(ခနဆိုင္းထားမယ့္ေကအင္န္ယူနဲ႔ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ ဘာဆံုးျဖတ္မလဲ)
ခု ေကအင္န္ယူက စစ္အုပ္စုနဲ႔အပစ္ရပ္ၿပီး ေဆြးေႏြးေနတာေတြကို ခနဆိုင္းထားမယ္လို႔ တရားဝင္ေျပာလာတာ လူတိုင္းသိၾကမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ အလြတ္သေဘာေတြ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေနပါမယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်က္ဟာ ရႈပ္ေထြးမႈမ်ားၿပီး ဘာကိုဆိုလိုမွန္း မထင္ရွားပါ။ အလုပ္သေဘာနဲ႔ အလြတ္သေဘာ Out of Record ၾကားမွာ ဘာေတြျခားထားလဲကေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။ ပံုမွန္သိေနၾက ၾကားေနၾက လုပ္ေနၾက ေျပာေနၾက အလုပ္သေဘာနဲ႔အလြတ္သေဘာဆိုတာေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၿပီးေျပာဖို႔ အေတာ္ခက္ပါတယ္။
စစ္အုပ္နဲ႔သူတို႔သြားေနတဲ့ အပစ္ရပ္လမ္းေၾကာင္းေရာ၊ က်င္းပေနၾကတဲ့ ညီလာခံေတြ၊ ေဆြးေႏြးပြဲေတြကေရာ ဘယ္ကမၻာမွာမွ မေပၚခဲ့ဘူးတဲ့အမ်ိဳးအစားေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ စစ္တပ္နဲ႔ေဆြးေႏြးတာလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒါဆို အစိုးရနဲ႔ေဆြးေႏြးေနတာလား ဆိုေတာ့လည္း မမွန္ဘူး။ ဒါဆို ၂ ခုလံုးနဲ႔ေဆြးေႏြးေနတာလားဆိုေတာ့လဲ ယတိျပတ္ေျပာလို႔မရျပန္ပါဘူး။ ေသခ်ာေပါက္တခုေျပာနိုင္တာကေတာ့ “စစ္အုပ္စု“ခင္းေပးတဲ့လမ္း၊ စစ္အုပ္စုေၾကာင္းေပးတဲ့ ႏွပ္ေၾကာင္းအတိုင္း အစိုးရေရာ သူတို႔ေရာ လိုက္နင္းလိုက္ေလ်ွာက္ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ “စစ္အုပ္စု“ဆိုတာကို အာဏာလက္ရွိ ေသနတ္ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ “စစ္ဗိုလ္တစု“လို႔ ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါ။ စစ္တပ္ေထာင္ ခါးပိုက္ေဆာင္လုပ္၊ လူထုကိုနွိပ္ကြပ္ၿပီး တိုင္းျပည္သယံဇာတနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွန္သမ်ွ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ကိုယ္က်ိဳးရွာႀကီးပြားခ်မ္းသာေနၾကတဲ့ ေခတ္အဆက္ဆက္ စစ္မ်ိဳးစစ္ႏြယ္မွန္သမ်ွနဲ႔ သူတို႔ရဲ့ စစ္ဝါဒအေတြးအေခၚကိုဆိုလိုပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္က NCA လမ္းေၾကာင္းကိုပဲ တစိုက္မတ္မတ္သြားမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ပါ။ အဲ့ဒီလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း တစိုက္မတ္မတ္သြားမယ္ဆို စစ္အုပ္စုဟာ မူလခ်ၿပီးသားလမ္းအတိုင္း