တိုင္းမႉးမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး ရာထူးအရလည္း
ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္မ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ဦးမွာ စိတ္အရင္းခံျခင္းမတူၾကပါ။
သူက ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို မုန္းတီးဆန္႔က်င္သူျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္က ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို လွ်ိဳ႔ဝွက္စြာ
ေလးစားေထာက္ခံသူျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ဦးသည္ မိမိတို႔စိတ္ရင္းကိုဖယ္ရွားၿပီး
ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာဆက္ဆံခဲ့ၾကပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ဦးမွာ (က်ေနာ္စိတ္ထင္) မူလလူတန္းစားဗီဇျခင္း
နီးကပ္ၾကဟန္တူပါသည္။ သူသည္လည္း အေတာ္အတန္ဆင္းရဲေသာဇာတိမွလာသည္ဟု သိရပါသည္။
သူသည္ အဂၤလိပ္ကျပားျဖစ္ေသာ္လည္း ဗမာစိတ္ဓာတ္အေတာ္ရွိပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဗမာတပ္မႉး၊ တပ္သားမ်ားကလည္း သူ႔ကို ေလးစား ခင္မင္ၾကပါသည္။ သူသည္ႏိုင္ငံေရးကို
စိတ္မဝင္စားပါ။ ဗမာျပည္ဆိုရွယ္လစ္ပါတီကိုလည္း ဆန္႔က်င္စိတ္ရွိေနပံု ရသည္။ သူ႔စိတ္တြင္
ကြန္ျမဴနစ္ႏွင့္ ဤဆိုရွယ္လစ္ေတြဆိုတာ သိပ္မကြာျခားၾကဟုလည္း ယူဆေနပံုရပါသည္။
ထိုစဥ္က ဗမာျပည္ကို စစ္တိုင္းႀကီးႏွစ္ခုပဲခြဲထားရာ ေျမာက္ပိုင္းစစ္တိုင္းႏွင့္
ေတာင္ပိုင္းစစ္တိုင္းတို႔ျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘလိတ္မွာ ေတာင္ပိုင္းတိုင္း စစ္တိုင္းမႉးျဖစ္ေနၿပီး
က်ေနာ္က ေျမာက္ပိုင္းစစ္တိုင္းမႉး ျဖစ္ေနပါသည္။
ဗမာအစိုးရကလည္း အဂၤလိပ္ကခ်န္ထားရစ္ေသာဗမာစစ္တပ္ကို ဆက္ကိုင္ရာတြင္
အဂၤလိပ္-အိႏၵိယ၊ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစေသာ ကျပားမ်ားလည္း ဆက္ပါဝင္အမႈထမ္းၾကပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘလိတ္မွာ
ထိုအထဲမွျဖစ္ၿပီး၊ သူ၏စစ္သက္တမ္းဝါစဥ္အရ ရာထူးႀကီးကို ဆက္ေပးထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
စစ္တိုင္းမႉးတို႔သည္ မိမိတို႔ စစ္တိုင္းအတြင္း တႏွစ္အတြင္းျပဳလုပ္မည့္
ေယဘုယ်စစ္ဆင္ေရးစီမံကိန္းမ်ားကို ႏွစ္စဥ္မိုးရာသီအစ ဇြန္-ဇူလိုင္ တြင္ ေရးဆြဲၾကၿပီး
စစ္ရံုးခ်ဳပ္သို႔တင္ရပါသည္။
က်ေနာ္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘလိတ္တို႔မွာ တဦးႏွင့္တဦး စစ္ဆင္ေရးမ်ားကိုနားလည္ဖို႔ရာအတြက္
ထိုစီမံကိန္းမ်ား အခ်င္းခ်င္း အျပန္ျပန္ဖလွယ္ဖို႔ သေဘာတူထားၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔တိုင္းတြင္လုပ္ေဆာင္မည့္အစီအစဥ္မ်ားကို
က်ေနာ္ႀကိဳတင္သိရွိႏိုင္ခဲ့ပါသည္။
ေနာက္ပိုင္း ဆိုရွယ္လစ္တပ္မႉးတခ်ိဳ႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘလိတ္ရာထူးေနရာကို
ယူခ်င္လာပံုရပါသည္။ တေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက က်ေနာ္႔ကို ေခၚၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘလိတ္ကို
