ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ စတုတၳတြဲ၊ အခန္း(၁၃)

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ စတုတၳတြဲ၊ အခန္း(၁၃)

၅။ ဤစစ္ဆင္ေရးတြင္ ေအာင္ျမင္မႈရျခင္း၏ အေျခခံအခ်က္ႀကီး (၂)ခ်က္မွာ

(၁) အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း မိမိတို႔၏အားနည္းခ်က္ျဖစ္ေသာ လမ္းမရွိသည့္ေတာေတာင္အတြင္း ရန္သူက ေနရာစြဲ ေျမကတုတ္ စစ္ပြဲဆင္ေသာ္ မိမိတို႔လိုအပ္သည့္ အေျခခံလက္နက္ႀကီးမ်ားခက္ခဲေနမႈမ်ားကို ဖယ္ရွားေျဖရွင္းလိုက္ႏိုင္ျခင္း

(၂) ရန္သူက မိမိထက္အားႀကီးၿပီး အရံတပ္ျဖင့္တန္ျပန္ထိုးစစ္ဆင္ကာ တြန္းလွန္ပစ္မည့္အႏၲရာယ္ကိုလည္း စစ္ကစား၍ (ခရီးတို ထိုးေဖာက္ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း) ရန္သူ႔တပ္အမ်ားအျပား ေသာင္တင္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း (ထို႔ေၾကာင့္ ရန္သူ႔အရံတပ္ ေရွ႔တန္းမပို႔ႏိုင္၊ အဆင့္ဆင့္ခံစစ္၊ ကတုတ္စစ္ မဆင္ႏိုင္ျဖစ္သြားေစျခင္း)၊ အျခားစစ္မ်က္ႏွာအသီးသီးမွရန္သူမ်ားကိုလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ပါသည္။

ဤသည္တို႔မွာ က်ေနာ္ လြန္ခဲ့သည့္(၁ဝ)ႏွစ္ခန္႔က ဘုရင့္ေနာင္စစ္ဆင္ေရးအေၾကာင္းေရးသားထားေသာစာတမ္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။ အေတာ္ျပည့္စံုသျဖင့္ ဤ က်ေနာ္၏အတၴဳပၸတၲိတြင္ ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။ တခ်ိဳ႔က်န္ေသာအခ်က္မ်ားကို ေအာက္တြင္ဆက္လက္ ေရးသားေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

၁။ က်ေနာ္တို႔ ဤစစ္ဆင္ေရးႀကီးဆင္ႏႊဲေသာအခါ သတင္းစာဆရာမ်ား က်ေနာ္တို႔ႏွင့္အတူပါလာၿပီး တိုင္းျပည္သို႔ အဆက္မျပတ္ ေရးသား တင္ျပေပးေနသည့္အတြက္ ျပည္သူမ်ားကလည္း အံုႂကြေထာက္ခံၾကပါသည္။ က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ ျမန္မာ့အလင္းဦးသန္းညြန္႔၊ ရန္ကုန္ဦးေက်ာ္စိန္ စသူတို႔ျဖစ္၍ အစိုးရကလည္း ရုပ္ရွင္ရိုက္အဖြဲ႔ကိုပါေစလႊတ္ပါသည္။

၂။ ေရွ႔တန္းကူညီေရးအဖြဲ႔မ်ား၊ မိခင္ႏွင့္ကေလးေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္းမ်ား၊ တပ္မေတာ္အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႔မ်ားက လံႈ႔ေဆာ္ၿပီး ေရွ႔တန္းသို႔ ေထာက္ခံစာမ်ား၊ အားေပးစာမ်ား၊ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ားေပးပို႔ၾကရာ ေရွ႔တန္းရွိတပ္မေတာ္သားမ်ား အလြန္အားတက္လန္းဆန္း ၾကပါသည္။

၃။ ဤစစ္ဆင္ေရးတြင္ အဓိကတိုက္ပြဲႀကီးျဖစ္ေသာ ဝမ္ဆလာကူးတို႔ဆိပ္တိုက္ပြဲဦးစီးသူမွာ ေသနတ္ကိုင္တပ္ရင္း(၁) တပ္ရင္းမႉး၊ ဒုဗိုလ္မႉးႀကီး တင္ဦးျဖစ္သည္။ (ယခု အင္န္အယ္လ္ဒီဒုဥကၠ႒ ဦးတင္ဦး)

၄။ ဤစစ္ဆင္ေရးႀကီးမွာ တရုတ္ျဖဴဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ တရုတ္ျဖဴတို႔၏ ဗမာျပည္တြင္အေရးႀကီးဆံုးခံတပ္ျဖစ္ေသာ မိုင္းဆတ္လြင္ျပင္ႏွင့္ မိုင္းတံု-မိုင္းဟန္-ပြန္ပါက်င္လြင္ျပင္ႏွင့္ မိုင္းပုလြင္ျပင္စသည့္ လြင္ျပင္ (၃)ခုကို တလခြဲအတြင္း သိမ္းပိုက္ရရွိပါသည္။ ဝမ္ဆလာ တို္က္ပြဲ ၿပီးကတည္းက တရုတ္ျဖဴမ်ား ဘယ္ေနရာမွာမွ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ခုခံျခင္းမျပဳေတာ့။ တဆုတ္တည္း ဆုတ္သြားပါေတာ့သည္။

က်ေနာ္တို႔က မိုင္းဆတ္ေလယာဥ္ကြင္းလည္း သိမ္းပိုက္လိုက္ႏိုင္သျဖင့္ အေပၚစီး ပိုရလိုက္ပါသည္။ ေနာက္ဆံုးသူတို႔ဌာနခ်ဳပ္ ပြန္ပါက်င္ ကိုလည္း က်ေနာ္တို႔က တဆက္တည္းလိုက္သိမ္းရာ အလြယ္တကူပင္သိမ္းပိုက္ရရွိလိုက္ၿပီး တရုတ္ျဖဴမ်ား ထိုင္းနယ္စပ္ လြယ္မဟန္ခန္ ေတာင္တန္းေပၚက စခန္းတခုသို႔ထြက္ေျပးသြားၾကပါသည္။ သူတို႔ဌာနခ်ဳပ္မွ စစ္လက္နက္ပစၥည္းအမ်ားအျပား သိမ္းပိုက္ရရွိပါသည္။ ၎တို႔တြင္ ကားတစီးတိုက္ ေဆးဝါးပစၥည္းမ်ား၊ ကား (၂)စီးတိုက္ခန္႔ ခဲယမ္းက်ည္ဆန္မ်ား၊ ယူနီေဖာင္းအသစ္မ်ား အသစ္စက္စက္ ေလယာဥ္ပစ္အေျမာက္(၂)လက္၊ ဝိုင္ယာလက္စက္ပစၥည္းမ်ားအျပင္ ဘိန္းစည္ႀကီးတစည္ သိမ္းပိုက္ရရွိလိုက္ပါသည္။ က်ေနာ္က ထိုဘိန္းမ်ားကို မီးတင္ရိႈ႔ခိုင္းရာ အခ်ိဳ႔တပ္သားမ်ားက အလြန္အဖိုးတန္သျဖင့္ ရင္ဘတ္စည္တီးျဖစ္ၾကပါေသးသည္။

၅။ လြယ္မဟန္ခန္ေတာင္မွာ ထိုင္းဗမာနယ္စပ္မ်ဥ္းေပၚတြင္တည္ရွိေနသျဖင့္ ဆက္လိုက္တိုက္လွ်င္ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲ က်ည္ဆန္မ်ား က်ေရာက္ ႏိုင္သျဖင့္ က်ေနာ္တို႔စစ္ဆင္ေရးကို ရပ္လိုက္ရပါသည္။ ဒါ့အျပင္က်ေနာ္တို႔ မိုင္းတံုသိမ္းၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ေရွ႔တန္းသို႔ ေရာက္ရွိ လာပါသည္။ သူကေျပာျပရာတြင္ ထိုင္းေလတပ္ေလယာဥ္ (၉)စီးခန္႔ ေမာ္လၿမိဳင္ႏွင့္မုတၲမကို အဆက္မျပတ္လာဝဲေနသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔အေနႏွင့္ ထိုင္းနယ္စပ္တြင္ ဆက္လက္တိုက္၍ မျဖစ္ေတာ့ပါ။

