(သမန္းဆိတ္နဲ႔ဟစ္ပီအိုစံုတြဲ)မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(သမန္းဆိတ္နဲ႔ဟစ္ပီအိုစံုတြဲ)

သမန္းဆိတ္ေမာင္ႏွမ

အ့ဲဒါ ပင္န္ဆယ္လ္ေဗးနီးယားေတာနယ္က ဟစ္ပီေဟာင္းလင္မယားေမြးထားတဲ့ ဆိတ္ေတြထဲက တစံုတြဲ။ အဲ့လို ဆိတ္ေတြ၊ သိုးေတြ၊ ျမင္းေတြ၊ ႏို႔စားႏြားမေတြ၊ ၾကက္ေတြ၊ ဘဲေတြ၊ ၾကက္ဆင္ေတြ အေကာင္ဗေလာင္စံုေအာင္ ေမြးထားတယ္။ သိတ္အမ်ားႀကီးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ၿခံကလည္း ဧက ၇ဝ ေလာက္က်ယ္တယ္။ ေျပာင္းခ်ိန္ေျပာင္း၊ ပဲပ္စပ္ခ်ိန္ပဲပိစပ္၊ ပန္းနွမ္းခ်ိန္ပန္းနွမ္း၊ ဆီထုတ္မုန္ညင္းခ်ိန္မုန္ညင္း ရာသီအလိုက္ စိုက္တယ္။ အဲ့ဒါေတြရိပ္သိမ္းေတာ့ လယ္ထြန္စက္လိုဟာနဲ႔ တြဲၿပီးဆင္ထားတဲ့ ရိပ္စက္နဲ႔ရိပ္တယ္။ အခြံခၽြတ္တာ ခြာတာ ေလွ႔တာ ဘာတာေတြလည္း စက္နဲ႔လုပ္တယ္။ အခ်ိန္တန္ရင္ ကုမၸဏီေတြက ၿခံအထိလာဝယ္တယ္။

Sweet Corn ေတြျပဳပ္စားတယ္၊ Pop Corn ေတြ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္တယ္၊ ေျပာင္းမႈန္႔ကိုအိမ္မွာတင္ ႀကိတ္တယ္။ က်ေနာ့္ကို ေျပာင္းကိတ္ ခ်က္ျခင္းဖုတ္ေကၽြးတာ ေမႊးေနတာပဲ။ ယာေတြထြန္ယက္တာကို ခိုင္းျမင္းႀကီးေတြနဲ႔ထြန္တယ္။ ဟိုနားဒီနားသြားရင္ ဆြဲျမင္းလွည္းေလးေတြနဲ႔ သြားတယ္။ ညေနေစာင္းတိုင္း လင္မယား ၂ ေယာက္ စီးျမင္းေတြစီးၿပီး ေခြးတအုပ္နဲ႔ ၁ဝ မိုင္ေလာက္ ေတာင္ဆင္းေတာင္တက္ လမ္းသလားတယ္။

အက်ည္းတန္လွခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ တူရကီေကာ္ေဇာႀကီးခင္း၊ ဧရာမေၾကးဝါခြက္ႀကီးေတြထဲ မလိုင္တက္ၿပီး ပ်စ္နွစ္ေနေအာင္ က်ိဳထားတဲ့ဆိတ္ႏို႔ကို ႀကံသကာသၾကား ခပ္ၿပီးခ်တယ္၊ ၿပီးရင္ ေဆးေျခာက္ေျပာင္းႀကီးေတြထဲ ေဆးေျခာက္ေတြသိပ္ မီးက်ီးခဲေလးေတြ တင္တင္ၿပီး အဆုပ္ေပါက္ထြက္မတတ္ ရႉတယ္၊ ၂ ေျပာင္းေလာက္စီ ရႉၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြမွာ မလိုင္ႏွစ္ေတြကပ္တဲ့အထိ ဆိတ္ႏို႔ေတြကို တဂြပ္ဂြပ္ေသာက္တယ္။ ဂစ္တာတီးတယ္၊ မိန္းမက စည္းလိုဟာေလးနဲ႔လိုက္ေပးတယ္၊ သီးခ်င္းဆိုလိုက္ ေဆးေျခာက္ ေျပာင္းကို တေယာက္တလွည့္ ေဆးျဖည့္ေပးလိုက္ မီးတင္ေပးလိုက္ ပါးစပ္ေတ့ေပးလိုက္၊ တခါတေလ အိမ္လုပ္ မုန္႔အခ်ိဳေလးေတြၿမံ့ဳလိုက္၊ ေခြးႀကီးေတြကေတာ့ စားေသာက္ၿပီး ေဘးနားမွာထိုင္ေနၾကတယ္။ တခါတေလ ဂစ္တာသံအလိုက္ လိုက္ၿပီးအူတယ္။ အိမ္ထဲလႊတ္ ေမြးထားတဲ့ ဘာငွက္မွန္းမသိတဲ့ငွက္ေတြကလည္း တဝံုးဝံုးနဲ႔ တအိမ္လံုး ေလ်ွာက္ပ်ံေနတာ။