မူလေပးၿပီးသားႏွပ္ေၾကာင္းအတိုင္းပဲသြားရမွာပါ။ အေပၚစီးကေနရာယူထားရံုမက အထက္စီးေလသံနဲ႔ လမ္းခုလတ္မွာ ျဖတ္ျဖတ္ၿပီး ေတာင္းဆိုတာေတြ မလုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ အဲ့လိုေတာင္းတာေတြ ေရွ႔မွာရွိခဲ့ပါတယ္။ ဟိုလူေတြကလည္း ကိုယ့္အက်ပ္အတည္းနဲ႔ကိုယ္မို႔ လိုက္ေလ်ာခဲ့တာေတြ ရွိပါတယ္။ အတြင္းပဋိပကၡေတြလည္း ရွင္းရပါေသးတယ္။ ကြဲထြက္ကုန္တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ခြဲအထုတ္ခံရတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အသက္ႀကီးလို႔ အနားယူသြားသူေတြ၊ စိတ္ပ်က္လို႔ ေဘးထြက္ထိုင္ေနသူေတြ၊ အထုတ္အပယ္ခံရသူေတြလည္း မနည္းပါဘူး။ အပစ္ရပ္စကထက္ အလံုးအရပ္လည္း ေလ်ာ့သြားပါတယ္။ မူလသေဘာတူခ်က္အရ ႏိုင္ငံေရးမစည္းရံုးရ၊ လူသစ္မစုေဆာင္းရ၊ နယ္ေျမမခ်ဲ႔ထြင္ရ စတာေတြနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာ ခ်ည္မန္းကြင္းစြပ္မိၿပီး မလူးသာမလႈပ္သာနဲ႔ အသက္ရႉၾကပ္ေနတာပါ။ အဲ့ဒါသိလို႔ စစ္အုပ္စုက ရေလလိုေလ အိုတေစၦလုပ္ေနတာပါ။ ေကအင္န္ယူဘက္ကလည္း သူတို႔လက္ရွိအေျခအေနက ထမ္းပိုးနဲ႔လွည္းတုတ္ ေရြးရမယ့္အေျခအေနပါ။ က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲမွာပါ။ ဒါကို စစ္အုပ္စုတင္မက တျပည္လံုးလည္းသိၾကသလို သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း သိၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေရြးမယ့္ေရြး ထမ္းပိုး(တံပိုး)ပဲေရြးမယ္ဆိုၿပီး NCA လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း သြားပါ့မယ္လို႔ အာမဘေႏၱခံရတာပါ။ မေသြဖီပါဘူးလို႔ ကတိေပးရတာပါ။ မနိုင္၍သည္းခံရျခင္းပါ။
စစ္အုပ္စုရွိေနသမ်ွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရနိုင္ပါ။ ခုလိုပဲ ေသာင္မတင္ေရမက်လုပ္ထားမွာပါ။ ၂၀၂၀ မွာ စစ္အုပ္စုက ေျဗာင္က်က် ေထာက္ခံေပးထားတဲ့ပါတီ(ေတြ)ခုထက္ပို အားေကာင္းလာၿပီး လႊတ္ေတာ္နဲ႔အစိုးရကို ဖန္တီးသြားႏိုင္ရင္ နည္းနည္းေတာ့ အလွည့္အေျပာင္းရွိနိုင္ပါတယ္။ လက္နက္အခ်ရ ခံသာေအာင္ေလးေတာ့ “ဟ“ေပးႏိုင္ပါတယ္။ အင္န္အယ္လ္ဒီေခတ္(ေဒၚစုလက္ထက္လို႔ နားလည္ေစခ်င္ပါတယ္)မွာေတာ့ အပစ္အခတ္ရပ္တာျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးတာျဖစ္ျဖစ္ ခုထက္ပိုတဲ့အေျခအေန ဘာတခုမွ ျဖစ္ထြန္းမလာေအာင္က၊ တိုးတက္ေကာင္းမြန္မလာေအာင္ “ကန္႔“ထားဦးမွာ ပါပဲ။ ၂၀၂၀ မွာ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ေပါက္ေကာင္ မပြင့္ခဲ့ရင္ေတာ့ အပစ္ရပ္ေတြကိုေရာ မရပ္ေတြကိုပါ ႀကိဳးရွည္ရွည္နဲ႔လွန္ထားၿပီး ပိုင္ေလာက္တဲ့အေျခအေနေရာက္မွ တေကာင္ျခင္းေကာက္စားရင္ စားမွာ။ ဒါ ဒီအထိ က်ေနာ့္နားလည္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ေကအင္န္ယူက ဒီလိုျဖစ္လာေတာ့ ေကအင္န္ယူကိုမွီခိုရတဲ့ ABSDF မဒကတ က ဘာျဖစ္လာမလဲ ဆက္ေတြးၾကည့္ပါတယ္။ ABSDF ကို ေအဘီလို႔ တိုတိုသံုးပါရေစ။ ေအဘီဟာ ကရင္မွာရွိသလို ကခ်င္မွာလည္းရွိပါတယ္။ ကယားေတြဘာေတြနဲ႔ရွိတာေတြ ရွိခဲ့ဖူးတာေတြ ခနထားလိုက္ပါ့မယ္။ ကရင္မွာရွိတဲ့ေအဘီဟာ ကရင္အပစ္ရပ္ရင္ လိုက္ရပ္ရၿပီး ကရင္ျပန္တိုက္ရင္ လိုက္တိုက္ရတာပါ။ အလားတူပဲ ကခ်င္မွာရွိတဲ့ေအဘီဟာ ကခ်င္တိုက္ရင္ လိုက္တိုက္ၿပီး၊ ကခ်င္ရပ္ရင္ လိုက္ရပ္ရတာပါ။ ကခ်င္ဘက္ေအဘီက တိုက္ေနခ်ိန္မွာ ကရင္ဘက္ေအဘီက ရပ္ေနရတာမ်ိဳး ကရင္ဘက္ေအဘီက တိုက္ေနၿပီး ကခ်င္ဘက္ေအဘီက ရပ္ေနတာမ်ိဳးလည္းရွိပါတယ္။ ဒါဟာ ေတာ္လွန္ေရးကို မွီခိုသူအျဖစ္နဲ႔လုပ္ရတဲ့အေနအထားေၾကာင့္ပါ။ ဧည့္သည္ေနဧည့္သည္စား သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ရတာပါ။ ကိုလိုုနီေခတ္ဗမာျပည္ဟာ ၿဗိတိသ်ွေတြတိုက္တဲ့စစ္ပြဲတိုင္းမွာ ဒယဥ့္တိုက္ၿပီး ပါခဲ့ရသလိုမ်ိဳးပါ။ ဒါက ေရွ႔တန္းအေျခအေနပါ။
ေနာက္တန္းအေျခအေနလို႔ေျပာရမယ့္ အပစ္ရပ္ျခင္းနဲ႔ေဆြးေႏြးျခင္း အေနအထားကိုလည္း ၾကည့္ၾကည့္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စစ္တပ္နဲ႔ အပစ္ရပ္ၾကတယ္ဆိုတဲ့အစုအဖြဲ႔ေတြ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြထဲမွာ ေအဘီဟာ အင္အားေသးတဲ့အစုအဖြဲ႔ေလးျဖစ္ေနတာ ထင္ရွားပါတယ္။ အဖြဲ႔ႀကီးေတြကိုေတာင္မွ လက္ထဲေသနတ္ရွိေနေသးလို႔ အေရးလုပ္စကားေျပာေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ ေသနတ္၊ တပ္ မရွိၾကည့္ ေနာက္ေန႔ ေသာက္ဖက္လုပ္ေတာ့မွာမဟုတ္ပါ။ တခါေဆြးေႏြးပြဲေတြၾကေတာ့လည္း မေကာင္းတတ္လို႔ အလွည့္ေပးရတယ္ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ မိုက္ကရိုဖုန္း ေပးကိုင္တာမ်ိဳးျဖစ္ေနတာပါ။ ေဆြးေႏြးဘက္ဆိုတာထက္ ဖဲဝိုင္းမွာ အိမ္ျဖည့္ဝင္ထိုင္ခြင့္ ေပးထားတဲ့သေဘာမ်ိဳး စစ္အုပ္စုဘက္ကထားေနတာ ျမင္ေနရပါတယ္။ အဲ့လိုေပးထားရတာကလည္း “ဘယ္ႏွဖြဲ႔နဲ႔ အပစ္ရပ္ထားၿပီ“ဆိုၿပီး ကမၻာလွည့္ဂုဏ္ခံဖို႔ပါ။ ကရင္ထဲကပဲ အဖြဲ႔ကြဲေတြ(အဖြဲ႔ခြဲမဟုတ္ပါ)ကို လည္း “အဖြဲ႔ေတြ“ ဆိုၿပီး “အဖြဲ႔“မ်ားတယ္ထင္ရေအာင္လုပ္ထားတာ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။