၆။ က်ေနာ္တို႔ ဤကဲ့သို႔စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈေအာင္ျမင္လိုက္၍တေၾကာင္း၊ ျပည္သူလူထု၏လႈပ္ရွားမႈမ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ တရုတ္ျဖဴတပ္မ်ားဆုတ္ခြာေရးအတြက္ သံခင္းတမန္ခင္းလုပ္ေဆာင္မႈမ်ားအရွိန္ျမင့္လာၿပီး (တရုတ္ျဖဴတပ္မ်ား စိတ္ဓာတ္က် ဖရိုဖရဲျဖစ္မႈ မ်ားလာသျဖင့္တေၾကာင္း) ၁၉၅၄၊ စက္တင္ဘာလတြင္ အိမ္ေထာင္သည္အမ်ားအျပားပါဝင္သည့္ တရုတ္ျဖဴတပ္သား (၅ဝဝဝ)ေက်ာ္သည္ လက္နက္ (၈ဝဝ)ခန္႔ႏွင့္အတူ ထိုင္ဝမ္သို႔ဆုတ္ခြာသြားၾကပါသည္။

၇။ ဤစစ္ဆင္ေရးႏွင့္ တဆက္တည္းေလာက္မွာပင္ (၁၉၅၄ခု၊ ေမလကုန္တြင္) ထိုင္ဝမ္တြင္ ဌာနခ်ဳပ္ဖြင့္ ရံုးထိုင္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လီမီက “ယူနန္ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး၊ အမ်ိဳးသားကယ္တင္ေရးတပ္မေတာ္”ကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္ပါေတာ့သည္။

၈။ က်ေနာ္သည္ ဘုရင့္ေနာင္စစ္ဆင္ေရးမွတ္တမ္းနိဂံုးခ်ဳပ္တြင္ ဤစစ္ပြဲေအာင္ျမင္ျခင္း၏ အေျခခံအေၾကာင္းရင္း(၇)ခ်က္ ေဖာ္ျပခဲ့ရာ၊ ျပည္သူလူထု တိုက္ပြဲႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အခ်က္(၃)ခ်က္ ထည့္သြင္းေရးသားမိပါသည္။ ထိုအခ်က္(၃)ခ်က္ကို က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ ေဖာ္ျပရလွ်င္

(၈ - ၁) - တိုင္းျပည္လူထုလႈပ္ရွားမႈအရွိန္အဝါေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ အားတက္ႂကြၿပီး ရဲစြမ္းသတၲိေရာလံု႔လဝိရိယပါ စစ္ၿပီးေခတ္ တပ္မေတာ္သမိုင္းတြင္ မႀကံဳဖူးေလာက္ေအာင္ တက္တက္ႂကြႂကြရွိျခင္း။

(၈ - ၂) - တိုင္းျပည္လႈပ္ရွားမႈသည္ ရန္သူ၏စိတ္ဓာတ္ကိုပါ ယိမ္းယိုင္အားနည္းေစျခင္း (၎မွာ စစ္ေျမျပင္ရွိ တိုက္ေနေသာ တရုတ္ျဖဴ ရန္သူမ်ားကိုသာ အဓိကဆိုလိုေသာ္လည္း သူ႔ေနာက္မွ ႀကိဳးကိုင္သူ နယ္ခ်ဲ႔သမားမ်ားအဖို႔လည္း ထိုထက္ပို၍ စိတ္ထိခိုက္မည္ျဖစ္သည္)

(၈ - ၃) - မိမိတို႔ထိုးစစ္ႀကီးစေသာအခါ တကယ္အားထက္ပိုမို၍ အင္အားအလြန္ႀကီးမားေလဟန္ သတင္းစာဆရာမ်ားျဖင့္ ဝါဒျဖန္႔ျခင္းတို႔ ျဖစ္ပါသည္။

