ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ၾကာပန္းေရစင္
စာအုပ္အမည္။ ။ ၾကာပန္းေရစင္
စာေရးသူ။ ။ ဒဂုန္တာရာ
ထုတ္ေဝသူ။ ။ ဦးေက်ာ္(ရႈမဝ ပံုႏွိပ္တိုက္)
ထုတ္ေဝခုႏွစ္။ ။ ၁၉၆၃ ခု၊ ဇူလိုင္လ
ၿငိမ္းေဝ Friday, 02 September 2011 16:24 စာအုပ္စင္က႑
(ကိုၿငိမ္းစာကို ကိုသားခ်စ္ဆီကယူၿပီး ဒီမွာတင္တာပါ)
က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံအတြင္း မေၾကညာဘဲ ျဖစ္ပြားေနသည့္ ျပည္တြင္းစစ္သည္ ဆယ္စုႏွစ္ ၆ ခု ေက်ာ္လာခဲ့ ပါၿပီ။ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲဖြယ္ပင္ ျဖစ္သည္။
ျပည္သူတို႔ကမူ စစ္ကိုလုိလားၾကသည္မဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္ရပ္စဲေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လူထု သည္ လမ္းစမရွာသည္ မဟုတ္။ ရွာေတာ့ရွာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ လမ္းစသာျမင္၍ လမ္းဆံုးအထိေလွ်ာက္ ခြင့္မရခဲ့ၾက။ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ေတာင္းဆိုသံမ်ား မၾကားခဲ့သည္မဟုတ္။ ၾကားေတာ့ၾကားခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ အသံသာၾကားခဲ့ရၿပီး အေကာင္အထည္ကိုမူ ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ရာ အခြင့္အခါ မသာခဲ့ၾက။
ဤ ဆယ္စုႏွစ္ ၆ ခုအတြင္း ျပည္သူတို႔၏ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတာင္းဆိုသံကို(၂)ႀကိမ္မွ် က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္ ၾကားခဲ့ႏိုင္ပါေသးသည္။ ပထမအႀကိမ္က ဖဆပလ အစိုးရလက္ထက္တြင္ျဖစ္ၿပီး ဒုတိယ အႀကိမ္ကမူ တပါတီအာဏာရွင္ ဦးေန၀င္း၏ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစိုးရ လက္ထက္တြင္ ျဖစ္သည္။
ပထမအႀကိမ္တြင္ ျပည္သူ႔ကို္ယ္စား ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ စာေပအႏုပညာရွင္မ်ား၊ ရုံးဝန္ထမ္းႏွင့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားက မိမိအစီစဥ္ႏွင့္မိမိ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾက၏။ ဒုတိယအႀကိမ္ တြင္ အာဏာရေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အစိုးရကိုယ္တိုင္က ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ဟု ဆိုကာ ေတာတြင္းလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုစကားေျပာသည္အထိ ရွိခဲ့၏။ လူထုကလည္း လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔မ်ားအေနႏွင့္လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ စာေပအႏုပညာရွင္မ်ား၊ အလုပ္ သမားႏွင့္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားအဆံုး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဝိုင္းဝန္းေတာင္းဆိုခဲ့ၾက၏။ သို႔ေသာ္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခ်ိဳးငွက္ကူသံကိုမူ ျပည္သူမ်ား ၾကားႏိုင္ဖို႔ရာ အေျခအေနမေပးခဲ့ၾကပါ။