အသား ငါး လံုးဝမစားဘူး။ ႏြားႏို႔ ဆိတ္ႏို႔ကိုလက္နဲ႔ညွစ္တယ္၊ က်ိဳေသာက္တယ္၊ မလိုင္လုပ္တယ္၊ ခ်ီးစ္လုပ္တယ္။ ဆိတ္ႏို႔ခ်ီးစ္က ဘယ္ခ်ီးစ္နဲ႔မွ မတူေအာင္ စိမ့္တယ္။ အိမ္မွာ ဆန္ႀကိတ္စက္အေသးစားေလး ထားတယ္။ ထမင္းစားတာ မ်ားတယ္။ ဟင္းကေတာ့ အိႏၵိယဆန္တဲ့ဟင္းေတြ မ်ားတယ္။ က်ေနာ္လည္း သူတို႔နဲ႔ေရာၿပီး တညေနသား ေဆးျခာက္ ၂ ေျပာင္းေလာက္ လိုက္ရႉတယ္။ ၿပီးေတာ့ ထမင္းနဲ႔ဟင္းနဲ႔ အာလူးျပဳပ္ေတြနဲ႔ ပဲသီးစိမ္းေၾကာ္ေတြနဲ႔ စားၾကတယ္။ ပဲဟင္းလို ဟင္းရည္တမ်ိဳးလည္းပါတယ္။

၂ ေယာက္လံုးက ဂ်ာမန္ေတြ၊ မ်က္လံုးျပာေတြ။ ေယာက္်ားဆံပင္က ခါးလည္ေတာင္ေက်ာ္မယ္။ ထိပ္ေတာ့ နည္းနည္းေျပာင္ေနၿပီ။ မိန္းမကေတာ့ ဆံပင္တိုနဲ႔။ ၂ ေယာက္လံုးမွာ တူတာက တက္တူးေတြျပည့္ေနတာနဲ႔ မ်က္နွာကရွိသမ်ွေနရာေတြမွာ အေပါက္ေတြေဖာက္ ကြင္းေတြတပ္ အစို႔ေတြထိုးထားၾကတာပဲ။ Woodstock ဂီတပြဲအေၾကာင္း၊ Rights movements ေတြအေၾကာင္း၊ ၁၉၆ဝ ျပည့္နွစ္မ်ားဆီက အေမရိကန္ Life Style အေၾကာင္း၊ လူငယ္ေတြအေၾကာင္းေျပာရင္း ေယာက္်ားက သူ ေကာင္မေလး ဘယ္နွေယာက္နဲ႔ တြဲခဲ့ေၾကာင္း အတူေနခဲ့ေၾကာင္းေျပာေတာ့ မိန္းမက ၿပံဳးၿပီး “တို႔ လက္မထပ္က ငါ့မယ္ ရည္းစား ၃ ေယာက္နဲ႔ မနိုင္နင္းေပါ့။ သူက အဲ့ထဲကတေယာက္။ သူက ငါ့ကို လက္ထပ္ပါရေစဆိုေတာ့ ဟို ၂ ေယာက္လည္း တျခားအတြဲရွာသြားတယ္။ ခုေတာ့ သူတို႔လည္း သားေတြသမီးေတြနဲ႔၊ တို႔သာ ကေလးမရတာလို႔ေျပာေတာ့ သူေယာက္်ားက ေဆးေျခာက္နဲ႔ရီေဝေမွးစင္းေနတဲ့မ်က္လံုးအစံုမွာ ခ်စ္စိတ္တရႊမ္းရႊမ္းနဲ႔ ေငးေမာနားေထာင္ရင္း “အင္းေနာ္“တဲ့။
(၂ဝ၁၄ မွာ သူတို႔ဆီသြားလည္ခဲ့တယ္။ ၅ ညေလာက္ အိပ္ခဲ့တယ္။ အရင္ေရးထားကို ဖတ္ခ်င္ရင္က ေအာက္မွာပါပါတယ္။ ခုျပန္ေအာက္ေမ့ၿပီး ျပန္မွတ္မိတာေလးေတြ ထပ္ျဖည့္ေရးတာပါ) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ ႏိုဝင္ဘာ ၂၉၊ ၂ဝ၁၈