၉။ တကယ္ေတာ့ လူထုတို္က္ပြဲမ်ားပါလာမွသာ တဖက္က စစ္ဆင္ေရးေရာတိုက္ပြဲမွာပါ အေထာက္အကူရရွိႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္ေရး တိုက္ပြဲေသာ္လည္းေကာင္း၊ သံတမန္ေရးတိုက္ပြဲေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူထုတိုက္ပြဲေပၚမွီခိုရပ္တည္ၿပီးတိုက္ပြဲဝင္မွသာ ျပတ္သားစြာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လူထုတိုက္ပြဲမွာ အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္သည္။ က်ေနာ့္ကိုယ္ေတြ႔အရ ျပည္သူလူထု ေထာက္ခံလႈပ္ရွားမႈ မ်ားသည္ စစ္ေျမျပင္တြင္အက်ိဳးမ်ားစြာရွိခဲ့သည္။ လူထုလႈပ္ရွားမႈႏွင့္ နီးကပ္စြာဆက္စပ္မႈသည္ စစ္ေရးတြင္ တပန္းသာေစသည္။ တပ္မေတာ္သားမ်ားသည္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေနာက္ပိုင္း ဤစစ္ဆင္ေရးတြင္ေတြ႔ရေသာစိတ္ဓာတ္တက္ႂကြမႈမ်ိဳး ယခင္က မေတြ႔ရဖူးေပ။ ရန္သူအေနႏွင့္လည္း စိတ္ဓာတ္တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားရပါသည္။

ဤသို႔ တရုတ္ျဖဴတပ္မ်ား ထိုင္းနယ္စပ္မ်ဥ္းေပၚေရာက္သြား၍ က်ေနာ္တို႔ဆက္တိုက္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္ ေမလလယ္တြင္ ဤစစ္ဆင္ေရးႀကီးကို ရပ္ဆိုင္းလိုက္ရပါေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္ က်ေနာ္တို႔ နယ္ေျမလံုၿခံဳေရးမ်ား၊ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနမ်ားဖြင့္လွစ္စီစဥ္ေပးၿပီးေနာက္ က်ေနာ္တို႔တပ္အခ်ိဳ႔ႏွင့္ အတူျပန္လာ ၾကပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ ေမၿမိ့ဳသို႔ျပန္ေရာက္ေသာအခါ တၿမိ့ဳလံုးထြက္၍ ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ်ႀကိဳဆိုၾကၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို ကားေတြေပၚတင္ကာ တၿမိ့ဳလံုးလွည့္ၿပီးေအာင္ပြဲခံၾကတာကို မွတ္မိေနပါသည္။

တရုတ္ျဖဴအေရး အေတာ္ရင္ေအးသြားရၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း နယ္စပ္တေလွ်ာက္လႈပ္ရွားေနေသာတရုတ္ျဖဴမ်ား အခ်ိန္မေရြး ျပန္လည္ စုစည္းမိၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္မႈအသစ္မ်ားျဖစ္လာႏိုင္ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ ဘုရင္ေနာင္စစ္ဆင္ေရးတရပ္ အျပတ္ဆင္ႏႊဲရန္ က်ေနာ္က ဖဆပလ အစိုးရကိုတင္ျပပါသည္။ ဗမာ့တပ္မေတာ္က ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုထိုးစစ္ဆင္ဖို႔ျပင္ဆင္ခ်က္မ်ားေရႊ႔ဆိုင္းၿပီး က်ေနာ့္အား တပ္မ်ား ထပ္ျဖည့္ေပးရန္လည္း တင္ျပလိုက္ပါသည္။ တရုတ္ျဖဴမ်ားကို နာလန္မထူေအာင္မလုပ္လိုက္ႏိုင္လွ်င္ မိမိတပ္မ်ား စိတ္ဓာတ္ထိခိုက္ႏိုင္ၿပီး ရန္သူကလည္း အားတက္လာႏိုင္သညိဟု က်ေနာ္က တင္ျပပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္က ၅၅ ခုႏွစ္တြင္ “ရန္ႀကီးေအာင္စစ္ဆင္ေရး”ကို ဆင္ႏႊဲရန္ ျပင္ဆင္ပါေတာ့သည္။ ဤစစ္ဆင္ေရးႀကီးအတြက္ အတားအဆီးအခက္အခဲတရပ္မွာ ထိုင္းနယ္စပ္ျပႆနာျဖစ္ေနပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္-