ယခုအခါ၂၀၁၀ျပည့္ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္တက္လာသည့္ အစိုးရလက္ထက္ ယင္းအစိုးရ၏ အာဏာရ ကာလ ရက္ေပါင္း (၁၀၀)ေက်ာ္အတြင္း ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတာင္းဆိုသံမ်ား ေနရာေဒသအခ်ိဳ႕မွ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ၾကားလာရေသာအခါ က်ေနာ္သည္ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္ စာတမ္းမ်ားကို ျပန္လည္ရွာေဖြဖတ္ရႈလိုစိတ္ျဖစ္လာရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သက္ေတာ္ရွည္ ကဗ်ာဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈအေၾကာင္းအရာ ေနာက္ခံျဖင့္ေရးသည့္ “ၾကာပန္းေရစင္”ဝတၳဳကို က်ေနာ္ ဖတ္ပါသည္။ သည္နည္းျဖင့္ က်ေနာ္တို႔မ်ိဳးဆက္၏ ေရွ႕က ေနာင္ေတာ့္ေနာင္ေတာ္မ်ား၏ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးႀကိဳးပမ္းခ်က္မ်ားကို သိရွိႏိုင္ေကာင္းရဲ႕ဟူေသာ ဆႏၵႏွင့္ ဤ ၾကာပန္းေရစင္ဝတၳဳကို က်ေနာ္ ဖတ္ပါသည္။
ၾကာပန္းေရစင္ဝတၳဳမွာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္းကို ေနာက္ခံထားေရးဖြဲ႔သည့္ ဝတၳဳျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္း ေရးသားထုတ္ေဝသည့္စာအုပ္မ်ား မရွိမဟုတ္၊ ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၾကာပန္းေရစင္ဝတၳဳလို ဝတၳဳတပုဒ္အေနႏွင့္ ရသႏွင့္ေပါင္းစပ္ေရးဖြဲ႕ေသာ စာအုပ္မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ မိမိအျမင္ မိမိျဖတ္သန္းရာ အေတြ႔အႀကံဳအေပၚမူတည္ၿပီးမွ ခတ္ၾကမ္းၾကမ္းေရးသည့္စာအုပ္မ်ားသာ ျဖစ္ၾက၏။ ထို႔အျပင္ ယင္းစာအုပ္မ်ားကိုေရးသည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာလည္း ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္ မ်ား ဒါမွမဟုတ္ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းႏွင့္မကင္းသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာျဖစ္သျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္း၏ အျမင္အယူအဆမ်ားအေပၚ အေျခခံသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာအုပ္မ်ားသာျဖစ္သည္ဟု က်ေနာ္ ခံစားမိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္က ၾကာပန္းေရးစင္ဝတၳဳစာအုပ္ကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ဖတ္ရႈခဲ့ျခင္းျဖစ္ သည္။
ၾကာပန္းေရစင္ဝတၳဳကိုေရးသားသူ ဆရာ ဒဂုန္တာရာသည္ မည္သည့္ႏိုင္ငံေရးပါတီဝင္မွ် မဟုတ္။ ကဗ်ာဆရာ စာေရးဆရာ တဦးမွ်သာျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈတြင္ တခ်ိန္က ဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့သူျဖစ္သည့္အျပင္ ယခုအခ်ိန္တြင္လည္း ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈ အရွိန္ျမႇင့္တင္ႏိုင္ေရး တတ္အားသေရြ႕ ပါဝင္လႈပ္ရွားေနသူတဦးျဖစ္၏။
ထို႔အျပင္ ဆရာ ဒဂုန္တာရာသည္ကား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဝါဒီျဖစ္သည္။ “ရန္သူမရွိ မိတ္ေဆြသာရွိ”ဟူေသာ သူ၏ အင္မတန္ေက်ာ္ၾကားသည့္စကားအတိုင္း သူ႔ဘဝသက္တမ္းတေလွ်ာက္လံုး ခံယူက်င့္သံုးလာခဲ့ သူ ျဖစ္သည္။ “ၿငိမ္းခ်မ္းေသာနည္းျဖင့္သာ ေအာင္ျမင္ရာ၏”ဟူေသာ အယူအဆကို ဆြဲကိုင္ထားသူ ျဖစ္ သည္။ သူ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုင္ရာ ရင္ခုန္သံမ်ားကို သူ႔ကဗ်ာမ်ားျဖစ္ သည့္ “လြတ္ၿငိမ္းခြင့္” ကဗ်ာႏွင့္ “ဒိုင္ႏိုေဆာႏွင့္ပန္းလိပ္ျပာ” ကဗ်ာမ်ားထဲ၌ အထင္အရွား ၾကားႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္း ေရးႏွင့္ပတ္သက္သည့္စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ရႈရန္ေရြးခ်ယ္ေသာအခါ ယင္း “ၾကာပန္းေရစင္” ဝတၳဳကို က်ေနာ္ တမင္ပင္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ၾကာပန္းေရစင္ဝတၳဳမွာ ျမန္မာျပည္၏ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေခတ္ ပထမဆံုး ႏိုင္ငံ့အာဏာရယူထားသည့္ ဖဆပလ အစိုးရလက္ထက္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈကို အေျခခံထား ေရး ဖဲြ႔သည့္ဝတၳဳျဖစ္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေနာက္ခံ ပိတ္သားေပၚတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ဇာတ္ ေကာင္အေရာင္မ်ိဳးစံုကို ဇာပန္းကြက္ထိုးသလို ယက္ေဖာက္သီဖြဲ႔ထားသည့္ ဝတၳဳျဖစ္သည္။ အဓိကဇာတ္ေကာင္မွာ လူပုဂၢိဳလ္မဟုတ္ဘဲ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈႀကီး” ပင္ ျဖစ္သည္။ ဝတၳဳထဲတြင္ ပါဝင္ေသာလူပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ အဓိကဇာတ္ေကာင္ျဖစ္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈႀကီး၏ ဇာတ္ပို႔ဇာတ္ရံ မ်ားအျဖစ္ ဖန္တီးေရးဖြဲ႔ထားသည့္ သေဘာေတြ႔ရ၏။ ဤ အယူအဆ ဤ အေရးအဖြဲ႔သည္ ထိုစဥ္အခ်ိန္ က တစံုတရာဆန္းသစ္ေသာ ဝတၳဳေရးဟန္တခုအျဖစ္လည္း ထင္ရွားခဲ့၏။
ဝတၳဳ၏ပထမပိုင္း သံုးပံုတပံုခန္႔အထိမူ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈႀကီးႏွင့္ တိုက္ရိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သြယ္ဝိုက္၍ေသာ္လည္းေကာင္း ပတ္သက္လာမည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားအေၾကာင္းကို သူ႔ဝန္းက်င္ သူ႔စရိုက္ႏွင့္ အညီ ေပၚလြင္ေအာင္ ေရးဖဲြ႔ထားသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ သိသိသာသာ သတိျပဳမိေလာက္ေအာင္ ထူးျခား သည့္ေရးဖြဲ႔ဟန္မွာ ဆရာဒဂုန္တာရာ၏ အႏုစိပ္ေသာအေရးအဖြဲ႔မ်ားပင္ျဖစ္သည္။
ထို႔အျပင္ ဇာတ္ေကာင္မ်ားမွာလည္း လက္လုပ္လက္စား ဆင္းရဲသားလူတန္းစား ဇာတ္ေကာင္မွအစ အာဏာရအစိုးရဝန္ႀကီးအထိ ဇာတ္ေကာင္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာပါဝင္ေရးဖြဲ႔၏။ ယင္း ဇာတ္ေကာင္မ်ား ကိုေရးဖြဲ႔ရာ၌ တဦးႏွင့္တဦး အထူအပါးသာ ကြာျခားမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔ဇာတ္ေကာင္ႏွင့္သူ အေရး ပါေသာ ဇာတ္ေကာင္မ်ားျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။
သို႔ေသာ္ ဝတၳဳထဲမွ စာေရးဆရာအသင္းဥကၠ႒ ကိုေမဓာႏွင့္ ကဗ်ာဆရာေမာင္ရင္ေမာင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ မွာမူ ဆရာဒဂုန္တာရာ၏ ကိုယ္ခြဲဇာတ္ေကာင္မ်ားအျဖစ္ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ႏိုင္သိႏိုင္၏။ ဝတၳဳထဲ တြင္ ဆရာဒဂုန္တာရာကို တခါတရံ ကိုေမဓာအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ တခါတရံ ေမာင္ရင္ေမာင္အျဖစ္ လည္းေကာင္း ေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ ဆရာဒဂုန္တာရာသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတရား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္ရွားမႈအေၾကာင္းေျပာခ်င္သည့္အခါ ကိုေမဓာအျဖစ္ ဝင္ေရာက္ေျပာဆိုလႈပ္ရွားၿပီး အႏုပညာ ခံစားမႈ အေၾကာင္းေျပာခ်င္သည့္အခါ ေမာင္ရင္ေမာင္အေနႏွင့္ ဝင္ေရာက္ေျပာဆိုသည္ကို ေတြ႔ရ၏။