ျပန္ဆက္ရရင္ ခု ေကအင္န္ယူက ေဆြးေႏြးေနတာေတြ ခနဆိုင္းထားမယ္၊ အလြတ္သေဘာေတာ့ ေတြ႔ေနမယ္၊ NCA လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းပဲ တစိုက္မတ္မတ္သြားမယ္ဆိုေတာ့ ေအဘီက ဘာလုပ္မလဲ။ ကရင္မွီရတဲ့ေအဘီအျခမ္းက ကရင္သြားတဲ့အတိုင္း သြားမလား၊ သီးသန္႔သြားမလားက ေတြးေတာၾကည့္စရာပါ။ ဒီေနရာမွာ “သီးသန္႔“လို႔ သံုးလိုက္လို႔ “ကိုယ္လမ္းကိုယ္ထြင္“ၿပီး သြားမွာလိုေတာ့ မမွတ္ယူေစလိုပါ။ ဒီေနရာမွာ “သီးသန္႔“က “ေကအင္န္ယူက ခုလိုလုပ္ေပမယ့္ တို႔ကေတာ့မလုပ္ဘူး၊ ေဆြးေႏြးပြဲေတြကို ဆက္တက္ေနမယ္“ေလာက္ကိုပဲဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ေအဘီ့အေနအထားကိုလည္း NCA ေဘာင္ထဲကထက္ ထုတ္ၾကည့္ ေက်ာ္ၾကည့္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ တျခား အားႀကီးတဲ့ေကာင္ေတြေတာင္ အဲ့ဒီေဘာင္ထက္ေက်ာ္ၾကည့္ ထုတ္ၾကည့္လို႔မွ မရေသးတာ။ ေအဘီဆို ပိုေတာင္ဆိုးမွာပါ။ သူတို႔လည္း NCA ေဘာင္ထဲက ထြက္မရပါ။ ထြက္ခ်င္လို႔လည္း မရပါ။ ထြက္ခ်င္တဲ့ဆႏၵ ရွိေနဦးေတာင္ ပကတိရုပ္ဘဝအေျခအေနက ခြင့္မျပဳေတာ့ပါ။ ေအဘီမွာလည္း(လက္ရွိဦးေဆာင္ေနသူေတြကို ဆိုလိုတာပါ) အဲ့ဒီ ေဘာင္ထဲကထြက္လိုစိတ္ ဘယ္ေလာက္ရွိမရွိက မေသခ်ာပါ။
ဆိုေတာ့ ေအဘီဘာလုပ္မလဲ။ ဘယ္လိုေတြးမလဲ၊ ဘယ္လိုရပ္ခံမလဲ၊ ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္မလဲ၊ ဘယ္လိုရပ္တည္မလဲက စဥ္းစားစရာပါ။ သူတို႔(ေခါင္းေဆာင္)ေတြလည္း ေခါင္းစားၾကမွာပါ။ က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲမွာပါ။ လုပ္ရကိုင္ရခက္တဲ့ အေနအထားပါ။ အမွားမခံတဲ့အေျခအေနပါ။ ၂ ဘက္စလံုးရဲ့ (ေကအင္န္ယူနဲ႔စစ္အုပ္စု)ရဲ့ အၿငိဳအျငင္မခံရေအာင္ မ်က္မန္မရွရေအာင္ လုပ္ရမယ့္အေနအထားပါ။ မွီခိုသူ႔ဒုကၡပါ။
ေအဘီဟာ အစဥ္အလာေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ စြန္႔လႊတ္ခဲ့သူေတြလည္း စြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အသက္ေတြ ဘဝေတြေပးၿပီးရင္းၿပီး စစ္အုပ္စုကို လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကသူေတြ အေရအတြက္နဲ႔ အေကာင္အထည္နဲ႔ကို ရွိပါတယ္။ လက္ရွိလူ(ေခါင္းေဆာင္)ေတြက ေအဘီ့အနာဂတ္ကို ဘယ္ပံု သြန္းေလာင္းမလဲကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးပါ။
နိုင္ငံေရးဆိုတာ ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းရုပ္ရွင္ကားမဟုတ္ပါ။ အီယန္ဖလင္းမင္းရဲ့ဝတၳဳေတြမဟုတ္ပါ။ ဇာတ္လိုက္ ဘယ္နွေယာက္ေျပာင္းေျပာင္း ေရးထားၿပီးသား ဇတ္ညႊန္းအတိုင္းသရုပ္ေဆာင္ရတဲ့ ရုပ္ရွင္သေဘာသဘာဝနဲ႔ ခိုင္းနိႈင္းေျပာလို႔ကိုမရပါ။ ေျပာခဲ့ရင္ ေျပာသူ ဉာဏ္နည္းရာက်ပါတယ္။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ (ႏိုဝင္ဘာ ၁၁။ ၂၀၁၈)