(၁) ဘုရင့္ေနာင္စစ္ဆင္ေရးတြင္ နယ္စပ္မ်ဥ္းေၾကာင္းေပၚဆုတ္ေျပးေသာရန္သူကို ပြန္ပါက်င္ဘက္မွ လိုက္တိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႔မွာ အိမ္ေခါင္မိုးမွာထိုင္ေနသကဲ့သို႔ ေတာင္ေၾကာေပၚထိုင္ တပ္စြဲေနသျဖင့္ ပစ္ၾကခတ္ၾကလွ်င္ ထိုင္းဘက္ကရြာမ်ားထိခိုက္မွာ စိုးေနရပါသည္။ နယ္စပ္အေနအထားအရလည္း ထိုင္းဘက္ကဆိုလွ်င္ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ဘက္ႏွင့္ မတူပါ။ ထိုင္းဘက္က ေျမျပန္႔လြင္ျပင္ ျဖစ္ၿပီး ရြာေတြၿမိ့ဳေတြရွိပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ဘက္မွာမူ ေတာေတာင္ေတြသာရွိၿပီး၊ လူေနအိမ္ေျခမရွိပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုင္းအစိုးရထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္မရလွ်င္ က်ေနာ္တို႔မတိုက္ႏိုင္ပါ။ ဤသည္မွာ ေသနဂၤဗ်ဴဟာအခက္အခဲႀကီးတရပ္ျဖစ္သည္။

(၂) က်ေနာ္တို႔ ဘုရင့္ေနာင္စစ္ဆင္ေရးအတြင္းတုန္းက စမ္း၍ လိုက္တိုက္ၾကည့္ဖူးပါသည္။ က်ည္ဆန္ေက်ာ္မသြားေအာင္ မိမိတို႔ဘက္က ေတာင္ေစာင္းဘက္ကိုသာ၊ ရန္သူ႔ေအာက္ဘက္ပိုင္းကိုသာ ခ်ိန္ရြယ္ပစ္ခတ္ၿပီး လွံစြပ္တက္ထိုးရပါသည္။ ရန္သူကိုထိမွန္ေအာင္ တည့္တည့္ ပစ္လွ်င္ ဟိုဘက္ကိုေက်ာ္သြားႏိုင္ပါသည္။ ရန္သူကလည္း ေနာက္ဆံုးအထိခုခံၿပီး လွံစြပ္ထိုးခါနီး ကိုက္ (၄-၅)ဆယ္ေလာက္က်မွ ဟိုဘက္ ဆင္ေျခေလ်ာ ကိုက္(၃ဝ)ေလာက္ ဆင္းသြားၾကလွ်င္ က်ေနာ္တို႔ဘာမွ ဆက္မလုပ္ႏိုင္ဘဲ ထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္ရပါသည္။ ရန္သူ႔စိတ္ဓာတ္ ကိုလည္း ဘာမွထိခိုက္ႏိုင္ျခင္း မရွိပါ။ ဤကဲ့သို႔ေသာရန္သူကို ေသနတ္ႏွင့္မပစ္ဘဲ တိုက္လို႔မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ေတာင္ထြတ္ေပၚက ေနရာစြဲခုခံတဲ့ ရန္သူကို အေျမာက္၊ ေလယာဥ္စတဲ့ လက္နက္ႀကီးေတြမသံုးဘဲ မရႏိုင္ပါ။ ယခုေတာ့ ရိုးရိုးရိုင္ဖယ္ေသနတ္ေတာင္ ပစ္ဖို႔ခဲယဥ္းေနပါသည္။