ဒီရာထူးႀကီးကဖယ္ရွားေတာ့မည့္အေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။ (ကျပားျဖစ္ေန၍ ဖယ္ရွားမည့္သေဘာ ေျပာပါသည္)
က်ေနာ္က လူေတြကို ခိုင္းတုန္းကခိုင္းၾကၿပီး တိုင္းျပည္ေအးေဆးလာေတာ့မွ ေနရာဖယ္ရွားသည့္သေဘာကေတာ့
မေကာင္းလွပါဟု ေျပာလိုက္ပါသည္။ က်ေနာ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘလိတ္မရွိလွ်င္ သူ႔တိုင္းမွ စစ္သတင္းမ်ားမရေတာ့မွာကိုလည္း
စိုးရိမ္မိပါသည္။ ဗိုလ္ေနဝင္းလည္း ေတြေဝသြားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအခ်ိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘလိတ္ကို
မဖယ္ရွားပစ္ခဲ့ပါ။
က်ေနာ္သည္ က်ေနာ္ရရွိေသာသတင္းမ်ားကို ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသို႔
လွ်ိဳ႔ဝွက္ေပးပို႔ေနခဲ့ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ကိုႀကီးျမင့္၊ ရန္ကုန္-မဂၤလာဒံု က်ေနာ့္အိမ္တြင္အတူေနစဥ္
ကိုႀကီးျမင့္မွတဆင့္ ေပးပို႔ခဲ့ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ဗမာ့ေတာ္လွန္ေရးကို
ထိခိုက္ႏိုင္မည့္သတင္းမ်ားကိုဦးစားေပး၍ အျမန္ေပးပို႔ခဲ့ပါသည္။ က်ေနာ္က ပါတီထံသို႔
က်ေနာ္၏အျမင္မ်ား အႀကံေပးခ်က္မ်ားကိုလည္း ေပးပို႔ခဲ့ပါသည္။
က်ေနာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘလိတ္ႏွင့္ရင္းႏွီးေနၿပီး၊ နားလည္မႈလည္းယူထားသျဖင့္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘလိတ္က သူ႔စစ္တိုင္း၏စီမံကိန္းမ်ားပါ က်ေနာ့္ထံ ေပးသျဖင့္ ထိုစီမံကိန္းမ်ားကိုလည္း
က်ေနာ္က ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသို႔ေပးပို႔ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွာ
က်ေနာ့္ စစ္တိုင္းကေရာ၊ ေတာင္ပိုင္းတိုင္းကေရာ စစ္တိုင္းႏွစ္တိုင္းစလံုး (တနည္း)တျပည္လံုး၏စစ္ေရးစီမံကိန္းမ်ားကို
ႀကိဳတင္သိရွိေနပါေတာ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ဗမာ့ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ အက်ိဳးရွိေနပါေတာ့သည္။
က်ေနာ္ ေမၿမိ့ဳသို႔ေျပာင္းရေသာအခါ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသို႔
က်ေနာ္ ဆက္သားမ်ားႏွင့္ သတင္းဆက္လက္ေပးပို႔ရပါသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ဦးဘဦး(ထားဝယ္သားႀကီး၊
ယခုကြယ္လြန္)ႏွင့္ ကိုလွၿမိဳင္ (ေနာက္ပိုင္း လက္နက္ခ်၊ လုပ္သားေန႔စဥ္သတင္းစာအယ္ဒီတာခ်ဳပ္ျဖစ္သြား)တို႔မွာ
က်ေနာ္၏ ဆက္သားမ်ားျဖစ္ပါသည္။
ထိုကာလက အျဖစ္အပ်က္(က်ေနာ္မွတ္မိေနတာ)တခ်ိဳ႔ကို ျပန္ေျပာျပခ်င္ပါေသးသည္။
က်ေနာ္ ထိုကဲ့သို႔ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ကိုင္ေနရင္း
သတင္းေပါက္သြားပါက လုပ္ရမည့္အစီအစဥ္အခ်ိဳ႔ကို ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဗဟိုက စီစဥ္၍ က်ေနာ့္ထံေပးပို႔လာပါသည္။