ခု ေကအင္န္ယူက စစ္အုပ္စုနဲ႔အပစ္ရပ္ၿပီး ေဆြးေႏြးေနတာေတြကို ခနဆိုင္းထားမယ္လို႔ တရားဝင္ေျပာလာတာ လူတိုင္းသိၾကမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ အလြတ္သေဘာေတြ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေနပါမယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်က္ဟာ ရႈပ္ေထြးမႈမ်ားၿပီး ဘာကိုဆိုလိုမွန္း မထင္ရွားပါ။ အလုပ္သေဘာနဲ႔ အလြတ္သေဘာ Out of Record ၾကားမွာ ဘာေတြျခားထားလဲကေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။ ပံုမွန္သိေနၾက ၾကားေနၾက လုပ္ေနၾက ေျပာေနၾက အလုပ္သေဘာနဲ႔အလြတ္သေဘာဆိုတာေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၿပီးေျပာဖို႔ အေတာ္ခက္ပါတယ္။
စစ္အုပ္နဲ႔သူတို႔သြားေနတဲ့ အပစ္ရပ္လမ္းေၾကာင္းေရာ၊ က်င္းပေနၾကတဲ့ ညီလာခံေတြ၊ ေဆြးေႏြးပြဲေတြကေရာ ဘယ္ကမၻာမွာမွ မေပၚခဲ့ဘူးတဲ့အမ်ိဳးအစားေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ စစ္တပ္နဲ႔ေဆြးေႏြးတာလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒါဆို အစိုးရနဲ႔ေဆြးေႏြးေနတာလား ဆိုေတာ့လည္း မမွန္ဘူး။ ဒါဆို ၂ ခုလံုးနဲ႔ေဆြးေႏြးေနတာလားဆိုေတာ့လဲ ယတိျပတ္ေျပာလို႔မရျပန္ပါဘူး။ ေသခ်ာေပါက္တခုေျပာနိုင္တာကေတာ့ “စစ္အုပ္စု“ခင္းေပးတဲ့လမ္း၊ စစ္အုပ္စုေၾကာင္းေပးတဲ့ ႏွပ္ေၾကာင္းအတိုင္း အစိုးရေရာ သူတို႔ေရာ လိုက္နင္းလိုက္ေလ်ွာက္ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ “စစ္အုပ္စု“ဆိုတာကို အာဏာလက္ရွိ ေသနတ္ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ “စစ္ဗိုလ္တစု“လို႔ ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါ။ စစ္တပ္ေထာင္ ခါးပိုက္ေဆာင္လုပ္၊ လူထုကိုနွိပ္ကြပ္ၿပီး တိုင္းျပည္သယံဇာတနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွန္သမ်ွ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ကိုယ္က်ိဳးရွာႀကီးပြားခ်မ္းသာေနၾကတဲ့ ေခတ္အဆက္ဆက္ စစ္မ်ိဳးစစ္ႏြယ္မွန္သမ်ွနဲ႔ သူတို႔ရဲ့ စစ္ဝါဒအေတြးအေခၚကိုဆိုလိုပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္က NCA လမ္းေၾကာင္းကိုပဲ တစိုက္မတ္မတ္သြားမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ပါ။ အဲ့ဒီလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း တစိုက္မတ္မတ္သြားမယ္ဆို စစ္အုပ္စုဟာ မူလခ်ၿပီးသားလမ္းအတိုင္း မူလေပးၿပီးသားႏွပ္ေၾကာင္းအတိုင္းပဲသြားရမွာပါ။ အေပၚစီးကေနရာယူထားရံုမက