ရန္သူမ်ားအေနႏွင့္ သူတို႔ရဲ့ ထာဝရလံုၿခံဳတဲ့ႏိုင္ငံေရးခံတပ္ဟုဆိုႏိုင္ေသာ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေခါင္ျမစ္အထိ မိုင္ႏွစ္ရာရွည္ေသာ နယ္စပ္ မ်ဥ္းေပၚတြင္ အေျခခံစခန္း (၄)ခု တည္ေဆာက္ထားပါသည္။ ဌာနခ်ဳပ္ကိုမူ ထိုစခန္း (၄)ခုအနက္ လြယ္လန္းစခန္းမွာ ထားရွိပါသည္။

(၃) က်ေနာ့္အဖို႔ ထိုင္းနယ္စပ္တြင္ တရုတ္ျဖဴတပ္မ်ား တပ္စြဲထားမႈအေပၚ အလြန္ေခါင္းခဲရပါသည္။ ထိုင္းနယ္စပ္သည္ ရွမ္းျပည္နယ္သာမက အခ်က္အခ်ာက်လွေသာ ကယားျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္ႏွင့္ တနသၤာရီအထိဆက္စပ္ေနသျဖင့္ ဘယ္ေနရာကိုမဆို စစ္ဦးဝင္ေရာက္ လာႏိုင္ပါသည္။ ေဘးေစာင္းနံပါးကဝင္လွ်င္ ပိုၿပီး ဗမာျပည္အတြက္အႏၲရာယ္မ်ားလွပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုတရုတ္ျဖဴမ်ားကို က်ိဳင္းတံု အေရွ႔ဘက္ မဲေခါင္ဘက္ ေမာင္းထုတ္ႏိုင္မွ ဗမာျပည္အတြင္းပိုင္းစိတ္ခ် လံုၿခံဳမည္ျဖစ္သည္။ တရုတ္ျဖဴအေနႏွင့္လည္း သုူတို႔ရည္မွန္းခ်က္ သည္ ဗမာျပည္ေနွာင့္ယွက္ရန္အဓိက ျဖစ္သျဖင့္၊ အေရွ႔မဲေခါင္ဘက္ ေရႊ႔ရလွ်င္ သူတို႔ မူလေသနဂၤဗ်ဴဟာရည္မွန္းခ်က္ႀကီးကို ႀကီးစြာထိခိုက္ မည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တြယ္ကပ္ေနဖို႔ သူတို႔အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားမည္ ျဖစ္သည္။

(၄) က်ေနာ္တို႔တပ္မ်ားက ဘုရင့္ေနာင္စစ္ဆင္ေရးအၿပီး ရွမ္းျပည္အတြင္းရွိ လြင္ျပင္အားလံုးကိုသိမ္းပိုက္လိုက္ၿပီးျဖစ္သျဖင့္ တရုတ္ျဖဴမ်ား အေနႏွင့္ ရိကၡာကို ထိုင္းကိုသာ အဓိကမွီခိုေနရေပသည္။ ထိုင္းတြင္သူတို႔၏ တရုတ္ျဖဴသံရံုးလည္းရွိသည္။ ထို႔ျပင္ ထိုင္းမွာ အေမရိကန္ ၾသဇာႀကီးသျဖင့္ တရုတ္ျဖဴမ်ားအေနႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအရေရာ၊ စစ္ပစၥည္းလက္နက္ရိကၡာေထာက္ပံ့ေရးေရာ စိတ္ခ်လြယ္ကူသည္။ စစ္ေနာက္ပိုင္း လံုၿခံဳေတာင့္တင္းသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္။ 

ထို႔ျပင္ ထိုင္းဘက္နယ္စပ္ျခမ္းမွာ ေျမျပန္႔ျဖစ္၍ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးလည္း ေကာင္းသည္။ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးလည္း ေကာင္းသည္။ ထို႔ျပင္ တျခားလုပ္ငန္းမ်ားျဖစ္သည့္ ဘိန္းလုပ္ငန္း၊ ဗမာေငြစကၠဴအတု လုပ္ငန္း၊ ကြ်န္းသစ္၊ ဝူဖရမ္းစေသာ သစ္ေတာထြက္ကုန္မ်ား၊ ဓာတ္သတၲဳထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္း စတာမ်ားကိုလည္း လုပ္ကိုင္ႏိုင္သည္။ ဤစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားသည္ တရုတ္ျဖဴတစိတ္တပိုင္း (အထူး သျဖင့္) အထက္အရာရွိမ်ားကိုတည္ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ေသာ (မက္လံုး)ကိစၥမ်ား ျဖစ္ေနေပသည္။ ထိုစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ထိုင္းမွ စစ္ဘက္ နယ္ဘက္အရာရွိအေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ပါဝင္ပတ္သက္ေနပါသည္။

ဤအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ထိုင္း-ဗမာနယ္စပ္ျပႆနာသည္ က်ေနာ္တို႔ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲမည့္စစ္ဆင္ေရးႀကီးအတြက္ အခက္အခဲႀကီးတရပ္ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။

ဤကဲ့သို အခက္အခဲေတြ႔ေနစဥ္မွာပင္ မေမွ်ာ္လင့္ေသာကိစၥတရပ္ ေပၚေပါက္လာပါသည္။ ထိုင္းတြင္ၾသဇာႀကီးလွေသာ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးႏွင့္ ပုလိပ္မင္းႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဖာင္း Pao ဗမာျပည္ကို လာေရာက္လည္ပတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူသည္ ေမၿမိ့ဳသို႔တက္လာၿပီး က်ေနာ္ႏွင့္ လာေရာက္ ေတြ႔ဆံုပါသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္အတူ ဘုရင္႔ေနာင္စစ္ဆင္ေရးတြင္ပါဝင္ခဲ့ေသာအရာရွိမ်ားႏွင့္ေတြ႔ဆံုၿပီး သူက က်ေနာ္တို႔ ယခင္တိုက္ပြဲမ်ားတြင္ ဘာအခက္အခဲမ်ားရွိပါသလည္းဟု ေမးျမန္းစံုစမ္းလာပါသည္။

က်ေနာ္က ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ထိုင္းနယ္စပ္မွာစစ္တိုက္ရတဲ့အခက္အခဲမ်ားကို ေျပာျပလိုက္ပါသည္။ တရုတ္ျဖဴတပ္မ်ား ထိုင္း ဝင္သြားလွ်င္ က်ေနာ္တို႔ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ တရုတ္ျဖဴမ်ားကိုလိုက္လံတိုက္ခိုက္ရာမွာ ထိုင္းနယ္တြင္ သံုးကီလိုမီတာေလာက္ ဝင္ခြင့္ ေပးေစလိုေၾကာင္း၊ ေလယာဥ္မ်ားကိုလည္း ငါးကီလိုေလာက္အထိ၊ အေျမာက္ဆန္မ်ားကိုလည္း ႏွစ္ကီလိုေလာက္အထိ က်ခြင့္ေပးေစလို ေၾကာင္း က်ေနာ္က ဆက္ေတာင္းဆိုလိုက္ပါသည္။ အံ့ၾသစဖြယ္ပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဖာင္းက ခြင့္ျပဳခဲ့ပါသည္။ (ေနာင္မွသိရသည္မွာ ဘိန္းလုပ္ငန္း မ်ားလုပ္ရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဖာင္းကို တရုတ္ျဖဴမ်ားကညစ္လႊတ္လိုက္သည့္အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဖာင္းက လက္စားေခ်ျခင္းျဖစ္ပါသည္)

ထိုင္းဘက္မွ စစ္အရာရွိအခ်ိဳ႔ကို က်ေနာ္တို႔စစ္ဆင္ေရးဌာနခ်ဳပ္သို႔ ဆက္သြယ္လုပ္ေဆာင္ရန္ ပို႔လႊတ္ေပးခဲ့ပါသည္။ ၎တို႔မွတဆင့္ ထိုင္းနယ္ထဲဝင္ေရာက္ဖို႔ကိစၥျဖစ္လာပါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဖာင္းထံ ေၾကးနန္းျဖင့္ပို႔ အခြင့္ေတာင္းရန္ျဖစ္ပါသည္။