ၾကာပန္းေရစင္ဝတၳဳမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈကို အေျခခံထားသည့္ဝတၳဳျဖစ္သည့္အတိုင္း ဟိုစဥ္က စာေရးဆရာကဗ်ာဆရာမ်ား၊ အႏုပညာရွင္မ်ား၊ လူထုလူတန္းစားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ား အေနႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ မည္သို႔မည္ပံုလႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသနည္းဟူသည့္ အခ်က္ကို ေလ့ လာႏိုင္ပါသည္။ အျပင္တြင္ တကယ္ျဖစ္ခဲ့သည့္အျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ အျပင္တြင္တကယ္ရွိခဲ့သည့္အျပင္ တိုင္းျပည္က သိရွိထားၿပီးျဖစ္သည့္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုယ္တိုင္ပါဝင္သည့္ ဝတၳဳျဖစ္သျဖင့္လည္း ဟိုတခ်ိန္ က ေနာင္ေတာ့္ေနာင္ေတာ္မ်ား၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတာင္းဆိုလႈပ္ရွားမႈ နည္းဟန္မ်ား၊ အယူအဆမ်ားကို ေလ့လာသိရွိႏိုင္ပါသည္။
ဥပမာ - ေက်ာင္းသားမ်ားက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတာင္းဆိုသည့္ လက္မွတ္မ်ား လူထုအတြင္းဆင္းကာ လိုက္လံေကာက္ယူခဲ့ၾကပံု၊ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း အႀကီးအမႉးျပဳသည့္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုင္ရာ အသင္းအဖြဲ႔တြင္ ဦးေဆာင္သင့္ ပါဝင္သင့္ သည့္ လူပုဂၢိဳလ္ေရြးခ်ယ္မႈဆိုင္ရာ အယူအဆမ်ားစသည့္အခ်က္အလက္မ်ားမွာ တန္ဖိုးႀကီးမားလွသည့္ အခ်က္အလက္မ်ား ျဖစ္ေနသည္ကို အထင္အရွားေတြ႔ရပါသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံ ေရး ေနာက္ခံကင္းရွင္းေရး၊ ဂုိဏ္းဂဏဝါဒကင္းရွင္းေရး အစရွိသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားမွာ စိတ္ဝင္စား ဖို႔ေကာင္းပါသည္။
ထိုအခ်ိန္က ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ကိုရီးယားစစ္ပြဲ၊ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲမ်ား ရပ္စဲသြားေရး အတြက္ ျမန္မာလူထု မည္ကဲ့သို႔ရပ္တည္ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ခဲ့သနည္း ဆိုသည့္အခ်က္ကိုလည္း ဤ ဝတၳဳထဲ၌ ေလ့လာ၍ရႏိုင္၏။ အထူးျခားဆံုး ေလ့လာဖြယ္ေကာင္းသည့္အခ်က္မွာ ဆရာႀကီး သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ဦးေဆာင္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ႀကီး၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုင္ရာ အယူအဆမ်ားပင္ျဖစ္ သည္။ ဥပမာ...“သူမသာ ကိုယ္မနာ”ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာေရးနည္းလမ္း။ ေက်ာင္းသားမ်ားပါဝင္ သည့္ အဏုျမဴလက္နက္ပိတ္ပင္ေရး ဆႏၵျပလက္မွတ္ေကာက္ခံသည့္ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
ယခုအခါ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတာင္းဆိုလႈပ္ရွားမႈ အရိပ္အေယာင္မ်ားကို က်ေနာ္တို႔ အထင္အရွား ျမင္ေတြ႔စ ျပဳေနရပါသည္။ အင္မတန္ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ေကာင္းၿပီး ၾကည္ႏူးတက္ႂကြဖြယ္ ကာလလည္း ျဖစ္ပါသည္။ လူတစုမွသည္ လူထုႀကီးတရပ္လုံး ပါဝင္လာသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတာင္းဆိုလႈပ္ရွားမႈႀကီး အထိ ျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းၾကရမည္လည္း ျဖစ္ပါသည္။