အထက္စီးေလသံနဲ႔ လမ္းခုလတ္မွာ ျဖတ္ျဖတ္ၿပီး ေတာင္းဆိုတာေတြ မလုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ အဲ့လိုေတာင္းတာေတြ ေရွ႔မွာရွိခဲ့ပါတယ္။ ဟိုလူေတြကလည္း ကိုယ့္အက်ပ္အတည္းနဲ႔ကိုယ္မို႔ လိုက္ေလ်ာခဲ့တာေတြ ရွိပါတယ္။ အတြင္းပဋိပကၡေတြလည္း ရွင္းရပါေသးတယ္။ ကြဲထြက္ကုန္တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ခြဲအထုတ္ခံရတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အသက္ႀကီးလို႔ အနားယူသြားသူေတြ၊ စိတ္ပ်က္လို႔ ေဘးထြက္ထိုင္ေနသူေတြ၊ အထုတ္အပယ္ခံရသူေတြလည္း မနည္းပါဘူး။ အပစ္ရပ္စကထက္ အလံုးအရပ္လည္း ေလ်ာ့သြားပါတယ္။ မူလသေဘာတူခ်က္အရ ႏိုင္ငံေရးမစည္းရံုးရ၊ လူသစ္မစုေဆာင္းရ၊ နယ္ေျမမခ်ဲ႔ထြင္ရ စတာေတြနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာ ခ်ည္မန္းကြင္းစြပ္မိၿပီး မလူးသာမလႈပ္သာနဲ႔ အသက္ရႉၾကပ္ေနတာပါ။ အဲ့ဒါသိလို႔ စစ္အုပ္စုက ရေလလိုေလ အိုတေစၦလုပ္ေနတာပါ။ ေကအင္န္ယူဘက္ကလည္း သူတို႔လက္ရွိအေျခအေနက ထမ္းပိုးနဲ႔လွည္းတုတ္ ေရြးရမယ့္အေျခအေနပါ။ က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲမွာပါ။ ဒါကို စစ္အုပ္စုတင္မက တျပည္လံုးလည္းသိၾကသလို သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း သိၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေရြးမယ့္ေရြး ထမ္းပိုး(တံပိုး)ပဲေရြးမယ္ဆိုၿပီး NCA လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း သြားပါ့မယ္လို႔ အာမဘေႏၱခံရတာပါ။ မေသြဖီပါဘူးလို႔ ကတိေပးရတာပါ။ မနိုင္၍သည္းခံရျခင္းပါ။
စစ္အုပ္စုရွိေနသမ်ွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရနိုင္ပါ။ ခုလိုပဲ ေသာင္မတင္ေရမက်လုပ္ထားမွာပါ။ ၂၀၂၀ မွာ စစ္အုပ္စုက ေျဗာင္က်က် ေထာက္ခံေပးထားတဲ့ပါတီ(ေတြ)ခုထက္ပို အားေကာင္းလာၿပီး လႊတ္ေတာ္နဲ႔အစိုးရကို ဖန္တီးသြားႏိုင္ရင္ နည္းနည္းေတာ့ အလွည့္အေျပာင္းရွိနိုင္ပါတယ္။ လက္နက္အခ်ရ ခံသာေအာင္ေလးေတာ့ “ဟ“ေပးႏိုင္ပါတယ္။ အင္န္အယ္လ္ဒီေခတ္(ေဒၚစုလက္ထက္လို႔ နားလည္ေစခ်င္ပါတယ္)မွာေတာ့ အပစ္အခတ္ရပ္တာျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးတာျဖစ္ျဖစ္ ခုထက္ပိုတဲ့အေျခအေန ဘာတခုမွ ျဖစ္ထြန္းမလာေအာင္က၊ တိုးတက္ေကာင္းမြန္မလာေအာင္ “ကန္႔“ထားဦးမွာ ပါပဲ။ ၂၀၂၀ မွာ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ေပါက္ေကာင္ မပြင့္ခဲ့ရင္ေတာ့ အပစ္ရပ္ေတြကိုေရာ မရပ္ေတြကိုပါ ႀကိဳးရွည္ရွည္နဲ႔လွန္ထားၿပီး ပိုင္ေလာက္တဲ့အေျခအေနေရာက္မွ တေကာင္ျခင္းေကာက္စားရင္ စားမွာ။ ဒါ ဒီအထိ က်ေနာ့္နားလည္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ေကအင္န္ယူက ဒီလိုျဖစ္လာေတာ့ ေကအင္န္ယူကိုမွီခိုရတဲ့ ABSDF မဒကတ က ဘာျဖစ္လာမလဲ ဆက္ေတြးၾကည့္ပါတယ္။ ABSDF ကို ေအဘီလို႔ တိုတိုသံုးပါရေစ။ ေအဘီဟာ ကရင္မွာရွိသလို ကခ်င္မွာလည္းရွိပါတယ္။ ကယားေတြဘာေတြနဲ႔ရွိတာေတြ ရွိခဲ့ဖူးတာေတြ ခနထားလိုက္ပါ့မယ္။ ကရင္မွာရွိတဲ့ေအဘီဟာ ကရင္အပစ္ရပ္ရင္ လိုက္ရပ္ရၿပီး ကရင္ျပန္တိုက္ရင္ လိုက္တိုက္ရတာပါ။ အလားတူပဲ ကခ်င္မွာရွိတဲ့ေအဘီဟာ ကခ်င္တိုက္ရင္ လိုက္တိုက္ၿပီး၊ ကခ်င္ရပ္ရင္ လိုက္ရပ္ရတာပါ။ ကခ်င္ဘက္ေအဘီက တိုက္ေနခ်ိန္မွာ ကရင္ဘက္ေအဘီက ရပ္ေနရတာမ်ိဳး ကရင္ဘက္ေအဘီက တိုက္ေနၿပီး ကခ်င္ဘက္ေအဘီက ရပ္ေနတာမ်ိဳးလည္းရွိပါတယ္။ ဒါဟာ ေတာ္လွန္ေရးကို မွီခိုသူအျဖစ္နဲ႔လုပ္ရတဲ့အေနအထားေၾကာင့္ပါ။ ဧည့္သည္ေနဧည့္သည္စား သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ရတာပါ။ ကိုလိုုနီေခတ္ဗမာျပည္ဟာ ၿဗိတိသ်ွေတြတိုက္တဲ့စစ္ပြဲတိုင္းမွာ ဒယဥ့္တိုက္ၿပီး ပါခဲ့ရသလိုမ်ိဳးပါ။ ဒါက ေရွ႔တန္းအေျခအေနပါ။
ေနာက္တန္းအေျခအေနလို႔ေျပာရမယ့္ အပစ္ရပ္ျခင္းနဲ႔ေဆြးေႏြးျခင္း အေနအထားကိုလည္း ၾကည့္ၾကည့္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စစ္တပ္နဲ႔ အပစ္ရပ္ၾကတယ္ဆိုတဲ့အစုအဖြဲ႔ေတြ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြထဲမွာ ေအဘီဟာ အင္အားေသးတဲ့အစုအဖြဲ႔ေလးျဖစ္ေနတာ ထင္ရွားပါတယ္။ အဖြဲ႔ႀကီးေတြကိုေတာင္မွ လက္ထဲေသနတ္ရွိေနေသးလို႔ အေရးလုပ္စကားေျပာေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ ေသနတ္၊ တပ္ မရွိၾကည့္ ေနာက္ေန႔ ေသာက္ဖက္လုပ္ေတာ့မွာမဟုတ္ပါ။ တခါေဆြးေႏြးပြဲေတြၾကေတာ့လည္း မေကာင္းတတ္လို႔ အလွည့္ေပးရတယ္ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ မိုက္ကရိုဖုန္း ေပးကိုင္တာမ်ိဳးျဖစ္ေနတာပါ။ ေဆြးေႏြးဘက္ဆိုတာထက္ ဖဲဝိုင္းမွာ အိမ္ျဖည့္ဝင္ထိုင္ခြင့္ ေပးထားတဲ့သေဘာမ်ိဳး စစ္အုပ္စုဘက္ကထားေနတာ ျမင္ေနရပါတယ္။ အဲ့လိုေပးထားရတာကလည္း “ဘယ္ႏွဖြဲ႔နဲ႔ အပစ္ရပ္ထားၿပီ“ဆိုၿပီး ကမၻာလွည့္ဂုဏ္ခံဖို႔ပါ။ ကရင္ထဲကပဲ အဖြဲ႔ကြဲေတြ(အဖြဲ႔ခြဲမဟုတ္ပါ)ကို လည္း “အဖြဲ႔ေတြ“ ဆိုၿပီး “အဖြဲ႔“မ်ားတယ္ထင္ရေအာင္လုပ္ထားတာ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။
