(ဖန်တီးသူ)

(ဖန်တီးသူ)
ပနျးခြီကားကို ဓာတျပုံအနဖွေငျ့တှေ့ဖူးရုံနှငျ့စာလြှငျ မတှေ့ဖူးတာကမှ ပိုကောငျးဦးမညျဟု ထငျပါသညျ။ ကမ်ဘာ့ပနျးခြီကြောျအခြို့၏ ပနျးခြီကားအခြို့ကို မူရငျးအတိုငျး မကြျဝါးထငျထငျမွငျရခြိနျတှငျ ကနြောျသညျ ကနြောျမဟုတျတော့သလိုလိုတှေ ဖွစျခဲ့ဖူးပါသညျ။ ရဆောတာလိုလို ခေါငျးမူးတာလိုလို အကွညျဓာတျဝငျလာသလိုလို လှခမြိတော့မလိုလို ထိုငျရမလို ထရမလိုတှလေညျး ဖွစျခဲ့ဖူးပါသညျ။ ဘေးနားမှာလညျး ဘယျသူမှ မရှိတော့သလိုလိုတှဖွေစျကာ ပါးစပျအဟောငျးသားနှငျ့ နှုတျမှ သူ့အလိုလို အသံထှကျသညျ့အခါလညျး ရှိခဲ့ဖူးပါသညျ။ ကပျကွညျ့ရငျး ကွညျ့ရငျးက ကိုငျမိတော့မလိုလိုဖွစျသဖွငျ့ ပွခနျးစောငျ့၏ အတားအမွစျလညျး ခံရဖူးပါသညျ။ နောကျတခနျး ကူးရအောငျလဟေု ဘေးလူကသတိပေးမှ အသိဝငျလာပွီး ရုပျခညြျးသကျသကျဗွမ်ဟာလို ‌လူအကောငျအတိုငျး ဒေါငျလိုကျကွီးလညျး ရှေ့ပါလညျး သှားဖူးပါသညျ။ ထိုပနျးခြီကားမြားအနကျ ဓာတျပုံ အကွီးကွီးတှအေဖွစျနှငျ့ရော ပုံသေးသေးမြားအဖွစျနှငျ့ပါ ကနြောျ အကွိမျကွိမျမွငျဖူးပွီးသားကားမြားလညျး မနညျးပါ။ ထိုစဥျက နညျးနညျးပါးပါး အံ့အားသငျ့သလိုလို မှငျတကျမိသလိုလိုမှလှဲ၍ ဘာမှ ထှထှေထေူးထူးမဖွစျခဲ့ပဲ ပနျးခြီကားအစစျတှကွေညျ့မှ ထိုသို့ဖွစျလာခွငျးမှာ ထူးဆနျးသညျဟုဆိုမရမှနျး ကနြော့ျဘာသာသိပါသညျ။

ကျနော်နှင့် ငြိမ်းချမ်းဆု လူချင်းသိဖို့ဝေးစွ လူချင်းပင်မမြင်ဖူးပါ။ ထို့ကြောင့် သူ့ကို ကျနော်မသိပါ သို့မဟုတ် သူနှင့်ကျနော် လူချင်းမသိပါဟုပြောလျှင် မှန်ပါသည်။ သို့သော် သူ့အကြောင်း သူ့ပန်းချီကားတွေအကြောင်း သူများတွေ ပြန်ပြောပြ ပြန်ရေးပြတာတွေ ကျနော်ဖတ်ဖူး ကြားဖူးပါသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့ကို ကျနော် သို့မဟုတ် သူနှင့်ကျနော် နည်းနည်းပါးပါး သိပါသည်။
စောစောလေးကငြိမ်းချမ်းဆု၏ ကွယ်လွန်ပြီဟု ဆရာလင်းထက်ဆွေ ရေးထားသဖြင့် သိရပါသည်။ အသက် ငယ်ပါသေးသည်။ သက်တမ်းအတိုင်းနေပြီး သေသွားတာမဟုတ်ဟုထင်ပါသည်။ ဤနေရာတွင် ကျနော်ဆိုသည့် သက်တမ်းအတိုင်းဆိုသည်မှာ ဗမာပြည်၏ ပျမ်းမျှလူ့သက်တမ်းကို ဆိုလိုပါသည်။ သူနေဦးမည် သို့မဟုတ် နေရဦးမည်ဆိုလျှင် နေနိုင်ပါသေးသည်။ သူ့ပန်းချီကား သေးသေးလေးတွေရော အကြီးကြီးတွေပါ တကားမှ အပြင်တွင် ကျနော်မမြင်ဖူးပါ။ မြင်ဖူးရမည့်အခွင့်မရခဲ့ မရှိခဲ့တာကြောင့်ဟုပဲ ဆိုရပါလိမ့်မည်။ သူ့ပန်းချီကားတချို့ကို ဓာတ်ပုံအနေဖြင့်သာ တွေ့ဖူးပါသည်။ သိတ် ထွေထွေထူးထူး မခံစားခဲ့ရကြောင်း ကိုယ်ဘာသာသိပါသည်။ ခုတော့ သူ့ကို လူချင်းတွေ့ရန် သို့မဟုတ် တွေ့ရရန် အကြောင်းမရှိတော့ပြီ။ သူ့ပန်းချီကားတွေအစစ်တွေတော့ အခွင့်သင့်လျှင် ပန်းချီကားတွေအဖြစ်နှင့် မြင်ရတွေ့ရနိုင်ပါသေးသည်။
အီလျာအာရင်ဘာ့ဂ်ပြောသလို ပန်းချီဆရာသည် အခြားအနုပညာသည်များလို အန္တရာယ်အလွန်များသည့်ဘဝတွင် နေရသူဖြစ်ပါသည်။ သူတို့သည် နှစ်ဘဝဖြင့် အသက်ရှင်နေရသူများ ဖြစ်ပါသည်။ အခြားလူတို့အတွက် ဘာမှမဟုတ်သည့်အကြောင်းလေးသည် သူတို့အတွက် ဘဝပေးသွားရထိုက်သည့်ကိစ္စလည်း ဖြစ်တတ်ပါသည်။ အခြားသူများအတွက် အသေးအမွှားလေးသည် သူတို့အတွက် အသက်အန္တရာယ်အထိဖြစ်တတ်ပါသည်။ အနုပညာသမားတို့၏ ထို ထိလွယ်ရှလွယ်စိတ်နှလုံးသည် ထို နင့်နင့်နဲနဲ ခံစားနားလည်စာနာစိတ်သည်ပင်လျှင် ဖန်တီးစိတ်ဖြစ်နေပါသည်။
ဖန်တီးသည်ဆိုသည်မှာ မရှိသေးသောအရာကို ရှိလာအောင်လုပ်ရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဤသို့ဆိုသဖြင့် လောကတွင် မရှိသေးသောအရာ သို့မဟုတ် မရှိသည့်အရာရှိသလားဟု အမေးထွက်လာပါသည်။ ရှိသည်ဆိုလျှင် ထို မရှိသေးသော သို့မဟုတ် မရှိသောအရာဆိုသည်မှာ ဘာလဲဟု ထပ်မေးစရာ ထွက်မည်ဖြစ်ပါသည်။ တဖန် ထို မရှိသည့် သို့မဟုတ် မရှိသေးသည့်အရာရှိကြောင်းကို မည်သူကသိသနည်းဟု နောက်ထပ်မေးစရာထွက်လာပါလိမ့်ဦးမည်။ အနုပညာသည်တို့က တုံဏှိဘောလုပ်နေသည့်တိုင် ထိုအဖြေကို ပန်းချီ ကဗျာ စာပေ စသည့် အနုပညာမှန်သမျှတွင် တွေ့ရမည်ဖြစ်ပါသည်။
ဘုရားသခင်သည် အရာရာကိုဖန်ဆင်းသည်ဆိုလျှင် အနုပညာကိုတော့ မဖန်တီးနိုင်ခဲ့တာသေချာပါသည်။ အနုပညာသည်များသည် ဘုရားသခင်မလုပ်သည့်အလုပ်ကို လုပ်နေသူများဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် လောကတွင် ဘုရားသခင်နည်းတူ အနုပညာသည်များ ရှိနေရခြင်းဖြစ်ပါသည်။
မျိုးမြင့်ချို
ဖေဖော်ဝါရီ ၂၄၊ ၂၀၂၀