ထိုအခါ လက္မွတ္ထိုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတာင္းဆိုလႈပ္ရွားသည့္ နည္းနာအပါအဝင္ အျခား နည္းနာသစ္ ေပါင္းစံုကိုလည္း မလြဲမေသြရွာႀကံတီထြင္ ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ ရွားမႈမ်ား၏နည္းနာမ်ားကိုလည္း ေလ့လာသံုးသပ္၍ မိမိတို႔အတြက္ အသံုးတည့္မည့္နည္းနာမ်ားျဖစ္ပါ က ယူငင္အသံုးျပဳရပါလိမ့္မည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈေအာင္ျမင္ရန္ ခက္ခဲသည္ကိုမျငင္းႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈ ေအာင္ ျမင္သျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားၾကသည့္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံတခ်ိဳ႕ အထင္အရွားရွိပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံတြင္လည္း တခ်ိန္က တ႐ုတ္ျဖဴတပ္မ်ား ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း က်ဴးေက်ာ္အေျခစိုက္သည့္ကိစၥ ဖဆပလ အစိုးရက အစပိုင္းတြင္ မသိက်ိဳးကၽြံျပဳေနသည္ကို စာေပ အႏုပညာရွင္မ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ အလုပ္သမား လယ္သမားမ်ားက တိုင္းျပည္သိေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကသျဖင့္ ဖဆပလ အစိုးရသည္ ေနာက္ဆံုး၌ ျပည္သူ႔ ဆႏၵအတိုင္း တ႐ုတ္ျဖဴကိစၥ ကုလသမဂၢတြင္တိုင္ၾကားအေရးယူရသည္အထိ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္လည္း ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။
က်ေနာ္တို႔သည္ ျပည္သူလူထု၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုလားသည့္ဆႏၵကို ျပသႏိုင္ဖို႔အခြင့္အေရး က်ယ္ျပန္႔ သထက္က်ယ္ျပန္႔ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပ်က္ျပားရာပ်က္ျပားေၾကာင္း ဖန္တီးသူ စစ္လိုလားသူလူတစု၏နယ္ပယ္ကို က်ဥ္းသထက္က်ဥ္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ အျပင္ ျပည္သူလူထုပါဝင္ေဆာင္ရြက္သည့္ မည္သည့္လုပ္ငန္းမဆို မေအာင္ျမင္စရာ အေၾကာင္းမရွိဟု အခိုင္အမာယံုၾကည္မႈေတာ့ ရွိရပါလိမ့္မည္။
ဤ ေခါင္းေထာင္စျပဳလာေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတာင္းဆိုလႈပ္ရွားမႈႀကီးအတြင္း ျပည္သူတရပ္လံုး ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္လာေစေရးကို က်ေနာ္တို႔သည္ နည္းလမ္းသစ္မ်ား ေျမလွန္ၿပီးရွာၾကရမည့္သေဘာ ရွိပါ သည္။
“ၾကာပန္းေရစင္” ဝတၳဳသည္ကား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရာရေၾကာင္း ေဆာင္ရြက္ရာ၌ လူထုႀကီးတရပ္လံုး ပါဝင္ လာေစေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္ရွားမႈဆိုသည္မွာ အင္မတန္သိမ္ေမြ႔ျမင့္မားျဖဴစင္သည့္ လုပ္ငန္းတာဝန္ ႀကီးတခုျဖစ္ေၾကာင္း မီးေမာင္းထိုးျပဖို႔ ႀကိဳစားထားသည့္ဝတၳဳျဖစ္သည္ကို မျငင္းႏိုင္ပါ။
ယခုကဲ့သို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္အေရးဆိုရန္ အခြင့္အခါသင့္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ ဤ ၾကာပန္းေရစင္ ဝတၳဳကို ျပန္လည္ဖတ္ရႈခြင့္ရသည့္အတြက္ က်ေနာ့္မွာ သက္ေတာ္ရွည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမား ကဗ်ာဆရာ ႀကီး ဒဂုန္တာရာကို ေက်းဇူးတင္မိသည္။ ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာတေယာက္ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနစဥ္ အတြင္းမွာပင္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျမင္ေတြ႔သြားႏိုင္ေကာင္းသည္ဟုလည္း ဆုေတာင္းမိပါသည္။
http://tharchit.blogspot.com/2011/09/blog-post_04.html
0 comments:
Post a Comment