ျပန္ဆက္ရရင္ ခု ေကအင္န္ယူက ေဆြးေႏြးေနတာေတြ ခနဆိုင္းထားမယ္၊ အလြတ္သေဘာေတာ့ ေတြ႔ေနမယ္၊ NCA လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းပဲ တစိုက္မတ္မတ္သြားမယ္ဆိုေတာ့ ေအဘီက ဘာလုပ္မလဲ။ ကရင္မွီရတဲ့ေအဘီအျခမ္းက ကရင္သြားတဲ့အတိုင္း သြားမလား၊ သီးသန္႔သြားမလားက ေတြးေတာၾကည့္စရာပါ။ ဒီေနရာမွာ “သီးသန္႔“လို႔ သံုးလိုက္လို႔ “ကိုယ္လမ္းကိုယ္ထြင္“ၿပီး သြားမွာလိုေတာ့ မမွတ္ယူေစလိုပါ။ ဒီေနရာမွာ “သီးသန္႔“က “ေကအင္န္ယူက ခုလိုလုပ္ေပမယ့္ တို႔ကေတာ့မလုပ္ဘူး၊ ေဆြးေႏြးပြဲေတြကို ဆက္တက္ေနမယ္“ေလာက္ကိုပဲဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ေအဘီ့အေနအထားကိုလည္း NCA ေဘာင္ထဲကထက္ ထုတ္ၾကည့္ ေက်ာ္ၾကည့္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ တျခား အားႀကီးတဲ့ေကာင္ေတြေတာင္ အဲ့ဒီေဘာင္ထက္ေက်ာ္ၾကည့္ ထုတ္ၾကည့္လို႔မွ မရေသးတာ။ ေအဘီဆို ပိုေတာင္ဆိုးမွာပါ။ သူတို႔လည္း NCA ေဘာင္ထဲက ထြက္မရပါ။ ထြက္ခ်င္လို႔လည္း မရပါ။ ထြက္ခ်င္တဲ့ဆႏၵ ရွိေနဦးေတာင္ ပကတိရုပ္ဘဝအေျခအေနက ခြင့္မျပဳေတာ့ပါ။ ေအဘီမွာလည္း(လက္ရွိဦးေဆာင္ေနသူေတြကို ဆိုလိုတာပါ) အဲ့ဒီ ေဘာင္ထဲကထြက္လိုစိတ္ ဘယ္ေလာက္ရွိမရွိက မေသခ်ာပါ။
ဆိုေတာ့ ေအဘီဘာလုပ္မလဲ။ ဘယ္လိုေတြးမလဲ၊ ဘယ္လိုရပ္ခံမလဲ၊ ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္မလဲ၊ ဘယ္လိုရပ္တည္မလဲက စဥ္းစားစရာပါ။ သူတို႔(ေခါင္းေဆာင္)ေတြလည္း ေခါင္းစားၾကမွာပါ။ က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲမွာပါ။ လုပ္ရကိုင္ရခက္တဲ့ အေနအထားပါ။ အမွားမခံတဲ့အေျခအေနပါ။ ၂ ဘက္စလံုးရဲ့ (ေကအင္န္ယူနဲ႔စစ္အုပ္စု)ရဲ့ အၿငိဳအျငင္မခံရေအာင္ မ်က္မန္မရွရေအာင္ လုပ္ရမယ့္အေနအထားပါ။ မွီခိုသူ႔ဒုကၡပါ။
ေအဘီဟာ အစဥ္အလာေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ စြန္႔လႊတ္ခဲ့သူေတြလည္း စြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အသက္ေတြ ဘဝေတြေပးၿပီးရင္းၿပီး စစ္အုပ္စုကို လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကသူေတြ အေရအတြက္နဲ႔ အေကာင္အထည္နဲ႔ကို ရွိပါတယ္။ လက္ရွိလူ(ေခါင္းေဆာင္)ေတြက ေအဘီ့အနာဂတ္ကို ဘယ္ပံု သြန္းေလာင္းမလဲကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးပါ။
နိုင္ငံေရးဆိုတာ ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းရုပ္ရွင္ကားမဟုတ္ပါ။ အီယန္ဖလင္းမင္းရဲ့ဝတၳဳေတြမဟုတ္ပါ။ ဇာတ္လိုက္ ဘယ္နွေယာက္ေျပာင္းေျပာင္း ေရးထားၿပီးသား ဇတ္ညႊန္းအတိုင္းသရုပ္ေဆာင္ရတဲ့ ရုပ္ရွင္သေဘာသဘာဝနဲ႔ ခိုင္းနိႈင္းေျပာလို႔ကိုမရပါ။ ေျပာခဲ့ရင္ ေျပာသူ ဉာဏ္နည္းရာက်ပါတယ္။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ (ႏိုဝင္ဘာ ၁၁။ ၂၀၁၈)
0 comments:
Post a Comment