(သမန္းဆိတ္)
ခင္ဗ်ားတို႔ “သမန္းက်ား” ၾကားဖူးတယ္ဟုတ္။ ေတြ႔ေတာ့ မေတြ႔ဖူးဘူးမဟုတ္လား။ က်ေနာ္လည္း မေတြ႔ဖူးပါ။ သမန္းက်ားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပထမဆံုးၾကားဖူးတာက အိမ္ေျပးရင္း မ်က္လွည့္ဆရာေနာက္လိုက္ ဘင္ထုလူစု ဘဝတုန္းကပါ။ က်ေနာ့္ဆရာ မ်က္လွည့္သမားက တခါတေလ အတည္ေပါက္နဲ႔ လူေတြကို ေငါက္လားငန္းလားေလသံနဲ႔ “ေယာနယ္ ေဆာနယ္ ဂန္႔ေဂါနယ္မွာ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ေတြ ေလ်ွာက္လ်ွက္ေျပာရင္း သမန္းျမစ္ကိုကိုက္ ေနာက္ဂၽြမ္းပစ္ က်ားျဖစ္”ဘာညာေတြလည္း ပါတာေပါ့။ သူလည္း အဲ့ဒီသမန္းက်ားကို ေတြ႔ဖူးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ရုပ္ရွင္လူၾကမ္းမင္းသား သမန္းက်ားကိုျမင့္ေတာ့ လူခ်င္းမသိေတာင္ ၾကားေတာ့ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ 

ဒီ အေနာက္ဘက္နဲ႔ ဥေရာပဘက္မေတာ့ သမန္းဝံပုေလြဆိုတာရွိတယ္ဗ်။ ဘယ္သူမွေတာ့ ေတြ႔ဖူးတယ္မၾကားမိပါဘူး။ က်ေနာ္ တေခါက္ ပင္န္ဆယ္လ္ေဗးနီးယားဘက္က ေတာင္တန္းႀကီးေတြၾကား လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းတဲ့၊ လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ ၂ဝဝ ေလာက္က အေမရိကန္ လူျဖဴေတြ ေနနည္းကားအတိုင္း ေနထိုင္စားေသာက္ ေမြးျမဴေရးလုပ္ၾကတဲ့ ေနရာေတြဘက္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ေနၾကတာကလည္း တအိမ့္တအိမ္ တၿခံ႔တၿခံက မိုင္နဲ႔ခ်ီေဝးတာ၊ ဟိုင္းေဝးေတြနဲ႔လည္းေဝးေတာ့ တိတ္ဆိတ္ၿပီ ေနလို႔ေကာင္းတယ္။ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ သဘာဝ အသံေတြပဲၾကားေနရတာ။ က်ေနာ္က ၅ ရက္ေလာက္ၾကာတယ္ အဲ့ဒီမွာေနခဲ့တာ။ ခန မို႔လို႔လားမသိဘူး ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ 

က်ေနာ္တည္းတဲ့အိမ္က လင္မယားက ဟစ္ပီေဟာင္းေတြပါ။ ပညာတတ္ေတြပါ။ တကိုယ္လံုး တက္တူးေတြနဲ႔။ အသက္ေတြက ၆ဝ ဝန္းက်င္ေတြ။ ဥစား နို႔ေသာက္ အသားမစားတဲ့ အိုဗိုလက္တို ဗက္ဂ်ီေတယီယန္းေတြ။ အရက္မေသာက္ေပမယ့္ ညေနေစာင္း ၿခံထဲက ျပန္တက္ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးတာနဲ႔ မလိုင္တက္ၿပီး ပ်စ္ေနေအာင္က်ိဳထားတဲ့ ဆိတ္နို႔ခြက္ႀကီးေဘးခ်၊ မုန္႔အခ်ိဳေတြ ပန္းကန္ျပားႀကီးထဲထည့္၊ ၆ဝ-၇ဝ ကာလမ်ားဆီက ေခတ္စားတဲ့သီခ်င္းေတြကို ဂစ္တာနဲ႔တီးဆိုလိုက္ ေဆးေျခာက္ေလးရႉလိုက္ နႈတ္ခမ္းတဝိုက္ မလိုင္ဖတ္ေတြကပ္တဲ့အထိ ဆိတ္နို႔ေတြေသာက္လိုက္ မလိုင္မုန္႔ခ်ိဳေတြျမည္းလိုက္နဲ႔  (၂)နာရီစာေလာက္ ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့ ေလာကေမ့ေနေတာ့တာပဲ။ တအိမ္လံုး ေဆးေျခာက္နံ႔ေတြလိႈင္လို႔၊ မ်က္လံုးေတြလည္း ရီေဝလို႔၊ ဂီတသံရယ္ေမာသံနဲ႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းမို႔ ၾကည္နူးစရာပါ။ ပူတဲ့ရာသီေတြဆို ကိုယ္တံုးလံုးနီးပါး ေနၾကသတဲ့။ က်ေနာ္ေရာက္ခ်ိန္က ေအးေနလို႔ေတာ္ေသးတယ္။ ေဆးဝါးဆိုလည္း ဗိေႏၶာေဆးေတြပဲ ကိုယ္တိုင္ေဖာ္စပ္ သံုးၾကတယ္။ 