က်ေနာ္ အႏၲရာယ္တခုခုႏွင့္ရင္ဆိုင္လာရပါက တေနရာသို႔ သြား တိမ္းေရွာင္ေနၿပီး ထိုအိမ္မွ
တဆင့္ က်ေနာ့္ကို ပါတီထံသို႔ပို႔ဖို႔ ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္က အိမ္ကကားကို(ဒရိုင္ဘာရဲေဘာ္ကို
မေခၚဘဲ)ကိုယ္တိုင္ေမာင္းၿပီး ထိုအိမ္ေနရာကို သြားၾကည့္ရာ ဗိုလ္ဗတင္(လက္သီးပုန္း)၏အိမ္
ျဖစ္ေနသည္ကို အံ့ၾသဝမ္းေျမာက္စဖြယ္သိလိုက္ရပါသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ ဗိုလ္ဗတင္မွာ ဂ်ပန္ေခတ္ကတည္းကပင္
ပဲခူးစံျပတပ္ရင္းတြင္ အေတာ္ရင္းႏွီးခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္ခဲ့သျဖင့္ က်ေနာ္ အေတာ္စိတ္ေအးသြားပါသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုစဥ္က သူ႔အိမ္သို႔ ဝင္ခဲ့ျခင္းလည္းမရွိ။ သူ႔ကို ဤအေၾကာင္းကို ေနာက္ပိုင္းလည္း
ေျပာမျပ ျဖစ္ပါ။
တခါ ေမၿမိ့ဳတြင္လည္း ဆက္သားကိုလွၿမိဳင္ေရာက္ေနစဥ္ ျပႆနာတခုျဖစ္ပါေသးသည္။
က်ေနာ္တို႔ ေမၿမိ့ဳအိမ္ႀကီးမွာ အေပၚထပ္တြင္သာ ေရခ်ိဳးခန္း၊ အိမ္သာမ်ား၊ အိပ္ခန္းမ်ားႏွင့္
တြဲလ်က္ရွိပါသည္။ ေအာက္ထပ္မွာ အကူရဲေဘာ္မ်ား၊ ေအာ္ဒလီမ်ားသာ ေနတတ္ၾကသျဖင့္ အိမ္သာကို
အိမ္ျပင္တြင္ ထားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အိမ္ေအာက္ထပ္ေနသူမ်ား အိမ္ျပင္ထြက္ အိမ္သာတက္ရပါသည္။
က်ေနာ္တို႔၏ အိမ္ေနာက္ဘက္တြင္လည္း လမ္းသာျခား၍ စစ္တပ္မွအရာရွိအိမ္မ်ား
ရွိပါသည္။ က်ေနာ့္အိမ္ေနာက္တြင္ ေနသူတဦးမွာ ဗိုလ္မႉးႀကီးဘေရႊ(ဆိုရွယ္လစ္တဦးျဖစ္ၿပီး၊
ဗိုလ္မႉးႀကီးခင္ညိဳႏွင့္ သမီးေယာက္ဖေတာ္ကာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္တြင္ သံအမတ္ႀကီး ျဖစ္သြား)
ျဖစ္ပါသည္။
ကိုလွၿမိဳင္ကို က်ေနာ္က ေအာက္ထပ္တြင္ထားမိရာ အျပင္ထြက္
အိမ္သာအတက္တြင္ ဗိုလ္မႉးႀကီးဘေရႊက သူ႔အိမ္မွ ေတြ႔ရွိသြားပံုရပါသည္။ ညပိုင္း က်ေနာ္ကိုလွၿမိဳင္ႏွင့္
ဧည့္ခန္းတြင္ထိုင္စကားေျပာေနတုန္း၊ ဗိုလ္မႉးႀကီးဘေရႊ အေၾကာင္းမရွိ၊ အေၾကာင္းရွာၿပီး
က်ေနာ့္အိမ္ ေရာက္လာ ပါသည္။ က်ေနာ္ကလည္းသတိရွိစြာျဖင့္ အိမ္အေပၚထပ္ အိပ္ခန္းစသည့္ေနရာမ်ားတြင္
စကားမေျပာဘဲ၊ ေအးေအးလူလူ ထိုင္စကား ေျပာသည့္ပံုစံ ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းႀကီးထဲမွာပင္ ေျဗာင္ထိုင္စကားေျပာေနတာျဖစ္သျဖင့္
သူလည္းခဏဝင္ထိုင္ၿပီး ျပန္သြားပါသည္။ ျပန္ခါနီး က်ေနာ့္အား ဘယ္သူဘယ္ဝါျဖစ္ေၾကာင္း သြယ္ဝိုက္ေမးလာေသာေၾကာင့္
က်ေနာ္က ေတာျပန္ရဲေဘာ္တေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ၿမိ့ဳ ေရာက္လာၿပီး ေငြေရးေၾကးေရးက်ပ္တည္းလို႔
လာအကူအညီေတာင္းတာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူျပန္သြားသည္ႏွင့္ က်ေနာ္သည္
ကိုလွၿမိဳင္ကို ခ်က္ခ်င္းကားဂိတ္သို႔ပို႔၍ မႏၲေလးသို႔ ဆင္းခိုင္းလို္က္ပါသည္။ ဤလုပ္ရပ္မွာလည္း
မွန္ကန္သြားပါသည္။ ေနာက္ေန႔မနက္တြင္ ဗိုလ္ဘေရႊအစီအစဥ္ျဖင့္ ကားဂိတ္အားလံုးက ထြက္သမွ်ကားမ်ားကို
ပိုက္စိပ္တိုက္ရွာေဖြၾကေၾကာင္း က်ေနာ္ ၾကားရပါသည္။
0 comments:
Post a Comment