စစ္ေျမျပင္မွပံုရိပ္မ်ား (အပိုင္း၃ဝ) ၉ လပိုင္း ၂၈ ရက္၂ဝ၁၁ ခုေန႔က
အာရ္အက္ဖ္ေအက ထုတ္လႊင့္ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ့မီးလွ်ံေတြေအာက္မွာ က်ေနာ္တို႔လည္းလူထုနဲ႔ အတူပါေနခဲ့ပါတယ္။ ေလာကမွာ ဘယ္အရာမဆိုအသြားႏွစ္ဘက္ရွိစၿမဲ၊ အလင္းအေမွာင္ရွိစၿမဲပါ။ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ႏွလံုးရည္နဲ႔တိုက္ၾကရတဲ့ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာလည္း ဒီသေဘာေတြမကင္းခဲ့ပါဘူး။ အဲသလို မကင္း ခဲ့လို႔ဒီအေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ႔တန္ဖိုးကိုေလွ်ာ့ခ်ပစ္လို႔မရပါဘူး။ ဘယ္လူ႔အဖြဲ႔ အစည္းမွာမဆို လူထုဆႏၵျပလႈပ္ရွားမႈနဲ႔အၾကမ္းဖက္မႈေတြၾကား ျခားထားတဲ့နံရံဟာပါးပါးေလးပဲရွိတာပါ၊ အခ်ိန္မေရြး ေပါက္ထြက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဖိႏွိပ္ထားတဲ့အာဏာရွင္ႏိုင္ငံေတြမွာဆိုရင္ ပိုၿပီးထင္ရွားပါတယ္။
အေရးေတာ္ပံုအတြင္းလႈပ္ရွားရင္းနဲ႔ နံရံေပါက္သြားတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။ ေခတ္ကလည္း ပ်က္ေနၿပီ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားႀကီးတခုလံုးလည္း ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ေနၿပီ။ တသက္လံုးအဖိႏွိပ္ခံလာခဲ့ရသူေတြရဲ႔ ေဒါသအမ်က္ကလည္း ဆည္က်ိဳးေရလိုျဖစ္ေနၿပီ။ ဒီၾကားထဲ လက္ခေမာင္းထခတ္တဲ့ ေတာေၾကာင္ေတြလည္း ေပၚ လာေနၿပီ။ ေထာင္ေတြဖြင့္ေပးလိုက္လို႔ အျပင္ေရာက္လာတဲ့ရာဇဝတ္သားေတြနဲ႔ အျပင္မွာရွိေနတဲ့လူဆိုးလူမိုက္ေတြေ ပါင္းမိ၊ လူငယ္တခ်ိဳ႔ကိုစည္းရံုးသိမ္းသြင္း၊ ေသြးထိုးၿပီးလူမိုက္ဂိုဏ္းဖြဲ႔ေနတာေတြလည္းျမင္ေနရၿပီ။ ဒီလိုအေျခအေန မွာ ကိုယ့္အရပ္သူအရပ္သားခ်င္း၊ ကိုယ့္ေျမမွာေသြးမစြန္းေစခ်င္လို႔ ဝင္ထိန္းခဲ့ရတာေတြလည္းရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲသလို ဝင္အထိန္းေကာင္းလို႔ အသက္နဲ႔ကိုယ္အိုးစားကြဲရမယ့္ကိန္း ဆိုက္ရတာေတြလည္းရွိခဲ့ပါတယ္။
ဥပမာေလးတစ္ခု ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ မဆလတန္ခိုးထြားစဥ္က ဘယ္သူ႔မွလူမထင္ဘူးဆိုတဲ့အခ်ိဳးနဲ႔ လူထုအေပၚ ေမာက္မာဗိုလ္က်ခဲ့၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာခဲ့တဲ့ မဆလအမာခံတစ္ဦးကို မိသားစုလိုက္ႀကိဳးတုတ္ၿပီး အိမ္ပါမီးတင္ရိႈ႕မယ္ဆိုတဲ့ အသံေတြထြက္လာပါတယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္လည္း အရင္ကတည္းက ဒီလူရဲ႔စရိုက္ကို မႀကိဳက္ ခဲ့ပါဘူး။ အာဏာရွိခ်ိန္မွာ သူတပါးကိုတေတာင္နဲ႔ေထာင္းဖို႔ဝန္မေလးသူဟာ အာဏာလက္မဲ့ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ဒူးေထာက္ဖို႔ လည္းအပမ္းမႀကီးတတ္ပါဘူး။ ဒီလူက အဲသလိုလူစားပါ။ အခု သူ ဒူးေထာက္ေနပါၿပီ။ ဒူးတုန္ေနပါၿပီ။ သတင္းေတြ ကလည္း ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္လိုသုတ္သင္လိုက္ၿပီဆိုတာေတြ တလစပ္ဝင္ေနတာကိုး။ ဒီလူ အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္မထြက္ရဲတဲ့ဘဝ ေရာက္ေနပါၿပီ။ သူ႔အိမ္တဝိုက္မွာလည္း သူတို႔မိသားစုလြတ္ထြက္မသြားေအာင္ ေန႔ည မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနသူေတြလည္း ရွိေနတာကိုး။ တခ်ိဳ႔ဆို တမင္ ၾကားေအာင္ကို ဓါးႀကိမ္းႀကိမ္းေနတယ္လို႔ ဆိုပါ တယ္။ အဲဒီမွာတင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္က သူနဲ႔သူ႔မိသားစုကို အကာအကြယ္ေပးပါ။ သူမွားခဲ့ပါတယ္။ သူ လူထုကိုေတာင္းပန္ ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို အားကိုးပါတယ္ ဘာညာ စာေရးၿပီး ၾကားလူကတဆင့္ စာခိုးပို႔လာပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ အက်ပ္ရိုက္ရတဲ့ကိစၥျဖစ္လာပါၿပီ။ အျမင္ကပ္ကပ္နဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးလႊတ္ေပးလိုက္ရင္ တမိသား စုလံုးအရွင္ လတ္လတ္မီးတိုက္ခံရၿပီး အေသဆိုးနဲ႔ေသေတာ့မယ္။ သူ႔အိမ္ကိုရိႈ႔တဲ့မီးက မႏိုင္ရင္ ရပ္ကြက္ပါျပာက် မယ္။ တခါ လုပ္မယ္တကဲကဲျဖစ္ေနသူေတြကို သြားတားျပန္ရင္လည္း သူတို႔ေဒါသက ကိုယ့္ဘက္လွည့္လာဦးမယ္။ အဲဒီထဲမွာ တကယ့္လက္ရဲဇက္ရဲ ရာဇဝင္လူဆိုးတခ်ိဳ႔လည္း ပါေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးအရ ဒီမိုကေရစီေရး အတြက္တိုက္ပြဲ၀င္ေနခ်ိန္မွာ လူမိုက္လုပ္ရပ္မ်ိဳးေတြ ေခါင္းမေထာင္ေစခ်င္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ တျဖည္းျဖည္း ခ်င္းၫွိယူရပါတယ္။ ဟိုမိသားစုကိုလည္း က်ေနာ္တို႔မသိဘဲထြက္မေျပးဖို႔၊ ၾကားဝင္ေပးေနခ်ိန္မွာ ဘာတုန္႔ျပန္မႈမွ မလုပ္ပဲ ေအးေအးေဆးေဆးေနဖို႔ေျပာၿပီး၊ ေနာက္တဘက္ကိုလည္း အရင္ဆံုး အိမ္ကိုမီးတင္ရိႈ႔တာမလုပ္ဖို႔ ေျပာရပါ တယ္။ အဲဒီအဆင့္ကို ႏွစ္ဘက္လံုးက သေဘာတူၿပီဆိုေတာ့မွ ေနာက္တဆင့္တက္ရပါတယ္။ ဒီလူလုပ္ခဲ့တာေတြ ဟာ မေက်နပ္စရာေကာင္းေပမယ့္ သူ႔ေၾကာင့္ ဘာအျပစ္မွမရွိတဲ့ တမိသားစုလံုးေသရမယ္ဆိုတာေတာ့ သဘာဝမ က်ေၾကာင္းေျပာျပရ ပါတယ္၊ ဒီအဆင့္ကိုသေဘာတူၿပီဆိုေတာ့မွ အခု ေလာေလာဆယ္မွာ တမိသားစုလံုးလည္း ေၾကက္ေနၾကၿပီ၊ ထြက္လည္းမေျပးဖို႔ ကတိလည္းရထားၿပီပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႔အိမ္ကိုေစာင့္ၾကည့္တာ၊ ဓါးႀကိမ္းႀကိမ္း တာေတြမလုပ္ဖို႔ ေျပာရပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ၃ ရက္ေလာက္အတြင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ေရာ ႏွစ္ဘက္လံုးကလူေတြပါ ေခါင္းနည္းနည္းေအးလာၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ကေတာ့ရွိေနတုန္းပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔သေဘာထားကေတာ့ ေသြးေျမမက်ေရးနည္းနဲ႔ ျဖစ္ႏိုင္ သေလာက္သြားေရးပါပဲ။ တစ္ရက္မွာ သမဂၢေပါင္းစံုသပိတ္ခ်ီတက္ပြဲ တေနကုန္လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ သက္ဆိုင္ရာအဖြဲ အစည္းေတြကလူေတြေရာ၊ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြပါ ေျခကုန္လက္ပမ္းက် ေမာေမာနဲ႔အိမ္ျပန္အိပ္ေနခ်ိန္။ ညလူေျခ တိတ္ခ်ိန္က်ေတာ့မွ က်ေနာ္တို႔ထဲကလူတေယာက္ရဲ႔အစီအမံနဲ႔ အဲဒီတမိသားစုလံုးကို ကားငွားၿပီးအျပင္ခိုးထုတ္ေပး လိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔လြတ္သြားၾကၿပီဆိုၿပီး စိတ္ေအးရေပမယ့္ ဒါ က်ေနာ္တို႔လက္ခ်က္ဆိုတာ တဘက္ကလူေတြ သိရင္ မိုး မီးေလာင္မယ္ဆိုတာေတြးမိၿပီး လန္႔ေတာ့လန္႔ေနၾကပါတယ္။ တညလံုးလိုလိုလည္း က်ေနာ္တို႔ေတြ အိပ္ မေပ်ာ္ႏိုင္ပါဘူး။
မနက္လင္းခ်ိန္ အိမ္ထဲကဘာအသံဗလံမွမၾကားလို႔ က်ေနာ္တို႔တက္ၾကည့္ေတာ့မွ တမိသားစုလံုးလစ္ထြက္သြား တာကို သိရသလိုမ်ိဳးလုပ္ျပႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဟိုလူေတြ ေဒါသထြက္တာမ်ားမေျပာပါနဲ႔။ မင္းတို႔ေၾကာင့္၊ မင္းတို႔ေၾကာင့္ ဆိုၿပီး ဓါးႀကိမ္းႀကိမ္းရံုတင္မက ဂ်င္ဂလိေတြ၊ ပုဆိန္ေတြထုတ္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို ခုတ္မယ္ထစ္မယ္တကဲကဲ လုပ္သူက လုပ္ၾကပါေသးတယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္းလန္႔ေနေပမဲ့ ဟန္ကိုယ့္ဖို႔ပံုဖမ္းၿပီး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ၾက ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အဲဒီလူကိုမသတ္ရရင္ အိမ္ကိုမီးတင္ရိႈ႔မယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္လာတာကိုေတာ့ အိမ္မီးတင္ရိႈ႔ရင္ ရပ္ကြက္ ပါအႏၱရာယ္ရွိတယ္ဆိုတာအေၾကာင္းျပၿပီး အိမ္ထဲကပစၥည္းေတြအကုန္ ဖ်က္ဆီးခ်င္ရင္ဖ်က္ဆီးပါ။ အိမ္ပါၿဖိဳခ်ခ်င္ရင္ ၿဖိဳခ်ၾကပါလို႔ ၫွိၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တမိသားစုလံုးလည္းလြတ္၊ ပစၥည္းေတြလည္းမပ်က္စီး၊ အိမ္လည္းမီး မေလာင္နဲ႔ ကိစၥတစ္ခုၿပီးၿငိမ္းသြားခဲ့ပါတယ္။
၈၈ အၿပီး ပါတီေတြေထာင္စမွာ အဲဒီမဆလေဟာင္းဟာ တစည ခဏျဖစ္လိုက္ပါေသးတယ္။ တစညအေျခအေန ဟန္ပံုမေပါက္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္လည္းေရာက္ေရာ ႀကံ့ခိုင္ေရးအသင္းကိုေျပာင္း၀င္ၿပီး အရပ္ထဲမွာ လူတြင္က်ယ္ျပန္လုပ္၊ ကိုယ္က်ိဳးျပန္ရွာ၊ လူထုအေပၚ ဗိုလ္က်တဲ့သူ ျပန္ျဖစ္လာျပန္ပါတယ္။
က်ေနာ္ ေထာင္ထဲကေန အျပင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲကလူတေယာက္က “အဲဒါမင္းတို႔ေၾကာင့္” လို႔ အျပစ္ တင္တာခံရပါတယ္။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမေတာ့ ေဒါသမာန္ေတြၾကားမွာ ေသြးေျမမက်ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ ရတဲ့စစ္ေျမျပင္ဟာ ႏွစ္ဘက္အေသအေၾက ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္ၾကတဲ့ စစ္ေျမျပင္ေတြထက္ ပိုၿပီးခက္ခဲပါ လားလို႔ေတြးေတာေနမိပါေတာ့တယ္။
ေနာက္တပတ္ဆက္ပါဦးမယ္။
က်ေနာ္မ်ိဳးျမင့္ပါခင္ဗ်ား။
မ်ိဳးျမင့္။