ဆိတ္ေတြသိုးေတြလည္း ေမြးၾကတယ္။ လိမ္မာလြန္ သိုးေက်ာင္းေခြးႀကီးေတြလည္း ေမြးထားၾကတယ္။ ဆိတ္နို႔ကလုပ္တဲ့ Goat Cheese နဲ႔ လက္လုပ္ဂ်ံဳနဲ႔ အိမ္ဖုတ္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးၾကက္သြန္နီကပ္ ေပါင္မုန္႔ႀကီးေတြအပါအဝင္ ဓာတုေဆးဝါးအျပဳအျပင္မပါတဲ့ အစားေတြ အတူထိုင္စား ၾကတာလည္း အရသာတမ်ိဳးပါ။ ညဆို အိမ္ေလွာ္ေထာင္း ေကာ္ဖီခြက္ကိုယ္စီနဲ႔ ထင္းတံုးရိႉ႔မီးလင္းဖိုႀကီးေရွ႔မွာ။ တခါတေလ ဧည့္သည္ေတြလည္း ပါတတ္တယ္။ 

တည စကားေျပာၾကရင္း သမန္းဝံပုေလြအေၾကာင္း စကားစပ္မိၾကတယ္။ အိမ္ရွင္က သမန္းဝံပုေလြ တကယ္ရွိရွိတယ္လို႔ သူထင္တဲ့ အေၾကာင္း စကားခံၿပီး “လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ နွစ္ေလာက္က သူ႔သိုးေတြ မၾကာမၾကာ ေတာေကာင္အကိုက္ခံရေၾကာင္း တေကာင္မွေတာ့ ပါမသြားဖူးေၾကာင္း၊ ကုတ္ရာျခစ္ရာေတြနဲ႔ ဒဏ္ရာေတြဘာေတြရတာမ်ိဳး မ်က္လံုးထြက္သြားတာမ်ိဳး ေပါင္လိုေနရာက အသားေတြ အကြင္းလိုက္ႀကီး ပဲ့ပါသြားတာမ်ိဳးေတြေလာက္ပဲရွိေၾကာင္း၊ စြပ္ေၾကာင္းနဲ႔ ေျခရာနဲ႔ေခ်းကိုၾကည့္ေတာ့ ဝံပုေလြလို႔သူထင္ေၾကာင္း။ ဒါေပမယ့္ ဝံပုေလြဆိုလည္း အုပ္နဲ႔ေနရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အနည္းဆံုး ၂ ေကာင္ေတာ့ ေနရမွာျဖစ္ေၾကာင္း။ ခုက လာလာဆြဲတိုင္း တေကာင္စာေျခရာပဲ ေတြ႔ေၾကာင္း။ လာတတ္တဲ့လမ္းေၾကာင္းမွာ လင့္ထိုးၿပီး ညလံုးေပါက္ ေသနတ္ကိုင္ထိုင္ေစာင့္လည္း တခါမွမမိေၾကာင္း။ သိုးေတြကေတာ့ ပံုမွန္လိုလို အကိုက္ခံေနရေၾကာင္း၊ သူ႔မွာ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ သိုးထိန္းေခြးေတြရွိတဲ့ၾကားက အဲ့သလိုျဖစ္တာဆိုေတာ့ သူလည္း ဖီလင္ငုတ္ ေၾကာင္း၊ သူမ်ားေျပာလို႔ ေျခသလံုးအိမ္တိုင္ ပေယာဂဆရာေခၚၿပီး မန္းခိုင္းမႈတ္ခိုင္းလည္း မေပ်ာက္ေၾကာင္း။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္ကဘယ္လို ျဖစ္တယ္မသိ ေပ်ာက္သြားေတာ့ေၾကာင္း စတာေတြ တနံတလ်ားေျပာျပတယ္။ 

မနက္က်ရင္ အဲ့တုန္းက သမန္းဝံပုေလြအကိုက္ခံရၿပီး စိတ္ေဖါက္ျပန္သြားတဲ့ ဆိတ္သိုးႀကီးကို ျပမယ္လို႔ေျပာၿပီး စကားဝိုင္း လက္စသတ္ဖို႔ လုပ္ေနတုန္း က်ေနာ္က “ဆိတ္က ဘယ္လို စိတ္ေဖါက္ျပန္သြားတာလဲ”ဆိုေတာ့ “အဲ့ဒီကစၿပီး ဘယ္ဆိတ္မနဲ႔မွ မိတ္လည္း မလိုက္ေတာ့ဘူး။ အေရာတဝင္လည္း မေနေတာ့ဘူး။ ဆိတ္မေတြ သားေတာင္းလို႔ သူ႔နားလာကပ္ရင္ စိတ္ေတြတိုၿပီး လိုက္ေခြ႔ရင္ေခ႔ြ မေခြ႔ရင္ ဆိတ္မေတြ သားေတာင္းသလို သူလည္းသားေတာင္းတဲ့အသံနဲ႔ေအာ္ၿပီး ဆိတ္မေတြဆီ အတင္းေျပးေတာ့တာပဲ။ ဆိတ္မေတြကလည္း သူ႔ၾကည့္ၿပီးလန္႔နဲ႔။ တၿခံလံုးဝုန္းဒိုင္းႀကဲပဲ။ ေနာက္ဆံုး တျခားဆိတ္သိုးတစ္ေကာင္ ထပ္ဝယ္ၿပီး ဆိတ္မေတြနဲ႔ထား၊ သူ႔ကိုေတာ့ တစ္ေကာင္တည္းသတ္သတ္ ခြဲထားလိုက္ရတာေပါ့ကြာ။ ဒါေပမယ့္ အေဖာ္မရွိေတာ့ သူ႔ခမ်ာ သနားစရာကြာ။ အခ်ိန္ရွိသမ်ွ ေအာ္ခ်ည္းေနေတာ့တာပဲ။ တခါတေလ ေအာ္ရင္း အသံေတြျပာ မ်က္ရည္ေတြ နွာရည္ေတြပါက်နဲ႔ကြာ သနားစရာပဲ။ လူလိုပဲ။ ဒါနဲ႔ တို႔လည္း သူနဲ႔ေမြးဘက္ သူ႔ညီမအရင္း ဆိတ္မေလးနဲ႔ အတူထားေပးလိုက္ေတာ့မွ ၿငိမ္သြားေတာ့တာ။ မိတ္ေတာ့ မလိုက္ေတာ့ဘူး။ ဟိုေကာင္မေလးလည္း သားေတာင္းခ်ိန္က ၿခံက်ယ္ထဲက ဆိတ္သိုးအသစ္နဲ႔ သား သြားစပ္၊ ၿပီးရင္ သူနဲ႔ျပန္ထား၊ သူနဲ႔ေနရင္း ဇီးရင့္ကေလးေမြးေပါ့ကြာ။ သူ႔ညီမေမြးသမ်ွ ကေလးေတြေတာ့ သူအေတာ္ခ်စ္ပံုပဲ။ ပံုမွန္ဆို ဒီ ဆိတ္အမ်ိဳးအစား ဆိတ္သိုးဆိုတာက သူ႔သားအရင္းျဖစ္ေပ့ေစ ဆိတ္ထီးေလးေတြဆိုရင္ ေမြးကင္းစေတာင္ ရန္ရွာတတ္ ရန္လိုတတ္တယ္ကြ။ ခုေတာ့ သူက သူ႔တူေတြ တူမေတြနဲ႔ လံုးေထြးေနတာကြ။ တခါတေလမ်ား လ်ွက္ေတာင္ ေပးလိုက္ေသးတယ္” လို႔ေျပာၿပီး စကားဝိုင္းသိမ္းတယ္။

မနက္ၾကေတာ့ သမန္းဝံပုေလြအကိုက္ခံ ဆိတ္သိုးႀကီးနဲ႔ သူ႔နွမေလးကို သြားၾကည့္ၾကတယ္။ ခု ခင္ဗ်ားျမင္တာ သူပဲ။ သူ႔ၾကည့္ရင္း လိင္အဂၤါနဲ႔လိင္စိတ္ေျပာင္းမႈေတြအေၾကာင္းေတာင္ ေတြးမိေသးတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ သူ႔ကို သမန္းဆိတ္လို႔ နံမည္ေပးရင္ေကာင္းမလား ေတြးမိတာပါပဲ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ(ႏိုဝင္ဘာ ၂၉၊ ၂ဝ၁၄)